Meewerken aan artikel in een kindertijdschrift

een vijftien jaar geleden is ons gezin in een magazine geweest voor een interview, dan wel over een heeel ander onderwerp. ( wonen in woongroepen)

maar mijn moeder heeft voor de publicatie het artikel thuis gestuurd gekregen zoals het gebubliceerd zou worden, als er zaken waren die verkeerd geformuleerd waren oid kon mijn moeder nog wijzigingen aangeven.

ook kreeg mijn moeder de foto's thuis.



het intervieuw in mogen zien voor publicatie is een heel redelijk verzoek.

zodat je er zeker van kan zijn dat de dingen die je verteld hebt ook correct zijn geinterpreteerd door de journalist / schrijver en daardoor juist zijn weer gegeven in het uiteindelijk te publiceren artikel.



ik vind het heel logisch dat je van te voren zaken bespreekt hoe je wensen liggen.

zij willen jou verhaal

jij wilt er zeker van zijn dat jou verhaal correct word weergegeven.

dus het lijkt me logisch dat je daar van te voren afspraken over maakt.

Wij hebben ooit meegewerkt aan een artikel in de Flair. Er is toen ook een fotosessie gemaakt en de negatieven van de foto's hebben we toen gekregen. Het artikel zelf kregen we van tevoren te lezen en we konden er ook nog wijzigingen in laten aanbrengen. Wij vonden het erg leuk om aan mee te werken, kregen echt lange tijd daarna nog reacties van mensen die het gelezen hadden (komt ook door leesmappen die nog erg lang circuleren) en we hebben echt leuke foto's als herinnering! Ik zou als ik jou was echt van te voren aangeven wat je er wel en niet in wil hebben, ik denk dat ze daar ook wel rekening mee zullen houden, en als dat niet zo is kun je er altijd nog vanaf zien.

Je kan absoluut vragen of je wat afdrukken van de foto's zou mogen hebben. Grote kans van wel. Als je dat gewoon inkleed van "Joh, wat leuk, echte fotografenfoto's, dat hebben we met mijn zoontje nog nooit gedaan. Zouden we wat afdrukken (bestanden) mogen hebben, naderhand?" het tijdschrift (noch de fotograaf!) kan ze later nl niet nog een keer gebruiken voor publicatie.



Ik weet niet wat voor eisen je wilt stellen aan de vragen, maar ook daar zou je best wat invloed op kunnen hebben.



Je kunt ook melden dat je voor publicatie het artikel wilt inzien, om feitelijke onjuisheden eruit te halen.

Layla, dfa's best opmerkelijk, dat je toen de negatieven hebt gekregen. Meestal krijgen de bladen die niet eens, omdat de fotografen die in hun bezit houden.



Maar ja, negatieven, die zullen hier wel niet gebruikt worden. Des te makkelijker om een cdtje met bestanden te krijgen, lijkt mij...

Zeker vragen of je het voor publicatie mag zien, dat zullen ze zeer ws ook niet weigeren. Ik weet niet of het normaal is om fotos te vragen, maar toen ik een jaar of zeven geleden in een aantal tijdschriften stond, heb ik het wel gevraagd én gekregen. Dus gewoon proberen!

Ik heb een keer in de Viva gestaan. Kreeg van tevoren de tekst en mocht daar mijn mening over geven. De journalist had mijn woorden wat verdraaid, waardoor het leek alsof ik mezelf heel fantastisch vond. Dit durfde ik toen niet meer zo goed aan te geven, wilde geen zeur zijn... hou daar wel rekening mee voor jezelf, of je ook een type bent dat zoiets durft te zeggen.



Ik kreeg inderdaad ook de foto's toegestuurd, op groot formaat ook nog. Een een gratis exemplaar van het blad toegestuurd (want had geen abonnement)

Ik heb meegewerkt aan een artikel voor Viva baby's en kreeg de foto's op soort van dia én het artikel van te voren ter inzage. Was echt heel leuk om te doen.

Ook ik vind het zeker niet vreemd om van tevoren hierover na te denken en dit te bespreken met degene die je interviewt! Zeker als je met naam en toenaam en foto's in een veelgelezen blad verschijnt, en zeker als het over een (mogelijk) gevoelig onderwerp als de ziekte van je kind gaat.



Zelf ben ik ernstig ziek geweest en ik ben door de jaren heen verschillende keren daarover geïnterviewd, meestal met een foto erbij.



Van tevoren kun je vragen wat de insteek van het interview precies is. Dan weet je al globaal wat voor soort vragen je kunt verwachten. Want "aandacht aan de ziekte besteden" is heel breed. Gaat het over de invloed ervan op je zoon en zijn ontwikkeling, of over jou als moeder, over jullie gezin als geheel, over de lichamelijke kant van de ziekte of ook over hoe het hem/jullie psychisch beïnvloed heeft?



Ik denk niet dat je echt eisen kunt stellen aan de vragen die gesteld worden, want dat is aan de interviewer (en anders kun je net zo goed het verhaal zelf schrijven ) maar je hoeft natuurlijk geen vragen te beantwoorden waarover je je niet prettig voelt!



En inderdaad afspreken dat je inzage krijgt in het artikel voordat het geplaatst wordt zodat je eventuele onjuistheden kunt aanpassen. Dingen die voor jou heel logisch zijn omdat je veel over de ziekte weet, kunnen bij iemand die niet zo in de materie zit soms toch net iets anders overkomen.



Mijn ervaring is dat je doorgaans wel een afdruk van de foto('s) kunt krijgen, hoewel je dat (denk ik) niet kunt afdwingen. Eén keer heb ik zelfs alle negatieven toegestuurd gekregen, dat was ook in de Flair!

tilalia2 schreef op 23 oktober 2007 @ 21:15:

Layla, dfa's best opmerkelijk, dat je toen de negatieven hebt gekregen. Meestal krijgen de bladen die niet eens, omdat de fotografen die in hun bezit houden.



Maar ja, negatieven, die zullen hier wel niet gebruikt worden. Des te makkelijker om een cdtje met bestanden te krijgen, lijkt mij...

Je hebt gelijk, het was een cd met alle bestanden.(leve het digitale fotografietijdperk) Maar die fotografen doen er verder ook niks meer mee hoor.

Even off-topic, Layla, aan wat voor artikel heb je meegewerkt?

Het artikel had als titel: "zij veranderde mijn leven"en mijn man werd hierin geinterviewd omdat hij voor mij vanuit Turkije naar NL was verhuisd.