Kinderen
alle pijlers
Moeizame omgang met christelijke buurtkinderen
woensdag 5 september 2007 om 10:44
Hallo allemaal,
Ik wil jullie graag iets voorleggen wat ik best wel een lastig onderwerp vind. Wil ook absoluut NIEMAND voor het hoofd stoten, dus als iemand dit als kwetsend ervaart, bij voorbaat excuses. Ik wil alleen maar een onderwerp aankaarten en graag meningen horen van beide kanten.
Wij wonen in een behoorlijk gereformeerd dorp. Zelf gaan mijn man en ik niet naar de kerk maar hebben wel een resp. katholieke en christelijke opvoeding gehad. Dus als er aanleiding voor is of er zijn vragen over het christendom/de bijbel, kunnen ze altijd bij ons terecht of anders bij de oma's. Geen probleem tot nu toe. Nu is het hier altijd al zo geweest dat kinderen van openbare en christelijke scholen onderling elkaar soms uitjoelen. Dat hou je toch niet tegen. Waar ik wel moeite mee heb, is dat wij onze kinderen altijd voorhouden dat je iemand niet mag uitschelden omdat hij/zij er anders uitziet, of andere kleren draagt, of wel/niet naar de kerk gaat enz. enz.
Andersom is dat blijkbaar wel heel normaal. Kinderen die naar de kerk gaan, en vooral dan de reformatorische families, schelden andere 'openbaren' bij tijde en wijlen uit voor goddeloos, heidenen (vooral rond Kersttijd), en "Je mag als meisje geen broek aan!" Ik heb het dan over de leeftijdscategorie 4-10 jaar. Heus, mijn eigen dochters zetten ook wel eens een grote mond op en zijn echt niet altijd lief en aardig. Maar wat moet je hier nou mee: komt m'n jongste verbaasd binnen:"Mam, dat jongetje zegt dat ik stom ben en geen broek aan mag! Waarom niet?" Tja en hoe leg je dat nou weer uit aan een kind van 5? En "Jij bent slecht omdat je niet naar de kerk gaat!" Huh?!
Als je daar dan op een rustig moment eens met die moeder/vader over praat, krijg je te horen:"Tja, kinderen...dat mogen ze eigenlijk niet zeggen hè..."
Ik vind dit erg lastig, vooral om we door die volwassenen ook niet serieus genomen worden, het voelt alsof ze op ons neerkijken, wij die niet naar de kerk gaan. En nu gaat dit nog maar over kinderen onderling.... Wie heeft hier ervaring mee en evt. tips?
Ik wil jullie graag iets voorleggen wat ik best wel een lastig onderwerp vind. Wil ook absoluut NIEMAND voor het hoofd stoten, dus als iemand dit als kwetsend ervaart, bij voorbaat excuses. Ik wil alleen maar een onderwerp aankaarten en graag meningen horen van beide kanten.
Wij wonen in een behoorlijk gereformeerd dorp. Zelf gaan mijn man en ik niet naar de kerk maar hebben wel een resp. katholieke en christelijke opvoeding gehad. Dus als er aanleiding voor is of er zijn vragen over het christendom/de bijbel, kunnen ze altijd bij ons terecht of anders bij de oma's. Geen probleem tot nu toe. Nu is het hier altijd al zo geweest dat kinderen van openbare en christelijke scholen onderling elkaar soms uitjoelen. Dat hou je toch niet tegen. Waar ik wel moeite mee heb, is dat wij onze kinderen altijd voorhouden dat je iemand niet mag uitschelden omdat hij/zij er anders uitziet, of andere kleren draagt, of wel/niet naar de kerk gaat enz. enz.
Andersom is dat blijkbaar wel heel normaal. Kinderen die naar de kerk gaan, en vooral dan de reformatorische families, schelden andere 'openbaren' bij tijde en wijlen uit voor goddeloos, heidenen (vooral rond Kersttijd), en "Je mag als meisje geen broek aan!" Ik heb het dan over de leeftijdscategorie 4-10 jaar. Heus, mijn eigen dochters zetten ook wel eens een grote mond op en zijn echt niet altijd lief en aardig. Maar wat moet je hier nou mee: komt m'n jongste verbaasd binnen:"Mam, dat jongetje zegt dat ik stom ben en geen broek aan mag! Waarom niet?" Tja en hoe leg je dat nou weer uit aan een kind van 5? En "Jij bent slecht omdat je niet naar de kerk gaat!" Huh?!
Als je daar dan op een rustig moment eens met die moeder/vader over praat, krijg je te horen:"Tja, kinderen...dat mogen ze eigenlijk niet zeggen hè..."
Ik vind dit erg lastig, vooral om we door die volwassenen ook niet serieus genomen worden, het voelt alsof ze op ons neerkijken, wij die niet naar de kerk gaan. En nu gaat dit nog maar over kinderen onderling.... Wie heeft hier ervaring mee en evt. tips?
zaterdag 22 september 2007 om 11:23
Hey Blondje,
Hè Wat fijn dat jij je niet bekeken voelde op die bruiloft.
Wij dragen een rok, omdat er in de bijbel staat dat er geen mannenkleding gedragen word. Ik weet dat ik eigenlijk zo naar de bijbel moet leven, maar dat wil niet zeggen dat ik het er helemaal mee eens ben.
In de bijbel hadden mannen en vrouwen nl allemaal een rok of jurk aan. En ik denk dat je geloof niet helemaal in je kleding zit. Het zit toch in je hart.
Haha! Ik kan me heel goed voorstellen dat jij je ogen uitgekeken heb op die bruiloft!
Hè Wat fijn dat jij je niet bekeken voelde op die bruiloft.
Wij dragen een rok, omdat er in de bijbel staat dat er geen mannenkleding gedragen word. Ik weet dat ik eigenlijk zo naar de bijbel moet leven, maar dat wil niet zeggen dat ik het er helemaal mee eens ben.
In de bijbel hadden mannen en vrouwen nl allemaal een rok of jurk aan. En ik denk dat je geloof niet helemaal in je kleding zit. Het zit toch in je hart.
Haha! Ik kan me heel goed voorstellen dat jij je ogen uitgekeken heb op die bruiloft!
dinsdag 25 september 2007 om 07:56
Francella, ik probeer ook de gereformeerden niet over een kam te scheren, er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen. Mensen die wel open over bepaalde zaken zijn en andere niet-kerkgangers gewoon in hun waarde laten.
Blondje: Een rok, tja, ik heb dat eens aan een collega gevraagd op m'n werk, die is koster in de kerk. Hele aardige, open man die graag uitleg geeft over dit soort dingen. Wat ik ervan begrepen heb is, dat volgens de bijbel een vrouw geen andere mannen behagen door kleding te dragen die als uitdagend beschouwd kan worden. Broeken accentueren de rondingen van de vrouw zeg maar en dat mag niet. Wat ik dan weer niet snap is dat hier dan reformatorische dames rondlopen in lange rokken met een split tot ver boven de knie. Ik stoor me daar niet aan maar het verbaast me wel in dat opzicht.
Blondje: Een rok, tja, ik heb dat eens aan een collega gevraagd op m'n werk, die is koster in de kerk. Hele aardige, open man die graag uitleg geeft over dit soort dingen. Wat ik ervan begrepen heb is, dat volgens de bijbel een vrouw geen andere mannen behagen door kleding te dragen die als uitdagend beschouwd kan worden. Broeken accentueren de rondingen van de vrouw zeg maar en dat mag niet. Wat ik dan weer niet snap is dat hier dan reformatorische dames rondlopen in lange rokken met een split tot ver boven de knie. Ik stoor me daar niet aan maar het verbaast me wel in dat opzicht.
dinsdag 25 september 2007 om 16:46
Ik ben wel gelovig maar meer van evangelische kant (maar wel weer met orthodoxe trekjes) en ik heb op een reformatorische middelbare school gezeten (omdat mijn ouders dat zo'n goede school vonden en omdat mijn broer er ook heen ging..18 jaar geleden was het nog iets gewoner dat alle kinderen uit een gezin naar dezelfde school gingen) en ik vond het soms best lastig. Er werd nooit over de inhoud van het geloof gesproken, alleen over het aantal keren dat je naar de kerk moest op zondag (een of twee keer), wat je mocht doen op zondag, of je een hoedje moest dragen, of je wel eens een broek mocht dragen. Er zaten schipperskinderen bij mij in de klas en als ze het weekend bij hun ouders aan boord waren geweest, kwamen ze op maandagochtend heel vroeg terug van het schip, omdat ze op zondag niet mochten reizen. Verder waren er de bruiloften, waarbij de bruid zeker niet altijd in het wit mocht trouwen (niet dat ze seks had gehad voor het huwelijk natuurlijk!) maar omdat wit een soort "heilige" kleur werd gevonden. Maar hoe dit nu precies zat, weet ik ook niet.
Als ik nu nog overduidelijke refo's zie lopen, krijg ik een soort "kramp" in mijn hart; ik voel weer de beklemming van dat geloof met al zijn regeltjes en wetten en de angst of je wel goed terecht zou komen in het hiernamaals. Mijn geloof (ook christelijk, maar heel positief; God houdt van alle mensen en het komt (in rangorde) goed met iedereen) was/is zo totaal anders dat ik me vaak een vreemde eend in de bijt voelde. En toen ik ging studeren na het VWO, maakte ik een enorme cultuurshock mee; van het overbeschermde milieu van de middelbareschool naar de verdorvenheid van stickies-rokende en drinkende medestudenten..
O ja, wat prettig was, waren de twee extra vrije dagen (bid- en dankdag voor de gewassen) en het feit dat er op maandagen nooit een zware toets was (want op zondag leren mocht natuurlijk niet).
Hoe gaat het nu in de omgang met die buurtkinderen?
Als ik nu nog overduidelijke refo's zie lopen, krijg ik een soort "kramp" in mijn hart; ik voel weer de beklemming van dat geloof met al zijn regeltjes en wetten en de angst of je wel goed terecht zou komen in het hiernamaals. Mijn geloof (ook christelijk, maar heel positief; God houdt van alle mensen en het komt (in rangorde) goed met iedereen) was/is zo totaal anders dat ik me vaak een vreemde eend in de bijt voelde. En toen ik ging studeren na het VWO, maakte ik een enorme cultuurshock mee; van het overbeschermde milieu van de middelbareschool naar de verdorvenheid van stickies-rokende en drinkende medestudenten..
O ja, wat prettig was, waren de twee extra vrije dagen (bid- en dankdag voor de gewassen) en het feit dat er op maandagen nooit een zware toets was (want op zondag leren mocht natuurlijk niet).
Hoe gaat het nu in de omgang met die buurtkinderen?
woensdag 26 september 2007 om 09:46
Hoi Mirjam,
Bedankt voor je uitgebreide verhaal! Tja, die omgang is nog steeds niet je van het. Ik denk dat we er ook maar niet teveel van moeten verwachten. Er zitten een paar echte etters tussen (leeftscategorie 8-14 jaar), maar ja, dat heb je ook bij de niet-christelijke kinderen natuurlijk
Meestal laten m'n dochters die andere kinderen maar een beetje links liggen. Ze spelen de laatste weken meer met eigen vriendjes/vriendinnetjes uit de buurt. Als er dan al eens samen gespeeld wordt (alle kinderen uit de buurt) dan gaat het vaak heel even goed maar is het al snel hommeles. Immers, veel spelletjes mogen niet. Als je zegt "Jeminee!" dan is dat al verkeerd, want ja, J staat voor Jezus (is mij door hen verteld) en dus is Jeminee een verkapte godslastering. Dat diezelfde heilige boontjes andere kinderen slaan of uitschelden omdat ze niet christelijk zijn dat mag blijkbaar wel. Komisch detail: mijn nichtjes die 1 dorp verder wonen, hebben hetzelfde probleem. Eén van die kinderen die hen uitscheldt omdat ze niet-chriselijk zijn, heet Johanna.
Laatst was mijn nichtje (10) het zat, en ze riep: "Niet doen Ohanna"! Waarop dat kind riep:"Ik heet JOhanna hoor!" "Oh?" zei mijn nicht, "Maar we mogen de J toch niet uitspreken?"
Bedankt voor je uitgebreide verhaal! Tja, die omgang is nog steeds niet je van het. Ik denk dat we er ook maar niet teveel van moeten verwachten. Er zitten een paar echte etters tussen (leeftscategorie 8-14 jaar), maar ja, dat heb je ook bij de niet-christelijke kinderen natuurlijk
Meestal laten m'n dochters die andere kinderen maar een beetje links liggen. Ze spelen de laatste weken meer met eigen vriendjes/vriendinnetjes uit de buurt. Als er dan al eens samen gespeeld wordt (alle kinderen uit de buurt) dan gaat het vaak heel even goed maar is het al snel hommeles. Immers, veel spelletjes mogen niet. Als je zegt "Jeminee!" dan is dat al verkeerd, want ja, J staat voor Jezus (is mij door hen verteld) en dus is Jeminee een verkapte godslastering. Dat diezelfde heilige boontjes andere kinderen slaan of uitschelden omdat ze niet christelijk zijn dat mag blijkbaar wel. Komisch detail: mijn nichtjes die 1 dorp verder wonen, hebben hetzelfde probleem. Eén van die kinderen die hen uitscheldt omdat ze niet-chriselijk zijn, heet Johanna.
Laatst was mijn nichtje (10) het zat, en ze riep: "Niet doen Ohanna"! Waarop dat kind riep:"Ik heet JOhanna hoor!" "Oh?" zei mijn nicht, "Maar we mogen de J toch niet uitspreken?"
