Kinderen
alle pijlers
Natuurlijk overwicht
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:08
Opvoedondersteuning is een goede.
En vooral nee is nee vasthouden. In je hoofd een grens stellen en jezelf er aan houden dat als ze over die grens gaan tot actie overgaan.
Weet niet hoe oud ze zijn, maar vertel wat ze wel mogen en wat ze niet mogen en wat de consequentie is als ze toch doen wat ze niet mogen. En dan niet nog 6 keer daar over in overleg gaan maar na de eerste waarschuwing actie nemen.
En vooral nee is nee vasthouden. In je hoofd een grens stellen en jezelf er aan houden dat als ze over die grens gaan tot actie overgaan.
Weet niet hoe oud ze zijn, maar vertel wat ze wel mogen en wat ze niet mogen en wat de consequentie is als ze toch doen wat ze niet mogen. En dan niet nog 6 keer daar over in overleg gaan maar na de eerste waarschuwing actie nemen.
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:10
Zou een professioneel iemand mee laten kijken. Ligt ook echt aan het karakter van een kind hoor of kinderen. Ene kind is gewoon pittiger dan het andere. Dan kan een leek aangeven hoe je dingen moet aanpakken, maar die kennen jou en je kinderen niet en hebben geen professionele tools.
Ik ben van nature een heel zacht type. Geloof ook niet dat je mij voor een klas kinderen moet zetten, dat overwicht heb ik ook niet. Mijn eigen kind is nogal eentje uit “de boekjes”, soms een beetje druk, maar niet moeilijk met opvoeden (al kan dat natuurlijk veranderen). Zelf doe ik niet aan stem verheffen, waarschuwen en dat soort zaken. Zelf vind ik het belangrijk wel grenzen aan te geven en consequent te zijn, maar niet door bovenstaande. Dat werkt voor mijn kind niet. Maar misschien hebben andere kinderen dat deels wel ergens nodig.
Maar nogmaals elk kind is gewoon anders. Andere moeders kunnen “perfecte” opvoeders lijken, maar dat kan er thuis misschien ook wel anders aan toe gaan of zij hebben “makkelijke” kinderen of spelen nog andere zaken mee.
Ik ben van nature een heel zacht type. Geloof ook niet dat je mij voor een klas kinderen moet zetten, dat overwicht heb ik ook niet. Mijn eigen kind is nogal eentje uit “de boekjes”, soms een beetje druk, maar niet moeilijk met opvoeden (al kan dat natuurlijk veranderen). Zelf doe ik niet aan stem verheffen, waarschuwen en dat soort zaken. Zelf vind ik het belangrijk wel grenzen aan te geven en consequent te zijn, maar niet door bovenstaande. Dat werkt voor mijn kind niet. Maar misschien hebben andere kinderen dat deels wel ergens nodig.
Maar nogmaals elk kind is gewoon anders. Andere moeders kunnen “perfecte” opvoeders lijken, maar dat kan er thuis misschien ook wel anders aan toe gaan of zij hebben “makkelijke” kinderen of spelen nog andere zaken mee.
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:10
en niet te veel 'nee', niet te veel regels. Dat maakt het vasthouden aan wat echt belangrijk is eenvoudiger
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:24
Absoluut!
Pick your battles. En weet dat kinderen echt grenzen nodig hebben. Als ik die van mij soms net even wat teveel ruimte geef en steeds ga praten in plaats van gewoon vragen of ze het wil doen wordt ze steeds irritanter en gaat steeds meer grenzen over. Als ik duidelijk ben in wat ik verwacht en daar ook op doorga, dan gaat het prima.
Voorbeeld, opruimen. Ik ging steeds heel pedagogische gesprekken voeren over dat zij iets mocht als ze het daarna zelf ook weer opruimde. En dan was het zover dat ze moest opruimen en dan deed ze dat natuurlijk niet. Dus ik weer in gesprek. Hielp natuurlijk geen drol. Dus nu vertel ik dat de consequentie is dat als zij niet doet wat we afgesproken hebben ze het een of ander niet mag of dat ze dan in de hoek even moet (hoewel ik die alleen gebruik bij slaan). En dan kom ik dus ook na wat ik zeg. Hoefde in ons geval maar twee keer. Nu is “weet je nog wat we hebben afgesproken” voldoende vaak. (Bof wel met ons kind hoor)
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:26
en natuurlijke consequenties aan hun acties geven.Hecamel schreef: ↑27-08-2021 13:24Absoluut!
Pick your battles. En weet dat kinderen echt grenzen nodig hebben. Als ik die van mij soms net even wat teveel ruimte geef en steeds ga praten in plaats van gewoon vragen of ze het wil doen wordt ze steeds irritanter en gaat steeds meer grenzen over. Als ik duidelijk ben in wat ik verwacht en daar ook op doorga, dan gaat het prima.
Voorbeeld, opruimen. Ik ging steeds heel pedagogische gesprekken voeren over dat zij iets mocht als ze het daarna zelf ook weer opruimde. En dan was het zover dat ze moest opruimen en dan deed ze dat natuurlijk niet. Dus ik weer in gesprek. Hielp natuurlijk geen drol. Dus nu vertel ik dat de consequentie is dat als zij niet doet wat we afgesproken hebben ze het een of ander niet mag of dat ze dan in de hoek even moet (hoewel ik die alleen gebruik bij slaan). En dan kom ik dus ook na wat ik zeg. Hoefde in ons geval maar twee keer. Nu is “weet je nog wat we hebben afgesproken” voldoende vaak. (Bof wel met ons kind hoor)
Dus, wel: als je niet opruimt, hebben we geen plek dus dan wordt er niet gekleid (oid)
niet: als je niet opruimt, gaan we niet naar oma
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:34
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:38
Of schermtijd ontzeggen. Heb je alleen zelf last van. Je haalt dan je enige tijdje rust weg.
(We kunnen wel een opvoedtips topic starten, Linda en Linda (mijn echte naam) weten raad
)
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:41
heb ook wel met de handen in het haar gezeten, onze jongste huilde veel (oudste nooit, dus ik kende het niet) en dat vond ik heel moeilijk
Maar zodra het een beetje mensjes werden, waar je iets mee kunt afspreken, vond ik het alleen maar heel erg leuk.
(maar goed, ze waren ook vaak genoeg naar KDV om het leuk te houden)
vrijdag 27 augustus 2021 om 13:44
Oh ik ook. Heb er dan maar 1, maar zij lijkt sprekend op mij. Dus dat botst.lilalinda schreef: ↑27-08-2021 13:41heb ook wel met de handen in het haar gezeten, onze jongste huilde veel (oudste nooit, dus ik kende het niet) en dat vond ik heel moeilijk
Maar zodra het een beetje mensjes werden, waar je iets mee kunt afspreken, vond ik het alleen maar heel erg leuk.
(maar goed, ze waren ook vaak genoeg naar KDV om het leuk te houden)
En inderdaad werken zorgt ervoor dat het leuk blijft. Andere mensen spreken over andere dingen dan je kind.
vrijdag 27 augustus 2021 om 14:29
Inderdaad wat al eerder is gezegd 'pick your battles' ben duidelijk wat echt belangrijk is maar maak het jezelf niet te moeilijk door overal een strijd van te maken.
Verder helpt het in ons gezin om echt 'rust, reinheid en regelmaat' aan te houden. We hebben bijvoorbeeld redelijk vaste eet tijden en ze hoeven dus echt niet tussendoor de hele tijd om snoep/koekje te vragen.
Ik ben een thuisblijf moeder maar ben zelden een hele dag thuis met de kids, vooral in de ochtend probeer ik ze buitenshuis moe te maken door zwemles (al vanaf baby af aan), kleuter gymnastiek, voetbal, playgroup. Of anders lekker naar buiten in de tuin of park, zo komen we de rest van de dag veel makkelijker door.
Verder helpt het in ons gezin om echt 'rust, reinheid en regelmaat' aan te houden. We hebben bijvoorbeeld redelijk vaste eet tijden en ze hoeven dus echt niet tussendoor de hele tijd om snoep/koekje te vragen.
Ik ben een thuisblijf moeder maar ben zelden een hele dag thuis met de kids, vooral in de ochtend probeer ik ze buitenshuis moe te maken door zwemles (al vanaf baby af aan), kleuter gymnastiek, voetbal, playgroup. Of anders lekker naar buiten in de tuin of park, zo komen we de rest van de dag veel makkelijker door.
vrijdag 27 augustus 2021 om 14:34
Daar zit nog een stap voor: bedenk of het wel echt een nee moet zijn. Het is veel makkelijker overwicht hebben als je ook echt achter je eigen keuze staat. Bij mijn kinderen merkte ik dat altijd heel sterk.Hecamel schreef: ↑27-08-2021 13:08Opvoedondersteuning is een goede.
En vooral nee is nee vasthouden. In je hoofd een grens stellen en jezelf er aan houden dat als ze over die grens gaan tot actie overgaan.
Weet niet hoe oud ze zijn, maar vertel wat ze wel mogen en wat ze niet mogen en wat de consequentie is als ze toch doen wat ze niet mogen. En dan niet nog 6 keer daar over in overleg gaan maar na de eerste waarschuwing actie nemen.
vrijdag 27 augustus 2021 om 14:37
Dat is niet per se ‘natuurlijk’. Bij die van mij werkte dat wel: hoe zou jij het gevonden hebben als ik me niet aan de afspraak gehouden had dat we nog een ijsje gingen eten? (Of wat er dan ook van toepassing was.) Dat was vaak een effectieve manier om ze aan te spreken op het belang can je houden aan je afspraken.Hecamel schreef: ↑27-08-2021 13:24Absoluut!
Pick your battles. En weet dat kinderen echt grenzen nodig hebben. Als ik die van mij soms net even wat teveel ruimte geef en steeds ga praten in plaats van gewoon vragen of ze het wil doen wordt ze steeds irritanter en gaat steeds meer grenzen over. Als ik duidelijk ben in wat ik verwacht en daar ook op doorga, dan gaat het prima.
Voorbeeld, opruimen. Ik ging steeds heel pedagogische gesprekken voeren over dat zij iets mocht als ze het daarna zelf ook weer opruimde. En dan was het zover dat ze moest opruimen en dan deed ze dat natuurlijk niet. Dus ik weer in gesprek. Hielp natuurlijk geen drol. Dus nu vertel ik dat de consequentie is dat als zij niet doet wat we afgesproken hebben ze het een of ander niet mag of dat ze dan in de hoek even moet (hoewel ik die alleen gebruik bij slaan). En dan kom ik dus ook na wat ik zeg. Hoefde in ons geval maar twee keer. Nu is “weet je nog wat we hebben afgesproken” voldoende vaak. (Bof wel met ons kind hoor)
vrijdag 27 augustus 2021 om 14:45
Maar dan is het kind wel al ouder (basisschool leeftijd) met de meeste 3 jarige is dit nog heel lastig. Als ouder maak je wel de afspraak dat kind zijn speelgoed moet opruimen maar of kind echt goed deze afspraak begrijpt is een ander verhaal. Een gesprek over het 'gevoel' is nog moeilijk met een kleuter, een consequentie aan het niet opruimen van het speelgoed is makkelijker te begrijpen op deze leeftijd.Agen schreef: ↑27-08-2021 14:37Dat is niet per se ‘natuurlijk’. Bij die van mij werkte dat wel: hoe zou jij het gevonden hebben als ik me niet aan de afspraak gehouden had dat we nog een ijsje gingen eten? (Of wat er dan ook van toepassing was.) Dat was vaak een effectieve manier om ze aan te spreken op het belang can je houden aan je afspraken.
vrijdag 27 augustus 2021 om 14:51
Alle ouders hebben wel eens met de handen in het haar gezeten. En ik gok zo dat je ook in een lastige leeftijd zit. Het wordt echt makkelijker naarmate ze ouder worden.
Hierboven staan al wat goede tips. Op Doen was er ook een topic over. Daar kan je dagritmekaartjes downloaden. De structuur die dat creëert geeft een hoop rust. https://moetenwevakerdoen.nl/forums/dis ... g-driftig/
Twijfel niet aan jezelf als ouder. Het is gewoon niet zo makkelijk als het lijkt.
Hierboven staan al wat goede tips. Op Doen was er ook een topic over. Daar kan je dagritmekaartjes downloaden. De structuur die dat creëert geeft een hoop rust. https://moetenwevakerdoen.nl/forums/dis ... g-driftig/
Twijfel niet aan jezelf als ouder. Het is gewoon niet zo makkelijk als het lijkt.
vrijdag 27 augustus 2021 om 14:52
Met een peuter maakte ik ook geen afspraak over opruimen na het spelen; dat konden ze toen nog niet overzien, dat ze ná het spelen nog moesten opruimen. Toen was het gewoon: zo, nu ruimen we op. (En soms ook niet; dan ruimde ik op als ze in bed lagen. Dat dat niet altijd hetzelfde was, konden ze prima hebben.)Sunny-in-Perth schreef: ↑27-08-2021 14:45Mijn dan is het kind wel al ouder (basisschool leeftijd) met de meeste 3 jarige is dit nog heel lastig. Als ouder maak je wel de afspraak dat kind zijn speelgoed moet opruimen maar of kind echt goed deze afspraak begrijpt is een ander verhaal. Een gesprek over het 'gevoel' is nog moeilijk, een consequenties aan het niet opruimen van het speelgoed is makelijker te begrijpen op deze leeftijd.
Met peuters werkte ze aanspreken op simpele dingen juist wel al heel goed, als ik er zelf maar echt achter stond wat ik zei.
vrijdag 27 augustus 2021 om 16:01
En soms moet je ook een hele lange adem hebben en niet verwachten dat ze iets, nadat je het een half jaar lang 10 x per dag op iets hebt aangesproken, het ook daadwerkelijk niet meer doen. Helaas blijft dit (bij mijn kinderen althans) tot ver in de puberteit het geval.
Ik denk dat het hebben van een lange adem belangrijker is dan natuurlijk overwicht.
Ik denk dat het hebben van een lange adem belangrijker is dan natuurlijk overwicht.
vrijdag 27 augustus 2021 om 16:07
vrijdag 27 augustus 2021 om 16:18
Als docent denk ik dat natuurlijk overwicht echt overschat wordt. Ik ben klein van stuk en nog best jong. Daardoor denken mensen wel eens dat ik het met orde houden lastiger heb dan een grote bullebak met een lage, harde stem. Maar daar is niets van waar. Voor mij is de sleutel: geloven in je eigen autoriteit. Als ik zelf al niet geloof dat de kinderen naar me gaan luisteren, dan krijg ik niks voor elkaar. Maar als ik in mijn hoofd heb dat het op mijn manier zal gebeuren en niet anders, dan lukt dat ook. Soms duurt het wat langer dan anders, maar het lukt wel.
Daar staat wel tegenover: het is makkelijker om autoriteit te hebben als je in zekere mate ook gewoon mee beweegt met de kinderen. Maak niet overal een strijd van, zeg niet overal ‘nee’ op.
Verder zijn er allerlei trucjes die hierboven ook genoemd worden die ik gebruik: bijv. benoemen welk gedrag wél gewenst is, ipv wat niet gewenst is. (Dus niet: ‘stop met rondrennen’, maar ‘ga maar lekker op de stoel zitten’.) Verder spiegelen kinderen je gedrag/energie vaak. Dus als jij heel geagiteerd bent omdat je wilt dat ze rustig worden, nemen zij vooral die agitatie over, en worden ze juist niet rustig.
Nou zijn dit trucjes die ik gebruik op klassen, en niet op eigen kinderen. Maargoed, er zal vast enige overlap zijn.
Daar staat wel tegenover: het is makkelijker om autoriteit te hebben als je in zekere mate ook gewoon mee beweegt met de kinderen. Maak niet overal een strijd van, zeg niet overal ‘nee’ op.
Verder zijn er allerlei trucjes die hierboven ook genoemd worden die ik gebruik: bijv. benoemen welk gedrag wél gewenst is, ipv wat niet gewenst is. (Dus niet: ‘stop met rondrennen’, maar ‘ga maar lekker op de stoel zitten’.) Verder spiegelen kinderen je gedrag/energie vaak. Dus als jij heel geagiteerd bent omdat je wilt dat ze rustig worden, nemen zij vooral die agitatie over, en worden ze juist niet rustig.
Nou zijn dit trucjes die ik gebruik op klassen, en niet op eigen kinderen. Maargoed, er zal vast enige overlap zijn.
vrijdag 27 augustus 2021 om 16:30
Mijn ervaring is dat je dat niet aan kunt leren. Mijn man heeft veel meer "natuurlijk overwicht". Als hij iets vindt, dan is dat zo. Punt. Ook al vindt hij elke dag iets anders. Als ik iets vind, dan voelen de kinderen onderhandelingsruimte (die er vaak ook is). Mij helpt/hielp het om duidelijke, concrete regels te maken en die ook op die manier te communiceren. "Na het eten zet je je bord in de vaatwasser" of "wie vervelend doet, gaat naar zijn kamer." Niet teveel inderdaad, en goed uitgedacht of dit iets is wat ik kan/wil volhouden.
Overigens doe ik niet aan straffen, dus dat is soms wel een uitdaging ja. Maar ook zonder een straf als consequentie, kan ik veel bereiken door kort, duidelijk en consequent te communiceren. En eerlijk is eerlijk: dat lukt echt niet altijd.
Overigens doe ik niet aan straffen, dus dat is soms wel een uitdaging ja. Maar ook zonder een straf als consequentie, kan ik veel bereiken door kort, duidelijk en consequent te communiceren. En eerlijk is eerlijk: dat lukt echt niet altijd.
vrijdag 27 augustus 2021 om 16:35
helemaal eensibbeltje12 schreef: ↑27-08-2021 16:18Als docent denk ik dat natuurlijk overwicht echt overschat wordt. Ik ben klein van stuk en nog best jong. Daardoor denken mensen wel eens dat ik het met orde houden lastiger heb dan een grote bullebak met een lage, harde stem. Maar daar is niets van waar. Voor mij is de sleutel: geloven in je eigen autoriteit. Als ik zelf al niet geloof dat de kinderen naar me gaan luisteren, dan krijg ik niks voor elkaar. Maar als ik in mijn hoofd heb dat het op mijn manier zal gebeuren en niet anders, dan lukt dat ook. Soms duurt het wat langer dan anders, maar het lukt wel.
en eens. Nu zeg ik wel heel veel "ja", dus mijn eigen uitdaging is: durf wat vaker nee te zeggen, gewoon omdat het nee is.Daar staat wel tegenover: het is makkelijker om autoriteit te hebben als je in zekere mate ook gewoon mee beweegt met de kinderen. Maak niet overal een strijd van, zeg niet overal ‘nee’ op.
Aanvulling: bij mij helpt/hielp het om minder te vragen. Niet:"wil je je jas aan doen?", maar "als we naar buiten gaan, doen we onze jas aan, pak hem maar even."Verder zijn er allerlei trucjes die hierboven ook genoemd worden die ik gebruik: bijv. benoemen welk gedrag wél gewenst is, ipv wat niet gewenst is. (Dus niet: ‘stop met rondrennen’, maar ‘ga maar lekker op de stoel zitten’.)
Oef, die mag ik nog wel even op een post-it plakken thuis. Maar helemaal eens.Verder spiegelen kinderen je gedrag/energie vaak. Dus als jij heel geagiteerd bent omdat je wilt dat ze rustig worden, nemen zij vooral die agitatie over, en worden ze juist niet rustig.
