Kinderen
alle pijlers
Net zwanger: zoveel gedachten, graag jullie hulp!
woensdag 28 november 2007 om 10:04
Hallo meiden,
Ik heb afgelopen zondag ontdekt dat ik zwanger ben. Na 1 x proberen nog wel. We waren door het dolle heen. Nu heb ik het een beetje laten bezinken, en ben nog steeds door het dolle heen hor, begrijp me niet verkeerd.
Maar ineens krijg ik als ik wil gaan slapen een soort van paniekaanval... Welke dingen moet ik als eerste regelen, hoe snel een kinderdagverblijf zoeken.. wanneer moet ik het zeggen op mn werk...... en erger nog.. ik denk de hele tijd.... het is ons vast niet gegund, het wordt vast een miskraam... alleen maar dingen waar ik van in de stress schiet.
Vanaf maandag slaap ik al slecht, aan de ene kant wil ik heel erg genieten en al bijv rompertjes kopen... maar aan de andere kant.. denk ik, doe nou niet... want dan gaat het vast verkeerd..
Hebben jullie voor mij een tip zodat ik deze gedachten een beetje van me af kan zetten? 24 dec.. hebben we de eerste echo..
Bedankt, Nadam
Ik heb afgelopen zondag ontdekt dat ik zwanger ben. Na 1 x proberen nog wel. We waren door het dolle heen. Nu heb ik het een beetje laten bezinken, en ben nog steeds door het dolle heen hor, begrijp me niet verkeerd.
Maar ineens krijg ik als ik wil gaan slapen een soort van paniekaanval... Welke dingen moet ik als eerste regelen, hoe snel een kinderdagverblijf zoeken.. wanneer moet ik het zeggen op mn werk...... en erger nog.. ik denk de hele tijd.... het is ons vast niet gegund, het wordt vast een miskraam... alleen maar dingen waar ik van in de stress schiet.
Vanaf maandag slaap ik al slecht, aan de ene kant wil ik heel erg genieten en al bijv rompertjes kopen... maar aan de andere kant.. denk ik, doe nou niet... want dan gaat het vast verkeerd..
Hebben jullie voor mij een tip zodat ik deze gedachten een beetje van me af kan zetten? 24 dec.. hebben we de eerste echo..
Bedankt, Nadam
woensdag 28 november 2007 om 10:19
Hallo Nadam, als eerste: heel hartelijk gefeliciteerd!!!
Wat je eerst moet doen is..diep ademhalen. Je hebt nog zo'n acht maanden om aan het idee te wennen en om vanalles te regelen.
Je praktische vragen: een kinderdagverblijf zoeken kan je het beste als eerste doen. In sommige plaatsen (echt niet alleen in de randstad) zijn de wachtlijsten erg lang. Kijk welk kdv in de buurt is, bel de organisatie en vraag naar de wachtlijsten. Eventueel kan je gelijk al een afspraak maken om te komen kijken, maar bij de meeste kdv's kan je je gratis inschrijven en op een wat later tijdstip komen kijken. Als de wachtlijsten lang zijn, kan je je bij meerdere kdv's inschrijven. Dat is geen probleem. Je moet je dan wel bij de anderen uitschrijven als je er voor eentje hebt gekozen.
Je werk. Daar hoef je voorlopig nog helemaal niks te zeggen als je dat niet wilt. Ik heb het zelf verteld toen het zichtbaar werd. Het ligt natuurlijk aan de relatie die je hebt met je colega's, maar ik zou wachten tot de echo zegt dat het goed is.
De stress. Iedereen (of ms bijna iedereen) heeft wel zulke gedachten. Maar daar heb je natuurlijk niks aan. Bij de meeste zwangerschappen gaat het gewoon goed (anders was de mensheid inmiddels wel uitgestorven). Dat moet je echt in gedachten proberen te houden. Waarom zou het bij jullie anders zijn? Zelf had ik ook heel lang gewacht met het kopen van dingen voor de baby (je weet maar nooit), maar je hebt daar ook nog acht maanden voor!
Ik hoop maar dat je je snel beter voelt en je gedachten de goede kant op kan sturen. De eerste echo vond ik wel heel bijzonder. Toen durfde ik pas echt te geloven dat er een kindje in mijn buik zat (en geen alien of een ratje ofzo
)
Groetjes, Ka
Wat je eerst moet doen is..diep ademhalen. Je hebt nog zo'n acht maanden om aan het idee te wennen en om vanalles te regelen.
Je praktische vragen: een kinderdagverblijf zoeken kan je het beste als eerste doen. In sommige plaatsen (echt niet alleen in de randstad) zijn de wachtlijsten erg lang. Kijk welk kdv in de buurt is, bel de organisatie en vraag naar de wachtlijsten. Eventueel kan je gelijk al een afspraak maken om te komen kijken, maar bij de meeste kdv's kan je je gratis inschrijven en op een wat later tijdstip komen kijken. Als de wachtlijsten lang zijn, kan je je bij meerdere kdv's inschrijven. Dat is geen probleem. Je moet je dan wel bij de anderen uitschrijven als je er voor eentje hebt gekozen.
Je werk. Daar hoef je voorlopig nog helemaal niks te zeggen als je dat niet wilt. Ik heb het zelf verteld toen het zichtbaar werd. Het ligt natuurlijk aan de relatie die je hebt met je colega's, maar ik zou wachten tot de echo zegt dat het goed is.
De stress. Iedereen (of ms bijna iedereen) heeft wel zulke gedachten. Maar daar heb je natuurlijk niks aan. Bij de meeste zwangerschappen gaat het gewoon goed (anders was de mensheid inmiddels wel uitgestorven). Dat moet je echt in gedachten proberen te houden. Waarom zou het bij jullie anders zijn? Zelf had ik ook heel lang gewacht met het kopen van dingen voor de baby (je weet maar nooit), maar je hebt daar ook nog acht maanden voor!
Ik hoop maar dat je je snel beter voelt en je gedachten de goede kant op kan sturen. De eerste echo vond ik wel heel bijzonder. Toen durfde ik pas echt te geloven dat er een kindje in mijn buik zat (en geen alien of een ratje ofzo
)Groetjes, Ka
woensdag 28 november 2007 om 10:19
Hoi nadam,
Ten eerste: gefeliciteerd!
Ik ben nu 20 weken zwanger en heb 16 weken geleden precies hetzelfde topic als jij geopend. Ik was eerst blij en vervolgens kwam er een gevoel van paniek over mij: kan ik dit wel, wat gaat er allemaal veranderen, wat moet ik regelen. Ik werd er doodsbang van.
Tot ik hier een topic opende en toen bleek dat heel veel meer vrouwen die angstgevoelens hebben, vooral de eerste weken. Bij mij is het vanaf de tiende week minder geworden en nu kijk ik alleen maar uit naar de baby.
Tja...het hoort er dus bij! Dat bedenken hielp bij mij al een hele hoop, al bleven die paniekgedachten af en toe komen. O ja: en praat erover met je man/vriend, dat hielp bij mij ook erg goed. Hij vindt het ook spannend en het was fijn om er samen over te praten. En probeer het af en toe ook gewoon van je af te zetten (zeker op het moment van de paniek; dan denk je niet rationeel) en kijk de volgende dag opnieuw naar de dingen waar je je zorgen over maakt.
Ik heb het meteen na mn eerste echo op mn werk gezegd; vond het doodeng, maar mijn bazin reageerde superaardig en blij (terwijl het best een bitchy typ kan zijn- en ze heeft een hekel aan kinderen....)
En koop wat "zwangerschap" boeken, daarin staat precies wanneer je wat moet gaan regelen.
Veel plezier met je zwangerschap!
Ten eerste: gefeliciteerd!
Ik ben nu 20 weken zwanger en heb 16 weken geleden precies hetzelfde topic als jij geopend. Ik was eerst blij en vervolgens kwam er een gevoel van paniek over mij: kan ik dit wel, wat gaat er allemaal veranderen, wat moet ik regelen. Ik werd er doodsbang van.
Tot ik hier een topic opende en toen bleek dat heel veel meer vrouwen die angstgevoelens hebben, vooral de eerste weken. Bij mij is het vanaf de tiende week minder geworden en nu kijk ik alleen maar uit naar de baby.
Tja...het hoort er dus bij! Dat bedenken hielp bij mij al een hele hoop, al bleven die paniekgedachten af en toe komen. O ja: en praat erover met je man/vriend, dat hielp bij mij ook erg goed. Hij vindt het ook spannend en het was fijn om er samen over te praten. En probeer het af en toe ook gewoon van je af te zetten (zeker op het moment van de paniek; dan denk je niet rationeel) en kijk de volgende dag opnieuw naar de dingen waar je je zorgen over maakt.
Ik heb het meteen na mn eerste echo op mn werk gezegd; vond het doodeng, maar mijn bazin reageerde superaardig en blij (terwijl het best een bitchy typ kan zijn- en ze heeft een hekel aan kinderen....)
En koop wat "zwangerschap" boeken, daarin staat precies wanneer je wat moet gaan regelen.
Veel plezier met je zwangerschap!
woensdag 28 november 2007 om 10:21
Er is een topic geopend Augustus 2008. Kom daar lekker bij schrijven. (Zal het voor je omhoog halen!!) Je zult er achter komen dat iedereen wel onzeker is, helemaal niet raar hoor. Vaak kan je pas echt relaxed zijn als de beruchte drie maanden achter de rug zijn.
Hoe snel je het op je werk moet vertellen weet ik niet want ik weet niet wat de regels zijn in Nederland.
Hoe snel je het op je werk moet vertellen weet ik niet want ik weet niet wat de regels zijn in Nederland.
woensdag 28 november 2007 om 10:26
Nadam gefeliciteerd.
weet je wat ik had gedaan toen ik het ontdekte:
www.google.nl
en dan zoeken op zwangerschap enz.
kom je ook best ver mee.
Geniet ervan!!!!
weet je wat ik had gedaan toen ik het ontdekte:
www.google.nl
en dan zoeken op zwangerschap enz.
kom je ook best ver mee.
Geniet ervan!!!!
woensdag 28 november 2007 om 10:40
Gefeliciteerd Nadam!
Het is voor mij heel herkenbaar wat je schrijft. Wij waren ook na de eerste keer proberen direct zwanger en, hoewel ik er echt waanzinnig blij mee was, ik was doodsbang. Bang voor de verandering (het is nogal onomkeerbaar), bang dat ik het niet zou kunnen, bang voor eigenlijk alles. Met de eerste echo (7 weken) kregen we te horen dat we een tweeling zouden krijgen en ik werd zo mogelijk nog banger. Hoe moest ik in hemelsnaam voor twee baby's gaan zorgen? Ik zag echt alleen maar beren op de weg, maar met een week of twaalf werd ik een stuk rustiger. Ik zou dit varkentje wel eens even gaan wassen! Begrijp me niet verkeerd, ik was meteen dolblij dat ik een tweeling zou krijgen, maar ik moest echt even diep adem halen.
Maar goed, na een week of twaalf was ik weer wat rustiger en dit hield aan tot vlak voor de geboorte. Het moment dat de arts zei dat ze gehaald gingen worden was een van de engste momenten die ik tot nu toe heb meegemaakt. Ik kon alleen maar denken aan twee jongetjes, de verzorging, het nooit meer uit kunnen slapen (valt echt mee als je goede afspraken maakt!) en "hoe moet het nu verder". Een paar uur later waren ze er en alle angsten en peeves vielen van me af. Vanaf de eerste minuut voelde ik me moeder, alhoewel ik nog een paar maanden heb gedacht: "Wanneer moet ik ze terug geven?"
Denk je trouwens niet dat je bang bent juist omdat je in een keer zwanger bent geraakt? Voor mij speelde dit wel mee. Ik ging er van uit dat het ongeveer een half jaar zou duren eer dat ik zwanger zou zijn, maar ik was net aan het idee gewend dat we voor kinderen krijgen zouden gaan en ik was zwanger. (en moest nog trouwen en verhuizen! Fijn!)
Meid, het is voor mij heel herkenbaar, maar ik ben er van overtuigd dat je juist doordat je bang bent een hardstikke goede moeder gaat worden! Het komt helemaal goed!
Het is voor mij heel herkenbaar wat je schrijft. Wij waren ook na de eerste keer proberen direct zwanger en, hoewel ik er echt waanzinnig blij mee was, ik was doodsbang. Bang voor de verandering (het is nogal onomkeerbaar), bang dat ik het niet zou kunnen, bang voor eigenlijk alles. Met de eerste echo (7 weken) kregen we te horen dat we een tweeling zouden krijgen en ik werd zo mogelijk nog banger. Hoe moest ik in hemelsnaam voor twee baby's gaan zorgen? Ik zag echt alleen maar beren op de weg, maar met een week of twaalf werd ik een stuk rustiger. Ik zou dit varkentje wel eens even gaan wassen! Begrijp me niet verkeerd, ik was meteen dolblij dat ik een tweeling zou krijgen, maar ik moest echt even diep adem halen.
Maar goed, na een week of twaalf was ik weer wat rustiger en dit hield aan tot vlak voor de geboorte. Het moment dat de arts zei dat ze gehaald gingen worden was een van de engste momenten die ik tot nu toe heb meegemaakt. Ik kon alleen maar denken aan twee jongetjes, de verzorging, het nooit meer uit kunnen slapen (valt echt mee als je goede afspraken maakt!) en "hoe moet het nu verder". Een paar uur later waren ze er en alle angsten en peeves vielen van me af. Vanaf de eerste minuut voelde ik me moeder, alhoewel ik nog een paar maanden heb gedacht: "Wanneer moet ik ze terug geven?"
Denk je trouwens niet dat je bang bent juist omdat je in een keer zwanger bent geraakt? Voor mij speelde dit wel mee. Ik ging er van uit dat het ongeveer een half jaar zou duren eer dat ik zwanger zou zijn, maar ik was net aan het idee gewend dat we voor kinderen krijgen zouden gaan en ik was zwanger. (en moest nog trouwen en verhuizen! Fijn!)
Meid, het is voor mij heel herkenbaar, maar ik ben er van overtuigd dat je juist doordat je bang bent een hardstikke goede moeder gaat worden! Het komt helemaal goed!
woensdag 28 november 2007 om 10:43
Meiden bedankt voor jullie lieve reacties!
@Ka, mn vriend zei precies hetzelfde, die zei ook "ik geloof het pas als ik de echo zie.. het is gewoon zo onwerkelijk nog allemaal.
@bibi, ik ga het denk ik ook vertellen na de eerste echo, dan is het er maar uit.. en het is natuurlijk ook super leuk om te vertellen.
Sjaakfan ik heb al heel veel gegoogled, ik heb al een hoop sites aan mn favorieten toegevoegd.. ik heb ook het boek het grote wonder besteld. Daar staan zulke mooie fotó's in.
Je begrijpt dan echt een stuk beter wat er met je lijf gebeurt.
@bloempje, bedankt voor de uitnodiging, ik ga zo eens bijlezen en schrijven.
Liefs Nadam
@Ka, mn vriend zei precies hetzelfde, die zei ook "ik geloof het pas als ik de echo zie.. het is gewoon zo onwerkelijk nog allemaal.
@bibi, ik ga het denk ik ook vertellen na de eerste echo, dan is het er maar uit.. en het is natuurlijk ook super leuk om te vertellen.
Sjaakfan ik heb al heel veel gegoogled, ik heb al een hoop sites aan mn favorieten toegevoegd.. ik heb ook het boek het grote wonder besteld. Daar staan zulke mooie fotó's in.
Je begrijpt dan echt een stuk beter wat er met je lijf gebeurt.
@bloempje, bedankt voor de uitnodiging, ik ga zo eens bijlezen en schrijven.
Liefs Nadam
woensdag 28 november 2007 om 12:24
Nadam, gefeliciteerd!
Heel herkenbaar, al dat gedenk.
Ik vond met name mijn eerste zwangerschap voorbij krúipen, elke seconde heb ik bij wijze van spreken bewust beleefd. Een eeuwigheid duurde het, van mijlpaal naar mijlpaal (eerste echo, eerste keer verloskundige, zoveel weken voorbij, weer echo, etc etc, 26 weken dus in principe levensvatbaarheid, 37 weken dus thuis mogen bevallen en geen sprake meer van vroeggeboorte etc etc, wát vermoeiend!!!).
Dus ik wens je heel veel sterkte, haha! Maar probeer die bijgelovige gevoelens soms ook even opzij te zetten en toch bewust te genieten van deze ook heel bijzondere periode. En je gedachten te verzetten en er soms ook helemaal niet aan denken (als dat lukt...).
xx lisa.
Heel herkenbaar, al dat gedenk.
Ik vond met name mijn eerste zwangerschap voorbij krúipen, elke seconde heb ik bij wijze van spreken bewust beleefd. Een eeuwigheid duurde het, van mijlpaal naar mijlpaal (eerste echo, eerste keer verloskundige, zoveel weken voorbij, weer echo, etc etc, 26 weken dus in principe levensvatbaarheid, 37 weken dus thuis mogen bevallen en geen sprake meer van vroeggeboorte etc etc, wát vermoeiend!!!).
Dus ik wens je heel veel sterkte, haha! Maar probeer die bijgelovige gevoelens soms ook even opzij te zetten en toch bewust te genieten van deze ook heel bijzondere periode. En je gedachten te verzetten en er soms ook helemaal niet aan denken (als dat lukt...).
xx lisa.
woensdag 28 november 2007 om 12:24
Hoi Nadam,
Ik begrijp je gevoel helemaal!! Bij nr 1 had ik prescies hetzelfde gevoel,raakte zelfs in paniek! Hoe moet ik het mijn vriend vertellen? Stom we hadden net een huis gekocht en gingen echt samen voor een kindje maar ik was ineens heel bang voor zijn reaktie! Na een paar weken was ik een beetje aan het idee gewend en heb ik volop van mijn zangerschap genoten. Na 2 jaar wilde we erg graag een 2e, het was meteen raak. Ondanks dat ik wist wat me te wachten stond was ik ineens weer heel bang. Het zit er en je kunt niet meer terug, absoluut niet dat ik dat wilde hoor maar het idee. Ook hier was ik (wel wat sneller dan bij de eerste) aan het idee gewend.
Probeer ervan te genieten het gaat allemaal goedkomen!
Ik begrijp je gevoel helemaal!! Bij nr 1 had ik prescies hetzelfde gevoel,raakte zelfs in paniek! Hoe moet ik het mijn vriend vertellen? Stom we hadden net een huis gekocht en gingen echt samen voor een kindje maar ik was ineens heel bang voor zijn reaktie! Na een paar weken was ik een beetje aan het idee gewend en heb ik volop van mijn zangerschap genoten. Na 2 jaar wilde we erg graag een 2e, het was meteen raak. Ondanks dat ik wist wat me te wachten stond was ik ineens weer heel bang. Het zit er en je kunt niet meer terug, absoluut niet dat ik dat wilde hoor maar het idee. Ook hier was ik (wel wat sneller dan bij de eerste) aan het idee gewend.
Probeer ervan te genieten het gaat allemaal goedkomen!
woensdag 28 november 2007 om 12:43
Volgens mij hebben 9 van de 10 vrouwen deze gevoelens want ook ik herken het volledig! Ik ben er zelfs depri van geweest. Het idee dat ik moeder zou worden...toch komt alles op z'n pootjes terecht en je kunt in tijdschriften en op internet veel informatie vinden over wanneer je wat moet regelen.
Ik heb nu een dochtertje van 2 maanden en het is echt geweldig hoor! De angst slaat mij ook wel eens om het hart maar mijn vriend zegt dat dat moederinstinct is. Dus ik denk inderdaad dat jouw angst een teken is dat je een goede moeder gaat worden! Dus gefeliciteerd met je zwangerschap en geniet ervan! Als ik dit topic zo lees heb ik gewoon ook alweer zin om zwanger te worden. Ik vond iedere controle en echo één groot feest en mis dat soms wel een beetje
Ik heb nu een dochtertje van 2 maanden en het is echt geweldig hoor! De angst slaat mij ook wel eens om het hart maar mijn vriend zegt dat dat moederinstinct is. Dus ik denk inderdaad dat jouw angst een teken is dat je een goede moeder gaat worden! Dus gefeliciteerd met je zwangerschap en geniet ervan! Als ik dit topic zo lees heb ik gewoon ook alweer zin om zwanger te worden. Ik vond iedere controle en echo één groot feest en mis dat soms wel een beetje
donderdag 29 november 2007 om 12:54
Ha meiden, jullie berichtjes stellen me al iets meer gerust. Maar ik durf gewoon nog niet helemaal te genieten.. omdat het nog altijd mis kan gaan. Als ik weer zit te tobben ga ik snel jullie berichtjes weer lezen :-)
Ik vind het ook zo moeilijk, ineens mag je een hoop dingen niet meer eten, ik zag ook rauwe ham staan.. zijn dat de hammen haha sorry voor het woord die je op brood doet, bijv schouderham?
En geitekaas, mag je dat wel eten? Ik zie nergens staan dat dat niet mag.. ?
Ik vind het ook zo moeilijk, ineens mag je een hoop dingen niet meer eten, ik zag ook rauwe ham staan.. zijn dat de hammen haha sorry voor het woord die je op brood doet, bijv schouderham?
En geitekaas, mag je dat wel eten? Ik zie nergens staan dat dat niet mag.. ?
donderdag 29 november 2007 om 13:32
Nadam, hier is een lijst van het voedingsburo voedingslijst
