Kinderen
alle pijlers
Obsessief
maandag 21 oktober 2024 om 16:05
Dag allen,
Al geruime tijd zit ik met een situatie. Deze situatie neemt ongezonde vormen aan.
Ik dacht: ik ga het er hier ingooien, en misschien kunnen jullie mij bepaalde inzichten geven.
Even kort en zonder context: ik ben obsessief bezig met het sociale leven van mijn zoon.
Ik heb 3 kinderen waarvan de oudste een zoon van 17.
Zijn sociale leven beheerst een groot deel van mijn leven.
Als ik het hier type dan zie ik hoe belachelijk het is maar ik zet het hier gewoon echt neer zoals het is, zonder enige bagatellisering.
Mijn zoon is een lieve leuke sociale jongen hij heeft een vriendengroep van 9 personen waarvan er 3 eigenlijk liever en ook vaker bij een andere (grote groep en inclusief meiden) aanhaken.
En op 1 of andere manier ben ik constant druk met de invulling van zijn weekend, en dan vooral óf hij wel een invulling heeft.
Ik kan echt tientallen voorbeelden noemen van situaties waarin ik bezig ben met zijn rol in de groep.
Om de OP niet te lang te maken laat ik dat hier achterwege maar om het concreet te maken wil ik dit uiteraard best doen in een reactie.
Is dit voor iemand herkenbaar? Of is er iemand die hier iets over kan/wil zeggen? Misschien geeft het me bepaalde inzichten.
Ik wil het echt heel graag anders doen maar blijkbaar lukt het me niet. Waarom doe ik dit? Ik ben me er echt van bewust dat het echt niet gezond is.
Dank alvast!
Al geruime tijd zit ik met een situatie. Deze situatie neemt ongezonde vormen aan.
Ik dacht: ik ga het er hier ingooien, en misschien kunnen jullie mij bepaalde inzichten geven.
Even kort en zonder context: ik ben obsessief bezig met het sociale leven van mijn zoon.
Ik heb 3 kinderen waarvan de oudste een zoon van 17.
Zijn sociale leven beheerst een groot deel van mijn leven.
Als ik het hier type dan zie ik hoe belachelijk het is maar ik zet het hier gewoon echt neer zoals het is, zonder enige bagatellisering.
Mijn zoon is een lieve leuke sociale jongen hij heeft een vriendengroep van 9 personen waarvan er 3 eigenlijk liever en ook vaker bij een andere (grote groep en inclusief meiden) aanhaken.
En op 1 of andere manier ben ik constant druk met de invulling van zijn weekend, en dan vooral óf hij wel een invulling heeft.
Ik kan echt tientallen voorbeelden noemen van situaties waarin ik bezig ben met zijn rol in de groep.
Om de OP niet te lang te maken laat ik dat hier achterwege maar om het concreet te maken wil ik dit uiteraard best doen in een reactie.
Is dit voor iemand herkenbaar? Of is er iemand die hier iets over kan/wil zeggen? Misschien geeft het me bepaalde inzichten.
Ik wil het echt heel graag anders doen maar blijkbaar lukt het me niet. Waarom doe ik dit? Ik ben me er echt van bewust dat het echt niet gezond is.
Dank alvast!
donderdag 21 november 2024 om 13:35
Dat is wat jij denkt te weten. Misschien gingen ze tussendoor even langs de hoeren fietsen omdat ze dat wel grappig vonden.... en hebben ze pietje en klaasje niet gevraagd omdat die een keertje hadden gezegd dat dat stom is toen het plan eens ter sprake kwam. Of misschien hebben ze paddo's gekocht om te proberen en wilden ze dat een beetje besloten houden. Je weet 't niet. Maar het is in dat geval niet zo heel negatief toch? Of zou je het dan nog steeds zo jammer vinden dat hij daar niet voor gevraagd werd?Rita1 schreef: ↑21-11-2024 08:54Dank voor je reactie!
Ze gingen zitten bij 1 van de jongens thuis (van de grote groep). Daarbij waren dus 2 van zijn vaste groep ook uitgenodigd.
De overgebleven 4 waren ook wel enigszins verbaasd dat ze daar waren en niet gereageerd hadden in hun eigen groepsapp.
Maar ik snap je punt hoor, wat de reden ook is…het mag natuurlijk gewoon.
Lorem Ipsum
donderdag 21 november 2024 om 13:38
Ja mijn man prikte laatst ook heel snel door mijn “subtiele” vragen heen.Doreia* schreef: ↑21-11-2024 12:53Mooi dat je al tips mee hebt gekregen van je therapeut.
Ik denk dat je, voordat je iets vraagt aan je zoon, je af moet vragen met welke intentie je het hem vraagt.
Vraag je het voor jezelf, om gerust gesteld te worden?
Vraag je het voor jezelf, omdat je een doemscenario wil uitvragen, of dit gaande is of niet?
Vraag je het voor hém, omdat je geïnteresseerd bent in zijn dag?
En misschien is het wel gewoon goed om hem alleen een knuffel te geven bij binnenkomst en dan te zeggen: welkom thuis, fijn dat je er weer bent. En dan 0 vragen te stellen...
Volgens hem zijn mijn vragen er om hem uit te horen, om bepaalde antwoorden te willen horen.
Dus goede tip om eerst mijn intentie voor mezelf helder te hebben voordat ik de vraag stel.
donderdag 21 november 2024 om 15:17
Mooi om te lezen.
En kijk ook breder. Wat vraag je eigenlijk bij iedereen in je omgeving? En met welke intentie?
Dus kijk bij iedereen wat je vraagt en waarom dat is.
Wat zou je ervan vinden om een hele dag niemand ook maar 1 vraag te stellen? Ook een leuk experiment.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 21 november 2024 om 17:55
donderdag 21 november 2024 om 18:01
donderdag 21 november 2024 om 18:09
Het is wel wat lastig dat je zoveel topics aangrijpt om een bevestiging te zoeken van jouw beeld van mannen. Het gaat hier om een jongen van 17. Ik denk dat zowel hij als TO erbij zijn geholpen om hun dynamiek, gewoon zoals die vandaag de dag is, te veranderen en het niet te zien als symptoom van een groter probleem of voorbode van hoe het ooit met een vriendin (misschien valt hij wel op jongens of wil hij geen gezin?) zal zijn. Die jongen is 17, nog volop in ontwikkeling en TO is bereid naar zichzelf te kijken. Uit niks blijkt dat deze jongen ook weer zo'n vreselijk foute vent aan het worden is als die jij overal meent te zien.Ladara schreef: ↑21-11-2024 18:01Ik vroeg me al af hoe het komt dat zoveel mannen hun sociale leven niet zelf kunnen managen, maar nu begrijp ik het. Als je niet stopt hangt je contact met je zoon en zijn gezin straks af van je schoondochter omdat je zoon in de overtuiging is dat sociale relaties niet zijn zorg zijn.
donderdag 21 november 2024 om 18:31
Ik denk deze niet helemaal te begrijpen?Ladara schreef: ↑21-11-2024 18:01Ik vroeg me al af hoe het komt dat zoveel mannen hun sociale leven niet zelf kunnen managen, maar nu begrijp ik het. Als je niet stopt hangt je contact met je zoon en zijn gezin straks af van je schoondochter omdat je zoon in de overtuiging is dat sociale relaties niet zijn zorg zijn.
Gezin, schoondochter….misschien zijn deze dingen helemaal niet aan de orde.
Ook denk ik niet dat mijn relatie mbt mijn zoon de oorzaak is van allerlei mannen die hun sociale leven niet kunnen managen.
Maar misschien begrijp ik je punt helemaal verkeerd hoor.
donderdag 21 november 2024 om 18:50
Hoe was de training en hoe ging de presentatie zijn eigenlijk de enige vragen die je in mijn optiek zou kunnen stellen.Rita1 schreef: ↑21-11-2024 17:55Oeh dat lijkt me oprecht heel moeilijk!
Want ik stel toch ook best wel veel vragen uit interesse.
Hoe was de training?
Heb je nog cijfers?
Wat heb je gedaan op school?
Hoe ging je presentatie op werk?
Hoe is het met die zieke collega?
Heb je dit experiment zelf al eens uitgeprobeerd?
De andere vragen zijn jouw zaken niet of kan worden gezien als controle. Hij is 17. Die zaken mag hij zelf aan jou vertellen zonder dat je hem dat uitvraagt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
