Kinderen
alle pijlers
Obsessief
maandag 21 oktober 2024 om 16:05
Dag allen,
Al geruime tijd zit ik met een situatie. Deze situatie neemt ongezonde vormen aan.
Ik dacht: ik ga het er hier ingooien, en misschien kunnen jullie mij bepaalde inzichten geven.
Even kort en zonder context: ik ben obsessief bezig met het sociale leven van mijn zoon.
Ik heb 3 kinderen waarvan de oudste een zoon van 17.
Zijn sociale leven beheerst een groot deel van mijn leven.
Als ik het hier type dan zie ik hoe belachelijk het is maar ik zet het hier gewoon echt neer zoals het is, zonder enige bagatellisering.
Mijn zoon is een lieve leuke sociale jongen hij heeft een vriendengroep van 9 personen waarvan er 3 eigenlijk liever en ook vaker bij een andere (grote groep en inclusief meiden) aanhaken.
En op 1 of andere manier ben ik constant druk met de invulling van zijn weekend, en dan vooral óf hij wel een invulling heeft.
Ik kan echt tientallen voorbeelden noemen van situaties waarin ik bezig ben met zijn rol in de groep.
Om de OP niet te lang te maken laat ik dat hier achterwege maar om het concreet te maken wil ik dit uiteraard best doen in een reactie.
Is dit voor iemand herkenbaar? Of is er iemand die hier iets over kan/wil zeggen? Misschien geeft het me bepaalde inzichten.
Ik wil het echt heel graag anders doen maar blijkbaar lukt het me niet. Waarom doe ik dit? Ik ben me er echt van bewust dat het echt niet gezond is.
Dank alvast!
Al geruime tijd zit ik met een situatie. Deze situatie neemt ongezonde vormen aan.
Ik dacht: ik ga het er hier ingooien, en misschien kunnen jullie mij bepaalde inzichten geven.
Even kort en zonder context: ik ben obsessief bezig met het sociale leven van mijn zoon.
Ik heb 3 kinderen waarvan de oudste een zoon van 17.
Zijn sociale leven beheerst een groot deel van mijn leven.
Als ik het hier type dan zie ik hoe belachelijk het is maar ik zet het hier gewoon echt neer zoals het is, zonder enige bagatellisering.
Mijn zoon is een lieve leuke sociale jongen hij heeft een vriendengroep van 9 personen waarvan er 3 eigenlijk liever en ook vaker bij een andere (grote groep en inclusief meiden) aanhaken.
En op 1 of andere manier ben ik constant druk met de invulling van zijn weekend, en dan vooral óf hij wel een invulling heeft.
Ik kan echt tientallen voorbeelden noemen van situaties waarin ik bezig ben met zijn rol in de groep.
Om de OP niet te lang te maken laat ik dat hier achterwege maar om het concreet te maken wil ik dit uiteraard best doen in een reactie.
Is dit voor iemand herkenbaar? Of is er iemand die hier iets over kan/wil zeggen? Misschien geeft het me bepaalde inzichten.
Ik wil het echt heel graag anders doen maar blijkbaar lukt het me niet. Waarom doe ik dit? Ik ben me er echt van bewust dat het echt niet gezond is.
Dank alvast!
zondag 17 november 2024 om 09:08
Je weet niet hoe het komt dat hij er niet bij was, van alles kan daarvoor zorgen... misschien is het achteraf een zegen. Misschien heeft hijzelf gesuggereerd al plannen te hebben als hij niet wilde zeggen nog niks te hebben, misschien zijn ze het gewoon vergeten, misschien zijn ze iets aan het doen waarover je zoon zich negatief heeft uitgesproken, zomaar een greep uit de opties.... ik kan er nog meer verzinnen hoor. Maakt dat het leuker, waarschijnlijk niet. Maar het hoeft dus niet te betekenen dat hij afgewezen wordt door hen. Want dat is de kern toch, dat 'niet leuk genoeg' gevonden worden is de onderliggende angst? Daar ga jij mee aan de slag in therapie. Ondertussen kun je er wel zijn voor je zoon want teleurstelling mag. Balen is normaal. Gewoon niet inhoudelijk op ingaan, dat laat je aan anderen over.
Lorem Ipsum
zondag 17 november 2024 om 09:08
Bedankt voor je reactie.Portinatx schreef: ↑17-11-2024 08:57Hey Rita,
Hoe reageerde je zoon? Het hoort ook gewoon bij het leven hè. Dat niet altijd alles perfect loopt. En dat is heel normaal. Als je zo krampachtig alles voor wil zijn om je zoon voor enige teleurstelling te behoeden dan krijgt hij nog een zware dobber in de toekomst als dingen anders lopen dan hij had gehoopt.
Misschien vindt je zoon het wel even lekker, een weekend niks, of appt hij die groep zelf om ook aan te sluiten.
Ik heb een kind dat niet erg standaard is en vaak buiten de boot valt, dus ik herken je gevoel van buikpijn. Maar mijn kind heeft geen vriendengroep en wordt niet vaak voor dingen gevraagd. Jouw zoon lijkt mij prima in staat zijn eigen sociale leven te leiden en heeft een fijne groep om zich heen.
Ik heb veel vriendinnen en ik word ook wel eens niet gevraagd voor iets. Dat is heel normaal, soms ontstaan afspraken zo. Kijk je uit dat je je eigen onzekerheid niet teveel op hem projecteert? Dadelijk voelt hij het als niet goed genoeg zijn terwijl hij dat, duidelijk, wel is.
Mijn zoon reageerde nogal quasi nonchalant:
“Nou moeten ze zelf weten, maar vindt het wel raar, maar maakt mij verder niet uit hoor”
Maar ondertussen wel paar keer aangeven dat hij het niet snapt.
Vervolgens is er 1 van de overgebleven jongens bij ons thuis gekomen en hebben ze met z’n tweeën in de speelkamer gezeten.
En wat je zegt klopt helemaal…dit hoort bij het leven.
En juist doordat ik dat weet ben ik bang dat ik door mijn eigen angsten hem niet van de juiste adviezen kan voorzien.
Wat sneu voor jouw kind…is dit iets waar hij zelf ook last van heeft?
Kun jij hier goed mee omgaan?
zondag 17 november 2024 om 09:17
Klopt helemaal wat je zegt.turquasi schreef: ↑17-11-2024 09:08Je weet niet hoe het komt dat hij er niet bij was, van alles kan daarvoor zorgen... misschien is het achteraf een zegen. Misschien heeft hijzelf gesuggereerd al plannen te hebben als hij niet wilde zeggen nog niks te hebben, misschien zijn ze het gewoon vergeten, misschien zijn ze iets aan het doen waarover je zoon zich negatief heeft uitgesproken, zomaar een greep uit de opties.... ik kan er nog meer verzinnen hoor. Maakt dat het leuker, waarschijnlijk niet. Maar het hoeft dus niet te betekenen dat hij afgewezen wordt door hen. Want dat is de kern toch, dat 'niet leuk genoeg' gevonden worden is de onderliggende angst? Daar ga jij mee aan de slag in therapie. Ondertussen kun je er wel zijn voor je zoon want teleurstelling mag. Balen is normaal. Gewoon niet inhoudelijk op ingaan, dat laat je aan anderen over.
Mijn partner zei ook: waarschijnlijk is dit gewoon allemaal toeval.
Maar goed, in hun appgroep wordt er door een aantal gevraagd (waaronder mijn zoon) om wat te gaan doen.
Diegene waar er een aantal geweest zijn heeft daar niet op gereageerd. En ook de jongens die daar heen gingen hebben niets gezegd.
Terwijl al deze jongens vorige week nog bij mijn zoon zijn geweest.
En dan gaan er weer allerlei gedachten door mijn hoofd.
zondag 17 november 2024 om 09:18
Wat rot TO, snap je gevoel heel goed. Zijn er mensen uit die groep waarmee hij het erover kan hebben, die iets dichterbij staan?
In het ergste geval wordt hij inderdaad buitengesloten, hoort hij er niet (helemaal) bij. Dat is heel rot maar wel iets wat hij dan moet leren verdragen. Want zoiets kan ook komen door een bepaalde dynamiek in zo'n groep, en dan kan hij beter daar zijn conclusies aan verbinden en kijken of hij andere mensen kan ontmoeten of in een kleiner verband (en de grote groep loslaten). Zoiets hoeft niet aan hem te liggen en kan puur door de samenloop van mensen en omstandigheden zo lopen. Beter weten waar je aan toe bent dan nog jarenlang in een kramp en zelftwijfel er toch bij willen horen bijvoorbeeld. Maar goed, het kan ook heel simpel dat ze vrijdag allerlei plannen hebben gemaakt (waar hij niet bij was) zonder aan hem te denken, en zonder verdere diepere betekenis (met zn allen zuipen, wat hij niet doet).
Positieve is dat hij zelf naar jou toegekomen is. En dat je het dus wat dat betreft los kan laten, want als er wat is dan hoor je het wel. Misschien had je het willen voorkomen ('ga vrijdag ook maar' ofzo), maar dan komt het 'probleem' nooit aan de oppervlakte.
In het ergste geval wordt hij inderdaad buitengesloten, hoort hij er niet (helemaal) bij. Dat is heel rot maar wel iets wat hij dan moet leren verdragen. Want zoiets kan ook komen door een bepaalde dynamiek in zo'n groep, en dan kan hij beter daar zijn conclusies aan verbinden en kijken of hij andere mensen kan ontmoeten of in een kleiner verband (en de grote groep loslaten). Zoiets hoeft niet aan hem te liggen en kan puur door de samenloop van mensen en omstandigheden zo lopen. Beter weten waar je aan toe bent dan nog jarenlang in een kramp en zelftwijfel er toch bij willen horen bijvoorbeeld. Maar goed, het kan ook heel simpel dat ze vrijdag allerlei plannen hebben gemaakt (waar hij niet bij was) zonder aan hem te denken, en zonder verdere diepere betekenis (met zn allen zuipen, wat hij niet doet).
Positieve is dat hij zelf naar jou toegekomen is. En dat je het dus wat dat betreft los kan laten, want als er wat is dan hoor je het wel. Misschien had je het willen voorkomen ('ga vrijdag ook maar' ofzo), maar dan komt het 'probleem' nooit aan de oppervlakte.
Ik herken mezelf niet eens
zondag 17 november 2024 om 09:22
En stel nou hè TO, dat jouw angst/overtuigingen kloppen. Ze moeten hem niet, ze vinden hem raar, ze sluiten hem buiten. Stel hè? Dan nóg zal hij zelf moeten ontdekken hoe vriendschappen werken, waar zijn grenzen liggen en wat hij wel/niet accepteert, hoe hij ermee om wil gaan. Dat gaat met vallen en opstaan.
Goed dat je hier therapie voor hebt.
Goed dat je hier therapie voor hebt.
zondag 17 november 2024 om 09:23
Klinkt alsof je zoon heel gezond met dit soort dingen omgaat! Dat heb je dus goed gedaan! Fijn dat er nog een vriend gekomen was. Je zal zien dat het de volgende keer anders loopt! Misschien zegt je zoon er zelf wel wat over dat hij het raar vond.
En wat Turquasi schrijft bedoelde ik ook, soms lopen afspraken zo, en zit er geen enkele bedoeling achter om iemand buiten te sluiten.
Wat betreft mijn kind, ik vind het moeilijk en soms heel verdrietig. Kind heeft het zelf niet altijd door maar soms wel, en dat is pijnlijk. Gelukkig hebben we fijne sport en clubjes gevonden waar kind het heel erg leuk heeft en zijn er een paar echte vrienden. Ik moet het altijd actief begeleiden want anders komt er weinig van afspraakjes maar dat is in geval van kind ook logisch. Ik vind vooral het naar de middelbare gaan over een paar jaar heel spannend. Maar ik weet ook, ik kan niet meer doen dan ik nu doe en vooral blijven benadrukken: je bent helemaal goed zoals je bent.
Vaak is het ook zo hoe ouder kinderen worden hoe meer ze gelijkgestemden om zich heen verzamelen en daardoor ook gelukkiger worden.
Ik denk echt dat je het goed hebt gedaan met zoon, hij is prima in staat voor zichzelf te denken en iets te regelen! Sta hem gewoon aan de zijlijn bij maar laat hem zijn eigen dingen doen en fouten maken. Ook hier leert hij van.
Een moederhart is gewoon eigenlijk nooit zonder zorgen.
En wat Turquasi schrijft bedoelde ik ook, soms lopen afspraken zo, en zit er geen enkele bedoeling achter om iemand buiten te sluiten.
Wat betreft mijn kind, ik vind het moeilijk en soms heel verdrietig. Kind heeft het zelf niet altijd door maar soms wel, en dat is pijnlijk. Gelukkig hebben we fijne sport en clubjes gevonden waar kind het heel erg leuk heeft en zijn er een paar echte vrienden. Ik moet het altijd actief begeleiden want anders komt er weinig van afspraakjes maar dat is in geval van kind ook logisch. Ik vind vooral het naar de middelbare gaan over een paar jaar heel spannend. Maar ik weet ook, ik kan niet meer doen dan ik nu doe en vooral blijven benadrukken: je bent helemaal goed zoals je bent.
Vaak is het ook zo hoe ouder kinderen worden hoe meer ze gelijkgestemden om zich heen verzamelen en daardoor ook gelukkiger worden.
Ik denk echt dat je het goed hebt gedaan met zoon, hij is prima in staat voor zichzelf te denken en iets te regelen! Sta hem gewoon aan de zijlijn bij maar laat hem zijn eigen dingen doen en fouten maken. Ook hier leert hij van.
Een moederhart is gewoon eigenlijk nooit zonder zorgen.
zondag 17 november 2024 om 09:28
Hier sluit ik me bij aan. Het heeft helemaal geen zin om het te vergoelijken (volgende week is het vast anders, misschien maar goed dat het zo liep, etc) en jezelf daarmee proberen gerust te stellen. Ook daarmee gaat het onderliggende namelijk niet weg: dat hij zijn eigen weg mag vinden, zonder dat jij je eigen angsten mee laat spelen.Lieveheersbeestje schreef: ↑17-11-2024 09:22En stel nou hè TO, dat jouw angst/overtuigingen kloppen. Ze moeten hem niet, ze vinden hem raar, ze sluiten hem buiten. Stel hè? Dan nóg zal hij zelf moeten ontdekken hoe vriendschappen werken, waar zijn grenzen liggen en wat hij wel/niet accepteert, hoe hij ermee om wil gaan. Dat gaat met vallen en opstaan.
Goed dat je hier therapie voor hebt.
zondag 17 november 2024 om 09:28
Hele fijne reactie, dank je!Voornu schreef: ↑17-11-2024 09:18Wat rot TO, snap je gevoel heel goed. Zijn er mensen uit die groep waarmee hij het erover kan hebben, die iets dichterbij staan?
In het ergste geval wordt hij inderdaad buitengesloten, hoort hij er niet (helemaal) bij. Dat is heel rot maar wel iets wat hij dan moet leren verdragen. Want zoiets kan ook komen door een bepaalde dynamiek in zo'n groep, en dan kan hij beter daar zijn conclusies aan verbinden en kijken of hij andere mensen kan ontmoeten of in een kleiner verband (en de grote groep loslaten). Zoiets hoeft niet aan hem te liggen en kan puur door de samenloop van mensen en omstandigheden zo lopen. Beter weten waar je aan toe bent dan nog jarenlang in een kramp en zelftwijfel er toch bij willen horen bijvoorbeeld. Maar goed, het kan ook heel simpel dat ze vrijdag allerlei plannen hebben gemaakt (waar hij niet bij was) zonder aan hem te denken, en zonder verdere diepere betekenis (met zn allen zuipen, wat hij niet doet).
Positieve is dat hij zelf naar jou toegekomen is. En dat je het dus wat dat betreft los kan laten, want als er wat is dan hoor je het wel. Misschien had je het willen voorkomen ('ga vrijdag ook maar' ofzo), maar dan komt het 'probleem' nooit aan de oppervlakte.
Want dit zit inderdaad ook heel erg in mijn gedachten.
Ja hij heeft 1 hele goede vriend in de vriendengroep, deze is ook bij hem geweest gisteren. Met z’n tweeën hebben ze tot na middernacht bij elkaar gezeten.
En hij gaf aan dat nog 1 van de andere overgebleven jongens hem had bericht over de “situatie”.
Iets in de trant van: wat is dit voor iets belachelijks, snap jij het?
En wat je zegt over dat hij hier misschien net niet helemaal bijhoort, dat klopt denk ik ook. Dat probeer ik constant heel krampachtig te ontkennen maar ik denk inderdaad door de dynamiek in de grote groep (veel drinken, meiden, gek doen) hij er buiten begint te vallen.
zondag 17 november 2024 om 09:52
Hiermee raak je het goede punt… ik wil juist stoppen met mezelf geruststellen met allerlei verzachtende omstandigheden.meisje85 schreef: ↑17-11-2024 09:28Hier sluit ik me bij aan. Het heeft helemaal geen zin om het te vergoelijken (volgende week is het vast anders, misschien maar goed dat het zo liep, etc) en jezelf daarmee proberen gerust te stellen. Ook daarmee gaat het onderliggende namelijk niet weg: dat hij zijn eigen weg mag vinden, zonder dat jij je eigen angsten mee laat spelen.
Ik wil dat het me niet meer zo bezighoudt.
zondag 17 november 2024 om 10:15
En wat je zegt over dat hij hier misschien net niet helemaal bijhoort, dat klopt denk ik ook. Dat probeer ik constant heel krampachtig te ontkennen maar ik denk inderdaad door de dynamiek in de grote groep (veel drinken, meiden, gek doen) hij er buiten begint te vallen.
[/quote]
Ik zie ook bij mijn zoon in de vriendengroep dat de samenstelling steeds een beetje veranderd en er ook weer nieuwe of subgroepen ontstaan. Wel of geen interesse in meiden, drank, uitgaan, gamen etc spelen hierbij een rol. Verschillen tussen de jongens worden opeens groot. Een deel wil nog gamen en heeft nog helemaal geen interesse in meiden, drank en uitgaan, een ander deel wel. De groep werd ook te groot, dus zie je dat er een nieuwe verdeling ontstaat waarbij weer nieuwe mensen aansluiten en ook weer mensen opstappen. Dit hoort er allemaal bij. Je hebt hier geen invloed op als ouders. Je kan er zijn voo4 je zoon als dat nodig is en meer kan je niet doen.
[/quote]
Ik zie ook bij mijn zoon in de vriendengroep dat de samenstelling steeds een beetje veranderd en er ook weer nieuwe of subgroepen ontstaan. Wel of geen interesse in meiden, drank, uitgaan, gamen etc spelen hierbij een rol. Verschillen tussen de jongens worden opeens groot. Een deel wil nog gamen en heeft nog helemaal geen interesse in meiden, drank en uitgaan, een ander deel wel. De groep werd ook te groot, dus zie je dat er een nieuwe verdeling ontstaat waarbij weer nieuwe mensen aansluiten en ook weer mensen opstappen. Dit hoort er allemaal bij. Je hebt hier geen invloed op als ouders. Je kan er zijn voo4 je zoon als dat nodig is en meer kan je niet doen.
zondag 17 november 2024 om 10:20
Begrijp ik nou dat jij in de appgroep van die vrienden kunt meelezen?
Zou het niet beter zijn om daarmee te stoppen?
Wat eten we vanavond?
zondag 17 november 2024 om 10:23
Jongere kinderen hier, maar jouw gevoelens herken ik heel goed.
De buikpijn, het 'subtiel' uitvragen, proberen de situatie onder controle te krijgen etc.
Bij mij ligt er ook de eigen pijn aan ten grondslag, en zie ook in dat ik mijn gevoelens niet goed onder controle heb.
Zelf probeer ik echt naar mijn kind en zijn behoeftes te kijken. Accepteren dat hij, door wie hij is niet de populaire jongen is of zich heel goed staande houdt in groepen.
Wél heeft hij een handvol vriendjes en is, op af en toe een lastige sociale situatie na, een superlieve en vrolijke jongen.
Ik lees mee.
De buikpijn, het 'subtiel' uitvragen, proberen de situatie onder controle te krijgen etc.
Bij mij ligt er ook de eigen pijn aan ten grondslag, en zie ook in dat ik mijn gevoelens niet goed onder controle heb.
Zelf probeer ik echt naar mijn kind en zijn behoeftes te kijken. Accepteren dat hij, door wie hij is niet de populaire jongen is of zich heel goed staande houdt in groepen.
Wél heeft hij een handvol vriendjes en is, op af en toe een lastige sociale situatie na, een superlieve en vrolijke jongen.
Ik lees mee.
This is not kosher!
zondag 17 november 2024 om 10:51
Ik vind het heel sterk van jouw zoon dat hij bij zichzelf en zijn eigen interesses bijft. Genoeg mensen die dat niet doen en zich aanpassen om maar bij de groep te (blijven) horen, door ook te gaan drinken bijvoorbeeld. Probeer je zoon daarin ook beter te gaan zien, voorbij je eigen angsten. Door met anderen wel af te spreken, het er ook met hen over te hebben heeft hij zichzelf ook weer 'neergezet' (vage taal, maar weet even geen andere bewoordingen) en het prima aangepakt. En meer kan je/hij ook niet doen. Misschien nog benoemen dat het wat uit elkaar groeit, dat dat is hoe het kan lopen en dat daar niets mis mee is.
Ik herken mezelf niet eens
zondag 17 november 2024 om 11:04
Ik zie ook bij mijn zoon in de vriendengroep dat de samenstelling steeds een beetje veranderd en er ook weer nieuwe of subgroepen ontstaan. Wel of geen interesse in meiden, drank, uitgaan, gamen etc spelen hierbij een rol. Verschillen tussen de jongens worden opeens groot. Een deel wil nog gamen en heeft nog helemaal geen interesse in meiden, drank en uitgaan, een ander deel wel. De groep werd ook te groot, dus zie je dat er een nieuwe verdeling ontstaat waarbij weer nieuwe mensen aansluiten en ook weer mensen opstappen. Dit hoort er allemaal bij. Je hebt hier geen invloed op als ouders. Je kan er zijn voo4 je zoon als dat nodig is en meer kan je niet doen.Anne1235 schreef: ↑17-11-2024 10:15En wat je zegt over dat hij hier misschien net niet helemaal bijhoort, dat klopt denk ik ook. Dat probeer ik constant heel krampachtig te ontkennen maar ik denk inderdaad door de dynamiek in de grote groep (veel drinken, meiden, gek doen) hij er buiten begint te vallen.
[/quote]
Klopt idd….dat zie ik in deze groep ook hoor.
Behalve dan dat zijn “vaste groepje” behoorlijk uitdunt, er komt niet echt wat bij.
zondag 17 november 2024 om 11:07
Ik snap je “vage taal”Voornu schreef: ↑17-11-2024 10:51Ik vind het heel sterk van jouw zoon dat hij bij zichzelf en zijn eigen interesses bijft. Genoeg mensen die dat niet doen en zich aanpassen om maar bij de groep te (blijven) horen, door ook te gaan drinken bijvoorbeeld. Probeer je zoon daarin ook beter te gaan zien, voorbij je eigen angsten. Door met anderen wel af te spreken, het er ook met hen over te hebben heeft hij zichzelf ook weer 'neergezet' (vage taal, maar weet even geen andere bewoordingen) en het prima aangepakt. En meer kan je/hij ook niet doen. Misschien nog benoemen dat het wat uit elkaar groeit, dat dat is hoe het kan lopen en dat daar niets mis mee is.
.Hij blijft bij zichzelf, dat doet hij echt heel goed.
En dat hij heeft hij in de situatie van gisteren weer heel sterk laten zien.
Ik doe hem echt tekort, dat weet ik…..
zondag 17 november 2024 om 11:08
Je klinkt als een hele lieve moeder, knap hoe je dit omschrijft allemaal.Portinatx schreef: ↑17-11-2024 09:23Klinkt alsof je zoon heel gezond met dit soort dingen omgaat! Dat heb je dus goed gedaan! Fijn dat er nog een vriend gekomen was. Je zal zien dat het de volgende keer anders loopt! Misschien zegt je zoon er zelf wel wat over dat hij het raar vond.
En wat Turquasi schrijft bedoelde ik ook, soms lopen afspraken zo, en zit er geen enkele bedoeling achter om iemand buiten te sluiten.
Wat betreft mijn kind, ik vind het moeilijk en soms heel verdrietig. Kind heeft het zelf niet altijd door maar soms wel, en dat is pijnlijk. Gelukkig hebben we fijne sport en clubjes gevonden waar kind het heel erg leuk heeft en zijn er een paar echte vrienden. Ik moet het altijd actief begeleiden want anders komt er weinig van afspraakjes maar dat is in geval van kind ook logisch. Ik vind vooral het naar de middelbare gaan over een paar jaar heel spannend. Maar ik weet ook, ik kan niet meer doen dan ik nu doe en vooral blijven benadrukken: je bent helemaal goed zoals je bent.
Vaak is het ook zo hoe ouder kinderen worden hoe meer ze gelijkgestemden om zich heen verzamelen en daardoor ook gelukkiger worden.
Ik denk echt dat je het goed hebt gedaan met zoon, hij is prima in staat voor zichzelf te denken en iets te regelen! Sta hem gewoon aan de zijlijn bij maar laat hem zijn eigen dingen doen en fouten maken. Ook hier leert hij van.
Een moederhart is gewoon eigenlijk nooit zonder zorgen.
Los van dat je theoretisch heel goed weet wat het beste is kan het wel pijn doen.
zondag 17 november 2024 om 11:35
Subtiel uitvragen…. Dat dacht ik ook te doen. Maar blijkt toch minder subtiel te zijn.Wellhello schreef: ↑17-11-2024 10:23Jongere kinderen hier, maar jouw gevoelens herken ik heel goed.
De buikpijn, het 'subtiel' uitvragen, proberen de situatie onder controle te krijgen etc.
Bij mij ligt er ook de eigen pijn aan ten grondslag, en zie ook in dat ik mijn gevoelens niet goed onder controle heb.
Zelf probeer ik echt naar mijn kind en zijn behoeftes te kijken. Accepteren dat hij, door wie hij is niet de populaire jongen is of zich heel goed staande houdt in groepen.
Wél heeft hij een handvol vriendjes en is, op af en toe een lastige sociale situatie na, een superlieve en vrolijke jongen.
Ik lees mee.
1 van mijn andere kinderen vroeg: waarom bemoei jij je altijd met afspraken van “zoon”.
Dat was heel confronterend.
Mijn partner zei: door dat zo te benoemen richting hem (dat uitvragen en controleren) geef je eigenlijk aan dat hij niet goed genoeg is.
zondag 17 november 2024 om 11:46
Ja, even ter illustratie: hier in huis drie stiefpubers, van wie eentje zo oud als jouw oudste. We weten globaal natuurlijk wie hun vrienden/vriendinnen zijn. Een deel zien we hier thuis weleens, maar we horen ook weleens een heel nieuwe naam. Of een naam ineens nooit meer. Of eerst dagelijks en daarna nog maar sporadisch. We hebben verder geen idee hoe de groepjes precies zijn ingedeeld, wie de vrienden van de anderen zijn en hoe die anderen hun tijd verdelen tussen iedereen. Ook geen idee of er uitnodigingen zijn waarbij kinderen wordt uitgesloten of niet. Soms zijn ze weekenden lang thuis en soms hele weekenden de hort op. We horen weleens dat iets even moeilijk loopt, maar we liggen er verder niet wakker van want die dingen horen er ook gewoon een beetje bij. En dat weten ze zelf ook, want zo gaat dat al sinds er vriendjes en vriendinnetjes in het spel zijn.
zondag 17 november 2024 om 12:09
Ja dat is inderdaad hoe het zou moeten.meisje85 schreef: ↑17-11-2024 11:46Ja, even ter illustratie: hier in huis drie stiefpubers, van wie eentje zo oud als jouw oudste. We weten globaal natuurlijk wie hun vrienden/vriendinnen zijn. Een deel zien we hier thuis weleens, maar we horen ook weleens een heel nieuwe naam. Of een naam ineens nooit meer. Of eerst dagelijks en daarna nog maar sporadisch. We hebben verder geen idee hoe de groepjes precies zijn ingedeeld, wie de vrienden van de anderen zijn en hoe die anderen hun tijd verdelen tussen iedereen. Ook geen idee of er uitnodigingen zijn waarbij kinderen wordt uitgesloten of niet. Soms zijn ze weekenden lang thuis en soms hele weekenden de hort op. We horen weleens dat iets even moeilijk loopt, maar we liggen er verder niet wakker van want die dingen horen er ook gewoon een beetje bij. En dat weten ze zelf ook, want zo gaat dat al sinds er vriendjes en vriendinnetjes in het spel zijn.
Ik zou dit ook echt heel graag zo willen.
Hopelijk gaat het een beetje die richting op door therapie.
zondag 17 november 2024 om 12:09
Ja dat is inderdaad hoe het zou moeten.meisje85 schreef: ↑17-11-2024 11:46Ja, even ter illustratie: hier in huis drie stiefpubers, van wie eentje zo oud als jouw oudste. We weten globaal natuurlijk wie hun vrienden/vriendinnen zijn. Een deel zien we hier thuis weleens, maar we horen ook weleens een heel nieuwe naam. Of een naam ineens nooit meer. Of eerst dagelijks en daarna nog maar sporadisch. We hebben verder geen idee hoe de groepjes precies zijn ingedeeld, wie de vrienden van de anderen zijn en hoe die anderen hun tijd verdelen tussen iedereen. Ook geen idee of er uitnodigingen zijn waarbij kinderen wordt uitgesloten of niet. Soms zijn ze weekenden lang thuis en soms hele weekenden de hort op. We horen weleens dat iets even moeilijk loopt, maar we liggen er verder niet wakker van want die dingen horen er ook gewoon een beetje bij. En dat weten ze zelf ook, want zo gaat dat al sinds er vriendjes en vriendinnetjes in het spel zijn.
Ik zou dit ook echt heel graag zo willen.
Hopelijk gaat het een beetje die richting op door therapie.
zondag 17 november 2024 om 14:39
Ja, de kans is heel groot dat je hem het gevoel geeft dat er veel waarde wordt gehangen aan elk weekend sociale afspraken hebben. Dat als je maar vrienden ziet, dat dat een teken is van dat je goed genoeg bent..Rita1 schreef: ↑17-11-2024 11:35Subtiel uitvragen…. Dat dacht ik ook te doen. Maar blijkt toch minder subtiel te zijn.
1 van mijn andere kinderen vroeg: waarom bemoei jij je altijd met afspraken van “zoon”.
Dat was heel confronterend.
Mijn partner zei: door dat zo te benoemen richting hem (dat uitvragen en controleren) geef je eigenlijk aan dat hij niet goed genoeg is.
TO, zou je eens kunnen proberen er een heel weekend totaal geen aandacht aan te besteden, helemaal niets van dien aard te vragen of ernaar te informeren? Dat je wel ziet of hij 's avonds thuis is of niet?
zondag 17 november 2024 om 14:47
Ik heb al hier al eerder over mijn moeder geschreven, maar mijn moeder was net zo met het ‘subtiel’ uitvragen.
Als volwassene heb ik een fijn sociaal leven, maar als ik een avond een keer niks te doen heb en mijn moeder naar mijn weekend plannen vraagt, dan verzin ik iets. Ben nog steeds bang om haar teleur te stellen.
Het is echt niet subtiel.
Je bent bang dat het schadelijk is voor je kind als hij geen vrienden heeft of buitengesloten wordt. Ik denk echter dat jouw gedrag veel schadelijker voor hem is TO.
Als volwassene heb ik een fijn sociaal leven, maar als ik een avond een keer niks te doen heb en mijn moeder naar mijn weekend plannen vraagt, dan verzin ik iets. Ben nog steeds bang om haar teleur te stellen.
Het is echt niet subtiel.
Je bent bang dat het schadelijk is voor je kind als hij geen vrienden heeft of buitengesloten wordt. Ik denk echter dat jouw gedrag veel schadelijker voor hem is TO.
livvi678 wijzigde dit bericht op 17-11-2024 14:50
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
19.22% gewijzigd
zondag 17 november 2024 om 16:35
Ja klopt, terwijl ik dat dus eigenlijk helemaal niet vind…dat status afhangt van sociale leven.maree schreef: ↑17-11-2024 14:39Ja, de kans is heel groot dat je hem het gevoel geeft dat er veel waarde wordt gehangen aan elk weekend sociale afspraken hebben. Dat als je maar vrienden ziet, dat dat een teken is van dat je goed genoeg bent..
TO, zou je eens kunnen proberen er een heel weekend totaal geen aandacht aan te besteden, helemaal niets van dien aard te vragen of ernaar te informeren? Dat je wel ziet of hij 's avonds thuis is of niet?
Als hij mij zou kunnen zeggen: ik ben helemaal gelukkig met een minder sociaal leven en ik wil helemaal niet zoveel afspreken, dan denk ik dat ik er al veel minder obsessief mee bezig zou zijn.
Maar volgens mij voelde hij zich best heel erg gepasseerd gisteren.
En ik vind dat dan zo sneu….ze komen zo vaak bij ons thuis.
Ze zijn bijna elk weekend op zoek naar een plek om te hangen, en zo vaak dat hij dan appt: kom maar hier dan.
Maar ik ben nu net een langspeelplaat, ik val in herhaling….
zondag 17 november 2024 om 16:37
Ja dat wil ik absoluut voorkomen hoor….ik wil niet dat hij aan mijn verwachtingen moet voldoen.Livvi678 schreef: ↑17-11-2024 14:47Ik heb al hier al eerder over mijn moeder geschreven, maar mijn moeder was net zo met het ‘subtiel’ uitvragen.
Als volwassene heb ik een fijn sociaal leven, maar als ik een avond een keer niks te doen heb en mijn moeder naar mijn weekend plannen vraagt, dan verzin ik iets. Ben nog steeds bang om haar teleur te stellen.
Het is echt niet subtiel.
Je bent bang dat het schadelijk is voor je kind als hij geen vrienden heeft of buitengesloten wordt. Ik denk echter dat jouw gedrag veel schadelijker voor hem is TO.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
