Kinderen
alle pijlers
Ondankbaar gedrag
zondag 30 augustus 2020 om 11:55
Mijn zoon vertoont regelmatig ondankbaar gedrag. En het doet me zeer. Naarmate de vakantie verstrijkt word ik eigenijk steeds meer teleurgesteld in zijn gedrag. Het is een schat van een jongen die graag knuffelt. Maar het is ook een enorm lui kind wat het liefste alleen gamet, niet wil sporten of gezond eten, veel te dik is, niet naar buiten te krijgen is en graag klaagt. En dat laatste doet me zeer.
Ik voel me net zo een butler. Iedere dag boodschappen, schoonmaken en opruimen. Mijn partner en dochter zijn dankbaar. Maar mijn zoon is teleurgesteld als ik geen pasta gekocht heb (terwijl ik al zo vaak gezegd heb dat hij moet aangeven als het bijna op is), loopt met een lang gezicht door de apenheul (zijn zus wilde graag maar hij niet), klaagt dat hij voor zijn verjaardag geen slagroomtaart had gewild (eerder had hij gezegd van wel) enz. Eigenijk kan ik weinig goed doen als moeder.
En het geeft me eigenlijk en gefaald gevoel. Waar is dat heerlijk levendige, ondernemende, slanke, dankbare kind gebleven? Ik snap het niet. Wat heb ik verkeerd gedaan?
Soms leeft hij op als hij met andere kinderen speelt of als we actief met zijn allen wat ondernemen wat hij wil doen. Het zal wel een uiting van verveling zijn maar het doet me echt pijn.
Aanvulling: het was een fase, dat ondankbare gedrag is weer weg.
Ik voel me net zo een butler. Iedere dag boodschappen, schoonmaken en opruimen. Mijn partner en dochter zijn dankbaar. Maar mijn zoon is teleurgesteld als ik geen pasta gekocht heb (terwijl ik al zo vaak gezegd heb dat hij moet aangeven als het bijna op is), loopt met een lang gezicht door de apenheul (zijn zus wilde graag maar hij niet), klaagt dat hij voor zijn verjaardag geen slagroomtaart had gewild (eerder had hij gezegd van wel) enz. Eigenijk kan ik weinig goed doen als moeder.
En het geeft me eigenlijk en gefaald gevoel. Waar is dat heerlijk levendige, ondernemende, slanke, dankbare kind gebleven? Ik snap het niet. Wat heb ik verkeerd gedaan?
Soms leeft hij op als hij met andere kinderen speelt of als we actief met zijn allen wat ondernemen wat hij wil doen. Het zal wel een uiting van verveling zijn maar het doet me echt pijn.
Aanvulling: het was een fase, dat ondankbare gedrag is weer weg.
ballenbak888 wijzigde dit bericht op 24-02-2021 07:37
2.59% gewijzigd
zondag 30 augustus 2020 om 13:54
Ook reacties die wat meer botter zijn kunnen prima handvatten of reacties zijn. Het is maar wat je per se wil lezen.Sjaantje37 schreef: ↑30-08-2020 13:33Fijne reactie dit! Vind de reacties ook erg hard beter geef je haar handvatten waar ze iets mee kan.
zondag 30 augustus 2020 om 13:56
Waarom denk je dat streng zijn niet samen kan gaan met houden van? Kinderen willen duidelijkheid en veiligheid. Duidelijkheid om te weten wat er van ze verwacht wordt en hoe ze zich moeten gedragen. Dat helpt ze in hun verdere leven. Maar dat gaat altijd gepaard met grenzen opzoeken, en het is aan jou als ouder de taak om die grenzen duidelijk aan te geven. Hoewel een kind dat op het moment zelf misschien niet altijd leuk vindt, is dat wel wat een kind op lange termijn gelukkig maakt.Ballenbak888 schreef: ↑30-08-2020 13:34Strenger kan geen kwaad. Ik hoop dat alle knuffels en lieve woordjes genoeg zijn voor mijn kinderen om ze te laten weten dat ik van ze houd. Ook zonder dat ik ze op hun wenken bedien.
En die veiligheid zorgt ervoor dat je kind zich veilig voelt op die grenzen op te zoeken en daar van te leren. Een kind moet leren dat je boos kunt worden, maar dat dat niet betekent dat het kind helemaal fout is, maar dat je alleen zijn gedrag afkeurt.
Die veiligheid creeër je door je kind te zien en door consequent te zijn. Geloof mij, mijn ouders waren streng, maar ik heb nooit getwijfeld aan hun liefde voor mij.
zondag 30 augustus 2020 om 13:58
Zo te lezen weet je heel goed waarom je doet zoals je doet en wat jou tegenhoudt om te veranderen. Dat is al een 'mooi' begin. Ik zou echt kijken of je hulp kan krijgen, voor jezelf, om uit die patronen te komen. Richting je kinderen, maar ook je vriend. Want als je het liefst ruzie uit de weg gaat, is veranderen makkelijker gezegd dan gedaan omdat het voor je kinderen en vriend nu ook wel makkelijk is dat het zo gaat en zij ( waarschijnlijk) ook niet zitten te wachten op een herverdeling van taken. Dat geeft vast boze of verongelijkte blikken in het begin ( en daar ben je juist zo bang voor). Laagdrempelig een keer praten met een POH bijvoorbeeld ( huisarts)?Ballenbak888 schreef: ↑30-08-2020 13:34Ik ben niet gauw boos. Als ik dat eens doe zijn mijn beide kinderen enorm van streek. En dan word ik ook nog eens heel erg boos, hoogstens een stem verheffing. En ik ben een sloof, ik doe alles in huis. Voor mij vriend en voor mijn kinderen. Dus ja, ik heb het zelf in de hand gewerkt. Ik bereik er het tegenovergestelde mee van wat ik zou willen. Ik vind mezelf geen goede moeder, heb ik ook nooit gevonden. Met iederen op zijn wenken bedienen probeer ik te bereiken een goede moeder te zijn. Het compenseert dat ik geen moeder ben die graag speelt of sport. Maar het is me duidelijk dat dat niet de weg is.
Strenger kan geen kwaad. Ik hoop dat alle knuffels en lieve woordjes genoeg zijn voor mijn kinderen om ze te laten weten dat ik van ze houd. Ook zonder dat ik ze op hun wenken bedien.
zondag 30 augustus 2020 om 14:01
En laat je niet van je stuk brengen door je kinderen en hun gedrag.
Mijn zoon heeft gelimiteerde game-tijd en nee, dat vind hij echt niet altijd leuk.
Als ik zeg dat zijn tijd er voor vandaag bijna op zit begint hij soms ook te zeuren, en als hij moet stoppen kan hij ook boos worden en op z'n kamer gaan zitten mokken.
En dan ben ik een stomme moeder en dan begrijp ik er niks van want al zijn vriendjes mogen heel de dag gamen en ben ik ouderwets en noem maar op.
Maar kinderen hebben grenzen nodig, dat geeft veiligheid en zij geven af op jou juist omdat ze zich veilig voelen.
Mijn zoon heeft gelimiteerde game-tijd en nee, dat vind hij echt niet altijd leuk.
Als ik zeg dat zijn tijd er voor vandaag bijna op zit begint hij soms ook te zeuren, en als hij moet stoppen kan hij ook boos worden en op z'n kamer gaan zitten mokken.
En dan ben ik een stomme moeder en dan begrijp ik er niks van want al zijn vriendjes mogen heel de dag gamen en ben ik ouderwets en noem maar op.
Maar kinderen hebben grenzen nodig, dat geeft veiligheid en zij geven af op jou juist omdat ze zich veilig voelen.
zondag 30 augustus 2020 om 14:17
Of ik een goede moeder ben, ga ik niet afmeten aan de reacties van mijn kinderen over gezond eten, beweging en gametijd. Dan ga ik niet blij worden. Ik doe wat ik denk dat goed voor ze is en mijn eigen moeder is daarbij een enorme steun. Daar haal ik mijn ‘schouderklopjes’ die ik van mijn kinderen niet verwacht, of heel misschien, over 35 jaar ofzo. Soms wil ik dat best even horen hoor, dat ik het goed doe, van de autismecoach bijvoorbeeld.
zondag 30 augustus 2020 om 14:51
Ik vind het gek dat je jezelf geen goede moeder vindt, want wat bepaalt dat je een goede moeder bent? So wie so is het altijd goed om een goed voorbeeld te hebben. En dan is het makkelijker om zelf die ouder te zijn. En tegenwoordig zijn er ontzettend veel verleidingen, maar is het amper meer de omgeving die meehelpt met opvoeden (it takes a village to raise a child). Dat betekent dat ouders heel vaak alles uit zichzelf moeten halen, met ontzettend veel verleidingen en minimale hulp van buitenaf. Ga er maar eens aanstaan.Ballenbak888 schreef: ↑30-08-2020 13:34Ik ben niet gauw boos. Als ik dat eens doe zijn mijn beide kinderen enorm van streek. En dan word ik ook nog eens heel erg boos, hoogstens een stem verheffing. En ik ben een sloof, ik doe alles in huis. Voor mij vriend en voor mijn kinderen. Dus ja, ik heb het zelf in de hand gewerkt. Ik bereik er het tegenovergestelde mee van wat ik zou willen. Ik vind mezelf geen goede moeder, heb ik ook nooit gevonden. Met iederen op zijn wenken bedienen probeer ik te bereiken een goede moeder te zijn. Het compenseert dat ik geen moeder ben die graag speelt of sport. Maar het is me duidelijk dat dat niet de weg is.
Strenger kan geen kwaad. Ik hoop dat alle knuffels en lieve woordjes genoeg zijn voor mijn kinderen om ze te laten weten dat ik van ze houd. Ook zonder dat ik ze op hun wenken bedien.
Wat je wel hebt gemerkt is dat jouw "sloven" prinsjesgedrag veroorzaakt. En daarmee ben je geen foute moeder, maar je merkt dat het gewoon verwend nest syndroom oplevert en daar wordt deze maatschappij uiteindelijk niet gelukkig van en moeders al helemaal niet. Gelukkig ben je nog op tijd hoor. Maar het vraagt wel echt inzet en dat kost je de komende tijd waarschijnlijk meer energie dan toegeven en opnieuw de butler spelen. Want je zoon (en dochter?) zullen zich gaan verzetten tegen wat ze al die tijd gewend zijn en dan moet je diep in jezelf overtuigd zijn dat je het vanaf nu anders wilt. En je zoon is iig oud genoeg om hem dat uit te leggen waarom je dingen anders wilt gaan doen.
En ik ben geen speel of sport moeder. Eerlijk? Dat zijn niet veel ouders hoor die het oh zo geweldig vinden om voor de duizendste keer dat suffe spelletje te doen of naar theaterstukjes te kijken waar geen plot of clou in zit. Maar dat hoort er gewoon bij. Kinderen krijgen is investeren en ook in dingen die je als volwassen mens niet boeien. En dat hoeft echt niet oeverloos en je hoeft ook niet per se altijd mee te sporten. Maar interesse tonen in de sport van je kinderen, mogelijk maken dat ze er naartoe kunnen, af en toe eens kijken, vragen naar de nieuwste oefeningen en vooruit, ook eens een balletje meetrappen, een keertje badminton, mee dansen door de kamer, op de schommel stappen of de wip mee uitproberen op een mooie zonnige dag is wel echt 'normaal' oudergedrag, of je nu wel of niet iets met sport en spel hebt.
zondag 30 augustus 2020 om 16:43
Ik doe uiteraard ook wel eens een potje badminton of eindeloos datzelfde spelletje maar ik vind het vaak niet leuk. Dat geeft mij wel eens het gevoel dat ik geen goede moeder ben. Dat ik er niet voor in de wieg gelegd ben.diyer schreef: ↑30-08-2020 14:51Ik vind het gek dat je jezelf geen goede moeder vindt, want wat bepaalt dat je een goede moeder bent? So wie so is het altijd goed om een goed voorbeeld te hebben. En dan is het makkelijker om zelf die ouder te zijn. En tegenwoordig zijn er ontzettend veel verleidingen, maar is het amper meer de omgeving die meehelpt met opvoeden (it takes a village to raise a child). Dat betekent dat ouders heel vaak alles uit zichzelf moeten halen, met ontzettend veel verleidingen en minimale hulp van buitenaf. Ga er maar eens aanstaan.
Wat je wel hebt gemerkt is dat jouw "sloven" prinsjesgedrag veroorzaakt. En daarmee ben je geen foute moeder, maar je merkt dat het gewoon verwend nest syndroom oplevert en daar wordt deze maatschappij uiteindelijk niet gelukkig van en moeders al helemaal niet. Gelukkig ben je nog op tijd hoor. Maar het vraagt wel echt inzet en dat kost je de komende tijd waarschijnlijk meer energie dan toegeven en opnieuw de butler spelen. Want je zoon (en dochter?) zullen zich gaan verzetten tegen wat ze al die tijd gewend zijn en dan moet je diep in jezelf overtuigd zijn dat je het vanaf nu anders wilt. En je zoon is iig oud genoeg om hem dat uit te leggen waarom je dingen anders wilt gaan doen.
En ik ben geen speel of sport moeder. Eerlijk? Dat zijn niet veel ouders hoor die het oh zo geweldig vinden om voor de duizendste keer dat suffe spelletje te doen of naar theaterstukjes te kijken waar geen plot of clou in zit. Maar dat hoort er gewoon bij. Kinderen krijgen is investeren en ook in dingen die je als volwassen mens niet boeien. En dat hoeft echt niet oeverloos en je hoeft ook niet per se altijd mee te sporten. Maar interesse tonen in de sport van je kinderen, mogelijk maken dat ze er naartoe kunnen, af en toe eens kijken, vragen naar de nieuwste oefeningen en vooruit, ook eens een balletje meetrappen, een keertje badminton, mee dansen door de kamer, op de schommel stappen of de wip mee uitproberen op een mooie zonnige dag is wel echt 'normaal' oudergedrag, of je nu wel of niet iets met sport en spel hebt.
Maar het is fijn te lezen dat ik niet de enige ouder ben die dat allemaal niet altijd leuk vindt.
Ik wilde eigenijk mijn kinderen zelfstandiger maken dan mijn moeder bij ons deed. Maar ik ben net zo als mijn moeder geworden. Mijn moeder is een schat en doet nog steeds alles voor ons.
zondag 30 augustus 2020 om 16:52
Je hoeft die dingen ook niet leuk te vinden en je mag best weigeren zonder dat je daardoor ineens een slechte ouder bent. Je bent hun moeder, niet hun entertainment.Ballenbak888 schreef: ↑30-08-2020 16:43Ik doe uiteraard ook wel eens een potje badminton of eindeloos datzelfde spelletje maar ik vind het vaak niet leuk. Dat geeft mij wel eens het gevoel dat ik geen goede moeder ben. Dat ik er niet voor in de wieg gelegd ben.
...
Als zoontje hier iets voorstelt om samen te doen waar ik geen zin in heb, weiger ik. Hij gaat alleen spelen en ik doe iets nuttig of leuk; hij blij, ik blij. Veel nuttiger dan tegen je zin iets doen of jezelf schuldgevoelens aan te praten.
zondag 30 augustus 2020 om 17:02
Eens.Rilena schreef: ↑30-08-2020 13:32Ik vind de reacties heel hard.
Als ouder moet je het altijd goed doen en de juiste woorden kiezen en uit een patroon komen en zelf lekker in je vel zitten.
TO; ik denk dat jullie beide niet lekker in jullie vel zitten.
Zoek hulp via het CJG / sociaal wijkteam en de huisarts voor jullie apart en samen. Misschien is er meer aan de hand, maar vaak kan een paar gesprekken het verschil maken.
Veel sterkte!
Alleen al de reacties hier als het gaat om gewicht. Een ouder met een kind met overgewicht krijgt er van langs omdat ze het zo ver heeft laten komen; een ouder van een kind dat aan de bovengrens van een gezond BMI zit en net geen overgewicht heeft krijgt ervan langs als ze aangeeft zich zorgen te maken, want dan praat je je kind een eetprobleem aan. In dit topic krijgt ze zowel te horen dat ze alleen een slank kind wil als dat het haar schuld is dat haar kind te dik is.
Hetzelfde voor dankbaarheid. Aan de ene kant mag ze niet teleurgesteld zijn om zijn gedrag want dankbaarheid verwachten mag niet, aan de andere kant krijgt ze te horen dat er iets is misgegaan in de opvoeding vanwege datzelfde gedrag.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 30 augustus 2020 om 17:40
Ik herken hier ook veel in hoor, ben ook nooit een speel moeder geweest en doe ook bijna alles voor mijn zoon, maar inderdaad het heeft een keerzijde, hij is nu 16 en kan nog geen ei bakken.Ballenbak888 schreef: ↑30-08-2020 16:43Ik doe uiteraard ook wel eens een potje badminton of eindeloos datzelfde spelletje maar ik vind het vaak niet leuk. Dat geeft mij wel eens het gevoel dat ik geen goede moeder ben. Dat ik er niet voor in de wieg gelegd ben.
Maar het is fijn te lezen dat ik niet de enige ouder ben die dat allemaal niet altijd leuk vindt.
Ik wilde eigenijk mijn kinderen zelfstandiger maken dan mijn moeder bij ons deed. Maar ik ben net zo als mijn moeder geworden. Mijn moeder is een schat en doet nog steeds alles voor ons.
Daar ben ik nu mee begonnen de weerstand is groot...laat ik het daar maar ophouden.
zondag 30 augustus 2020 om 18:04
Mijn ene kind heeft ook soms dat gedrag.
Het is een heel lief kind maar sociaal niet handig, dus veel moeite met verschil eerlijk/lomp.
Daarnaast chronisch verongelijkt en vaak somber.
Wij hebben al diverse trainingen en een soort therapie achter de rug, gemene deler:
- realiteit vs bliksemgedachtes/negatieve gedachtes
- negatief zo veel mogelijk negeren, positief in het zonnetje zetten
- eind van de dag bespreken wat er goed ging (happy Journal is een hit)
Maar het is extreem lastig.
Terugkerende issues zijn nu:
- hij moet als eerste naar bed
- hij heeft geen mobiele telefoon en de rest van het gezin wel.
Elke dag weer drama. Het wurm heeft een playstation (MAAR DIE IS VAN IEDEREEN!!! EN iK MAG ER ALLEEN MAAR HEEL SOMS OP), een iPad die hij zo kan pakken etc.
Echt hoe gekwetst kun je zijn om niks.
Ik laat uit ellende soms maar filmpjes van kinderen uit arme landen zien om een beetje te relativeren.
Dat vindt hij trouwens wel interessant.
Het is een heel lief kind maar sociaal niet handig, dus veel moeite met verschil eerlijk/lomp.
Daarnaast chronisch verongelijkt en vaak somber.
Wij hebben al diverse trainingen en een soort therapie achter de rug, gemene deler:
- realiteit vs bliksemgedachtes/negatieve gedachtes
- negatief zo veel mogelijk negeren, positief in het zonnetje zetten
- eind van de dag bespreken wat er goed ging (happy Journal is een hit)
Maar het is extreem lastig.
Terugkerende issues zijn nu:
- hij moet als eerste naar bed
- hij heeft geen mobiele telefoon en de rest van het gezin wel.
Elke dag weer drama. Het wurm heeft een playstation (MAAR DIE IS VAN IEDEREEN!!! EN iK MAG ER ALLEEN MAAR HEEL SOMS OP), een iPad die hij zo kan pakken etc.
Echt hoe gekwetst kun je zijn om niks.
Ik laat uit ellende soms maar filmpjes van kinderen uit arme landen zien om een beetje te relativeren.
Dat vindt hij trouwens wel interessant.
zondag 30 augustus 2020 om 18:06
Mooi gezegd, ga ik onthouden!Mermedina schreef: ↑30-08-2020 14:17Of ik een goede moeder ben, ga ik niet afmeten aan de reacties van mijn kinderen over gezond eten, beweging en gametijd. Dan ga ik niet blij worden. Ik doe wat ik denk dat goed voor ze is en mijn eigen moeder is daarbij een enorme steun. Daar haal ik mijn ‘schouderklopjes’ die ik van mijn kinderen niet verwacht, of heel misschien, over 35 jaar ofzo. Soms wil ik dat best even horen hoor, dat ik het goed doe, van de autismecoach bijvoorbeeld.
zondag 30 augustus 2020 om 18:32
zondag 30 augustus 2020 om 18:37
zondag 30 augustus 2020 om 19:05
Dankbaarheid is alleen maar leuk als het vrijwillig is. Als je opstaat en blij bent met de nieuwe dag. Als je ziet dat het goed gaat met je kind. Maar je moet nooit dankbaarheid verwachten als je iets voor iemand doet. Of je het nu graag hebt gedaan of met heel veel moeite en tegenzin.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 30 augustus 2020 om 19:11
zondag 30 augustus 2020 om 21:39
Ik zie het voor me als ik hier zelfstandigheid ga inbrengen. Het is nu al drama als ik vraag of iemand zijn kamer opruimt.Sjaantje37 schreef: ↑30-08-2020 17:40Ik herken hier ook veel in hoor, ben ook nooit een speel moeder geweest en doe ook bijna alles voor mijn zoon, maar inderdaad het heeft een keerzijde, hij is nu 16 en kan nog geen ei bakken.
Daar ben ik nu mee begonnen de weerstand is groot...laat ik het daar maar ophouden.
Misschien dat ik toch maar eens aan zelfstandigheid moet beginnen.
Hier krijgen ze zakgeld als hun kamer netjes is. Nou, dan krijgen ze gewoon geen zakgeld, maakt ze niet uit.
