Kinderen
alle pijlers
Onverwacht alleenstaande ouder worden: tips?
zaterdag 23 december 2023 om 17:26
Ik ben zwanger van ons eerste kindje en mijn relatie verkeert in zwaar weer. Ik zoek advies van mensen die iets vergelijkbaars mee hebben gemaakt en eigenlijk ook gewoon een luisterend oor.
Om de context te schetsen: een aantal weken na de (onverwachte) positieve test vertelde mijn partner relatietwijfels te hebben. Dat speelde blijkbaar al een tijd, al heb ik daar nooit wat van gemerkt. Hij lijkt nu een soort crisis te hebben en twijfelt over alles: zijn werk, het aanstaande ouderschap, het leven hier in NL (hij is verder gewoon Nederlands). Communicatie vanuit hem is er eigenlijk niet, en ik sta er daardoor vrijwel alleen voor tijdens deze zwangerschap.
Het liefst doe ik dit samen met hem: ik was voor deze crisis gelukkig met onze relatie. Ik wil echter niet langer afwachten tot hij een beslissing neemt over wat hij wil, want daar ga ik langzaam aan onderdoor. Ik ben dus op zoek naar een woning voor mezelf en de kleine en denk nu na over hoe ik het alleenstaande ouderschap vorm ga geven. Mocht hij het vaderschap op willen pakken is dat fantastisch, maar ik houd ook rekening met het scenario waarin hij geen enkele rol zal spelen.
De situatie geeft me aardig wat stress. Ik ben al een tijdje op zoek naar een andere woning, maar val tussen wal en schip. Ik verdien te veel voor sociale huur (ook als ik straks 4 dagen ga werken) en heb denk ik ook niet voldoende jaren, maar verdien te weinig voor particuliere huur of koop. Ik kan niet in deze woning blijven.
Daarnaast heb ik een baan die niet eenvoudig te combineren is met alleenstaand ouderschap. Ik heb wel wat gesolliciteerd tijdens het eerste trimester, maar viste toen achter het net. Deze periode van het jaar zijn er eigenlijk geen vacatures in mijn sector, maar zodra deze weer komen pak ik het solliciteren weer op. Ik zie wel regelmatig vacatures voor banen in de buurt die me leuk lijken en die aansluiten op eerdere ervaring, maar dan zou ik behoorlijk moeten inleveren op inkomen en ook wel wat qua flexibiliteit en vrije tijd. Ik weet niet of dit verstandig is.
Ik heb een hechte band met mijn familie, maar helaas kunnen mijn ouders en zus me vanwege afstand en werk straks niet structureel helpen met de baby. Mijn (ex-)schoonfamilie kan dit ook niet vanwege afstand en/of een gebrekkige gezondheid. Ik heb een fijne vriendenkring, maar de meesten zijn druk met eigen gezin en werk of leven het ‘happy single in the city’-leven. Af en toe kind ophalen bij de opvang wanneer ik het niet red of een paar uurtjes oppassen bij ziekte is vast wel een mogelijkheid, maar ik kan denk ik niet structureel op hen leunen.
Daarnaast ben ik gewoon ook verdrietig: ik had me dit alles zo anders voorgesteld. Ik mis mijn partner en voel me erg alleen. Ik heb gelukkig steun van vrienden, hulp via de POP-poli en slik sinds kort ook antidepressiva omdat ik ben gediagnosticeerd met een prenatale depressie (zelf vermoed ik dat die te wijten is aan de omstandigheden). Ik kan niet genieten van de zwangerschap en maak me vooral druk over hoe ik het straks ga redden, terwijl ik zo graag uit zou willen kijken naar de komst van dit lieve kindje. Ik heb me nog niet bezig kunnen houden met het bedenken van een naam, welke kinderwagen er moet komen of hoe ik wil bevallen.
Voor mensen die het ook alleen doen of ervaring hebben met werk en ouderschap combineren: hebben jullie advies voor me? Of misschien kunnen jullie me gerust stellen en vertellen dat het goed komt. In ieder geval bedankt dat je de moeite hebt genomen mijn verhaal te lezen.
Om de context te schetsen: een aantal weken na de (onverwachte) positieve test vertelde mijn partner relatietwijfels te hebben. Dat speelde blijkbaar al een tijd, al heb ik daar nooit wat van gemerkt. Hij lijkt nu een soort crisis te hebben en twijfelt over alles: zijn werk, het aanstaande ouderschap, het leven hier in NL (hij is verder gewoon Nederlands). Communicatie vanuit hem is er eigenlijk niet, en ik sta er daardoor vrijwel alleen voor tijdens deze zwangerschap.
Het liefst doe ik dit samen met hem: ik was voor deze crisis gelukkig met onze relatie. Ik wil echter niet langer afwachten tot hij een beslissing neemt over wat hij wil, want daar ga ik langzaam aan onderdoor. Ik ben dus op zoek naar een woning voor mezelf en de kleine en denk nu na over hoe ik het alleenstaande ouderschap vorm ga geven. Mocht hij het vaderschap op willen pakken is dat fantastisch, maar ik houd ook rekening met het scenario waarin hij geen enkele rol zal spelen.
De situatie geeft me aardig wat stress. Ik ben al een tijdje op zoek naar een andere woning, maar val tussen wal en schip. Ik verdien te veel voor sociale huur (ook als ik straks 4 dagen ga werken) en heb denk ik ook niet voldoende jaren, maar verdien te weinig voor particuliere huur of koop. Ik kan niet in deze woning blijven.
Daarnaast heb ik een baan die niet eenvoudig te combineren is met alleenstaand ouderschap. Ik heb wel wat gesolliciteerd tijdens het eerste trimester, maar viste toen achter het net. Deze periode van het jaar zijn er eigenlijk geen vacatures in mijn sector, maar zodra deze weer komen pak ik het solliciteren weer op. Ik zie wel regelmatig vacatures voor banen in de buurt die me leuk lijken en die aansluiten op eerdere ervaring, maar dan zou ik behoorlijk moeten inleveren op inkomen en ook wel wat qua flexibiliteit en vrije tijd. Ik weet niet of dit verstandig is.
Ik heb een hechte band met mijn familie, maar helaas kunnen mijn ouders en zus me vanwege afstand en werk straks niet structureel helpen met de baby. Mijn (ex-)schoonfamilie kan dit ook niet vanwege afstand en/of een gebrekkige gezondheid. Ik heb een fijne vriendenkring, maar de meesten zijn druk met eigen gezin en werk of leven het ‘happy single in the city’-leven. Af en toe kind ophalen bij de opvang wanneer ik het niet red of een paar uurtjes oppassen bij ziekte is vast wel een mogelijkheid, maar ik kan denk ik niet structureel op hen leunen.
Daarnaast ben ik gewoon ook verdrietig: ik had me dit alles zo anders voorgesteld. Ik mis mijn partner en voel me erg alleen. Ik heb gelukkig steun van vrienden, hulp via de POP-poli en slik sinds kort ook antidepressiva omdat ik ben gediagnosticeerd met een prenatale depressie (zelf vermoed ik dat die te wijten is aan de omstandigheden). Ik kan niet genieten van de zwangerschap en maak me vooral druk over hoe ik het straks ga redden, terwijl ik zo graag uit zou willen kijken naar de komst van dit lieve kindje. Ik heb me nog niet bezig kunnen houden met het bedenken van een naam, welke kinderwagen er moet komen of hoe ik wil bevallen.
Voor mensen die het ook alleen doen of ervaring hebben met werk en ouderschap combineren: hebben jullie advies voor me? Of misschien kunnen jullie me gerust stellen en vertellen dat het goed komt. In ieder geval bedankt dat je de moeite hebt genomen mijn verhaal te lezen.
zondag 24 december 2023 om 12:25
zondag 24 december 2023 om 12:29
Sterker nog, in mijn regio zag ik van de week een heel nieuwbouwproject met geinige eengezinswoningen van 90 vierkante meter voor 250.000 v.o.n.Zwaluw1984 schreef: ↑24-12-2023 06:50Ik weet niet waar je zoekt maar in bepaalde regio’s is er tussen de 3 en 4 ton best wat te vinden.
Het kan dus wel. Ze zijn natuurlijk allemaal binnen no-time verkocht, dat wel. En in zo'n nieuwbouwproject zit je binnen een paar jaar volop in de gezinnen met kinderen, dus dan is een netwerk opbouwen niet zo moeilijk.
zondag 24 december 2023 om 12:30
TO, jij kan dit. Ik ben alleen komen te staan toen ik 34 weken zwanger was van ons jongste kind. Vader is nu niet tot nauwelijks in beeld en draagt financieel niks bij. Het was zwaar, maar ik heb het gered. Stap voor stap.
Jij hebt nu nog iets langer om aan het idee te wennen. Gebruik die om alles praktisch voor JOU en de baby te regelen. Dat maakt het na de bevalling een stukje makkelijker. Hopelijk heb je dan al een beetje een toekomstbeeld van hoe je alles gaat doen en beland je dan niet in een zwart gat.
Jij hebt nu nog iets langer om aan het idee te wennen. Gebruik die om alles praktisch voor JOU en de baby te regelen. Dat maakt het na de bevalling een stukje makkelijker. Hopelijk heb je dan al een beetje een toekomstbeeld van hoe je alles gaat doen en beland je dan niet in een zwart gat.
zondag 24 december 2023 om 12:37
Misschien rigoureus maar ik zou terug verhuizen richting familie. Hij is nu nog niets van het kind, straks mag het niet meer. Als je denkt dat hij geen betrokkenheid bij het kindje wil tonen tenminste, want een kind verdient ook zijn vader. Maar als die niet wil heeft het kindje jouw familie en jij zelf ook als netwerk.
zondag 24 december 2023 om 12:37
Maar dat gezag kun je ook kwijtraken.huppeldefiets schreef: ↑24-12-2023 12:25Niet meer. Tegenwoordig als de vader het kind erkend dan krijgt hij automatisch het gezag samen met de moeder. Is per 1 januari 2023 ingevoerd.
En nog even wat niet laten erkennen betreft: volgens mij kun je daarvoor naar de rechter. Dus als de vader echt moeilijk wil doen, helpt het niet om erkenning te weigeren. Dan kun je als moeder beter inzetten op intrekken van het gezag.
zondag 24 december 2023 om 12:38
Ook zonder erkenning heeft pa rechten en plichtentortelduif schreef: ↑24-12-2023 11:27Die wtf is gericht tegen haar ex hoop ik? Als hij geen vaderrol wil hebben, maakt het TO's leven veel makkelijker als hij het kind niet heeft erkend. Dan kan hij namelijk wel een enorme hindermacht zijn mocht hij haar het leven willen zuur maken. Dus beter even afwachten of hij daadwerkelijk voor haar en het kind kiest, ook wanneer het geboren is en er zware momenten zijn.
zondag 24 december 2023 om 12:38
Ook zonder erkenning heeft pa rechten en plichtentortelduif schreef: ↑24-12-2023 11:27Die wtf is gericht tegen haar ex hoop ik? Als hij geen vaderrol wil hebben, maakt het TO's leven veel makkelijker als hij het kind niet heeft erkend. Dan kan hij namelijk wel een enorme hindermacht zijn mocht hij haar het leven willen zuur maken. Dus beter even afwachten of hij daadwerkelijk voor haar en het kind kiest, ook wanneer het geboren is en er zware momenten zijn.
zondag 24 december 2023 om 12:45
Uhhja, dat klopt. Maar dan moet de vader het wel ontzettend bont hebben gemaakt wil de rechtbank hem het ouderlijk gezag ontzeggen.Elodea schreef: ↑24-12-2023 12:37Maar dat gezag kun je ook kwijtraken.
En nog even wat niet laten erkennen betreft: volgens mij kun je daarvoor naar de rechter. Dus als de vader echt moeilijk wil doen, helpt het niet om erkenning te weigeren. Dan kun je als moeder beter inzetten op intrekken van het gezag.
Vader kan inderdaad naar de rechtbank voor erkenning en gezag. En zal dat ook altijd krijgen als hij de biologische vader is. Tenzij er ernstige zwaarwegende belangen voor het kind zijn om het niet te doen.
Maar deze vader weet nog niet wat hij wil. Dus TO kan nu het beste het voor zichzelf en de baby goed regelen. Mocht vader uiteindelijk een rol willen spelen in het leven van zijn kind dan zal hij daar moeite voor moeten doen. Lijkt me niks mis mee.
zondag 24 december 2023 om 13:29
Het lastigst tijdens de zwangerschap was de enorme zwarte wolk die mensen om me heen soms creëerden. Dan hadden ze het over een zwangerschap met een rouwrand (letterlijk) e.d., terwijl ik gewoon blij was met de baby die kwam. Ik ben bewust mensen op gaan zoeken die blij met mij waren. Praktische zaken zijn er om op te lossen, dus daarover heb ik me nooit zorgen gemaakt. Ik heb vrij vroeg in de zwangerschap twee mensen gevraagd om bij de bevalling te zijn en na de bevalling noodzakelijke klusjes te doen (aangifte, kaartjes ophalen en versturen).
Nadat het kind er was ben ik me pas gaan bezighouden met het formele deel, ik wilde dat mijn kind een geregistreerde vader had. Ik heb hem dan weer geen geboortekaartje gestuurd omdat ik het op dat moment niet trok om een ‘retour afzender’ te krijgen of zo.
Nadat het kind er was ben ik me pas gaan bezighouden met het formele deel, ik wilde dat mijn kind een geregistreerde vader had. Ik heb hem dan weer geen geboortekaartje gestuurd omdat ik het op dat moment niet trok om een ‘retour afzender’ te krijgen of zo.
zondag 24 december 2023 om 13:37
Mooi KamilleT! en ook goed om in dit topic te benadrukken dat je, ondanks de suboptimale omstandigheden, ook gewoon heel blij mag zijn met je baby. Ik ben zelf ook in bijzondere omstandigheden geboren (lang verhaal) maar mijn moeder heeft altijd benadrukt hoe ontzettend blij ze met me was. Ondanks alles helpt dat toch, te weten dat je gewenst en geliefd bent, al is het maar door 1 van je ouders.
zondag 24 december 2023 om 13:40
TO is al een aardig end op weg, grote kans dat abortus uberhaupt geen optie meer is, en heeft een prenatale depressie. Naar dat je een rotjeugd hebt gehad, maar geen reden om iemand die al op de grond ligt nog eens flink te gaan schoppen.
zondag 24 december 2023 om 16:09
Met een redelijke goede baan denk ik aan 4.000 - 5.000 euro bruto per maand, vaak heb je vakantiegeld en een 13e maand. Plus wat overwaarde en spaargeld kom je een heel eind. Lees dat ouders een eigen bedrijf hebben dus vanuit daar zal ook wel mogelijk zijn.Blauwedruif85 schreef: ↑24-12-2023 10:02Dat is niet te betalen alleen met een redelijk goede baan.
Ik heb veel geluk gehad met urgentie en een mooi huurhuis. Verder verdien ik ook boven modaal en ben ik alleenstaande moeder. Daarbij krijg je als alleenstaande nog aardig wat kindgebonden budget en kinderbijslag. Mijn kinderen leven totaal niet in armoede. Ik vind het jammer dat dat beeld zo vaak geschetst wordt van een alleenstaande moeder. Maak je daar alsjeblieft niet druk om to.
Maar dat is referentiekader…met net bovenmodaal dat het in ieder geval geen vetpot zijn.
zondag 24 december 2023 om 16:21
Ik zou vooral zo snel mogelijk willen weten waar ik aan toe ben met die vader / ex.
Je kan weinig beslissen - naar woonst, werk, ... - als je niet weet of hij wel of geen verantwoordelijkheid wil opnemen.
Je kan wel een poging doen om iets in de buurt te vinden, maar als hij straks niet naar zijn kind omkijkt heeft dat weinig zin en kan je beter kijken naar de meest praktische plek om te wonen en werken voor jezelf.
Als je ouders in 't buitenland wonen ... is het daar misschien ook simpeler om aan een woning te raken?
Ik weet dat hier in België bijvoorbeeld zowat iedereen particulier huurt en de belangrijkste eis bij de meeste verhuurders is dat je werkt. Niet dat je 3 of 4 x de huur verdient.
Kan het nog zijn dat je bijvoorbeeld 40 kilometer van je ouders woont omdat je in een stad wil / moet wonen met je werk, maar je hebt misschien wel sneller een betaalbaar dak boven je hoofd.
Je kan weinig beslissen - naar woonst, werk, ... - als je niet weet of hij wel of geen verantwoordelijkheid wil opnemen.
Je kan wel een poging doen om iets in de buurt te vinden, maar als hij straks niet naar zijn kind omkijkt heeft dat weinig zin en kan je beter kijken naar de meest praktische plek om te wonen en werken voor jezelf.
Als je ouders in 't buitenland wonen ... is het daar misschien ook simpeler om aan een woning te raken?
Ik weet dat hier in België bijvoorbeeld zowat iedereen particulier huurt en de belangrijkste eis bij de meeste verhuurders is dat je werkt. Niet dat je 3 of 4 x de huur verdient.
Kan het nog zijn dat je bijvoorbeeld 40 kilometer van je ouders woont omdat je in een stad wil / moet wonen met je werk, maar je hebt misschien wel sneller een betaalbaar dak boven je hoofd.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 24 december 2023 om 18:27
Het waren twee verschillende dingen, maar inmiddels krijg je bij erkenning automatisch gezag meen ik. En natuurlijk wil dat niet zeggen dat vriend van TO dat gaat doen. Sterker nog, ik hoop voor haar dat hij tot inkeer komt en een betrokken vader blijkt, al dan niet in relatie met TO. Of als dat er niet in zit, dat hij haar voor hun kind laat zorgen zoals het haar goeddunkt (dus ook niet gaat dwarsliggen als zij wil verhuizen naar een plek waar haar netwerk zit, bijvoorbeeld). Maar dat is ook niet gegarandeerd, en als ik TO was zou ik mezelf voor nu daarin maximale ruimte gunnen.
zondag 24 december 2023 om 18:29
Natuurlijk. Maar hij moet die rechten dan wel actief opeisen.
zondag 24 december 2023 om 19:08
TO, ik ben het eens met ‘doe wat geod is voor jóu en kind, partner zoekt het zelf maar uit’. Maar zo makkelijk als iedereen het hier over verhuizen heeft, ben ik dan weer niet. TO schrijft niet dat ze alleen voor (ex)partner ergens woont hè, alleen dat haar ouders ergens anders wonen. Wat ook nog eens in het buitenland is. Mijn ouders wonen ook deels in het buitenland, en ik zou echt niet mijn eigen woonomgeving opgeven, mijn vrienden, mijn werk, alles, alleen maar om dichter bij mijn ouders te gaan wonen. Waar ik dus ook nog geen baan heb.
Verhuizen is best een groot iets, wat behoorlijk wat energie kost. Een nieuwe baan zoeken en beginnen ook. Helemaal als je hoogzwanger bent of net bevallen. En dat dan naast een nieuwe baby en een relatiebreuk. Zeg nooit nooit, maar dat zou ik echt alleen doen als ik ook echt heel graag daar wilde wonen en mijn eigen kring (vrienden, andere familie) ook in die richting woonden.
Maar het belangrijkste: probeer waar het kan toch te genieten van je aankomende kindje. Jij klinkt alsof je er blij mee bent, en dan moet dat vooral niet helemaal ondersneeuwen onder ‘alles is rot’. Je hebt zeker genoeg shit om mee te dealen, maar in je eentje voor een kind zorgen kan echt wel zonder dat het doffe ellende is. Talloze vrouwen (en wat minder mannen) die dat doen. En juist als je het vanaf dag 1 doet, weet je ook gewoon niet beter, en groei je met je kind mee.
En praktisch: ik zou wel sterk aanraden dat er iemand bij je bevalling is. Als dat niet ex is (wat ik best zou snappen), dan iemand anders. Moeder/zus/vriendin, in elk geval iemand waarbij jij je op je gemak voelt, ook als je heel kwetsbaar bent. Bevallingen neigen nogal eens lang te duren, dan is het echt wel fijn als je iemand hebt om mee te praten. Maar ook iemand die namens jou aan kan geven wat je wilt, als jij er niet goed uitkomt. En iemand met wie je herinneringen hebt. Bij mij was een van mijn beste vriendinnen erbij, en het is echt heel fijn dat er gewoon nog iemand is die ook bij dat moment was. Alles ging goed, maar gewoon iemand tegen wie ik nog eens kan zeggen ‘oh ja, toen die ene verpleegkundige zus-en-zo zei…’. Dus probeer iemand te bedenken, en overleg bijtijds met die persoon. Die moet namelijk wel een tijdje behoorlijk stand-by staan, dus dat moet wel kunnen.
Verhuizen is best een groot iets, wat behoorlijk wat energie kost. Een nieuwe baan zoeken en beginnen ook. Helemaal als je hoogzwanger bent of net bevallen. En dat dan naast een nieuwe baby en een relatiebreuk. Zeg nooit nooit, maar dat zou ik echt alleen doen als ik ook echt heel graag daar wilde wonen en mijn eigen kring (vrienden, andere familie) ook in die richting woonden.
Maar het belangrijkste: probeer waar het kan toch te genieten van je aankomende kindje. Jij klinkt alsof je er blij mee bent, en dan moet dat vooral niet helemaal ondersneeuwen onder ‘alles is rot’. Je hebt zeker genoeg shit om mee te dealen, maar in je eentje voor een kind zorgen kan echt wel zonder dat het doffe ellende is. Talloze vrouwen (en wat minder mannen) die dat doen. En juist als je het vanaf dag 1 doet, weet je ook gewoon niet beter, en groei je met je kind mee.
En praktisch: ik zou wel sterk aanraden dat er iemand bij je bevalling is. Als dat niet ex is (wat ik best zou snappen), dan iemand anders. Moeder/zus/vriendin, in elk geval iemand waarbij jij je op je gemak voelt, ook als je heel kwetsbaar bent. Bevallingen neigen nogal eens lang te duren, dan is het echt wel fijn als je iemand hebt om mee te praten. Maar ook iemand die namens jou aan kan geven wat je wilt, als jij er niet goed uitkomt. En iemand met wie je herinneringen hebt. Bij mij was een van mijn beste vriendinnen erbij, en het is echt heel fijn dat er gewoon nog iemand is die ook bij dat moment was. Alles ging goed, maar gewoon iemand tegen wie ik nog eens kan zeggen ‘oh ja, toen die ene verpleegkundige zus-en-zo zei…’. Dus probeer iemand te bedenken, en overleg bijtijds met die persoon. Die moet namelijk wel een tijdje behoorlijk stand-by staan, dus dat moet wel kunnen.
zondag 24 december 2023 om 19:19
Je geeft aan onverwacht een positieve test te hebben. Hebben jullie het van tevoren gehad over wel/geen kinderen en wanneer? Hoe was het voor hem dat je zwanger bent?
Is dat nog iets om samen uit te spreken, te luisteren naar hoe het voor hem is, hoe het voor jou is. Of je nu wel of niet bij elkaar blijft als stel, het helpt wel om elkaar echt te begrijpen in de verstandhouding met elkaar.
Is dat nog iets om samen uit te spreken, te luisteren naar hoe het voor hem is, hoe het voor jou is. Of je nu wel of niet bij elkaar blijft als stel, het helpt wel om elkaar echt te begrijpen in de verstandhouding met elkaar.
zondag 24 december 2023 om 19:56
Vrienden. Daar heb ik inderdaad alleen vanuit eigen ervaring over nagedacht.nausicaa schreef: ↑24-12-2023 19:08TO, ik ben het eens met ‘doe wat geod is voor jóu en kind, partner zoekt het zelf maar uit’. Maar zo makkelijk als iedereen het hier over verhuizen heeft, ben ik dan weer niet. TO schrijft niet dat ze alleen voor (ex)partner ergens woont hè, alleen dat haar ouders ergens anders wonen. Wat ook nog eens in het buitenland is. Mijn ouders wonen ook deels in het buitenland, en ik zou echt niet mijn eigen woonomgeving opgeven, mijn vrienden, mijn werk, alles, alleen maar om dichter bij mijn ouders te gaan wonen. Waar ik dus ook nog geen baan heb.
Mijn vriendenkring spatte uiteen omdat echt iedereen wist dat hij vreemdging, behalve ik.
Daarbij zette hij me uit huis, dus was het een logische optie om de kant van mijn ouders op te gaan. Vrienden kunnen ook een fijn netwerk zijn.
zondag 24 december 2023 om 20:26
Elodea schreef: ↑24-12-2023 12:37Maar dat gezag kun je ook kwijtraken.
En nog even wat niet laten erkennen betreft: volgens mij kun je daarvoor naar de rechter. Dus als de vader echt moeilijk wil doen, helpt het niet om erkenning te weigeren. Dan kun je als moeder beter inzetten op intrekken van het gezag.
Intrekken van gezag lukt zelden, dan moet er echt sprake zijn van heel zwaarwegende redenen.
Ik vind de tip om dus te zorgen voor geen erkenning en dus geen gezag niet verkeerd. Mocht vader bijdraaien, kun je altijd nog iets regelen. Het had mij een hoop ellende bespaard.
@TO, ik heb geen tip qua woonruimte helaas. Ik neem aan dat je vanwege je werk ook niet zomaar overal heen kunt.
Ik heb wel ervaring met het alleenstaand moederschap. En ik kan je zeggen: Komt tijd, komt raad. Je bent sterker dan je denkt en er is altijd overal een mouw aan te passen.
Een kind wordt niet slecht van naar een kdv gaan omdat jij moet werken. En in mijn ervaring is werk over het algemeen best te combineren met een kind en opvang. Is het soms puzzelen? Absoluut. Maar er valt altijd wel iets te regelen. Mijn netwerk is klein, maar is naarmate kind ouder wordt, steeds iets groter. Ouders van kdv-genootjes en klasgenootjes weten van mijn situatie en springen bij wanneer nood echt aan de man is. Idem voor buren, collega's, etc. Zo te lezen heb je ook al hulp uit professionele hoek.
Dit gaat je echt wel lukken.
maandag 25 december 2023 om 05:35
Geef m dan ook niet.
TO vraagt hier ook niet om. En bovendien ze had ook verlaten kunnen worden in de kraamweek en dan? Terugstoppen gaat een beetje moeilijk he?
On topic: op het huizen probleem na zelfde situatie hier. Nu 38 weken zwanger dus de baby kan elk moment komen. De zwangerschap was een emotionele uitputtingsslag omdat ex ook maar bleef twijfelen en dan weer behulpzaam was en dan weer alles liet afweten. Uiteindelijk bottom line alles zelf gedaan. So be it.
Ik heb veel rust gekregen door uiteindelijk zelf maar de knoop door te hakken voor mijn eigen rust en stress level dat het m met hem niet ging worden. En ben stapsgewijs dingen gaan aanpakken. Intern gesolliciteerd naar een functie met meer regelmatige werktijden (ik werkte tot voor kort in dubbel onregelmatige diensten in een twaalfweeks roulatie rooster) en kan nu dus na zwangerschap en ouderschapsverlof op regelmatige tijden werken daardoor.
Al met al echt wel een kut zwangerschap gehad door alle gedoe en ik voel me echt super verraden door ex maar kindje is meer dan welkom en we maken er wat van. Of ie betrokken gaat zijn echt geen flauw idee. Heb hem medegedeeld dat hij zelf met een werkbaar voorstel mag komen maar daarop kreeg ik als sneer 'oh ik mag me dus aan jouw planning gaan aanpassen' (nadat ik onderhand maanden aan zijn broek hing om samen een planning te maken echt werkelijk waar) dus ik verwacht niet dat ik daar structureel van op aan kan.
Vertrouw op jezelf. Probeer niet te veel te stressen (super moeilijk) en als tip ... Schakel op tijd de POP poli in. Die kunnen je (emotioneel) begeleiden en het is speciaal op zwangerschap gericht. Ik kwam er pas met 7 maanden zwanger achter dat dit überhaupt bestond.
Sterkte en je kan dit !!!
maandag 25 december 2023 om 07:26
maandag 25 december 2023 om 07:44
Dat heeft even gekost hoor. Eerst overheerste dikke paniek. Maar ben stap voor stap gaan nadenken en rekenen en regelen. Praktijkondersteuner ingeschakeld. Open kaart gespeeld bij de verloskundige. Een loopbaakcoach bezocht die ik via werk had geregeld etc.
En ik las net iemand die schreef 'ik ben zo'n kind en mijn jeugd was kut' en ik merk dat ik daar wel een beetje kwaad om word want je kan alleen oordelen over je eigen leven. Niet over dat van een ander.
In mijn geval krijgt mijn kindje een overdosis liefde. Het zal hier geen giga vetpot zijn maar ze krijgt er een gezellig huis voor terug met een nu al hele lieve grote zus en er is hier in huis geen onrust of ruzie. In tegenstelling tot twee deuren verderop waarbij moeder des huizes rokend en bellend achter de kinderwagen loopt en vader des huizes of weg is of zit te gamen als ie niet loopt te schelden op zijn vriendin.
Of wat dacht je van gezinnen waarbij vader op een booreiland zit of maandenlang wordt uitgezonden. Je maakt mij niet wijs dat die kids allemaal liefdeloos voor galg en rad opgroeien.
Dus vanuit projectie een TO die al heeft aangegeven het kind te willen houden zo naar beneden trappen ja daar vind ik wat van.
En ik las net iemand die schreef 'ik ben zo'n kind en mijn jeugd was kut' en ik merk dat ik daar wel een beetje kwaad om word want je kan alleen oordelen over je eigen leven. Niet over dat van een ander.
In mijn geval krijgt mijn kindje een overdosis liefde. Het zal hier geen giga vetpot zijn maar ze krijgt er een gezellig huis voor terug met een nu al hele lieve grote zus en er is hier in huis geen onrust of ruzie. In tegenstelling tot twee deuren verderop waarbij moeder des huizes rokend en bellend achter de kinderwagen loopt en vader des huizes of weg is of zit te gamen als ie niet loopt te schelden op zijn vriendin.
Of wat dacht je van gezinnen waarbij vader op een booreiland zit of maandenlang wordt uitgezonden. Je maakt mij niet wijs dat die kids allemaal liefdeloos voor galg en rad opgroeien.
Dus vanuit projectie een TO die al heeft aangegeven het kind te willen houden zo naar beneden trappen ja daar vind ik wat van.
maandag 25 december 2023 om 07:53
Ach, dat soort reacties neem ik hoe dan ook met een enorme korrel zout.
Ik ben zo’n kind dat is opgegroeid met twee ouders. Helaas waren deze ouders weinig liefdevol met elkaar, wisten ze niet hoe je een veilige basis voor een kind creëert en waren ze beiden getroffen door verslaving/psychiatrische problematiek(en).
Nou, daar sta je dan…..als baby, peuter, kleuter, tiener, puber, volwassene.
Ik ben zo’n kind dat is opgegroeid met twee ouders. Helaas waren deze ouders weinig liefdevol met elkaar, wisten ze niet hoe je een veilige basis voor een kind creëert en waren ze beiden getroffen door verslaving/psychiatrische problematiek(en).
Nou, daar sta je dan…..als baby, peuter, kleuter, tiener, puber, volwassene.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
