Kinderen
alle pijlers
onzekere moeder
maandag 28 april 2008 om 11:11
Ik ben moeder van 1 kind van 5 en ben erg onzeker. Heb vaak een schuldgevoel dat mijn kind alleen is.Hij heeft wel vriendjes en is denk ik wel gelukkig , maar ik denk vaak dat dat niet zo is. Zie ouders met meer kinderen en voel me dan schuldig over het feit dat ik voor 1 kind gekozen heb.
Ik merk dat ik fanatieker ben met het afspreken met vriendjes , maar ook gevoeliger als het bijv gaat om het gevraagd worden voor feestjes of als een kind nee zegt tegen mijn zoon. Ben hiervoor al in therapie , maar het blijft voor mij moeilijk om te genieten van wat ik heb.
Wie herkent dit ook of heeft misschien tips??
Ik merk dat ik fanatieker ben met het afspreken met vriendjes , maar ook gevoeliger als het bijv gaat om het gevraagd worden voor feestjes of als een kind nee zegt tegen mijn zoon. Ben hiervoor al in therapie , maar het blijft voor mij moeilijk om te genieten van wat ik heb.
Wie herkent dit ook of heeft misschien tips??
maandag 28 april 2008 om 11:17
Hallo Will, ik heb ook één kind van 5. Op zich voel ik me daar niet schuldig over al vraagt hij wel vaak wanneer er eens een baby komt. Dan vind ik het wel zielig voor hem. Ik zou ook graag nog een kind willen, maar mijn man niet, maar dat is een ander verhaal.
Jij hebt het idee dat je kind wel gelukkig is, dat zal heus wel kloppen. Alleen al daarom moet je je echt niet schuldig voelen.
Jij hebt het idee dat je kind wel gelukkig is, dat zal heus wel kloppen. Alleen al daarom moet je je echt niet schuldig voelen.
maandag 28 april 2008 om 11:21
Misschien voelen ouders van meer kinderen zich juist weleens schuldig omdat ze er meer hebben ; dat brengt weer andere vragen met zich mee . ( is het zielig dat ze geen eigen kamer hebben , de computer moeten delen , om de beurt in de badkamer kunnen , aandacht van ouders moeten delen , doorgegeven kleding aanhebben , etc. )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 28 april 2008 om 11:26
Dat denk ik ook BGB. Als je er meer hebt zijn er weer andere dingen waar je je schuldig over kunt gaan voelen.
Eerlijk gezegd denk ik dat je zoontje meer last heeft van jouw schuldgevoel dan van het feit dat hij geen broertje of zusje heeft. Goed dat je in therapie bent gegaan!
Broertjes of zusjes zijn geen garantie voor een gelukkig leven en in sommige gevallen werkt het helemaal niet. Kinderen krijg je voor jezelf, niet voor je kind. Als jij 1 kind wilt is dat prima en daar hoef je je zeker niet schuldig over te voelen.
Eerlijk gezegd denk ik dat je zoontje meer last heeft van jouw schuldgevoel dan van het feit dat hij geen broertje of zusje heeft. Goed dat je in therapie bent gegaan!
Broertjes of zusjes zijn geen garantie voor een gelukkig leven en in sommige gevallen werkt het helemaal niet. Kinderen krijg je voor jezelf, niet voor je kind. Als jij 1 kind wilt is dat prima en daar hoef je je zeker niet schuldig over te voelen.
maandag 28 april 2008 om 12:35
Sluit me helemaal aan bij Eowynn!! Ik denk ook dat je kind meer last heeft van jouw schuldgevoel dan dat hij enig kind is; goed in elk geval dat je dat zelf eigenlijk ook wel doorhebt en er iets aan doet.
Als je je kind als 'zielig' bestempeld (om wat voor reden dan ook), dan wordt het dat ook vanzelf.
Onze dochter is -en blijft- ook enig kind; maar ik sta voor 100% achter die keus en heb dan ook totaal geen last van schuldgevoelens. En voor haar is enig kind zijn gewoon 'a fact of life'; net zoals een ander kind moet dealen met broertjes en/of zusjes.
En inderdaad: ik ken genoeg mensen (zowel kind als volwassen) die helemaal niks met broer / zus hebben, sterker nog alleen verdriet omdat ze steeds weer teleurgesteld worden in hun broer/zus.
Denk maar zo: bij de buren is het gras altijd groener!
Als je je kind als 'zielig' bestempeld (om wat voor reden dan ook), dan wordt het dat ook vanzelf.
Onze dochter is -en blijft- ook enig kind; maar ik sta voor 100% achter die keus en heb dan ook totaal geen last van schuldgevoelens. En voor haar is enig kind zijn gewoon 'a fact of life'; net zoals een ander kind moet dealen met broertjes en/of zusjes.
En inderdaad: ik ken genoeg mensen (zowel kind als volwassen) die helemaal niks met broer / zus hebben, sterker nog alleen verdriet omdat ze steeds weer teleurgesteld worden in hun broer/zus.
Denk maar zo: bij de buren is het gras altijd groener!
