Kinderen
alle pijlers
Opgeven
woensdag 27 oktober 2021 om 14:01
dinsdag 26 april 2022 om 00:05
Sorry dat ik niet zo sterk ben als dat ik zou moeten zijn. Sorry dat ik het zwaar heb met de hele situatie. Sorry dat ik het niet altijd meer zie zitten.
Dank je wel voor je kort door de bocht conclusie. Doet me goed…..
dinsdag 26 april 2022 om 00:27
Goed dat je ziet dat dat kort door de bocht is, trek het je niet aan hopelijk!
Ik lees een vrouw die te moe is om te vechten, maar dit wel wil.
Hoe gaat je therapie? Wellicht kun je nog even doorvragen over 24 hotline, want die is er vaak wel hoor! Ik wil ook best even met je meekijken hoe dat in jouw regio geregeld is.
Het belangrijkste is denk ik dat je dit niet alleen hoeft te doen, ook al voelt dat wel zo.
Ik lees een vrouw die te moe is om te vechten, maar dit wel wil.
Hoe gaat je therapie? Wellicht kun je nog even doorvragen over 24 hotline, want die is er vaak wel hoor! Ik wil ook best even met je meekijken hoe dat in jouw regio geregeld is.
Het belangrijkste is denk ik dat je dit niet alleen hoeft te doen, ook al voelt dat wel zo.
dinsdag 26 april 2022 om 07:39
Butterfly, ik wil je nog een keer meegeven dat je kinderen zeker niet beter af zijn zonder jou. Ook al kun je er nu wellicht niet voor je kinderen zijn zoals jij wil, je bent er wel. En dat is al heel veel.
Mijn vader is kort geleden overleden. Hij was oud, had veel kwalen en voor hem was het leven voltooid. Voor hem is het goed dat er geen dagen meer bij komen. Voor mij, ik ben 48 en sta allang op eigen benen, dus in die zin heb ik geen vader meer nodig. Maar ik merk dat ik best nog wat dingen zou willen vragen en dat ik hem erger mis dan ik vooraf had gedacht. Jouw kinderen zijn nog jong, ze hebben je nog zoveel meer nodig. En je geeft vast ook veel meer dan je nu denkt.
Ik vind het heel goed dat je hard werkt aan verbetering. Ik hoop voor je dat er toch binnenkort een stijgende lijn is.
Mijn vader is kort geleden overleden. Hij was oud, had veel kwalen en voor hem was het leven voltooid. Voor hem is het goed dat er geen dagen meer bij komen. Voor mij, ik ben 48 en sta allang op eigen benen, dus in die zin heb ik geen vader meer nodig. Maar ik merk dat ik best nog wat dingen zou willen vragen en dat ik hem erger mis dan ik vooraf had gedacht. Jouw kinderen zijn nog jong, ze hebben je nog zoveel meer nodig. En je geeft vast ook veel meer dan je nu denkt.
Ik vind het heel goed dat je hard werkt aan verbetering. Ik hoop voor je dat er toch binnenkort een stijgende lijn is.
dinsdag 26 april 2022 om 08:46
Kap gewoon met dat zelfmedelijden. Je hebt een scheiding te regelen en voor twee kinderen te zorgen. Er zijn maar weinig scheidingen die precies zo lopen als dat je had gewild.Butterfly_fly schreef: ↑26-04-2022 00:05Sorry dat ik niet zo sterk ben als dat ik zou moeten zijn. Sorry dat ik het zwaar heb met de hele situatie. Sorry dat ik het niet altijd meer zie zitten.
Dank je wel voor je kort door de bocht conclusie. Doet me goed…..
dinsdag 26 april 2022 om 21:11
Ik trek me de post van Marysol aan, ergens snap ik wel dat ze het blijkbaar niet begrijpt. Toch komt het hard binnen als iemand zoiets schrijft.PurpleMauve schreef: ↑26-04-2022 00:27Goed dat je ziet dat dat kort door de bocht is, trek het je niet aan hopelijk!
Ik lees een vrouw die te moe is om te vechten, maar dit wel wil.
Hoe gaat je therapie? Wellicht kun je nog even doorvragen over 24 hotline, want die is er vaak wel hoor! Ik wil ook best even met je meekijken hoe dat in jouw regio geregeld is.
Het belangrijkste is denk ik dat je dit niet alleen hoeft te doen, ook al voelt dat wel zo.
Ik wil zeker vechten, ik vecht elke dag opnieuw.
De therapie valt me erg zwaar. Ik zal daar eens navragen of ze een hotline hebben. Ik kan wel altijd direct met mijn therapeut mailen. Dat helpt.
Ik sta er niet alleen voor, toch voelt het inderdaad wel zo. De steunende berichten hier helpen me gelukkig een beetje om vol te houden.
butterfly_fly wijzigde dit bericht op 26-04-2022 21:12
Reden: Te snel verstuurd.
Reden: Te snel verstuurd.
4.05% gewijzigd
dinsdag 26 april 2022 om 21:14
Sterkte met het verlies van je vader!aikidoka schreef: ↑26-04-2022 07:39Butterfly, ik wil je nog een keer meegeven dat je kinderen zeker niet beter af zijn zonder jou. Ook al kun je er nu wellicht niet voor je kinderen zijn zoals jij wil, je bent er wel. En dat is al heel veel.
Mijn vader is kort geleden overleden. Hij was oud, had veel kwalen en voor hem was het leven voltooid. Voor hem is het goed dat er geen dagen meer bij komen. Voor mij, ik ben 48 en sta allang op eigen benen, dus in die zin heb ik geen vader meer nodig. Maar ik merk dat ik best nog wat dingen zou willen vragen en dat ik hem erger mis dan ik vooraf had gedacht. Jouw kinderen zijn nog jong, ze hebben je nog zoveel meer nodig. En je geeft vast ook veel meer dan je nu denkt.
Ik vind het heel goed dat je hard werkt aan verbetering. Ik hoop voor je dat er toch binnenkort een stijgende lijn is.
Ik probeer er te zijn voor mijn kinderen. Of het genoeg is weet ik niet, of er ooit een stijgende lijn gaat komen weet ik ook niet. Voor nu houd ik vast aan de komende dag of het volgende uur door te komen.
dinsdag 26 april 2022 om 21:18
Ja joh, als het zo makkelijk was!
ik snap dat niet alles gaat zoals ik zou willen. Dat vraag of eis ik helemaal niet.
Neemt niet weg dat ik het enorm zwaar vind en me vaak zo somber voel dat ik niet meer kan. Uit je reacties kan ik alleen maar halen dat jij dit niet hebt meegemaakt. Ik hoop voor jou dat dat zo blijft en je dit bespaart blijft.
dinsdag 26 april 2022 om 22:28
Oh, ik werd in het bijzijn van een peuter tot bloedens toe in elkaar geslagen. Uiteindelijk gescheiden. Hoop gedoe, waarbij de vader de kinderen wilde delen. Hij de zoon en ik de dochter. Uiteraard niet mee akkoord gegaan, dus weer een hoop gedoe. De kinderen hebben de vader daarna nog 1 of 2 keer gezien, daarna nooit meer. En dat lag niet aan mij. Twee kinderen alleen opgevoed, nooit 'n cent alimentatie ontvangen.Butterfly_fly schreef: ↑26-04-2022 21:18Ja joh, als het zo makkelijk was!
ik snap dat niet alles gaat zoals ik zou willen. Dat vraag of eis ik helemaal niet.
Neemt niet weg dat ik het enorm zwaar vind en me vaak zo somber voel dat ik niet meer kan. Uit je reacties kan ik alleen maar halen dat jij dit niet hebt meegemaakt. Ik hoop voor jou dat dat zo blijft en je dit bespaart blijft.
Tijdens de scheidingsprocedure overleed ook nog eens mijn moeder terwijl ze nog geen 50 was. Aan mijn vader had ik niks wat betreft de kinderen. Van zijn ouders ook nooit meer wat gehoord. Kortom: kon het helemaal in mijn eentje rooien.
Was ook allemaal niet wat ik er vooraf van had verwacht, maar het is zo gelopen. Heb weinig tijd gehad om te verzwelgen in zelfmedelijden. Kinderen hadden me hard genoeg nodig en heb zelf ook alle zeilen bij moeten zetten destijds om het financieel allemaal voor elkaar te boksen. Niet meer kunnen was geen optie.
woensdag 27 april 2022 om 09:22
Butterfly_fly schreef: ↑26-04-2022 21:11Ik trek me de post van Marysol aan, ergens snap ik wel dat ze het blijkbaar niet begrijpt. Toch komt het hard binnen als iemand zoiets schrijft.
Ik denk dat het geen onbegrip is, maar een gevolg van het feit dat er wellicht niemand voor haar was. Als mensen zware dingen alleen moeten doen en hun omgeving doet alsof dat normaal is en hun dagelijkse strijd daarmee ontkent, raken mensen daar boos en verbitterd van.
Heel veel sterkte van mij. Het is zwaar en oneerlijk en het is niet okee dat je altijd afwezige ex nu opeens doet alsof hij aanwezig was. Bedenk dat hij die energie alleen maar heeft, omdat jij al die jaren het werk deed. Maar je kunt dit. Je kinderen hebben jou net zo hard nodig als hun vader. Een een knuffel
woensdag 27 april 2022 om 09:31
Wat fijn dat jouw weerbaarheid groter is dan die van TO. Dit is een beetje als zeggen, ik heb ook 40 jaar gerookt en geen longkanker gekregen. Je moet je gewoon niet ziek laten worden.
TO kan dit momenteel niet dragen, haar draagkracht is kleiner dan die van jou (zoals de een meer kan roken zonder kanker dan de ander). Dat is geen keuze, dat is geluk of pech hebben. Gelukkig probeert ze er aan te werken en hopelijk werpt dat zijn vruchten af.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 27 april 2022 om 10:37
Dat roken heeft er niks mee te maken. Ik probeer meer aan te geven dat opgeven geen optie is. En zwelgen in zelfmedelijden ook niet. TO heeft kinderen, haar eigen leven en moet dus verder.Roelanje schreef: ↑27-04-2022 09:31Wat fijn dat jouw weerbaarheid groter is dan die van TO. Dit is een beetje als zeggen, ik heb ook 40 jaar gerookt en geen longkanker gekregen. Je moet je gewoon niet ziek laten worden.
TO kan dit momenteel niet dragen, haar draagkracht is kleiner dan die van jou (zoals de een meer kan roken zonder kanker dan de ander). Dat is geen keuze, dat is geluk of pech hebben. Gelukkig probeert ze er aan te werken en hopelijk werpt dat zijn vruchten af.
woensdag 27 april 2022 om 12:56
Jij doet alsof het een keuze is. Zo voelt het misschien voor jou, maar is voor TO niet zo. Blijven benadrukken hoe geweldig jij dit wel kan helpt haar niet. Zij kan dit niet. Iets met empathie en je in kunnen leven in mensen die dingen anders ervaren dan jij zelf.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 27 april 2022 om 13:15
Ja hoor, is goedButterfly_fly schreef: ↑24-04-2022 21:49Martje55
Geen sorry nodig! Ik vind het leuk dat je reageert.
is het goed als ik je een pb stuur?
zaterdag 30 april 2022 om 20:03
Eigenlijk zou ik hier niet op moeten reageren, want blijkbaar snap je niet dat het voor andere mensen anders kan zijn. Toch ga ik reageren, want petje af dat jij het geregeld hebt gekregen, dat je het allemaal gedaan hebt en er doorheen bent gekomen. Top!Marysol schreef: ↑26-04-2022 22:28Oh, ik werd in het bijzijn van een peuter tot bloedens toe in elkaar geslagen. Uiteindelijk gescheiden. Hoop gedoe, waarbij de vader de kinderen wilde delen. Hij de zoon en ik de dochter. Uiteraard niet mee akkoord gegaan, dus weer een hoop gedoe. De kinderen hebben de vader daarna nog 1 of 2 keer gezien, daarna nooit meer. En dat lag niet aan mij. Twee kinderen alleen opgevoed, nooit 'n cent alimentatie ontvangen.
Tijdens de scheidingsprocedure overleed ook nog eens mijn moeder terwijl ze nog geen 50 was. Aan mijn vader had ik niks wat betreft de kinderen. Van zijn ouders ook nooit meer wat gehoord. Kortom: kon het helemaal in mijn eentje rooien.
Was ook allemaal niet wat ik er vooraf van had verwacht, maar het is zo gelopen. Heb weinig tijd gehad om te verzwelgen in zelfmedelijden. Kinderen hadden me hard genoeg nodig en heb zelf ook alle zeilen bij moeten zetten destijds om het financieel allemaal voor elkaar te boksen. Niet meer kunnen was geen optie.
Blijkbaar betekent jouw ervaring dat iedereen het kan en zich niet moet aanstellen, want dat is de boodschap die ik uit je reacties haal. Ik moet niet zo zeuren. Als ik die reacties nodig had, dan hoef ik maar naar mezelf te luisteren. Ik vind ook dat ik zeur en me aanstel, dat ik dit zelf schuld ben en dus zeker geen recht van klagen heb. Toch hoor ik ook tegengeluiden en steunende berichten. Berichten van herkenning. Daar put ik nu mijn hoop uit dat ik er ooit doorheen ga komen.
zaterdag 30 april 2022 om 20:27
@justagirly
Ik heb geen zicht op een stijgende lijn, dat die er altijd komt weet ik niet. Daar probeer ik me wel aan vast te houden. Soms denk ik wel even dat het wat beter gaat, elke keer gevolgd door een nieuw zwart gat. De kleinste dingen blazen me om ver.
@Thalas
Ik zie soms dat mijn kinderen zich aan me vasthouden, dat zijn de kleine momenten waaruit ik kracht put om door te zetten en te vechten.
@Roelanje
Dank je wel voor je reacties op Marysol. Jij verwoordt wat ik denk, maar niet op papier krijg.
Ik probeer er inderdaad aan te werken. Hopend op ooit een herstel en weer wat plezier in mijn leven.
@dertien
Makkelijk gezegd. Kinderen krijgen heeft zeker consequenties, ik probeer ook mijn best voor ze te doen.
@Martje55
pb ga ik zo sturen.
Ik heb geen zicht op een stijgende lijn, dat die er altijd komt weet ik niet. Daar probeer ik me wel aan vast te houden. Soms denk ik wel even dat het wat beter gaat, elke keer gevolgd door een nieuw zwart gat. De kleinste dingen blazen me om ver.
@Thalas
Ik zie soms dat mijn kinderen zich aan me vasthouden, dat zijn de kleine momenten waaruit ik kracht put om door te zetten en te vechten.
@Roelanje
Dank je wel voor je reacties op Marysol. Jij verwoordt wat ik denk, maar niet op papier krijg.
Ik probeer er inderdaad aan te werken. Hopend op ooit een herstel en weer wat plezier in mijn leven.
@dertien
Makkelijk gezegd. Kinderen krijgen heeft zeker consequenties, ik probeer ook mijn best voor ze te doen.
@Martje55
pb ga ik zo sturen.
zaterdag 7 mei 2022 om 22:03
Het is niet zo zeer een kwestie van kunnen, maar van moeten. Je hebt kinderen, die hebben je nodig. Hoe kut je scheiding ook loopt, je kinderen opgeven is nooit een optie.Butterfly_fly schreef: ↑30-04-2022 20:03Eigenlijk zou ik hier niet op moeten reageren, want blijkbaar snap je niet dat het voor andere mensen anders kan zijn. Toch ga ik reageren, want petje af dat jij het geregeld hebt gekregen, dat je het allemaal gedaan hebt en er doorheen bent gekomen. Top!
Blijkbaar betekent jouw ervaring dat iedereen het kan en zich niet moet aanstellen, want dat is de boodschap die ik uit je reacties haal. Ik moet niet zo zeuren. Als ik die reacties nodig had, dan hoef ik maar naar mezelf te luisteren. Ik vind ook dat ik zeur en me aanstel, dat ik dit zelf schuld ben en dus zeker geen recht van klagen heb. Toch hoor ik ook tegengeluiden en steunende berichten. Berichten van herkenning. Daar put ik nu mijn hoop uit dat ik er ooit doorheen ga komen.
zondag 8 mei 2022 om 23:44
De kinderen hebben me nodig? Als ik morgen een ongeluk krijg dan zullen ze het toch echt zonder me moeten doen hoor. Nodig of niet. Dan is er geen kunnen of moeten meer. Dan is het klaar.
Ik ga mezelf niet verdedigen over moeten of kunnen. Ik doe mijn best, soms is je best doen niet voldoende. Soms schiet je dan alsnog te kort. Soms (vaak) kan niet wat je zou willen of wat je denkt dat goed is.
