Kinderen
alle pijlers
Oppas-huilbaby; stoppen of doorgaan????
woensdag 4 juli 2007 om 17:13
Vandaag heb ik maar een halve dag mijn oppaskindje van bijna 10 maanden gehad, en ben nu al weer gesloopt...
Ik pas al een half jaar op haar, en vanaf het begin loopt het al niet lekker. Ze huilt veel, is snel overprikkeld, en haar ouders bieden in mijn ogen te weinig structuur en regelmaat. Als ze op maandag komt is ze altijd van slag, pas in de loop van de week wordt het beter...
Ze doet 2 kleine hazeslaapjes op een dag, haar ouders willen nu dat ik haar 3x naar bed doe op een dag, en anders alleen ''s ochtends en aan het einde van de middag.
Maar alle overige kindjes doen keurig alleen een middagslaapje (en de kleintjes ook 's ochtends), waardoor ik na half 4 alle tijd heb voor leuke dingen.
Als zij dan ligt te slapen, kan ik er dus nooit meer op uit met de kinderen.
Voor 1 dag in de week zou dat niet erg zijn, maar ik heb haar 30 uur in de week!
Nu ben ik dus 8 weekjes zwanger en ik twijfel; zal ik dit als excuus gebruiken om er mee te stoppen? (ik twijfel trouwens al vanaf het moment dat ik begonnen ben, maar heb nu natuurlijk wel een hele goede smoes). Ik wil de ouders namelijk ook niet voor het hoofd stoten.
Zij vinden hun kind uiteraard de liefste van de hele wereld, terwijl ik haar af en toe een klein monster vind. :D (maar heb geen hekel aan haar hoor!)
Ik weet gewoon niet meer hoe ik het aan moet pakken, ben al heel vaak het gesprek aangegaan, en tot nu toe zonder resultaat...
Wat vinden jullie? (mag eerlijk en recht voor z'n raap hoor, ben niet gauw beledigd) Hoe zou jij als ouder de boodschap willen krijgen? En hoe denken ouders van huilbaby's hierover?
Ik pas al een half jaar op haar, en vanaf het begin loopt het al niet lekker. Ze huilt veel, is snel overprikkeld, en haar ouders bieden in mijn ogen te weinig structuur en regelmaat. Als ze op maandag komt is ze altijd van slag, pas in de loop van de week wordt het beter...
Ze doet 2 kleine hazeslaapjes op een dag, haar ouders willen nu dat ik haar 3x naar bed doe op een dag, en anders alleen ''s ochtends en aan het einde van de middag.
Maar alle overige kindjes doen keurig alleen een middagslaapje (en de kleintjes ook 's ochtends), waardoor ik na half 4 alle tijd heb voor leuke dingen.
Als zij dan ligt te slapen, kan ik er dus nooit meer op uit met de kinderen.
Voor 1 dag in de week zou dat niet erg zijn, maar ik heb haar 30 uur in de week!
Nu ben ik dus 8 weekjes zwanger en ik twijfel; zal ik dit als excuus gebruiken om er mee te stoppen? (ik twijfel trouwens al vanaf het moment dat ik begonnen ben, maar heb nu natuurlijk wel een hele goede smoes). Ik wil de ouders namelijk ook niet voor het hoofd stoten.
Zij vinden hun kind uiteraard de liefste van de hele wereld, terwijl ik haar af en toe een klein monster vind. :D (maar heb geen hekel aan haar hoor!)
Ik weet gewoon niet meer hoe ik het aan moet pakken, ben al heel vaak het gesprek aangegaan, en tot nu toe zonder resultaat...
Wat vinden jullie? (mag eerlijk en recht voor z'n raap hoor, ben niet gauw beledigd) Hoe zou jij als ouder de boodschap willen krijgen? En hoe denken ouders van huilbaby's hierover?
woensdag 4 juli 2007 om 19:41
Naar mijn bescheiden mening kun je de ouders beter uitnodigen voor een gesprekje en eerlijk zeggen waar het op staat. Dat willen ze vast niet graag horen, gezien je opmerking dat ze niet echt meedenken, maar het is wel de beste weg naar een structurele oplossing voor henzelf. Want als jij het kindje niet meer laat komen en niet aangeeft wat de precieze moeilijkheden met haar zijn, dan lopen ze bij een volgend opvangadres waarschijnlijk weer tegen hetzelfde probleem aan.
Bij mijn zoontje op de babygroep op het kdv zit ook zo'n baby als jij beschrijft. Brulde moord en brand, tenzij ze 1 op 1 aandacht kreeg van een leidster. Dat is gewoonweg niet te doen, nog los van het feit dat het niet eerlijk is tegenover de andere kinderen die daar ook zijn en die ook recht hebben op aandacht. Ook in haar geval waren de ouders niet tot meedenken bereid en leek het erop dat ze thuis maar een kik hoefde te geven en ze werd alweer opgepakt.
Net op het moment dat de leiding besloot een gesprek met de ouders aan te gaan, werd het beter. En dat gaat het gelukkig nog steeds, nu ze ook kan staan en lopen en zichzelf beter vermaken.
Maar als jij ook nog eens zelf zwanger bent (gefeliciteerd trouwens
), dan komt dat er nog eens bovenop en is het alleszins voorstelbaar dat je niet de puf hebt om een eventueel betere tijd af te wachten. En lijkt het me zaak om te kijken of er alsnog in een goed gesprek met de ouders betere afspraken te maken zijn. Waarbij je ook kunt aangeven dat het voor jou niet langer goed haalbaar is om haar op te vangen als het zo blijft.
Wie weet zet het hen aan het denken. En zo niet, dan zullen ze toch zelf even flink moeten gaan nadenken wat ze met hun kindje en opvang willen.
Bij mijn zoontje op de babygroep op het kdv zit ook zo'n baby als jij beschrijft. Brulde moord en brand, tenzij ze 1 op 1 aandacht kreeg van een leidster. Dat is gewoonweg niet te doen, nog los van het feit dat het niet eerlijk is tegenover de andere kinderen die daar ook zijn en die ook recht hebben op aandacht. Ook in haar geval waren de ouders niet tot meedenken bereid en leek het erop dat ze thuis maar een kik hoefde te geven en ze werd alweer opgepakt.
Net op het moment dat de leiding besloot een gesprek met de ouders aan te gaan, werd het beter. En dat gaat het gelukkig nog steeds, nu ze ook kan staan en lopen en zichzelf beter vermaken.
Maar als jij ook nog eens zelf zwanger bent (gefeliciteerd trouwens
), dan komt dat er nog eens bovenop en is het alleszins voorstelbaar dat je niet de puf hebt om een eventueel betere tijd af te wachten. En lijkt het me zaak om te kijken of er alsnog in een goed gesprek met de ouders betere afspraken te maken zijn. Waarbij je ook kunt aangeven dat het voor jou niet langer goed haalbaar is om haar op te vangen als het zo blijft.Wie weet zet het hen aan het denken. En zo niet, dan zullen ze toch zelf even flink moeten gaan nadenken wat ze met hun kindje en opvang willen.
woensdag 4 juli 2007 om 19:57
Dat snap ik Blindje. Dat is nou juist de reden waarom ik het hier post. Je kan een ouder nergens zoveel mee raken als met kritiek op zijn/haar kind/opvoeding.
En daar wil ik goed mee omgaan. Ik wil ze niet onnodig kwetsen, vandaar mijn idee om de zs als excuus te gebruiken.
Ik sta regelmatig in mezelf te vloeken, na tig uur gehuil. Maar heb hen nog nooit gezegd dat ik er gek van werd. Probeer juist altijd positief te zijn, maar dat is soms zo moeilijk... :(
Ik vind het gewoon geen prettige situatie meer.
Toen ik er mee begon viel me meteen al op dat ze veel huilde. Maar ik dacht; ach, ze moet gewoon wennen.
Maar ja, 6 weken later huilde ze nog steeds heel veel. Nou ja, na een half jaar wordt het vaak minder. Maar dat gebeurde dus niet.
En als laatste strohalm; als kinderen mobieler worden dan wordt het huilen ook minder, want dan zijn ze niet meer zo afhankelijk... Ook niet!
Ze kruipt overal heen waar ze wezen moet, maar doet dat al huilend... ;(
Maar als ik het goed begrijp, zou jij als ouder dus willen dat ik gewoon zeg, dat ik het gehuil niet meer trek, en dat ik de andere kinderen en het bewuste kind te kort doe vanwege het huilgedrag en alle bijhorende 'ellende'?
En hoe moet ik dat dan formuleren, zonder ouders onnodig te kwetsen?
(want ondanks een verschil in opvattingen, zijn het wel lieve mensen, die zonder twijfel het beste willen voor hun kind, en mensen waar ik zelfs bevriend mee zou kunnen raken als er geen sprake was van een zakelijke verplichting. En ze weten zelf ook wel dat het niet helemaal normaal is dat hun kindje zo veel huilt. En ze krijgen al zoveel commentaar van allerlei mensen. Ik wil daar gewoon niet nog een schepje bovenop doen... )
woensdag 4 juli 2007 om 20:06
Athena, ik heb al heel wat gesprekken met ze gevoerd. En iedere keer dacht ik met een positief resultaat. Maakte we afspraken, en na 3 dagen trokken ze de stekker er al weer uit, omdat ze zich er toch niet prettig bij voelden (bijv. afspraak over ritme van de dag)
Het slaapritueel is laatst uitgebreid besproken, maar nu doen ze dus hun beklag dat het kind 's avonds zo moe is, en dus meer moet slapen overdag, terwijl ze hier echt heel kort slaapt (en thuis volgens mij ook, maar dat houden ze een beetje vaag). Ze komt hier 's ochtends vroeg al en wordt 's avonds na het eten opgehaald. Ze is hier ruim 10 uur op een dag.
Daar heb ik verder geen moeite mee, vind ze heus geen slechte ouders, omdat ze lange dagen maken, maar ze kunnen natuurlijk niet verwachten dat hun kind na een dag van 10 uur bij de oppas, tussen 4 andere kinderen, en weinig slapen, 's avonds nog erg gezellig is.
Ik snap wel dat zij dan nog even met haar willen spelen enzo, maar daar is ze dan dus te moe voor.
Ik zou dan dus zeggen, leg haar eerder op bed...... Maar ja, daar willen ze niet aan.
Dan zeggen zij; als ze een dag thuis is, is ze nooit om half 7 al moe, dan gaat ze pas om kwart over 7, half 8 naar bed.
Tja, als ze een dag thuis is, is het lekker rustig, 1 op 1 aandacht van papa of mama, en geen drukte en herrie om haar heen. Ik vind het best logisch dat ze dan fitter is en langer op kan blijven...
Maar ja, ik doe het dus niet goed, en wordt op m'n vingers getikt. Terwijl ik juist zoooooo veel voor haar doe. Met geen enkel ander kind ben ik zo druk als met haar, heb ik zoveel doorzettingsvermogen gehad, zoveel geduld, zoveel aandacht.
Vast niet zo bedoeld hoor, maar dat steekt gewoon een beetje...
Het slaapritueel is laatst uitgebreid besproken, maar nu doen ze dus hun beklag dat het kind 's avonds zo moe is, en dus meer moet slapen overdag, terwijl ze hier echt heel kort slaapt (en thuis volgens mij ook, maar dat houden ze een beetje vaag). Ze komt hier 's ochtends vroeg al en wordt 's avonds na het eten opgehaald. Ze is hier ruim 10 uur op een dag.
Daar heb ik verder geen moeite mee, vind ze heus geen slechte ouders, omdat ze lange dagen maken, maar ze kunnen natuurlijk niet verwachten dat hun kind na een dag van 10 uur bij de oppas, tussen 4 andere kinderen, en weinig slapen, 's avonds nog erg gezellig is.
Ik snap wel dat zij dan nog even met haar willen spelen enzo, maar daar is ze dan dus te moe voor.
Ik zou dan dus zeggen, leg haar eerder op bed...... Maar ja, daar willen ze niet aan.
Dan zeggen zij; als ze een dag thuis is, is ze nooit om half 7 al moe, dan gaat ze pas om kwart over 7, half 8 naar bed.
Tja, als ze een dag thuis is, is het lekker rustig, 1 op 1 aandacht van papa of mama, en geen drukte en herrie om haar heen. Ik vind het best logisch dat ze dan fitter is en langer op kan blijven...
Maar ja, ik doe het dus niet goed, en wordt op m'n vingers getikt. Terwijl ik juist zoooooo veel voor haar doe. Met geen enkel ander kind ben ik zo druk als met haar, heb ik zoveel doorzettingsvermogen gehad, zoveel geduld, zoveel aandacht.
Vast niet zo bedoeld hoor, maar dat steekt gewoon een beetje...
woensdag 4 juli 2007 om 20:12
Ik snap dat je ze niet wilt kwetsen, maar ze zullen waarschijnlijk wel doorhebben waarom je wilt stoppen. Dat is nog kwetsender dan gewoon zeggen waar het op staat. Zeg dat je denkt dat één op één zorg beter zou zijn voor hun kleintje, dat je niet goed meer weet wat je zou kunnen doen om haar het gevoel veiligheid te geven. En dat hoe moeilijk je het ook vind, je nog meer kindjes hebt en dat die nu aandacht tekort krijgen. En zeg dan dus gewoon dat het je beter lijkt als ze een andere vorm van opvang gaan zoeken, met een opzegtermijn erbij. Wel met een concrete afspraak dus. Anders schuif je het op de lange baan en dat wil je niet. Geef ze wel voldoende tijd om het anders te regelen. Kijk, dat ze veel huilt, weten ze. Dat het niet normaal is, weten ze. Kritiek zitten ze, denk ik, niet echt op te wachten. Ik wéét hoe moeilijk het is voor die ouders. Hoe schuldig je je voelt, want je kind huilt en je weet niet waarom en mensen kijken jou erop aan. Een beetje moeder moet toch op zijn minst haar kind kunnen troosten. Dus probeer het zakelijk te houden. Zeg niet dat je er niet meer tegen kunt. Of dat het je allemaal t zwaar word. Houd het bij hun kindje, dat het je voor haar beter lijkt als ze het anders regelen. En houd het bij de andere kindjes die er zijn. Die moeten ook de zorg krijgen war ze recht op hebben (waar voor betaald word) en dat kan in deze situatie niet. Dan houd je het zonder kritiek, zonder smoesjes en gewoon zakelijk.
woensdag 4 juli 2007 om 20:21
Huh? Maar dan begrijp ik het probleem niet. Gewoon nog een keer precies zo zeggen als Blindje heeft opgeschreven, met een opzegtermijn van, laten we zeggen 2 maanden erbij?
Het is natuurlijk heel vervelend, maar inderdaad ook een nadeel van gastouderopvang. Daarom heb ook ik voor een creche gekozen.
Ik begrijp trouwens de proefperiode van de creche niet? Daar heb ik echt nog nooit van gehoord!! Want als het daar niet lukt, moet je je baan dan opzeggen ofzo?
Het is natuurlijk heel vervelend, maar inderdaad ook een nadeel van gastouderopvang. Daarom heb ook ik voor een creche gekozen.
Ik begrijp trouwens de proefperiode van de creche niet? Daar heb ik echt nog nooit van gehoord!! Want als het daar niet lukt, moet je je baan dan opzeggen ofzo?
woensdag 4 juli 2007 om 20:25
oei, nou word ik toch wel een beetje pissig. Een gastouder stelt haar huis open om op jouw kindje te passen maar is veelal ook moeder. Het is natuurlijk zo dat zij zoveel mogelijk aan jouw 'wensen' tegemoet kan komen, maar het is dus niet zo dat dat 'moet'
Het is haar huis en in haar huis gelden haar regels, ben je daar niet mee eens, zoek je fijn een andere oppas.
Ik ben ook gastouder (momenteel geen kindjes) en heb hier ook mee geworsteld. Dochter wilde niet eten of anders erg traag (heb het nu over warm eten) Bij hun was de gewoonte om altijd een toetje na het eten te geven, ongeacht hoeveel en hoelang ze over haar eten deed. Bij mij is de regel dat je je bord leeg moet hebben binnen een half uur anders geen toetje. Hier is dus het toetje een beloning omdat je je bord hebt leeg gegeten. Niet omdat ze het nodig hebben. Ik kan het niet maken dat ik tegen het oppaskindje zeg 'jij hoeft je bord niet leeg te eten én je krijgt geen toetje' Ik kon dus niet aan hun 'eis' voldoen. ZO heb ik nog wel meer voorbeelden, maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien.
Ook heb ik nooit gezegd dat hun zoontje zoveel huilde, daar zou zijn moeder alleen maar meer verdrietig om zijn, dus mamarleen, ik zou het niet zeggen als ik jou was.
Ik vind het ook heel raar dat je niet gewoon zelf zorgt wanneer het oppaskindje slaapt. Het gaat bij jullie gewoon anders dan bij die vraagouders thuiis, dat moeten ze accepteren hoor.
Bepaalde wensen heb ik zekers gerespecteerd, maar het moet wel in je eigen gezin inpassen.
woensdag 4 juli 2007 om 20:39
Aansluitend bij Blindje: ik denk dat het een gesprek met een heel andere insteek wordt als jij zegt: het gaat zo niet langer, dus we zullen een oplossing moeten vinden. En die oplossing zal er waarschijnlijk op neerkomen dat jullie andere opvang moeten gaan zoeken.
Zonder verder (veel) kritiek te uiten op hun wijze van opvoeden, kun je toch best aangeven dat het kindje niet goed op te vangen is temidden van de kinderen die er ook zijn? Dat het ofwel ten koste gaat van jou, of van haar, of van de andere of van allemaal. Dat lijkt me best mogelijk zonder dat je verder (diep) ingaat op de wijze waarop zij hun kind opvoeden.
Waar je naar mijn mening wel een kritische noot over kunt uiten is het feit dat er met hen geen of nauwelijks overleg mogelijk is. Bij alle soorten van opvang moet er goed overleg plaatsvinden tussen ouders en leidsters/gastmoeders/oppas. Zeker in het geval van de wat moeilijker kindjes. Als die ouders hun kind uiteindelijk ergens anders onderbrengen en volharden in hun weigering om mee te denken met degene die opvangt, dan krijgen ze daar ook een probleem.
En in het verlengde hiervan ben ik het dus ook echt niet eens met degene die stelt dat je betaalt en dus eisen zou mogen stellen. Natuurlijk mag je bepaalde dingen verwachten als je je kind (betaald) ergens onderbrengt, maar een beetje een meedenkende houding vind ik niet meer dan normaal in dit soort gevallen. Al is het (desnoods) alleen maar omdat het ook gewoon in het belang van je kind is!
Zonder verder (veel) kritiek te uiten op hun wijze van opvoeden, kun je toch best aangeven dat het kindje niet goed op te vangen is temidden van de kinderen die er ook zijn? Dat het ofwel ten koste gaat van jou, of van haar, of van de andere of van allemaal. Dat lijkt me best mogelijk zonder dat je verder (diep) ingaat op de wijze waarop zij hun kind opvoeden.
Waar je naar mijn mening wel een kritische noot over kunt uiten is het feit dat er met hen geen of nauwelijks overleg mogelijk is. Bij alle soorten van opvang moet er goed overleg plaatsvinden tussen ouders en leidsters/gastmoeders/oppas. Zeker in het geval van de wat moeilijker kindjes. Als die ouders hun kind uiteindelijk ergens anders onderbrengen en volharden in hun weigering om mee te denken met degene die opvangt, dan krijgen ze daar ook een probleem.
En in het verlengde hiervan ben ik het dus ook echt niet eens met degene die stelt dat je betaalt en dus eisen zou mogen stellen. Natuurlijk mag je bepaalde dingen verwachten als je je kind (betaald) ergens onderbrengt, maar een beetje een meedenkende houding vind ik niet meer dan normaal in dit soort gevallen. Al is het (desnoods) alleen maar omdat het ook gewoon in het belang van je kind is!
woensdag 4 juli 2007 om 20:43
Ja het was een erg onprettige situatie! Vooral ook omdat mijn zoon de eerste was in al die jaren die zijn proeftijd niet haalde!!! Ik maak er nu grapjes over naar mensen toe maar toen wist ik echt niet meer hoe we verder moesten.
Het is een KDV waar veel mensen van het bedrijf waar ik werk hun kinderen brengen en een tijdje geleden hoorde ik iemand tegen een collega zeggen: mijn kindje is ontslagen bij het KDV. Ik was blij dat wij dus niet meer de eer van eerste en enige hadden.
woensdag 4 juli 2007 om 20:52
Mamarleen, het siert je dat je er zo mee worstelt. Maar kijk nu eens naar jezelf: je doet je uiterste best, kunt de andere kindjes wel alles geven, bent met hart en ziel pleegouder (dus kunt prima zorgen voor "vreemde" kindjes die je onder je hoede krijgt), alleen met dit kindje lukt het niet. Dan is er toch geen man overboord?? "Gewoon" opzeggen. Jij bent gastouder omdat je zo van kinderen houdt en er wat mee verdient, maar als het niet gaat en je alles hebt geprobeerd (en dat heb je echt! je stopt er gigantisch veel energie in), dan moet je stoppen. Ik snap die ouders ook wel: zij vinden het hartstikke fijn dat ze zo'n toegewijde oppas hebben voor hun kindje. Maar hun probleem (een goed opvangadres voor hun huilerige, energievretende dochtertje) is niet jouw probleem!! Misschien (en dat zal wel een knuppel in het hoenderhok zijn) moet 1 van de 2 ouders wel "gewoon" even stoppen met werken en zelf voor het meisje gaan zorgen. Als het gewoon niet goed gaat met je kind, moet je er zelf voor willen zijn.
Laatst werd ik op mijn werk gebeld door mijn moeder die onze zoon van 9 opving. Hij is licht autistisch en had zo'n dwarse bui dat ze de handdoek in de ring gooide en mij belde dat ik naar huis moest komen omdat hij zo in paniek was en alleen maar bij mij wilde zijn. Ik ben naar huis gegaan en heb mijn uurtjes de dag erna gecompenseerd (en die middag ook vanuit huis nog gewerkt). Natuurlijk baalde ik wel, maar ik bedacht me ook dat als mijn zoon me structureel zo hard nodig heeft (maar dit was echt een incident gelukkig), dan zou ik daarvoor mijn baan opzeggen. Eigenlijk is het salaris van alleen mijn man te weinig, maar daar vinden we wel wat op. En Zeeman heeft ook best aardige kleren. Soms moet je gewoon in het belang van je kind kiezen.
Maar goed, Mamarleen, ik zou een eerlijk gesprek aangaan en er niet teveel andere factoren (zwangerschap, niet naar buiten kunnen met andere kindjes e.d.) bij betrekken. Zeg dat je merkt dat hoe je ook je best doet, je merkt dat je haar helaas toch niet kunt geven waaraan zij behoefte heeft en dat je niet door kunt gaan met oppassen omdat je voor ieder kindje dat ander je hoede is, het beste wilt en je nu tekort voelt schieten. Probeer ook niet krampachtig mee te zoeken naar een andere oplossing om de pijn te verzachten. Houd het zuiver en dicht bij jezelf. Succes!
Laatst werd ik op mijn werk gebeld door mijn moeder die onze zoon van 9 opving. Hij is licht autistisch en had zo'n dwarse bui dat ze de handdoek in de ring gooide en mij belde dat ik naar huis moest komen omdat hij zo in paniek was en alleen maar bij mij wilde zijn. Ik ben naar huis gegaan en heb mijn uurtjes de dag erna gecompenseerd (en die middag ook vanuit huis nog gewerkt). Natuurlijk baalde ik wel, maar ik bedacht me ook dat als mijn zoon me structureel zo hard nodig heeft (maar dit was echt een incident gelukkig), dan zou ik daarvoor mijn baan opzeggen. Eigenlijk is het salaris van alleen mijn man te weinig, maar daar vinden we wel wat op. En Zeeman heeft ook best aardige kleren. Soms moet je gewoon in het belang van je kind kiezen.
Maar goed, Mamarleen, ik zou een eerlijk gesprek aangaan en er niet teveel andere factoren (zwangerschap, niet naar buiten kunnen met andere kindjes e.d.) bij betrekken. Zeg dat je merkt dat hoe je ook je best doet, je merkt dat je haar helaas toch niet kunt geven waaraan zij behoefte heeft en dat je niet door kunt gaan met oppassen omdat je voor ieder kindje dat ander je hoede is, het beste wilt en je nu tekort voelt schieten. Probeer ook niet krampachtig mee te zoeken naar een andere oplossing om de pijn te verzachten. Houd het zuiver en dicht bij jezelf. Succes!
woensdag 4 juli 2007 om 20:55
Hier ben ik het mee eens.
Sowieso vind ik, mocht je daar nog over twijfelen, stoppen met het opvangen van dit kindje. Ik moet er niet aan denken dat een kinderdagverblijfleidster zich zo zou voelen over mijn zoon als jij je voelt over dit kind en dan toch dag in dag uit met tegenzin op mijn zoon zou passen.
woensdag 4 juli 2007 om 21:09
Mirjam, ik schoot even een beetje vol toen ik je berichtje las ;( Zo voel ik me dus exact!
Het lukt me met alle andere kindjes wel. Met mijn eigen zoon, pleegdochter, andere oppaskindjes, maar waarom met haar niet???!
Ik ben ook zo lang doorgegaan denk ik, omdat ik van mezelf vind dat ik het MOET kunnen, falen is geen optie. Opzeggen omdat ik het te zwaar vind worden, is haast een zwaktebod.
Morrie, ik heb echt geen hekel aan dit kindje. Geen enkel kind vind ik vervelend, ik hou echt enorm veel van kinderen. Maar de combinatie is niet goed, en ik loop er op vast.
Was het maar zo simpel, dat ik totaal geen gevoel of whatever voor haar heb, dan had ik allang opgezegd!
Maar ik heb zo'n medelijden met haar, dat ze zo gefrsutreerd is, en dat er niemand is die haar begrijpt en aanvoelt. En ook omdat ik het idee heb, dat ze (ondanks het feit, dat ik er af en toe helemaal doorheen zit) het nergens zo goed kan treffen als bij mij.
Welke crecheleidster of oppasmoeder is zo gek om uren lang, dag in dag uit een kind bij zich te dragen in een draagzak? Of de andere kinderen dingen ontzegd vanwege haar (naar de ballenbak, geen denken aan, veel te druk voor haar! Een kaastengel bij de bakker halen, niet op dagen dat zij er is, want koemelkallergie... 's Avonds warm mee-eten, geen probleem. Ik maak zelf allerlei verse biologische prutjes voor haar, omdat haar ouders het belangrijk vinden dat ze goed en gezond eet. Een potje Olvarit kan best handig zijn, maar ik ga mee in hun wens. En ga zo maar door)
Ik blijf het gewoon heel heel heel moeilijk vinden!
woensdag 4 juli 2007 om 21:14
Lieve Mamarleen,
juist omdàt je zoveel van zo'n hulpeloos grietje houdt, vind je het zo moeilijk. Maar het meisje is nu eenmaal niet een pc die je zo kunt programmeren dat het prettig werkt. Onverenigbaarheid van karakters kunt je toch ook met kinderen hebben? Heb je ook zo'n moeite met volwassenen waar je geen "klik" mee hebt? Dan ga je toch ook niet eindeloos door? Het meisje heeft ouders die verantwoordelijk voor haar en haar welzijn zijn (lekkere zin), jij bent dat niet!! Het is geen zwaktebod als jij dit niet meer kunt opbrengen, juist niet! Je gunt haar toch het allerbeste?
juist omdàt je zoveel van zo'n hulpeloos grietje houdt, vind je het zo moeilijk. Maar het meisje is nu eenmaal niet een pc die je zo kunt programmeren dat het prettig werkt. Onverenigbaarheid van karakters kunt je toch ook met kinderen hebben? Heb je ook zo'n moeite met volwassenen waar je geen "klik" mee hebt? Dan ga je toch ook niet eindeloos door? Het meisje heeft ouders die verantwoordelijk voor haar en haar welzijn zijn (lekkere zin), jij bent dat niet!! Het is geen zwaktebod als jij dit niet meer kunt opbrengen, juist niet! Je gunt haar toch het allerbeste?
woensdag 4 juli 2007 om 21:21
grappig dat ik dit nu van je lees, terwijl je laatst nog zo pro-gastouder was, maar dit ter zijde.
ik denk dat je een paar dingen moet scheiden voor jezelf.
- heb je er een probleem mee dat ze aan het eind van de middag nog slaapt? sommige kinderen hebben na half 4 nog slaap nodig, die kan je niet dermate programmeren dat ze dan eruit kunnen blijven. Thuis red ik dat al nooit, en mijn jongste slaapt nog heel regelmatig om die tijd.
- breekt het huilen je op
- breekt de communicatie met de ouders je op.
ik denk dat je daarover heel eerlijk moet zijn. ik kan me voorstellen dat je als gastouder niet aan de wensen van ouders tegemoet kan komen. Ik vind persoonlijk het verzoek voor een slaapje aan het eind van de middag heel reeel. En een slaapje hoort in een bed, zeker bij een kind dat snel geprikkeld is. Als je dat als gastouder niet kan bieden. Dan kan je dat bespreekbaar maken. (als ik mijn kinderen kom ophalen liggen er nog regelmatig kinderen te slapen in de slaapkamer. Het zou vervelend zijn, als je na een bepaalde tijd als baby niet meer mag slapen in een rustige omgeving.
De andere punten zijn natuurlijk ook bespreekbaar, maar daar is al veel over geschreven, dus daar ga ik niet opnieuw op in.
succes!
ik denk dat je een paar dingen moet scheiden voor jezelf.
- heb je er een probleem mee dat ze aan het eind van de middag nog slaapt? sommige kinderen hebben na half 4 nog slaap nodig, die kan je niet dermate programmeren dat ze dan eruit kunnen blijven. Thuis red ik dat al nooit, en mijn jongste slaapt nog heel regelmatig om die tijd.
- breekt het huilen je op
- breekt de communicatie met de ouders je op.
ik denk dat je daarover heel eerlijk moet zijn. ik kan me voorstellen dat je als gastouder niet aan de wensen van ouders tegemoet kan komen. Ik vind persoonlijk het verzoek voor een slaapje aan het eind van de middag heel reeel. En een slaapje hoort in een bed, zeker bij een kind dat snel geprikkeld is. Als je dat als gastouder niet kan bieden. Dan kan je dat bespreekbaar maken. (als ik mijn kinderen kom ophalen liggen er nog regelmatig kinderen te slapen in de slaapkamer. Het zou vervelend zijn, als je na een bepaalde tijd als baby niet meer mag slapen in een rustige omgeving.
De andere punten zijn natuurlijk ook bespreekbaar, maar daar is al veel over geschreven, dus daar ga ik niet opnieuw op in.
succes!
woensdag 4 juli 2007 om 22:05
lastig. maar ik zou me niet verschuilen achter mijn zwangerschap. als het puur zakelijk was zou ik zeggen dat het niet werkt. dat het niet goed klikt met jou en het kindje en dat je haar niet in kunt passen in het ritme met de andere kinderen. zoiets. nu met dat 3e slaapje.
maar nu je aangeeft dat het lieve mensen zijn zou je misschien kunnen zeggen dat het niet gaat bij jou en dat je graag samen met hun wilt zoeken naar een goede oplossing. dat je het heel moeilijk vindt omdat je weet dat zij hun best doen en dat mensen gewoon kwetsbaar zijn in hun ouderschap maar dat je het echt even niet meer weet en denkt dat het voor haar niet meer goed is bij jou. en dan kun je je as verlof ook nog noemen. dat ze dan sowieso moeten veranderen.
je kunt het zo brengen dat het bij jou ligt en minder bij het kind. dat jij niet de goede manier weet te vinden voor dit kindje. dan hebben ze heus wel door dat ze een moeilijk kindje hebben maar lijkt het mischien minder hard.
zoiets misschien? succes.
maar nu je aangeeft dat het lieve mensen zijn zou je misschien kunnen zeggen dat het niet gaat bij jou en dat je graag samen met hun wilt zoeken naar een goede oplossing. dat je het heel moeilijk vindt omdat je weet dat zij hun best doen en dat mensen gewoon kwetsbaar zijn in hun ouderschap maar dat je het echt even niet meer weet en denkt dat het voor haar niet meer goed is bij jou. en dan kun je je as verlof ook nog noemen. dat ze dan sowieso moeten veranderen.
je kunt het zo brengen dat het bij jou ligt en minder bij het kind. dat jij niet de goede manier weet te vinden voor dit kindje. dan hebben ze heus wel door dat ze een moeilijk kindje hebben maar lijkt het mischien minder hard.
zoiets misschien? succes.
woensdag 4 juli 2007 om 22:22
ik had tegen 7 uur geleden en niet ververst toen ik mijn reactie schreef.
het gevoel wat jij omschrijft is de zware kant van het met kinderen werken. zo af en toe is er eentje waar het niet mee lukt. en juist omdat je professioneel bent enerzijds en anderzijds inderdaad gewoon zoveel van kinderen houdt en in elk kind wat moois ziet ga je lang door en probeer je van alles. maar als het op is is het op. op de crèche zijn er altijd meer leidsters en meer kinderen, daar wordt de druk verdeeld, in een tehuis idem. maar jij staat er altijd alleen voor en nu is het op. dat mag dat is geen falen.
dit kindje is gewoon moeilijk. als jij aan de ouders iets duidelijk kunt maken van wat je hier duidelijk hebt gemaakt dan zullen ze het snappen. misschien reageren ze niet leuk omdat het voor hun een behoorlijk probleem zal opleveren maar goed jij hebt gedaan wat je kon.
het gevoel wat jij omschrijft is de zware kant van het met kinderen werken. zo af en toe is er eentje waar het niet mee lukt. en juist omdat je professioneel bent enerzijds en anderzijds inderdaad gewoon zoveel van kinderen houdt en in elk kind wat moois ziet ga je lang door en probeer je van alles. maar als het op is is het op. op de crèche zijn er altijd meer leidsters en meer kinderen, daar wordt de druk verdeeld, in een tehuis idem. maar jij staat er altijd alleen voor en nu is het op. dat mag dat is geen falen.
dit kindje is gewoon moeilijk. als jij aan de ouders iets duidelijk kunt maken van wat je hier duidelijk hebt gemaakt dan zullen ze het snappen. misschien reageren ze niet leuk omdat het voor hun een behoorlijk probleem zal opleveren maar goed jij hebt gedaan wat je kon.
woensdag 4 juli 2007 om 22:27
Lieve Mamarleen, het is al gezegd, maar het siert je inderdaad dat je hier zo mee worstelt! Volgens mij kunnen mensen zich geen betere oppasmoeder dan jij wensen. Als je voor "jezelf" kiest, kies je volgens mij júist voor het kind! Je doet zó je best voor haar, maar als het niet werkt houdt het toch op? Als je nou na 1 keer proberen nou "opgeeft", zou het wat anders zijn.
De manier waarop Blindje (toch? ben het even kwijt) het voorstelde lijkt me heel netjes om aan te geven dat je met het oppassen wilt stoppen.
Ik ben uitgekinderd, maar als ik nog een oppas zou zoeken, zou ik hopen op zo'n toegewijd iemand als jij!
Ik wens je heel veel wijsheid!
De manier waarop Blindje (toch? ben het even kwijt) het voorstelde lijkt me heel netjes om aan te geven dat je met het oppassen wilt stoppen.
Ik ben uitgekinderd, maar als ik nog een oppas zou zoeken, zou ik hopen op zo'n toegewijd iemand als jij!
Ik wens je heel veel wijsheid!
woensdag 4 juli 2007 om 23:13
Hoi Mamarleen,
Ik heb niet alle berichten gelezen, dus misschien ten overvloede:
Ik ben net als jij gastouder van beroep; ik pas 4 dagen per week op meerdere kinderen tegelijkertijd. Ook ik overweeg om een innovatieve status te gaan proberen, maar wil er nog even mee wachten tot mijn eigen kinderen ietsje groter zijn.
Als ik jou was zou ik je zwangerschap niet gebruiken als excuus. Ik denk dat ik de ouders zou uitnodigen voor een gesprek, en ze daarin uitlegt hoe de situatie nu is. Dat het vele huilen van hun kind zo'n druk legt op alle andere kinderen, en ook op jou. Maar daarbij ook veel nadruk leggen op het belang van hun eigen kind. Want het is in het belang van hun kind dat hij rustiger wordt en het meer naar zijn zin krijgt. En dat is nu absoluut niet zo, getuige zijn vele huilen.
Wel kun je je zwangerschap gebruiken als een soort ultimatum (wat een sterk woord, weet even geen ander). Jij gaat over een periode X met zwangerschapsverlof, dus voor die verlofperiode zullen ze sowieso een vervangende oppas moeten zoeken. Je kunt de ouders voorstellen om nog een bepaalde tijd door te gaan met de opvang van hun zoontje, maar dat zij dan wel gaan zoeken naar een oplossing.
Dit soort gesprekken zijn lastig, want je hebt zelf vaak al de neiging om voor mensen te denken; je hebt een beeld van ze waardoor je bevooroordeeld zo'n gesprek in gaat. (Quote van jou: "...en haar ouders bieden in mijn ogen te weinig structuur en regelmaat..." ) Op die manier wordt het een eenrichtingsgesprek. Probeer dat te voorkomen! Overleg met ze, en als ze niet uit hunzelf met hun eigen standpunten komen, vraag er dan naar (op een belangstellende manier, en niet verwijtend, want daarmee zet je ze met de rug tegen de muur)
Lastig lastig... je wil het zo graag voorzichtig brengen omdat je ze niet voor het hoofd wil stoten of in de hoek wil drijven, maar door je voorzichtigheid komt de boodschap niet over... Misschien is het een goed idee om het gesprek wat je voert met een brief te bevestigen.
Beste ouders van Lala
Op woensdag 4 juli hebben wij elkaar gesproken over bladiebla. Wij hebben afgesproken dat miv 5 december de opvang van Lala stopt ivm het zangerschapsverlof van Mamarleen. Over de rusttijden van Lala hebben wij dit en dat afgesproken. Mamarleen zal zich inspannen om de opvang van Lala zus en zo te doen. Vraagouders zullen zich inspannen om zo spoedig mogelijk doch voor 5 december een geschikte permanente vervanger te hebben voor Mamarleen.
Zoiets... Hiermee bevestig je schriftelijk alle gemaakte afspraken en de overige gespreksonderwerpen. Je legt nadruk op het gesprek, en maakt naar de vraagouders ook duidelijk dat het je menens is. In zo'n brief kun je heel stellig zijn, terwijl je in real misschien nog best wat water bij de wijn kunt doen...
Heel veel sterkte! Ik ga nu de rest van het topic lezen...
woensdag 4 juli 2007 om 23:22
Hey Mamarleen,
Ik reageer vanuit een andere insteek, namelijk zoals de moeder van een van de andere kinderen. Bij mijn gastouder zitten 4 kindjes waarvan er 1 heel veel huilde. De oppas heeft heel veel geduld en vanalles geprobeerd maar het werd niet beter. De aandacht voor de andere kinderen schoot tekort, vond ze zelf. Mede omdat het meisje ook nog heel slecht at. En de buren hadden geklaagd over geluidsoverlast vanwege de vele uren huilen. Wij stonden op het punt om te bespreken of we onze dochter daar weg zouden halen hierom. Zij zat ook uren per dag in het gehuil, bij de driftbuien tijdens het eten en ze kreeg minder aandacht natuurlijk. Ook de oppas wilde de handdoek in de ring gooien (ondanks veel schuldgevoel naar de ouders) Toen bleek het meisje ziek te zijn en bepaalde tekorten te hebben, Na medicijnen fleurde ze enorm op en ging beter eten en even later ook lopen en nu is het een vrolijk grietje.
Maar ik vond dat onze oppas het erg lang heeft volgehouden, ik had het niet gekund! En bij jou is duidelijk de maat vol, als het nog maanden gaat duren...
donderdag 5 juli 2007 om 09:33
Ik heb er vanochtend met de ouders nog weer over gesproken, op hun initiatief.
Zij vinden kort gezegd dat ik niet genoeg rekening hou met hun dochter (oh wat ben ik kwaad! :@ Zij gaat namelijk ALTIJD voor!), maar een oplossing hebben ze zelf ook niet.
Ik vind het ook niet prettig om dit tijdens het halen/brengen te moeten bespreken, en zal wel weer een afspraak met ze maken om dit buiten de opvangtijden om te bespreken (de zoveelste keer)
Ik ga de knoop doorhakken. Hopelijk kunnen we ergens volgende week een afspraak maken en dan zal ik aangeven dat het niet langer haalbaar is, dat er bij hen dus ook blijkbaar ontevrdenheid is (want dat laten ze nu toch wel heel duidelijk merken). En dat ik per december hoe dan ook met verlof ga, maar dat ik voor die tijd al wil afbouwen, en dus per 1 november uiterlijk stop met oppassen op dit meisje, evt eerder als zij zelf eerder voor vervanging kunnen zorgen.
Dit lijkt me wel fair of niet?
Dan ga ik tot december nog door met 4 andere oppaskindjes. Deze komen minder uren per week, en zijn al wat groter (dus geen trappen optillen, en in en uit bed tillen etc, dus minder lichamelijke belasting).
Bedankt voor alle reactie tot zover, ik heb er echt heel veel aan!
Zij vinden kort gezegd dat ik niet genoeg rekening hou met hun dochter (oh wat ben ik kwaad! :@ Zij gaat namelijk ALTIJD voor!), maar een oplossing hebben ze zelf ook niet.
Ik vind het ook niet prettig om dit tijdens het halen/brengen te moeten bespreken, en zal wel weer een afspraak met ze maken om dit buiten de opvangtijden om te bespreken (de zoveelste keer)
Ik ga de knoop doorhakken. Hopelijk kunnen we ergens volgende week een afspraak maken en dan zal ik aangeven dat het niet langer haalbaar is, dat er bij hen dus ook blijkbaar ontevrdenheid is (want dat laten ze nu toch wel heel duidelijk merken). En dat ik per december hoe dan ook met verlof ga, maar dat ik voor die tijd al wil afbouwen, en dus per 1 november uiterlijk stop met oppassen op dit meisje, evt eerder als zij zelf eerder voor vervanging kunnen zorgen.
Dit lijkt me wel fair of niet?
Dan ga ik tot december nog door met 4 andere oppaskindjes. Deze komen minder uren per week, en zijn al wat groter (dus geen trappen optillen, en in en uit bed tillen etc, dus minder lichamelijke belasting).
Bedankt voor alle reactie tot zover, ik heb er echt heel veel aan!
donderdag 5 juli 2007 om 10:30
Waarom wachten tot 1 november Mamarleen? Het klikt niet, jij hebt je best
gedaan maar jullie worden het niet eens. Ik zou de ouders niet meer zover tegemoet komen, maar opzeggen per half september. 2 maanden om een nieuwe oplossing te zoeken. Niet direct een uitweg bieden voor als dat niet lukt, want dan zul je zien dat het niet lukt. Een nieuwe oplossing zoeken is hun probleem, niet het jouwe.
Naar mijn idee overvragen deze ouders jou behoorlijk en nog zijn ze niet tevreden en vinden ze dat jij te weinig rekening houdt met hun dochter. Dan zou je toch zeggen dat je hen ook een plezier doet door ermee te stoppen. Niet met je laten sollen hoor meid!
gedaan maar jullie worden het niet eens. Ik zou de ouders niet meer zover tegemoet komen, maar opzeggen per half september. 2 maanden om een nieuwe oplossing te zoeken. Niet direct een uitweg bieden voor als dat niet lukt, want dan zul je zien dat het niet lukt. Een nieuwe oplossing zoeken is hun probleem, niet het jouwe.
Naar mijn idee overvragen deze ouders jou behoorlijk en nog zijn ze niet tevreden en vinden ze dat jij te weinig rekening houdt met hun dochter. Dan zou je toch zeggen dat je hen ook een plezier doet door ermee te stoppen. Niet met je laten sollen hoor meid!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 5 juli 2007 om 10:40
eensch met poezewoes. Geef de mensen op een redelijke manier de ruimte om andere opvang te zoeken. Daarvoor is 2 maanden lang genoeg.
Je komt in een negatieve cirkel met dat kindje en die ouders. Uit je woorden haal ik dat je professioneel genoeg bent om dat niet op dat kindje over te brengen, maar je mag rustig aan jezelf denken hoor. Je bent zwanger. Stress is niet goed voor je.
Je komt in een negatieve cirkel met dat kindje en die ouders. Uit je woorden haal ik dat je professioneel genoeg bent om dat niet op dat kindje over te brengen, maar je mag rustig aan jezelf denken hoor. Je bent zwanger. Stress is niet goed voor je.
