Kinderen
alle pijlers
opvoeden, hoe doe je dat eigenlijk?
vrijdag 21 september 2007 om 08:33
Mijn bengel is inmiddels bijna 9 maanden en is met recht een bengel te noemen. Hij tijgert de hele kamer door en zit aan dingen waar hij niet aan mag komen. Het is een ontzettend druk mannetje. Werkelijk alles moet hij zien en hij begint vaak te jengelen als hij ergens niet aan mag komen. Éen superactief kind.
Alle kinderen hebben grenzen nodig. Hoe doe je dat eigenlijk? Steeds nee zeggen als ze ergens aankomen? En wat doe je wanneer ze er dan juist wel aan blijven zitten? Wanneer geef je straf, en voor welke dingen juist wel en niet. Ik vind het best lastig. Ben niet altijd even geduldig, dus zelfs nu al, nu hij zo klein is kan ik soms mijn geduld verliezen wanneer ik hem voor de 5e keer afgeleid heb omdat hij ergens niet aan mag zitten.
Nu snapt mijn zoon me misschien nog niet. Wanneer hij wat meer gaat begrijpen en dus bijvoorbeeld bewust aan dingen zit waarvan hij weet dat het niet mag, hoe ga je daarmee om? Wanneer verliezen jullie je geduld?
Alle kinderen hebben grenzen nodig. Hoe doe je dat eigenlijk? Steeds nee zeggen als ze ergens aankomen? En wat doe je wanneer ze er dan juist wel aan blijven zitten? Wanneer geef je straf, en voor welke dingen juist wel en niet. Ik vind het best lastig. Ben niet altijd even geduldig, dus zelfs nu al, nu hij zo klein is kan ik soms mijn geduld verliezen wanneer ik hem voor de 5e keer afgeleid heb omdat hij ergens niet aan mag zitten.
Nu snapt mijn zoon me misschien nog niet. Wanneer hij wat meer gaat begrijpen en dus bijvoorbeeld bewust aan dingen zit waarvan hij weet dat het niet mag, hoe ga je daarmee om? Wanneer verliezen jullie je geduld?
vrijdag 21 september 2007 om 20:32
Sja,
Ik ken jouw kind natuurlijk ook niet, maar als je bij 9 maanden al regelmatig je geduld verliest, berg je dan maar voor 2 en 3 en 4 en 16 en alles daartussenin.
Wat ik me wel afvraag: ik lees over jengelen, over druk zijn, over niet kunnen ontspannen, is jouw kind niet gewoon chronisch moe? Mijn zoon wordt ook huilerig, jengelig en hyper als hij moe is en dat zie ik bij de meeste kinderen. Laat je hem wel genoeg slapen?
Ik zou als ik jou was eens beginnen met wat meer rust inbouwen, en dan eens kijken wat voor effect dat heeft op zijn humeur.
Ik ken jouw kind natuurlijk ook niet, maar als je bij 9 maanden al regelmatig je geduld verliest, berg je dan maar voor 2 en 3 en 4 en 16 en alles daartussenin.
Wat ik me wel afvraag: ik lees over jengelen, over druk zijn, over niet kunnen ontspannen, is jouw kind niet gewoon chronisch moe? Mijn zoon wordt ook huilerig, jengelig en hyper als hij moe is en dat zie ik bij de meeste kinderen. Laat je hem wel genoeg slapen?
Ik zou als ik jou was eens beginnen met wat meer rust inbouwen, en dan eens kijken wat voor effect dat heeft op zijn humeur.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 21 september 2007 om 21:40
Het is eigenlijk ook een beetje raar dat je een kind van 9 maanden een bengel noemt. Is niet bengeligs aan, hij is er niet op uit om stout te zijn, hij is geen grenzen aan het verkennen, hij wil de wereld ontdekken. En dat is alleen maar toe te juichen. Natuurlijk moet hij leren wat wel en niet mag maar daar heeft hij jullie voor. En daar heb je veel geduld voor nodig en hoe ouder ze worden, hoe geduldiger je moet zijn. Dit is echt nog peanuts in vergelijking met bijvoorbeeld de beruchte peuterpuberteit.
vrijdag 21 september 2007 om 22:01
@FV, zo had ik er eigenlijk nog niet naar gekeken. Hij slaapt naar mijn idee heel goed. Ik ben juist bezig met structuur inbouwen omdat ik weet dat het een mannetje is dat veel rust nodig heeft. Slaapt van 7 tot 7, 's ochtends nog 2 uur, 's middags nog 2 uur, en vaak leg ik hem aan het eind van de dag ook nog even op bed als ik merk dat hij moe is. Dan slaapt hij niet, maar komt hij wel een beetje tot rust. Dus bijna altijd wel 16 uur per etmaal. Qua slapen kijk ik juist erg naar hem.
vrijdag 21 september 2007 om 22:07
Tja, what's in a name. Het is gewoon een ontzettend druk kind. Mijn kleine bengeltje. En dan kan iedereen zeggen dat een baby altijd druk is, en dat het dus heus wel mee zal vallen. Mijn zoon zit werkelijk nooit stil. Altijd beweegt hij. Reageert op alles wat beweegt, ziet alles wat binnen en buiten komt. Hij heeft serieus waar nog nooit rustig bij mij op schoot gezeten. Altijd ziet hij iets anders wat hij wil pakken / proeven enz. (hm, gevoelige snaar, is iets dat gevoelig ligt, had zo graag eens met hem willen knuffelen).
Hahaha, ik begrijp dat de peuterpubertijd heftig is. Dan vrees ik die nu al!
vrijdag 21 september 2007 om 22:10
We geven hem vlak voor 7 uur nog een klein flesje. Deden dat eerst om 23 uur, maar we merkten dat hij dat eigenlijk niet zo leuk vond.
Ik zou zo graag willen weten waar zijn snelle jengelen vandaan komt, of ik iets anders kan doen, of dat het iets bij hem is. Kijk naar zijn vermoeidheid en alles.
Het is trouwens niet zo dat ik dramatisch mijn geduld verlies hoor. Het is meer dat ik me ervan bewust ben dat ik een beetje geirriteerd ben. Gisteren had ik zo'n moment en ik vroeg me af hoe anderen dan omgingen met zo'n situatie van bijvoorbeeld niet luisteren.
Ik wist trouwens niet dat jij nog zo'n jong kindje had Fleurtje.
vrijdag 21 september 2007 om 23:28
Ah. Hij stelt dus een beetje teleur, en je moet dus je verwachtingen wat betreft baby's bijschaven.
Je bent gewoon nog wat aan het wennen.
Herkenbaar hoor.
Ik kreeg een jongen. Een enorme testosteronbom. Kon ik niets mee en elke dag was ik weer verbaasd. Maar het went, de verbazing ebt weg, acceptatie komt vanzelf als je je er maar bewust van bent dat je een bepaalde verwachting had.
Sommige kindjes zijn geen knuffelkindjes, sommige kindjes zijn geen rustige kindjes. Die worden dan wat makkelijker ontdekkingsreizigers of olympische sporters. Ofzo.
En als je er een beetje doorheen zit, dan breng je hem naar oma of een andere oppas zodat jij wat kan opladen.
Regel 2 in de opvoeding
Je bent je kind z'n hofnar niet.
Je bent gewoon nog wat aan het wennen.
Herkenbaar hoor.
Ik kreeg een jongen. Een enorme testosteronbom. Kon ik niets mee en elke dag was ik weer verbaasd. Maar het went, de verbazing ebt weg, acceptatie komt vanzelf als je je er maar bewust van bent dat je een bepaalde verwachting had.
Sommige kindjes zijn geen knuffelkindjes, sommige kindjes zijn geen rustige kindjes. Die worden dan wat makkelijker ontdekkingsreizigers of olympische sporters. Ofzo.
En als je er een beetje doorheen zit, dan breng je hem naar oma of een andere oppas zodat jij wat kan opladen.
Regel 2 in de opvoeding
Je bent je kind z'n hofnar niet.
zaterdag 22 september 2007 om 08:08
kjong, heel raar eigenlijk om te zeggen dat hij wat teleur stelt. Hahaha. Het is mijn allerliefste mooiste kind, maar het moederschap is wel anders dan verwacht. En ik was al absoluut niet iemand die het idee had op een roze wolk te belanden. Misschien is dat dan wel een juiste manier om ermee om te gaan.
En tja, wat betreft de drukte van mijn zoon, ik kan me voorstellen dat je reageert alsof het wat meevalt en ik vooral mijn verwachtingen aan moet passen. Toch is zijn drukte buiten proporties. Je hebt wel gelijk dat het aan mij/ons is om daarmee om te gaan, en daar zijn mijn man en ik op zich hartstikke goed mee bezig.
Bedankt voor de reacties.
En tja, wat betreft de drukte van mijn zoon, ik kan me voorstellen dat je reageert alsof het wat meevalt en ik vooral mijn verwachtingen aan moet passen. Toch is zijn drukte buiten proporties. Je hebt wel gelijk dat het aan mij/ons is om daarmee om te gaan, en daar zijn mijn man en ik op zich hartstikke goed mee bezig.
Bedankt voor de reacties.
anoniem_5504 wijzigde dit bericht op 22-09-2007 08:09
Reden: Rare zin
Reden: Rare zin
% gewijzigd
zaterdag 22 september 2007 om 08:59
ik denk niet dat je zoon je teleurstelt, ik denk wel dat je andere verwachtingen had van het moederschap en dat dat je teleurstelt, je vindt het in elk geval zwaarder dan je verwacht had, denk ik als ik al je postings lees en bij elkaar optel. Ik denk ook niet dat je een extreem druk kind hebt, ik denk gewoon dat kinderen verschillen en dat je rustige en drukke babies hebt, en jij, (en ik, want je omschrijving past hier precies, ondernemend, nooit stil zitten, overal aan willen komen, overal heel kruipen, heel boos als iets niet mag of niet kan, etc) hebt gewoon een ondernemend, nieuwsgierig kind, althans zo noem ik de mijne, erg ondernemend, erg nieuwsgierig, erg druk, maar niks extreems of raars. En ook ik heb kinderen in mijn omgeving waar ik met verbazing naar kijk, die rustig op een kleedje spelen, heerlijk op schoot zitten en alles observeren ipv alles meteen om te gooien en weg te slingeren. En ik word er ook wel eens tuureluurs van, maar dan is het in de box, en dan ga ik even wat anders doen, knop omzetten en je kan schreeuwen wat je wil, maar dat heeft geen effect en dan na een paar minuutjes gaat ze heerlijk spelen in de box. En dat snelle jengelen, ik ben er nog steeds van overtuigd dat het actie reactie is. Jouw reacties op je kind versterken zijn gedrag. Paar maanden geleden (toen was kind hier maand of 8-9) zaten we minder in de verhuizing, ik was net zwanger, kotsmisselijk, kon niks vinden, overal rotzooi en was super moe en kon niks hebben, en toen was mevrouw elke dag extreem druk, jengelig en ging het helemaal niet, tot ik mezelf bij elkaar gepakt hebt, rustig ben gaan doen tegen haar en we samen een paar dagen weggegaan zijn,
mijn advies; Zet je zoon wat vaker in de box, zodat je geen 5 keer nee hoeft te zeggen (ik vind persoonlijk 2 of 3 keer echt genoeg) en niet geirriteerd raakt, laat hem lekker rommelen en ontdekken en zet uit het zicht wat echt niet mag, maar leer ook al consequent nee bij wat je echt belangrijk vindt. Bouw nog meer regelmaat in en leg je neer bij het feit dat je geen knuffelkont hebt, vind ik ook jammer, maar ja, ik ben zelf ook geen knuffelkont, vriend wel en die lacht me dus altijd uit als ik met dochter wil knuffelen en ze wil niet, kijk zegt die dan, weet je eens hoe ik me voel
ipv knuffelen en boekje lezen op schoot (wat ik ook stiekum heerlijk zou vinden) bouwen wij torens die we met veel kabaal omgooien, racen we door de kamer op autoos en fietsen we keihard de berg af. Ik noem maar wat. Dat vindt zij heerlijk en op schoot zitten, mijn hemel een luier verschonen is al te veel stil liggen voor haar.
Succes!
mijn advies; Zet je zoon wat vaker in de box, zodat je geen 5 keer nee hoeft te zeggen (ik vind persoonlijk 2 of 3 keer echt genoeg) en niet geirriteerd raakt, laat hem lekker rommelen en ontdekken en zet uit het zicht wat echt niet mag, maar leer ook al consequent nee bij wat je echt belangrijk vindt. Bouw nog meer regelmaat in en leg je neer bij het feit dat je geen knuffelkont hebt, vind ik ook jammer, maar ja, ik ben zelf ook geen knuffelkont, vriend wel en die lacht me dus altijd uit als ik met dochter wil knuffelen en ze wil niet, kijk zegt die dan, weet je eens hoe ik me voel
ipv knuffelen en boekje lezen op schoot (wat ik ook stiekum heerlijk zou vinden) bouwen wij torens die we met veel kabaal omgooien, racen we door de kamer op autoos en fietsen we keihard de berg af. Ik noem maar wat. Dat vindt zij heerlijk en op schoot zitten, mijn hemel een luier verschonen is al te veel stil liggen voor haar. Succes!
zondag 23 september 2007 om 10:05
krokus, een van de allerbelangrijkste dingen die ik mijn kind mee wil geven, en dat had ik me al voorgenomen voor de bevalling, is, ze mag zijn wie ze is, niet wie ik graag wil dat ze is of hoe ze is, en daar moet ik nu al blijkbaar mee beginnen. In het begin had ik wel ideeen over lekker op pad gaan met een baby, haar overal laten wennen, overal mee naar toe nemen, ik zou een heel makkelijk kind gaan vormen, maar nee hoor, mevrouwtje hield totaal niet van op pad gaan en wilde thuis, alleen, in haar eigen bedje slapen en anders was het hommeles. Tja, heb ik me na een week of 6 maar bij neergelegd, veel keus had ik niet en inmiddels vindt ze op pad gaan het leukste wat er is. Zo ook met knuffelen, boekjes lezen, en noem maar op aan wat voor ideeen ik had, maar ik probeer gewoon heel erg te kijken naar hoe zij is en wat zij leuk vindt en wat voor haar werkt en niet wat ik leuk zou vinden hoe het zou zijn. (niet dat ik haar nu niet leuk vindt, staat er een beetje gek zo), maar ik kan bijv wel willen dat ze veel slaapt of vroeg slaapt, als ze niet moe is, is ze niet moe en ik kan de andere dag wel willen dat ze weinig slaapt omdat ik weg wil of iets wil doen, als ze moe is, is ze moe, heel simpel gezegd. En dan moet ik me dus aan haar aanpassen ipv andersom. (voorlopig, ooit komt er een tijd dat het weer anders gaat denk ik )
)
zondag 23 september 2007 om 18:19
Probeer niet teveel "verboden" in te stellen, dan ben je de hele dag aan het nee-zeggen.
Dus een aantal belangrijke regels (niet bij apparatuur, niet bij vuilnis, niet bij voorraadkast/kelder, geen eten/drinken ergens opsmeren of laten rondslingeren)
En voor je eigen rust kan het ook prettig zijn om toch even door je huis te lopen, om te zien of er oplossingen zijn voor frustrerende dingen.
De tv, dvd etc kun je natuurlijk niet wegzetten (dat is natuurlijk ook niet de bedoeling, jij bepaalt toch waar ze wel of niet aan mogen komen), maar je kan bv wel je aanrecht of kasten even opnieuw her-inrichten, zodat het helemaal niet zo erg is als ze eens bij de onderste kastjes/plankjes komen (plastik bakjes onderin het aanrecht, kinderboekjes onderin de boekenkast.
Een eigen speelhoekje is natuurlijk ook erg leuk!
Een groot kussen, leuk speelkleed, een tentje, speelgoedkist of -bak, later een tafeltje met stoel.
Een groot succes hier in huis zijn een aantal kleine ronde spiegeltjes (4 stuks, ca 20 cm doorsnee, gekocht bij *kea), hier heb ik ze op de diepvries geplakt, maar dat kan natuurlijk ook op een deur, kastje, kist etc. Dit nodigt ook erg uit om naartoe te kruipen/lopen.
Als je , drukke, kindje zich dus ook een beetje kan vermaken met zijn eigen interessante spulletjes blijft hij misschien ook wat beter van de andere interessante dingetjes af.
Tenminste, dat werkt hier best goed.
Voor mijn, ook drukke, dochter is duidelijkheid ook erg belangrijk, dus duidelijke regels.
Wij zijn er helaas veel te laat mee begonnen, waardoor we nu nog best veel moeten rechtbreien.
Dus begin er echt op tijd mee!
Dus een aantal belangrijke regels (niet bij apparatuur, niet bij vuilnis, niet bij voorraadkast/kelder, geen eten/drinken ergens opsmeren of laten rondslingeren)
En voor je eigen rust kan het ook prettig zijn om toch even door je huis te lopen, om te zien of er oplossingen zijn voor frustrerende dingen.
De tv, dvd etc kun je natuurlijk niet wegzetten (dat is natuurlijk ook niet de bedoeling, jij bepaalt toch waar ze wel of niet aan mogen komen), maar je kan bv wel je aanrecht of kasten even opnieuw her-inrichten, zodat het helemaal niet zo erg is als ze eens bij de onderste kastjes/plankjes komen (plastik bakjes onderin het aanrecht, kinderboekjes onderin de boekenkast.
Een eigen speelhoekje is natuurlijk ook erg leuk!
Een groot kussen, leuk speelkleed, een tentje, speelgoedkist of -bak, later een tafeltje met stoel.
Een groot succes hier in huis zijn een aantal kleine ronde spiegeltjes (4 stuks, ca 20 cm doorsnee, gekocht bij *kea), hier heb ik ze op de diepvries geplakt, maar dat kan natuurlijk ook op een deur, kastje, kist etc. Dit nodigt ook erg uit om naartoe te kruipen/lopen.
Als je , drukke, kindje zich dus ook een beetje kan vermaken met zijn eigen interessante spulletjes blijft hij misschien ook wat beter van de andere interessante dingetjes af.
Tenminste, dat werkt hier best goed.
Voor mijn, ook drukke, dochter is duidelijkheid ook erg belangrijk, dus duidelijke regels.
Wij zijn er helaas veel te laat mee begonnen, waardoor we nu nog best veel moeten rechtbreien.
Dus begin er echt op tijd mee!
zondag 23 september 2007 om 19:17
:
krokus, een van de allerbelangrijkste dingen die ik mijn kind mee wil geven, en dat had ik me al voorgenomen voor de bevalling, is, ze mag zijn wie ze is, niet wie ik graag wil dat ze is of hoe ze is, en daar moet ik nu al blijkbaar mee beginnen. In het begin had ik wel ideeen over lekker op pad gaan met een baby, haar overal laten wennen, overal mee naar toe nemen, ik zou een heel makkelijk kind gaan vormen, maar nee hoor, mevrouwtje hield totaal niet van op pad gaan en wilde thuis, alleen, in haar eigen bedje slapen en anders was het hommeles. Tja, heb ik me na een week of 6 maar bij neergelegd, veel keus had ik niet en inmiddels vindt ze op pad gaan het leukste wat er is. Zo ook met knuffelen, boekjes lezen, en noem maar op aan wat voor ideeen ik had, maar ik probeer gewoon heel erg te kijken naar hoe zij is en wat zij leuk vindt en wat voor haar werkt en niet wat ik leuk zou vinden hoe het zou zijn. (niet dat ik haar nu niet leuk vindt, staat er een beetje gek zo), maar ik kan bijv wel willen dat ze veel slaapt of vroeg slaapt, als ze niet moe is, is ze niet moe en ik kan de andere dag wel willen dat ze weinig slaapt omdat ik weg wil of iets wil doen, als ze moe is, is ze moe, heel simpel gezegd. En dan moet ik me dus aan haar aanpassen ipv andersom. (voorlopig, ooit komt er een tijd dat het weer anders gaat denk ik
Je hebt gelijk dat ik meer afstand zou moeten nemen van hoe ik graag zou willen dat mijn kind zou zijn. Dat "proces" is al een heel stuk op gang gekomen de afgelopen 9 maanden.
Soms heb ik gewoon ontzettend veel moeite met zijn enorme drukte. Mijn basiswens voor hem is eigenlijk hetzelfde als jou basiswens. Ik denk dat jij een "stapje verder" bent dan ik ben. Ik ben sinds de bevalling nog niet zo stabiel geweest als hoe ik graag zou willen zijn. Wanneer Roan zo onrustig is, merk ik dat helaas dubbel en dwars.
Mijn man en ik hebben vandaag afgesproken dat we nog meer kijken naar wat mijn zoon aangeeft. We wilden bijvoorbeeld zijn naar bed gaan nog wel eens rekken en dan gebeurden vaak de situaties waar ik van slag van raak. Als hij bijvoorbeeld om half zes al moe is, rekten we het nog tot half zeven, omdat het in ons idee te vroeg is om om 6 uur al naar bed te gaan. Dat willen we niet meer doen. Vanavond de eerste test en hij ligt nu sinds half zeven op bed. Nog wel wakker, maar lekker in zijn eigen bedje. Ik denk eigenlijk dat dat dan ook bijdraagt aan mijn eigen stabiliteit.
Naja, heel persoonlijk verhaal. Ik ben wel blij met de voornemens.
zondag 23 september 2007 om 19:32
krokus, dat is toch een prima begin? (of begin, proces na 9 maanden..) net als met dat slapen. Mijn streven is ook om dochter door vriend naar bed te laten brengen, die is meestal rond 7 uur thuis. Maar soms heeft hij (en zij) pech en ligt ze er dan al in. Over het algemeen gaat ze zo rond half 8 slapen, maar soms al om 6 uur en soms pas om half 10.
Jouw grootste uitdaging is niet van slag raken als dingen niet gaan zoals jij gepland hebt of zoals jij denkt dat het zou moeten gaan (denk ik hoor). Maar jij bent toch ook niet elke dag hetzelfde? althans ik niet hoor, ik heb de ene dag enorm veel behoefte aan gezelschap en de volgende dag neem ik de telefoon niet op bij wijze van spreken, ene dag lig ik het liefste met een boekje op de bank, andere dag heb ik energie voor 10. Zo ook met dochter denk ik dan maar. Ene dag bijzonder vrolijk, alles gaat goed en gesmeerd, andere dag hele dag gedoe, gejengel en niks is goed. Ene dag is een bruine boterham heerlijk, volgende dag krijg ik er niks in. Nou ja, dan niet denk ik maar.
En als hij een bui heeft waar jij van slag door raakt, probeer dan even het ritme te doorbreken, ga een stuk fietsen, ga allebei een dutje doen, of laat hem lekker schuiven op de grond zonder dat je je druk maakt over waar hij niet aan mag komen. En denk vooral, morgen beter..
Hoeveel dagen werkt jouw man? ben jij regelmatig wel eens alleen zonder roan? dat kan voor jou ook goed werken. Breng hem af en toe een dagje weg, ga in het weekend met vriendinnen op pad, gewoon iets doen waardoor jij even op kan laden. Niks mis mee als je dat af en toe nodig hebt hoor!
Jouw grootste uitdaging is niet van slag raken als dingen niet gaan zoals jij gepland hebt of zoals jij denkt dat het zou moeten gaan (denk ik hoor). Maar jij bent toch ook niet elke dag hetzelfde? althans ik niet hoor, ik heb de ene dag enorm veel behoefte aan gezelschap en de volgende dag neem ik de telefoon niet op bij wijze van spreken, ene dag lig ik het liefste met een boekje op de bank, andere dag heb ik energie voor 10. Zo ook met dochter denk ik dan maar. Ene dag bijzonder vrolijk, alles gaat goed en gesmeerd, andere dag hele dag gedoe, gejengel en niks is goed. Ene dag is een bruine boterham heerlijk, volgende dag krijg ik er niks in. Nou ja, dan niet denk ik maar.
En als hij een bui heeft waar jij van slag door raakt, probeer dan even het ritme te doorbreken, ga een stuk fietsen, ga allebei een dutje doen, of laat hem lekker schuiven op de grond zonder dat je je druk maakt over waar hij niet aan mag komen. En denk vooral, morgen beter..
Hoeveel dagen werkt jouw man? ben jij regelmatig wel eens alleen zonder roan? dat kan voor jou ook goed werken. Breng hem af en toe een dagje weg, ga in het weekend met vriendinnen op pad, gewoon iets doen waardoor jij even op kan laden. Niks mis mee als je dat af en toe nodig hebt hoor!
zondag 23 september 2007 om 20:47
en daar wil ik dus heel graag naar toe. Naar dat beeld dat jij schetst. Soms lukt het me, vaak echter nog niet. Dat frustreert me enorm omdat ik mijn zoon dan eigenlijk een beetje tekort doe. Hij merkt nl ongetwijfeld dat ik van slag ben.
Reacties als de jouwe en ook van anderen stimuleren me altijd op een hele positieve manier om met dat proces, en met mijn zoon om te gaan. Bedankt daarvoor. Het stomme is dat ik het allemaal wel weet. Echter op het moment dat ik merk dat ik van slag raak, kan ik mezelf nog niet uit de situatie halen, als je begrijpt wat ik bedoel.
Reacties als de jouwe en ook van anderen stimuleren me altijd op een hele positieve manier om met dat proces, en met mijn zoon om te gaan. Bedankt daarvoor. Het stomme is dat ik het allemaal wel weet. Echter op het moment dat ik merk dat ik van slag raak, kan ik mezelf nog niet uit de situatie halen, als je begrijpt wat ik bedoel.
maandag 24 september 2007 om 09:49
krokusje, je bent niet perfect, niet als mens, niet als echtgenote en niet als moeder en dat is ook totaal normaal. Je bent wie je bent met je goede en je sterke kanten en je mindere en moeilijke kanten. Hoort erbij, is normaal en kan niet anders. Dus laat gaan die frustratie en accepteer het. (wil niet zeggen dat je niet hoeft te werken aan je mindere kanten, maar voel je je er in elk geval niet schuldig om). En ja, misschien doe je je zoon tekort, maar welke ouder doet dat niet op een bepaalde manier? Ik heb een hele gelukkig jeugd gehad, ben erg blij en gelukkig met mijn ouders, en toch zijn er zeker een aantal dingen waar ik minder blij mee ben en die ik helemaal anders ga doen, en zo zal dat ook met dochter zijn straks. Hoe je het ook doet, achteraf had je dingen anders moeten doen...
maandag 24 september 2007 om 10:32
Hoi Krokus,
Ik wilde je even wat zeggen, misschien wel een beetje off topic...
Als ik jouw topics soms lees, dan word ik weleens kriegel en reageer ik soms (te) bot. Maar eigenlijk vind ik het wel heel knap hoe jij op alles reageert. Heel veel anderen (inclusief ikzelf), zouden als reactie geen dingen zeggen als: zo had ik het nog niet bekeken, jij benadert het heel anders, daar heb ik nooit aan gedacht. Ik vind dat knap en heb daar bewondering voor. Ben er ook wel jaloers op.
Dat wilde ik even zeggen.
Dag.
Ik wilde je even wat zeggen, misschien wel een beetje off topic...
Als ik jouw topics soms lees, dan word ik weleens kriegel en reageer ik soms (te) bot. Maar eigenlijk vind ik het wel heel knap hoe jij op alles reageert. Heel veel anderen (inclusief ikzelf), zouden als reactie geen dingen zeggen als: zo had ik het nog niet bekeken, jij benadert het heel anders, daar heb ik nooit aan gedacht. Ik vind dat knap en heb daar bewondering voor. Ben er ook wel jaloers op.
Dat wilde ik even zeggen.
Dag.
maandag 24 september 2007 om 11:42
He fleurtje,
Bedankt. Dat vind ik eigenlijk wel leuk om te horen. Op het moment dat ik met zulke onzekere vragen zit, weet ik ook vaak wel dat mensen kriegel kunnen gaan reageren. Er zitten echter altijd wel reacties tussen waar ik echt over na ga denken. Zoals nu de reacties van Arwen, in theorie weet ik het allemaal. Klinkt het inderdaad heel logisch. In de praktijk merk ik dat het me vaak niet lukt om het zo te zien. Wanneer iemand anders het dan weer even verwoordt, heb ik het weer helder voor ogen. Prettig vind ik dat.
Enne, dat jij flink met de botte bijl kunt hakken, prik ik na 2 jaar forum wel doorheen hoor. Hahaha. Je zult je nog wel een keer aan me gaan ergeren
Bedankt. Dat vind ik eigenlijk wel leuk om te horen. Op het moment dat ik met zulke onzekere vragen zit, weet ik ook vaak wel dat mensen kriegel kunnen gaan reageren. Er zitten echter altijd wel reacties tussen waar ik echt over na ga denken. Zoals nu de reacties van Arwen, in theorie weet ik het allemaal. Klinkt het inderdaad heel logisch. In de praktijk merk ik dat het me vaak niet lukt om het zo te zien. Wanneer iemand anders het dan weer even verwoordt, heb ik het weer helder voor ogen. Prettig vind ik dat.
Enne, dat jij flink met de botte bijl kunt hakken, prik ik na 2 jaar forum wel doorheen hoor. Hahaha. Je zult je nog wel een keer aan me gaan ergeren
maandag 24 september 2007 om 12:44
Hey krokusje,
Ik kan je verhaal echt copy pasten naar onze situatie, met dit verschil dat mijn draakje een meisje is en vrijdag al een jaar. En ook ik zit met dezelfde onzekerheden. Erg druk (maar misschien vooral omdat manlief en ik zo extreem rustig waren/zijn), Niet knuffelen (en daar hoop je als moeder toch een beetje op, ook toevallig van de week een minuutje dat ze tegen me aankroop en kroelde- tranen natuurlijk) Overal aanzitten wat niet mag, en niet luisteren (gewoon erg nieuwschierig en mentaal nog niet zo klaar dat ze dingen lang kan onthouden dus) Krijsen als ze ergens niet aan mag zitten, en maanden gejengeld omdat ze zo graag wilde kruipen maar het echt niet ging (van wie zou je dat ongeduldige en nijdige hebben..... slik)
Als het goed gaat, zij is lief en ik zit goed in mijn vel dan zie ik het zoals ik het tussen haakjes zet, maar ook heel vaak vind ik het enorm lastig allemaal. En kan het bij mij wel eens erg hoog zitten.
Ik probeer zoveel mogelijk naar haar te kijken, en zelf zo consequent te blijven als maar kan.
Hoewel ik haar het liefste en leukste kind van de wereld vind en zielsveel van haar hou wordt het hier ook wel eens te veel. Gelukkig heeft dat houden van daar niets mee te maken. Dat blijft toch wel.
Enfin ik leef en lees even met je mee.
Ik kan je verhaal echt copy pasten naar onze situatie, met dit verschil dat mijn draakje een meisje is en vrijdag al een jaar. En ook ik zit met dezelfde onzekerheden. Erg druk (maar misschien vooral omdat manlief en ik zo extreem rustig waren/zijn), Niet knuffelen (en daar hoop je als moeder toch een beetje op, ook toevallig van de week een minuutje dat ze tegen me aankroop en kroelde- tranen natuurlijk
) Overal aanzitten wat niet mag, en niet luisteren (gewoon erg nieuwschierig en mentaal nog niet zo klaar dat ze dingen lang kan onthouden dus) Krijsen als ze ergens niet aan mag zitten, en maanden gejengeld omdat ze zo graag wilde kruipen maar het echt niet ging (van wie zou je dat ongeduldige en nijdige hebben..... slik)Als het goed gaat, zij is lief en ik zit goed in mijn vel dan zie ik het zoals ik het tussen haakjes zet, maar ook heel vaak vind ik het enorm lastig allemaal. En kan het bij mij wel eens erg hoog zitten.
Ik probeer zoveel mogelijk naar haar te kijken, en zelf zo consequent te blijven als maar kan.
Hoewel ik haar het liefste en leukste kind van de wereld vind en zielsveel van haar hou wordt het hier ook wel eens te veel. Gelukkig heeft dat houden van daar niets mee te maken. Dat blijft toch wel.
Enfin ik leef en lees even met je mee.
