Kinderen
alle pijlers
Peuter ‘s nachts bang voor regen (en slaapt dus niet)
woensdag 12 juni 2024 om 07:07
Beste allemaal
Onze peuter van 2.5 is ‘s nachts extreem bang voor regen. Het duurt inmiddels zo lang en het is inmiddels zo pittig voor ons allemaal in huis (het regent immers heel vaak) dat ik toch maar hier om tips kom vragen.
Helaas slapen we allemaal onder het platte dak waar je de regen hoort (absoluut niet hard maar je hoort het wel). Een andere kamer hebben we niet dus verplaatsen is geen optie. White noise hebben we geprobeerd en werkt niet, wordt hij alleen maar hysterischer van. We blijven heel rustig als het regent en hij daarvan moet huilen, hebben al vele malen met hem uit het raam naar de regen gekeken en gezegd hoe fijn regen bijv is voor de bomen etc, allemaal heel rustig, hem daarna weer terugleggen, maar niets helpt. De afgelopen twee nachten waren weer intens; zowel hij als wij slapen daardoor niet.
Tips, iemand?
Onze peuter van 2.5 is ‘s nachts extreem bang voor regen. Het duurt inmiddels zo lang en het is inmiddels zo pittig voor ons allemaal in huis (het regent immers heel vaak) dat ik toch maar hier om tips kom vragen.
Helaas slapen we allemaal onder het platte dak waar je de regen hoort (absoluut niet hard maar je hoort het wel). Een andere kamer hebben we niet dus verplaatsen is geen optie. White noise hebben we geprobeerd en werkt niet, wordt hij alleen maar hysterischer van. We blijven heel rustig als het regent en hij daarvan moet huilen, hebben al vele malen met hem uit het raam naar de regen gekeken en gezegd hoe fijn regen bijv is voor de bomen etc, allemaal heel rustig, hem daarna weer terugleggen, maar niets helpt. De afgelopen twee nachten waren weer intens; zowel hij als wij slapen daardoor niet.
Tips, iemand?
woensdag 12 juni 2024 om 10:24
Als volwassene ja. Ik moet er zelf niet aan denken om met iemand op de kamer te slapen (ook geen partner) en ben ontzettend gesteld op een goede, ongestoorde nachtrust. Maar als kind is dat echt een compleet ander verhaal. Mijn ouders waren ook super stellig in dat ik absoluut niet bij hen in bed mocht; ik heb het nu al dertiger nog steeds bij therapie over hoe ontzettend alleen en onveilig ik me toen heb gevoeld. Mijn ouders waren verder ook geen fijne mensen (uiteindelijk ook uit huis geplaatst), maar precies het alleen moeten slapen en de gevoelens daarvan achtervolgen mij nog steeds en dat is niet zo gek.KatjaSasja schreef: ↑12-06-2024 09:11Hier een tegenstander van kind in bed nemen, dan zou ik zelf niet slapen, daar heeft niemand wat aan. Dus ik zou een matras op de grond leggen naast bed van het kind.
Toevoeging: dat samen slapen een natuurlijke behoefte is, is inmiddels wel achterhaald. Er zijn heel veel mensen/echtparen die apart slapen. Wat veel beter is voor beider nachtrust. Als ik het hier in huis kon, had ik het allang gedaan.
Wees lief voor je kind en biedt het geborgenheid en veiligheid, dat heeft het nodig en verdient het.
woensdag 12 juni 2024 om 10:32
Welke andere manieren dan? Ja je kan naast het bedje gaan zitten op een stoel. Weet je zeker dat je zelf mog slechter slaapt dan als je kind gewoon bij je in bed laat of op een matras er naast gaat liggen.KatjaSasja schreef: ↑12-06-2024 09:38Het gaat mij om het principe dat de ouders niet kunnen slapen als er een kind erbij in het bed ligt. Dus kies je dan andere manieren om het kind te troosten.
woensdag 12 juni 2024 om 10:50
Wat heftig om te lezen.Blablabla97 schreef: ↑12-06-2024 10:24Als volwassene ja. Ik moet er zelf niet aan denken om met iemand op de kamer te slapen (ook geen partner) en ben ontzettend gesteld op een goede, ongestoorde nachtrust. Maar als kind is dat echt een compleet ander verhaal. Mijn ouders waren ook super stellig in dat ik absoluut niet bij hen in bed mocht; ik heb het nu al dertiger nog steeds bij therapie over hoe ontzettend alleen en onveilig ik me toen heb gevoeld. Mijn ouders waren verder ook geen fijne mensen (uiteindelijk ook uit huis geplaatst), maar precies het alleen moeten slapen en de gevoelens daarvan achtervolgen mij nog steeds en dat is niet zo gek.
Wees lief voor je kind en biedt het geborgenheid en veiligheid, dat heeft het nodig en verdient het.
Ik wens je veel sterkte met de verwerking hiervan!
Mijn kind slaapt al vanaf geboorte slecht en ligt momenteel alweer maanden bij 1 van ons. Hier komt veel commentaar over uit de omgeving, maar juist jouw verhaal bevestigd mijn gevoel dat we hier goed aan doen.
TO slaapt jouw kind wel gewoon lekker en zelf in? Of is het wanneer je het bij regen naar bed brengt vanaf het begin drama?
woensdag 12 juni 2024 om 10:58
Ik wilde kind ook echt niet bij mij in bed hebben hoor. Die draaide de hele nacht, dus dan sliep ik nog steeds voor geen meter, ook als zij gewoon sliep.
(En nee, ik lig ook niet lekker met zijn tweeen in bed, ik ben alleen).
Maar ik ben er dus inderdaad wel naast gaan liggen. Matrasje op de grond, en eerst gewoon echt daar blijven slapen. Na een tijdje wachtte ik tot ze rustig sliep, en dan verhuisde ik weer naar mijn eigen bed (als ik niet inmiddels ook in slaap was gevallen
). Op die manier bleef ze gewoon gewend aan slapen in haar eigen bedje, had ze wel mijn aanwezigheid als troost, en sliep ik niet met een kind dat me 500x per nacht schopte of zo. En de overgang naar ‘weer alleen slapen’ ging makkelijker omdat ik gewoon zelf weg kon gaan ipv van dat zij naar een ander bed moest. Voor mij was dit de beste oplossing.
Ik heb wel een paar weken naast haar geslapen, je moet niet denken dat het altijd na twee nachten weer opgelost is. Ik zette gewoon mijn denken uit, kind overstuur was daar gaan liggen, en klaar. En ik ben vanaf seconde 1 heel duidelijk geweest. Mama wil best bij je blijven, maar het is nu slaap-tijd, dus we gaan niet zingen, kletsen etc. Zodra ze dat bleef doen, ging ik weg. Dat had ze heel snel door, en toen sliep ze eigenlijk meestal vrij snel.
(En nee, ik lig ook niet lekker met zijn tweeen in bed, ik ben alleen).
Maar ik ben er dus inderdaad wel naast gaan liggen. Matrasje op de grond, en eerst gewoon echt daar blijven slapen. Na een tijdje wachtte ik tot ze rustig sliep, en dan verhuisde ik weer naar mijn eigen bed (als ik niet inmiddels ook in slaap was gevallen
). Op die manier bleef ze gewoon gewend aan slapen in haar eigen bedje, had ze wel mijn aanwezigheid als troost, en sliep ik niet met een kind dat me 500x per nacht schopte of zo. En de overgang naar ‘weer alleen slapen’ ging makkelijker omdat ik gewoon zelf weg kon gaan ipv van dat zij naar een ander bed moest. Voor mij was dit de beste oplossing. Ik heb wel een paar weken naast haar geslapen, je moet niet denken dat het altijd na twee nachten weer opgelost is. Ik zette gewoon mijn denken uit, kind overstuur was daar gaan liggen, en klaar. En ik ben vanaf seconde 1 heel duidelijk geweest. Mama wil best bij je blijven, maar het is nu slaap-tijd, dus we gaan niet zingen, kletsen etc. Zodra ze dat bleef doen, ging ik weg. Dat had ze heel snel door, en toen sliep ze eigenlijk meestal vrij snel.
woensdag 12 juni 2024 om 11:13
Niet bieden wat een kind nodig heeft (nabijheid van een ouder wanneer kind oprecht bang is), omdat hij er aan gewend zou geraken….
Bang? Los het zelf maar op, kind
Gewoon de nabijheid bieden. De nood gaat wel weer voorbij. Hier drie kinderen. Er zijn periodes dat er eens iemand een nacht of twee bij ons ligt. Andere periodes niemand. Maar ze zijn heel erg welkom wanneer ze het moeilijk hebben.
Bang? Los het zelf maar op, kind
Gewoon de nabijheid bieden. De nood gaat wel weer voorbij. Hier drie kinderen. Er zijn periodes dat er eens iemand een nacht of twee bij ons ligt. Andere periodes niemand. Maar ze zijn heel erg welkom wanneer ze het moeilijk hebben.
woensdag 12 juni 2024 om 11:35
Nu slapen ze ook niet én kind is bang.KatjaSasja schreef: ↑12-06-2024 09:38Het gaat mij om het principe dat de ouders niet kunnen slapen als er een kind erbij in het bed ligt. Dus kies je dan andere manieren om het kind te troosten.
Wat eten we vanavond?
woensdag 12 juni 2024 om 12:07
Je zou nog kunnen kijken of muziek (Woezel en Pip oid) afleiding/het nare geluid minder aanwezig maakt.
Of evt een koptelefoon/haarband met koptelefoon met daarop muziek.
Als je kind puur aanslaat op het nare geluid zou het een mogelijkheid kunnen zijn.
Koptelefoon natuurlijk eerst een paar keer overdag laten wennen.
Werkte bij ons bij vuurwerk/onweer.
Kind vond dat echt heel naar geluid, werd daar bang van.
We bleven er overigens wel bij zitten tot kind weer sliep/namen kind in ons bed.
Na een tijdje was dat niet meer nodig, en vroeg kind zelf al om muziekje. Nu zet kind zelf muziek aan.
Of evt een koptelefoon/haarband met koptelefoon met daarop muziek.
Als je kind puur aanslaat op het nare geluid zou het een mogelijkheid kunnen zijn.
Koptelefoon natuurlijk eerst een paar keer overdag laten wennen.
Werkte bij ons bij vuurwerk/onweer.
Kind vond dat echt heel naar geluid, werd daar bang van.
We bleven er overigens wel bij zitten tot kind weer sliep/namen kind in ons bed.
Na een tijdje was dat niet meer nodig, en vroeg kind zelf al om muziekje. Nu zet kind zelf muziek aan.
woensdag 12 juni 2024 om 12:31
KatjaSasja schreef: ↑12-06-2024 09:29Dat troosten en gezelschap bieden kan dus ook op een andere manier dan in het ouderlijk bed.
Dat wordt ook door zo ongeveer iedereen aangegeven dus beetje raar om te doen alsof dat niet zo is. En als je geen zin hebt om er een matras naast te leggen (op de kinderkamer) dan kun je ook gewoon halve/hele nachten in een stoel naast kind gaan zitten. Ook prima, als je pertinent niet bij je kind wil slapen. Punt is: kind heeft behoefte aan geborgenheid en zowel kind als TO als man hebben nu pittige en gebroken nachten omdat die andere manieren niet afdoende zijn. Dus zo simpel is het gewoon.
woensdag 12 juni 2024 om 14:36
Creatieveling schreef: ↑12-06-2024 14:14Het is een wat ongewoon, maar kan je niets op het platte dak leggen wat het geluid dempt? Het valt te proberen.
Dacht ik ook al aan. Of een sedum dak laten aanleggen.
En verder is het heel simpel, een 2,5 jarige kan zijn angst nog niet reguleren dus wat mij betreft schiet je als ouder te kort als je dat probeert af te dwingen.
Als je hem niet in bed wil, dan inderdaad maar er naast.
Beide kinderen hebben hier een poos bij mij in bed geslapen en zijn uiteindelijk weer op eigen initiatief vertrokken naar hun eigen bed.
Het grappige is wel, ze zijn al uit huis maar toen ik laatst een poos vanwege ziekte in bed lag namen ze allebei als vanzelf hun eigen plek weer in.
1 naast me en 1 op het voeteneinde
woensdag 12 juni 2024 om 15:56
Dank voor de additionele reacties. Muziek ook goed idee. Verhuizen gaan we niet doen. Iets op het dak; daar wordt voor gezorgd tijdens een aankomende verbouwing. Dat duurt alleen nog even. Logeren gebeurt al soms, maar hij is er geen fan van dus doe het alleen bij nood. Tot die tijd aan de slag met matras op de kamer 
woensdag 12 juni 2024 om 16:04
Ik bedoel dat de regen hetzelfde is als overdag. Natuurlijk kan dat in de nacht enger zijn omdat het donker is. Je moet zeker zijn angst serieus nemen maar je wil ook dat hij gaat beseffen dat het niet iets is om bang voor te zijn.Flipflop schreef: ↑12-06-2024 09:51Maar het is niet hetzelfde als in de nacht. Ik begrijp die vergelijking echt niet.
In de nacht is de wereld stiller dan overdag en donker. Zelfs ik als volwassene vind dingen lastiger als ik wakker lig. Laat staan hoe dit is vanuit het perspectief van een kind.
Daarbij neem je de angst ook niet serieus door te zeggen dat het in de nacht hetzelfde is(en je dus niet moet "zeuren").
woensdag 12 juni 2024 om 16:13
Ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom het in bed nemen bij jullie een no-go is.
Mijn inmiddels 16-jarige was geen goede slaper en die lag de eerste paar jaar zeer regelmatig tussen ons in, vrijwel dagelijks. En nee, ideaal is het niet, ik lag altijd op het randje, dat kind lag daar te zweten en te schoppen. Maar het was nog altijd beter dan tien keer op en neer naar haar kamer. Alles voor een beetje slaap voordat we weer naar ons werk moesten de volgende ochtend.
Mijn inmiddels 16-jarige was geen goede slaper en die lag de eerste paar jaar zeer regelmatig tussen ons in, vrijwel dagelijks. En nee, ideaal is het niet, ik lag altijd op het randje, dat kind lag daar te zweten en te schoppen. Maar het was nog altijd beter dan tien keer op en neer naar haar kamer. Alles voor een beetje slaap voordat we weer naar ons werk moesten de volgende ochtend.
woensdag 12 juni 2024 om 16:20
Wikkydorp schreef: ↑12-06-2024 11:13Niet bieden wat een kind nodig heeft (nabijheid van een ouder wanneer kind oprecht bang is), omdat hij er aan gewend zou geraken….
Bang? Los het zelf maar op, kind
Gewoon de nabijheid bieden. De nood gaat wel weer voorbij. Hier drie kinderen. Er zijn periodes dat er eens iemand een nacht of twee bij ons ligt. Andere periodes niemand. Maar ze zijn heel erg welkom wanneer ze het moeilijk hebben.
Helemaal dit. Ouders (in de breedste zin van het woord; ik heb het niet zozeer over TO) vinden het de gewoonste zaak dat ze 's nachts warmte, geborgenheid, veiligheid, liefde bij elkaar zoeken, maar het kind moet dat gevoel maar lekker zelf oplossen.
Ouders die wel kunnen slapen naast elkaar, maar niet met een kind erbij, zouden eens naar hun prioriteiten moeten kijken in situaties zoals deze. Als het bed te klein is, ga je dus zelf voor een paar nachten elders slapen. En zorg de andere ouder voor het gevoel van veiligheid bij het kind. Eventueel die "taak" afwisselen.
Nee hoor. Kinderen horen altijd in hun eigen bed.
I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.
- Gandhi
- Gandhi
woensdag 12 juni 2024 om 16:43
Hier net zo. Kinderen komen niet in ons bed (alleen gezellig op zaterdag- en zondagochtend als iedereen wakker is) Kinderen slapen onrustig en ik kan gewoon niet slapen.nausicaa schreef: ↑12-06-2024 10:58Ik wilde kind ook echt niet bij mij in bed hebben hoor. Die draaide de hele nacht, dus dan sliep ik nog steeds voor geen meter, ook als zij gewoon sliep.
(En nee, ik lig ook niet lekker met zijn tweeen in bed, ik ben alleen).
Maar ik ben er dus inderdaad wel naast gaan liggen. Matrasje op de grond, en eerst gewoon echt daar blijven slapen. Na een tijdje wachtte ik tot ze rustig sliep, en dan verhuisde ik weer naar mijn eigen bed (als ik niet inmiddels ook in slaap was gevallen
Ik heb wel een paar weken naast haar geslapen, je moet niet denken dat het altijd na twee nachten weer opgelost is. Ik zette gewoon mijn denken uit, kind overstuur was daar gaan liggen, en klaar. En ik ben vanaf seconde 1 heel duidelijk geweest. Mama wil best bij je blijven, maar het is nu slaap-tijd, dus we gaan niet zingen, kletsen etc. Zodra ze dat bleef doen, ging ik weg. Dat had ze heel snel door, en toen sliep ze eigenlijk meestal vrij snel.
Als kinderen ziek zijn, dan krijgen ze extra knuffels en een enkele keer ligt een van ons (meestal man, want ik slaap slecht op andere plekken) er naast op een matras.
TO wordt afgemaakt, maar dat vind ik niet eerlijk. Ze zegt nu dat ze een matras ernaast gaan leggen, dus luistert en leest wel degelijk.
Wat Blabla heeft meegemaakt is natuurlijk superheftig, maar dat heeft wrs grotendeels met de rest van de (liefdeloze en onveilige) opvoeding te maken. Snap heel goed dat dat zich uitte als je ellendig, alleen in bed lag, maar ik (hoop) verwacht dat dat niet bij TO aan de orde is.
Ik heb ook nooi in het bed van mijn ouders mogen slapen, en daar heb ik nooit last van gehad.
woensdag 12 juni 2024 om 17:25
[quote=lenthe_ post_id=35411893 time=1718203401 user_id=151165
(-)
Ik heb ook nooi in het bed van mijn ouders mogen slapen, en daar heb ik nooit last van gehad.
[/quote]
De vraag is dan of je alleen op een kamer sliep of met broertje, zusje erbij?
Heb geen onderzoek gegevens, eigen ervaring: vorige generaties,grote gezinnen, sliepen kinderen samen in de bedstee, op één kamer, in één bed. Ook in de jaren '70 -''80 was een eigen kamer niet vanzelfsprekend, tenzij je in de categorie á la grachtenpand, landhuis, villa woonde.
Mijn kinderen (geboren rond 1990) sliepen in een stapelbed.
Mss een beetje off topic, een baby, peuter, alleen in een kamer laten slapen wordt i.m.o. normaal gevonden in welvarende landen.
Zelf veel gewoond en gewerkt in Z.O. Azié, kleintjes in hetzelfde bed als oma (goed tegen de reumathiek : ) bij de moeder (goed als AC : )
Natuurlijk niet ideaal, wel natuurlijker dan principieel een bang kind niet bij je nemen.
(-)
Ik heb ook nooi in het bed van mijn ouders mogen slapen, en daar heb ik nooit last van gehad.
[/quote]
De vraag is dan of je alleen op een kamer sliep of met broertje, zusje erbij?
Heb geen onderzoek gegevens, eigen ervaring: vorige generaties,grote gezinnen, sliepen kinderen samen in de bedstee, op één kamer, in één bed. Ook in de jaren '70 -''80 was een eigen kamer niet vanzelfsprekend, tenzij je in de categorie á la grachtenpand, landhuis, villa woonde.
Mijn kinderen (geboren rond 1990) sliepen in een stapelbed.
Mss een beetje off topic, een baby, peuter, alleen in een kamer laten slapen wordt i.m.o. normaal gevonden in welvarende landen.
Zelf veel gewoond en gewerkt in Z.O. Azié, kleintjes in hetzelfde bed als oma (goed tegen de reumathiek : ) bij de moeder (goed als AC : )
Natuurlijk niet ideaal, wel natuurlijker dan principieel een bang kind niet bij je nemen.
Alles sal reg kom
woensdag 12 juni 2024 om 18:47
Ik word wel aangevallen maar ik voel me gelukkig niet aangevallen hoor, ieder z’n mening, en het interesseert me niets wat anderen vinden van onze no-go. Ik hoef het ook niet uit te leggen. Het is verder heel grappig hoeveel aannames er worden gedaan (bijv dat partner en ik geborgenheid bij elkaar zoeken, ik lees dat in meerdere posts, maar wij slapen al jaren niet meer bij elkaar 
).
Goed, ik heb genoeg tips gehad, en wil iedereen daar hartelijk voor danken. Het heeft me zeker ook aan het denken gezet, met name dat ik dat ik een strijd aan het voeren ben die ik niet kan winnen, dus ook dank voor het voorhouden van een realistische spiegel
).Goed, ik heb genoeg tips gehad, en wil iedereen daar hartelijk voor danken. Het heeft me zeker ook aan het denken gezet, met name dat ik dat ik een strijd aan het voeren ben die ik niet kan winnen, dus ook dank voor het voorhouden van een realistische spiegel
woensdag 12 juni 2024 om 19:13
Gelukkig dat je nu ziet, dankzij viva, dat je kind liefdevol behandelen beter is dan de strijd aan gaan met een peuter.Fulcacia schreef: ↑12-06-2024 18:47ik lees dat in meerdere posts, maar wij slapen al jaren niet meer bij elkaar
Goed, ik heb genoeg tips gehad, en wil iedereen daar hartelijk voor danken. Het heeft me zeker ook aan het denken gezet, met name dat ik dat ik een strijd aan het voeren ben die ik niet kan winnen, dus ook dank voor het voorhouden van een realistische spiegel
Lijkt me een gezellige boel bij jullie onder het kletterende dak. Rob de Nijs had daar een liedje over.
Alles sal reg kom
woensdag 12 juni 2024 om 20:15
Maar erbij gaan liggen is toch ook prima? Kinderen hebben fysieke geborgenheid nodig, of dat nou op hun eigen kamer of die van hun ouders gebeurt maakt niet uit. Ik heb problemen met je kind laten ‘zwemmen’ en alleen laten op die momenten, niet met het niet in bed willen nemen a sichlenthe_ schreef: ↑12-06-2024 16:43Hier net zo. Kinderen komen niet in ons bed (alleen gezellig op zaterdag- en zondagochtend als iedereen wakker is) Kinderen slapen onrustig en ik kan gewoon niet slapen.
Als kinderen ziek zijn, dan krijgen ze extra knuffels en een enkele keer ligt een van ons (meestal man, want ik slaap slecht op andere plekken) er naast op een matras.
TO wordt afgemaakt, maar dat vind ik niet eerlijk. Ze zegt nu dat ze een matras ernaast gaan leggen, dus luistert en leest wel degelijk.
Wat Blabla heeft meegemaakt is natuurlijk superheftig, maar dat heeft wrs grotendeels met de rest van de (liefdeloze en onveilige) opvoeding te maken. Snap heel goed dat dat zich uitte als je ellendig, alleen in bed lag, maar ik (hoop) verwacht dat dat niet bij TO aan de orde is.
Ik heb ook nooi in het bed van mijn ouders mogen slapen, en daar heb ik nooit last van gehad.
woensdag 12 juni 2024 om 21:02
Hier ben ik ook voorstander van. Regelmatig kind tussen ons in gehad. Inmiddels wat ouder en komen ze niet meer maar altijd welkom in ons bed als ze dat nodig hebbeb.happyapple schreef: ↑12-06-2024 07:11Heb je al geprobeerd om hem tussen jullie in te laten slapen als hij bang is?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
