Kinderen
alle pijlers
Pijnbestrijding bij bevalling
maandag 9 juli 2007 om 12:00
Hallo allemaal,
Ik ben nu 17 weken zwanger en zie erg tegen de bevalling op. Iedere bevalling is weer anders, de 1 pijnlijker dan de ander. Nu hebben ze hier in het ziekenhuis een infuuspomp met morfine die je zelf kan bedienen, is niet schadelijk voor de baby. Heeft iemand hier ervaringen mee? Ik zit er zelf over te denken om dit te gaan proberen.
Groetjes
Marie-Louise
Ik ben nu 17 weken zwanger en zie erg tegen de bevalling op. Iedere bevalling is weer anders, de 1 pijnlijker dan de ander. Nu hebben ze hier in het ziekenhuis een infuuspomp met morfine die je zelf kan bedienen, is niet schadelijk voor de baby. Heeft iemand hier ervaringen mee? Ik zit er zelf over te denken om dit te gaan proberen.
Groetjes
Marie-Louise
maandag 9 juli 2007 om 12:09
maandag 9 juli 2007 om 12:18
Hoi, ik zou jezelf inderdaad goed laten informeren hierover. je kunt via je verloskundige een afspraak regelen met en gyn in het ziekenhuis die kan je er alles over vertellen.En hou voet bij stuk, ze proberen het nogal eens uit je hoofd te praten. Als je zelf de keus hebt of je het wel of niet kan gaan gebruiken geeft dat denk al een hoop rust, en wie weet heb je het op dat moment helemaal niet nodig, en miss ook wel en als onderzoek heeft uit gewezen dat het niet schadelijk is voor het kind is dat toch aleen maar mooi?
maandag 9 juli 2007 om 12:22
hier in Groningen kun je ook zoiets krijgen. Een vriendin van mij is op die manier bevallen. Zij vond het heel prettig. Ik ben waarschijnlijk van de oude stempel. Voor mij hoort de pijn er een beetje bij. Ik ben pijnstilling bevallen en geloof mij, het doet ontzettend pijn. Toch vond ik het reuze meevallen want je bent in een soort roes. Bij mij klopten alle cliches, toen mijn zoon eenmaal op mijn buik lag, was ik de pijn vergeten.
maandag 9 juli 2007 om 12:43
Ja, lastig hoor, aan de ene kant ben ik het eens met Krokus, dat de pijn erbij hoort, aan de andere kant, tsja, waarom eigenlijk. Als het tenminste geen risico's voor het kind met zich meebrengt. Ik weet helemaal niks over pijnbestrijding, heb wel verdoving gehad toen zoon met de pomp werd geboren maar of dat hielp, hihihi!!
Krijgt de baby geen morfine binnen en zowel, wat betekend dat voor de baby? (Al lijkt me een bevalling voor de baby ook geen pretje en ben ik gelukkig mijn eigen alweer vergeten).
Voor een tweede bevalling zou ik niet voor pijnbestrijding kiezen en het gewoon zijn gang laten gaan. Pijn is maar iets relatiefs, ik kan me tenminste de pijn van de bevalling niet meer voor de geest halen (wel dat het pijn deed, maar niet HOE het voelde, snappie?)
Krijgt de baby geen morfine binnen en zowel, wat betekend dat voor de baby? (Al lijkt me een bevalling voor de baby ook geen pretje en ben ik gelukkig mijn eigen alweer vergeten).
Voor een tweede bevalling zou ik niet voor pijnbestrijding kiezen en het gewoon zijn gang laten gaan. Pijn is maar iets relatiefs, ik kan me tenminste de pijn van de bevalling niet meer voor de geest halen (wel dat het pijn deed, maar niet HOE het voelde, snappie?)
maandag 9 juli 2007 om 12:50
Ikzelf heb een epidurale verdoving gehad bij de geboorte van mijn zoon. Ik moet zeggen dat je heel wat pijn daarvoor moet kunnen verdragen. Echt het zetten van de verdoving zelf is helemaal al geen pretje, MAAR ik denk dat het niet opgaat, tegen al de pijn en de weeen die je moet verdragen .. (zelf ben ik ingeleid weet dus niet hoe weeen voelen) Ik weet wel hoe pijnlijk het nadien was , want onderkantje deed behoorlijk pijn na beeb er uit was. Maar toch zou ik bij de volgende gelijk weer een verdoving vragen.
maandag 9 juli 2007 om 12:59
Ik ben ook ingeleid (3 weken geleden bevallen), maar op het laatst wist ik het van ellende niet meer waar ik zoeken moest. De weeen volgden elkaar zo snel op dat ik binnen een kwartier van 4cm naar 10cm ontsluiting ging gevolgd door hevige persweeen. Ik had bij de geboorte van de 1e geen persweeen ervaren dus bij de geboorte van nr 2 ging het dubbelop: en een weeenstorm en hevige persweeen. Ik heb de verloskundige gesmeekt om pethidine en na wat gediscussieer over de voor- en nadelen deze ook gekregen. Achteraf was de pethidine niet nodig geweest, want vanaf het moment dat ik de prik kreeg tot het moment dat mijn dochter werd geboren zat maar een half uur en volgens de verpleegkundige heeft pethidine minstens een half uur nodig om in te werken. Het idee dat er wat aan de pijn werd gedaan maakte me uiteindelijk weer rustig. Niet de pijnstillig zelf. Het persen was trouwens een fluitje van een cent.
maandag 9 juli 2007 om 13:19
Het risico van zo'n mofine infuus wat je zelf kan bedienen is dat je voor de bevalling zoveel adrenaline in je lijf hebt, dat je winig van de morfine merkt. Je drukt dan regelmatig op hetknope omdat je pijn hebt, en t werkt ook wel pijnstillend, maar zodra je bevallen bent en je je helemaal ontspant, kan die morfine opeens veel meer gaan werken en wordt je slaperig, terwijl je dan juist van je kindje wilt genieten.Ik heb dit laatst bij een zwangerschapsafbreking zo zien gebeuren. Die mevrouw was na de bevalling echt helemaal van de wereld.Ik zou je goed laten voorlichten iig. Uit je zorgen gewoon goed bij je verloskundige/gynaecoloog.En geniet voor de rest lekker van je zwangerschap!
maandag 9 juli 2007 om 13:34
Laat je goed voorlichten en spreek uit dat je opziet tegen de bevalling. Dat is trouwens volstrekt normaal hoor. Ik ken maar weinig zwangeren die staan te juichen bij het idee van weeën en bevallen. En nog minder voor de tweede (derde of vierde etc.) keer zwangeren die er zin in hebben. Het hoort erbij. In principe vind ik dat pijnstilling voor iedereen toegankelijk moet zijn, mits goed voorgelicht over de risico´s ervan. Maar dat er ook heel wat te zeggen valt voor het gewoon bevallen. Ik ben drie keer bevallen (doorgeleid met infuus na wel zelf begonnen te zijn, maar stagnerende ontsluiting met als gevolg een weeënstorm van hier tot Tokio). Het was heftig. Zeker de eerste twee bevallingen duurden errug lang. Maar ik heb ze alledrie zonder pijnstilling gedaan. Het brengt hoe dan ook risico´s mee voor moeder en kind. En dat risico wilde ik niet lopen. Het was achteraf gezien te doen. Ja, het doet zeer, maar dat weet je. Daar stel je je op in. Inmiddels ben ik zwanger van de vierde en weet dus hoe het ongeveer zal gaan. En dat het zeer doet. Maar ik weet ook dat je de pijn vergeet. Vraag iedere moeder een wee te omschrijven en een echt duidelijk verhaal krijg je niet. Dat blokt moeder natuur uit je geheugen. Ik zou zeggen, praat er over en ga in ieder geval op een zwangerschapscursus. Dan leer je hoe je met die pijn om kunt gaan.
maandag 9 juli 2007 om 13:55
Hallo ML,
ja hoor, ik heb er ervaring mee. Ik vond in eerste instantie ook dat pijn er bij hoorde en misschien zelfs wel nodig voore de hechting met je kind. Maar na 24 uur en hevige beenweeën wilde ik gráág dat ze het mes er in zetten...dat ging natuurlijk niet door, maar ik kon wel die vorm van pijnbestrijding kijrgen. Ik wist dat het ziekenhuis dat had en kende alle voordelen ervan. Nadelen zijn er volgens mij niet. Het is niet echt morfine wat je krijgt, althans, het goedje blijft maar 10 minuten werkzaam in je lichaam. Je kunt jezelf blijven spuiten zonder een overdosis te krijgen. Het voordeel van de 10 minuten werkzaamheid is dat het kind er weinig last van heeft. Op het moment dat het wordt geboren (tijdens de persweeën mag je het niet meer gebruiken) is het goedje al lang en breed uit jouw lichaam en uit die van de baby. Dit in tegenstelling tot de ruggeprik, waar beiden behoorlijk suf van kunnen blijven.
Je wordt wel een beetje suf van het goedje, alsof je een half kratje bier op hebt. Best grappig vond ik dat. Wel zag ik mijn man erg dubbel en vroeg ik mij af wie van de 2 hij nou was. Maar de weeen kon ik er prima mee opvangen en de beenwee""en verdwenen nagenoeg helemaal.
Ik ben laaiend enthousiast en kan het iedereen aanraden. Als je weet dat het ziekenhuis het heeft, dan vraag je er toch om als het je te heftig wordt? Ik doe het de volgende keer zo weer als ik het niet meer aankan. Laat je misleiden door mensen die zeggen dat pijn er bij hoort. Iedereen ervaart pijn anders en de ene heeft veel meer pijn dan de ander. Geen bevalling is hetzelfde, dus blijf lekker jezelf en kies waar jij je goed bij voelt!!!
ja hoor, ik heb er ervaring mee. Ik vond in eerste instantie ook dat pijn er bij hoorde en misschien zelfs wel nodig voore de hechting met je kind. Maar na 24 uur en hevige beenweeën wilde ik gráág dat ze het mes er in zetten...dat ging natuurlijk niet door, maar ik kon wel die vorm van pijnbestrijding kijrgen. Ik wist dat het ziekenhuis dat had en kende alle voordelen ervan. Nadelen zijn er volgens mij niet. Het is niet echt morfine wat je krijgt, althans, het goedje blijft maar 10 minuten werkzaam in je lichaam. Je kunt jezelf blijven spuiten zonder een overdosis te krijgen. Het voordeel van de 10 minuten werkzaamheid is dat het kind er weinig last van heeft. Op het moment dat het wordt geboren (tijdens de persweeën mag je het niet meer gebruiken) is het goedje al lang en breed uit jouw lichaam en uit die van de baby. Dit in tegenstelling tot de ruggeprik, waar beiden behoorlijk suf van kunnen blijven.
Je wordt wel een beetje suf van het goedje, alsof je een half kratje bier op hebt. Best grappig vond ik dat. Wel zag ik mijn man erg dubbel en vroeg ik mij af wie van de 2 hij nou was. Maar de weeen kon ik er prima mee opvangen en de beenwee""en verdwenen nagenoeg helemaal.
Ik ben laaiend enthousiast en kan het iedereen aanraden. Als je weet dat het ziekenhuis het heeft, dan vraag je er toch om als het je te heftig wordt? Ik doe het de volgende keer zo weer als ik het niet meer aankan. Laat je misleiden door mensen die zeggen dat pijn er bij hoort. Iedereen ervaart pijn anders en de ene heeft veel meer pijn dan de ander. Geen bevalling is hetzelfde, dus blijf lekker jezelf en kies waar jij je goed bij voelt!!!
maandag 9 juli 2007 om 13:58
Hallo TO,
ik leef met je mee, want zit in hetzelfde schuitje
Ik verbaas me altijd over de manier waarop gesproken wordt over de pijn bij de bevalling, en vraag me dan ook af of ik na die bewuste dag ook zo zal gaan praten, haha. Ik kan het me nu nog niet voorstellen eerlijk gezegd :P
Ook zo bizar: dat er op het moment supreme nog gediscussieerd moet worden over de voors en tegens van pethidine: zet die spuit toch gewoon!! En dan zolang kletsen dat ie pas werkt als je kind eruit is...oh ik word gek als ik dat lees.
Ik ga inderdaad binnekort met een gynaecoloog overleggen hoe om te gaan met pijn en verdovingen. Die discussies op het moment zelf lijken mij niet aantrekkelijk. Ik weet dat het klinkt als een cliche: maar kom op nou, nergens in de geciviliseerde wereld bevallen vrouwen met pijn, behalve in NL. Denk je dat ze in Tokyo, Madrid, Brussel, San Fransisco of Singapore discussies voeren tijdens een weeenstorm over een prikje???
BBBrrrrrr, nu nog een arts vinden die het met me eens is :?
ik leef met je mee, want zit in hetzelfde schuitje
Ik verbaas me altijd over de manier waarop gesproken wordt over de pijn bij de bevalling, en vraag me dan ook af of ik na die bewuste dag ook zo zal gaan praten, haha. Ik kan het me nu nog niet voorstellen eerlijk gezegd :P
Ook zo bizar: dat er op het moment supreme nog gediscussieerd moet worden over de voors en tegens van pethidine: zet die spuit toch gewoon!! En dan zolang kletsen dat ie pas werkt als je kind eruit is...oh ik word gek als ik dat lees.
Ik ga inderdaad binnekort met een gynaecoloog overleggen hoe om te gaan met pijn en verdovingen. Die discussies op het moment zelf lijken mij niet aantrekkelijk. Ik weet dat het klinkt als een cliche: maar kom op nou, nergens in de geciviliseerde wereld bevallen vrouwen met pijn, behalve in NL. Denk je dat ze in Tokyo, Madrid, Brussel, San Fransisco of Singapore discussies voeren tijdens een weeenstorm over een prikje???
BBBrrrrrr, nu nog een arts vinden die het met me eens is :?
maandag 9 juli 2007 om 14:09
Esther, het zal je verbazen, maar het ziekenhuis waar ik loop is juist heel relaxed wat betreft de pijnstilling. Was geen enkel probleem. Maar ik wilde zelf niet. Ik wist dat het er was en als ik echt wilde, het gewoon kon krijgen. Maar op het moment van bevallen zelf zag ik die zooi niet zitten en wilde het zonder doen. En ik geloof echt niet dat met pijn bevallen goed is voor de band met je kind (je zou er eerder een hekel aan krijgen LOL), maar het voelde op dat moment gewoon niet goed. Dat kan dus ook nog. Dat je het dan niet eens meer wil.
maandag 9 juli 2007 om 14:10
Hoi Marie-Louise,
ik zou me er nu nog niet al te druk over maken. Nu een keuze maken is nog helemaal niet aan de orde. Het enige dat nu goed is om te doen, is te informeren bij je VK of gyn. hoe omgegaan wordt met pijnbestrijding als je daarom vraagt.
Ik ben een maand geleden bevallen. Ik zag de hele zwangerschap best op tegen de bevalling, net als jij, maar ik was absoluut niet van plan om pijnbestrijding te gaan gebruiken. Ik vond ook dat de pijn erbij 'hoorde' en velen konden het zonder, dus ik ook....
Het liep iets anders.... Ik had vreselijke bekken- en rugpijn tijdens de bevalling (tussen de weeën door) in het zh en na ruim 12 uur pijn heb ik om een pethidine-prik gevraagd. Die kreeg ik onmiddelijk, zonder discussie. Heerlijk ! Je voelt alles nog wel, maar je gevoel is ietsje afgevlakt. Zalig. Nadat die uitgewerkt was en mijn ontsluiting niet vorderde (6 uur later) en de rugpijn ondraaglijk werd heb ik om een ruggenprik (epidurale) gevraagd. Ook die kreeg ik onmiddelijk, zonder discussie. Heerlijk !!!! Uren weeën opgevangen zonder iets te voelen.
Helaas is de rest van mijn bevalling ook iets anders verlopen. Nl. na 28 uur weeën heb ik weer een ruggenprik (spinale) gehad voor een keizersnee....
Dus je ziet maar: je hebt geen idee hoe je bevalling gaat verlopen. Voor hetzelfde geld beval je in 4 uurtjes en kun je de weeën goed opvangen.
Bespreek de mogelijkheden met de artsen/begeleiders, zodat je jezelf gerust kunt stellen. Een 'what-if scenario'. En zie voor de rest gewoon hoe het loopt. Veel succes met je zwangerschap en bevalling !
ik zou me er nu nog niet al te druk over maken. Nu een keuze maken is nog helemaal niet aan de orde. Het enige dat nu goed is om te doen, is te informeren bij je VK of gyn. hoe omgegaan wordt met pijnbestrijding als je daarom vraagt.
Ik ben een maand geleden bevallen. Ik zag de hele zwangerschap best op tegen de bevalling, net als jij, maar ik was absoluut niet van plan om pijnbestrijding te gaan gebruiken. Ik vond ook dat de pijn erbij 'hoorde' en velen konden het zonder, dus ik ook....
Het liep iets anders.... Ik had vreselijke bekken- en rugpijn tijdens de bevalling (tussen de weeën door) in het zh en na ruim 12 uur pijn heb ik om een pethidine-prik gevraagd. Die kreeg ik onmiddelijk, zonder discussie. Heerlijk ! Je voelt alles nog wel, maar je gevoel is ietsje afgevlakt. Zalig. Nadat die uitgewerkt was en mijn ontsluiting niet vorderde (6 uur later) en de rugpijn ondraaglijk werd heb ik om een ruggenprik (epidurale) gevraagd. Ook die kreeg ik onmiddelijk, zonder discussie. Heerlijk !!!! Uren weeën opgevangen zonder iets te voelen.
Helaas is de rest van mijn bevalling ook iets anders verlopen. Nl. na 28 uur weeën heb ik weer een ruggenprik (spinale) gehad voor een keizersnee....
Dus je ziet maar: je hebt geen idee hoe je bevalling gaat verlopen. Voor hetzelfde geld beval je in 4 uurtjes en kun je de weeën goed opvangen.
Bespreek de mogelijkheden met de artsen/begeleiders, zodat je jezelf gerust kunt stellen. Een 'what-if scenario'. En zie voor de rest gewoon hoe het loopt. Veel succes met je zwangerschap en bevalling !
What matters most is how you see yourself
maandag 9 juli 2007 om 14:14
Haha, ik kon me dat ook niet voorstellen, maar het is echt zo. Op het moment dat het hoofde 'stond' (dat ie niet meer terugzakt tussen de weeën, maar ergens tussen je benen blijft hangen), stond ik er heel bewust bij stil hoe ontzettend zeer het deed. Ik wilde het goed onthouden, zodat ik niet al te gauw meer over een volgende zou gaan piepen. En omdat iedereen zei dat je het zo snel vergeten was, wilde ik wel eens weten of dat echt zo was. Waar je al niet mee bezig kunt zijn, wachtend op een perswee.....
En ongeveer 10 minuten nadat de baby eruit was, heb ik nog eens teruggedacht aan dat moment en zelfs toen kon ik me al niet meer herinneren hoeveel pijn het had gedaan. Wel dat ik op dat moment vond dat het erger was dan ik vantevoren had verwacht, maar niet meer precies hoe erg. En nu, een paar maanden later, lijkt het in mijn herinnering alsof de bevalling een fluitje van een cent was en het eigenlijk nauwelijks pijn deed. Ik zou het zo weer doen, in elk geval, haha. Mooi he, dat de natuur dat zo regelt. Anders zouden er echt geen gezinnen met meer dan 1 kind zijn, denk ik.
..
maandag 9 juli 2007 om 15:45
Ik vraag bij een evt volgende bevalling zeker vooraf naar de mogelijkheden van pijnstilling.
Ik kan me de pijn nog levendig voor de geest halen (dochter is nu 15 maanden) en wil bij een volgende keer in ieder geval de mogelijkheid hebben om pijnstilling te krijgen zonder al te veel discussie daarover.
Ik kan me de pijn nog levendig voor de geest halen (dochter is nu 15 maanden) en wil bij een volgende keer in ieder geval de mogelijkheid hebben om pijnstilling te krijgen zonder al te veel discussie daarover.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
maandag 9 juli 2007 om 15:59
Wat naar dat je er zo tegenop ziet!
Ik ben twee keer bevallen, 1 keer ingeleid met gebroken vliezen (zoon van 8,5 pond) en 1 keer thuis (12 weken geleden, zoon van 10 pond en 57 cm.)
Ik wist voor de eerste helemaal niet wat ik moest verwachten. Mijn moeder zei: Je denkt dat je doodgaat van de pijn, dan ben je er bijna en als ie er eenmaal is heb je het er echt voor over gehad. Ik wist op het moment dat zoon op mijn buik gelegd werd niet eens meer hoe de weeen voelden.
Ik vond de bevallingen een feestje. Echt waar. Man, wat was ik trots op mezelf dat ik dit kon! Ik ben er echt door veranderd. Bij de eerste kon ik zelfs de gyneacoloog wegsturen die op eigen initiatief met pethidine aankwam toen ik 9 cm ontsluiting had.
Ik wil niemand bagatelliseren, maar ik wil je laten weten hoe het ook kan. Wie weet verloopt het bij jou net zo... Ik zou nog even afwachten en het met de verloskundige bespreken.
Sterkte!
Ik ben twee keer bevallen, 1 keer ingeleid met gebroken vliezen (zoon van 8,5 pond) en 1 keer thuis (12 weken geleden, zoon van 10 pond en 57 cm.)
Ik wist voor de eerste helemaal niet wat ik moest verwachten. Mijn moeder zei: Je denkt dat je doodgaat van de pijn, dan ben je er bijna en als ie er eenmaal is heb je het er echt voor over gehad. Ik wist op het moment dat zoon op mijn buik gelegd werd niet eens meer hoe de weeen voelden.
Ik vond de bevallingen een feestje. Echt waar. Man, wat was ik trots op mezelf dat ik dit kon! Ik ben er echt door veranderd. Bij de eerste kon ik zelfs de gyneacoloog wegsturen die op eigen initiatief met pethidine aankwam toen ik 9 cm ontsluiting had.
Ik wil niemand bagatelliseren, maar ik wil je laten weten hoe het ook kan. Wie weet verloopt het bij jou net zo... Ik zou nog even afwachten en het met de verloskundige bespreken.
Sterkte!
maandag 9 juli 2007 om 16:09
Hoi ML,
Ik wilde graag thuis bevallen, dus zowieso geen pethidine of ruggenprik. Voor dat laatste was ik nog banger dan voor de bevalling zelf, was als de dood dat het op een keizersnee zou uitlopen en ik dus wel zou moeten. Ik wilde liever helemaal geen pijnbestrijding. Maar uiteindelijk bleek thuis de ontsluiting niet te vorderen en kreeg ik een weeenstorm, toen de verloskundige zei dat ik naar het ziekenhuis moest, waar ik dan evt. iets voor de pijn zou kunnen krijgen, kon ik alleen maar denken: jaaaahhaaaa, graag!!!!
Eenmaal daar had ik een paar centimetertjes erbij gekregen en was de ergste storm voorbij, en kreeg ik van de verloskundige van het ziekenhuis te horen dat pijnbestrijding geen nut meer had.
Achteraf ben ik daar wel blij om, ik had de ervaring niet willen missen (of het ervaren met het gevoel een half kratje bier op te hebben ;)), ook de pijn niet.
Ik dacht niet gelijk van 'dit doe ik zo nog een keer', maar voor m'n meisje had ik het zo nog tien keer gedaan.
Ik wilde graag thuis bevallen, dus zowieso geen pethidine of ruggenprik. Voor dat laatste was ik nog banger dan voor de bevalling zelf, was als de dood dat het op een keizersnee zou uitlopen en ik dus wel zou moeten. Ik wilde liever helemaal geen pijnbestrijding. Maar uiteindelijk bleek thuis de ontsluiting niet te vorderen en kreeg ik een weeenstorm, toen de verloskundige zei dat ik naar het ziekenhuis moest, waar ik dan evt. iets voor de pijn zou kunnen krijgen, kon ik alleen maar denken: jaaaahhaaaa, graag!!!!
Eenmaal daar had ik een paar centimetertjes erbij gekregen en was de ergste storm voorbij, en kreeg ik van de verloskundige van het ziekenhuis te horen dat pijnbestrijding geen nut meer had.
Achteraf ben ik daar wel blij om, ik had de ervaring niet willen missen (of het ervaren met het gevoel een half kratje bier op te hebben ;)), ook de pijn niet.
Ik dacht niet gelijk van 'dit doe ik zo nog een keer', maar voor m'n meisje had ik het zo nog tien keer gedaan.
maandag 9 juli 2007 om 16:09
En wie weet loopt het bij TO heel anders dan bij jou Sosofie. Beetje kortzichtig om te zeggen dat ze haar angsten eerst maar niet met de verloskundige moet bespreken. Als TO dit zo voelt, dan moet ze dat zeker bespreken. Alleen het idee dat eventueel pijnstilling voorhanden is, kan al rustgevend werken en bovendien: de ene vrouw ervaart een bevalling als de hel op aarde en de ander vindt het een peuleschil. Zoveel vrouwen zoveel bevallingen.
maandag 9 juli 2007 om 16:51
Ik vind het goed van je dat je het nu al bespreekbaar maakt! Praat erover met je vlos, want zij kan je precies vertellen hoe of wat. Ik zou mijn bevalling niet zonder flauwvallen hebben gered zonder pijnbestrijding. Ik ben ook niet minder trots op mezelf dat ik een ruggenprik en pethidine heb gekregen. Na 50 uur bevallen vond ik mezelf een vreselijke bikkel. Ik ben blij dat ze in nederland wat makkelijker worden met pijnbestrijding en vind ook zeker dat je het moet doen als je dat wilt of er behoefte aan hebt.Dat middeleeuws geouwehoer met kreten van je moet voelen dat je pijn hebt, pijn hoort erbij, dat soort ideeen, geloof ik niet in. Trouwens, ook met pijnbestrijding kan je vergaan van de pijn,die pethidine werkte bij mij voor geen meter tijdens de weeen, wel als ie weg was, maar na een halve minuut kwam de volgende alweer. Nee ik was blij dat ik in t ziekenhuis was en gewoon een ruggenprik kon krijgen.
maandag 9 juli 2007 om 16:54
Ze zegt toch dat ze het metde VK moet bespreken? Even goed lezen voor je boos wordt!
Mijn 2 bevallingen zijn ook prima gegaan. Lekker thuis in m'n eigen bed. En ja, het deed zeer ja. Maar op dat moment wilde ik gewoon heel graag thuis blijven en was naar het ZH voor pijnstilling geen optie voor mij.
Ik zou het idd bespreken en laat het verder los. Je weet wat je mogelijkheden zijn, maar niet hoe je bevalling gaat verlopen. Kijk hoe het gaat en als je behoefte hebt aan pijnstilling ga je naar het ZH daarvoor.
dinsdag 10 juli 2007 om 13:39
Hallo allemaal
Bedankt voor jullie reacties! Heel verschillend, maar wel heel fijn. En ook fijn om een reactie te hebben van iemand die dit heeft meegemaakt.
Ik zit erg in tweestrijd. Vind het raar dat een heleboel vrouwen zeggen: ik heb nog nooit zo'n pijn gehad als tijdens de bevalling, en als ik dan pijnbestrijding noem, dan zeggen ze: wil je dat? Weet niet of ik dat zou willen.. Dat vind ik vreemd en vraag me af: doet het wel echt zo'n pijn dan? Ik snap ook dat je het vergeet, maar op het moment zelf toch niet.. dan denk ik echt niet bij mezelf: oh, zodadelijk ben ik het wel vergeten...
Aan de ene kant wil ik thuis in mijn eigen omgeving bevallen, ad andere kant, het idee alleen al dat er pijnbestrijding bij de hand is, geeft me rust. Mocht het nodig zijn, dan kan ik het gebruiken...
Ik laat me idd eerst maar es voorlichten door de gyneacoloog.
Groetjes
Marie-Louise
Bedankt voor jullie reacties! Heel verschillend, maar wel heel fijn. En ook fijn om een reactie te hebben van iemand die dit heeft meegemaakt.
Ik zit erg in tweestrijd. Vind het raar dat een heleboel vrouwen zeggen: ik heb nog nooit zo'n pijn gehad als tijdens de bevalling, en als ik dan pijnbestrijding noem, dan zeggen ze: wil je dat? Weet niet of ik dat zou willen.. Dat vind ik vreemd en vraag me af: doet het wel echt zo'n pijn dan? Ik snap ook dat je het vergeet, maar op het moment zelf toch niet.. dan denk ik echt niet bij mezelf: oh, zodadelijk ben ik het wel vergeten...
Aan de ene kant wil ik thuis in mijn eigen omgeving bevallen, ad andere kant, het idee alleen al dat er pijnbestrijding bij de hand is, geeft me rust. Mocht het nodig zijn, dan kan ik het gebruiken...
Ik laat me idd eerst maar es voorlichten door de gyneacoloog.
Groetjes
Marie-Louise
dinsdag 10 juli 2007 om 14:47
Hoe dichterbij de bevalling komt, hoe meer je gaat denken kom maar op (tenminste dat had ik en dat hoorde ik van meer vrouwen om me heen). Persoonlijk vond ik het een hel op aarde en het weerhoudt me absoluut om voor een 2e te gaan. Het duurde bij elkaar maar 5 uur (weeenstorm, maar ging verder volgens het boekje), maar ik vond het een verschrikkelijk barbaars iets. En nee, ik was de pijn absoluut niet vergeten toen mijn dochter (is nu 20 maanden) op mijn buik lag, ik kan het me nu nog voor de geest halen.
Bij een eventuele 2e zou ik zeker informeren naar pijnstilling, hoewel vriendlief daarop tegen is (maar hij zegt er dan wel achteraan 'maar ja, ik hoef het niet te doen').
Ik zou het zeker bespreken met je vlos, bespreek je angsten en vraag naar de mogelijkheden, dan weet je hoe en wat als het zover is.
Bij een eventuele 2e zou ik zeker informeren naar pijnstilling, hoewel vriendlief daarop tegen is (maar hij zegt er dan wel achteraan 'maar ja, ik hoef het niet te doen').
Ik zou het zeker bespreken met je vlos, bespreek je angsten en vraag naar de mogelijkheden, dan weet je hoe en wat als het zover is.
