Kinderen
alle pijlers
Pijnbestrijding bij bevalling
maandag 9 juli 2007 om 12:00
Hallo allemaal,
Ik ben nu 17 weken zwanger en zie erg tegen de bevalling op. Iedere bevalling is weer anders, de 1 pijnlijker dan de ander. Nu hebben ze hier in het ziekenhuis een infuuspomp met morfine die je zelf kan bedienen, is niet schadelijk voor de baby. Heeft iemand hier ervaringen mee? Ik zit er zelf over te denken om dit te gaan proberen.
Groetjes
Marie-Louise
Ik ben nu 17 weken zwanger en zie erg tegen de bevalling op. Iedere bevalling is weer anders, de 1 pijnlijker dan de ander. Nu hebben ze hier in het ziekenhuis een infuuspomp met morfine die je zelf kan bedienen, is niet schadelijk voor de baby. Heeft iemand hier ervaringen mee? Ik zit er zelf over te denken om dit te gaan proberen.
Groetjes
Marie-Louise
dinsdag 10 juli 2007 om 16:28
Ik zag aan het begin van m'n zwangerschap zelfs zo tegen de bevalling op dat het af en toe de vreugde dat er een kindje kwam overschaduwde. Wat mij hielp was heel veel over bevallen lezen, me voorbereiden op het allerergste scenario (kon ik tenminste niet verrast worden was m'n idee) én uitzoeken welke ziekenhuizen in m'n omgeving 24/7 pijnbestrijding kunnen geven. Zo werd ik iets geruster en toen de bevalling naderde kreeg ik er soms gewoon bijna zin in (what was I thinking?), was na al dat lezen benieuwd hoe het nu écht was, dat bevallen.
Uiteindelijk ben ik ingeleid en heb ik na 4 uur een ruggeprik gekregen, vond de pijn echt hels. Het zetten vond ik een eitje en de verdoving was goddelijk; heb heerlijk liggen dutten en de krant gelezen en bij volledige ontsluiting werd de pomp uitgezet en na een half uur persen was m'n dochter er.
Ik heb 's nachts een ruggeprik gekregen, toevallig was de anesthesist er, maar iemand van m'n yoga-club heeft in hetzelfde ziekenhuis 's nachts geen ruggeprik gekregen, terwijl ze dus zeggen het 24/7 te doen.
Voor een evt volgende wil ik dus echt de garantie hebben dat ik 'm krijgen als het nodig is, dan zou ik een stuk relaxter zwanger zijn.
En ik voelde me nog steeds énorm stoer en on top of the world na de geboorte, ook al had een gedeelte van de pijn niet gevoeld, mijn lichaam had toch mooi wel dat wonderschone kind gemaakt en gebaard!
Uiteindelijk ben ik ingeleid en heb ik na 4 uur een ruggeprik gekregen, vond de pijn echt hels. Het zetten vond ik een eitje en de verdoving was goddelijk; heb heerlijk liggen dutten en de krant gelezen en bij volledige ontsluiting werd de pomp uitgezet en na een half uur persen was m'n dochter er.
Ik heb 's nachts een ruggeprik gekregen, toevallig was de anesthesist er, maar iemand van m'n yoga-club heeft in hetzelfde ziekenhuis 's nachts geen ruggeprik gekregen, terwijl ze dus zeggen het 24/7 te doen.
Voor een evt volgende wil ik dus echt de garantie hebben dat ik 'm krijgen als het nodig is, dan zou ik een stuk relaxter zwanger zijn.
En ik voelde me nog steeds énorm stoer en on top of the world na de geboorte, ook al had een gedeelte van de pijn niet gevoeld, mijn lichaam had toch mooi wel dat wonderschone kind gemaakt en gebaard!
dinsdag 10 juli 2007 om 19:33
Ik ben een gedeelte van de bevalling met ruggeprik gehad. Moest uiteindelijk in ziekenhuis bevallen ivm niet goede indaling baby.. Dus ik had zoiets van nu ik er toch ben, geef dan maar een verdoving. Weeen waren nog prima om te hebben bij 3 cm ontsluiting. Bij tandarts vraag ik ook om verdoving, dus waarom nu pijn lijden. Wist nu hoe een wee voelt. Dus van 3 cm naar 10 cm ontsluiting heerlijk geslapen en lol gehad met vriendlief. Voor de persweeen zetten ze de verdoving weer uit bij mijn zkh. Helaas want uiteindelijk kreeg pas 7 uur later via keizersnee dochter. Dus nog 7 uur zogenaamde indalingsweeen gehad waar ze niet van indaalde en persen voor niets... Volgende keer dus echt wel meteen weer een verdoving...Een vriendin van mij had ook gewoon tijdens het persen een verdoving. Heel relaxed.
Snap niet zo waarom Nederland hierin zo principieel is. Bevallen doet nu eenmaal pijn, maar als het niet hoeft...Tegen andere soorten pijn doen we ook van alles.
Snap niet zo waarom Nederland hierin zo principieel is. Bevallen doet nu eenmaal pijn, maar als het niet hoeft...Tegen andere soorten pijn doen we ook van alles.
woensdag 11 juli 2007 om 10:38
hoi, ik ben bijna 38 weken zwanger en ik zie er ook best tegenop.maar eerlijk is eerlijk: ga nu vaker denken, kom maar op. dat word toch mooi door moeder natuur geregeld!! maar even over de pijnbestrijding. mijn verloskundige heeft me dit vertelt: ik begin thuis met de bevalling want ik heb tot nu toe geen medische indicatie om naar het ziekenhuis te moeten gaan. als alles goed blijft gaan tijdens de bevalling maar ik wil toch naar het ziekenhuis dan ga je dus pas met 7a8 cm ontsluiting er naar toe. dan geven ze dus geen pijnstilling meer!! mocht het allemaal anders lopen,als er bijv complicaties optreden of de ontsluiting vordert niet, dan word het natuurlijk een ander verhaal. maar ip blijf ik thuis dus ik moet het zonder doen!!
woensdag 11 juli 2007 om 11:00
Het probleem met pijnbestrijding is ook een beetje dat je niet weet hoe het zal gaan verlopen.
Ik ben 3 keer bevallen en 3 keer was het totaal verschillend. De eerste bevalling was traumatisch. Ik had een weeenstorm en kreeg de ruggeprik te laat. Buiten dat ik vreselijk heb afgezien, werd ik ook nog slecht begeleid. En dat was achteraf nog het allerergste, niet eens de pijn. Ik wil gewoon horen van iemand dat het goedkomt, dat ik het goed doe en andere geruststellingen. En niet dat ik me aanstel.
Bij de tweede bevalling ben ik HEEL duidelijk geweest over wat ik nodig heb. Dat ik in paniek raak als de pijn te hevig word. En ik kreeg daardoor ook gelijk een ruggeprikgarantie. Als ik wilde kon ik er 1 krijgen. Maar natuurlijk wel binnen de grenzen van de mogelijkheden. Nou, die bevalling liep zo soepel. Ik kwam om 11 uur binnen met lichte weeen en 3 cm ontsluiting en ik besloot om geen ruggeprik te laten zetten. Goede beslissing want zonder al teveel pijn kwam om kwart voor 2 mijn zoon ter wereld.
Toen de derde, nu 4 weken geleden. Ik had weer een ruggeprikgarantie.
Na 3 uurtjes weeen thuis kwam ik in het ziekenhuis. Ik had 4 cm ontsluiting dus het leek erop dat het weer snel zou gaan. Besloten om toch geen ruggeprik te laten zetten.
En toen liep het toch anders. Het werd een gruwelijk pijnlijke ervaring met 2 uur persweeen terwijl er geen VO was. De gyn heeft 'm met de hand uit de baarmoeder gehaald. Dat was niet te beschrijven zo pijnlijk. Echt afschuwelijk.
Wat ik erg goed vond was dat de gyn later nog terug kwam (ik wilde er direct na de bevalling niet over praten) om te vertellen waarom hij gekozen had voor deze gruwelijk pijnlijke manier en niet voor een keizersnede. Ik heb namelijk om een keizersnede gekrijst. Hij wilde het toch proberen ondanks dat hij erkende dat de pijn te heftig was geweest maar na 2 vaginale bevallingen hoopte hij dat ik achteraf blij zou zijn met zijn beslissing. En dat was ik ook. De erkenning dat zoveel pijn niet normaal en buiten proporties was, was voor mij voldoende. En de begeleiding tijdens de laatste 2 bevallingen was supergoed. Ik werd echt geholpen en gesteund.
En daarbij: Het hoeft lekker toch nooit meer.
Ik ben 3 keer bevallen en 3 keer was het totaal verschillend. De eerste bevalling was traumatisch. Ik had een weeenstorm en kreeg de ruggeprik te laat. Buiten dat ik vreselijk heb afgezien, werd ik ook nog slecht begeleid. En dat was achteraf nog het allerergste, niet eens de pijn. Ik wil gewoon horen van iemand dat het goedkomt, dat ik het goed doe en andere geruststellingen. En niet dat ik me aanstel.
Bij de tweede bevalling ben ik HEEL duidelijk geweest over wat ik nodig heb. Dat ik in paniek raak als de pijn te hevig word. En ik kreeg daardoor ook gelijk een ruggeprikgarantie. Als ik wilde kon ik er 1 krijgen. Maar natuurlijk wel binnen de grenzen van de mogelijkheden. Nou, die bevalling liep zo soepel. Ik kwam om 11 uur binnen met lichte weeen en 3 cm ontsluiting en ik besloot om geen ruggeprik te laten zetten. Goede beslissing want zonder al teveel pijn kwam om kwart voor 2 mijn zoon ter wereld.
Toen de derde, nu 4 weken geleden. Ik had weer een ruggeprikgarantie.
Na 3 uurtjes weeen thuis kwam ik in het ziekenhuis. Ik had 4 cm ontsluiting dus het leek erop dat het weer snel zou gaan. Besloten om toch geen ruggeprik te laten zetten.
En toen liep het toch anders. Het werd een gruwelijk pijnlijke ervaring met 2 uur persweeen terwijl er geen VO was. De gyn heeft 'm met de hand uit de baarmoeder gehaald. Dat was niet te beschrijven zo pijnlijk. Echt afschuwelijk.
Wat ik erg goed vond was dat de gyn later nog terug kwam (ik wilde er direct na de bevalling niet over praten) om te vertellen waarom hij gekozen had voor deze gruwelijk pijnlijke manier en niet voor een keizersnede. Ik heb namelijk om een keizersnede gekrijst. Hij wilde het toch proberen ondanks dat hij erkende dat de pijn te heftig was geweest maar na 2 vaginale bevallingen hoopte hij dat ik achteraf blij zou zijn met zijn beslissing. En dat was ik ook. De erkenning dat zoveel pijn niet normaal en buiten proporties was, was voor mij voldoende. En de begeleiding tijdens de laatste 2 bevallingen was supergoed. Ik werd echt geholpen en gesteund.
En daarbij: Het hoeft lekker toch nooit meer.
woensdag 11 juli 2007 om 12:39
En daar heb je een punt: je bevalling staat of valt ook deels met de begeleiding die je daarbij krijgt. Ik ben 4 weken geleden ook bevallen, maar ik had werkelijk een draak van een verloskundige. Ze gaf niet aan wanneer ik mocht persen: toen ik het vroeg kreeg ik een snauwerig antwoord "ja, jij wilt persen!" Mijn dochter was nog niet koud ter wereld: ze feliciteerde me maar vond het toch nog even nodig te melden dat ze vond dat ik toch wel aan het mopperen was en dat ze me daarom soms even streng moest toespreken.Heb dit nog geverifieerd bij man man en de verpleegkundige die bij de bevalling aanwezig was en die vonden mijn "gemopper" alleszins meevallen. Sterker nog: de verpleegkundige vond dat het heel begrijpelijk dat ik zo reageerde gezien de omstandigheden.Wat trouwens wel aardig was dat de verpleegkundige om een gegeven moment vroeg hoe ik de bevalling had ervaren (man had inmiddels zijn beklag al over de verloskundige gedaan). Ik heb gemeld dat ik niet tevreden over haar was, waarop verpleegkundige aangaf dat ze daarom ook een evaluatie/klachtenformulier in mjn tas had gedaan. Ze wilde verder niemand afvallen, maar ik moest dat formulier toch maar even invullen. :D
woensdag 11 juli 2007 om 13:27
Precies.
Van de eerste keer herinner ik me niet zozeer de pijn maar wel de snerpende stem van de VK die zei: 'Een kind krijg je niet voor niks', 'Je moet er wel wat voor doen'. En toen ik begon te huilen na een aantal weeen, zei ze 'Ach, begin je nu al te huilen, dit is nog niks, het wordt nog veel erger'. En ik herinner me dat ik de hele nacht in paniek op het rode knopje heb gedrukt en dat ze zelden kwam kijken of ze mopperde tegen me dat ik niet moest zeuren. Bah, ik heb me zelden zo vernederd gevoeld als toen.
En toen bij de tweede. Oooooooooow, wat een lieve kraamverzorgster was er bij. Ze hield mijn hand vast en zei na iedere wee dat ik het hartstikke goed deed. Dat ze trots op me was en dat ik de weeen zo goed opving. Super.
En ook bij de derde. Hartstikke lieve mensen. Hoe afschuwelijk het ook was, ze bleven bij me, ze hielden mijn hand vast, ze haalden water en koude washandjes voor me. En toen ik bevallen was, kon ik niet meer lopen van vermoeidheid en heeft ze me helemaal gewassen. Ik voelde helemaal in mijn waarde gelaten.
Zo belangrijk, ik kijk nog steeds positiever terug op mijn derde bevalling dan op mijn eerste terwijl die laatste 100 keer meer pijn heeft gedaan nog.
woensdag 11 juli 2007 om 14:31
Cin, dat meen je niet! Erg toch zulke verloskundigen. Ik snap niet dat die mensen verloskundige zijn geworden. Ik heb trouwens het evaluatieformulier ingevuld en toegestuurd naar het hoofd van de kraamafdeling. Heb het hele bevallingsverhaal op papier gezet, inclusief de discussie die de vlos in ons bijzijn voerde met de verpleegkundige over wie nu wat aan de kinderafdeling diende door te geven, en erbij gezet dat ik verder geen reactie hoef, maar dat ik het op prijs zou stellen dat e.e.a. besproken zal worden met de betreffende vlos.
woensdag 11 juli 2007 om 14:47
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien ben ik een beetje mosterd maar wil dit kwijt:
Zeker van te voren bespreken en afspraken over maken als jij dat wilt. En als de vk/gyn niet mee wil werken of je met een kluitje in het riet stuurt, gewoon door naar de volgende. Zoveel mensen zoveel meningen namelijk.
Ik zeg dit omdat ik na een eerste zeer pijnlijke (en dus traumatische) bevalling bij de tweede keer verzekerd wilde zijn van een ruggenprik. Ik wilde dus ingeleid worden (electieve inleiding noemen ze dat, vinden de meeste bevallingsprofessionals nog meer vloeken in de kerk dan het woord pijnbestrijding
met ruggenprik en heb dat bij de eerste afspraak met de vk gemeld. Die vond het uiteraard niets, maar verwees me wel door naar de gynaecoloog die ze het meest ontvankelijk achtte voor mijn verzoek. En inderdaad, geen probleem! Hij vond dat vrouwen geen pijn hoeven te lijden en ik heb dus mijn zin gehad (en ik kan je wel zeggen dat de tweede bevalling er een uit mijn dromen was! Ik heb er alleen maar goede en mooie herinneringen aan, ruggenprik deed ook helemaal geen pijn trouwens).
Dus altijd de moeite waard om achteraan te gaan en bij geen gehoor gewoon doorzetten! Er is altijd wel een arts die je wel serieus neemt! Succes en hopelijk een fijne bevalling!
Zeker van te voren bespreken en afspraken over maken als jij dat wilt. En als de vk/gyn niet mee wil werken of je met een kluitje in het riet stuurt, gewoon door naar de volgende. Zoveel mensen zoveel meningen namelijk.
Ik zeg dit omdat ik na een eerste zeer pijnlijke (en dus traumatische) bevalling bij de tweede keer verzekerd wilde zijn van een ruggenprik. Ik wilde dus ingeleid worden (electieve inleiding noemen ze dat, vinden de meeste bevallingsprofessionals nog meer vloeken in de kerk dan het woord pijnbestrijding
met ruggenprik en heb dat bij de eerste afspraak met de vk gemeld. Die vond het uiteraard niets, maar verwees me wel door naar de gynaecoloog die ze het meest ontvankelijk achtte voor mijn verzoek. En inderdaad, geen probleem! Hij vond dat vrouwen geen pijn hoeven te lijden en ik heb dus mijn zin gehad (en ik kan je wel zeggen dat de tweede bevalling er een uit mijn dromen was! Ik heb er alleen maar goede en mooie herinneringen aan, ruggenprik deed ook helemaal geen pijn trouwens).Dus altijd de moeite waard om achteraan te gaan en bij geen gehoor gewoon doorzetten! Er is altijd wel een arts die je wel serieus neemt! Succes en hopelijk een fijne bevalling!
woensdag 11 juli 2007 om 20:47
Wat vreselijk zo'n verloskundige! Dat lijkt me inderdaad niet meewerken. Als je aan het bevallen bent doe je hoe doen ook iets geweldigs en niemand kan voor jou bepalen of je je aanstelt! Anderen weten gewoon niet hoe je je voelt.
Ik had zelf achteraf ook het gevoel dat ik me had aangesteld omdat ik bij het trekken aan de vacuumpomp in paniek raakte en de hele boel bij elkaar gilde en ophield met persen. Iedereen stond toen tegen mij te schreeuwen. Ik moest vervolgens wachten op de volgende wee om het nog een keer te doen. Dat was het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik wilde eigenlijk mijn man zijn hand vast houden maar ik moest mijn eigen benen vasthouden. Gelukkig was mijn dochter er na de volgende wee maar dat wist ik toen niet. Ik dacht dat het nog heel lang ging duren.
Ik heb nu net ontdekt dat ik weer zwanger ben. Als ik weer zou moeten bevallen zou ik het meest opzien tegen het persen en de geboorte zelf. Stiekem hoop ik dat het zonder (verdovingloze) vacuumpomp prettiger is.
Ik had zelf achteraf ook het gevoel dat ik me had aangesteld omdat ik bij het trekken aan de vacuumpomp in paniek raakte en de hele boel bij elkaar gilde en ophield met persen. Iedereen stond toen tegen mij te schreeuwen. Ik moest vervolgens wachten op de volgende wee om het nog een keer te doen. Dat was het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik wilde eigenlijk mijn man zijn hand vast houden maar ik moest mijn eigen benen vasthouden. Gelukkig was mijn dochter er na de volgende wee maar dat wist ik toen niet. Ik dacht dat het nog heel lang ging duren.
Ik heb nu net ontdekt dat ik weer zwanger ben. Als ik weer zou moeten bevallen zou ik het meest opzien tegen het persen en de geboorte zelf. Stiekem hoop ik dat het zonder (verdovingloze) vacuumpomp prettiger is.
woensdag 11 juli 2007 om 21:19
Wat kunnen er vreselijke verloksundigen zijn zeg!
Toen ik beviel was het topdrukte op de verlosafdeling, er kwam niet heel erg vaak iemand kijken. Maar de verpleegkundige was super, ze week niet van mijn zijde en wist me op precies de juiste manier moed in te spreken.
Wat ik me afvraag: ben je nou echt zoveel trotser op jezelf (zoals ik hier al een paar keer gelezen heb) als je het helemaal zelf, zonder hulp hebt gedaan? Mijn dochter is uit mijn buik geduwd door 4 man, maar ik ben wel heel trots op mezelf!!
Toen ik beviel was het topdrukte op de verlosafdeling, er kwam niet heel erg vaak iemand kijken. Maar de verpleegkundige was super, ze week niet van mijn zijde en wist me op precies de juiste manier moed in te spreken.
Wat ik me afvraag: ben je nou echt zoveel trotser op jezelf (zoals ik hier al een paar keer gelezen heb) als je het helemaal zelf, zonder hulp hebt gedaan? Mijn dochter is uit mijn buik geduwd door 4 man, maar ik ben wel heel trots op mezelf!!
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
woensdag 11 juli 2007 om 22:12
Mijn zoon is met een spoedkeizersnede geboren omdat hij in een voorhoofdsligging lag en niet op de natuurlijke manier geboren kon worden. But damn I tried! Drie kwartier 'nutteloos' persen en dan nog drie kwartier persweeën tot de ruggeprik er in zat. No fun zullen we maar zeggen. En dan nog hebben mensen het lef om te vragen of ik het erg vond dat ik het niet zelf heb gedaan. Echt waar! Ik had verdorie een dubbele bevalling.
Mijn dochter was er in 3,5 uur, dat kostte minder moeite ;)
Mijn dochter was er in 3,5 uur, dat kostte minder moeite ;)
woensdag 11 juli 2007 om 22:22
Wat hier heel fijn was qua begeleiding is dat mijn eigen verloskundige erbij bleef in het ziekenhuis hoewel ze daar geen fluit meer te vertellen had omdat de gyn het had overgenomen. Ze was, samen met mijn Lief, echt mijn rots in de branding want de tweede bevalling was vele malen pijnlijker dan de eerste
Voor pijnstilling was geen tijd overigens, ik ging thuis weg met 4/5 cm. een uur later had ik al volledige ontsluiting.
Dit verhaal helpt natuurlijk niet echt voor to, sorry hoor. Mijn eerste bevalling was echt een droombevalling. De tweede precies het tegenovergestelde en daar had geen pijnstilling aan geholpen. Ik ben niet bang voor een derde bevalling en ik overweeg nog steeds geen pijnstilling. Ik vond het prima te doen zonder.
Voor pijnstilling was geen tijd overigens, ik ging thuis weg met 4/5 cm. een uur later had ik al volledige ontsluiting.
Dit verhaal helpt natuurlijk niet echt voor to, sorry hoor. Mijn eerste bevalling was echt een droombevalling. De tweede precies het tegenovergestelde en daar had geen pijnstilling aan geholpen. Ik ben niet bang voor een derde bevalling en ik overweeg nog steeds geen pijnstilling. Ik vond het prima te doen zonder.
