Placenta ligt voor "uitgang" dus keizersnede. Wie ook?

Hoi,

ik ben bij mijn laatste zwangerschap bevallen via een spoedkeizersnede,dit ook door een voorliggende placenta.

helaas was mijn zwangerschap een regelrechte hel.

ik heb vanaf het begin bloedingen gehad met 20 weken gegeven voorliggende placenta en helaas was me nog maar 2 weken gegeven toen ik bijna letterlijk leegliep bijna 2 lieter bloedverlies en vuistgrote stolsels ik heb helaas 3 maanden in het ziekenhuis gelegen met constant bloedingen en vele transfusie's.

Ik wist al dat ik met een keizersnede noest bevallen ivm. de placenta en dwarsligging (was daarvoor al paar keer vaginaal bevallen) dus voor mij ook nieuw maar was maar al te blij dat dit kon anders had ik nooit mijn zoontje kunnen krijgen.



de ruggeprik stelde echt niks voor,en van de keizersnede zelf buiten alleen veel dus=w en trek werk niks gevoeld.

wat ik zelf als zeer naar heb ervaren was dat ik bijna 3 uur alleen op de recovery lag zonder kind maar dit kwam omdat ik heel erg veel bloed had verloren en ik wist ook niet hoe het met m,n zoontje ging die was heel erg slecht na de keizersnede(hij is met 35 weken gehaald.

de eerste 24 uur mocht ik niet uit bed en zit je goed onder de pijnstilling ook wilde ik borstvoeding geven en ben meteen aan de kolf machine gegaan(berta 42) het stelde niks voor wat er uit kwam maar we bleven het trouw doen de borstvoeding kwam uiteindelijk op gang iets later dan bij een normale bevalling maar dat is normaal na een operatie,het is daarna bij mij prima gegaan met de borstvoeding.

wat ik echt crime vond was de eerste keer weer uit bed moeten komen ,ja dat is echt even niet leuk en je hebt dan echt het gevoel gaat dit nog goed komen doet gewoon verdomde pijn,maar iedere dag gaat het beter en je moet er gewoon regelmatig uit dat werkt.



het blijft een grote buik operatie die gewoon meer herstel vergt en daar moet je gewoon aan toe geven,ik was heel erg verslapt na 3 maanden opname dus de meeste zijn denk ik weer wat sneller op de been.



maar wie weet gaat je placenta alsnog iets omhoog meestal bij 32 weken is het de exacte ligging.



sterkte matt

Hoi,



Ik had ook een keizersnede, niet gepland.

Ik moet eerlijk zijn: als ik zou mogen kiezen, zou ik volgende keer wéér een keizersnee willen. Ik heb nergens last van gehad, 0,0 pijn, wond goed geheeld en na een dag kon ik weer lopen.

Het ziekenhuis, ja, dat vond ik vervelend (al moet ik zeggen dat ik ook zónder ks een paar dagen in het ziekenhuis had moeten blijven ivm medicijnen die ik slikte).



fleur

Oh ja, ik kon direct zelf voor mn kind zorgen, moest ook wel, werd gestimuleerd door de verpleging. Dus zélf naar de babykamer lopen om te verschonen etc.

De borstvoeding ging vrijwel direct goed, duurde wat voordat het goed op gang kwam, maar dat schijnt normaal te zijn.

Sluit me aan bij Fleurtje. ook een ks gehad, alleen zou ik toch de volgende keer 'normaal' willen bevallen. Alleen om dat eens meegemaakt te hebben, want de ks op zich vond ik helemaal niet erg, en ook het herstel viel reuze mee.

Wat ik wel erg vond was het opwekken van de weeen, 12 uur lang iedere minuut en wee en geen ontsluiting, en toen pats boem, moest kind eruit (had HELLP).

dat heeft me overdonderd... Maar de ks op zich is me 100% meegevallen. Alleen de katheter vond ik niet leuk ;( 



mamarleen

Zelf geen ervaringen maar mijn schoonzusje heeft afgelopen donderdag (nu een week geleden dus) een geplande keizersnede gehad.

Zondag mocht ze alweer naar huis. Maandag liep de borstvoeding prima (stuwing), daarvoor heeft ze af en toe moeten kolven en de baby regelmatig aangelegd (iedere 3 uur ong.). Woensdag heeft ze zelf achter de kinderwagen al een blokje om gelopen. De verzorging van haar kindje kan ze al helemaal zelf, zij het rustigjes aan. Bukken en gaan zitten/opstaan moet ze rustig doen. De pijn valt haar heel erg mee. De ruggeprik had ze niets van gemerkt. Zelfs de catheter (ik ben vaginaal bevallen en moest daarna alsnog zo'n ding; vond ik gruwelijk!) viel haar alles mee. Kortom, zeer positief verhaal dus! Als je nog iets specifieks wilt weten moet je het ff vragen...

Sterkte meid!

Sluit me aan bij Fleurtje. ook een ks gehad, alleen zou ik toch de volgende keer 'normaal' willen bevallen. Alleen om dat eens meegemaakt te hebben is ook wel zo, zou ook wel willen weten hoe het is om er een uit te persen..., want de ks op zich vond ik helemaal niet erg, en ook het herstel viel reuze mee.

Wat ik wel erg vond was het opwekken van de weeen, 12 uur lang iedere minuut en wee en geen ontsluiting, en toen pats boem, moest kind eruit (had HELLP).Hier geen HELLP, maar wel inleiden, 20 uur weeen, was een grote wee zonder pauzes, hahaha, teruglopende ontsluiting etc, ze hebben me bezworen dat ze volgende keer uuuuuuren eerder ingrijpen ipv me zo aan te laten modderen. Thank God.

dat heeft me overdonderd... Maar de ks op zich is me 100% meegevallen. Alleen de katheter vond ik niet leuk ;( 



mamarleen

Haha, nu lijkt het alsof ik aan het opbieden ben, niet de bedoeling. Was alleen om aan te geven dat een ks ook als een soort verlossing kan voelen, als is de situatie van TO natuurlijk wel anders.

Hallo Sofie,

Hier een reactie van een moeder met 3 kinderen, alle 3 zijn ze met een keizersnede geboren. En ik heb zeker geen rot-kraamtijd gehad, hoor!



Bij mijn oudste kind is besloten tot een spoed-keizersnede, omdat tijdens de bevalling bleek dat ik een bekkenafwijking had, waardoor het kindje niet kon indalen. Ik moet zeggen dat dat wel vervelend was, want ik was al 12 uur ''op weg'' met weeënstorm en al, en dus al erg moe, en dan nog een keizersnede er achteraan was wel zwaar.



Gelukkig kon bij mijn volgende twee zwangerschappen de keizersnede gepland worden, dat is een stuk relaxter. Alle drie de keren verliep het herstel goed, hoewel het de derde keer wel een stuk langer duurde, wat veroorzaakt werd door veel littekenweefsel - maar goed, dat is iets wat op jou niet van toepassing zal zijn.



De eerste twee keer was ik na 2 dagen weer op de been, kon ik ook zelf al douchen en voor de baby zorgen. Ik kan het natuurlijk niet vergelijken omdat ik nooit op natuurlijke wijze ben bevallen, maar ik vind een keizersnede ook een bijzondere ervaring, net zo goed als een natuurlijke bevalling. Ik ben er dan ook altijd positief mee omgegaan. Tja, het is natuurlijk niet zo natuurlijk allemaal, i.v.m. het prikken van die datum etc. (hoewel dat ook wel praktisch is i.v.m. regelen van oppas voor je andere kind!). In mijn geval had ik op natuurlijke wijze nooit 3 gezonde kindjes kunnen krijgen.



De borstvoeding ging alle 3 keren prima, kwam vlot op gang en ik heb ze alle 3 meer dan een jaar kunnen voeden. De ruggeprik vond ik erg meevallen, je voelt het wel, maar dat duurt echt maar even. Na het hechten kreeg ik mijn kindjes snel bij me en de sfeer op de kraamafdeling was altijd heel fijn. Je wordt ook echt vertroeteld (zo lang het nodig is) en ik vond het ook prettig dat er altijd iemand is om om advies te vragen, of om je te helpen ergens mee. Verder vond ik het ook best gezellig om te kletsen met de andere pas-bevallen moeders en elkaars baby te bewonderen!



Kortom; in mijn ervaring valt het wel mee hoor, zo'n keizersnede.... Ieders ervaring is vanzelfsprekend uniek, net als bij natuurlijke bevallingen. Ik zou me niet te veel laten afschrikken door rampverhalen - natuurlijk kunnen er dingen tegenzitten, maar dat is bij een natuurlijke bevalling net zo, toch? En in jouw geval heb je (zoals het er nu uitziet) gewoon geen keuze, dat was bij mij ook zo. Probeer er het beste maar van te maken dan, probeer zo ontspannen mogelijk het ziekenhuis in te gaan als het straks zo ver is, en denk aan het resultaat: straks heb je een prachtige baby (en weinig baby's zijn zo mooi en gaaf als keizersnede-baby's! :P).



Zo, een heel verhaal.... hoop dat je er wat aan hebt!

Haha, nu lijkt het alsof ik aan het opbieden ben, niet de bedoeling. Was alleen om aan te geven dat een ks ook als een soort verlossing kan voelen, als is de situatie van TO natuurlijk wel anders.

Ik begrijp wat je bedoelt hoor. Op dat moment hadden ze me van vor naar achter open mogen halen... ALS DAT KIND ER MAAR UIT KOMT!!!! ;) :D



Mamarleen

Sofie: 6 weken geleden ben ik bevallen van een dochtertje via een keizersnee. Ook mijn zoontje is 2 jaar geleden via een ks ter wereld gekomen. Allebei waren het spoedkeizersnedes. Alhoewel ik absoluut niet wil beweren dat een keizersnee prettig is, bij mij is het 2 keer 100% meegevallen.



Beide keren ben ik de ochtend na de keizersnee weer uit bed gegaan om te douchen (met hulp van de verpleging overeind komen en dan rustig voetje voor voetje naar de douche strompelen, maar dat is het zeker waard geweest!)



Beide keren mocht ik op de derde dag na de bevalling weer naar huis. (moest ik wel een beetje voor zeuren, je hebt overigens kraamzorgorganisatie die kraamverzorgsters hebben die extra ervaring hebben met zorg na keizersnee, de kans dat je dan sneller naar huis kunt is daardoor groter)



Beide keren is de borstvoeding heel goed op gang gekomen (sterker nog, ik heb voor de hele straat, iemand behoefte......:?)

Bij het aanleggen heb je even hulp nodig van de verpleging of van je man, want je kan je kindje de eerste dag(en) nog niet zo makkelijk zelf uit het wiegje pakken. Mijn dochtertje dronk ruim een uur na de keizersnee al bij mij. Als je aangeeft dat je heel snel wilt gaan voeden, dan mag je kindje ook al heel snel bij je, is mijn ervaring. Man en kind mochten al bij me op de verkoeverkamer. Wel gek hoor. Wij waren hartstikke volijk met om ons heen allemaal zieke mensen die allemaal aan het bijkomen waren.....



De ruggenprik vond ik niet pijnlijk. Het vervelende was dat je heel stil moet zitten en dat vond ik lastig met weeen, maar daar heb jij straks geen last van.



Ik voel me nu weer aarrdig fit, zo na 6 weken. Het lastigste vond ik om me te beheersen niet te snel weer te gaan tillen (vooral mijn zoontje, die is nog geen 2). 



kortom: ik vond het niet zo'n ramp en heb best een fijne kraamtijd gehad. Een eventuele volgende zwangerschap wordt zeker weer een ks. Dat zal me iig niet weerhouden........



Oja: bezoek in het ziekenhuis is best handig: je hoeft niet te cateren en niemand blijft lang plakken.



Heel veel succes en sterkte!

Ik ben twee keer met een spoed-ks bevallen. Mijn oudste heeft daarna een week op de couvesue gelegen, dus dat was sowieso anders. De tweede ks was onder narcose. Ik kreeg dochter 2,5 uur na de bevalling te zien en mee naar mijn kamer (zij lag ook op de couv in eerste instantie).



ik was vrij snel weer op de been en had de 2e keer veel minder pijn dan de 1e keer. Volgens de verpleging was dit normaal. De eerste keer vind je het nog eng en maak je je drukker om de pijn. Bij een tweede keer herken je de pijn en weet je veel beter wat wel en niet kan en ga je dus makkelijker door de pijn heen. Daarom voel je minder pijn.



Ik heb wel wat tips voor je, om het zo aangenaam mogelijk te houden:

- probeer zsm te bewegen en te lopen. Niet de eerste 24 uur, maar daarna zoveel mogelijk zelf lopen en doen (niet overdrijven natuurlijk). Dit helpt met de doorbloeding van de wond en dan genees je sneller.

- neem voor jezelf lekkere smeerseltjes mee zoals bodylotion. Ik heb me elke dag echt heerlijk ingesmeerd met een heerlijke bodylotion. Had ik in het ziekenhuis wel tijd voor, eenmaal thuis kwam het er niet meer van.

- neem eigen beddegoed voor je kindje mee. Daarmee maak je het wiegje toch wat persoonlijker. Ik had een eigen dekentje en lakentje mee en beide kinderen lagen daaronder ipv onder het dekbedje van het ziekenhuis. Matrashoes was wel van het ziekenhuis.

- Neem een knuffeltje mee voor in het wiegje.

- Neem een eigen omslagdoek mee voor je kindje ipv die van het ziekenhuis. Eigen spulletjes maken het toch allemaal wat persoonlijker.



Ik heb de eerste dagen mijn dochter bijna continu bij me in bed gehad. Lekker tegen me aan. Ik heb ook vrij snel mijn bovenkleding uitgedaan, haar kleding en luier uitgedaan en haar lekker bloot tegen me aangehad, net zoals na een gewone bevalling. Je kindje is meestal al aangekleed als je van de verkoever komt en dat vond ik zo jammer. Dus lekker weer uitgekleed en samen naakt onder de dekens. Heerlijk.



De BV komt echt net zo snel op gang als bij een gewone bevalling. Het is echt een fabel dat dat standaard langer duurt. Het kan wel, maar is echt niet standaard. Gewoon meteen aanleggen zodra je je kindje bij je hebt en daarna net zoals na een gewone bevalling.



En gewoon morfine nemen als je dit wordt aangeboden en om extra vragen als je het te veel pijn vindt doen. Dat scheelt zoveel.

De BV komt echt net zo snel op gang als bij een gewone bevalling. Het is echt een fabel dat dat standaard langer duurt. Het kan wel, maar is echt niet standaard. Gewoon meteen aanleggen zodra je je kindje bij je hebt en daarna net zoals na een gewone bevalling.

Nou, nou, een fabel?? Beetje overdreven. Het is juist normaal dat je lichaam als er een hele grote wond te dichten is, het proces van borstvoeding geen voorrang geeft. Bij mij was dit dus zo.



Van zoon op natuurlijke wijze bevallen op een maandagavond. Op woensdagmiddag was de borstvoeding al perfect op gang gekomen. Van dochter met een spoedkeizersnee bevallen op een dinsdagmiddag en op vrijdag was de borstvoeding pas redelijk op gang. En ja, ze snapte heel goed hoe ze moest drinken maar er kwam gewoon nog niks die eerste dagen.



Verder lijkt het mij juist "prettig" als je van te voren weet wanneer je bevalt als het dan toch een keizersnee zal worden. Je kunt je voorbereiden en alvast afscheid nemen van het idee van weer een natuurlijke bevalling. Mijn eerste bevalling ging erg vlot en de gynaecoloog prees tijdens mijn laatste zwangerschap steeds mijn "mooie" ;) bekken, dus ik had er weer helemaal zin in, om opnieuw binnen een paar uurtjes te bevallen. Dit zou ik even doen. En toen er paniek in de tent ontstond tijdens de bevalling omdat de hartslag van mijn dochter wegviel en ze in aangezichtsligging lag (dus vrijwel onmogelijk om zo te bevallen), werd tot een spoedkeizersnede besloten. De ruggeprik (die ik gelukkig nog wel kreeg) vond ik geen enkel probleem, en de pijn na de keizersnee viel me ook wel mee. Zeker in het ziekenhuis heb ik geen pijn gehad (oké, toen ik voor het eerst werd gemobiliseerd), in de kraamtijd thuis wel. Wel had ik veel bloed verloren (1 liter) en ik denk dat dit ook kwam door de placenta die aan de voorkant lag. Dus mijn hb was niet erg hoog (5,8) en daar heb ik nog wel 2 maanden flink last van gehad. Maar verder viel alles me best wel mee. Ik vond het alleen wel erg jammer dat ik naast mijn man niet de eerste was die ons dochtertje heeft vastgehouden. Er was een erg pro-actieve:@ verpleegkundige die op eigen initiatief dochter uit haar bedje viste om haar aan mijn ouders te geven, terwijl ze dondersgoed wist dat moeders nog beneden op de verkoeverkamer lag. (ik baal er nog steeds van, dat is wel duidelijk..) Toen ik dan eindelijk werd bovengebracht, mocht dochter direct in de couveuse omdat ze teveel was afgekoeld door al het gesol, dus kon ik nog niet kennismaken;( met mijn meisje.



In ieder geval: jij wéét nu tenminste ongeveer wat je te wachten staat, dus trek je plan en leg vast hoe jij het wilt! Succes!

Nou, nou, een fabel?? Beetje overdreven. Het is juist normaal dat je lichaam als er een hele grote wond te dichten is, het proces van borstvoeding geen voorrang geeft. Bij mij was dit dus zo.



Van zoon op natuurlijke wijze bevallen op een maandagavond. Op woensdagmiddag was de borstvoeding al perfect op gang gekomen. Van dochter met een spoedkeizersnee bevallen op een dinsdagmiddag en op vrijdag was de borstvoeding pas redelijk op gang. En ja, ze snapte heel goed hoe ze moest drinken maar er kwam gewoon nog niks die eerste dagen.



Dat heb ik dus helemaal niet gehad. BIj mijn eerste twee kinderen was de borstvoeding de dag na de keizersnede al goed op gang, en bij mijn derde zelfs al op de dag zelf (hoewel dat laatste wel vrij uitzonderlijk schijnt te zijn begreep ik van de verpleegsters). Dus ik denk dat dat gewoon per persoon verschilt.



Verder lijkt het mij juist "prettig" als je van te voren weet wanneer je bevalt als het dan toch een keizersnee zal worden. Vond ik ook ja.



Je kunt je voorbereiden en alvast afscheid nemen van het idee van weer een natuurlijke bevalling. 



Ik vond het alleen wel erg jammer dat ik naast mijn man niet de eerste was die ons dochtertje heeft vastgehouden. Er was een erg pro-actieve:@ verpleegkundige die op eigen initiatief dochter uit haar bedje viste om haar aan mijn ouders te geven, terwijl ze dondersgoed wist dat moeders nog beneden op de verkoeverkamer lag. (ik baal er nog steeds van, dat is wel duidelijk..) Toen ik dan eindelijk werd bovengebracht, mocht dochter direct in de couveuse omdat ze teveel was afgekoeld door al het gesol, dus kon ik nog niet kennismaken;( met mijn meisje. Dat lijkt me inderdaad erg balen! Bij mijn kinderen is dat niet gebeurd, maar dat kwam misschien ook omdat wij onze ouders pas belden dat ze konden komen nadat we eerst zelf rustig kennis hadden gemaakt met de baby. Misschien een goede tip voor TO.



In ieder geval: jij wéét nu tenminste ongeveer wat je te wachten staat, dus trek je plan en leg vast hoe jij het wilt! Succes! Ook van mij veel succes!

Ik heb ook door een voorliggende plactenta een KS gehad. Ik had een aantal bloedingen gehad, en daardoor ziekenhuisopnames, maar ze wisten nooit wat er nou was. (Tsja, er keken alleen onervaren co- assistenten naar de echo's, en ze riepen er geen gyn bij...)



Bij de ergste bloeding tot dan toe, kreeg ik een KS, 2,5 wk voor de uitgerekende datum.



Alles ging helemaal goed, ze snijden dan extra snel, zodat je niet teveel bloed verliest, wat wel kan gebeuren, omdat ze ook door de placenta heen moeten snijden. Ik had ook en waak- infuus, zodat ik meteen aan een evt bloedtransfusie gelegd kon worden, indien noodzakelijk. Maar dat was niet het geval.



Op internet was er toen weinig info over te vinden, en hier had niemand die ervaring.



Bij mijn 2e kindje ben ik op de natuurlijke manier bevallen, en dat ging allemaal zonder al te veel ellende.



Als je nog meer wilt weten kun je het vragen hoor!



Veel succes!



xxx

quote: dannas reageerde



. Ik vond het alleen wel erg jammer dat ik naast mijn man niet de eerste was die ons dochtertje heeft vastgehouden. Er was een erg pro-actieve:@ verpleegkundige die op eigen initiatief dochter uit haar bedje viste om haar aan mijn ouders te geven, terwijl ze dondersgoed wist dat moeders nog beneden op de verkoeverkamer lag. (ik baal er nog steeds van, dat is wel duidelijk..)

schandaaaaalig!!!



das echt te gek voor woorden zeg, ik zou ook zooo boos worden.







w.b keizersnede: mijn beeb ligt in stuit ( 36 wk) en donderdag a.s (over 4 dagen) moeten we naar de gyn.





een stuitbevalling wil ik niet, en uitwendig keren zie ik ook niet zitten (placenta aan de voorkant, flinke bekkenpijn.)

dus ik ga denk ik ook voor een geplande ks. Ik kan je er dus niets over vertellen want ook voor mij wordt dit de eerste keer. vind het best spannend en in het begin ook een domper, had me echt ingesteld op een natuurlijke, thuis, bevalling..... ik merk dat ik er moeite mee heb om het beeld dat ik had los te laten.

quote: dannas reageerde



De BV komt echt net zo snel op gang als bij een gewone bevalling. Het is echt een fabel dat dat standaard langer duurt. Het kan wel, maar is echt niet standaard. Gewoon meteen aanleggen zodra je je kindje bij je hebt en daarna net zoals na een gewone bevalling.



Nou, nou, een fabel?? Beetje overdreven. Het is juist normaal dat je lichaam als er een hele grote wond te dichten is, het proces van borstvoeding geen voorrang geeft. Bij mij was dit dus zo.

Heb je nou ook mijn hele zin gelezen, of alleen wat je wilde lezen? Ik schrijf toch: het is niet standaard dat het laat op gang komt. Het kan wel, maar hoeft niet. Ik wilde voor TO die zorg even wegnemen. Ik heb twee keer een ks gehad en bij de 1e kwam het op dag drie pas goed op gang, bij de 2e was het na 24 uur al op gang (maar ja, die wilde ook meteen elk uur drinken). Het kan dus ook gewoon per kind verschillen en je type bevalling heeft daar lang niet altijd wat mee te maken.

Hoi,

ik ben bij mijn laatste zwangerschap bevallen via een spoedkeizersnede,dit ook door een voorliggende placenta.

helaas was mijn zwangerschap een regelrechte hel.

ik heb vanaf het begin bloedingen gehad met 20 weken gegeven voorliggende placenta en helaas was me nog maar 2 weken gegeven toen ik bijna letterlijk leegliep bijna 2 lieter bloedverlies en vuistgrote stolsels ik heb helaas 3 maanden in het ziekenhuis gelegen met constant bloedingen en vele transfusie's.

Ik wist al dat ik met een keizersnede noest bevallen ivm. de placenta en dwarsligging (was daarvoor al paar keer vaginaal bevallen) dus voor mij ook nieuw maar was maar al te blij dat dit kon anders had ik nooit mijn zoontje kunnen krijgen.



de ruggeprik stelde echt niks voor,en van de keizersnede zelf buiten alleen veel dus=w en trek werk niks gevoeld.

wat ik zelf als zeer naar heb ervaren was dat ik bijna 3 uur alleen op de recovery lag zonder kind maar dit kwam omdat ik heel erg veel bloed had verloren en ik wist ook niet hoe het met m,n zoontje ging die was heel erg slecht na de keizersnede(hij is met 35 weken gehaald.

de eerste 24 uur mocht ik niet uit bed en zit je goed onder de pijnstilling ook wilde ik borstvoeding geven en ben meteen aan de kolf machine gegaan(berta 42) het stelde niks voor wat er uit kwam maar we bleven het trouw doen de borstvoeding kwam uiteindelijk op gang iets later dan bij een normale bevalling maar dat is normaal na een operatie,het is daarna bij mij prima gegaan met de borstvoeding.

wat ik echt crime vond was de eerste keer weer uit bed moeten komen ,ja dat is echt even niet leuk en je hebt dan echt het gevoel gaat dit nog goed komen doet gewoon verdomde pijn,maar iedere dag gaat het beter en je moet er gewoon regelmatig uit dat werkt.



het blijft een grote buik operatie die gewoon meer herstel vergt en daar moet je gewoon aan toe geven,ik was heel erg verslapt na 3 maanden opname dus de meeste zijn denk ik weer wat sneller op de been.



maar wie weet gaat je placenta alsnog iets omhoog meestal bij 32 weken is het de exacte ligging.



sterkte matt

nog even aanvulling.

wbtft de borstvoeding natuurlijk zal je altijdt verschillen houden,maar het is wel goed te weten dat het na een zware operatie gewoon langer kan duren de borstvoeding dan weet je in iedergeval dat je niet meteen in de stress hoeft te raken maar dat het veelvuldig voorkomt.

nog vaker gebeurt het als de keizersnede onder algehele narcose gaat.



Ik had helaas wel doordat ik placenta praevia had ,heel veel bleodverlies na de keizersnede bijna 2 liter had nog een hb van 4.3 gelukkig kreeg ik 4 zakjes bloed.



sterkte en succes!



matt