Kinderen
alle pijlers
Radeloos door puberdochter
donderdag 20 mei 2021 om 17:04
Hoi!
Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.
Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.
Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.
Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.
Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.
Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!
(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.
Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.
Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.
Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.
Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.
Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!
(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
ilse_de_l wijzigde dit bericht op 20-05-2021 21:21
0.05% gewijzigd
donderdag 20 mei 2021 om 21:55
Heftig dit, ik snap dat dit pijn doet.
Ik zou hulp zoeken. Je dochter vertoont dit gedrag met een reden, misschien frustratie? boosheid? een andere heftige emotie waar ze niet mee overweg kan.
Het is al eerder geplaatst: advies vragen bij jeugd en gezin of een andere organisatie.
Ook zodat je je gesteund voelt in de aanpak die je gaat hanteren.
Sterkte!
Ik zou hulp zoeken. Je dochter vertoont dit gedrag met een reden, misschien frustratie? boosheid? een andere heftige emotie waar ze niet mee overweg kan.
Het is al eerder geplaatst: advies vragen bij jeugd en gezin of een andere organisatie.
Ook zodat je je gesteund voelt in de aanpak die je gaat hanteren.
Sterkte!
donderdag 20 mei 2021 om 21:55
In zo’n geval zou ik reageren met: pf, als je het zo goed weet, hoef je het mij ook niet te vragen? Schouders ophalen en niet laten merken dat jet je raakt. De lol is er snel vanaf als ze merkt dat je onverschillig bent.Ilse_de_L schreef: ↑20-05-2021 21:31Ja zeker: mijn mening/woorden/advies/leuke anekdotes zijn niet relevant. Zo jaren '80, ik praat als een echte midlifecrisis vrouw, zo eentje waar op TikTok om wordt gelachen enzo...volgens haar...
Daarnaast vind ze dat haar mening/verhaal zo veel waardevoller is dat ze niet eens de moeite wil doen om mijn zin af te horen omdat er toch alleen maar onzin uitkomt.
Een voorbeeld: ze komt naar me toe en wil praten over jeugdpuistjes (heeft ze niet) en dat ze wat tips op TikTok had gezien. Iemand op TikTok had een bepaald medicijn gebruikt waardoor alle acne wegging.
Ik antwoord: 'wat fijn voor die persoon, ik heb dat medicijn ook als tiener ge...'
'Stop met praten, ik wil helemaal niet weten wat jij als tiener hebt gebruikt!' En ze loopt weg.
Ik sta met een mond vol tanden.
Ik kan kiezen tussen haar achterna gaan en boos worden, of het laten gaan en met een rot-gevoel te blijven zitten.
Ik heb beide opties geprobeerd. De eerste levert nog meer beledigingen op, de tweede optie levert op dat ze de volgende keer nog veel hardere dingen roept.
Ik ontwijk haar tegenwoordig.
donderdag 20 mei 2021 om 21:55
Ik heb haar therapie aangeboden voor haar sociale fobie. Maar daar wilde ze niks van weten.
Ze durft bijvoorbeeld nergens een bijbaantje te nemen omdat ze angstig is dat vreemde mensen tegen haar gaan praten.
Ik heb geobserveerd dat ze héél aanvallend uit de hoek kan komen bij leraren. Ze wordt ook omschreven als iemand die vindt dat ze altijd alles mag zeggen wat ze vindt zonder rekening te houden met de ander. Als een leraar daar iets van zegt schiet ze in de verdediging en zal en moet ze altijd het laatste woord hebben. (Volgens haar docent).
Zij geeft aan dat ze niet verplicht is vriendelijk te zijn tegen docenten en dat ze 'heus niet voor die irritante docent gaat buigen'...
Ze durft bijvoorbeeld nergens een bijbaantje te nemen omdat ze angstig is dat vreemde mensen tegen haar gaan praten.
Ik heb geobserveerd dat ze héél aanvallend uit de hoek kan komen bij leraren. Ze wordt ook omschreven als iemand die vindt dat ze altijd alles mag zeggen wat ze vindt zonder rekening te houden met de ander. Als een leraar daar iets van zegt schiet ze in de verdediging en zal en moet ze altijd het laatste woord hebben. (Volgens haar docent).
Zij geeft aan dat ze niet verplicht is vriendelijk te zijn tegen docenten en dat ze 'heus niet voor die irritante docent gaat buigen'...
ilse_de_l wijzigde dit bericht op 20-05-2021 21:59
0.22% gewijzigd
donderdag 20 mei 2021 om 21:55
Lijkt me niet verstandig als de band zo slecht is.Nummer*Zoveel schreef: ↑20-05-2021 21:54Nee hoor, spiegelen is niet pesten maar haar laten zien en voelen hoe haar gedrag overkomt op de ander.
donderdag 20 mei 2021 om 21:58
Zou ik mee uitkijken. De grens van pubers ligt verder dan die van weldenkende volwassenenNummer*Zoveel schreef: ↑20-05-2021 21:52Heb je wel eens geprobeerd om haar gedrag te spiegelen? Als je dat eens een dagje volhoudt, zou dat nog wel eens heel verhelderend kunnen werken.
Grote kans dat je een wedloop ontketent
donderdag 20 mei 2021 om 21:58
donderdag 20 mei 2021 om 21:59
Yep. Immers, "ik ben te dom en ik ben een "karen" en alles wat niet deugt, dus dan ook niet mijn maaltijd opeten".Turtlerain schreef: ↑20-05-2021 21:44Even concreet: je bedoelt dat je voor de rest van het gezin kookt en niet voor haar?
donderdag 20 mei 2021 om 21:59
donderdag 20 mei 2021 om 22:00
Daarom moet TO boven het gedrag van dochter gaan staan. Niet door nog bozer te worden, maar door geen gewillig slachtoffer meer te zijn.Nummer*Zoveel schreef: ↑20-05-2021 21:58Die band wordt ook niet beter als TO zich telkens in een hoekje laat drukken en haar dochter de ruimte blijft geven om haar gedraag van kwaad tot erger te laten escaleren.
Als puber scheldt, trek je je wenkbrauwen op en zegt: zo, grapjas, zolang je zo praat, blijf je maar boven
donderdag 20 mei 2021 om 22:02
Ik vind dat een goed advies maar ik denk dat je wel concreter moet zijn als je het over spiegelen hebt. Bijvoorbeeld hoe ze dat dan moet aanpakken.Nummer*Zoveel schreef: ↑20-05-2021 21:54Nee hoor, spiegelen is niet pesten maar haar laten zien en voelen hoe haar gedrag overkomt op de ander.
donderdag 20 mei 2021 om 22:02
TO hoeft haar dochter niet te overtreffen. Spiegelen is precies hetzelfde teruggeven als dochter doet. Het gaat niet om winnen, maar om hAar te laten zien hoe haar gedrag is.
donderdag 20 mei 2021 om 22:03
Dit gaat veel verder dan normaal pubergedrag en is ook bedreigend voor haar ontwikkeling. Ik zou zsm hulp zoeken bij de ggz voor iets als geweldloos verzet/verbindend gezag, mst of mdft. Dit zijn allemaal behandelingen waarvoor je dochter niets hoeft te willen, maar waarmee de gezagsrelatie hersteld kan worden en haar ontwikkeling daardoor bijgestuurd.
Is er eerder wel eens psychologisch onderzoek gedaan bij je dochter? (Dat zal ze nu vast niet willen.)
Is er eerder wel eens psychologisch onderzoek gedaan bij je dochter? (Dat zal ze nu vast niet willen.)
donderdag 20 mei 2021 om 22:03
Maar dan neemt puber een grotere stap. En doet nog rotter, en dan?Nummer*Zoveel schreef: ↑20-05-2021 22:02TO hoeft haar dochter niet te overtreffen. Spiegelen is precies hetzelfde teruggeven als dochter doet. Het gaat niet om winnen, maar om hAar te laten zien hoe haar gedrag is.
donderdag 20 mei 2021 om 22:03
Wat ik niet zou doen: Stoppen met koken en kleren wassen enzo.
Je dochter zit ergens mee in de knoop en dat werkt niet.
Tekenend is dat ze dit niet naar je vriend doet. Ze kan dus echt wel kiezen om normaal te doen.
Ze heeft er op school ook last van.
Mogelijk kan ze bij jou stoom afblazen.
Het voelt misschien fijn om iemand de grond in te kunnen trappen, iemand die niet wegloopt en haar niet in de steek laat.
Maar dan gaat ze óf naar een psycholoog, om de oorzaak aan te pakken van al die stress.
Of ze doet normaal, want dat kan ze, en dit is gewoon niet te tolereren. Jammer dat ze dan geen uitlaatklep meer heeft, maar jij bent niet haar emotionele vuilnisbak!
Je dochter zit ergens mee in de knoop en dat werkt niet.
Tekenend is dat ze dit niet naar je vriend doet. Ze kan dus echt wel kiezen om normaal te doen.
Ze heeft er op school ook last van.
Mogelijk kan ze bij jou stoom afblazen.
Het voelt misschien fijn om iemand de grond in te kunnen trappen, iemand die niet wegloopt en haar niet in de steek laat.
Maar dan gaat ze óf naar een psycholoog, om de oorzaak aan te pakken van al die stress.
Of ze doet normaal, want dat kan ze, en dit is gewoon niet te tolereren. Jammer dat ze dan geen uitlaatklep meer heeft, maar jij bent niet haar emotionele vuilnisbak!
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
donderdag 20 mei 2021 om 22:04
Is idd wel een beetje wat een Karen zou doen
Ik vind het bijzonder dat zoveel mensen hier zo kinderachtig zouden reageren tegenover dochter. Waar mogelijk ook nog eens veel meer mee gaande zou kunnen zijn.
donderdag 20 mei 2021 om 22:06
Omdat een moeder net een mens is?
Klinkt echt k#t voor je TO! Ik heb met je te doen!
Is het een idee om hulp te zoeken (in eerste instantie alleen om jou te adviseren, je dochter zul je niet zover krijgen te gaan waarschijnlijk). Zou niet direct weten waar, maar daar kan de huisarts je vast in adviseren.
donderdag 20 mei 2021 om 22:06
Maakt dat nog wat uit ?
donderdag 20 mei 2021 om 22:07
Dit is dus het probleem. Dat doet ze dus niet. Behalve als mijn vriend er is, die maakt wel indruk op haar.
Dan is het alleen maar ja en amen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
