Reacties omgeving op geslacht kind

elein schreef: ↑

07-04-2021 16:52

Ik heb een keer een leuk artikel gelezen van een Britse columniste. Haar zoon sprak op enig moment twee woorden: car en baby. Maar in de reactie van anderen daarop was 'car' iets waar hij blijkbaar van hield, dus hij kreeg autootjes, en kleding met autootjes, terwijl 'baby' gewoon een woord was wat hij kende.

Ik denk dat je zwaar onderschat hoe je zus, de juf van de creche, opa's en oma's, de buren, wie dan ook reageren op je neefje en nichtje. Dat begint al heel vroeg en zit in héél veel signalen. Kijk maar eens naar (baby) meisjeskleding: zachte kleuren, lieve woorden, herbivoren of prooidieren erop. Jongenskleding: donkere kleuren, carnivoren, autoriteit woorden. Hoe vaak wordt tegen een jongetje gezegd dat hij mooi is? Hoe veel sneller worden meisjes geholpen als iets zwaar is, of moeilijk?

Uiterlijk doet heel veel met de reactie van mensen, zelfs binnen gender. Ik heb het gemerkt bij mijn dochter. De ene dag droeg ze een T-rex shirt, broek met gaten, dino pet en een vlecht en gebruikten mensen woorden als "stoere meid" "autonoom" "weet wat ze wil". Liep ze een andere dag in een gebloemd zomerjurkje met haar haren los, zeiden mensen "prinsesje" tegen haar. Zelfde kind. Ik vond dat heel bizar, maar ik ben er toen wel echt meer op gaan letten.

Dit ja.

lux- schreef: ↑

07-04-2021 18:24

Gender neutraal is iets anders dan geslachtsloos.

Voorbeeldje van gender neutraal vs niet genderneutraal: mijn zoon liep een tijdje trots met een zuurstokroze, gebloemde (afschuwelijke!!!) buggy met zijn ‘baby’ (een knuffel) erin rond. Echt gruwel, wat een lilluk ding, maar hij vond het prachtig dus hij ging werkelijk overal mee naar toe. Toen zei een kennis: ‘goh dat je dat durft, ik zou me toch wel schamen, ik geloof dat mijn zoon dat niet zou mogen.’

Maar waarom niet? Wat is er schandelijk aan peuterjongetjes met roze buggy’s? Behalve dag het maatschappelijk gezien niet ‘hoort’ dat jongens houden van roze en bloemen en baby’s. En voor jongens is dat nog veel sterker dan voor meisjes, want een meisje dat dol is op treinen en dino’s is ‘stoer’ en een jongetje dat houdt van roze en nagellak is een ‘mietje’.

Dit is zo herkenbaar. Mijn schoonzusje wilde geen roze slippertjes voor haar zoontje (2) kopen, omdat ze bang was dat hij dan 'een verkeerde indruk' zou maken. Kind zat al maanden te jengelen om die roze slippertjes. Uiteindelijk kocht ze de donkerblauwe variant voor hem.

Ook zoiets merkwaardig.

Lotus90 schreef: ↑

07-04-2021 15:54

Dus ik weet niet zo goed waarom het zo belangrijk is om kinderen ‘neutraal’ op te voeden. Je kijkt toch gewoon naar wat je kind leuk vindt. Als mijn dochters lievelingskleur straks roze is, ze met poppen en My Little Pony’s speelt en ze wil op ballet en paardrijden: helemaal prima. Mocht ze tegenovergestelde voorkeuren krijgen: net zo prima. Of een combinatie van: ook goed.

Ik zie absoluut niet in wat de meerwaarde voor mijn dochter is als ik haar -voordat ze daarin zelf haar keuze kan aangeven- een neutraal kapseltje en neutrale kleding en schoentjes aanmeet. Behalve dat dat simpelweg de smaak van sommige ouders is. Net zoals roze, glitters en strikjes van sommige mensen de smaak is hun meisjes. Kinderen geven hun eigen voorkeur snel genoeg aan. Daarop kan je je ook aanpassen als je niet gender neutraal bent gestart. Mijn babykamer is wit met rotan, de accessoires zijn neutraal maar ook veel zachtroze. Ik heb zowel neutraal als roze speelgoed/knuffeltjes/etc. Ik zie wel wat ze straks zelf het leukst gaat vinden.

Jammer dat je niet inziet wat gender neutraal is en dat je zo zwart/wit denkt.
De lievelingskleur van mijn jongste zoon is trouwens blauw en hij is dol op Marvel. Maar hij speelt ook met poppen van Frozen en heeft een roze buggy waar hij graag mee loopt (en dan krijg ik ook met regelmaat de vraag of ik soms wil 'dat hij homo wordt').

Ik heb ooit eens een onderzoek over dit onderwerp gezien. Mensen beweerden gender neutraal te zijn en kregen de opdracht om met een dreumes te spelen. Wat zij niet wisten was dat de kinderen, een jongen en een meisje, van kleding werden geruild. De mensen die dachten met de jongen (wat dus een meisje was) te spelen pakte toch 'jongens speelgoed' zoals een robot en auto's. Bij het 'meisje' werd er thee gedronken en met poppen gespeeld. Na het onderzoek werd de groep die met het meisje hadden gespeeld verteld dat ze daadwerkelijk met een jongen hadden gespeeld (en andersom) en het was dat moment dat ze inzagen hoe ze toch in hokjes hadden gedacht.

Ik zie het ook bij mijn nichtje gebeuren. Haar ouders en mijn schoonouders moeten er steeds zo om lachen dat ze een echt 'meisje-meisje' is, terwijl ze zeggen haar absoluut niet zo op te voeden. Maar al vanaf het moment dat ze is geboren wordt haar verteld hoe mooi haar jurkjes zijn en hoe mooi ze zelf is. Ze krijgt enorm veel aandacht op dat vlak. Ook is zij de enige van de kinderen in de familie die poppenspullen ed krijgt, terwijl die ook op de verlanglijstjes van mijn jongens hebben gestaan (maar nooit gekregen).
Ik zie ook dat mijn nichtje altijd positieve opmerkingen krijgt over haar lange haren (die ze de hele dag aan het borstelen is en in de spiegel bekijkt), terwijl mijn zoon met een bos met lange krullen daar nooit opmerkingen over krijgt. Ja, de opmerking wanneer hij het laat knippen want dan heeft hij weer een 'jongenskoppie'. Ook zijn de (velen) jongens in de familie altijd 'stoer' en het nichtje altijd 'lief' en ik zie dat niemand zich ervan bewust is dat het meisje echt heel anders wordt behandeld dan de jongens. Wel beweert iedereen dat ze toch echt uit zichzelf 'meisjes dingen' leuker vindt...

Dat valt mij ook op inderdaad. Jongens hebben een stoer kapsel, stoere kleren, een stoere nieuwe kamer, andere bijvoeglijke naamwoorden zijn er voor jongens blijkbaar niet. Maar meisjes hebben een mooie jurk, een lieve pop en zachte haren.

edit: Jongensnamen moeten ook altijd kort en stoer zijn.

Dank allemaal voor de uitleg: helder!

Ohdeer, die docu over dat onderzoek heb ik ook bekeken, en dat heeft me ook echt best geraakt. Mijn zoontje is 4 en vroeg een half jaar geleden ofzo heel verlegen om een rok. Die heeft hij ook gewoon gekregen, maar hij voelt op de een of andere manier aan dat dat bij meisjes "hoort" en doet er tegenover 1 van mijn zussen heel verlegen over. Letterlijk verder iedereen in de familie heeft hij juist vol trots zijn rokje geshowd, maar zij mag hem daar niet in zien. En daar zou ze echt niks van zeggen tegen hem. Maar zij is denk ik wel degene binnen de familie die het meest aan de hokjes vasthoudt. En dat voelt hij denk ik ook aan.

Ik vind het ook wel een lastige. Ik heb ook de neiging om mijn dochter haar jurkjes mooi te noemen, en haar broer zijn marvel shirts cool. Maar ik ben wel redelijk neutraal begonnen. Ik kocht ook roze speelgoed voor zoon, en dochter droeg regelmatig haar broers oude jongens kleding (thuis vooral dat wel) Ook kocht ik bewust zowel auto's als poppen voor haar. Zoon wilde een rokje toen zijn zusje net was geboren, en die heb ik toen voor hem gekocht.

Maar ondertussen heb ik één stereotype jongen en één stereotype meisje in huis. Dochter loopt de hele dag rond te huppelen in haar Elsa jurk en zoon loopt de hele dag te spelen dat hij een superheld is. Dat zijn hun interesses en ik heb toch het idee dat dat echt wel vanuit hun zelf komt. Ik was zelf namelijk ook een stereotype meisje en mijn zussen waren echte tomboys. Maar goed moet ik dan dochter haar jurken stoer noemen, of mijn mond houden? En mijn zoon zijn shirtjes mooi? Ik benoem wel dat ik zei beiden mooi en prachtig vind. En ik ben er vrij zeker van dat ik ze qua emoties hetzelfde behandel.

Wat wel grappig is, is dat mijn zoontje tot hij naar de basisschool ging geen flauw idee had dat roze met meisjes geassocieerd word. Terwijl mijn 3 jarige dochter opeens roept dat roze echt alleen voor meisjes is, en dan gaat mijn 6 jarige jongen daar volop tegenin. Want roze is voor iedereen. Dus mijn dochter heeft dat toch ergens opgepikt.

JenBarber schreef: ↑

07-04-2021 20:29

Ik vind het ook wel een lastige. Ik heb ook de neiging om mijn dochter haar jurkjes mooi te noemen, en haar broer zijn marvel shirts cool. Maar ik ben wel redelijk neutraal begonnen. Ik kocht ook roze speelgoed voor zoon, en dochter droeg regelmatig haar broers oude jongens kleding (thuis vooral dat wel) Ook kocht ik bewust zowel auto's als poppen voor haar. Zoon wilde een rokje toen zijn zusje net was geboren, en die heb ik toen voor hem gekocht.

Maar ondertussen heb ik één stereotype jongen en één stereotype meisje in huis. Dochter loopt de hele dag rond te huppelen in haar Elsa jurk en zoon loopt de hele dag te spelen dat hij een superheld is. Dat zijn hun interesses en ik heb toch het idee dat dat echt wel vanuit hun zelf komt. Ik was zelf namelijk ook een stereotype meisje en mijn zussen waren echte tomboys. Maar goed moet ik dan dochter haar jurken stoer noemen, of mijn mond houden? En mijn zoon zijn shirtjes mooi? Ik benoem wel dat ik zei beiden mooi en prachtig vind. En ik ben er vrij zeker van dat ik ze qua emoties hetzelfde behandel.

Wat wel grappig is, is dat mijn zoontje tot hij naar de basisschool ging geen flauw idee had dat roze met meisjes geassocieerd word. Terwijl mijn 3 jarige dochter opeens roept dat roze echt alleen voor meisjes is, en dan gaat mijn 6 jarige jongen daar volop tegenin. Want roze is voor iedereen. Dus mijn dochter heeft dat toch ergens opgepikt.

Welnee. Ik benoem de t-shirts van dochter dan weer wel stoer, want die zijn gewoon stoer.

CHL schreef: ↑

07-04-2021 20:13

Ohdeer, die docu over dat onderzoek heb ik ook bekeken, en dat heeft me ook echt best geraakt. Mijn zoontje is 4 en vroeg een half jaar geleden ofzo heel verlegen om een rok. Die heeft hij ook gewoon gekregen, maar hij voelt op de een of andere manier aan dat dat bij meisjes "hoort" en doet er tegenover 1 van mijn zussen heel verlegen over. Letterlijk verder iedereen in de familie heeft hij juist vol trots zijn rokje geshowd, maar zij mag hem daar niet in zien. En daar zou ze echt niks van zeggen tegen hem. Maar zij is denk ik wel degene binnen de familie die het meest aan de hokjes vasthoudt. En dat voelt hij denk ik ook aan.

Mijn dochter heeft een aantal jaar vol overtuiging gedacht dat ze een jongen was (zo tussen de 2 en 4), en dat is nu helemaal omgedraaid, maar ook zij durft geen jurk aan. “Dan zeggen ze: kijk, zij heeft een jurk aan!” De avond van te voren plant ze dan in dat ze die jurk aandoet, maar als pintje bij paaltje komt de volgende ochtend trekt ze hem om bovenstaande reden toch niet aan.

JenBarber schreef: ↑

07-04-2021 20:29

Maar goed moet ik dan dochter haar jurken stoer noemen, of mijn mond houden? En mijn zoon zijn shirtjes mooi?

Elsa jurken kunnen ook 'cool' zijn, net als de shirtjes van je zoon. Maar ik probeer bij neefjes wel bewust te zeggen dat ze mooie kleren hebben, of coole nagellak als ze dat ophebben. In ieder geval de woorden een beetje te mixen.

De docu waar mensen aan refereren is trouwens 'no more boys and girls' https://www.youtube.com/watch?v=wN5R2LW ... chickenpox Het stukje met de verkleedde babies zit ergens in het midden, maar hij is ook wel de moeite waard om helemaal te kijken.

elein schreef: ↑

07-04-2021 22:29

Elsa jurken kunnen ook 'cool' zijn, net als de shirtjes van je zoon. Maar ik probeer bij neefjes wel bewust te zeggen dat ze mooie kleren hebben, of coole nagellak als ze dat ophebben. In ieder geval de woorden een beetje te mixen.

De docu waar mensen aan refereren is trouwens 'no more boys and girls' https://www.youtube.com/watch?v=wN5R2LW ... chickenpox Het stukje met de verkleedde babies zit ergens in het midden, maar hij is ook wel de moeite waard om helemaal te kijken.

Ja mooi gebruik ik wel regelmatig voor mijn zoontje. Maar als ik mijn dochter haar jurk cool noem, dan zegt ze nee mama Elsa is mooi niet cool. En ze staat echt al voor de spiegel verschillende diademen te passen en rondjes te draaien met haar jurk.. Bij haar vind ik het moeilijker om neutraal te blijven dan bij de oudste. Terwijl ze verder best een stoere meid is, wat ik zo nu en dan ook wel benoem. Maar verder is ze nu al heel erg met uiterlijk bezig. En dat kijkt ze niet van mij af in ieder geval..

Bedankt! Ik heb hem opgeslagen ik ga hem zeker kijken zodra ik tijd heb

Ik vind Elsa juist een coole power vrouw! Ben ook heel blij dat Frozen 2 over haar zoektocht naar zichzelf ging en haar krachten en geen zoetsappig liedesverhaal werd. Elsa is zeker niet alleen maar 'mooi' dat doet echt tekort aan haar karakter.

@CHL herkenbaar! Kinderen voelen idd goed aan bij wie ze wel zichzelf kunnen zijn en bij wie niet.

Phloxx schreef: ↑

07-04-2021 18:43

Wij hebben dit gezeik ontzettend gehad bij mijn schoonfamilie. Wij zijn getrouwd, maar ik heb mijn eigen achternaam gehouden. Ik ben zwanger en ons kind krijgt mijn achternaam.
Nou, wat een gezever zeg, het was niet normaal. Eerst gezeik over dat ik doorga met werken, 'alleen maar om de opvang te betalen en kind hoort bij de moeder'. Euh nee, om mezelf te ontwikkelen als mens. Over man werd het niet gevraagd, want die heeft een studieschuld en heeft lange tijd in zijn studie gestoken tot arts. Dat ik precies dezelfde studie heb gedaan en arts ben deed er blijkbaar niet toe.
En dat deden ze niet toen mijn man erbij was, maar wel snel erover beginnen als hij naar het toilet ging.
Schoonmoeder kreeg zelfs uit d'r strot: 'dan lijkt het net een bastaard'.
Ik heb op hele kille toon gezegd dat dat een leuke opmerking was om te maken over haar kleinkind, en dat als ik behoefte had aan eenieders mening ik er wel om zou vragen, en dat anders iedereen z'n kop erover kon houden, omdat ik ook altijd het respect heb gehad mijn mond te houden als zij keuzes maakten over hun eigen kinderen wat ik belachelijk vond.
Er viel vervolgens een hele ongemakkelijke stilte, maar ze zijn er nooit meer over begonnen.

Wat een goede reactie! Precies wat ik regelmatig voel als ik bij mijn schoonfamilie ben maar nooit adrem genoeg voor ben om te zeggen. Ik ga hem onthouden

Mevrouw75 schreef: ↑

07-04-2021 21:09

Mijn dochter heeft een aantal jaar vol overtuiging gedacht dat ze een jongen was (zo tussen de 2 en 4), en dat is nu helemaal omgedraaid, maar ook zij durft geen jurk aan. “Dan zeggen ze: kijk, zij heeft een jurk aan!” De avond van te voren plant ze dan in dat ze die jurk aandoet, maar als pintje bij paaltje komt de volgende ochtend trekt ze hem om bovenstaande reden toch niet aan.

Mijn zoontje trekt het pas aan als hij weet waar we heen gaan, niet naar school, dansles of de speeltuin want dan zien de kinderen dat. Wel op familiebezoek, of naar de winkel ofzo. Hij wil absoluut niet dat mensen denken dat hij een meisje is, maar dat gebeurt toch wel regelmatig omdat hij wat langer haar heeft. Daar heb ik het dan wel over met hem, dat het belangrijkste is wat hij zelf wil en mooi vind.

Ik zou echt een standaardzin gaan gebruiken, want dit is echt van de zotte. En vaak weet je pas achteraf wat je wilde zeggen. Dus studeer iets in. "Ik vind dit echte een hele rare vraag/opmerking en ben heel gelukkig met mijn jongens." Of zoiets.

Waar bemoeien mensen zich mee hé. Absurd. Ik had mijn uiterlijk laatst extreem veranderd. Vond ik heel tof. Eén vader kon het niet laten om er een soort flauwe grappen over te maken. Toen ik later weer even voor meer neutraal ging moest hij me ook vertellen dat hij dat mooie vond. Euh... ok? Waarom denk je dat het je iets kan schelen wat jij ervan vindt? Vent die ik 2x per dag op school zie?!

Mijn meiden zijn heel verschillend, de één is heel zoet, gek op eenhoorns, roze en glitters. De jongste zegt dat ze van stoere dingen houdt, weet zo 20 dino-namen, houdt van superhelden etc.
Wat ik onthouden heb aan de BBC docu was dat kinderen zich zelf ook gaan verzetten tegen té neutraal opvoeden. Ik denk alleen dat het wel erg goed is om bepaalde vooroordelen en genderrollen bewust te benoemen/aan te pakken. Jongens en mannen kunnen ook lang haar hebben, een rok dragen op make-up opdoen (bijvoorbeeld). Ook als het gaat om beroepen benoemen dat ze kunnen worden wat ze willen etc. En we zijn bewust bezig met ruimtelijk inzicht. Dat is iets wat er door 'meisjesachtig' speelgoed bij meiden vaak bij inschiet, waardoor er op 6-jarige leeftijd al een verschil is tussen jongens en meiden.
Daarom stimuleren we lego (is ook gewoon heel tof natuurlijk) en koop ik spellen die dit soort denken aanmoedigen. Moet wel zeggen dat mn oudste desondanks nu al laat zien dat ze talig is en niet sterk in rekenen Dus ik heb niet de illusie dat dat echt te sturen is. Toch wil je ze een zo goed mogelijke uitgangspositie bieden natuurlijk.

Als ik een jongensmoeder zou zijn dan zou ik me waarschijnlijk richten op het uiten van je emoties, dat die er mogen zijn. Dat is iets wat ook erg in die docu naar voren kwam. Dat jongens al vroeg onbewust minder met hun emoties leren omgaan en alleen het gevoel woede met meer woorden kunnen benoemen. Dat is natuurlijk heel triest.