Kinderen
alle pijlers
Samengestelde gezinnen/relaties met kinderen
zaterdag 20 januari 2024 om 13:58
Ik weet niet of dit de juiste pijler is, anders hoor ik het graag.
Naar aanleiding van een topic over een samengesteld gezin, ben ik benieuwd hoe daarover gedacht wordt. In dat topic, maar ook andere eerdere topics waarin er ook sprake was van samengestelde gezinnen (al dan niet beide een kind, of één van de twee) wordt in mijn beleving negatief gereageerd op met name het samenwonen in zo'n situatie.
Maar ik ben wel benieuwd naar waarom hier vaak negatief naar gekeken wordt? Uiteraard kun je je afvragen of het voor de kinderen goed is. Of mensen dit niet doen omdat ze een soort ideaal situatie willen. Hun kerngezin missen.
Ik heb ook gelezen dat een groot deel van deze relaties, met name als men gaat samenwonen, vrij snel weer strandt. Maar ik ken ook wel situaties waarin het goed uitgepakt lijkt te hebben (weet je natuurlijk nooit zeker). Waar er soms zelf nog een kind bij komt.
Nou ja, ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover en waarom er hier regelmatig wel fel op gereageerd lijkt te worden.
Even voor de duidelijkheid: ik ben hier zelf absoluut niet mee bezig. Ik heb nog genoeg te doen voordat ik aan een daadwerkelijke relatie moet denken, als ik dat überhaupt ooit nog aandurf.
Naar aanleiding van een topic over een samengesteld gezin, ben ik benieuwd hoe daarover gedacht wordt. In dat topic, maar ook andere eerdere topics waarin er ook sprake was van samengestelde gezinnen (al dan niet beide een kind, of één van de twee) wordt in mijn beleving negatief gereageerd op met name het samenwonen in zo'n situatie.
Maar ik ben wel benieuwd naar waarom hier vaak negatief naar gekeken wordt? Uiteraard kun je je afvragen of het voor de kinderen goed is. Of mensen dit niet doen omdat ze een soort ideaal situatie willen. Hun kerngezin missen.
Ik heb ook gelezen dat een groot deel van deze relaties, met name als men gaat samenwonen, vrij snel weer strandt. Maar ik ken ook wel situaties waarin het goed uitgepakt lijkt te hebben (weet je natuurlijk nooit zeker). Waar er soms zelf nog een kind bij komt.
Nou ja, ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover en waarom er hier regelmatig wel fel op gereageerd lijkt te worden.
Even voor de duidelijkheid: ik ben hier zelf absoluut niet mee bezig. Ik heb nog genoeg te doen voordat ik aan een daadwerkelijke relatie moet denken, als ik dat überhaupt ooit nog aandurf.
zaterdag 20 januari 2024 om 14:24
De kans dat een huwelijk eindigt in echtscheiding is al niet heel klein.
De kans op een echtscheiding neemt toe als je eerst samenwoont en pas na een tijdje trouwt.
De kans op een echtscheiding neemt flink toe als het een tweede huwelijk betreft.
Het lijkt me niet geheel uit te sluiten dat ook zonder huwelijk tweede “vaste” relaties een aanzienlijke kans hebben op een breuk uit te lopen.
Is dat dan zielig voor de kinderen, als je eerst twee een-ouder gezinnen hebt samengevoegd? Vast wel. Voor kinderen is het kennelijk (wetenschap, het is zoiets moois) het beste als de beide ouders in een relatie verbonden zijn. Als ze elkaar niet al te zichtbaar het leven zuur maken, maakt het daarbij voor het kinder-geluk opmerkelijk weinig uit of de ouders gelukkig zijn.
Maar ja, ook al beweren ouders graag dat het belang van de kinderen altijd voorop staat, diezelfde ouders zijn best goed in zichzelf en hun omgeving uitleggen dat hun eigen belang eigenlijk het belang van de kinderen is. Want als mama ongelukkig is, kunnen de kinderen toch niet gelukkig zijn? Nou ja, dat kunnen ze grosso modo dus prima.
Omstanders daarentegen zijn juist erg goed in ouders veroordelen, en beweren dat wat ze ook doen, dat echt vre-se-lijk is voor de kinderen. Dus commentaar op gemengde gezinnen zal er altijd wel zijn, van buitenstaanders.
Imho is de simpelste oplossing: je reet afvegen met dat commentaar, jezelf niet wijs maken dat het belang van de kinderen voor alles moet gaan, en een evenwicht zoeken waar zowel jijzelf als je kinderen best tevreden mee zijn. En dan zien wat er gebeurt.
De kans op een echtscheiding neemt toe als je eerst samenwoont en pas na een tijdje trouwt.
De kans op een echtscheiding neemt flink toe als het een tweede huwelijk betreft.
Het lijkt me niet geheel uit te sluiten dat ook zonder huwelijk tweede “vaste” relaties een aanzienlijke kans hebben op een breuk uit te lopen.
Is dat dan zielig voor de kinderen, als je eerst twee een-ouder gezinnen hebt samengevoegd? Vast wel. Voor kinderen is het kennelijk (wetenschap, het is zoiets moois) het beste als de beide ouders in een relatie verbonden zijn. Als ze elkaar niet al te zichtbaar het leven zuur maken, maakt het daarbij voor het kinder-geluk opmerkelijk weinig uit of de ouders gelukkig zijn.
Maar ja, ook al beweren ouders graag dat het belang van de kinderen altijd voorop staat, diezelfde ouders zijn best goed in zichzelf en hun omgeving uitleggen dat hun eigen belang eigenlijk het belang van de kinderen is. Want als mama ongelukkig is, kunnen de kinderen toch niet gelukkig zijn? Nou ja, dat kunnen ze grosso modo dus prima.
Omstanders daarentegen zijn juist erg goed in ouders veroordelen, en beweren dat wat ze ook doen, dat echt vre-se-lijk is voor de kinderen. Dus commentaar op gemengde gezinnen zal er altijd wel zijn, van buitenstaanders.
Imho is de simpelste oplossing: je reet afvegen met dat commentaar, jezelf niet wijs maken dat het belang van de kinderen voor alles moet gaan, en een evenwicht zoeken waar zowel jijzelf als je kinderen best tevreden mee zijn. En dan zien wat er gebeurt.
zaterdag 20 januari 2024 om 14:25
Er zijn gewoon heel veel, soms tegenstrijdige, verschillende belangen in een samengesteld gezin.
-> Omdat het samenleven met de nieuwe partner van je ouder nooit zo natuurlijk voelt voor een kind als met je eigen ouder.
-> Omdat de belangen van de verschillende kinderen kunnen botsen - bij een leeftijdsverschil of andere karakters, jongens / meisjes, een kind met extra zorgbehoefte.
-> Omdat de band tussen nieuwe partner en stiefkind nooit zo natuurlijk wordt als die tussen ouder en kind. En de ander jouw kinderen nooit dezelfde prioriteit kan geven als jij.
-> Omdat je als je allebei kinderen meebrengt, niet alleen te maken hebt met de nieuwe partner, maar ook met diens ex. Bijvoorbeeld om de opvoeding van de kinderen niet teveel van elkaar te laten verschillen.
-> Omdat je nieuwe partner anders naar jouw kind kijkt. En er misschien wat van vindt (maar niets mag).
Kortom het wordt nooit optimaal of zo natuurlijk als een kerngezin.
-> Omdat het samenleven met de nieuwe partner van je ouder nooit zo natuurlijk voelt voor een kind als met je eigen ouder.
-> Omdat de belangen van de verschillende kinderen kunnen botsen - bij een leeftijdsverschil of andere karakters, jongens / meisjes, een kind met extra zorgbehoefte.
-> Omdat de band tussen nieuwe partner en stiefkind nooit zo natuurlijk wordt als die tussen ouder en kind. En de ander jouw kinderen nooit dezelfde prioriteit kan geven als jij.
-> Omdat je als je allebei kinderen meebrengt, niet alleen te maken hebt met de nieuwe partner, maar ook met diens ex. Bijvoorbeeld om de opvoeding van de kinderen niet teveel van elkaar te laten verschillen.
-> Omdat je nieuwe partner anders naar jouw kind kijkt. En er misschien wat van vindt (maar niets mag).
Kortom het wordt nooit optimaal of zo natuurlijk als een kerngezin.
zaterdag 20 januari 2024 om 14:27
De vraag is natuurlijk ook wanneer het geslaagd is.
Bij elkaar blijven, eventueel samen een kind is dat niet per se.
De felheid heeft er voor mij mee te maken dat er nogal vaak voorbij wordt gegaan aan het belang van het kind dat er al is.
Bij samenwonen:
Kind heeft al niet om de scheiding van papa en mama gevraagd.
Kind heeft ook niet om de nieuwe partner gevraagd ( ook al is hij/zij heel lief en leuk, het betekent toch veel minder, en soms zelfs bijna geen, tijd met ouder alleen)
Kind moet zich vervolgens opnieuw aanpassen aan een nieuw iemand in huis, waar kind dan al bijvoorbeeld maar de helft van de tijd is en het dus al minder als thuis voelt.
Bij een 'tweede leg':
Kind is in veel gevallen slechts een gedeelte van de tijd bij de betreffende ouder.
'Tweede leg' is áltijd bij die ouder. Tweede leg is ook altijd bij beide ouders die elkaar wel liefhebben. Ik kan me niet voorstellen dat dat niks zou doen met 'kind 1'. En snap dus ook niet goed waarom je je kind hieraan zou willen blootstellen.
Bij elkaar blijven, eventueel samen een kind is dat niet per se.
De felheid heeft er voor mij mee te maken dat er nogal vaak voorbij wordt gegaan aan het belang van het kind dat er al is.
Bij samenwonen:
Kind heeft al niet om de scheiding van papa en mama gevraagd.
Kind heeft ook niet om de nieuwe partner gevraagd ( ook al is hij/zij heel lief en leuk, het betekent toch veel minder, en soms zelfs bijna geen, tijd met ouder alleen)
Kind moet zich vervolgens opnieuw aanpassen aan een nieuw iemand in huis, waar kind dan al bijvoorbeeld maar de helft van de tijd is en het dus al minder als thuis voelt.
Bij een 'tweede leg':
Kind is in veel gevallen slechts een gedeelte van de tijd bij de betreffende ouder.
'Tweede leg' is áltijd bij die ouder. Tweede leg is ook altijd bij beide ouders die elkaar wel liefhebben. Ik kan me niet voorstellen dat dat niks zou doen met 'kind 1'. En snap dus ook niet goed waarom je je kind hieraan zou willen blootstellen.
zeemeermin84 wijzigde dit bericht op 20-01-2024 14:35
22.36% gewijzigd
zaterdag 20 januari 2024 om 14:33
En dit.Zeemeermin84 schreef: ↑20-01-2024 14:27De vraag is natuurlijk ook wanneer het geslaagd is.
Bij elkaar blijven, eventueel samen een kind is dat niet per se.
De felheid heeft er voor mij mee te maken dat er nogal vaak voorbij wordt gegaan aan het belang van het kind dat er al is.
Kind heeft al niet om de scheiding van papa en mama gevraagd.
Kind heeft ook niet om de nieuwe partner gevraagd ( ook al is hij/zij heel lief en leuk, het betekent toch veel minder, en soms zelfs bijna geen, tijd met ouder alleen)
Kind moet zich vervolgens opnieuw aanpassen aan een nieuw iemand in huis, waar kind dan al bijvoorbeeld maar de helft van de tijd is en het dus al minder als thuis voelt.
Het gaat puur om de volwassenen en hun behoeftes. Niet om die van de kinderen.
Jaja.
zaterdag 20 januari 2024 om 14:57
Nou ja langer dan 5 jaar bij elkaar blijven, lukt maar 30%. En dat is zo'n beetje de ondergrens van 'slagen'. Binnen die 30% moddert een groot deel verder.Zeemeermin84 schreef: ↑20-01-2024 14:27De vraag is natuurlijk ook wanneer het geslaagd is.
Bij elkaar blijven, eventueel samen een kind is dat niet per se.
De felheid heeft er voor mij mee te maken dat er nogal vaak voorbij wordt gegaan aan het belang van het kind dat er al is.
Bij samenwonen:
Kind heeft al niet om de scheiding van papa en mama gevraagd.
Kind heeft ook niet om de nieuwe partner gevraagd ( ook al is hij/zij heel lief en leuk, het betekent toch veel minder, en soms zelfs bijna geen, tijd met ouder alleen)
Kind moet zich vervolgens opnieuw aanpassen aan een nieuw iemand in huis, waar kind dan al bijvoorbeeld maar de helft van de tijd is en het dus al minder als thuis voelt.
Bij een 'tweede leg':
Kind is in veel gevallen slechts een gedeelte van de tijd bij de betreffende ouder.
'Tweede leg' is áltijd bij die ouder. Tweede leg is ook altijd bij beide ouders die elkaar wel liefhebben. Ik kan me niet voorstellen dat dat niks zou doen met 'kind 1'. En snap dus ook niet goed waarom je je kind hieraan zou willen blootstellen.
zaterdag 20 januari 2024 om 15:08
Ik vind het altijd twijfelachtig, omdat de ouders bepalen wat de kinderen moeten 'offeren' voor het nieuwe gezin.
Na een scheiding hebben de kinderen een omgangsregeling of co-ouderschap. Ze zien beide ouders al veel minder en de tijd die ze wel met hun ouder hebben, wordt dan gedeeld met de bonuskinderen en nieuwe partner.
Ik ken een gescheiden vrouw met 3 kinderen en 1 bonuskind. De weken met hun moeder zijn dus altijd met 4 kinderen en die nieuwe partner.
Want ze hebben het zo geregeld dat ze in dezelfde weken kindvrij zijn, zodat ze ook nog lekker aan zichzelf toekomen.
De kinderen zijn niet blij dat ze steeds opgescheept zitten met nieuwe partner en zijn kind. Ze doen erg onaardig tegen nieuwe partner. Dus moeten de kinderen naar een psycholoog, want 'ze doen zo vervelend'
Nou ik zou ook vervelend doen.
Na een scheiding hebben de kinderen een omgangsregeling of co-ouderschap. Ze zien beide ouders al veel minder en de tijd die ze wel met hun ouder hebben, wordt dan gedeeld met de bonuskinderen en nieuwe partner.
Ik ken een gescheiden vrouw met 3 kinderen en 1 bonuskind. De weken met hun moeder zijn dus altijd met 4 kinderen en die nieuwe partner.
Want ze hebben het zo geregeld dat ze in dezelfde weken kindvrij zijn, zodat ze ook nog lekker aan zichzelf toekomen.
De kinderen zijn niet blij dat ze steeds opgescheept zitten met nieuwe partner en zijn kind. Ze doen erg onaardig tegen nieuwe partner. Dus moeten de kinderen naar een psycholoog, want 'ze doen zo vervelend'
Nou ik zou ook vervelend doen.
zaterdag 20 januari 2024 om 15:20
Relaties met kinderen stranden. Dat er zoveel samengestelde gezinnen zijn, is niet omdat kerngezinnen zo bijzonder succesvol zijn.
Maar op de een of andere manier voelen mensen zich alleen bij samengestelde gezinnen vrij om allerlei negatief commentaar te leveren. So be it. Ik neem het niet serieus.
Maar op de een of andere manier voelen mensen zich alleen bij samengestelde gezinnen vrij om allerlei negatief commentaar te leveren. So be it. Ik neem het niet serieus.
zaterdag 20 januari 2024 om 15:28
Ik veroordeel iemand er niet om, zal er niets over zeggen, maar heb wel met mezelf afgesproken dat als man dood neer valt of we gaan scheiden dat ik nooit ga samenwonen totdat ons kind de deur uit is
Het lijkt me heel vervelend iemand in huis te krijgen waar je niet voor hebt gekozen. Dat ga ik mijn kind niet aan doen.
Wat iedereen zelf doet mag hij zelf beslissen.
Het lijkt me heel vervelend iemand in huis te krijgen waar je niet voor hebt gekozen. Dat ga ik mijn kind niet aan doen.
Wat iedereen zelf doet mag hij zelf beslissen.
zaterdag 20 januari 2024 om 15:47
Ik ben zelf (enig) kind van gescheiden ouders, gescheiden toen ik 2 jaar was, dus ken ze eigenlijk niet anders dan niet samen.
Mijn beide ouders zijn hertrouwd. Bij mijn moeder was er geen strijd, dit komt denk ik omdat ik nooit echt bij haar heb gewoond, dus was er eigenlijk geen sprake van een veranderde woonsituatie.
Maar aan vaders kant was het een en al drama en ellende. Ik was 13 toen de vriendin van mijn vader en 2 van haar kinderen bij ons kwamen wonen. Dus niet bepaald de beste leeftijd voor zo'n grote verandering in je leven.
In het begin ging het best goed, maar langzaamaan ging het bergafwaarts. Er was veel ruzie tussen mijn vader en zijn vriendin, met name over de opvoeding etc. Maar vooral tussen mij en haar kinderen ging het gewoon niet.
Nu zijn we ruim 25 jaar, veel verhuizingen en drama verder. De relatie tussen vader en partner heeft het overleefd. De relatie tussen mij en mijn vader (en de rest) helaas niet, door alles wat er is gebeurd.
Dus over het algemeen ben ik nooit al te positief over samengestelde gezinnen.
Mijn beide ouders zijn hertrouwd. Bij mijn moeder was er geen strijd, dit komt denk ik omdat ik nooit echt bij haar heb gewoond, dus was er eigenlijk geen sprake van een veranderde woonsituatie.
Maar aan vaders kant was het een en al drama en ellende. Ik was 13 toen de vriendin van mijn vader en 2 van haar kinderen bij ons kwamen wonen. Dus niet bepaald de beste leeftijd voor zo'n grote verandering in je leven.
In het begin ging het best goed, maar langzaamaan ging het bergafwaarts. Er was veel ruzie tussen mijn vader en zijn vriendin, met name over de opvoeding etc. Maar vooral tussen mij en haar kinderen ging het gewoon niet.
Nu zijn we ruim 25 jaar, veel verhuizingen en drama verder. De relatie tussen vader en partner heeft het overleefd. De relatie tussen mij en mijn vader (en de rest) helaas niet, door alles wat er is gebeurd.
Dus over het algemeen ben ik nooit al te positief over samengestelde gezinnen.
zaterdag 20 januari 2024 om 15:59
Kans dat eerste relatie met kinderen strandt is 30%Trixie schreef: ↑20-01-2024 15:20Relaties met kinderen stranden. Dat er zoveel samengestelde gezinnen zijn, is niet omdat kerngezinnen zo bijzonder succesvol zijn.
Maar op de een of andere manier voelen mensen zich alleen bij samengestelde gezinnen vrij om allerlei negatief commentaar te leveren. So be it. Ik neem het niet serieus.
2e relatie 70%
zaterdag 20 januari 2024 om 15:59
Kans dat eerste relatie met kinderen strandt is 30%Trixie schreef: ↑20-01-2024 15:20Relaties met kinderen stranden. Dat er zoveel samengestelde gezinnen zijn, is niet omdat kerngezinnen zo bijzonder succesvol zijn.
Maar op de een of andere manier voelen mensen zich alleen bij samengestelde gezinnen vrij om allerlei negatief commentaar te leveren. So be it. Ik neem het niet serieus.
2e relatie 70%
zaterdag 20 januari 2024 om 16:17
+1Zeemeermin84 schreef: ↑20-01-2024 14:27De felheid heeft er voor mij mee te maken dat er nogal vaak voorbij wordt gegaan aan het belang van het kind dat er al is.
Bij samenwonen:
Kind heeft al niet om de scheiding van papa en mama gevraagd.
Kind heeft ook niet om de nieuwe partner gevraagd ( ook al is hij/zij heel lief en leuk, het betekent toch veel minder, en soms zelfs bijna geen, tijd met ouder alleen)
Kind moet zich vervolgens opnieuw aanpassen aan een nieuw iemand in huis, waar kind dan al bijvoorbeeld maar de helft van de tijd is en het dus al minder als thuis voelt.
Bij een 'tweede leg':
Kind is in veel gevallen slechts een gedeelte van de tijd bij de betreffende ouder.
'Tweede leg' is áltijd bij die ouder. Tweede leg is ook altijd bij beide ouders die elkaar wel liefhebben. Ik kan me niet voorstellen dat dat niks zou doen met 'kind 1'. En snap dus ook niet goed waarom je je kind hieraan zou willen blootstellen.
zaterdag 20 januari 2024 om 16:26
Lila-Linda schreef: ↑20-01-2024 15:59Kans dat eerste relatie met kinderen strandt is 30%
2e relatie 70%
Gelden deze statistieken ook voor mensen met 2e relaties die niet samenwonen? Want dat schetst het eigenlijk een beeld dat je na een scheiding niet meer aan een relatie hoeft te beginnen. Ik vraag me dus af of mensen met thuiswonende kinderen wel een succesvolle nieuwe lat-relatie aan kunnen gaan?
zaterdag 20 januari 2024 om 16:29
Ik denk dat de slachtoffers van samengestelde gezinnen nu als volwassenen hun sterke mening uiten. Ik ken er maar weinig die er positief op terug kijken. Ik merk dagelijks nog de gevolgen. Je constant aanpassen, je stil maken en niet lastig zijn. Want daar was geen ruimte voor door de nieuwe leg en relaties. Jij moest maar van huis naar huis gaan als puber en dan nog zorgen dat je alles meesleepte. De nieuwe soulmate vind je ondankbaar want je springt niet bij elk kruimeltje een gat in de lucht en je wil niet happy aan het ontbijt zitten om 8 uur 's ochtends en stofzuigen kan je ook al niet omdat je moeder je niks geleerd heeft. Zo blij dat ik mijn kinderen dit kan besparen.
zaterdag 20 januari 2024 om 16:31
Ik weet dat ik het niet wil opbrengen om voor het kind van een ander in het weekend vast te zitten aan hobby’s van dat kind, rekening te moeten houden met schoolvakanties, de helft van de tijd niet te kunnen afspreken met lief omdat het zijn week is met kind en daarna kind te moeten meenemen op uitjes. Dus begin ik niets met een man die nog kinderen heeft onder de pakweg 16 jaar.
zaterdag 20 januari 2024 om 16:32
N=1, met N=7 aan stiefouder in mijn leven.
Ik zou slechts één stiefouder liever niet in mijn leven gehad willen hebben, met de rest ben ik heel erg blij. Ik heb nooit gehad dat ik biologische ouders liever samen zag en ook niet dat (uiteindelijk op één na) in de toevoeging niet welkom en waardevol vond.
Wat ik (ook als volwassene nog) wél heel erg moeilijk heb gevonden is de scheiding van mijn stiefbroer en stiefzusje. Dat was ineens over, terwijl we elkaar echt als broeders en zusters in de armen hadden gesloten. Door verhuizing was ik ook ineens mijn klasgenoten en buurtvrienden kwijt, maar dat heeft veel minder blijvende impact gehad.
Ik zou slechts één stiefouder liever niet in mijn leven gehad willen hebben, met de rest ben ik heel erg blij. Ik heb nooit gehad dat ik biologische ouders liever samen zag en ook niet dat (uiteindelijk op één na) in de toevoeging niet welkom en waardevol vond.
Wat ik (ook als volwassene nog) wél heel erg moeilijk heb gevonden is de scheiding van mijn stiefbroer en stiefzusje. Dat was ineens over, terwijl we elkaar echt als broeders en zusters in de armen hadden gesloten. Door verhuizing was ik ook ineens mijn klasgenoten en buurtvrienden kwijt, maar dat heeft veel minder blijvende impact gehad.
Imagine
zaterdag 20 januari 2024 om 16:33
2e relaties stranden sneller dan 1e relaties.Stientje schreef: ↑20-01-2024 16:26Gelden deze statistieken ook voor mensen met 2e relaties die niet samenwonen? Want dat schetst het eigenlijk een beeld dat je na een scheiding niet meer aan een relatie hoeft te beginnen. Ik vraag me dus af of mensen met thuiswonende kinderen wel een succesvolle nieuwe lat-relatie aan kunnen gaan?
1e relatie met kinderen, houdt het langer vol dan 1e relatie zonder.
2e relatie met kinderen, gaat veel sneller stuk dan zonder kinderen.
Waar kinderen eerst verbinden, zijn ze daarna juist ook lastig.
In de basis houden mensen meer van hun kinderen dan van hun partner
zaterdag 20 januari 2024 om 16:33
2e relaties stranden sneller dan 1e relaties.Stientje schreef: ↑20-01-2024 16:26Gelden deze statistieken ook voor mensen met 2e relaties die niet samenwonen? Want dat schetst het eigenlijk een beeld dat je na een scheiding niet meer aan een relatie hoeft te beginnen. Ik vraag me dus af of mensen met thuiswonende kinderen wel een succesvolle nieuwe lat-relatie aan kunnen gaan?
1e relatie met kinderen, houdt het langer vol dan 1e relatie zonder.
2e relatie met kinderen, gaat veel sneller stuk dan zonder kinderen.
Waar kinderen eerst verbinden, zijn ze daarna juist ook lastig.
In de basis houden mensen meer van hun kinderen dan van hun partner
zaterdag 20 januari 2024 om 16:35
Maar Stientje doelt op samenwonen met kinderen vs. latten.Lila-Linda schreef: ↑20-01-2024 16:332e relaties stranden sneller dan 1e relaties.
1e relatie met kinderen, houdt het langer vol dan 1e relatie zonder.
2e relatie met kinderen, gaat veel sneller stuk dan zonder kinderen.
Waar kinderen eerst verbinden, zijn ze daarna juist ook lastig.
In de basis houden mensen meer van hun kinderen dan van hun partner
zaterdag 20 januari 2024 om 16:46
Lila-Linda schreef: ↑20-01-2024 16:332e relaties stranden sneller dan 1e relaties.
1e relatie met kinderen, houdt het langer vol dan 1e relatie zonder.
2e relatie met kinderen, gaat veel sneller stuk dan zonder kinderen.
Waar kinderen eerst verbinden, zijn ze daarna juist ook lastig.
In de basis houden mensen meer van hun kinderen dan van hun partner
Snap ik allemaal, maar ik denk dat de meeste gescheiden ouders het op een gegeven moment toch wel fijn vinden als er een liefdespartner in zijn/haar leven komt. En ik vraag me dus af op welke manier je dan WEL kan zorgen dat je nog lang en gelukkig leeft met je nieuwe liefde.
zaterdag 20 januari 2024 om 16:52
Nou, door in principe latten als uitgangspunt te nemen. Maar dat is mijn mening.Stientje schreef: ↑20-01-2024 16:46Snap ik allemaal, maar ik denk dat de meeste gescheiden ouders het op een gegeven moment toch wel fijn vinden als er een liefdespartner in zijn/haar leven komt. En ik vraag me dus af op welke manier je dan WEL kan zorgen dat je nog lang en gelukkig leeft met je nieuwe liefde.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
