Samengestelde gezinnen/relaties met kinderen

Jahallo222 zaterdag 20 januari 2024 om 13:58

Ik weet niet of dit de juiste pijler is, anders hoor ik het graag.

Naar aanleiding van een topic over een samengesteld gezin, ben ik benieuwd hoe daarover gedacht wordt. In dat topic, maar ook andere eerdere topics waarin er ook sprake was van samengestelde gezinnen (al dan niet beide een kind, of één van de twee) wordt in mijn beleving negatief gereageerd op met name het samenwonen in zo'n situatie.

Maar ik ben wel benieuwd naar waarom hier vaak negatief naar gekeken wordt? Uiteraard kun je je afvragen of het voor de kinderen goed is. Of mensen dit niet doen omdat ze een soort ideaal situatie willen. Hun kerngezin missen.

Ik heb ook gelezen dat een groot deel van deze relaties, met name als men gaat samenwonen, vrij snel weer strandt. Maar ik ken ook wel situaties waarin het goed uitgepakt lijkt te hebben (weet je natuurlijk nooit zeker). Waar er soms zelf nog een kind bij komt.

Nou ja, ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover en waarom er hier regelmatig wel fel op gereageerd lijkt te worden.

Even voor de duidelijkheid: ik ben hier zelf absoluut niet mee bezig. Ik heb nog genoeg te doen voordat ik aan een daadwerkelijke relatie moet denken, als ik dat überhaupt ooit nog aandurf.

Anoniem_66100cf84f698 zaterdag 20 januari 2024 om 16:57

Stientje schreef: ↑
20-01-2024 16:46
Snap ik allemaal, maar ik denk dat de meeste gescheiden ouders het op een gegeven moment toch wel fijn vinden als er een liefdespartner in zijn/haar leven komt. En ik vraag me dus af op welke manier je dan WEL kan zorgen dat je nog lang en gelukkig leeft met je nieuwe liefde.

Een relatie hebben betekent nog niet automatisch dat je moet samenwonen. Je kunt ook latten. Helaas vinden sommige (veel?) mensen dat een relatie geen onvolwaardige relatie is als je lat.

canis-felis zaterdag 20 januari 2024 om 17:00

Ik denk dat je met gaan samenwonen als samengesteld gezin een aanzienlijk groter aantal factoren die problemen kunnen veroorzaken aanbrengt. De dingen die iemand hier eerder al noemde hebben met name betrekking op het vormen van één huishouden. Tegelijkertijd vraagt zo'n nieuwe relatie ook bij latten meer aanpassingsvermogen omdat er nu eenmaal kinderen in het spel zijn.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Lila-Linda zaterdag 20 januari 2024 om 17:04

Stientje schreef: ↑
20-01-2024 16:46
Snap ik allemaal, maar ik denk dat de meeste gescheiden ouders het op een gegeven moment toch wel fijn vinden als er een liefdespartner in zijn/haar leven komt. En ik vraag me dus af op welke manier je dan WEL kan zorgen dat je nog lang en gelukkig leeft met je nieuwe liefde.

Juist als je een lange relatie met iemand wil, kun je dus beter niet gaan samenwonen
Je gooit je eigen glazen in

Jahallo222 zaterdag 20 januari 2024 om 17:09

Die cijfers kende ik zo niet, maar op zich kan ik het me wel voorstellen. Want je kinderen zijn het belangrijkste, dus dan maak je de tweede keer misschien wel makkelijker de keuze om je relatie te verbreken. Plus dat je vaak ook al ouder bent, en meer ervaring hebt.

En heftig om de negatieve impact te horen van degenen die dit meegemaakt hebben. Heeft het krijgen van een nieuwe leg daar nog invloed op gehad? In de zin van nare gevoelens omdat de nieuwe leg wel altijd bij de ouders kan zijn en jij heen en weer moest?

Ik vraag me dan inderdaad af hoe het wel zou kunnen werken. Want ik hoor vaak dat men uiteindelijk toch wel weer een relatie zou willen. Zeker als je kind(eren) jong zijn: dan is duurt het lang als je zou moeten wachten tot ze uit huis zijn.

Latten zou een optie zijn, maar ook op die manier heb je toch wel dat gezinnen enigszins bij elkaar zullen moeten komen?

En wat als je nog een kinderwens hebt? Dat zou dan eigenlijk ook geen optie meer zijn?

Jahallo222 zaterdag 20 januari 2024 om 17:11

canis-felis schreef: ↑
20-01-2024 17:00
Ik denk dat je met gaan samenwonen als samengesteld gezin een aanzienlijk groter aantal factoren die problemen kunnen veroorzaken aanbrengt. De dingen die iemand hier eerder al noemde hebben met name betrekking op het vormen van één huishouden. Tegelijkertijd vraagt zo'n nieuwe relatie ook bij latten meer aanpassingsvermogen omdat er nu eenmaal kinderen in het spel zijn.

Ja en ik denk dat heel veel mensen zich daar absoluut niet bewust van zijn. Wat het allemaal met zich meebrengt.

Een-nieuw-geluid zaterdag 20 januari 2024 om 17:12

LuciFee2023 schreef: ↑
20-01-2024 14:33
En dit.

Het gaat puur om de volwassenen en hun behoeftes. Niet om die van de kinderen.

Dit ja.

Anoniem_65fffc027e485 zaterdag 20 januari 2024 om 17:17

Kiwibes schreef: ↑
20-01-2024 16:57
Een relatie hebben betekent nog niet automatisch dat je moet samenwonen. Je kunt ook latten. Helaas vinden sommige (veel?) mensen dat een relatie geen onvolwaardige relatie is als je lat.

Eens hoor. Ik ‘lat’ al 6 jaar inmiddels en hoewel we echt wel samen zouden willen wonen als stel, willen we dat niet met de pubers. Die zien elkaar met feesten en partijen maar dat is het dan ook wel qua samen.. ik snap overigens ook wel goed het dilemma, zeker als je gaat scheiden terwijl je kinderen hee klein zijn. Dan is de tijd tot ze uit huis gaan erg lang en de woningmarkt is natuurlijk ook niet top voor single ouders. Maar ja, 2x scheiden is duurder

Zeemeermin84 zaterdag 20 januari 2024 om 17:18

Jahallo222 schreef: ↑
20-01-2024 17:09
Die cijfers kende ik zo niet, maar op zich kan ik het me wel voorstellen. Want je kinderen zijn het belangrijkste, dus dan maak je de tweede keer misschien wel makkelijker de keuze om je relatie te verbreken. Plus dat je vaak ook al ouder bent, en meer ervaring hebt.

En heftig om de negatieve impact te horen van degenen die dit meegemaakt hebben. Heeft het krijgen van een nieuwe leg daar nog invloed op gehad? In de zin van nare gevoelens omdat de nieuwe leg wel altijd bij de ouders kan zijn en jij heen en weer moest?

Ik vraag me dan inderdaad af hoe het wel zou kunnen werken. Want ik hoor vaak dat men uiteindelijk toch wel weer een relatie zou willen. Zeker als je kind(eren) jong zijn: dan is duurt het lang als je zou moeten wachten tot ze uit huis zijn.

Latten zou een optie zijn, maar ook op die manier heb je toch wel dat gezinnen enigszins bij elkaar zullen moeten komen?

En wat als je nog een kinderwens hebt? Dat zou dan eigenlijk ook geen optie meer zijn?

Bij latten is dat natuurlijk wel veel minder. Bovendien ligt dan het zwaartepunt van aanpassen bij de volwassenen/meerderjarigen. Bij samenwonen veel meer bij kinderen.

En als je nog een kinderwens hebt? Tjah, jammer.

NoPepsiPlease zaterdag 20 januari 2024 om 17:25

Wat fijn dat hier zo openlijk gesproken wordt over de nadelen voor de kinderen. Ik lees en hoor heel vaak "een gelukkige ouder is een gelukkig kind". In de praktijk zie ik kinderen waarvan ouders nieuwe relaties aangaan en er een tweede leg komt, of als er gezinnen worden samengevoegd, worstelen met de situatie. En dat durven ze niet aan papa of mama te vertellen. Want die is weer blij. Maar het komt er toch uit.

Hoe dan wel? Latten. Jezelf op nummer 1 zetten om je kinderen gelukkig te kunnen maken is echt een fabel dat veel wordt nagekletst omdat dat vaak wel lekker goed uit komt.

"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"

Rubelientje zaterdag 20 januari 2024 om 17:33

Dropdrop schreef: ↑
20-01-2024 15:08
Ik vind het altijd twijfelachtig, omdat de ouders bepalen wat de kinderen moeten 'offeren' voor het nieuwe gezin.

Na een scheiding hebben de kinderen een omgangsregeling of co-ouderschap. Ze zien beide ouders al veel minder en de tijd die ze wel met hun ouder hebben, wordt dan gedeeld met de bonuskinderen en nieuwe partner.

Ik ken een gescheiden vrouw met 3 kinderen en 1 bonuskind. De weken met hun moeder zijn dus altijd met 4 kinderen en die nieuwe partner.

Want ze hebben het zo geregeld dat ze in dezelfde weken kindvrij zijn, zodat ze ook nog lekker aan zichzelf toekomen.

De kinderen zijn niet blij dat ze steeds opgescheept zitten met nieuwe partner en zijn kind. Ze doen erg onaardig tegen nieuwe partner. Dus moeten de kinderen naar een psycholoog, want 'ze doen zo vervelend'

Nou ik zou ook vervelend doen.

Dit… Je slaat de spijker op z’n kop; vooral als ik mensen hoor dwepen met het kinderloze moment voor z’n tweeen, dan breekt mijn hart voor die kids.

Craziestcatlady zaterdag 20 januari 2024 om 17:42

Rubelientje schreef: ↑
20-01-2024 17:33
Dit… Je slaat de spijker op z’n kop; vooral als ik mensen hoor dwepen met het kinderloze moment voor z’n tweeen, dan breekt mijn hart voor die kids.

Ja, heb ook van die 'vrienden', kinderen zijn niet welkom in huis op hun kindvrije dagen, want dat vind de nieuwe partner niet fijn...... echt dat je dat als ouder goed vindt....

palmboom zaterdag 20 januari 2024 om 17:43

Wow zijn er hier eigenlijk wel samengestelde gezinnen? Want ik snap dat de cijfers niet florisant zijn maar elk gezin staat op zichzelf.
Ik ben ook een samengesteld gezin. We zoeken momenteel samen naar een huis. Zowel ik als mijn vriend hebben een co-ouderschap. We hebben het zo geregeld dat ze om en om en een keer samen bij ons zijn. De kinderen zijn 11, 9, 7, 7 en 4.
Alles kan kapot maar het is geen reden om het niet te proberen. Alle eerste huwelijken kunnen ook kapot. Ook geen reden om het nooit te doen. Als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt. Ik ben niet zo bang aangelegd voor grote trauma' s of therapiekindjes. We zien het allemaal wel.
Voorwaarde is wel: iedereen eigen kamer dus zoeken echt een ruim huis. En zoveel mogelijk in eerste instantie het bij het kerngezin houden en langzaamaan vloeien naar een nieuw normaal. En ja dat blijft een gok. We hebben overigens allemaal ook goed contact met onze exen. Ik kan goed met de ex vrouw van mijn vriend en mijn vriend goed met mijn ex man en we vieren bijvoorbeeld ook met z' n allen kerst en verjaardagen.
Ik wil het niet mooier maken dan het is en misschien kom ik er over een jaar op terug. Maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Ik ben er namelijk ook nog. Ik wil graag met mijn vriend zijn en andersom. Tot nu toe lijken de kinderen elkaar helemaal gevonden te hebben (ze kenden elkaar al voor dat wij elkaar kenden via sport) en zijn we een paar keer samen (lang) op vakantie geweest en dat ging zeer gebroederlijk.

Ik vind jullie eigenlijk alleen maar negatief terwijl scheiden en nieuwe partners en samengestelde gezinnen aan de orde van de dag is. Niet al die gezinnen moeten na een paar maanden aan het zuurstof. Aan ons om het te doen laten slagen of niet. Ik laat het gebeuren op een aantal randvoorwaarden na. Ik heb er vertrouwen in. Zo sta ik sowieso in het leven.

Lila-Linda zaterdag 20 januari 2024 om 17:58

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 17:43
Wow zijn er hier eigenlijk wel samengestelde gezinnen? Want ik snap dat de cijfers niet florisant zijn maar elk gezin staat op zichzelf.
Ik ben ook een samengesteld gezin. We zoeken momenteel samen naar een huis. Zowel ik als mijn vriend hebben een co-ouderschap. We hebben het zo geregeld dat ze om en om en een keer samen bij ons zijn. De kinderen zijn 11, 9, 7, 7 en 4.
Alles kan kapot maar het is geen reden om het niet te proberen. Alle eerste huwelijken kunnen ook kapot. Ook geen reden om het nooit te doen. Als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt. Ik ben niet zo bang aangelegd voor grote trauma' s of therapiekindjes. We zien het allemaal wel.
Voorwaarde is wel: iedereen eigen kamer dus zoeken echt een ruim huis. En zoveel mogelijk in eerste instantie het bij het kerngezin houden en langzaamaan vloeien naar een nieuw normaal. En ja dat blijft een gok. We hebben overigens allemaal ook goed contact met onze exen. Ik kan goed met de ex vrouw van mijn vriend en mijn vriend goed met mijn ex man en we vieren bijvoorbeeld ook met z' n allen kerst en verjaardagen.
Ik wil het niet mooier maken dan het is en misschien kom ik er over een jaar op terug. Maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Ik ben er namelijk ook nog. Ik wil graag met mijn vriend zijn en andersom. Tot nu toe lijken de kinderen elkaar helemaal gevonden te hebben (ze kenden elkaar al voor dat wij elkaar kenden via sport) en zijn we een paar keer samen (lang) op vakantie geweest en dat ging zeer gebroederlijk.

Ik vind jullie eigenlijk alleen maar negatief terwijl scheiden en nieuwe partners en samengestelde gezinnen aan de orde van de dag is. Niet al die gezinnen moeten na een paar maanden aan het zuurstof. Aan ons om het te doen laten slagen of niet. Ik laat het gebeuren op een aantal randvoorwaarden na. Ik heb er vertrouwen in. Zo sta ik sowieso in het leven.

Ik vind gokken met her geluk van je kinderen echt heel fout

En jij gooit er nog een extra baby tegenaan ook, toch?

Lollig hoor, kinderen die geen keus hebben en volwassenen die alleen aan zichzelf denken. Brrrr

Lila-Linda zaterdag 20 januari 2024 om 17:59

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 17:43
Wow zijn er hier eigenlijk wel samengestelde gezinnen? Want ik snap dat de cijfers niet florisant zijn maar elk gezin staat op zichzelf.
Ik ben ook een samengesteld gezin. We zoeken momenteel samen naar een huis. Zowel ik als mijn vriend hebben een co-ouderschap. We hebben het zo geregeld dat ze om en om en een keer samen bij ons zijn. De kinderen zijn 11, 9, 7, 7 en 4.
Alles kan kapot maar het is geen reden om het niet te proberen. Alle eerste huwelijken kunnen ook kapot. Ook geen reden om het nooit te doen. Als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt. Ik ben niet zo bang aangelegd voor grote trauma' s of therapiekindjes. We zien het allemaal wel.
Voorwaarde is wel: iedereen eigen kamer dus zoeken echt een ruim huis. En zoveel mogelijk in eerste instantie het bij het kerngezin houden en langzaamaan vloeien naar een nieuw normaal. En ja dat blijft een gok. We hebben overigens allemaal ook goed contact met onze exen. Ik kan goed met de ex vrouw van mijn vriend en mijn vriend goed met mijn ex man en we vieren bijvoorbeeld ook met z' n allen kerst en verjaardagen.
Ik wil het niet mooier maken dan het is en misschien kom ik er over een jaar op terug. Maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Ik ben er namelijk ook nog. Ik wil graag met mijn vriend zijn en andersom. Tot nu toe lijken de kinderen elkaar helemaal gevonden te hebben (ze kenden elkaar al voor dat wij elkaar kenden via sport) en zijn we een paar keer samen (lang) op vakantie geweest en dat ging zeer gebroederlijk.

Ik vind jullie eigenlijk alleen maar negatief terwijl scheiden en nieuwe partners en samengestelde gezinnen aan de orde van de dag is. Niet al die gezinnen moeten na een paar maanden aan het zuurstof. Aan ons om het te doen laten slagen of niet. Ik laat het gebeuren op een aantal randvoorwaarden na. Ik heb er vertrouwen in. Zo sta ik sowieso in het leven.

Ik vind gokken met her geluk van je kinderen echt heel fout

En jij gooit er nog een extra baby tegenaan ook, toch?

Lollig hoor, kinderen die geen keus hebben en volwassenen die alleen aan zichzelf denken. Brrrr

Anoniem_65c0a6cb5b249 zaterdag 20 januari 2024 om 18:00

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 17:43
Wow zijn er hier eigenlijk wel samengestelde gezinnen? Want ik snap dat de cijfers niet florisant zijn maar elk gezin staat op zichzelf.
Ik ben ook een samengesteld gezin. We zoeken momenteel samen naar een huis. Zowel ik als mijn vriend hebben een co-ouderschap. We hebben het zo geregeld dat ze om en om en een keer samen bij ons zijn. De kinderen zijn 11, 9, 7, 7 en 4.
Alles kan kapot maar het is geen reden om het niet te proberen. Alle eerste huwelijken kunnen ook kapot. Ook geen reden om het nooit te doen. Als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt. Ik ben niet zo bang aangelegd voor grote trauma' s of therapiekindjes. We zien het allemaal wel.
Voorwaarde is wel: iedereen eigen kamer dus zoeken echt een ruim huis. En zoveel mogelijk in eerste instantie het bij het kerngezin houden en langzaamaan vloeien naar een nieuw normaal. En ja dat blijft een gok. We hebben overigens allemaal ook goed contact met onze exen. Ik kan goed met de ex vrouw van mijn vriend en mijn vriend goed met mijn ex man en we vieren bijvoorbeeld ook met z' n allen kerst en verjaardagen.
Ik wil het niet mooier maken dan het is en misschien kom ik er over een jaar op terug. Maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Ik ben er namelijk ook nog. Ik wil graag met mijn vriend zijn en andersom. Tot nu toe lijken de kinderen elkaar helemaal gevonden te hebben (ze kenden elkaar al voor dat wij elkaar kenden via sport) en zijn we een paar keer samen (lang) op vakantie geweest en dat ging zeer gebroederlijk.

Ik vind jullie eigenlijk alleen maar negatief terwijl scheiden en nieuwe partners en samengestelde gezinnen aan de orde van de dag is. Niet al die gezinnen moeten na een paar maanden aan het zuurstof. Aan ons om het te doen laten slagen of niet. Ik laat het gebeuren op een aantal randvoorwaarden na. Ik heb er vertrouwen in. Zo sta ik sowieso in het leven.

Dit is in heel veel gevallen dus niet zo en dan zie je nogal eens dat exen elkaar dwars gaan liggen omdat ze de ander geen nieuw geluk gunnen (soms heeft de dwarsbomende ex zelf allang een nieuwe relatie, dan snap ik er al helemaal niks van).

debuurvrouw zaterdag 20 januari 2024 om 18:04

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 17:43
Wow zijn er hier eigenlijk wel samengestelde gezinnen? Want ik snap dat de cijfers niet florisant zijn maar elk gezin staat op zichzelf.
Ik ben ook een samengesteld gezin. We zoeken momenteel samen naar een huis. Zowel ik als mijn vriend hebben een co-ouderschap. We hebben het zo geregeld dat ze om en om en een keer samen bij ons zijn. De kinderen zijn 11, 9, 7, 7 en 4.
Alles kan kapot maar het is geen reden om het niet te proberen. Alle eerste huwelijken kunnen ook kapot. Ook geen reden om het nooit te doen. Als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt. Ik ben niet zo bang aangelegd voor grote trauma' s of therapiekindjes. We zien het allemaal wel.
Voorwaarde is wel: iedereen eigen kamer dus zoeken echt een ruim huis. En zoveel mogelijk in eerste instantie het bij het kerngezin houden en langzaamaan vloeien naar een nieuw normaal. En ja dat blijft een gok. We hebben overigens allemaal ook goed contact met onze exen. Ik kan goed met de ex vrouw van mijn vriend en mijn vriend goed met mijn ex man en we vieren bijvoorbeeld ook met z' n allen kerst en verjaardagen.
Ik wil het niet mooier maken dan het is en misschien kom ik er over een jaar op terug. Maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Ik ben er namelijk ook nog. Ik wil graag met mijn vriend zijn en andersom. Tot nu toe lijken de kinderen elkaar helemaal gevonden te hebben (ze kenden elkaar al voor dat wij elkaar kenden via sport) en zijn we een paar keer samen (lang) op vakantie geweest en dat ging zeer gebroederlijk.

Ik vind jullie eigenlijk alleen maar negatief terwijl scheiden en nieuwe partners en samengestelde gezinnen aan de orde van de dag is. Niet al die gezinnen moeten na een paar maanden aan het zuurstof. Aan ons om het te doen laten slagen of niet. Ik laat het gebeuren op een aantal randvoorwaarden na. Ik heb er vertrouwen in. Zo sta ik sowieso in het leven.

Er zijn ook succesverhalen.
Ik ken die persoonlijk ook 1.
Maar bij het merendeel zie ik het samengestelde gezin mislukken...

hamertje zaterdag 20 januari 2024 om 18:05

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 17:43
Wow zijn er hier eigenlijk wel samengestelde gezinnen? Want ik snap dat de cijfers niet florisant zijn maar elk gezin staat op zichzelf.
Ik ben ook een samengesteld gezin. We zoeken momenteel samen naar een huis. Zowel ik als mijn vriend hebben een co-ouderschap. We hebben het zo geregeld dat ze om en om en een keer samen bij ons zijn. De kinderen zijn 11, 9, 7, 7 en 4.
Alles kan kapot maar het is geen reden om het niet te proberen. Alle eerste huwelijken kunnen ook kapot. Ook geen reden om het nooit te doen. Als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt. Ik ben niet zo bang aangelegd voor grote trauma' s of therapiekindjes. We zien het allemaal wel.
Voorwaarde is wel: iedereen eigen kamer dus zoeken echt een ruim huis. En zoveel mogelijk in eerste instantie het bij het kerngezin houden en langzaamaan vloeien naar een nieuw normaal. En ja dat blijft een gok. We hebben overigens allemaal ook goed contact met onze exen. Ik kan goed met de ex vrouw van mijn vriend en mijn vriend goed met mijn ex man en we vieren bijvoorbeeld ook met z' n allen kerst en verjaardagen.
Ik wil het niet mooier maken dan het is en misschien kom ik er over een jaar op terug. Maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Ik ben er namelijk ook nog. Ik wil graag met mijn vriend zijn en andersom. Tot nu toe lijken de kinderen elkaar helemaal gevonden te hebben (ze kenden elkaar al voor dat wij elkaar kenden via sport) en zijn we een paar keer samen (lang) op vakantie geweest en dat ging zeer gebroederlijk.

Ik vind jullie eigenlijk alleen maar negatief terwijl scheiden en nieuwe partners en samengestelde gezinnen aan de orde van de dag is. Niet al die gezinnen moeten na een paar maanden aan het zuurstof. Aan ons om het te doen laten slagen of niet. Ik laat het gebeuren op een aantal randvoorwaarden na. Ik heb er vertrouwen in. Zo sta ik sowieso in het leven.

Ik kan dan alleen maar denken, wacht nog een paar jaar.. als kinderen niet meer klakkeloos met andere kinderen samengaan, jullie verliefdheid is uitgewerkt en de puberteit binnen komt varen. Gun het je van harte, maar er zo positief en naïef ingaan gaat echt voorbij aan de impact op je kinderen.

Zeemeermin84 zaterdag 20 januari 2024 om 18:09

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 17:43
Wow zijn er hier eigenlijk wel samengestelde gezinnen? Want ik snap dat de cijfers niet florisant zijn maar elk gezin staat op zichzelf.
Ik ben ook een samengesteld gezin. We zoeken momenteel samen naar een huis. Zowel ik als mijn vriend hebben een co-ouderschap. We hebben het zo geregeld dat ze om en om en een keer samen bij ons zijn. De kinderen zijn 11, 9, 7, 7 en 4.
Alles kan kapot maar het is geen reden om het niet te proberen. Alle eerste huwelijken kunnen ook kapot. Ook geen reden om het nooit te doen. Als je het niet probeert weet je ook niet of het lukt. Ik ben niet zo bang aangelegd voor grote trauma' s of therapiekindjes. We zien het allemaal wel.
Voorwaarde is wel: iedereen eigen kamer dus zoeken echt een ruim huis. En zoveel mogelijk in eerste instantie het bij het kerngezin houden en langzaamaan vloeien naar een nieuw normaal. En ja dat blijft een gok. We hebben overigens allemaal ook goed contact met onze exen. Ik kan goed met de ex vrouw van mijn vriend en mijn vriend goed met mijn ex man en we vieren bijvoorbeeld ook met z' n allen kerst en verjaardagen.
Ik wil het niet mooier maken dan het is en misschien kom ik er over een jaar op terug. Maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Ik ben er namelijk ook nog. Ik wil graag met mijn vriend zijn en andersom. Tot nu toe lijken de kinderen elkaar helemaal gevonden te hebben (ze kenden elkaar al voor dat wij elkaar kenden via sport) en zijn we een paar keer samen (lang) op vakantie geweest en dat ging zeer gebroederlijk.

Ik vind jullie eigenlijk alleen maar negatief terwijl scheiden en nieuwe partners en samengestelde gezinnen aan de orde van de dag is. Niet al die gezinnen moeten na een paar maanden aan het zuurstof. Aan ons om het te doen laten slagen of niet. Ik laat het gebeuren op een aantal randvoorwaarden na. Ik heb er vertrouwen in. Zo sta ik sowieso in het leven.

Oh, jij bent er ook nog. Jouw kinderen zijn er ook nog. En zijn kinderen ook.

Vergeet je nu bewust erbij te vertellen dat jullie nog een kindje willen en er straks dus kinderen uit 3 verschillende kerngezinnen onder één dak samen moeten wonen?

palmboom zaterdag 20 januari 2024 om 18:16

Zeemeermin84 schreef: ↑
20-01-2024 18:09
Oh, jij bent er ook nog. Jouw kinderen zijn er ook nog. En zijn kinderen ook.

Vergeet je nu bewust erbij te vertellen dat jullie nog een kindje willen en er straks dus kinderen uit 3 verschillende kerngezinnen onder één dak samen moeten wonen?

Nee hoor, maar daar ging het hier in dit topic niet over.

palmboom zaterdag 20 januari 2024 om 18:17

hamertje schreef: ↑
20-01-2024 18:05
Ik kan dan alleen maar denken, wacht nog een paar jaar.. als kinderen niet meer klakkeloos met andere kinderen samengaan, jullie verliefdheid is uitgewerkt en de puberteit binnen komt varen. Gun het je van harte, maar er zo positief en naïef ingaan gaat echt voorbij aan de impact op je kinderen.

Kan, alles kan. Als het niet werkt, werkt het niet. Tot nu toe betrekken we iedereen bij onze keuzes voor zover dat gaat dan en is iedereen enthousiast en niemand heeft gedoe onderling. Dus zo kan het ook.
En we willen niet een paar jaar wachten.

palmboom zaterdag 20 januari 2024 om 18:19

Lila-Linda schreef: ↑
20-01-2024 17:59
Ik vind gokken met her geluk van je kinderen echt heel fout

En jij gooit er nog een extra baby tegenaan ook, toch?

Lollig hoor, kinderen die geen keus hebben en volwassenen die alleen aan zichzelf denken. Brrrr

Nou er zijn gezinnen die het stukken minder hebben kan ik je melden. Gokken is het leven altijd. Maar wij zijn juist ons heel erg bewust van onze situatie dus de beslissingen worden echt niet rücksichtslos genomen.

Ik vind dit forum op veel gebieden erg uitgaan van het negatieve. Ik herken dat helemaal niet vanuit mijzelf of mijn omgeving. Het verbaast me en ik ben toch echt niet naief.

palmboom wijzigde dit bericht op 20-01-2024 18:22

14.84% gewijzigd

Craziestcatlady zaterdag 20 januari 2024 om 18:20

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 18:17
Kan, alles kan. Als het niet werkt, werkt het niet. Tot nu toe betrekken we iedereen bij onze keuzes voor zover dat gaat dan en is iedereen enthousiast en niemand heeft gedoe onderling. Dus zo kan het ook.
En we willen niet een paar jaar wachten.

Maar als je iedereen betrekt. Hoe doe je het dan als over 5 jaar je oudste vol in de pubertijd komt en klaar is met haar stiefvader en wil dat hij weer vertrekt?

Lila-Linda zaterdag 20 januari 2024 om 18:21

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 18:17
Kan, alles kan. Als het niet werkt, werkt het niet. Tot nu toe betrekken we iedereen bij onze keuzes voor zover dat gaat dan en is iedereen enthousiast en niemand heeft gedoe onderling. Dus zo kan het ook.
En we willen niet een paar jaar wachten.

Je hebt het over kinderen die afhankelijk van je zijn en de situatie niet kunnen overzien
Jullie moeten wijze besluiten nemen, niet je verschuilen achter hun zogenaamde wens om samen te wonen

hamertje zaterdag 20 januari 2024 om 18:22

palmboom schreef: ↑
20-01-2024 18:17
Kan, alles kan. Als het niet werkt, werkt het niet. Tot nu toe betrekken we iedereen bij onze keuzes voor zover dat gaat dan en is iedereen enthousiast en niemand heeft gedoe onderling. Dus zo kan het ook.
En we willen niet een paar jaar wachten.

Als het niet werkt, werkt het niet voor de volwassenen. Als het niet werkt, is het voor de kinderen een nieuwe scheiding inclusief verlies van siblings, stiefouder en familie. Een waar ze nooit zelf de keuze voor hebben gemaakt, maar waar ze wel mee moeten dealen.

Dat er nú geen gedoe is, is vrij logisch. Dat was er vast ook niet met je ex toen je een gezin startte.

Wissewis zaterdag 20 januari 2024 om 18:23

hamertje schreef: ↑
20-01-2024 18:05
Ik kan dan alleen maar denken, wacht nog een paar jaar.. als kinderen niet meer klakkeloos met andere kinderen samengaan, jullie verliefdheid is uitgewerkt en de puberteit binnen komt varen. Gun het je van harte, maar er zo positief en naïef ingaan gaat echt voorbij aan de impact op je kinderen.

De jongste is 4 en er is al een scheiding geweest.

Ik vind het - na dus minder dan 4 jaar relatie - belachelijk vroeg om de hele zooi samen in één huis (van 6 of 7 slaapkamers*?) te gooien.

Ik hoop oprecht dat het je lukt, Palmboom.
Maar ik zie het ook té vaak foutlopen in mijn omgeving.

*Zo'n huis is gigantisch, kost gigantisch veel en gaat mogelijk ook weer stress geven qua hypotheek.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Actieve topics