Kinderen
alle pijlers
Samengestelde gezinnen/relaties met kinderen
zaterdag 20 januari 2024 om 13:58
Ik weet niet of dit de juiste pijler is, anders hoor ik het graag.
Naar aanleiding van een topic over een samengesteld gezin, ben ik benieuwd hoe daarover gedacht wordt. In dat topic, maar ook andere eerdere topics waarin er ook sprake was van samengestelde gezinnen (al dan niet beide een kind, of één van de twee) wordt in mijn beleving negatief gereageerd op met name het samenwonen in zo'n situatie.
Maar ik ben wel benieuwd naar waarom hier vaak negatief naar gekeken wordt? Uiteraard kun je je afvragen of het voor de kinderen goed is. Of mensen dit niet doen omdat ze een soort ideaal situatie willen. Hun kerngezin missen.
Ik heb ook gelezen dat een groot deel van deze relaties, met name als men gaat samenwonen, vrij snel weer strandt. Maar ik ken ook wel situaties waarin het goed uitgepakt lijkt te hebben (weet je natuurlijk nooit zeker). Waar er soms zelf nog een kind bij komt.
Nou ja, ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover en waarom er hier regelmatig wel fel op gereageerd lijkt te worden.
Even voor de duidelijkheid: ik ben hier zelf absoluut niet mee bezig. Ik heb nog genoeg te doen voordat ik aan een daadwerkelijke relatie moet denken, als ik dat überhaupt ooit nog aandurf.
Naar aanleiding van een topic over een samengesteld gezin, ben ik benieuwd hoe daarover gedacht wordt. In dat topic, maar ook andere eerdere topics waarin er ook sprake was van samengestelde gezinnen (al dan niet beide een kind, of één van de twee) wordt in mijn beleving negatief gereageerd op met name het samenwonen in zo'n situatie.
Maar ik ben wel benieuwd naar waarom hier vaak negatief naar gekeken wordt? Uiteraard kun je je afvragen of het voor de kinderen goed is. Of mensen dit niet doen omdat ze een soort ideaal situatie willen. Hun kerngezin missen.
Ik heb ook gelezen dat een groot deel van deze relaties, met name als men gaat samenwonen, vrij snel weer strandt. Maar ik ken ook wel situaties waarin het goed uitgepakt lijkt te hebben (weet je natuurlijk nooit zeker). Waar er soms zelf nog een kind bij komt.
Nou ja, ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover en waarom er hier regelmatig wel fel op gereageerd lijkt te worden.
Even voor de duidelijkheid: ik ben hier zelf absoluut niet mee bezig. Ik heb nog genoeg te doen voordat ik aan een daadwerkelijke relatie moet denken, als ik dat überhaupt ooit nog aandurf.
zondag 21 januari 2024 om 11:23
cola-lola-cola schreef: ↑21-01-2024 09:36Ik snap niet dat ouders de tijd en energie hebben om niet alleen hun eigen gezin te runnen, maar ook het gezin van hun nieuwe partner en misschien heeft hun ex ook nog een gezin waar je rekening mee moet houden. 3 gezinnen!!! 1 is al zwaar genoeg.
Je moet ook niet een ander gezin willen runnen, dat is je plaats als partner of ex niet. Maar loslaten - erbij staan en weinig tot niets kunnen / mogen doen met iets dat wel invloed heeft op jou en je kinderen - is misschien nog wel zwaarder.
zondag 21 januari 2024 om 11:33
Niet alles gelezen maar wat ik las , was grotendeels negatief.
Hier al bijna 20 jaar samengesteld gezin. En begin was uiteraard lastig. Aftasten. Verschillende manieren van opvoeden.
Maar alle kinderen zijn nu ruimschoots volwassen. En ik durf met zekerheid te zeggen dat de kinderen allemaal positief zijn. Spreken ze ook uit.
Hebben allemaal veel gehad aan de "stief"ouder. In sommige gevallen zelfs meer dan aan de eigen ouder. De beide scheidingen waren ook niet voor niets.
Ik durf wel te stellen dat het samengestelde gezin voor al onze kinderen beter is geweest dan wanneer de 2 basis gezinnen waren blijven bestaan.
Het is niet altijd kommer en kwel. Bovendien komen ook heel veel kinderen beschadigd uit een veel te lang durend vervelend huwelijk van pa en ma.
Hier al bijna 20 jaar samengesteld gezin. En begin was uiteraard lastig. Aftasten. Verschillende manieren van opvoeden.
Maar alle kinderen zijn nu ruimschoots volwassen. En ik durf met zekerheid te zeggen dat de kinderen allemaal positief zijn. Spreken ze ook uit.
Hebben allemaal veel gehad aan de "stief"ouder. In sommige gevallen zelfs meer dan aan de eigen ouder. De beide scheidingen waren ook niet voor niets.
Ik durf wel te stellen dat het samengestelde gezin voor al onze kinderen beter is geweest dan wanneer de 2 basis gezinnen waren blijven bestaan.
Het is niet altijd kommer en kwel. Bovendien komen ook heel veel kinderen beschadigd uit een veel te lang durend vervelend huwelijk van pa en ma.
zondag 21 januari 2024 om 11:38
Advocaatje schreef: ↑21-01-2024 11:20Tsja, dit topic gaat specifiek over samengestelde gezinnen, maar als je de conclusie trekt dat dat niet goed is, zou je die natuurlijk door kunnen trekken naar: zou je wel moet scheiden? Misschien ernstige gevallen van geweld daargelaten.
Ik denk dat het voor de meeste kinderen beter is dat de ouders bij elkaar blijven, als er niet teveel ruzie en strijd is. En dat zeg ik als gescheiden moeder!
Maar als er geen weg meer terug is kan je na een scheiding natuurlijk opnieuw keuzes maken waarbij de kinderen op nummer 1 staan. En een ingewikkelde samengestelde constructie is meestal niet te prefereren boven gewoon met je eigen vader/moeder wonen.
Kinderen hebben ook geen boodschap aan grote huizen dus daarvoor hoef je het ook echt niet te doen.
zondag 21 januari 2024 om 11:54
Ik vind dit juist niet een positief verhaal. Volwassenen kunnen positief zijn over de stiefouder maar een kind wil altijd een goede echte ouder. Helaas zie je vaak dat voornamelijk mannen voor de scheiding zich nergens mee bemoeit hebben. En daarna mag nieuwe vriendin gaan moederen, want dat is wel lekker makkelijk.Harderwijk2021 schreef: ↑21-01-2024 11:33Niet alles gelezen maar wat ik las , was grotendeels negatief.
Hier al bijna 20 jaar samengesteld gezin. En begin was uiteraard lastig. Aftasten. Verschillende manieren van opvoeden.
Maar alle kinderen zijn nu ruimschoots volwassen. En ik durf met zekerheid te zeggen dat de kinderen allemaal positief zijn. Spreken ze ook uit.
Hebben allemaal veel gehad aan de "stief"ouder. In sommige gevallen zelfs meer dan aan de eigen ouder. De beide scheidingen waren ook niet voor niets.
Ik durf wel te stellen dat het samengestelde gezin voor al onze kinderen beter is geweest dan wanneer de 2 basis gezinnen waren blijven bestaan.
Het is niet altijd kommer en kwel. Bovendien komen ook heel veel kinderen beschadigd uit een veel te lang durend vervelend huwelijk van pa en ma.
zondag 21 januari 2024 om 12:24
Dat is dan ook precies wat uit onderzoek blijkt. Extremen qua geweld e.d. buiten beschouwing gelaten zijn kinderen overweldigend gelukkiger als hun ouders bij elkaar blijven.Advocaatje schreef: ↑21-01-2024 11:20Tsja, dit topic gaat specifiek over samengestelde gezinnen, maar als je de conclusie trekt dat dat niet goed is, zou je die natuurlijk door kunnen trekken naar: zou je wel moet scheiden? Misschien ernstige gevallen van geweld daargelaten.
Ook als die ouders zelf niet per se meer zo gelukkig zijn.
Of je dat dan echt moet doen, is een tweede. We leven in een vrij land en je mag je eigen geluk ook een belangrijke plek geven uiteraard. Maar het veel gehoorde ‘Ja kinderen worden ook gelukkig als hun ouders dat zijn’ als reden waarom scheiden een goed idee is, is gewoon niet waar.
zondag 21 januari 2024 om 12:26
Ook dat is weer heel herkenbaar. Al mijn vriendinnen met zelf gescheiden ouders zijn dat zelf juist niet. En áls het dan ooit toch zou gebeuren dan komt er hoe dan ook geen tweede leg of nieuwe liefdesbaby.Samarinde schreef: ↑21-01-2024 10:37Dat denk ik ook. Misschien is zo’n nieuwe constructie gemakkelijker voor kinderen als hun ouders al snel na hun geboorte uit elkaar gaan, omdat er dan nauwelijks herinneringen zijn aan ‘de kern’, maar ja, dat is ook weer zoiets.
Overigens heb ik zelf vrij veel vrienden die altijd hebben geroepen dat ze nóóit zouden gaan scheiden omdat ze zelf kinderen van gescheiden ouders zijn en zijn opgegroeid in samengestelde gezinnen, en tot dusver hebben ze allemaal woord gehouden. Terwijl je vaak hoort dat juist kinderen van gescheiden ouders zelf ook gaan scheiden. Mijn idee is dat het schrikbeeld zo groot is dat ze er alles aan doen om dat te voorkomen.
zondag 21 januari 2024 om 12:28
Ja of verliefd en naïef. Het is toch ook deels gewoon een logisch gevolg dat hoe groter het gezin wordt, het individu er minder toe doet?
Jullie hebben nu 5, straks 6, kinderen en het is jullie kerntaak om ze allemaal te zien in hun behoeften.
Jij bent ook maar een mens met beperkte tijd, dus met elk kind extra, neemt de aandacht af.
En wat nou als 1 kind het compleet ruk vindt?
In een gezin van 3 heb je dan nog een mogelijkheid dat je bio ouder naar je luistert
In een gezin van 8 heb je dan gewoon pech.
zondag 21 januari 2024 om 12:46
Wanneer is het geslaagd? Of beter, wanneer besluit je er toch mee te stoppen? Wat als jouw relatie steeds slechter wordt en je uit elkaar wilt gaan, maar de kinderen juist heel blij zijn in deze situatie? Wie past zich dan aan? En wat als een van de kinderen op een gegeven moment aangeeft graag weer alleen met eigen broertje/zusje en ouder te willen zijn? Of als 3 van de vier dat zeggen?
zondag 21 januari 2024 om 12:52
Dat is natuurlijk heel fijn, maar niet de discussie hier.Harderwijk2021 schreef: ↑21-01-2024 11:33Niet alles gelezen maar wat ik las , was grotendeels negatief.
Hier al bijna 20 jaar samengesteld gezin. En begin was uiteraard lastig. Aftasten. Verschillende manieren van opvoeden.
Maar alle kinderen zijn nu ruimschoots volwassen. En ik durf met zekerheid te zeggen dat de kinderen allemaal positief zijn. Spreken ze ook uit.
Hebben allemaal veel gehad aan de "stief"ouder. In sommige gevallen zelfs meer dan aan de eigen ouder. De beide scheidingen waren ook niet voor niets.
Ik durf wel te stellen dat het samengestelde gezin voor al onze kinderen beter is geweest dan wanneer de 2 basis gezinnen waren blijven bestaan.
Het is niet altijd kommer en kwel. Bovendien komen ook heel veel kinderen beschadigd uit een veel te lang durend vervelend huwelijk van pa en ma.
De discussie gaat om samengesteld gezin vs blijven latten en geen samengesteld gezin beginnen. Niet om samengesteld gezin vs kerngezin/niet scheiden.
zondag 21 januari 2024 om 13:05
Mijn ex en zijn vriendin dachten precies zo. Iedereen was toch blij?
Dat onze kinderen mooi weer speelden, zo jong als ze waren, dat wilde er niet in. Ik was de niet positieve ex tenslotte.
15 jaar verder komt er geen kind meer thuis, zowel van haar als van hem niet.
Maar dát lag uiteraard aan de exen...
zondag 21 januari 2024 om 13:10
Hier kan ik me wel in vinden. Mijn situatie is wel iets anders omdat a) ik geen kinderen heb en b) mijn vriend en ik beiden geen kinderwens (meer) hebben. Gelukkig maar, wat mij betreft, want een 'tweede leg' maakt het verhaal doorgsans zeker lastiger en nog minder leuk voor de kinderen. Dat zie ik bij de ex van mijn vriend, al lijkt het nu de kinderen wat ouder worden wat rustiger te worden en ze kunnen ook makkelijk van het ene huis naar het andere (paar minuten lopen). En bij een vriendin van me is een soortgelijke situatie, waar de partner zonder kinderen wel een wens had, erg ingewikkeld en onaangenaam voor ouders en oudste kind (jongste, 'de tweede leg', merkt er nog niet zoveel van).Zeemeermin84 schreef: ↑20-01-2024 17:18Bij latten is dat natuurlijk wel veel minder. Bovendien ligt dan het zwaartepunt van aanpassen bij de volwassenen/meerderjarigen. Bij samenwonen veel meer bij kinderen.
En als je nog een kinderwens hebt? Tjah, jammer.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zondag 21 januari 2024 om 13:23
Ik zeg weleens, ik kan een boek schrijven over de periode vanaf dat mijn ouders scheidden.
Mijn moeder had stiekem een vriend (reden van scheiding). Zogenaamd gingen we bij haar collega op bezoek. Maar als we thuis kwamen, mochten we niks tegen onze vader zeggen. Zus en ik waren 9 en 11 toen ouders gingen scheiden.
Vader bleef in ouderlijke huis wonen, dus onze kinderkamers waren daar. En mijn moeder ging, voor de vorm, eerst alleen met ons wonen. Als snel kwam "collega" erbij met zijn 2 oudere kinderen. Huis van mijn moeder werd verkocht en hij kocht een groot huis waar wij dan ook mochten wonen. Want dat het zijn huis was, en bleef, werd maar al te goed duidelijk gemaakt aan ons als er weer eens ruzie was. En dat was vaak.
Vader had inmiddels derde vriendin maar "nu echt serieus". Zij trok samen met haar dochter bij vader in. Hierdoor moesten zus en ik samen op een logeerkamer. Kinderkamers waren niet meer van ons. En oh ja, zomaar langskomen mocht niet meer want daar kon vriendin niet goed tegen. En ook op afspraak niet te vaak want het was niet nodig om zo vaak op bezoek te gaan bij je ouders. Deed zij tenslotte ook niet (zij was 40, wij 10 en 12).
Uiteindelijk had ze vader zover om verderop te verhuizen waardoor wij mijn vader nog maar sporadisch zagen.
En dit was nog maar het begin. Zowel bij mijn moeder vreselijk thuis (voor de buitenwereld een g e w e l d i g gezin) als bij mijn vader die veel vriendinnen heeft versleten met alle gedoe erbij.
Ik wist 1 ding, dit ga ik later mijn kind nooit aandoen: moeten samenwonen met een vrouw/man en eventueel bijbehorende kinderen waar je helemaal niks mee hebt. Je kan het gedogen omdat het is zoals het is, maar bijna geeneen kind zou dit nooit kiezen als er een keuze was.
En alsof een ouder zou kiezen om met een man/vrouw in een huis samen te leven zonder dat je diegene zelf gekozen hebt en er geen gevoelens voor hebt. En die lekker gaat bemoeien met jouw leven. Wie wil dat??
Mijn moeder had stiekem een vriend (reden van scheiding). Zogenaamd gingen we bij haar collega op bezoek. Maar als we thuis kwamen, mochten we niks tegen onze vader zeggen. Zus en ik waren 9 en 11 toen ouders gingen scheiden.
Vader bleef in ouderlijke huis wonen, dus onze kinderkamers waren daar. En mijn moeder ging, voor de vorm, eerst alleen met ons wonen. Als snel kwam "collega" erbij met zijn 2 oudere kinderen. Huis van mijn moeder werd verkocht en hij kocht een groot huis waar wij dan ook mochten wonen. Want dat het zijn huis was, en bleef, werd maar al te goed duidelijk gemaakt aan ons als er weer eens ruzie was. En dat was vaak.
Vader had inmiddels derde vriendin maar "nu echt serieus". Zij trok samen met haar dochter bij vader in. Hierdoor moesten zus en ik samen op een logeerkamer. Kinderkamers waren niet meer van ons. En oh ja, zomaar langskomen mocht niet meer want daar kon vriendin niet goed tegen. En ook op afspraak niet te vaak want het was niet nodig om zo vaak op bezoek te gaan bij je ouders. Deed zij tenslotte ook niet (zij was 40, wij 10 en 12).
Uiteindelijk had ze vader zover om verderop te verhuizen waardoor wij mijn vader nog maar sporadisch zagen.
En dit was nog maar het begin. Zowel bij mijn moeder vreselijk thuis (voor de buitenwereld een g e w e l d i g gezin) als bij mijn vader die veel vriendinnen heeft versleten met alle gedoe erbij.
Ik wist 1 ding, dit ga ik later mijn kind nooit aandoen: moeten samenwonen met een vrouw/man en eventueel bijbehorende kinderen waar je helemaal niks mee hebt. Je kan het gedogen omdat het is zoals het is, maar bijna geeneen kind zou dit nooit kiezen als er een keuze was.
En alsof een ouder zou kiezen om met een man/vrouw in een huis samen te leven zonder dat je diegene zelf gekozen hebt en er geen gevoelens voor hebt. En die lekker gaat bemoeien met jouw leven. Wie wil dat??
zondag 21 januari 2024 om 13:48
Ik ben regelmatig met een vriendin wat doen en dan is ze meestal teleurgesteld dat ik er niet ben.
Ben al vanaf redelijk jonge leeftijd in beeld, daarom ben ik misschien meer eigen geworden dan als ik bijv met 11 jaar ineens erbij kwam.
zondag 21 januari 2024 om 14:08
Ik denk dat je onderscheid moet maken tussen scheiden en een samengesteld gezin. Dat zijn natuurlijk verschillende zaken. Moet je jezelf opofferen om in een liefdeloos huwelijk te blijven alleen voor de kinderen? En dan mag je met 18 wel uit elkaar? Dat lijkt mij voor volwassen kinderen niet bevorderlijk (ze zijn jarenlang voor de gek gehouden). En ook daarvoor merken kinderen heus wel dat er sprake is van ruzie, afwezigheid of langs elkaar heenleven. Dat is toch ook geen voorbeeld? Dat je kiest voor kinderen wil natuurlijk niet zeggen dat je dus ook voor hun vader of moeder moet blijven kiezen voor altijd.
Maar daarna is blijven latten natuurlijk ook een optie. Zeker bij thuiswonende kinderen. Op die manier hebben ze tijd met hun eigen ouder. Zonder een nieuwe partner en diens kinderen die nooit volledig eigen zullen worden. Iedereen kan zich op zijn eigen kinderen richten. En een eigen huis om tot rust te komen.
Een 2e leg maakt het nog weer totaal anders. Vaak veel ingewikkelder en zelden in positieve zin voor de 1e leg. Immers alle tijd en aandacht voor de baby of kleine kinderen. En de oudere kinderen kunnen zichzelf toch redden? Daarnaast heeft dit kind ook niet die vervelende trekjes van de ex of diens opvoeding. Het is een nieuwe kans ten koste van geld, tijd en aandacht van dat wat er was. Terwijl die kinderen juist meer aandacht nodig hebben door de scheiding.
Maar daarna is blijven latten natuurlijk ook een optie. Zeker bij thuiswonende kinderen. Op die manier hebben ze tijd met hun eigen ouder. Zonder een nieuwe partner en diens kinderen die nooit volledig eigen zullen worden. Iedereen kan zich op zijn eigen kinderen richten. En een eigen huis om tot rust te komen.
Een 2e leg maakt het nog weer totaal anders. Vaak veel ingewikkelder en zelden in positieve zin voor de 1e leg. Immers alle tijd en aandacht voor de baby of kleine kinderen. En de oudere kinderen kunnen zichzelf toch redden? Daarnaast heeft dit kind ook niet die vervelende trekjes van de ex of diens opvoeding. Het is een nieuwe kans ten koste van geld, tijd en aandacht van dat wat er was. Terwijl die kinderen juist meer aandacht nodig hebben door de scheiding.
zondag 21 januari 2024 om 14:38
Maar als je zegt dat je altijd het beste voor het kind na moet streven (wat een meerderheid hier zegt) dan is het vreemd om allemaal te roepen dat scheiden prima is, maar een samengesteld gezin niet. In beide gevallen stelt de ouder zijn/haar/hun behoeftes voorop.evelien2010 schreef: ↑21-01-2024 14:08Ik denk dat je onderscheid moet maken tussen scheiden en een samengesteld gezin. Dat zijn natuurlijk verschillende zaken. Moet je jezelf opofferen om in een liefdeloos huwelijk te blijven alleen voor de kinderen? En dan mag je met 18 wel uit elkaar? Dat lijkt mij voor volwassen kinderen niet bevorderlijk (ze zijn jarenlang voor de gek gehouden). En ook daarvoor merken kinderen heus wel dat er sprake is van ruzie, afwezigheid of langs elkaar heenleven. Dat is toch ook geen voorbeeld? Dat je kiest voor kinderen wil natuurlijk niet zeggen dat je dus ook voor hun vader of moeder moet blijven kiezen voor altijd.
Ik speel even advocaat van de duivel, hoor. Ik ben tegen beide niet. Maar waarom is een samengesteld gezin bijna gelijk aan kindermishandeling terwijl scheiden omdat je niet meer elke week n**kt wel prima?
zondag 21 januari 2024 om 15:12
Sorry snap je reactie helemaal niet nav mijn bericht.norajade schreef: ↑21-01-2024 11:54Ik vind dit juist niet een positief verhaal. Volwassenen kunnen positief zijn over de stiefouder maar een kind wil altijd een goede echte ouder. Helaas zie je vaak dat voornamelijk mannen voor de scheiding zich nergens mee bemoeit hebben. En daarna mag nieuwe vriendin gaan moederen, want dat is wel lekker makkelijk.
Hoezo niet positief?
zondag 21 januari 2024 om 15:17
Oke dan is mijn bijdrage dat ik blij ben dat wij die keus hebben gemaakt om een samengesteld gezin te worden. En niet hebben gekozen om te blijven latten tot de kinderen uit huis waren.Zeemeermin84 schreef: ↑21-01-2024 12:52Dat is natuurlijk heel fijn, maar niet de discussie hier.
De discussie gaat om samengesteld gezin vs blijven latten en geen samengesteld gezin beginnen. Niet om samengesteld gezin vs kerngezin/niet scheiden.
zondag 21 januari 2024 om 15:18
Al onze kinderen zijn nu volwassen èn positief erover. Dat ze hier toevallig niet meeschrijven, betekent niet dat dat niet zo is.Zeemeermin84 schreef: ↑21-01-2024 12:53Vrijwel uitsluitend negatieve berichten.
De (vrijwel?) enige positieve berichten komen van ouders die een samengesteld gezin hebben of hadden en niet van de kinderen uit zo'n gezin.
Daar trek ik wel conclusies uit.
zondag 21 januari 2024 om 15:31
Er zullen geheid gezinnen zijn waar het goed ging. Maar meestal nietHarderwijk2021 schreef: ↑21-01-2024 15:18Al onze kinderen zijn nu volwassen èn positief erover. Dat ze hier toevallig niet meeschrijven, betekent niet dat dat niet zo is.
En het punt is: ga je met je kinderen dat risico aan??
zondag 21 januari 2024 om 15:43
Er zijn toch ook ontzettend veel stellen die aan kinderen beginnen en uiteindelijk belanden in een vechtscheiding?Lila-Linda schreef: ↑21-01-2024 15:31Er zullen geheid gezinnen zijn waar het goed ging. Maar meestal niet
En het punt is: ga je met je kinderen dat risico aan??
Of die uiteindelijk niet zulke goede opvoeders blijken te zijn als ze van te voren dachten?
Uiteindelijk is alles een risico. En dan dus ook voor de kinderen. Een huis kopen, een zaak starten, emigreren, überhaupt aan kinderen beginnen.
zondag 21 januari 2024 om 15:48
Ik denk heel weinig kinderen, vooral onder zulke omstandigheden. Kinderen hebben geen keuze en zijn als minderjarige overgeleverd aan de volwassenen die verantwoordelijk voor hen zijn, en juist die mensen houden inderdaad graag bij hoog en laag vol dat kinderen toch o zo flexibel en veerkrachtig zijn. Maar ze hebben triest genoeg geen keuze, dat is heel wat anders.
En dat je dat met je eigen leven/geluk/whatever doet prima, maar waarom ook minderjarige kinderen erin betrekken?palmboom schreef: ↑20-01-2024 18:19Nou er zijn gezinnen die het stukken minder hebben kan ik je melden. Gokken is het leven altijd. Maar wij zijn juist ons heel erg bewust van onze situatie dus de beslissingen worden echt niet rücksichtslos genomen.
Ik vind dit forum op veel gebieden erg uitgaan van het negatieve. Ik herken dat helemaal niet vanuit mijzelf of mijn omgeving. Het verbaast me en ik ben toch echt niet naief.
Een relatie is meer dan 'het is gezellig' en 'we gaan met zijn allen op vakantie en vieren alle feestdagen met alle exen samen'. En gezinnen die het naar jouw eigen zeggen 'stukken minder hebben' zijn toch helemaal niet relevant in deze?
zondag 21 januari 2024 om 15:54
zondag 21 januari 2024 om 15:58
Sorry hoor, vind ik echt kolder.
Dat er veel niet goed aflopen, betekent niet dat ze allemaal slecht aflopen.
De samengestelde gezinnen die ik ken, waaronder die van mezelf, gaan echt allemaal prima, ook de kinderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
