Kinderen
alle pijlers
Schaamteloze acties of uitspraken van bekenden in kraamtijd
woensdag 30 december 2020 om 15:04
Ach wat sneu.evelien2010 schreef: ↑30-12-2020 12:57
Moeder zette kind op de toonbank om portemonnee te pakken toen het moest spugen. Veel boze en verontwaardigde reacties van andere klanten. Ook het personeel keek niet blij (schoof een doos tissues toe en gaf aan dat ze misschien beter kon gaan).
Ik stond een keer op zaterdagmiddag met een volle kar en een boos, overstrekkend kind bij de auto toen er een oudere man aankwam. Hij begon tegen mijn schreeuwende dochter op een heel vriendelijke toon te praten, pakte haar zo van me over en prakte haar voor me in de auto en hup portier dicht. Kind was zo verbouwereerd (en ik eigenlijk ook
) dat ik zonder gedoe de boodschappen in de achterbak kon leggen en naar huis kon rijden.
woensdag 30 december 2020 om 15:59
Een aantal jaar geleden heb ik hierover mijn eerste topic hier op het forum geopend.
Wij zijn ons eerste kindje verloren na 23 weken zwangerschap. De bevalling was heftig en in heb dan ook ruim 2,5 liter bloed verloren.
Ik woon niet in Nederland maar ik ben een paar dagen na de bevalling wel naar Nederland gegaan om tot rust te komen, te herstellen en om mijn verjaardag te vieren. De bevalling was 9 dagen voor mijn verjaardag dus ik wilde uit een nare situatie toch nog iets positiefs proberen te maken.
Een paar dagen nadat we in Nederland waren aangekomen wilde schoonvader met zijn vriendin langskomen. Niet de mensen waar ik op dat moment behoefte aan had maar mijn man wel dus soit.
Man en zijn vader moesten even een boodschap doen en ik bleef dus alleen met de vriendin van schoonvader. Toen kwam de shitstorm. Ik had helemaal geen kindje verdiend want ik had helemaal niet gehuild tijdens hun bezoek. Het was voor haar eigen schoondochter veel erger wat mij overkomen was want die was nog steeds zwanger en door de stress had ze 2 nachten niet geslapen en of ik wel wist wat die stress met haar ongeboren kleinkind kon doen en nog een paar van dat soort opmerkingen. Op dat moment was ik te flabbergasted om te reageren.
Het moge duidelijk zijn dat er geen contact meer is en dat ze onze dochters nog nooit gezien hebben en ook nooit zullen zien.
Wij zijn ons eerste kindje verloren na 23 weken zwangerschap. De bevalling was heftig en in heb dan ook ruim 2,5 liter bloed verloren.
Ik woon niet in Nederland maar ik ben een paar dagen na de bevalling wel naar Nederland gegaan om tot rust te komen, te herstellen en om mijn verjaardag te vieren. De bevalling was 9 dagen voor mijn verjaardag dus ik wilde uit een nare situatie toch nog iets positiefs proberen te maken.
Een paar dagen nadat we in Nederland waren aangekomen wilde schoonvader met zijn vriendin langskomen. Niet de mensen waar ik op dat moment behoefte aan had maar mijn man wel dus soit.
Man en zijn vader moesten even een boodschap doen en ik bleef dus alleen met de vriendin van schoonvader. Toen kwam de shitstorm. Ik had helemaal geen kindje verdiend want ik had helemaal niet gehuild tijdens hun bezoek. Het was voor haar eigen schoondochter veel erger wat mij overkomen was want die was nog steeds zwanger en door de stress had ze 2 nachten niet geslapen en of ik wel wist wat die stress met haar ongeboren kleinkind kon doen en nog een paar van dat soort opmerkingen. Op dat moment was ik te flabbergasted om te reageren.
Het moge duidelijk zijn dat er geen contact meer is en dat ze onze dochters nog nooit gezien hebben en ook nooit zullen zien.
"Nee" is ook een antwoord.
woensdag 30 december 2020 om 16:23
Belle73 schreef: ↑30-12-2020 13:43Ik heb ook wel eens staan lachen bij een heel mooi aangekleed meisje van een jaar of 3 dat in een driftbui op de grond lag in een winkel. Ik heb haar moeder wel meteen laten weten dat ik niemand uitlachte, maar dat het erg herkenbaar was. Moeder leek opgelucht toen ik haar vertelde dat veel kinderen dat doen.
O die herkenning en vriendelijkheid van andere moeders is zo fijn.
Ook geen kraamverhaal (Heb mijn eigen stomme uitspraak hier al gepost) maar was eens met peuter van 2 jaar in wandelwagen in een kledingwinkel. Peuter graait in de kleding, trekt het van het rek en gooit het op de grond. Ik schaam me kapot en begin de boel op te rapen als peuter met zijn knuistjes een kleerhanger te pakken krijgt en deze zo doormidden breekt
Snel afgepakt en boos geworden, waarop kind hard begint te brullen... Gelukkig kwam er toen een moeder naar me toe om te zeggen dat deze fase ook weer voorbij gaat 
woensdag 30 december 2020 om 16:50
Doet mij denken aan mijn verloskundige, die na de geboorte ook aan huis komt de eerste week.
Ik ben bewust alleenstaand moeder, maar ik denk dat de verloskundige zo haar ideeen erbij had.
Toen mijn zoon geboren was en zij bij mij thuis kwam voor de controle had ze overal opmerkingen over. Ik had een 2e hands babykamer en veel 2e hands babykleding. Toen kreeg ik de al de opmerking waarom ik aan een kind begon als ik er geen geld voor had. De kat moest ook weg want dat was vies voor baby's.
Paar maanden voor de geboorte was mijn vader overleden en mijn moeder zat nog midden in de rouw. ( waren meer dan 45 jaar bij elkaar).
Ook daar kwam de opmerking dat ik mijn depri moeder beter bij het kind kon weg houden want dat was niet goed. Mijn moeder was enorm trots dat ze oma was maar ook verdrietig dat mijn vader het niet meer kon meemaken.
Op de laatste dag kwam nog even de opmerking hoe ik ermee kon leven dat ik mijn zoon zo te kort ging doen en dat ik mijn zoon ging schaden.
Al met al geen leuke kraamweek
Ik ben bewust alleenstaand moeder, maar ik denk dat de verloskundige zo haar ideeen erbij had.
Toen mijn zoon geboren was en zij bij mij thuis kwam voor de controle had ze overal opmerkingen over. Ik had een 2e hands babykamer en veel 2e hands babykleding. Toen kreeg ik de al de opmerking waarom ik aan een kind begon als ik er geen geld voor had. De kat moest ook weg want dat was vies voor baby's.
Paar maanden voor de geboorte was mijn vader overleden en mijn moeder zat nog midden in de rouw. ( waren meer dan 45 jaar bij elkaar).
Ook daar kwam de opmerking dat ik mijn depri moeder beter bij het kind kon weg houden want dat was niet goed. Mijn moeder was enorm trots dat ze oma was maar ook verdrietig dat mijn vader het niet meer kon meemaken.
Op de laatste dag kwam nog even de opmerking hoe ik ermee kon leven dat ik mijn zoon zo te kort ging doen en dat ik mijn zoon ging schaden.
Al met al geen leuke kraamweek
woensdag 30 december 2020 om 16:53
lacie schreef: ↑30-12-2020 16:50Doet mij denken aan mijn verloskundige, die na de geboorte ook aan huis komt de eerste week.
Ik ben bewust alleenstaand moeder, maar ik denk dat de verloskundige zo haar ideeen erbij had.
Toen mijn zoon geboren was en zij bij mij thuis kwam voor de controle had ze overal opmerkingen over. Ik had een 2e hands babykamer en veel 2e hands babykleding. Toen kreeg ik de al de opmerking waarom ik aan een kind begon als ik er geen geld voor had. De kat moest ook weg want dat was vies voor baby's.
Paar maanden voor de geboorte was mijn vader overleden en mijn moeder zat nog midden in de rouw. ( waren meer dan 45 jaar bij elkaar).
Ook daar kwam de opmerking dat ik mijn depri moeder beter bij het kind kon weg houden want dat was niet goed. Mijn moeder was enorm trots dat ze oma was maar ook verdrietig dat mijn vader het niet meer kon meemaken.
Op de laatste dag kwam nog even de opmerking hoe ik ermee kon leven dat ik mijn zoon zo te kort ging doen en dat ik mijn zoon ging schaden.
Al met al geen leuke kraamweek
en toen heb je een klacht ingediend hoop ik?
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 30 december 2020 om 17:21
Ik moet steeds aan een verhaal denken van jaren geleden, als ik dit topic weer bovenaan zie staan. Betreft 2 vriendinnen van mij. Zij zijn wel bevriend maar niet zo goed bevriend dat ze bovenaan elkaars lijstje staan om te bellen na een bevalling.
Vriendin A hoogzwanger en vriendin B in het ziekenhuis herstellende van een operatie.
Vriendin B had uitzicht op de ingang van het ziekenhuis. Toen ze op een gegeven moment de schoonouders van vriendin A zag aankomen. Haar conclusie was vriendin A is bevallen. Toen heeft ze zichzelf uit bed gehesen, is in een rolstoel geklommen en is ze dus op zoek gegaan naar vriendin A.
Die heeft ze ook gevonden. Zelfs zo snel dat de ouders van vriendin A zelf nog niet eens in het ziekenhuis waren. Vriendin A werd zelfs nog wat opgefrist etc door de verpleging. Vriendin A was zo in shock dat ze eigenlijk niet wist wat ze moest zeggen. Uiteindelijk hebben de ouders van vriendin A haar gevraagd weg te gaan toen deze aankwamen in het ziekenhuis.
Kleine kanttekening: toen vriendin B zelf het jaar ervoor bevallen was, hebben ze het 48 uur stilgehouden voor iedereen omdat ze zelf zo lang mogelijk in hun eigen bubbel wilden blijven/genieten.
Vriendin A hoogzwanger en vriendin B in het ziekenhuis herstellende van een operatie.
Vriendin B had uitzicht op de ingang van het ziekenhuis. Toen ze op een gegeven moment de schoonouders van vriendin A zag aankomen. Haar conclusie was vriendin A is bevallen. Toen heeft ze zichzelf uit bed gehesen, is in een rolstoel geklommen en is ze dus op zoek gegaan naar vriendin A.
Die heeft ze ook gevonden. Zelfs zo snel dat de ouders van vriendin A zelf nog niet eens in het ziekenhuis waren. Vriendin A werd zelfs nog wat opgefrist etc door de verpleging. Vriendin A was zo in shock dat ze eigenlijk niet wist wat ze moest zeggen. Uiteindelijk hebben de ouders van vriendin A haar gevraagd weg te gaan toen deze aankwamen in het ziekenhuis.
Kleine kanttekening: toen vriendin B zelf het jaar ervoor bevallen was, hebben ze het 48 uur stilgehouden voor iedereen omdat ze zelf zo lang mogelijk in hun eigen bubbel wilden blijven/genieten.
Zulke vrouwen hebben dan echt het verkeerde vak gekozen he..
woensdag 30 december 2020 om 17:28
dit is mij twee keer gebeurd, kan er nog boos/ verdrietig om worden.Mrs_williams schreef: ↑30-12-2020 12:01Bij de eerste ben ik ingeleid, de ontsluiting vorderde niet, dus het werd een keizersnede. We hebben toen snel onze ouders gebeld, omdat ze al ruim 24 uur in spanning zaten. Wat we niet wisten, was dat mijn schoonouders meteen in de auto zijn gesprongen en naar het ziekenhuis zijn gereden. Na de bevalling bleef man met dochter achter, terwijl ik naar de verkoever werd gereden. Toen ik eenmaal naar mijn kamer werd gereden, stonden daar mijn schoonouders te wachten. Ik had nog graag even een moment met zijn drieën gehad. Maar schoonmoeder had onze dochter meteen in haar handen. Nog voor ik haar zelf voor de eerste keer had vastgehouden. Toen ik haar daarna voor het eerst in mijn armen had, stond ze er meteen met haar neus boven op. We hadden totaal geen goede band, en ik was op dat moment nog half van de wereld door een allergische reactie op de ruggenprik, dus ik liet het maar over me heen gaan. Maar ik had toch graag zelf mijn dochter als eerste vastgehouden.
woensdag 30 december 2020 om 17:28
dit is mij twee keer gebeurd, kan er nog boos/ verdrietig om worden.Mrs_williams schreef: ↑30-12-2020 12:01Bij de eerste ben ik ingeleid, de ontsluiting vorderde niet, dus het werd een keizersnede. We hebben toen snel onze ouders gebeld, omdat ze al ruim 24 uur in spanning zaten. Wat we niet wisten, was dat mijn schoonouders meteen in de auto zijn gesprongen en naar het ziekenhuis zijn gereden. Na de bevalling bleef man met dochter achter, terwijl ik naar de verkoever werd gereden. Toen ik eenmaal naar mijn kamer werd gereden, stonden daar mijn schoonouders te wachten. Ik had nog graag even een moment met zijn drieën gehad. Maar schoonmoeder had onze dochter meteen in haar handen. Nog voor ik haar zelf voor de eerste keer had vastgehouden. Toen ik haar daarna voor het eerst in mijn armen had, stond ze er meteen met haar neus boven op. We hadden totaal geen goede band, en ik was op dat moment nog half van de wereld door een allergische reactie op de ruggenprik, dus ik liet het maar over me heen gaan. Maar ik had toch graag zelf mijn dochter als eerste vastgehouden.
woensdag 30 december 2020 om 17:29
Haha ik heb dat ook eens gehad, ziedende, brullende peuter op de grond: IK GA NIET MET JOU MEE MAMA! Kwam er een oude vrouw langs die (met een knipoog naar mij) zei: ‘nou, dan moet je maar met mij mee hè?’ Nou hij wist niet hoe snel hij naar me toe moest rennen haha. Top.Maduixa schreef: ↑30-12-2020 15:04Ach wat sneu.
Ik stond een keer op zaterdagmiddag met een volle kar en een boos, overstrekkend kind bij de auto toen er een oudere man aankwam. Hij begon tegen mijn schreeuwende dochter op een heel vriendelijke toon te praten, pakte haar zo van me over en prakte haar voor me in de auto en hup portier dicht. Kind was zo verbouwereerd (en ik eigenlijk ook
Ik ga trouwens ook met mijn hoestende peuter naar buiten ondanks coronatijd. Mijn zoon heeft last van iets wat waarschijnlijk astma is (maar dat kun je niet officieel diagnosticeren voor 6-7 jaar), heeft hij niet van een vreemde want ik heb het ook. Kind hoest dus wat af als hij buiten rondjes rent, in koude, vochtige lucht rondloopt of een of ander allergeen per ongeluk inademt.
Maar sorry, ik weiger een peuter 1.5 jaar lang binnen te houden omdat andere mensen zijn hoestje eng vinden. Hij moet gewoon lekker buiten kunnen spelen, juist belangrijk en gezond voor hem. Uiteraard hou ik hem binnen als het een ander hoestje is dan normaal, of als hij er koorts bij heeft, maar hij heeft ook wel eens ‘koortswangen’ bij gewone opwinding of moeheid. Ik heb dus al heel veel opmerkingen gehad.
Maar ja, sorry not sorry. Tis een peuter. Kan hem niet uitleggen dat andere mensen hem momenteel melaats vinden omdat hij nu eenmaal een aandoening heeft waar hij helemaal niks aan kan doen, en dat hij permanent binnen moet zitten om te voorkomen dat anderen zich ongemakkelijk voelen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 30 december 2020 om 17:32
Toen wij met onze eerste na 5 dagen ziekenhuis de parkeergarage uitreden, kruisten wij het fietspad waar precies op dat moment een hele club vrienden/bekenden fietste, op weg naar een festival. Ik zat op apegapen in de auto (keizersnee) dus man stapte uit en heeft een paar minuutjes met iedereen staan kletsen.
Was een heel gek, onverwacht maar eigenlijk ook wel leuk en bijzonder moment.
Was een heel gek, onverwacht maar eigenlijk ook wel leuk en bijzonder moment.
woensdag 30 december 2020 om 17:45
Gelukkig vallen mijn nare ervaringen in het niet bij een hoop wat ik hier lees.
*Ex-schoonmoeder die ook mijn zoon maar mee nam naar beneden van uit de slaapkamer terwijl ik zelf niet goed kon lopen. Terwijl ik wilde dat hij bij mij bleef. Was net 20 en erg bleu dus durfde er niet tegen in te gaan.
*Mijn broer die 3 dagen later pas kwam kijken (woonde op steenworp afstand) want hij ging het vieren met zijn vrienden (die ik niet kende)
*Mijn jongste is dysmatuur geboren (38 weken 2030 gram)
Hoe vaak ik wel gehoord heb dat het zo makkelijk dan was met de bevalling en dat ze dan zo lekker lang baby blijven.
Ja vind ik echt leuk hoor
*Ex-schoonmoeder die ook mijn zoon maar mee nam naar beneden van uit de slaapkamer terwijl ik zelf niet goed kon lopen. Terwijl ik wilde dat hij bij mij bleef. Was net 20 en erg bleu dus durfde er niet tegen in te gaan.
*Mijn broer die 3 dagen later pas kwam kijken (woonde op steenworp afstand) want hij ging het vieren met zijn vrienden (die ik niet kende)
*Mijn jongste is dysmatuur geboren (38 weken 2030 gram)
Hoe vaak ik wel gehoord heb dat het zo makkelijk dan was met de bevalling en dat ze dan zo lekker lang baby blijven.
Ja vind ik echt leuk hoor
woensdag 30 december 2020 om 18:26
Mijn beste vriendin kwam op bezoek in het ziekenhuis en zei dat ik er nog steeds zwanger uit zag, ondanks dat mijn baby al geboren was. Vond ik niet leuk.
Zelfde kind; even naar het cafetaria in het ziekenhuis, zei de dame achter de toonbank “ nou dat duurt niet lang meer”
Nou eh, hij is al geboren hoor..
Zelfde kind; even naar het cafetaria in het ziekenhuis, zei de dame achter de toonbank “ nou dat duurt niet lang meer”
Nou eh, hij is al geboren hoor..
woensdag 30 december 2020 om 19:10
Wat ontzettend verdrietig. Knuffel van mij.petra123456 schreef: ↑27-12-2020 19:42Knuffel.. ik raak stiekem ook nog van de kaart als ik onverwacht over een kind struikel dat vlak op mijn uitgerekende data is geboren. Stiekem want het is niet geaccepteerd het er moeilijk mee te hebben.
woensdag 30 december 2020 om 19:40
En dat was meteen haar laatste dag (minuut)?. Pfff.oneenietweer schreef: ↑30-12-2020 19:37Lang niet zo erg als veel van de verhalen die ik hier lees maar toch niet echt leuk:
Kraamhulp, met een blik op de trouwfoto boven ons bed: ‘nou, je bent wel veel aangekomen hè! En je baby is ook dik, dat krijg je dan!’
woensdag 30 december 2020 om 19:44
We hebben na 2 dagen (van de 10) gezegd dat we het nu wel zelf konden. Niet assertief genoeg om te zeggen dat we haar vreselijk vonden. Jammer alleen dat ik na de keizersnee met complicaties nog niks kon, dus ik zat mooi met de gebakken peren.
woensdag 30 december 2020 om 20:06
Ik ben er nog een vergeten. Dochter was 2 weken oud en we mochten haar mee naar huis nemen. Ik had wel zin in koffie to go, dus we stonden in de rij voor koffie. De dame achter de balie vroeg hoe onze dochter heet, dus ik geef antwoord (hele normale net geen top 10-naam). Zegt ze: 'Dat meen je niet, dat is ook niet origineel???' 
woensdag 30 december 2020 om 21:15
Dat doet me denken aan mijn eigen moeder. Heeft altijd geroepen niet voor haar 50ste oma te willen worden ( is niet aan haar lijkt me) en toen ik na ruim 4 jaar haar de positieve test liet zien was het eerste wat ze zei: ik wil geen oma genoemd worden!ahgossie schreef: ↑29-12-2020 18:58Na een lang traject zwanger mogen worden. Geen natuurlijke bevalling, maar een keizersnee.
Schoonouders komen op bezoek in het ziekenhuis. Nog voor ze ons kind in de armen sluiten zegt schoonmoeder:" Als je maar niet denkt dat wij op komen passen!"
Uhhh, ik had helemaal niks gevraagd, nergens op gerekend of verwacht...
De toon was wel lekker gezet, dat wel.
Het is wel goed gekomen, maar ze hebben nooit opgepast en ze heeft daar nooit gelogeerd. Daar had ze de andere opa en oma voor. Die band was dan ook duidelijk beter.
Nou ze heeft geluk gehad: ik heb het contact verbroken ( niet alleen daardoor hoor) en mijn dochter heeft haar nooit oma genoemd.
woensdag 30 december 2020 om 23:04
Toen ik 24 uur na mijn 1e bevalling met (2 liter bloedverlies en een hb net boven de 4) de katheter er uit was en ik met aan beide armen 1 personeelslid naar de wc met enorm veel moeite ben gestrompeld en weer terug, was ik echt super trots op mezelf. Voor mijn gevoel had ik zojuist de marathon uitgelopen hier dacht de verpleging echter anders over. Hun reactie: het is nog helemaal niks. Diezelfde dag kreeg ik een bloedtransfusie en de volgende dag ben ik ontslagen uit het ziekenhuis. Ik kon toen nog steeds geen 10 meter lopen met heel veel moeite. Mijn man heeft me terwijl ik op een douchestoel hing zat gewassen net voor mijn ontslag uit het ziekenhuis. Zelf kon ik het niet en de verpleging. geloofde het welwas te druk om te komen helpen. Onderweg naar huis toe heb ik tranen met tuiten gehuild omdat ik van ellende niet wist hoe dat ik in vredesnaam voor mijn dochter moest gaan zorgen als ik zelf vrijwel niets kon.
Twee jaar later na de bevalling van mijn zoon wederom 2 liter bloedverlies. Dit keer was het ziekenhuis beter voorbereid en heeft alles gedaan wat ze konden. Met redelijk succes. Mijn hb is niet lager dan 5.5 geweest. Toen we de volgende dag naar huis toe mochten aan het begin van de avond, moesten we de kraamzorg inlichten. Ze vroegen wanneer ze wilden dat we kwamen. Ik had inmiddels een stuk meer zelfvertrouwen en voelde me ook een stukje minder beroerd dan 2 jaar eerder. Dus ik had zoiets van doe maar morgenvroeg rond een uur of 9. Dat was niet de bedoeling en ze wilden toch echt nog die avond komen
hier dacht de verpleging echter anders over. Hun reactie: het is nog helemaal niks. Diezelfde dag kreeg ik een bloedtransfusie en de volgende dag ben ik ontslagen uit het ziekenhuis. Ik kon toen nog steeds geen 10 meter lopen met heel veel moeite. Mijn man heeft me terwijl ik op een douchestoel hing zat gewassen net voor mijn ontslag uit het ziekenhuis. Zelf kon ik het niet en de verpleging. geloofde het welwas te druk om te komen helpen. Onderweg naar huis toe heb ik tranen met tuiten gehuild omdat ik van ellende niet wist hoe dat ik in vredesnaam voor mijn dochter moest gaan zorgen als ik zelf vrijwel niets kon.Twee jaar later na de bevalling van mijn zoon wederom 2 liter bloedverlies. Dit keer was het ziekenhuis beter voorbereid en heeft alles gedaan wat ze konden. Met redelijk succes. Mijn hb is niet lager dan 5.5 geweest. Toen we de volgende dag naar huis toe mochten aan het begin van de avond, moesten we de kraamzorg inlichten. Ze vroegen wanneer ze wilden dat we kwamen. Ik had inmiddels een stuk meer zelfvertrouwen en voelde me ook een stukje minder beroerd dan 2 jaar eerder. Dus ik had zoiets van doe maar morgenvroeg rond een uur of 9. Dat was niet de bedoeling en ze wilden toch echt nog die avond komen
Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag
woensdag 30 december 2020 om 23:09
Chiao schreef: ↑30-12-2020 23:04Toen ik 24 uur na mijn 1e bevalling met (2 liter bloedverlies en een hb net boven de 4) de katheter er uit was en ik met aan beide armen 1 personeelslid naar de wc met enorm veel moeite ben gestrompeld en weer terug, was ik echt super trots op mezelf. Voor mijn gevoel had ik zojuist de marathon uitgelopen
Twee jaar later na de bevalling van mijn zoon wederom 2 liter bloedverlies. Dit keer was het ziekenhuis beter voorbereid en heeft alles gedaan wat ze konden. Met redelijk succes. Mijn hb is niet lager dan 5.5 geweest. Toen we de volgende dag naar huis toe mochten aan het begin van de avond, moesten we de kraamzorg inlichten. Ze vroegen wanneer ze wilden dat we kwamen. Ik had inmiddels een stuk meer zelfvertrouwen en voelde me ook een stukje minder beroerd dan 2 jaar eerder en ik had behoefte aan rust na al het bevallingsgedoe. Onze dochter was nog uit logeren. Dus ik had zoiets van doe maar morgenvroeg rond een uur of 9. Dat was niet de bedoeling en ze wilden toch echt nog die avond komen
Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag
donderdag 31 december 2020 om 08:59
Haha!Marietje81 schreef: ↑28-12-2020 20:42Niet echt een schaamteloze actie, heb er vooral heel hard om gelachen. Ik was zwanger van nummer 1 en op woensdag de 11e uitgerekend. Een paar dagen ervoor belde mijn tante dat ze zaterdag de 14e in de buurt zou zijn en of ze dan op kraamvisite kon komen. Alsof het vaststond dat ik die woensdag, of überhaupt voor die zaterdag, ging bevallenNog daargelaten dat ik uiteraard niet kan voorzien hoe de bevalling verloopt, waar ik dan zou zijn enz.
Toen ik haar dit alles uitlegde reageerde ze erg verbaasd. Had ze totaal niet bij stilgestaan....
Zoiets had ik met de geboorte van mijn oudste. 19 uitgerekend. Natuurlijk wist ik heus wel dat ik eerder of later kon bevallen, maar de 19e zat zo vast in mijn hoofd, dat ik helemaal verbaasd was toen 3 dagen daarvoor de weeën begonnen.
