Kinderen
alle pijlers
Schaamteloze acties of uitspraken van bekenden in kraamtijd
zaterdag 2 januari 2021 om 08:35
Deze is niet van mezelf maar van een bekende.
Ze had een hele heftige zwangerschap gehad en lag inmiddels al een paar weken in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Er was een groepsapp zodat ze iedereen tegelijk updates konden sturen. Op de dag van de bevalling heeft iemand de naam al op de groepsapp gezet voordat ze zelf de kans hebben gehad om eerst de rest van de dierbaren te kunnen bellen en het vervolgens zelfs op de app te kunnen zetten. De naam was ook nog eens fout geschreven.
Ze had een hele heftige zwangerschap gehad en lag inmiddels al een paar weken in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Er was een groepsapp zodat ze iedereen tegelijk updates konden sturen. Op de dag van de bevalling heeft iemand de naam al op de groepsapp gezet voordat ze zelf de kans hebben gehad om eerst de rest van de dierbaren te kunnen bellen en het vervolgens zelfs op de app te kunnen zetten. De naam was ook nog eens fout geschreven.
Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag
zaterdag 2 januari 2021 om 09:42
Oh, ook iets bijzonders: na mijn spoedkeizersnede, het nieuws dat het met mijn kind niet goed ging, mijn oudste die compleet in pieces was omdat ze bang was om haar moeder en haar pasgeboren zusje te verliezen, ging ik achter mijn jongste aan, moederziel alleen naar het Erasmus.
En iedereen was zo ontzettend lief! Van het ambulancepersoneel, tot de eerste opvang in het andere ziekenhuis, de verpleegkundigen tot de kinderarts.
Het enige gekke was dat ze maar niet wilden beseffen of iets dergelijks dat er geen vader in het spel was, iedere dag kreeg ik wel minstens twee keer de vraag wanneer de vader/mijn man langs zou komen xD
En iedereen was zo ontzettend lief! Van het ambulancepersoneel, tot de eerste opvang in het andere ziekenhuis, de verpleegkundigen tot de kinderarts.
Het enige gekke was dat ze maar niet wilden beseffen of iets dergelijks dat er geen vader in het spel was, iedere dag kreeg ik wel minstens twee keer de vraag wanneer de vader/mijn man langs zou komen xD
zaterdag 2 januari 2021 om 10:05
O ja, eentje over de naam: mijn oudste heeft een klassieke Bijbelse naam die je niet veel hoort (maar volgens mij toch wel redelijk bekend is). Mijn schoonouders hebben zelf hun kinderen populaire jaren 70-namen gegeven zoals Esther, Jeroen, Claudia. Toen mijn schoonvader de -niet veel voorkomende- naam van onze zoon hoorde, zei hij: “Nou wat een rare naam, wij noemen hem bij z’n tweede naam hoor, Pieter. Hè jongen, voor ons ben je gewoon Pieter.” 
Schoonmoeder heeft hem onmiddellijk tot de orde geroepen.
De namen van de kleinkinderen die daarna geboren zijn bij hun andere kinderen zijn veel extremer. Hij was gelukkig dus al zachtjes voorbereid.
Schoonmoeder heeft hem onmiddellijk tot de orde geroepen. De namen van de kleinkinderen die daarna geboren zijn bij hun andere kinderen zijn veel extremer. Hij was gelukkig dus al zachtjes voorbereid.
zondag 3 januari 2021 om 01:06
Haha, bij mij (alleenstaand met donor kindje) dachten ze steeds dat de vriendin die bij mijn bevalling was mijn partner was. Maar dat vond ik niet lomp of zo, misverstand. Mijn vriendin was iets minder blij toen ze door de mevrouw van het eten voor de oma werd aangezienshala91 schreef: ↑02-01-2021 09:42Oh, ook iets bijzonders: na mijn spoedkeizersnede, het nieuws dat het met mijn kind niet goed ging, mijn oudste die compleet in pieces was omdat ze bang was om haar moeder en haar pasgeboren zusje te verliezen, ging ik achter mijn jongste aan, moederziel alleen naar het Erasmus.
En iedereen was zo ontzettend lief! Van het ambulancepersoneel, tot de eerste opvang in het andere ziekenhuis, de verpleegkundigen tot de kinderarts.
Het enige gekke was dat ze maar niet wilden beseffen of iets dergelijks dat er geen vader in het spel was, iedere dag kreeg ik wel minstens twee keer de vraag wanneer de vader/mijn man langs zou komen xD
.
maandag 4 januari 2021 om 09:43
Zoon was geboren.
Het eerste wat de broer van mijn (nu ex) man zei toen hij zijn neefje zag.. 'oh, dus zo ziet een halfbloedje eruit..'
(Vader is Turks). Ik wist dat niet, hoorde het pas jaren later van mijn man toen de band tussen mij en schoonfamilie al verziekt was.
We hebben er allebei om gehuild, het was zo ontzettend neerbuigend.
Van de wijkverpleegkundige 'Je man zal wel blij zijn he, in die culturen krijgen ze liever geen dochters'...
We waren vooral blij met een gezond kind..
Iets later van klanten in de winkel waar ik werkte, toen ze de naam van mijn zoon hoorden en ik zei 'Ja is een Turkse naam, m'n man is Turks'... of ik niet bang was dat mijn man ons kind zou ontvoeren 'want dat doen die buitenlanders toch'.
Toen ik vroeg aan de vrouw of zij niet bang was dat haar man hun dochter zou misbruiken 'want ja dat doen veel vaders..' vond ze dat niet zo leuk. Ik vond het ook niet leuk, in mijn eerste week terug op de werkvloer.
Toen ik met mijn bescheiden cupmaat borstvoeding gaf aan mijn zoon en mijn schoonmoeder hem van mijn borst trok, vervolgens in mijn borst kneep en vroeg of ik wel genoeg melk had, want de borsten van haar andere schoondochter waren veel groter, wilde ik haar vooral op haar smoel slaan.
Ik had een bevalling van 20 uur gehad en was super moe, kreeg vervolgens direct na de bevalling van haar ook verhalen over mensen in een of ander vaag Turks bergdorp die een nog zwaardere bevalling hadden gehad, en sommige mensen kregen doodgeboren kinderen en zij had 3 kinderen gehad, dus het viel allemaal best mee met mijn bevalling!
Ze bemoeide zich overal mee. Toen mijn zoon 40 dagen was was het de bedoeling om een bepaald (onschuldig maar belangrijk) ritueel uit te voeren. Omdat mijn man haar een paar dagen van te voren had aangesproken op haar rotgedrag fakete ze die bewuste dag een migraineaanval en wilde ze niet komen omdat we haar zo enorm hadden gekwetst.
Ik heb in mijn kraamperiode geregeld met mijn zoon achter de bank gelegen als zij weer voor de deur stond en door mijn gordijnen stond te gluren of ik thuis was. Als ik de bel hoorde en haar auto zag dook ik achter de bank, met kind en al.
Belde ze later boos op waarom ik niet thuis was, want mijn zoon was vooral HAAR kind die ze moest kunnen zien wanneer zij wilde.
(Ik heb in de jaren erna mijn frustratie over haar kutkarakter behoorlijk weggewerkt door geregeld in haar thee te spugen, sorry)
Het eerste wat de broer van mijn (nu ex) man zei toen hij zijn neefje zag.. 'oh, dus zo ziet een halfbloedje eruit..'
(Vader is Turks). Ik wist dat niet, hoorde het pas jaren later van mijn man toen de band tussen mij en schoonfamilie al verziekt was.
We hebben er allebei om gehuild, het was zo ontzettend neerbuigend.
Van de wijkverpleegkundige 'Je man zal wel blij zijn he, in die culturen krijgen ze liever geen dochters'...
We waren vooral blij met een gezond kind..
Iets later van klanten in de winkel waar ik werkte, toen ze de naam van mijn zoon hoorden en ik zei 'Ja is een Turkse naam, m'n man is Turks'... of ik niet bang was dat mijn man ons kind zou ontvoeren 'want dat doen die buitenlanders toch'.
Toen ik vroeg aan de vrouw of zij niet bang was dat haar man hun dochter zou misbruiken 'want ja dat doen veel vaders..' vond ze dat niet zo leuk. Ik vond het ook niet leuk, in mijn eerste week terug op de werkvloer.
Toen ik met mijn bescheiden cupmaat borstvoeding gaf aan mijn zoon en mijn schoonmoeder hem van mijn borst trok, vervolgens in mijn borst kneep en vroeg of ik wel genoeg melk had, want de borsten van haar andere schoondochter waren veel groter, wilde ik haar vooral op haar smoel slaan.
Ik had een bevalling van 20 uur gehad en was super moe, kreeg vervolgens direct na de bevalling van haar ook verhalen over mensen in een of ander vaag Turks bergdorp die een nog zwaardere bevalling hadden gehad, en sommige mensen kregen doodgeboren kinderen en zij had 3 kinderen gehad, dus het viel allemaal best mee met mijn bevalling!
Ze bemoeide zich overal mee. Toen mijn zoon 40 dagen was was het de bedoeling om een bepaald (onschuldig maar belangrijk) ritueel uit te voeren. Omdat mijn man haar een paar dagen van te voren had aangesproken op haar rotgedrag fakete ze die bewuste dag een migraineaanval en wilde ze niet komen omdat we haar zo enorm hadden gekwetst.
Ik heb in mijn kraamperiode geregeld met mijn zoon achter de bank gelegen als zij weer voor de deur stond en door mijn gordijnen stond te gluren of ik thuis was. Als ik de bel hoorde en haar auto zag dook ik achter de bank, met kind en al.
Belde ze later boos op waarom ik niet thuis was, want mijn zoon was vooral HAAR kind die ze moest kunnen zien wanneer zij wilde.
(Ik heb in de jaren erna mijn frustratie over haar kutkarakter behoorlijk weggewerkt door geregeld in haar thee te spugen, sorry)
maandag 4 januari 2021 om 10:51
Kuzu schreef: ↑04-01-2021 09:43Zoon was geboren.
Het eerste wat de broer van mijn (nu ex) man zei toen hij zijn neefje zag.. 'oh, dus zo ziet een halfbloedje eruit..'
(Vader is Turks). Ik wist dat niet, hoorde het pas jaren later van mijn man toen de band tussen mij en schoonfamilie al verziekt was.
We hebben er allebei om gehuild, het was zo ontzettend neerbuigend.
Van de wijkverpleegkundige 'Je man zal wel blij zijn he, in die culturen krijgen ze liever geen dochters'...
We waren vooral blij met een gezond kind..
Iets later van klanten in de winkel waar ik werkte, toen ze de naam van mijn zoon hoorden en ik zei 'Ja is een Turkse naam, m'n man is Turks'... of ik niet bang was dat mijn man ons kind zou ontvoeren 'want dat doen die buitenlanders toch'.
Toen ik vroeg aan de vrouw of zij niet bang was dat haar man hun dochter zou misbruiken 'want ja dat doen veel vaders..' vond ze dat niet zo leuk. Ik vond het ook niet leuk, in mijn eerste week terug op de werkvloer.
Toen ik met mijn bescheiden cupmaat borstvoeding gaf aan mijn zoon en mijn schoonmoeder hem van mijn borst trok, vervolgens in mijn borst kneep en vroeg of ik wel genoeg melk had, want de borsten van haar andere schoondochter waren veel groter, wilde ik haar vooral op haar smoel slaan.
Ik had een bevalling van 20 uur gehad en was super moe, kreeg vervolgens direct na de bevalling van haar ook verhalen over mensen in een of ander vaag Turks bergdorp die een nog zwaardere bevalling hadden gehad, en sommige mensen kregen doodgeboren kinderen en zij had 3 kinderen gehad, dus het viel allemaal best mee met mijn bevalling!
Ze bemoeide zich overal mee. Toen mijn zoon 40 dagen was was het de bedoeling om een bepaald (onschuldig maar belangrijk) ritueel uit te voeren. Omdat mijn man haar een paar dagen van te voren had aangesproken op haar rotgedrag fakete ze die bewuste dag een migraineaanval en wilde ze niet komen omdat we haar zo enorm hadden gekwetst.
Ik heb in mijn kraamperiode geregeld met mijn zoon achter de bank gelegen als zij weer voor de deur stond en door mijn gordijnen stond te gluren of ik thuis was. Als ik de bel hoorde en haar auto zag dook ik achter de bank, met kind en al.
Belde ze later boos op waarom ik niet thuis was, want mijn zoon was vooral HAAR kind die ze moest kunnen zien wanneer zij wilde.
(Ik heb in de jaren erna mijn frustratie over haar kutkarakter behoorlijk weggewerkt door geregeld in haar thee te spugen, sorry)
maandag 4 januari 2021 om 11:42
Na de geboorte van mijn oudste kwam mijn moeder als een van de eerste langs.
Ze boog zich over mij en de baby heen en ik weet nog hoe ze stonk als een volle asbak en een walm van alcohol om zich heen had.
Ze had het vervolgens alleen over zichzelf, dat ze zoveel stress had doorstaan (ik had een gecompliceerde bevalling gehad en het duurde erg lang)
Ik was erg verzwakt en verkeerde in een roes, dus echt doordringen deed het allemaal niet.
Uiteindelijk dacht ze te gaan flauwvallen en ging ze op de grond liggen en kreungeluiden maken, "het werd haar allemaal teveel!"
De kraamverzorgster en verloskundige waren drukker met haar dan met mij!
Na de geboorte van de 2e en 3e was ze de 24 uur niet meer welkom.
Ze boog zich over mij en de baby heen en ik weet nog hoe ze stonk als een volle asbak en een walm van alcohol om zich heen had.
Ze had het vervolgens alleen over zichzelf, dat ze zoveel stress had doorstaan (ik had een gecompliceerde bevalling gehad en het duurde erg lang)
Ik was erg verzwakt en verkeerde in een roes, dus echt doordringen deed het allemaal niet.
Uiteindelijk dacht ze te gaan flauwvallen en ging ze op de grond liggen en kreungeluiden maken, "het werd haar allemaal teveel!"
De kraamverzorgster en verloskundige waren drukker met haar dan met mij!
Na de geboorte van de 2e en 3e was ze de 24 uur niet meer welkom.
maandag 4 januari 2021 om 13:48
mybestfriend schreef: ↑02-01-2021 10:05O ja, eentje over de naam: mijn oudste heeft een klassieke Bijbelse naam die je niet veel hoort (maar volgens mij toch wel redelijk bekend is). Mijn schoonouders hebben zelf hun kinderen populaire jaren 70-namen gegeven zoals Esther, Jeroen, Claudia. Toen mijn schoonvader de -niet veel voorkomende- naam van onze zoon hoorde, zei hij: “Nou wat een rare naam, wij noemen hem bij z’n tweede naam hoor, Pieter. Hè jongen, voor ons ben je gewoon Pieter.”
De namen van de kleinkinderen die daarna geboren zijn bij hun andere kinderen zijn veel extremer. Hij was gelukkig dus al zachtjes voorbereid.
Via-via ken ik een verhaal waarbij de grootouders, in het ziekenhuis bij de kennismaking en het horen van de naam, heel droog zeiden "Nou. Daar wennen we op den duur vast wel aan."
maandag 4 januari 2021 om 15:25
Ga je echt jaren na die opmerking van je exzwager er nog om huilen?Kuzu schreef: ↑04-01-2021 09:43Zoon was geboren.
Het eerste wat de broer van mijn (nu ex) man zei toen hij zijn neefje zag.. 'oh, dus zo ziet een halfbloedje eruit..'
(Vader is Turks). Ik wist dat niet, hoorde het pas jaren later van mijn man toen de band tussen mij en schoonfamilie al verziekt was.
We hebben er allebei om gehuild, het was zo ontzettend neerbuigend.
Van de wijkverpleegkundige 'Je man zal wel blij zijn he, in die culturen krijgen ze liever geen dochters'...
We waren vooral blij met een gezond kind..
Iets later van klanten in de winkel waar ik werkte, toen ze de naam van mijn zoon hoorden en ik zei 'Ja is een Turkse naam, m'n man is Turks'... of ik niet bang was dat mijn man ons kind zou ontvoeren 'want dat doen die buitenlanders toch'.
Toen ik vroeg aan de vrouw of zij niet bang was dat haar man hun dochter zou misbruiken 'want ja dat doen veel vaders..' vond ze dat niet zo leuk. Ik vond het ook niet leuk, in mijn eerste week terug op de werkvloer.
Toen ik met mijn bescheiden cupmaat borstvoeding gaf aan mijn zoon en mijn schoonmoeder hem van mijn borst trok, vervolgens in mijn borst kneep en vroeg of ik wel genoeg melk had, want de borsten van haar andere schoondochter waren veel groter, wilde ik haar vooral op haar smoel slaan.
Ik had een bevalling van 20 uur gehad en was super moe, kreeg vervolgens direct na de bevalling van haar ook verhalen over mensen in een of ander vaag Turks bergdorp die een nog zwaardere bevalling hadden gehad, en sommige mensen kregen doodgeboren kinderen en zij had 3 kinderen gehad, dus het viel allemaal best mee met mijn bevalling!
Ze bemoeide zich overal mee. Toen mijn zoon 40 dagen was was het de bedoeling om een bepaald (onschuldig maar belangrijk) ritueel uit te voeren. Omdat mijn man haar een paar dagen van te voren had aangesproken op haar rotgedrag fakete ze die bewuste dag een migraineaanval en wilde ze niet komen omdat we haar zo enorm hadden gekwetst.
Ik heb in mijn kraamperiode geregeld met mijn zoon achter de bank gelegen als zij weer voor de deur stond en door mijn gordijnen stond te gluren of ik thuis was. Als ik de bel hoorde en haar auto zag dook ik achter de bank, met kind en al.
Belde ze later boos op waarom ik niet thuis was, want mijn zoon was vooral HAAR kind die ze moest kunnen zien wanneer zij wilde.
(Ik heb in de jaren erna mijn frustratie over haar kutkarakter behoorlijk weggewerkt door geregeld in haar thee te spugen, sorry)
maandag 4 januari 2021 om 16:01
petra123456 schreef: ↑29-12-2020 10:08Sippen? ALSOF HET EEN GEBROKEN KOFFIEMOK IS?
IN EEN RELATIE WAARIN JE OP DE EEN OF ANDERE MANIER EEN BEETJE OM EEN ANDER GEEFT ZEG JE SOMS EVEN IETS NIET ALS DAT DE ANDER PIJN DOET. DAT HEEFT INLEVINGSVERMOGEN, EMPATIE, EMOTIONELE INTELIGENTIE, BEGRIP. JE PRAAT OVER JE KINDEREN, MAAR OOK OVER ANDERE DINGEN, EN ALS JE WEET DAT IEMAND EEN DAG HEEFT WAAROP DATGENE WAAR DIEGENE MEE WORSTELT STUUR JE EEN APPJE ' DENK AAN JE', EN DAN JUICH JE 2 DAGEN LATER DAT IN JOUW LEEN ZUS EN ZO AAN DE HAND IS MET WAT VOOR DE ANDER EEN PROBLEEM IS.
Komt ie.. omdat je doof, gek, gevoelloos, dom of totaal gevoelloos bent.
Iedereen op dat feest en onze omgeving weet van onze situatie. En ze mogen echt heus blij en uitzinnig van vreugde zijn. Alleen die 3 uur had die vent met zijn gezin en familie door moeten brengen en niet op ons toch al gevoelig liggende feest die bom moeten droppen. Daar bestaat geen excuus voor. Het was niet de kroeg, niet de kantine van de voetbal. Het was een feest waar we alle moed voor bij elkaar hadden geraapt, waar gewoon kinderen van anderen welkom waren, speeltuin, pannekoeken, en waar we ondanks alle verdriet even een moment wilden nemen om met een select groepje het standhouden van onze relatie midden in een puinhoop probeerden te vieren.
Als hij een beetje gewoon had gedaan en niet een uur had verspeeld aan omrijden was er helemaal niets aan de hand geweest. Die 3 uur had de wereld gewoon doorgedraaid zoals die was.
De wereld draait niet om ons. Maar die drie uur dat we dat feestje lieten duren een beetje rekening met een ander houden en ze hun moment gunnen en je bezighouden met vrouw kind en de rest van de wereld. JE GEEFT TENSLOTTE GEEN FEESTJE ZODAT MENSEN DIE NIET OP JE FEESTJE KOMEN EVEN EEN PLEKJE HEBBEN OM EEN AANKONDIGING VAN WAT DAN OOK TE DOEN.
JE LICHTZINNIGHEID OVER ADOPTIE EN PLEEGZORG BEVESTIGT DAT JE NIET BIJZONDER SNUGGER LIJKT TE ZIJN. PLEEGZORG IS ZWAAR. INFERTILITEIT IS EEN HEEL GROTE REDEN OM NIET ALS PLEEGOUDER TE WORDEN GEACCEPTEERD. ADOPTIE KOST DUIZENDEN EUROS EN JAREN WACHTEN. EN DAN HEB JE VAAK ADOPTIES DIE NIET DOORGAAN. OOK STEEDS GEBRUIKELIJKER DAT JE EEN KIND MET VERZWEGEN MEDISCHE PROBLEMEN MEE NAAR HUIS NEEMT. ADOPTIE IS EEN ONTWORTELEND PROCES, KINDEREN DIE NA EEN POOS IN EEN TOTAAL ANDERE CULTUUR MET VREEMD ETEN EN EEN VREEMDE TAAL BIJ WILDVREEMDEN BELANDEN, MET ALLE GEVOLGEN VAN DIEN. DAT DOE JE NIET GEWOON EVEN. EN DAT MOET JE VOORAL NIET ZO LOSBOLLIG EVEN ROEPEN ALS OPLOSSING.
Ehhh. Je gaf een feestje. Die vriend is net vader geworden. Alleen maar reden tot blijdschap. Echt. Ik snap dat dingen gevoelig liggen. Maar ze liggen zo te lezen echt véééél te gevoelig. Want hoezo geef je een 'gevoelig liggend feest'. Geef dan geen feest.
maandag 4 januari 2021 om 16:07
We waren nét weer terug bij dat leuke, grappige (en soms schrijnende) topic zoals het was. Moet dit nou, nu? Dagen later nog? Nee toch?
maandag 4 januari 2021 om 16:17
Jottem rakel het weer op.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑04-01-2021 16:01Ehhh. Je gaf een feestje. Die vriend is net vader geworden. Alleen maar reden tot blijdschap. Echt. Ik snap dat dingen gevoelig liggen. Maar ze liggen zo te lezen echt véééél te gevoelig. Want hoezo geef je een 'gevoelig liggend feest'. Geef dan geen feest.
maandag 4 januari 2021 om 16:19
MarvelousMrsMaisel schreef: ↑04-01-2021 16:01Ehhh. Je gaf een feestje. Die vriend is net vader geworden. Alleen maar reden tot blijdschap. Echt. Ik snap dat dingen gevoelig liggen. Maar ze liggen zo te lezen echt véééél te gevoelig. Want hoezo geef je een 'gevoelig liggend feest'. Geef dan geen feest.
Jezus. We waren hier eindelijk klaar mee. Wat een mosterd.
maandag 4 januari 2021 om 16:36
Dat was na een strijd van jaren met die schijtfamilie, waar teveel om op te noemen is gebeurd.
Het was vooral frustratie en onbegrip dat mensen werkelijk zo achterlijk in elkaar zitten dat ze zo kunnen praten over een pasgeboren baby.
maandag 4 januari 2021 om 16:42
Little_bird schreef: ↑03-01-2021 21:16Ik kreeg de oprecht verbaasde opmerking waarom ik geen kerstversiering had aangebracht in huis... sorry, dit was dus niet mijn prioriteit
Dat had ook best gekund zo tussen de weeën door
dinsdag 5 januari 2021 om 13:22
Jouw nick
Sorry ook volkomen off topic maar het was me nog niet eerder opgevallen....
Don't cry, buy a bag and move on.
dinsdag 5 januari 2021 om 13:25
Ja ik word nu verward met een heel naar mens maar met het plaatje erbij zou het toch duidelijk moeten zijndaenerys79 schreef: ↑05-01-2021 13:22Jouw nick
Sorry ook volkomen off topic maar het was me nog niet eerder opgevallen....
dinsdag 5 januari 2021 om 13:40
Klinkt niet leuk allemaal. Dat vind ik oprecht naar voor je. Maar.. Ik vind het tegelijkertijd best wel laag om in iemands thee te spugen. In plaats van diegene gewoon recht in haar gezicht te zeggen hoe je over de dingen denkt.Kuzu schreef: ↑04-01-2021 09:43Zoon was geboren.
Het eerste wat de broer van mijn (nu ex) man zei toen hij zijn neefje zag.. 'oh, dus zo ziet een halfbloedje eruit..'
(Vader is Turks). Ik wist dat niet, hoorde het pas jaren later van mijn man toen de band tussen mij en schoonfamilie al verziekt was.
We hebben er allebei om gehuild, het was zo ontzettend neerbuigend.
Van de wijkverpleegkundige 'Je man zal wel blij zijn he, in die culturen krijgen ze liever geen dochters'...
We waren vooral blij met een gezond kind..
Iets later van klanten in de winkel waar ik werkte, toen ze de naam van mijn zoon hoorden en ik zei 'Ja is een Turkse naam, m'n man is Turks'... of ik niet bang was dat mijn man ons kind zou ontvoeren 'want dat doen die buitenlanders toch'.
Toen ik vroeg aan de vrouw of zij niet bang was dat haar man hun dochter zou misbruiken 'want ja dat doen veel vaders..' vond ze dat niet zo leuk. Ik vond het ook niet leuk, in mijn eerste week terug op de werkvloer.
Toen ik met mijn bescheiden cupmaat borstvoeding gaf aan mijn zoon en mijn schoonmoeder hem van mijn borst trok, vervolgens in mijn borst kneep en vroeg of ik wel genoeg melk had, want de borsten van haar andere schoondochter waren veel groter, wilde ik haar vooral op haar smoel slaan.
Ik had een bevalling van 20 uur gehad en was super moe, kreeg vervolgens direct na de bevalling van haar ook verhalen over mensen in een of ander vaag Turks bergdorp die een nog zwaardere bevalling hadden gehad, en sommige mensen kregen doodgeboren kinderen en zij had 3 kinderen gehad, dus het viel allemaal best mee met mijn bevalling!
Ze bemoeide zich overal mee. Toen mijn zoon 40 dagen was was het de bedoeling om een bepaald (onschuldig maar belangrijk) ritueel uit te voeren. Omdat mijn man haar een paar dagen van te voren had aangesproken op haar rotgedrag fakete ze die bewuste dag een migraineaanval en wilde ze niet komen omdat we haar zo enorm hadden gekwetst.
Ik heb in mijn kraamperiode geregeld met mijn zoon achter de bank gelegen als zij weer voor de deur stond en door mijn gordijnen stond te gluren of ik thuis was. Als ik de bel hoorde en haar auto zag dook ik achter de bank, met kind en al.
Belde ze later boos op waarom ik niet thuis was, want mijn zoon was vooral HAAR kind die ze moest kunnen zien wanneer zij wilde.
(Ik heb in de jaren erna mijn frustratie over haar kutkarakter behoorlijk weggewerkt door geregeld in haar thee te spugen, sorry)
Je grenzen vanaf het begin zeer duidelijk aangeven en de confrontatie durven aangaan vind ik vele malen volwassener. Hopelijk kan je dat inmiddels wel.
Aan de andere kant: als ik soms zie hoe mensen op een beetje tegengas kunnen reageren, denk ik dat je hen inderdaad toch een stuk gelukkiger maakt door stiekem in hun thee te roggelen.
donderdag 7 januari 2021 om 08:27
ik zit nu in mijn kraamtijd en vanwege corona nog weinig bezoek. De ouders en schoonouders wel welkom voor een bezoekje wat ons betreft. Mijn schoonouders konden alleen langskomen rond 13uur, de enige tijd dat beide kinderen tegelijk slapen en wij dus ook even kunnen liggen/slapen. Want "we willen niet in het donker reizen ", en voor n kort bezoekje vinden ze het "te ver". Detail: ze reizen met openbaar vervoer dus t gaat niet om nachtblindheid bij rijden en je kunt natuurlijk ook om 14u komen en n uurtje blijven, ze wonen op n uur reizen met frequent vervoer. Het gaat niet om de financien want die zijn er ook en anders springen wij bij.
Edit: ze vonden ook dat k meer foto s moest maken van hen terwijl ze de baby vasthielden, ja joh, met verse hechtingen etc. En de cappuccino, hoe kon ik die vergeten. Bij binnenkomst zeggen ze meteen, 2 cappuccino willen we, dat is misschien ook n verhaal voor in t gierigheidstopic.
Ze zijn geweest en t ging alleen over henzelf, luide stem etc. waar baby van schrok. Borstvoeding zou k te vaak geven etc. Ik ben nu nog hormonaal als een wandelende albatros natuurlijk maar vond het zó n egoïstisch bezoekje!
--> ik ben wel wat herkenbaar op t forum geworden dus pas wellicht later wat aan. Niet quoten graag.
Edit: ze vonden ook dat k meer foto s moest maken van hen terwijl ze de baby vasthielden, ja joh, met verse hechtingen etc. En de cappuccino, hoe kon ik die vergeten. Bij binnenkomst zeggen ze meteen, 2 cappuccino willen we, dat is misschien ook n verhaal voor in t gierigheidstopic.
Ze zijn geweest en t ging alleen over henzelf, luide stem etc. waar baby van schrok. Borstvoeding zou k te vaak geven etc. Ik ben nu nog hormonaal als een wandelende albatros natuurlijk maar vond het zó n egoïstisch bezoekje!
--> ik ben wel wat herkenbaar op t forum geworden dus pas wellicht later wat aan. Niet quoten graag.
donderdag 7 januari 2021 om 11:29
MarvelousMrsMaisel schreef: ↑05-01-2021 14:09Tja het was toch echt mijn opmerking die het oprakelde. Maar Hawazon kreeg alles over zich heen. Dus mag ik gewoon even reageren op iemand die op mij reageert? Thanks.
Omdat Hawazon gigantisch loopt te zuigen, alsof dat haar/zijn/hen eerste levensbehoefte is. Na zo lang nog ergens op reageren terwijl dit topic eindelijk weer een leuke wending heeft genomen is gewoon onnodig.
donderdag 7 januari 2021 om 11:31
Geen kraamverhaal, maar een huwelijk (ik ben uit mijn kraamverhalen en houd het graag leuk hier)
TIJDENS de ceremonie, in een kerk, spreekt moeder van de bruidegom het bruidspaar toe. Ik vond het wel lief eigenlijk, zo'n moeder die een stukje van de dienst doet.
Ze verteld over de eerste ontmoeting en hoe het allemaal verliep etc etc. Zegt ze opeens een beetje verwijtend
"En toen Willem, kwam je ons vertellen dat jullie gingen trouwen. Ik zal je hier heel eerlijk vertellen, je vader en ik schrokken daar best wel van"
Ik dacht echt dat ik de enige was, want iedereen keek alsof het doodnormaal was wat ze zei terwijl ik echt dacht 'dit hoort hier nu toch niet thuis??"
TIJDENS de ceremonie, in een kerk, spreekt moeder van de bruidegom het bruidspaar toe. Ik vond het wel lief eigenlijk, zo'n moeder die een stukje van de dienst doet.
Ze verteld over de eerste ontmoeting en hoe het allemaal verliep etc etc. Zegt ze opeens een beetje verwijtend
"En toen Willem, kwam je ons vertellen dat jullie gingen trouwen. Ik zal je hier heel eerlijk vertellen, je vader en ik schrokken daar best wel van"
Ik dacht echt dat ik de enige was, want iedereen keek alsof het doodnormaal was wat ze zei terwijl ik echt dacht 'dit hoort hier nu toch niet thuis??"
donderdag 7 januari 2021 om 11:47
Een van mijn tantes heeft niet zoveel met kinderen. Toen mijn moeder vertelde dat ze oma zou worden (1e kleinkind) zei haar zus "ik vind puppies leuker". We hebben er samen flink om gelachen.
Kind werd uiteindelijk met spoedkeizersnee gehaald en lag de eerste dagen in couveuse. Ik heb op zaal (lagen met 4, veel wisseling omdat ik een week daar lag en zij na 1 a 2 dagen naar huis gingen) veel 'onhandige' opmerkingen gehad. Dat het wel lekker was met kind in couveuse, want dan kon ik slapen. Dat ik geluk had met mijn keizersnee, want ik had nu geen hechtingen
Heb maar gevraagd of ze de nietjes in mijn buik wilde zien. En ook de "ja, maar jij bent niet bevallen" is langs gekomen hier. Alsof zoon uit een kindersurprise-ei is gekomen.
Kind werd uiteindelijk met spoedkeizersnee gehaald en lag de eerste dagen in couveuse. Ik heb op zaal (lagen met 4, veel wisseling omdat ik een week daar lag en zij na 1 a 2 dagen naar huis gingen) veel 'onhandige' opmerkingen gehad. Dat het wel lekker was met kind in couveuse, want dan kon ik slapen. Dat ik geluk had met mijn keizersnee, want ik had nu geen hechtingen
Heb maar gevraagd of ze de nietjes in mijn buik wilde zien. En ook de "ja, maar jij bent niet bevallen" is langs gekomen hier. Alsof zoon uit een kindersurprise-ei is gekomen.
