Skinny shaming

Doe je dochter op weerbaarheidstraining. Ze is blijkbaar onzeker, dus dat maakt dat ze sneller het bokje zal zijn in een groep. En dan maakt het niks uit of ze dun, dik, rood, pukkelig of eigenlijk stiekum perfect is, want pesten gebeurt toch. Helaas...

ninanoname schreef: ↑

16-07-2020 09:23

Misvrolijk, kan het zijn dat jouw gedrag afstraalt op je dochter? Jij hoorde 2 andere kinderen iets roepen in de speeltuin, jij hebt vroeger veel meegemaakt, jij leest iets over een meisje dat uit het raam springt. Jij bent bang dat ze op de middelbare school gepest zal worden. Je bedoelt het allemaal goed, maar ergens bekruipt mij het gevoel dat jij jouw angsten op je dochter projecteert. Of dat je je dochter een mooi project vind om de fouten die in jouw opvoeding zijn gemaakt weer recht te zetten.
Laat je dochter sporten, turnen, dansen, judo'en, paardrijden, zwemmen en zorg dat ze ziet dat er heel veel verschillende mensen zijn en dat iedereen wel iets heeft dat afwijkt van het perfecte gemiddelde. Ze is prima zoals ze is en dat moet jouw grondhouding zijn. Jij moet niet verdrietig zijn als ze slecht eet en je kind hoort ook niet op de weegschaal thuis. Ze is mager, soit.

Tja, ben ik het toch wel mee eens op basis van de OP. Vandaar ook mijn eerdere opmerking over dat verbanden leggen.

Lastig, en sneu voor je dochter.
Onze oudste dochter (7) is wat mollig (en jongste van 2 juist van dun) en heeft dat ook weleens teruggekregen van andere kinderen.
Ze heeft gelukkig juist best wat zelfvertrouwen en roept dan; ik ben gewoon in de groei en iedereen is anders!
We hebben het er nl met haar over gehad dat iedereen anders is, qua bouw, haarkleur, huidskleur etc.
Ik zelf heb juist weleens last van 'skinny shaming' omdat ik na mn 2 kinderen inderdaad (nog steeds) dun/mager ben.
Zelfs een vriendinnetje van haar heeft weleens gezegd; wat is jouw moeder dun!
Toen heb ik ook gezegd tegen dochter; dat klopt, ik ben ook dun.
Maar ik heb ook veel zelfvertrouwen, en ik denk echt dat je het bewust en onbewust ' uitstraalt' naar je kind.
Ik zou wellicht iets met dochter gaan doen mbt weerbaarheid, maar ik zou er zelf ook over in gesprek gaan als ik jou was.
Ik zie echt vaak op school dat de kinderen vooral de houding/ het zelfbewustzijn van de moeder overnemen.
Kinderen pikken dat soort dingen echt op.
Ook al zeg je het een, als het niet klopt met je gevoel dan weten/merken ze dat.

Heel sneu voor je dochter. Wat je zegt in de OP, dat vollere meisjes als mooier gezien worden door jonge meiden, is eigenlijk van alle tijden. In ieder geval in de puberteit zijn de knappe, vroegrijpe meiden vaak het meest populair. Je kan wel beweren dat het allemaal om zelfvertrouwen gaat, maar zo werkt het niet in een klas vol (pre)-pubers. Zelfvertrouwen heeft wel invloed op hoe je het pesten ervaart (zelfs of je het als pesten ervaart), maar hoe meer je aan de norm voldoet, hoe makkelijker je het hebt. (Je mag dus ook zeker niet te dik zijn; dat is nog erger).

Praat haar alsjeblieft niet teveel aan dat ze mentaal zwak is en daarom het slachtoffer is. Ik vind het echt een soort victim-blaming, terwijl we heus wel weten dat kinderen keihard zijn in het veroordelen op uiterlijkheden en dergelijke. Pesters zijn ook echt niet zo fantasierijk als weleens gezegd wordt: als jij duidelijk afwijkt, vang jij het eerste en het meeste wind. Als je dan ook als eerste breekt, is dat echt niet omdat je mentaal de zwakste bent. Maar omdat je -in dit geval- te dun bent.

Juist dat is dan weer te relativeren, want ze heeft een tijdelijke afwijking die later als ze groot is helemaal niet meer speelt (net als acne, en een beugel). Sterker nog: wie dun is als kind en puber, heeft later waarschijnlijk een modellen figuur en nooit een obsessie met diëten hoeven ontwikkelen en dus veel meer kans op een gezonde relatie met voeding. Uiteindelijk allemaal benijdenswaardig juist. Ik herken het van mijn zusje: die was ook zo'n mager grietje, en kreeg pas borsten op haar 16e. Ze vond het vreselijk, werd ermee gepest, en was ook echt een laatbloeier wb vriendjes, maar nu is ze begin 30 en een soort moeiteloze Jennifer Lopez die ongegeneerd drie stukken taart wegwerkt als ze op de koffie komt.

Bovendien is het uiteindelijk veel fijner om uniek te zijn dan populair als puber. Echt waar.

Docent VO hier,
In het BO en VO kan alles een reden zijn om gepest te worden maar bijna alles komt terug op gedrag. Pesten mag niet en een gepeste heeft vaak weinig zelfvertrouwen of gedrag dat niet door de meerderheid geaccepteerd wordt.

Het beste is om haar haar lichaam te laten accepteren en dat ook te laten uitstralen. Ik was zelf vroeger ook erg slank, net als mijn dochters nu.

Zit je dochter op een sport? Waar liggen haar talenten?

En kijk of je met bijvoorbeeld (creatieve) therapie haar kan ondersteunen. Ik merk bij mijn dochters wel eens dat mama het wel kan zeggen dat ze mooi zijn en goed zoals ze zijn maar dat heeft toch minder impact dan van een ander.

Eens met mijn voorgangers, to. Het probleem zit niet in het gewicht van je dochter. De oplossing zit ook niet in een diëtist. Je dochter heeft een negatief zelfbeeld, of in ieder geval weinig zelfvertrouwen. Dáár is de hulp bij nodig. Met een diëtist geef je haar het gevoel dat inderdaad haar postuur een groot probleem is waar iets aan gedaan moet worden. Dat is niet zo, ze is negen jaar! De meeste kinderen van die leeftijd die ik ken, zijn magere sprietjes! Het is een kind in de groei.
Ze heeft zelfvertrouwen nodig. Daar kun jij bij helpen. Zoek met haar een leuke sport uit. Zodat ze haar lichaam leert gebruiken en waarderen. Leg zelf geen enkele focus op haar gewicht.
En indien nodig: wat dacht je van toneellessen?

Mijn negenjarige is ook heel dun en krijgt daar ook wel eens opmerkingen over. Ze schudt eens met haar niet bestaande bilpartij naar ze, en gaat weer vrolijk verder met waar ze mee bezig was. Ze is wie ze is, klaar. Zolang ze gezond is, is het geen enkele reden om mee naar een diëtist te gaan. Ze eet overigens als een bootwerker, maar groeit ontzettend snel, het is niet bij te houden.
Werk aan je dochters zelfbeeld en zelfvertrouwen, dat lijkt me belangrijker dan een dieet.

Dikke meisjes worden ook vaak en zeer ernstig gepest. Daar hoeven jij of je dochter niet 'jaloers' op te zijn en daar gaat het ook helemaal niet om.

De post hierboven over projectie vind ik een zinnige.

Probeer voor te leven dat gewicht en uiterlijk niet belangrijk is. Maak dus ook geen negatieve opmerkingen of grapjes over jezelf of anderen waar je dochter bij is (gebeurt vaak onbewust). Iedereen is anders en goed zoals ze zijn.

Succes, het is een lastige wereld voor jonge meisjes

Ik ben zelf vroeger gepest omdat ik dun was. Het is altijd een issue geweest tot halverwege 20 (Nu niet meer want na 3 kinderen ben ik wel wat uitgedijd).

Naast het feit dat ik werd gepest, vond ik het zelf ook een probleem omdat anderen dat ook vonden. Zelfs opmerkingen die niet gemeen bedoeld waren kwamen keihard binnen.
“Goh wat ben jij toch slank!” Meteen in een dip.

Ook ik ben bij een diëtiste geweest, maar de hoeveelheden die ik volgens hun moest eten waren echt te veel voor mij. Denk aan 6 boterhammen met boter + beleg, twee volle groentelepels opscheppen + 4 grote gekookte aardappels, allerlei tussendoortjes etc.
Ik voelde me alleen maar meer alsof er iets mis was met mij (en alsof mijn ouders dat ook vonden!) Beter doe je dat dus niet.

Als ze ermee zit, laat haar weten dat er niks mis is met haar als ze verder weinig ziek is en gewoon een algemeen gezond, actief kind is.

Mijn oudste dochter is zelf ook heel slank. Het zit gewoon in de genen blijkbaar. Soms ben ik wel bang dat ze gepest zal gaan worden. Ik hoop dat ik haar weerbaar genoeg maak om zich er niks van aan te trekken.

En bedenk ook; mensen zeggen makkelijker iets van een dun persoon dan een dik persoon, alsof dat dan niet kwetsend kan zijn ofzo.
Als je dun bent krijg je soms nog meer te incasseren dan wanneer je dik bent.

Nog even een edit; van stress wordt het niet beter, dus ipv naar de diëtist te gaan kun je ook iets aan haar mentale gestel gaan doen waardoor ze zelfverzekerder wordt en dus weerbaarder.