Kinderen
alle pijlers
Slapeloos na bevalling
vrijdag 21 januari 2022 om 12:23
Ik ben eind september bevallen van een jongetje, eigenlijk gaat alles goed en slaapt hij sinds een paar weken heerlijk door. Alleen…. Ik slaap zelf niet meer.
Ik heb het gevoel dat ik continu vol adrenaline zit en daardoor het slapen niet meer goed lukt. Hele nachten lig ik wakker. Heb slaappillen gehad van de huisarts maar die gebruik ik liever niet te vaak. Ik krijg gewoon serieuze angst voor het wakker liggen en er komt zo veel druk op het slapen te liggen.
Andere moeders die dit herkennen? Wat kan ik eraan doen?
Ik heb het gevoel dat ik continu vol adrenaline zit en daardoor het slapen niet meer goed lukt. Hele nachten lig ik wakker. Heb slaappillen gehad van de huisarts maar die gebruik ik liever niet te vaak. Ik krijg gewoon serieuze angst voor het wakker liggen en er komt zo veel druk op het slapen te liggen.
Andere moeders die dit herkennen? Wat kan ik eraan doen?
vrijdag 21 januari 2022 om 20:01
Ja ik slaap prima weer. En als het nu gebeurt dan neem ik het neutraal waar en slaap ik snel daarna snel in.
Heb je een traumatische bevalling gehad?
Veel sterkte, het is slopend en gaat weer voorbij!
vrijdag 21 januari 2022 om 20:11
Ik gebruik de temesta nog steeds af en toe en heb een onderhoudsdosis van de ad. Denk eigenlijk dat ik prima zonder kan, maar vind het wel ok zo. Ik ben sowieso nogal een controle freak wat niet helpt.
Heeft jouw dokter ook ad aangeraden?
Als je een beetje bent zoals ik, Zou ik vragen naar een -pam ipv slaappillen.
Ik weet nog dat ik in mijn bed lag met 2 slaappillen. In mijn mik. Ik voelde mijn hoofd heel zwaar worden, maar was en bleef wakker. Kon me er niet aan over geven.
vrijdag 21 januari 2022 om 20:12
Ja!Laantje1112 schreef: ↑21-01-2022 19:16Heb jij het gevoel dat de anti depressiva je uiteindelijk weer hielp om te slapen?
vrijdag 21 januari 2022 om 20:46
En hoe lang geleden ben je gestart met de temesta en de ad? Gebruik je dit al lang?MoPa50 schreef: ↑21-01-2022 20:11Ik gebruik de temesta nog steeds af en toe en heb een onderhoudsdosis van de ad. Denk eigenlijk dat ik prima zonder kan, maar vind het wel ok zo. Ik ben sowieso nogal een controle freak wat niet helpt.
Heeft jouw dokter ook ad aangeraden?
Als je een beetje bent zoals ik, Zou ik vragen naar een -pam ipv slaappillen.
Ik weet nog dat ik in mijn bed lag met 2 slaappillen. In mijn mik. Ik voelde mijn hoofd heel zwaar worden, maar was en bleef wakker. Kon me er niet aan over geven.
Herkenbaar want ik ben ook een control freak!
Naar mijn weten zijn pammetjes de bekende slaappillen toch? Welke slaap pillen bedoel jij?
vrijdag 21 januari 2022 om 20:46
Ja ik had een spoedkeizersnede… Ik vond het heel heftig allemaal.
Hoe lang heeft jou slapeloze periode geduurd?
vrijdag 21 januari 2022 om 21:09
Ai heftig. Ik zou via de huisarts een afspraak maken met de pop poli. Die kunnen je ook helpen met medicatie en therapie. Hebben ze veel ervaring mee. Ik heb emdr gehad en gesprekken.
Bij mij was het helemaal over 9 maanden na het stoppen met de borstvoeding.
vrijdag 21 januari 2022 om 21:13
Hoi. Mijn AD was en is cipralex.
Slaappillen zijn meer zoplicon etc. pammen zijn meer rustgevers zoals valium etc.
De slapeloze periode heeft bij mij ongeveer een jaar geduurd. Het begin (de eerste paar weken) was het heftigst. Er waren bij mij wel meerdere factoren die meespeelden (borstvoeding, financiele crisis … )
Slaappillen zijn meer zoplicon etc. pammen zijn meer rustgevers zoals valium etc.
De slapeloze periode heeft bij mij ongeveer een jaar geduurd. Het begin (de eerste paar weken) was het heftigst. Er waren bij mij wel meerdere factoren die meespeelden (borstvoeding, financiele crisis … )
vrijdag 21 januari 2022 om 21:40
In totaal een week of 10-12 schat ik. In het begin sliep ik nog 5a6 uur, heel prima voor kersverse ouder. Omdat mijn dochter 3.5wk te vroeg was, kon ze niet direct aan de borst maar heb ik eerst 4 (?) Weken gegolfd. Mijn slaap sloop toen stiekem al terug, vooral dat t langer duurde voor ik in slaap viel. Toen dochter live aan de borst ging, werd het heel snel erger en sliep ik zo'n 3 uur. Vaak in 2x 1.5 uur met dan 4 uur wakker liggen tussendoor. Ook was ik overdag tot trillen en zweten aan toe opgefokt, vooral als ik met dochter bezig was (verschonen, badderen, voeden). Onhoudbaar.
Wat mijn hersenen op een gegeven moment leken te doen is dat ik uiteindelijk in een soort halfslaapje raakte, heel even droomde (zonder REM slaap ga je echt bijna letterlijk dood) en dan schrok ik weer wakker voor ik echt in diepe slaap kon vallen. Exact wat jij beschrijft dus. Zo'n cyclusje duurde alles bij elkaar 10 a 15 minuten (je gaat toch op je klok kijken op een gegeven moment).
Toen ik dingen begon te horen die er niet waren, ben ik naar de dokter gegaan. We hadden toen zelf al in de gaten dat het iets met de borstvoeding te maken moest hebben omdat het zo ontzettend veel erger werd toen dochter "live" aan de borst ging. Ik kreeg toen Temazepam, terwijl ik de borstvoeding afbouwde.
Dat duurde ongeveer 3 weken waarbij ik dan soms Temazepam slikte en even een nacht van 5 uur maakte, en vaak niet vanwege verslaving.
Toevallig had ik dus een afspraak staan voor een hormoonspiraal. Totaal niet voor de slaapproblemen (geen idee dat er connectie was). Maandag gezet en woensdag sliep ik voor het eerst in 12 weken weer zonder problemen 8 uur op rij (zonder medicatie) Wat een opluchting.
Mijn bevalling was trouwens alles behalve traumatisch. Wel te vroeg maar relatief gemakkelijk, zonder pijnstilling. Wel met extra oxytocine vanwege te ver uit elkaar zittende persweeën.
vrijdag 21 januari 2022 om 22:07
Ik herken het ook, na mijn beide bevallingen. Uitgeput zijn en toch niet kunnen slapen. Ik denk zelf dat doordat ik zo moe was (echt MOE), er zoveel adrenaline, cortisol en andere stresshormonen door mijn bloed sjeesden, dat dat mij wakker hield. Ik lag trillend van uitputting in bed. Steeds weer wakker schrikken en niet in echte slaap komen. En ook na een nachtvoeding nog 2 uur wakker liggen.
Als ik een nacht mocht doorslapen omdat manlief de fles deed dan sliep ik helemaal niet. De druk om te 'moeten' slapen was dan ook te hoog.
Ik slikte veel melatonine, niet per pil maar per handjevol pillen.
Bij mij was het niet bv gerelateerd want ik geef fv. Toch denk ik wel dat het hormonaal is, want ook met fv ben je niet gelijk ontzwangerd. Plus het is gewoon niet niks allemaal, zwanger zijn, bevallen en een baby hebben. De bevalling gaat nog dagelijks door mijn hoofd.
Het wordt nu, na ruim 4 maanden, beter. De hormonen beginnen wat rustiger te worden. Ik kan weer zonder melatonine nu.
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben (al is het wel rot voor iedereen).
Als ik een nacht mocht doorslapen omdat manlief de fles deed dan sliep ik helemaal niet. De druk om te 'moeten' slapen was dan ook te hoog.
Ik slikte veel melatonine, niet per pil maar per handjevol pillen.
Bij mij was het niet bv gerelateerd want ik geef fv. Toch denk ik wel dat het hormonaal is, want ook met fv ben je niet gelijk ontzwangerd. Plus het is gewoon niet niks allemaal, zwanger zijn, bevallen en een baby hebben. De bevalling gaat nog dagelijks door mijn hoofd.
Het wordt nu, na ruim 4 maanden, beter. De hormonen beginnen wat rustiger te worden. Ik kan weer zonder melatonine nu.
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben (al is het wel rot voor iedereen).
zaterdag 22 januari 2022 om 07:38
Heeft de emdr jou geholpen? Mijn psycholoog wil dat ook met mij proberen. Had jij ook echt angst voor de nacht / voor het slapen ?
zaterdag 22 januari 2022 om 07:46
Een jaar, wat heftig zeg. Werd het geleidelijk aan beter? Hoe lang heb je slaappillen gebruikt? En ervaarde jij ook onwijze angst voor het slapen?MoPa50 schreef: ↑21-01-2022 21:13Hoi. Mijn AD was en is cipralex.
Slaappillen zijn meer zoplicon etc. pammen zijn meer rustgevers zoals valium etc.
De slapeloze periode heeft bij mij ongeveer een jaar geduurd. Het begin (de eerste paar weken) was het heftigst. Er waren bij mij wel meerdere factoren die meespeelden (borstvoeding, financiele crisis … )
zaterdag 22 januari 2022 om 07:50
nooit1blijvenzitten schreef: ↑21-01-2022 21:40In totaal een week of 10-12 schat ik. In het begin sliep ik nog 5a6 uur, heel prima voor kersverse ouder. Omdat mijn dochter 3.5wk te vroeg was, kon ze niet direct aan de borst maar heb ik eerst 4 (?) Weken gegolfd. Mijn slaap sloop toen stiekem al terug, vooral dat t langer duurde voor ik in slaap viel. Toen dochter live aan de borst ging, werd het heel snel erger en sliep ik zo'n 3 uur. Vaak in 2x 1.5 uur met dan 4 uur wakker liggen tussendoor. Ook was ik overdag tot trillen en zweten aan toe opgefokt, vooral als ik met dochter bezig was (verschonen, badderen, voeden). Onhoudbaar.
Wat mijn hersenen op een gegeven moment leken te doen is dat ik uiteindelijk in een soort halfslaapje raakte, heel even droomde (zonder REM slaap ga je echt bijna letterlijk dood) en dan schrok ik weer wakker voor ik echt in diepe slaap kon vallen. Exact wat jij beschrijft dus. Zo'n cyclusje duurde alles bij elkaar 10 a 15 minuten (je gaat toch op je klok kijken op een gegeven moment).
Toen ik dingen begon te horen die er niet waren, ben ik naar de dokter gegaan. We hadden toen zelf al in de gaten dat het iets met de borstvoeding te maken moest hebben omdat het zo ontzettend veel erger werd toen dochter "live" aan de borst ging. Ik kreeg toen Temazepam, terwijl ik de borstvoeding afbouwde.
Dat duurde ongeveer 3 weken waarbij ik dan soms Temazepam slikte en even een nacht van 5 uur maakte, en vaak niet vanwege verslaving.
Toevallig had ik dus een afspraak staan voor een hormoonspiraal. Totaal niet voor de slaapproblemen (geen idee dat er connectie was). Maandag gezet en woensdag sliep ik voor het eerst in 12 weken weer zonder problemen 8 uur op rij (zonder medicatie) Wat een opluchting.
Mijn bevalling was trouwens alles behalve traumatisch. Wel te vroeg maar relatief gemakkelijk, zonder pijnstilling. Wel met extra oxytocine vanwege te ver uit elkaar zittende persweeën.
Zo herkenbaar wat je schrijft. Ik was ook de hele dag opgefokt, dat is nu gelukkig wel iets minder geworden maar alsnog blijft de slapeloosheid te kop op steken.
En inderdaad echt precies zoals jij omschrijft! Dat weer wakker schrikken zodra je net in slaap valt, om gek van te worden! Werd dat geleidelijk aan minder bij jou?
Ik zat er ook al aan te denken om aan anti conceptie weer te beginnen, omdat op die manier misschien mijn hormonen weer in het gareel komen, althans dat hoop ik.
Oxytocine is ook omstreden, schijnt in verband gebracht te worden met psychische klachten en slaapproblemen na de bevalling.
zaterdag 22 januari 2022 om 07:51
De herkenning is zeker fijn, alsook om te weten dat het beter gaat worden.Skippy85 schreef: ↑21-01-2022 22:07Ik herken het ook, na mijn beide bevallingen. Uitgeput zijn en toch niet kunnen slapen. Ik denk zelf dat doordat ik zo moe was (echt MOE), er zoveel adrenaline, cortisol en andere stresshormonen door mijn bloed sjeesden, dat dat mij wakker hield. Ik lag trillend van uitputting in bed. Steeds weer wakker schrikken en niet in echte slaap komen. En ook na een nachtvoeding nog 2 uur wakker liggen.
Als ik een nacht mocht doorslapen omdat manlief de fles deed dan sliep ik helemaal niet. De druk om te 'moeten' slapen was dan ook te hoog.
Ik slikte veel melatonine, niet per pil maar per handjevol pillen.
Bij mij was het niet bv gerelateerd want ik geef fv. Toch denk ik wel dat het hormonaal is, want ook met fv ben je niet gelijk ontzwangerd. Plus het is gewoon niet niks allemaal, zwanger zijn, bevallen en een baby hebben. De bevalling gaat nog dagelijks door mijn hoofd.
Het wordt nu, na ruim 4 maanden, beter. De hormonen beginnen wat rustiger te worden. Ik kan weer zonder melatonine nu.
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben (al is het wel rot voor iedereen).
Hielp de melatonine goed bij jou? En heb je in die periode nooit slaap medicatie gebruikt?
zaterdag 22 januari 2022 om 07:57
Ik heb emdr gehad, dat heeft inderdaad geholpen. En korte tijd slaappillen om het patroon te doorbreken.
Die korte cyclus herken ik ook helemaal.
zaterdag 22 januari 2022 om 08:05
zaterdag 22 januari 2022 om 08:42
Ja het was heftig en dat is een understatement. Het duurde zo lang omdat ik pas na een jaar aan de ad en temesta ging. Daarvoor heb ik aangemodderd met slaappillen en homeopatische zooi.
Ik lag ook trillend en zwetend in bed van vermoeidheid. Alles is zeer herkenbaar. Het moeten slapen en het dan dus niet kunnen. Ik wilde ook neverthenooit niet nog een kind. Nu heb ik en drie en dat is appeltje eitje vergeleken met het eerste jaar van zoon.
Ik ben wel na twee weken al gestopt met borstvoeding maar er speelden nog andere factoren. En na twee weken hoorde en zag ik dus ook dingen die er niet waren.
Ik kreeg jammergenoeg niet de goede hulp en medicijnen aangezien ik net in een nieuw land woonden en niet wist hoe of wat.
Sterkte!
zaterdag 22 januari 2022 om 09:13
Wat heb jij bij nr 2 en 3 anders gedaan. Ik ben namelijk weer zwanger....MoPa50 schreef: ↑22-01-2022 08:42Ja het was heftig en dat is een understatement. Het duurde zo lang omdat ik pas na een jaar aan de ad en temesta ging. Daarvoor heb ik aangemodderd met slaappillen en homeopatische zooi.
Ik lag ook trillend en zwetend in bed van vermoeidheid. Alles is zeer herkenbaar. Het moeten slapen en het dan dus niet kunnen. Ik wilde ook neverthenooit niet nog een kind. Nu heb ik en drie en dat is appeltje eitje vergeleken met het eerste jaar van zoon.
Ik ben wel na twee weken al gestopt met borstvoeding maar er speelden nog andere factoren. En na twee weken hoorde en zag ik dus ook dingen die er niet waren.
Ik kreeg jammergenoeg niet de goede hulp en medicijnen aangezien ik net in een nieuw land woonden en niet wist hoe of wat.
Sterkte!
zaterdag 22 januari 2022 om 09:15
Jeetje, dat er zoveel herkenbaarheid is!
Ik heb het na de geboorte van de tweede (juli 2021) ook. Zelfs toen hij (en zijn broer - dat is ook een hele tijd een probleem geweest) doorsliepen. De verloskundige heeft me doorgestuurd naar de huisarts en POH. Toen op advies van hen melatonine gebruikt. We hadden nog een potje thuis, die werkte voor mij redelijk. Ik lag in ieder geval niet meer de halve/driekwart nacht wakker. Toen die op was kon ik deze niet meer vinden in de winkel en had ik een andere gekocht. Hiervan werd ik echter misselijk en ik kreeg diarree dus ben ermee gestopt.
Omdat het mentaal ook niet goed ging (door slaapgebrek of juist slaapgebrek doordat het mentaal niet goed ging), heb ik na 4 maanden ofzo een doorverwijzing naar de psycholoog gevraagd.
Nu slaap ik wel weer enigszins, maar mijn energiebalans is niet goed / basisenergie is veel te laag, waardoor ik nog niet aan het werk ben. Ik kan me ook niet voorstellen hoe anderen dat doen.
Ik lees hier over medicatie. Dit heb ik met de psycholoog ook kort besproken, maar we zijn eerst over gegaan op EMDR en gesprekken.
Ik ben deze keer direct met flesvoeding begonnen, dus ik had juist het idee dat borstvoeding ‘beter’ was voor wat betreft slapen. Bij de oudste heb ik dit wel geprobeerd. Het was niet voldoende maar alle beetjes helpen dacht ik. Alleen nu lees ik hier weer dat het anders is. Misschien heb ik toen juist geluk gehad of heb ik ongemerkt toch overdag meer rust kunnen pakken.
Wat ik het meest vervelend vind is dat ik gewoon niet mezelf ben ofzo. Herkennen jullie dat ook? Met m’n man veel meer ruzie/discussie dan in de 12 jaar voordat de jongste was geboren. Ook logisch natuurlijk, want vermoeidheid is minder energie is prikkelbaar, maar het blijft vervelend. Ik heb ook het gevoel gehad dat ik het voor de jongste helemaal verkeerd deed en niet de juiste gevoelens had zeg maar. Dat begint nu langzamerhand wel te komen gelukkig.
Ik heb het na de geboorte van de tweede (juli 2021) ook. Zelfs toen hij (en zijn broer - dat is ook een hele tijd een probleem geweest) doorsliepen. De verloskundige heeft me doorgestuurd naar de huisarts en POH. Toen op advies van hen melatonine gebruikt. We hadden nog een potje thuis, die werkte voor mij redelijk. Ik lag in ieder geval niet meer de halve/driekwart nacht wakker. Toen die op was kon ik deze niet meer vinden in de winkel en had ik een andere gekocht. Hiervan werd ik echter misselijk en ik kreeg diarree dus ben ermee gestopt.
Omdat het mentaal ook niet goed ging (door slaapgebrek of juist slaapgebrek doordat het mentaal niet goed ging), heb ik na 4 maanden ofzo een doorverwijzing naar de psycholoog gevraagd.
Nu slaap ik wel weer enigszins, maar mijn energiebalans is niet goed / basisenergie is veel te laag, waardoor ik nog niet aan het werk ben. Ik kan me ook niet voorstellen hoe anderen dat doen.
Ik lees hier over medicatie. Dit heb ik met de psycholoog ook kort besproken, maar we zijn eerst over gegaan op EMDR en gesprekken.
Ik zat er van de week toevallig aan te denken om de volgende keer nog weer even te vragen naar de medicatie en nu ik jouw post lees ga ik dat sowieso doen.Rilena schreef: ↑22-01-2022 08:05De emdr was eerst voor de bevalling en daarna ook voor de angst om te gaan slapen. Hielp goed.
Ik had achteraf gezien aan de ad willen gaan. De vrouwen die ik online heb leren kennen en dat hebben gedaan waren veel eerder opgeknapt dan ik (wil natuurlijk niet alles zeggen).
Ik ben deze keer direct met flesvoeding begonnen, dus ik had juist het idee dat borstvoeding ‘beter’ was voor wat betreft slapen. Bij de oudste heb ik dit wel geprobeerd. Het was niet voldoende maar alle beetjes helpen dacht ik. Alleen nu lees ik hier weer dat het anders is. Misschien heb ik toen juist geluk gehad of heb ik ongemerkt toch overdag meer rust kunnen pakken.
Wat ik het meest vervelend vind is dat ik gewoon niet mezelf ben ofzo. Herkennen jullie dat ook? Met m’n man veel meer ruzie/discussie dan in de 12 jaar voordat de jongste was geboren. Ook logisch natuurlijk, want vermoeidheid is minder energie is prikkelbaar, maar het blijft vervelend. Ik heb ook het gevoel gehad dat ik het voor de jongste helemaal verkeerd deed en niet de juiste gevoelens had zeg maar. Dat begint nu langzamerhand wel te komen gelukkig.
zaterdag 22 januari 2022 om 09:38
Het is vooral heel persoonlijk. Hormonen doen gewoon ontzettend veel en voor de een kan het ene beter werken en voor de ander het andere. Dus het kan ook heel goed dat bij jou de borstvoeding juist een positief effect had hoor. Het is alleen zo jammer dat we hier niet betere voorlichting over krijgen tijdens de zwangerschap.Pinguin15 schreef: ↑22-01-2022 09:15
Ik ben deze keer direct met flesvoeding begonnen, dus ik had juist het idee dat borstvoeding ‘beter’ was voor wat betreft slapen. Bij de oudste heb ik dit wel geprobeerd. Het was niet voldoende maar alle beetjes helpen dacht ik. Alleen nu lees ik hier weer dat het anders is. Misschien heb ik toen juist geluk gehad of heb ik ongemerkt toch overdag meer rust kunnen pakken.
Verder is bijna alles wat je schrijft herkenbaar. Jezelf kwijt raken en ‘verkeerde’ gevoelens inderdaad. Mijn zoontje is nu 3.5 en eigenlijk heb ik pas sinds zijn 3e verjaardag ongeveer mezelf weer echt terug gevonden.
zaterdag 22 januari 2022 om 10:23
@Rilena. Ik ben bij de anderen niet aan de bv gegaan. Daar was iedereen het wel mee eens. Na de bevalling van mijn tweede wilde de verloskundige haar zo snel mogelijk aan mijn borst hebben maar de gyn die trok haar zo ongeveer aan de kant.
Zodra ik zwanger was ben ik naar mijn psych(iater) (ik had niet echt een psycholoog) gegaan en stond twee weken na de bevalling op de stoep. Alles om een herhaling te voorkomen. Meteen met temesta en ad begonnenzodra baby eruit was. Ik had natuurlijk nig een kind rondlopen dus het mocht gewoon niet nog een keer gebeuren.
Ik had ook hulp nu, poets, oppas en was zo voorbereid als je maar kon zijn.
Zodra ik zwanger was ben ik naar mijn psych(iater) (ik had niet echt een psycholoog) gegaan en stond twee weken na de bevalling op de stoep. Alles om een herhaling te voorkomen. Meteen met temesta en ad begonnenzodra baby eruit was. Ik had natuurlijk nig een kind rondlopen dus het mocht gewoon niet nog een keer gebeuren.
Ik had ook hulp nu, poets, oppas en was zo voorbereid als je maar kon zijn.
zaterdag 22 januari 2022 om 11:05
Dank je! Ik neig er naar om dat eerste slokje wel te geven na de bevalling. Verder kwam er toch weinig uit in de maanden erna. Maar wellicht toch geen goed plan...MoPa50 schreef: ↑22-01-2022 10:23@Rilena. Ik ben bij de anderen niet aan de bv gegaan. Daar was iedereen het wel mee eens. Na de bevalling van mijn tweede wilde de verloskundige haar zo snel mogelijk aan mijn borst hebben maar de gyn die trok haar zo ongeveer aan de kant.
Zodra ik zwanger was ben ik naar mijn psych(iater) (ik had niet echt een psycholoog) gegaan en stond twee weken na de bevalling op de stoep. Alles om een herhaling te voorkomen. Meteen met temesta en ad begonnenzodra baby eruit was. Ik had natuurlijk nig een kind rondlopen dus het mocht gewoon niet nog een keer gebeuren.
Ik had ook hulp nu, poets, oppas en was zo voorbereid als je maar kon zijn.
We hebben nu ook een fijne oppas en hulp. Pop poli betrokken.
zaterdag 22 januari 2022 om 11:26
Melatonine hielp vaak wel (wel in een dosering van 5 mg of meer, dus echt een handjevol pillen). Soms niet helaas. Ik heb nooit andere slaapmedicatie gehad.
Mijn 1e bevalling was traumatisch, EMDR voor gehad wat goed geholpen heeft qua trauma. Maar ik had pas na 7 maanden emdr en toen was het ergste slaapprobleem over.
2e bevalling was helemaal niet traumatisch maar toch wel weer slaapproblemen. Vandaar dat ik denk dat het bij mij hormonaal was en daarom vanzelf beter werd.
Die hormonen doen echt rare dingen met je brein. Mijn advies zou dan ook zijn om eventuele hulp (pillen, of bij trauma emdr), echt te nemen, mocht iemand die zich ook herkent daarover twijfelen. Want soms is dat gewoon nodig!
zaterdag 22 januari 2022 om 13:02
@ positivevibes: ja dat is zeker zo. En misschien was het alsnog gebeurd als ik nu wel bv gaf, maar vooral mijn partner was wel opgelucht dat ik dat nu niet meer ging doen omdat ik toen ook mezelf voorbij liep. Het ging mentaal alleen beter.
Ik denk ook wel sterk aan dat het hormonaal is. ‘Fijn’ dat het herkenbaar is, maar ik vind het wel jammer om te horen dat je jezelf zolang kwijt bent geweest.
Wat betreft de melatonine; die hielp bij mij ook pas bij een dosis van 5mg, maar ik had dat wel in 1 pilletje.
@skippy85; dankjewel voor je woorden (laatste alinea). Ik word er wel steeds zekerder over dat ik de medicatie moet proberen.
Ik denk ook wel sterk aan dat het hormonaal is. ‘Fijn’ dat het herkenbaar is, maar ik vind het wel jammer om te horen dat je jezelf zolang kwijt bent geweest.
Wat betreft de melatonine; die hielp bij mij ook pas bij een dosis van 5mg, maar ik had dat wel in 1 pilletje.
@skippy85; dankjewel voor je woorden (laatste alinea). Ik word er wel steeds zekerder over dat ik de medicatie moet proberen.
