Kinderen
alle pijlers
spermadonor, wie heeft ervaring??
vrijdag 23 november 2007 om 18:14
Lieve Viva-dames,
Mijn naam is Saskia, ik ben 35 jaar en om maar heel kort door de bocht te gaan; ik ben single en wil een kindje.
Ik ben benieuwd naar verhalen van vrouwen die op zoek zijn gegaan naar een 'zaadcelletje' , mss bij bekenden dan wel via een spermabank. Willen jullie mij je verhaal vertellen, wil graag ervaringen uitwisselen zowel positieve als negatieve.
Liefs, Saskia uit Leiden
Mijn naam is Saskia, ik ben 35 jaar en om maar heel kort door de bocht te gaan; ik ben single en wil een kindje.
Ik ben benieuwd naar verhalen van vrouwen die op zoek zijn gegaan naar een 'zaadcelletje' , mss bij bekenden dan wel via een spermabank. Willen jullie mij je verhaal vertellen, wil graag ervaringen uitwisselen zowel positieve als negatieve.
Liefs, Saskia uit Leiden
vrijdag 23 november 2007 om 19:53
Hoi Sassefrasje,
Erg herkenbaar, worstel er zelf ook mee maar durf de stap nog niet te zetten omdat ik ook weet hoeveel verantwoordelijkheden je ermee op je hals haalt en dit nooit kunt 'delen'. Heb je al op www.bam-mam.nl gekeken? En stil-verlangen.nl? Kijk uit waar je mee in zee gaat maar je wens is volkomen begrijpelijk en herkenbaar. Hou je ons op de hoogte?
Olli
Erg herkenbaar, worstel er zelf ook mee maar durf de stap nog niet te zetten omdat ik ook weet hoeveel verantwoordelijkheden je ermee op je hals haalt en dit nooit kunt 'delen'. Heb je al op www.bam-mam.nl gekeken? En stil-verlangen.nl? Kijk uit waar je mee in zee gaat maar je wens is volkomen begrijpelijk en herkenbaar. Hou je ons op de hoogte?
Olli
zondag 25 november 2007 om 20:09
Hoi Saskia,
Zoals beloofd, hier iets meer van mijn verhaal.
Zelf heb ik altijd geweten kinderen te willen en deze alleen op te willen voeden. Wel wilde ik een donor die zelf ook een kinderwens heeft, betrokken wil zijn en een vader wil zijn. Soort co-ouderschap, maar dan zonder de ellende van een verbroken relatie hieraan vooraf. Begin van dit jaar heb ik de stap genomen om dit te realiseren. Ik heb via de website van de stichting meer dan gewenst een oproep geplaatst voor een donor. Veel reacties gehad, serieuze, maar ook mannen die alleen maar op sex uit zijn. Eén reactie sprong er voor mij met kop en schouders boven uit. Heel apart, maar het voelde direct goed. Na een mailtje en een telefoontje besloten elkaar direct te ontmoeten. Het klikte.
De eerste periode hebben we vooral geïnvesteerd in het verkennen van elkaars wensen, elkaar leren kennen en het opbouwen van een vriendschappelijke band.We vinden het beide belangrijk dat deze goed op elkaar aansloten, en we beide tevreden en gelukkig kunnen zijn hiermee. Daarnaast hebben we de nodige juridische kwesties uitgezocht, zoals wel/niet erkennen, erfrecht, etc. Ondertussen de nodige bloedtesten uitgevoerd, en daarna zijn we begonnen met insemineren. Helaas na twee pogingen om medische redenen alles tijdelijk stop moeten zetten.
Ik heb het gevoel echt een lot uit de loterij getroffen te hebben met deze donor. Het voelt als het laatste ontbrekende puzzelstukje.
Het is belangrijk om voor jezelf helemaal helder te hebben wat je wensen zijn wat betreft de donor. Wil je een vader voor je kind, of juist helemaal niet? In hoeverre zou je betrokkenheid willen? Hoe ziet je ideale plaatje eruit, en hoe haalbaar is dit?
Succes! Groet Vonni
Zoals beloofd, hier iets meer van mijn verhaal.
Zelf heb ik altijd geweten kinderen te willen en deze alleen op te willen voeden. Wel wilde ik een donor die zelf ook een kinderwens heeft, betrokken wil zijn en een vader wil zijn. Soort co-ouderschap, maar dan zonder de ellende van een verbroken relatie hieraan vooraf. Begin van dit jaar heb ik de stap genomen om dit te realiseren. Ik heb via de website van de stichting meer dan gewenst een oproep geplaatst voor een donor. Veel reacties gehad, serieuze, maar ook mannen die alleen maar op sex uit zijn. Eén reactie sprong er voor mij met kop en schouders boven uit. Heel apart, maar het voelde direct goed. Na een mailtje en een telefoontje besloten elkaar direct te ontmoeten. Het klikte.
De eerste periode hebben we vooral geïnvesteerd in het verkennen van elkaars wensen, elkaar leren kennen en het opbouwen van een vriendschappelijke band.We vinden het beide belangrijk dat deze goed op elkaar aansloten, en we beide tevreden en gelukkig kunnen zijn hiermee. Daarnaast hebben we de nodige juridische kwesties uitgezocht, zoals wel/niet erkennen, erfrecht, etc. Ondertussen de nodige bloedtesten uitgevoerd, en daarna zijn we begonnen met insemineren. Helaas na twee pogingen om medische redenen alles tijdelijk stop moeten zetten.
Ik heb het gevoel echt een lot uit de loterij getroffen te hebben met deze donor. Het voelt als het laatste ontbrekende puzzelstukje.
Het is belangrijk om voor jezelf helemaal helder te hebben wat je wensen zijn wat betreft de donor. Wil je een vader voor je kind, of juist helemaal niet? In hoeverre zou je betrokkenheid willen? Hoe ziet je ideale plaatje eruit, en hoe haalbaar is dit?
Succes! Groet Vonni
maandag 26 november 2007 om 09:02
Hoi Saskia,
Ik heb twee donorkinderen. Voor mij was al van jongs af aan duidelijk dat ik in mijn eentje kinderen wilde en dat ik daar geen (afstands)vader bij wilde.
Mijn kinderen zijn verwekt bij een spermabank. Ik vind een groot voordeel dat de donor onbekend is. Wel kunnen de kinderen evt contact opnemen als ze 16 zijn en dat zouden willen.
Mijn kinderen zijn nu 9 en (op een paar dagen na) 7 en het gaat prima. Voor hun is het de normaalste zaak van de wereld dat ze geen vader hebben.
Ik heb twee donorkinderen. Voor mij was al van jongs af aan duidelijk dat ik in mijn eentje kinderen wilde en dat ik daar geen (afstands)vader bij wilde.
Mijn kinderen zijn verwekt bij een spermabank. Ik vind een groot voordeel dat de donor onbekend is. Wel kunnen de kinderen evt contact opnemen als ze 16 zijn en dat zouden willen.
Mijn kinderen zijn nu 9 en (op een paar dagen na) 7 en het gaat prima. Voor hun is het de normaalste zaak van de wereld dat ze geen vader hebben.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 26 november 2007 om 20:31
Hallo Saskia,
Ook hier de nodige ervaring met een donor. Ik woon samen met een vrouw, ik heb altijd een sterke kinderwens gehad, en toen ik dat vier jaar geleden uitsprak bij mijn lief, hebben we na lang wikken en wegen besloten op zoek te gaan naar een bekende donor. Uiteindelijk zijn we bij een schat van een vent terecht gekomen, die zichzelf spontaan heeft "aangeboden" Hij wist dat we er mee bezig waren, en dat we al twee keer een nee hadden gehad. Ik had het er al eens met zijn vrouw over gehad, en zo is het balletje gaan rollen. In oktober 2004 zijn we begonnen met insemineren. Helaas bleek na een jaar dat ik geen eisprong had, en zijn we de medische molen ingegaan. In oktober 2005 was ik, na een behandeling met clomid zwanger! Helaas is dit in november misgegaan. In januari 2006 weer begonnen, en gelijk weer zwanger! In oktober 2006 is onze zoon geboren. Met de donor gaat dat héél goed, hij heeft het erg goed los kunnen laten, en vindt het helemaal ons kindje. Hij komt wel regelmatig over de vloer, omdat we het belangrijk vinden dat Hidde straks weet wie zijn "papa" is, en dat dan niet iemand is die dan zomaar ineens uit de lucht komt vallen. We hebben niks op papier gezet, hebben zoiets van, we zien wel hoe het allemaal loopt, Hidde mag, als hij daar aan toe is, aankloppen bij zijn "papa". We vinden het tot op de dag van vandaag heel bijzonder wat hij allemaal voor ons heeft gedaan! En voor een broertje of zusje voor Hidde kunnen we ook bij hem terecht, we zitten inmiddels weer volop in de medische molen om dat te kunnen realiseren!
Heel veel succes, en mocht je vragen hebben, stel ze gerust!!
Groetjes Ayla
Ook hier de nodige ervaring met een donor. Ik woon samen met een vrouw, ik heb altijd een sterke kinderwens gehad, en toen ik dat vier jaar geleden uitsprak bij mijn lief, hebben we na lang wikken en wegen besloten op zoek te gaan naar een bekende donor. Uiteindelijk zijn we bij een schat van een vent terecht gekomen, die zichzelf spontaan heeft "aangeboden" Hij wist dat we er mee bezig waren, en dat we al twee keer een nee hadden gehad. Ik had het er al eens met zijn vrouw over gehad, en zo is het balletje gaan rollen. In oktober 2004 zijn we begonnen met insemineren. Helaas bleek na een jaar dat ik geen eisprong had, en zijn we de medische molen ingegaan. In oktober 2005 was ik, na een behandeling met clomid zwanger! Helaas is dit in november misgegaan. In januari 2006 weer begonnen, en gelijk weer zwanger! In oktober 2006 is onze zoon geboren. Met de donor gaat dat héél goed, hij heeft het erg goed los kunnen laten, en vindt het helemaal ons kindje. Hij komt wel regelmatig over de vloer, omdat we het belangrijk vinden dat Hidde straks weet wie zijn "papa" is, en dat dan niet iemand is die dan zomaar ineens uit de lucht komt vallen. We hebben niks op papier gezet, hebben zoiets van, we zien wel hoe het allemaal loopt, Hidde mag, als hij daar aan toe is, aankloppen bij zijn "papa". We vinden het tot op de dag van vandaag heel bijzonder wat hij allemaal voor ons heeft gedaan! En voor een broertje of zusje voor Hidde kunnen we ook bij hem terecht, we zitten inmiddels weer volop in de medische molen om dat te kunnen realiseren!
Heel veel succes, en mocht je vragen hebben, stel ze gerust!!
Groetjes Ayla
dinsdag 27 november 2007 om 10:18
Hallo Saskia,
Hier nog een verhaal. Toen ik 35 was zat in dezelfde situatie als jij.
Ik wilde ook heel graag kinderen, maar had geen vaste relatie. Ik ben me toen gaan orienteren, maar heel veel donorcentra accepteren geen alleenstaande moeders, dus ik ben terecht gekomen bij het Geertgen in de Mortel (bij Helmond). Daar heb ik wel 2 jaar op de wachtlijst gestaan, omdat ze tegenwoordig alleen nog maar met "bekende" donoren mogen werken en niet meer met anonieme donoren. Er is dus een enorm tekort aan donoren. Het voordeel is dus altijd dat je kindje later de herkomst van zijn donorvader kan opvragen. De zwangerschap wordt daar verwerkt via IUI. Inmiddels zijn we 2 jaar verder, en heb ik net de 2de poging gehad en daar ben ik nu zwanger van!! Het is nog heel onwerkelijk, leef nog helemaal in een roes, het is ook nog zo pril, maar ik ben er zo ontzettend gelukkig door.
Bij het Geertgen kan je wel eerder aan de beurt komen door het zgn. systeem van wederkerigheid, wat inhoudt een soort van ruilen. Jij doneert een eicel zodat vrouwen die daarvan afhankelijk zijn ook zwanger kunnen worden en daarvoor terug krijg jij een dosis zaadcellen. Het klinkt heel raar, maar het is op zich een mooi systeem. Helaas kon ik daar niet aan meedoen, omdat ik net 1 maand te oud was. Je kan dat doen tot je 37ste.
Ik heb op dit moment wel een vriend, maar die wil absoluut geen kinderen meer (hij heeft er al 3) en dit is voor ons het beste, we voelen ons allebei heel erg happy en mochten we uit elkaar gaan, dan hebben we geen sores meer aan elkaar, omdat hij niet de biologische vader is. We wonen ook niet samen en gaan dat ook niet doen.
Succes met je beslissing.
grussels,
Erica
Hier nog een verhaal. Toen ik 35 was zat in dezelfde situatie als jij.
Ik wilde ook heel graag kinderen, maar had geen vaste relatie. Ik ben me toen gaan orienteren, maar heel veel donorcentra accepteren geen alleenstaande moeders, dus ik ben terecht gekomen bij het Geertgen in de Mortel (bij Helmond). Daar heb ik wel 2 jaar op de wachtlijst gestaan, omdat ze tegenwoordig alleen nog maar met "bekende" donoren mogen werken en niet meer met anonieme donoren. Er is dus een enorm tekort aan donoren. Het voordeel is dus altijd dat je kindje later de herkomst van zijn donorvader kan opvragen. De zwangerschap wordt daar verwerkt via IUI. Inmiddels zijn we 2 jaar verder, en heb ik net de 2de poging gehad en daar ben ik nu zwanger van!! Het is nog heel onwerkelijk, leef nog helemaal in een roes, het is ook nog zo pril, maar ik ben er zo ontzettend gelukkig door.
Bij het Geertgen kan je wel eerder aan de beurt komen door het zgn. systeem van wederkerigheid, wat inhoudt een soort van ruilen. Jij doneert een eicel zodat vrouwen die daarvan afhankelijk zijn ook zwanger kunnen worden en daarvoor terug krijg jij een dosis zaadcellen. Het klinkt heel raar, maar het is op zich een mooi systeem. Helaas kon ik daar niet aan meedoen, omdat ik net 1 maand te oud was. Je kan dat doen tot je 37ste.
Ik heb op dit moment wel een vriend, maar die wil absoluut geen kinderen meer (hij heeft er al 3) en dit is voor ons het beste, we voelen ons allebei heel erg happy en mochten we uit elkaar gaan, dan hebben we geen sores meer aan elkaar, omdat hij niet de biologische vader is. We wonen ook niet samen en gaan dat ook niet doen.
Succes met je beslissing.
grussels,
Erica
dinsdag 27 november 2007 om 16:48
hallo lieve vrouwen, bedankt voor jullie informatie en de bereidheid te reageren. Vonni, jij noemde een website, welke is dat dan? Dan kan ik eens door gaan surfen.
Ik ben inmiddels weer wat verder; ben in mijn eigen omgeving de mannen die ik daarvoor geschikt acht, aan het confronteren met mijn vraag en er is zelfs een man die gelijk JA zei. Ik was helemaal verbaasd. Net als 1 van jullie schreef; we regelen niets, het kindje kan wel als hij/ zij wil op en bepaald moment bij de biologische papa terecht, dat heeft hij ook. Zijn bedoeling is niet dat hij de vaderrol op zich gaat nemen, dat ga ik doen.
Ik ben er erg mee bezig en ik begrijp dat jullie dat ook doen of hebben gedaan, ik ben echt dolblij voor jullie dat het zelfs ook al gelukt is; heel veel genieten van je kindjes, dat hoop ik zelf ook mee te mogen maken in de toekomst.
Mochten jullie tips hebben van internetsites en als jullie een idee hebben hoe ik erachter kan komen wat je aan kindertoelagen krijgt als alleen staande, dan houd ik me warm aanbevolen. De site van de Belastingdienst staat al in mijn favorieten ;)
Kuss Saskia
Ik ben inmiddels weer wat verder; ben in mijn eigen omgeving de mannen die ik daarvoor geschikt acht, aan het confronteren met mijn vraag en er is zelfs een man die gelijk JA zei. Ik was helemaal verbaasd. Net als 1 van jullie schreef; we regelen niets, het kindje kan wel als hij/ zij wil op en bepaald moment bij de biologische papa terecht, dat heeft hij ook. Zijn bedoeling is niet dat hij de vaderrol op zich gaat nemen, dat ga ik doen.
Ik ben er erg mee bezig en ik begrijp dat jullie dat ook doen of hebben gedaan, ik ben echt dolblij voor jullie dat het zelfs ook al gelukt is; heel veel genieten van je kindjes, dat hoop ik zelf ook mee te mogen maken in de toekomst.
Mochten jullie tips hebben van internetsites en als jullie een idee hebben hoe ik erachter kan komen wat je aan kindertoelagen krijgt als alleen staande, dan houd ik me warm aanbevolen. De site van de Belastingdienst staat al in mijn favorieten ;)
Kuss Saskia
dinsdag 27 november 2007 om 18:17
Hoi Saskia,
De website waar ik het over had is www.meerdangewenst.nl
Om een oproep te kunnen plaatsen moet je een éénmalige bijdrage van, ik dacht, ¤ 10,- betalen. Helaas kun je gratis reageren op een oproep, waardoor ik nog behoorlijk tegenvallende reacties kreeg. ( Mannen die uit zijn op sex enzo)
@ Solomio: Leuk om te lezen dat jij ook al heel jong wist dat je alleen je kinderen op wilde voeden. Ik krijg vaak erg verbaasde reacties hierop van mensen die het eigenlijk niet willen geloven.
Groet Vonni
De website waar ik het over had is www.meerdangewenst.nl
Om een oproep te kunnen plaatsen moet je een éénmalige bijdrage van, ik dacht, ¤ 10,- betalen. Helaas kun je gratis reageren op een oproep, waardoor ik nog behoorlijk tegenvallende reacties kreeg. ( Mannen die uit zijn op sex enzo)
@ Solomio: Leuk om te lezen dat jij ook al heel jong wist dat je alleen je kinderen op wilde voeden. Ik krijg vaak erg verbaasde reacties hierop van mensen die het eigenlijk niet willen geloven.
Groet Vonni
