Kinderen
alle pijlers
Spijt 2e kind /opgesloten gevoel
zondag 2 april 2023 om 07:58
Vanwege het taboe op dit onderwerp ben ik bang voor herkenning en dus een nieuwe account.
Ik heb 2 geweldige kinderen (3,5 en 1,5), maar ik heb nog steeds zo'n spijt van mijn jongste. En dat ligt niet aan haar want het is echt een leuk en gemakkelijke meisje. Maar ik wist niet dat de overgang van 1 naar 2 kinderen mij zou zwaar zou vallen. Veel mensen zeiden die 2e doe je er gewoon bij.
Toen we alleen de oudste hadden ging ik fluitend door het leven: alles was zo makkelijk te combineren: fulltime baan, sporten, afspreken met vriendinnen en tijd met partner (toen hadden we nog een sexleven)
Maar sinds ik weer werk na 8 maanden verlof heb ik het gevoel dat ik contstant aan het rennen ben en niet aan mezelf toe kom. Wat eigenlijk onzin is want met een breed sociaal netwerk en hulp die we inkopen heb ik (veel) meer eigen tijd dan veel vriendinnen.
Tsja waar zit het dan in: met 1 kind ga ik overal aan en wisselen partner en ik af. Dan had je een dagdeel voor jezelf, maar nu met 2 kinderen: alleen op stap met 2 vind ik geen ontspanning maar overleven. Dat gevoel heb ik ook als ik mijn eentje een avond moet doen.
Zijn er mensen die dit herkennen en tips hebben?
Ik heb 2 geweldige kinderen (3,5 en 1,5), maar ik heb nog steeds zo'n spijt van mijn jongste. En dat ligt niet aan haar want het is echt een leuk en gemakkelijke meisje. Maar ik wist niet dat de overgang van 1 naar 2 kinderen mij zou zwaar zou vallen. Veel mensen zeiden die 2e doe je er gewoon bij.
Toen we alleen de oudste hadden ging ik fluitend door het leven: alles was zo makkelijk te combineren: fulltime baan, sporten, afspreken met vriendinnen en tijd met partner (toen hadden we nog een sexleven)
Maar sinds ik weer werk na 8 maanden verlof heb ik het gevoel dat ik contstant aan het rennen ben en niet aan mezelf toe kom. Wat eigenlijk onzin is want met een breed sociaal netwerk en hulp die we inkopen heb ik (veel) meer eigen tijd dan veel vriendinnen.
Tsja waar zit het dan in: met 1 kind ga ik overal aan en wisselen partner en ik af. Dan had je een dagdeel voor jezelf, maar nu met 2 kinderen: alleen op stap met 2 vind ik geen ontspanning maar overleven. Dat gevoel heb ik ook als ik mijn eentje een avond moet doen.
Zijn er mensen die dit herkennen en tips hebben?
dinsdag 4 april 2023 om 22:53
Ik zeg niet dat je een parttime baan moet nemen, zeker niet. En ik zeg ook niet dat het zielig is dat ze 'maar' op een sport zouden kunnen. Waar zegt iemand dat?Zwaluw1984 schreef: ↑04-04-2023 22:27Excuus , ik heb een andere baan omdat dit niet houdbaar is. Dat gaat hopelijk in de piekperiode 14 uur per week schelen. Joh jij leest ook wel een beetje hoe het wil lezen. En nee ik neem geen parttime baan want dan doe 4 stappen terug.
Die 2e is er gekomen omdat ik dol was/ben op de oudste (en jongste), maar was letterlijk met alles te combineren en 2 kinderen niet. Vooral het mentale aandacht verdelen en alles voor 2 kinderen regelen ipv heb ik mega onderschat . Geen idee hoe ik dat vooraf had kunnen weten.
En ja best zielig zolang mijn kinderen niet zelf naar training kunnen blijft bij 1 sport en eventueel muziek.
Jij vind twee kinderen niet met alles te combineren, ik denk daar anders over. Maar ik ben dan ook een van de weinige ouders die niet staat te juichen als de vakantie weer voorbij is, heb ik het idee. Mijn kinderen slapen vaker wel dan niet bij mij in bed en ik zou er graag nog 1 of 2 krijgen, als me dat gegeven is.
Ik heb ook wel dingen opgegeven die voor mij gewoon niet meer gingen met kinderen, qua tijd, financiën, etc, maar zoals vader Jelies eens zei "sommige mensen hebben een hobby, ik heb kinderen"
Overigens, als er geen aanwijsbaar iets is waardoor jij twee kinderen tegelijk niet lekker vind gaan, je echt bang bent dat je er altijd één tekort doet, waarom dan niet eens met iemand gaan praten? Niet omdat er iets mis met je is, maar soms moet je gewoon even een andere kijk op de dingen krijgen.
dinsdag 4 april 2023 om 22:53
Ah, even tegen schenen trappen. Chique.Zwaluw1984 schreef: ↑04-04-2023 22:33Adviezen over parttime werken negeer ik idd. Dat Nederlandse geneuzel laten we daar mee stoppen.
dinsdag 4 april 2023 om 22:55
Nederlands geneuzelZwaluw1984 schreef: ↑04-04-2023 22:33Adviezen over parttime werken negeer ik idd. Dat Nederlandse geneuzel laten we daar mee stoppen.
Dat je niet parttime wil, prima, maar nu ga je wel even iedereen die wel parttime werkt liggen schofferen
dinsdag 4 april 2023 om 23:00
Zolang Nederland nog grotendeels ingericht blijft op ouders (niet specifiek moeders dus) op deeltijd werken, ga je hier wel tegen aan blijven lopen.Zwaluw1984 schreef: ↑04-04-2023 22:33Adviezen over parttime werken negeer ik idd. Dat Nederlandse geneuzel laten we daar mee stoppen.
Andere landen zijn wel ingericht op fulltime werkende ouders, Nederland is dat nu eenmaal niet.
Ter vergelijking, ik werk parttime met 32 uur, maar hoe vaak ik te horen gekregen heb van andere ouders zo dat is veel, hoe regel je dat allemaal? En als ik zie hoeveel uur mijn vrouwelijke (allemaal moeder) werken t.o.v. mij en de mannen, dan zie je dat Nederland nog steeds in die rolverdeling zit van mannen fulltime, vrouwen parttime.
dinsdag 4 april 2023 om 23:06
Daar heb je een wel een punt ja.
Overigens denk ik dat je als parttime werkende moeder (ouder) of thuis blijf ouder je daar niks van moet aantrekken van Nederlands geneuzel. Want ieder maakt zijn eigen keuze, keuzes die het beste passen bij jou en gezin.
dinsdag 4 april 2023 om 23:09
Och, jij ook een pluim hoor.shala91 schreef: ↑04-04-2023 22:53Ik zeg niet dat je een parttime baan moet nemen, zeker niet. En ik zeg ook niet dat het zielig is dat ze 'maar' op een sport zouden kunnen. Waar zegt iemand dat?
Jij vind twee kinderen niet met alles te combineren, ik denk daar anders over. Maar ik ben dan ook een van de weinige ouders die niet staat te juichen als de vakantie weer voorbij is, heb ik het idee. Mijn kinderen slapen vaker wel dan niet bij mij in bed en ik zou er graag nog 1 of 2 krijgen, als me dat gegeven is.
Ik heb ook wel dingen opgegeven die voor mij gewoon niet meer gingen met kinderen, qua tijd, financiën, etc, maar zoals vader Jelies eens zei "sommige mensen hebben een hobby, ik heb kinderen"
Overigens, als er geen aanwijsbaar iets is waardoor jij twee kinderen tegelijk niet lekker vind gaan, je echt bang bent dat je er altijd één tekort doet, waarom dan niet eens met iemand gaan praten? Niet omdat er iets mis met je is, maar soms moet je gewoon even een andere kijk op de dingen krijgen.
Jaja.
dinsdag 4 april 2023 om 23:23
Jemig
Ik lees weer even mee met dit topic omdat ik TO zo dapper en stoer vind in haar eerlijkheid.
Ze vindt het hebben van 2 jonge kinderen pittig. Voelt zich opgesloten. Weet niet goed hoe dit allemaal te combineren. Eerlijk en kwetsbaar.
De eerste pagina's vooral meedenkende, behulpzame en bemoedigende reacties. Wat fijn dacht ik. En toen kwam het hoor. Ik heb dingen gelezen als: 'waarom wil je alles' en 'waarom is die 2e in godsnaam gekomen' en 'jemig als je het al zwaar vindt om met je kinderen een uitje te doen' en 'wat zielig dat die kinderen zulke gestresste en gehaaste ouders hebben'. En TO gaat zichzelf verdedigen. Wat ik goed begrijp.
MAar wat een onzin! Ik word er gewoon boos van. TO klinkt als een liefdevolle, moderne moeder met een carrière. Daar is werkelijk helemaal niks mis mee. Helemaal niks! Ze wil sporten en doet dit tijdens de slaapjes van de kinderen. Mooi, goeie combinatie.
Al die aannames, vooroordelen, en vooral die 'zo hoort het' reacties irriteren me echt enorm. We zouden TO ook kunnen ondersteunen en erkennen dat het retezwaar is als de kinderen zo jong zijn toch?
Ik lees weer even mee met dit topic omdat ik TO zo dapper en stoer vind in haar eerlijkheid.
Ze vindt het hebben van 2 jonge kinderen pittig. Voelt zich opgesloten. Weet niet goed hoe dit allemaal te combineren. Eerlijk en kwetsbaar.
De eerste pagina's vooral meedenkende, behulpzame en bemoedigende reacties. Wat fijn dacht ik. En toen kwam het hoor. Ik heb dingen gelezen als: 'waarom wil je alles' en 'waarom is die 2e in godsnaam gekomen' en 'jemig als je het al zwaar vindt om met je kinderen een uitje te doen' en 'wat zielig dat die kinderen zulke gestresste en gehaaste ouders hebben'. En TO gaat zichzelf verdedigen. Wat ik goed begrijp.
MAar wat een onzin! Ik word er gewoon boos van. TO klinkt als een liefdevolle, moderne moeder met een carrière. Daar is werkelijk helemaal niks mis mee. Helemaal niks! Ze wil sporten en doet dit tijdens de slaapjes van de kinderen. Mooi, goeie combinatie.
Al die aannames, vooroordelen, en vooral die 'zo hoort het' reacties irriteren me echt enorm. We zouden TO ook kunnen ondersteunen en erkennen dat het retezwaar is als de kinderen zo jong zijn toch?
woensdag 5 april 2023 om 00:38
Maar het is toch soms gewoon ook gedoe?shala91 schreef: ↑04-04-2023 21:04Gedoe?? Dat zijn gewoon je kinderen die je aandacht willen
Ik ben alleenstaande moeder van een van 8 en een van net 4 (nee, ze gaan niet de andere week naar hun vader, want die bestaat niet), en ik ga gewoon met ze op stap hoor, speeltuin, kinderboerderij, boodschappen doen en dan allebei een eigen minikarretje, strand, zwembad, etc.
Ik begrijp werkelijk waar niet wat daar zo erg aan is.
En ze gaan ook gewoon naar zwemles, ballet, streetdance en schaatsles. En fysio en logopedie voor de jongste.
Nu ze wat ouder zijn is het veel makkelijker maar ik vond met een paar kleintjes op stap ook heel bewerkelijk, laag tempo, dan moet er weer een plassen, dan valt er aan, de een wil naar de schommel en de ander naar de glijbaan... Ik vind er ook enorm veel verschil tussen zitten als ik met 1 kind op stap ben of met meerdere.
woensdag 5 april 2023 om 04:47
Een van de redenen waarom het ouderschap (of met name moederschap helaas) soms zo zwaar kan voelen is omdat wij moeders elkaar zo veroordelen en vreselijk hoge verwachtingen hebben van elkaar en van onszelf.
TO werkt fulltime. Ik ben fulltime thuis bij ons meisje. Mijn man werkt als internationaal chauffeur en is van maandag tot vrijdag weg. Onze dochter gaat mede om die reden 2 dagen bij de kinderopvang spelen zodat ik kan sporten en naar de fysio/psycholoog enz kan gaan. Wat goed is voor mij, mijn herstel na echt een pittige zwangerschap en bevalling gaat hierdoor eindelijk de goede kant op. Wat vervolgens een heel positief effect heeft op onze dochter en dus op ons als gezin. Maar je zou ze moeten horen in de straat.... en ook nu ik dit hier schrijf krijg ik de neiging om onze keuze te verdedigen en tekst en uitleg te geven hoe we dat dan betalen (meest gestelde vraag). We moeten daarmee stoppen als moeders onderling!
Wat ik maar wil zeggen TO: het is lastig om het voor iedereen in de buitenwereld goed te doen. Het is gewoon pittig, al die slaapjes maken je heel beperkt op een dag. Ik denk dat acceptatie van de situatie de key is. Accepteer dat het nu zo is als het is en dat je deze fase in het ouderschap niet zo leuk vind. En maak er voor jezelf het beste van, door als beide kindjes liggen te slapen, lekker even in het zonnetje te gaan zitten en te genieten van een mooi boek en een lekkere kop koffie of thee. Het is ook jouw vrije dag en je mag dan ook zelf wat ontspanning zoeken. Door zelf op een iets andere manier deze fase te bekijken, kan je voor jezelf de zwaarte er vanaf halen.
Lieve TO, ik vind het dapper dat je je verhaal doet. Het ouderschap is niet alleen maar Rozengeur en maneschijn. Ik lees je als liefdevolle moeder. Deze fase gaat weer voorbij. Tot die tijd: rustig aan, blijf ademhalen en lucht af en toe je hart bij iemand die je lief is.
TO werkt fulltime. Ik ben fulltime thuis bij ons meisje. Mijn man werkt als internationaal chauffeur en is van maandag tot vrijdag weg. Onze dochter gaat mede om die reden 2 dagen bij de kinderopvang spelen zodat ik kan sporten en naar de fysio/psycholoog enz kan gaan. Wat goed is voor mij, mijn herstel na echt een pittige zwangerschap en bevalling gaat hierdoor eindelijk de goede kant op. Wat vervolgens een heel positief effect heeft op onze dochter en dus op ons als gezin. Maar je zou ze moeten horen in de straat.... en ook nu ik dit hier schrijf krijg ik de neiging om onze keuze te verdedigen en tekst en uitleg te geven hoe we dat dan betalen (meest gestelde vraag). We moeten daarmee stoppen als moeders onderling!
Wat ik maar wil zeggen TO: het is lastig om het voor iedereen in de buitenwereld goed te doen. Het is gewoon pittig, al die slaapjes maken je heel beperkt op een dag. Ik denk dat acceptatie van de situatie de key is. Accepteer dat het nu zo is als het is en dat je deze fase in het ouderschap niet zo leuk vind. En maak er voor jezelf het beste van, door als beide kindjes liggen te slapen, lekker even in het zonnetje te gaan zitten en te genieten van een mooi boek en een lekkere kop koffie of thee. Het is ook jouw vrije dag en je mag dan ook zelf wat ontspanning zoeken. Door zelf op een iets andere manier deze fase te bekijken, kan je voor jezelf de zwaarte er vanaf halen.
Lieve TO, ik vind het dapper dat je je verhaal doet. Het ouderschap is niet alleen maar Rozengeur en maneschijn. Ik lees je als liefdevolle moeder. Deze fase gaat weer voorbij. Tot die tijd: rustig aan, blijf ademhalen en lucht af en toe je hart bij iemand die je lief is.
woensdag 5 april 2023 om 06:23
To hoeft het niet voor de buitenwereld goed te doen maar ze vindt zelf dat ze vanalles mist. En daar zijn alleen haar kinderen schuld aan. Want dat is zo n gedoe, die kinderen. Je kunt nooit meer weg op je vrije dag want dan moeten ze slapen enz. Baan moet fulltime zijn, er moet genoeg tijd om te sporten zijn en om sociale contacten te onderhouden. Eigenlijk zoals het was voor er kinderen waren.
Ik kan maar 1 conclusie trekken: you can't have it all.
Ik kan maar 1 conclusie trekken: you can't have it all.
woensdag 5 april 2023 om 06:36
Mijn kinderen zijn nu 9 en 14 en ik ben dus nu zo'n vrouw die jaloers kijkt naar zo'n moeder die in slakketempo met zo'n dreumes, die overal blijft kijken en hele verhalen staat te brabbelen.
Het kan bijna fysiek pijn doen, zo kan ik dat missen.
Echt het is zo voorbij, al voelt het als je er middenin zit alsof het eeuwig duurt. En ik vond het toen ook zwaar.
Ik was door omstandigheden een tijdje thuisblijfmoeder en wist niet hoe snel ik weer moest gaan werken.
Maar toch:
Zorg er gewoon voor dat je geniet, vind een balans en die kan per jaar verschillen (hallo ouderschapsverlof ook van vader!!!) je krijgt die tijd nooit meer terug.
Het kan bijna fysiek pijn doen, zo kan ik dat missen.
Echt het is zo voorbij, al voelt het als je er middenin zit alsof het eeuwig duurt. En ik vond het toen ook zwaar.
Ik was door omstandigheden een tijdje thuisblijfmoeder en wist niet hoe snel ik weer moest gaan werken.
Maar toch:
Zorg er gewoon voor dat je geniet, vind een balans en die kan per jaar verschillen (hallo ouderschapsverlof ook van vader!!!) je krijgt die tijd nooit meer terug.
woensdag 5 april 2023 om 06:57
Helemaal mee eens. Ik werkte een tijd fulltime toen de oudste 1 was. Daar heb ik zoveel opmerkingen van Nederlandse vrienden en familie over gekregen.. we woonden niet eens in Nederland. Man werkte ook fulltime en heeft geen enkel opmerking gekregen.Winterkoud schreef: ↑04-04-2023 23:00Zolang Nederland nog grotendeels ingericht blijft op ouders (niet specifiek moeders dus) op deeltijd werken, ga je hier wel tegen aan blijven lopen.
Andere landen zijn wel ingericht op fulltime werkende ouders, Nederland is dat nu eenmaal niet.
Ter vergelijking, ik werk parttime met 32 uur, maar hoe vaak ik te horen gekregen heb van andere ouders zo dat is veel, hoe regel je dat allemaal? En als ik zie hoeveel uur mijn vrouwelijke (allemaal moeder) werken t.o.v. mij en de mannen, dan zie je dat Nederland nog steeds in die rolverdeling zit van mannen fulltime, vrouwen parttime.
woensdag 5 april 2023 om 07:36
Hou je pluim maar bij je.
woensdag 5 april 2023 om 07:58
Tja werk voor alles he. Aandacht hebben voor haar eigen kinderen is te veel gevraagd. Zielig voor die kinderen dat ze maar als lastig gezien worden en altijd op de laatste plaats komen. Sommige mensen denken alleen maar aan zichzelf en niet aan het belang van de kinderen. Daar kunnen de kinderen later last van krijgen.
woensdag 5 april 2023 om 08:21
Ik heb een kind en geen borstvoeding gegeven, maar dat gelijke speelveld was er ook niet hoor. Man deed echt veel, waardoor ik tijd had voor mezelf, maar De Baby zat echt vast in mijn hoofd. Ik zat soms niet letterlijk opgesloten, maar dan liep ik langs het strand en kon ik ook niet verder kijken dan een meter. Alsof er constant muren om me heen waren, echt heel beklemmend en kut.DrBrowns schreef: ↑04-04-2023 22:00Oh dit verwoordt echt zo goed hoe ik mijn kraamtijd ervaren heb. Afschuwelijk vond ik het. Die druk.. verschrikkelijk.
Ik werd helemaal gek vanbinnen over hoe luchtig man deed: “ohhh ik ga even boven xyz doen”. Terwijl ik al wist dat baby over 20 minuten zou komen voor voeding en ik alweer alles daaromtrent mocht gaan voorbereiden.
Onder andere om die reden zou ik ook nooit meer borstvoeding willen geven. Een gelijk speelveld vanaf dag 1.
Ik heb ook weleens huilend met kleine baby op de trap gezeten: ik zorg voor jou, wheheheeee... Maar wie zorgt er voor mijhijhij?
Manlief natuurlijk, maar tegen beter weten in, voelde ik me zo rauw... Alles kwam zo binnen... Maar goed, dit kan ook mijn pnd geweest zijn... Hoewel ik van veel vrouwen hoor dat dit normaal is....
woensdag 5 april 2023 om 08:40
Moet je eens fulltime thuis proberen te blijven... Mijn vriendin doet dat ( kinderen zijn twaalf en elf) en die krijgt een hoop shit over zich heen.
In dit topic ook een vrouw die schrijft dat er ' in de straat' over haar geluld wordt omdat ze fulltime thuis is...
Ik werk twintig uur per week in een simpele baan die ik wel erg leuk vind... Ik krijg weer andere shit maar wel een stuk minder dan de mensen aan het uiteinde van het spectrum ( volledig thuis of volledig werken)
TO: ik zag je lijst voorbij komen met aanpassingen die je gaat doorvoeren of proberen. Ziet er goed uit! Veel plezier en succes met het doorvoeren ervan.
woensdag 5 april 2023 om 08:41
Mooie post!Titono schreef: ↑05-04-2023 04:47Een van de redenen waarom het ouderschap (of met name moederschap helaas) soms zo zwaar kan voelen is omdat wij moeders elkaar zo veroordelen en vreselijk hoge verwachtingen hebben van elkaar en van onszelf.
TO werkt fulltime. Ik ben fulltime thuis bij ons meisje. Mijn man werkt als internationaal chauffeur en is van maandag tot vrijdag weg. Onze dochter gaat mede om die reden 2 dagen bij de kinderopvang spelen zodat ik kan sporten en naar de fysio/psycholoog enz kan gaan. Wat goed is voor mij, mijn herstel na echt een pittige zwangerschap en bevalling gaat hierdoor eindelijk de goede kant op. Wat vervolgens een heel positief effect heeft op onze dochter en dus op ons als gezin. Maar je zou ze moeten horen in de straat.... en ook nu ik dit hier schrijf krijg ik de neiging om onze keuze te verdedigen en tekst en uitleg te geven hoe we dat dan betalen (meest gestelde vraag). We moeten daarmee stoppen als moeders onderling!
Wat ik maar wil zeggen TO: het is lastig om het voor iedereen in de buitenwereld goed te doen. Het is gewoon pittig, al die slaapjes maken je heel beperkt op een dag. Ik denk dat acceptatie van de situatie de key is. Accepteer dat het nu zo is als het is en dat je deze fase in het ouderschap niet zo leuk vind. En maak er voor jezelf het beste van, door als beide kindjes liggen te slapen, lekker even in het zonnetje te gaan zitten en te genieten van een mooi boek en een lekkere kop koffie of thee. Het is ook jouw vrije dag en je mag dan ook zelf wat ontspanning zoeken. Door zelf op een iets andere manier deze fase te bekijken, kan je voor jezelf de zwaarte er vanaf halen.
Lieve TO, ik vind het dapper dat je je verhaal doet. Het ouderschap is niet alleen maar Rozengeur en maneschijn. Ik lees je als liefdevolle moeder. Deze fase gaat weer voorbij. Tot die tijd: rustig aan, blijf ademhalen en lucht af en toe je hart bij iemand die je lief is.
woensdag 5 april 2023 om 09:07
TO, ik herken me heel erg in je post.
Ik werkte na de geboorte van mijn oudste 36u. Net als jij regelmatig overwerk en ook ik had een parttime dag. Ik werkte 4*8u en verder 's avonds laat of als baby sliep tijdens mijn 'mamadag'. Huishouden kwam in de avonden en weekenden. En ook ik wilde daarnaast goed voor mijn lijf zorgen (lees: gezond eten en sporten) en geen saaie doos (zie topic over vriendinnen die moeder worden) zijn voor mijn vrienden. Dus toch maar 's avonds afspreken ook al zou ik qua vermoeidheid liever om 16u op zaterdag gaan borrelen. Dit brak mij ook op. (Goh, gek he denk ik nu als ik het teruglees)
Ik ben terug gegaan naar 32u en vermijd overwerken zoveel mogelijk. Daarvoor moest ik niet alleen terug in uren (en salaris), maar vooral in taken. Ook zorg ik nu dat er echte vrije tijd is, waarin ik niets hoef (ook niet strijken of sporten). Dat soort lege momenten lijk jij niet te hebben. Ook proberen wij elk 1 uitslaapdag te hebben. 1x per week doen we 's avonds thuis wat samen (film kijken of spelletje spelen) en 1x per maand doen we iets buiten de deur (uit eten bijv.). Dit werk voor ons goed en geeft een goede balans in werk, zorg en ontspanning én duidelijke afbakening tussen die drie dingen. Dus niet meer werken en zorgen tegelijk en niet meer het huishouden doen als 'ontspanning' zien.
Ik lees dat je het vooral zwaar vind met 2 kinderen tegelijk en dat jullie daardoor altijd alles samen doen. Nu heb ik maar 1 kind, maar in het begin deden wij ook alles samen (want alleen was te zwaar). Tot we allebei onze 'ouderdag' kregen en het wel alleen moesten doen. Toen bleek dat er ook veel energie zat in onderling afstemmen: wie gaat deze luier verschonen? Hoe pakken we deze situatie aan? Etc. Hoe gaat dat bij jullie als jullie beiden thuis zijn?
Ik ga trouwens wel eens met het kind van een ander op stap. Dan gaat er standaard 1 in de buggy en de andere op de loopfiets, dan hoef ik er maar 1 in de gaten te houden. Luistert die niet goed? Dan gaan we terug en binnen spelen. En ja, ze moeten af en toe wachten als ik met de ander bezig ben (en daar even om huilen) maar daar leren ze ook van dat je niet altijd de volle aandacht kan hebben. En lunchen duurt langer, want er is er altijd wel 1 die een snotneus heeft, met brood gooit, etc. Als ik lees hoeveel je kinderen slapen, dan is het aantal uur dat je beide overdag wakker hebt beperkt. In die 2u tussen het ochtendslaapje van de jongste en het slaapje van de oudste zou ik de lat ook niet te hoog leggen. Jullie moeten alledrie wat lunchen in die periode, en alles wat er verder lukt is mooi meegenomen.
Is er een heel principiële reden dat je alleen samen met de oudste tv kijkt en die niet alleen voor een scherm mag? Hier hadden we ook allerlei schermloze plannen, maar inmiddels kijkt kind standaard 20 minuten tv als wij koken. Dat geeft iedereen rust.
Wij omdat er rustig gekookt kan worden en kind omdat er even een rustmoment in de middag zit. Het avondeten zelf is daardoor ook een stuk gezelliger geworden.
Ik werkte na de geboorte van mijn oudste 36u. Net als jij regelmatig overwerk en ook ik had een parttime dag. Ik werkte 4*8u en verder 's avonds laat of als baby sliep tijdens mijn 'mamadag'. Huishouden kwam in de avonden en weekenden. En ook ik wilde daarnaast goed voor mijn lijf zorgen (lees: gezond eten en sporten) en geen saaie doos (zie topic over vriendinnen die moeder worden) zijn voor mijn vrienden. Dus toch maar 's avonds afspreken ook al zou ik qua vermoeidheid liever om 16u op zaterdag gaan borrelen. Dit brak mij ook op. (Goh, gek he denk ik nu als ik het teruglees)
Ik ben terug gegaan naar 32u en vermijd overwerken zoveel mogelijk. Daarvoor moest ik niet alleen terug in uren (en salaris), maar vooral in taken. Ook zorg ik nu dat er echte vrije tijd is, waarin ik niets hoef (ook niet strijken of sporten). Dat soort lege momenten lijk jij niet te hebben. Ook proberen wij elk 1 uitslaapdag te hebben. 1x per week doen we 's avonds thuis wat samen (film kijken of spelletje spelen) en 1x per maand doen we iets buiten de deur (uit eten bijv.). Dit werk voor ons goed en geeft een goede balans in werk, zorg en ontspanning én duidelijke afbakening tussen die drie dingen. Dus niet meer werken en zorgen tegelijk en niet meer het huishouden doen als 'ontspanning' zien.
Ik lees dat je het vooral zwaar vind met 2 kinderen tegelijk en dat jullie daardoor altijd alles samen doen. Nu heb ik maar 1 kind, maar in het begin deden wij ook alles samen (want alleen was te zwaar). Tot we allebei onze 'ouderdag' kregen en het wel alleen moesten doen. Toen bleek dat er ook veel energie zat in onderling afstemmen: wie gaat deze luier verschonen? Hoe pakken we deze situatie aan? Etc. Hoe gaat dat bij jullie als jullie beiden thuis zijn?
Ik ga trouwens wel eens met het kind van een ander op stap. Dan gaat er standaard 1 in de buggy en de andere op de loopfiets, dan hoef ik er maar 1 in de gaten te houden. Luistert die niet goed? Dan gaan we terug en binnen spelen. En ja, ze moeten af en toe wachten als ik met de ander bezig ben (en daar even om huilen) maar daar leren ze ook van dat je niet altijd de volle aandacht kan hebben. En lunchen duurt langer, want er is er altijd wel 1 die een snotneus heeft, met brood gooit, etc. Als ik lees hoeveel je kinderen slapen, dan is het aantal uur dat je beide overdag wakker hebt beperkt. In die 2u tussen het ochtendslaapje van de jongste en het slaapje van de oudste zou ik de lat ook niet te hoog leggen. Jullie moeten alledrie wat lunchen in die periode, en alles wat er verder lukt is mooi meegenomen.
Is er een heel principiële reden dat je alleen samen met de oudste tv kijkt en die niet alleen voor een scherm mag? Hier hadden we ook allerlei schermloze plannen, maar inmiddels kijkt kind standaard 20 minuten tv als wij koken. Dat geeft iedereen rust.
Wij omdat er rustig gekookt kan worden en kind omdat er even een rustmoment in de middag zit. Het avondeten zelf is daardoor ook een stuk gezelliger geworden.
woensdag 5 april 2023 om 09:16
Als zij en man beiden 32 werken kan prima allemaal.Subnautica schreef: ↑05-04-2023 06:23To hoeft het niet voor de buitenwereld goed te doen maar ze vindt zelf dat ze vanalles mist. En daar zijn alleen haar kinderen schuld aan. Want dat is zo n gedoe, die kinderen. Je kunt nooit meer weg op je vrije dag want dan moeten ze slapen enz. Baan moet fulltime zijn, er moet genoeg tijd om te sporten zijn en om sociale contacten te onderhouden. Eigenlijk zoals het was voor er kinderen waren.
Ik kan maar 1 conclusie trekken: you can't have it all.
Als 40-24 kan, wat heel vaak voorkomt.... dan kan 2x 32 ook met wat eigen tijd en leuke dingen voor jezelf.
Mits daarbuiten ook alles wel in balans is, ook qua verantwoording en de dingen bedenken/zelf regelen. Niet als een van de 2 naast werk en 50% huishouden/zorg kinderen (wat bij TO's partner al niet geval is blijkt) dan ook nog dat hele huishouden qua structuur en denkdingen moet managen.
Ipv dat ook goed te verdelen. Koop dingen in, bestel boodschappen, neem hulp in huis. Je hoeft dan niet eens meer kvd te hebben dan bij de 40-24 contructies.
En zolang dat niet normaal is in Nederland (of waar dan ook) zullen vrouwen omvallen, zich een slechte ouder of partner vinden, burnouts krijgen terwijl hun mannelijke partners er allemaal geen last van hebben.
Nee, nogal wiedes, dat ligt niet aan relaxtere instelling van deze partners, maar aan de ongelijkheid die er gewoon nog steeds is qua taken en waar zelfs vrouwen, ook in dit topic weer, de schuld en de verantwoording bij de vrouwen voor neerleggen.
Ook door dit soort opmerkingen.
Jaja.
woensdag 5 april 2023 om 09:22
Ik vind de leeftijd 1,5 jaar altijd pittig. Misschien heb je een combinatie van leeftijden die bij jullie even lastig is? Wij hebben ook dat soort fases.
Qua tips: ik word altijd gek van thuiszitten dus ik zou er toch uit gaan. Daarnaast altijd tv momentje als de jongste slaapt en taken eerlijk verdelen. In mijn omgeving hebben bijna alle mannen een parttimedag en dat helpt enorm. Het zorgt voor begrip en ook voor handigheid met de kinderen vind ik. Mijn man kan en doet alles op zo’n dag. Niet dat het zaligmakend is, want ik doe nog steeds het denkwerk.
ik vind 4 dagen in de week werken trouwens helemaal niet zo gek en ik woon niet eens in de randstad.. (verre van zelfs) krijg ook echt nooit commentaar op dat ik werk en een leuke, gewoon goede baan heb.
Qua tips: ik word altijd gek van thuiszitten dus ik zou er toch uit gaan. Daarnaast altijd tv momentje als de jongste slaapt en taken eerlijk verdelen. In mijn omgeving hebben bijna alle mannen een parttimedag en dat helpt enorm. Het zorgt voor begrip en ook voor handigheid met de kinderen vind ik. Mijn man kan en doet alles op zo’n dag. Niet dat het zaligmakend is, want ik doe nog steeds het denkwerk.
ik vind 4 dagen in de week werken trouwens helemaal niet zo gek en ik woon niet eens in de randstad.. (verre van zelfs) krijg ook echt nooit commentaar op dat ik werk en een leuke, gewoon goede baan heb.
woensdag 5 april 2023 om 09:26
Heel erg eens!! Ongelofelijk ook om dat als partner te zien, en er vervolgens niets aan te doen. Het zit erg diep in onze samenleving dat de moeder moet zwoegen vind ik.LuciFee2023 schreef: ↑05-04-2023 09:16Als zij en man beiden 32 werken kan prima allemaal.
Als 40-24 kan, wat heel vaak voorkomt.... dan kan 2x 32 ook met wat eigen tijd en leuke dingen voor jezelf.
Mits daarbuiten ook alles wel in balans is, ook qua verantwoording en de dingen bedenken/zelf regelen. Niet als een van de 2 naast werk en 50% huishouden/zorg kinderen (wat bij TO's partner al niet geval is blijkt) dan ook nog dat hele huishouden qua structuur en denkdingen moet managen.
Ipv dat ook goed te verdelen. Koop dingen in, bestel boodschappen, neem hulp in huis. Je hoeft dan niet eens meer kvd te hebben dan bij de 40-24 contructies.
En zolang dat niet normaal is in Nederland (of waar dan ook) zullen vrouwen omvallen, zich een slechte ouder of partner vinden, burnouts krijgen terwijl hun mannelijke partners er allemaal geen last van hebben.
Nee, nogal wiedes, dat ligt niet aan relaxtere instelling van deze partners, maar aan de ongelijkheid die er gewoon nog steeds is qua taken en waar zelfs vrouwen, ook in dit topic weer, de schuld en de verantwoording bij de vrouwen voor neerleggen.
Ook door dit soort opmerkingen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
