Spijt 2e kind /opgesloten gevoel

Zwaluw1984 schreef: ↑

09-04-2023 09:21

Jawel, maar we hebben het onderschat. En ik moet de de vrije tijd nuanceren weet ik inmiddels: die vriendinnen werken 24/28 uur in afgebakende tijden en geen 40-50 uur in bepaalde weken in de avonden/weekenden.

Maar jouw contract is 36 uur toch? Dan werk je toch ook weken van 22-32 uur?

Maar in je komende functie geldt dat niet? Dan ga je op papier 32u werken, in praktijk 36u waarbij die 4u extra compensatieuren zijn die je in vakanties in gaat zetten?

Volgens mij heb je al veel goede tips gekregen hier. Ik vond zelf de overgang van 1 naar 2 niet zo heel groot, en heb ook nooit zo'n slaapjesschema gehad als jij. Met baby/dreumes in de wandelwagen of buggy en de peuter op de meerijdplank was het prima te doen om met twee tegelijk op pad te gaan. Of met de jongste in de rugdrager en oudste zelf laten wandelen door het bos bijvoorbeeld. Maar toen mijn jongste 1.5 was en oudste 3.5, deed alleen de jongste nog 1 keer een middagslaapje, dus dan s ochtends lekker op pad en als de jongste sliep vaak een luisterboek aan voor de oudste.

Ik vond de corona tijd wel pittig, omdat ik toen peuter van 2 en kleuter van 4 moest combineren met 32 uur werken per week zonder school, opvang en hulp van (schoon)ouders. Toen brak het werken in de avonduren wel heel erg op, maar tegelijkertijd genoot ik ook van de momenten met mijn jongens in de speeltuin of het bos. Dat is ook mijn tip: probeer ook vooral in de momenten dat je samen met je kinderen bent zelf ontspanning te vinden. En ik zou proberen als dat mogelijk is zo weinig mogelijk in de avonduren te werken.

Maar ik wilde vooral ook schrijven dat een tweede kind ook veel voordeel kan hebben: mijn jongens kunnen ontzettend leuk samen met elkaar spelen, waardoor er voor mij ook meer ruimte is voor andere dingen, ik hoef ze niet heel erg zelf te entertainen zeg maar. En het gaat ook gewoon makkelijker als ze wat ouder worden (die van mij zijn 5 en bijna 7 nu)

Ik herken het enorm. Die van mij zijn nu 5 en 2 en ik vond het heel intens om alles te combineren zodra de 2de erbij was.

En even praktisch gezien: op een aantal vlakken is dat ook zo. Ik vind de basisschool dus bijvoorbeeld echt een dikke tegenvaller. Zo’n kdv neemt je alles uit handen, als je dan ineens een basisschool hebt wordt voortdurend participatie verwacht, zit je met een BSO, lange schoolvakanties, allemaal gedoe.

Met 2 kinderen de deur uit of 2 kinderen in bed leggen is niet 2x zoveel werk, maar 4x zoveel werk, omdat ze in hun onderlinge dynamiek ook veel meer het spelerige, wilde, kindse in elkaar activeren, dan in 1-op-1-interactie met jou als ouder.

En 2 kinderen geeft ook veel meer reuring en prikkels in huis, waardoor je je sneller leeggezogen voelt.

Maar wat mij het meest parten speelde was dat ik totaal niet meer het gevoel had dat ik aan alle delen van mezelf toe kwam toen ik van 1 naar 2 ging. Met 1 kind had ik het gevoel dat ik voldoende aandacht kon geven aan werk, partner, vrienden/familie, huishouden en mijn kind. Met 2 voel ik me eigenlijk chronisch tekortschieten.

Ik denk wel dat dat deels komt door mijn werk, ik heb net als jij een heel drukke baan, maar ook een baan die ik leuk vind en niet op wil geven. Ik werk al het minimaal aantal uren dat ik kan draaien (dat komt gemiddeld neer op 36-40 uur per week, met uitschieters naar 50 uur, maar niet naar minder uur, dus vergelijkbaar met jou denk ik). Maar het komt ook door bovenstaande dingen die veel energie kosten sinds ze met z’n tweetjes zijn.

Ik probeer dus wel meer tijd in te ruimen voor mezelf, om op te laden. Anders red ik het gewoon niet. Eerst deed ik dat juist minder, ik vond dat ik daarop moest beknibbelen zodat mijn kinderen of partner er niet onder zouden lijden, maar dat was gewoon niet houdbaar, ik voelde me echt leeggezogen.

Daarnaast realiseer ik me inmiddels dat ik 2 kinderen minder 1-op-1 aandacht kan geven, maar dat ze ook aandacht krijgen van elkaar, die ook waardevol is. Dus ik probeer niet meer mijn kinderen als 2 enig kinderen aandacht te geven, maar gewoon als mijn beide kinderen samen, met af en toe alleentijd met mij.

Daarnaast wil ik zsm een driedaags weekend terug. Mijn parttimedag valt nu al tijden middenin de week, maar daardoor kom ik gewoon niet tot rust. Dit wil ik dus zo snel mogelijk veranderen. Helaas voor nu nog even niet mogelijk, maar hopelijk vanaf eind dit jaar wel.

Inmiddels heb ik het gevoel dat ik me redelijk heb kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie, maar mijn jongste is al 2.5. Het heeft echt significant langer geduurd dan bij de oudste.

Voor mij persoonlijk ging het gezegde: met 1 kind ben je een stel met een kind, met 2 ben je een gezin, echt totaal op. Zo heb ik het echt ervaren. 1 kind deden we erbij en gingen redelijk door met ons leven. Een tweede maakte daar bij ons echt een eind aan. En toen mijn jongste nog een baby was en hij in de draagdoek woonde merkte ik dat niet eens zo, juist de leeftijd 10 maanden tot 2 jaar heb ik echt heel heftig gevonden.

Nu met 2.5 kan ik zeggen dat ik me weer steeds meer in balans voel. En ik heb 2 prachtige kinderen die ook enorm leuk met elkaar zijn en heel veel met elkaar spelen. Dus langzamerhand krijg ik ook tijd voor een kop koffie of thee terwijl zij elkaar bezig houden.

Hopelijk voor jou voel je je gauw ook wat meer in balans.

Worteltaart schreef: ↑

09-04-2023 20:28

Volgens mij heb je al veel goede tips gekregen hier. Ik vond zelf de overgang van 1 naar 2 niet zo heel groot, en heb ook nooit zo'n slaapjesschema gehad als jij. Met baby/dreumes in de wandelwagen of buggy en de peuter op de meerijdplank was het prima te doen om met twee tegelijk op pad te gaan. Of met de jongste in de rugdrager en oudste zelf laten wandelen door het bos bijvoorbeeld. Maar toen mijn jongste 1.5 was en oudste 3.5, deed alleen de jongste nog 1 keer een middagslaapje, dus dan s ochtends lekker op pad en als de jongste sliep vaak een luisterboek aan voor de oudste.

Ik vond de corona tijd wel pittig, omdat ik toen peuter van 2 en kleuter van 4 moest combineren met 32 uur werken per week zonder school, opvang en hulp van (schoon)ouders. Toen brak het werken in de avonduren wel heel erg op, maar tegelijkertijd genoot ik ook van de momenten met mijn jongens in de speeltuin of het bos. Dat is ook mijn tip: probeer ook vooral in de momenten dat je samen met je kinderen bent zelf ontspanning te vinden. En ik zou proberen als dat mogelijk is zo weinig mogelijk in de avonduren te werken.

Maar ik wilde vooral ook schrijven dat een tweede kind ook veel voordeel kan hebben: mijn jongens kunnen ontzettend leuk samen met elkaar spelen, waardoor er voor mij ook meer ruimte is voor andere dingen, ik hoef ze niet heel erg zelf te entertainen zeg maar. En het gaat ook gewoon makkelijker als ze wat ouder worden (die van mij zijn 5 en bijna 7 nu)

Voor mij was de overgang van 1 naar 2 pittig omdat mijn jongste tot zijn eerste verjaardag was van team no sleep... En dat breekt op, als ze en overdag weinig slapen (ja slapen bij mama, dat deed hij wel, maar wegleggen was huilen) en de nachten waren ook kort en onderbroken. Daarbij een peuter van 2/3 die ook zorg en aandacht nodig was, was gewoon door bikkelen.

Corona tijd vond ik ook heftig, want ook 32 uur werken (met deadlines), een man die niet thuis kon werken (automonteur) en mijn oudste zat in groep 4, dus er was ook flink wat schoolwerk wat thuis gedaan moest worden. Dus de balans toen privé/werk was compleet overhoop plus dat ik nooit alleen was / constant aan stond. Maar ook dat was doorgaan, en wetende we zijn niet de enige!
Maar ze konden als bijna 6 & 8 toen wel heel goed samen spelen ook, waardoor je niet constant nodig was. Nu zijn ze bijna 9 & 11 en ja, heerlijk leeftijden. Ze zijn steeds zelfstandiger en ze snappen veel, dus gaat het helemaal prima zo.

Herkenbaar van het niet slapen idd. Mijn jongste slaapt nog altijd niet door, al gaat het tegenwoordig stukken beter. Er zijn ook maanden achter elkaar geweest dat hij letterlijk ieder uur van de nacht wakker was (ivm oorontstekingen). En ik kon dat niet delen, want het enige dat hem troostte was borstvoeding. Ik kon niet meer 2 uur achter elkaar in de auto rijden, ik viel na 1.5 uur achter het stuur gewoon in slaap. Nou dat heb ik echt nog nooit gehad.

lux- schreef: ↑

09-04-2023 20:49

Herkenbaar van het niet slapen idd. Mijn jongste slaapt nog altijd niet door, al gaat het tegenwoordig stukken beter. Er zijn ook maanden achter elkaar geweest dat hij letterlijk ieder uur van de nacht wakker was (ivm oorontstekingen). En ik kon dat niet delen, want het enige dat hem troostte was borstvoeding. Ik kon niet meer 2 uur achter elkaar in de auto rijden, ik viel na 1.5 uur achter het stuur gewoon in slaap. Nou dat heb ik echt nog nooit gehad.

Mijn jongste heeft tot 3 jaar niet doorgeslapen, maar ging welk elk half jaar beter Met 1,5 jaar sliep hij in ieder geval al de hele nacht in zijn eigen bed bv. En ziek was hij ook veel, oorontstekingen (zo naar en gegarandeerd niet slapen) en nare luchtweginfecties.
Ik hoefde niet langer dan 45min in de auto te zitten, maar dat ging gelukkig altijd prima
Maar het zijn gewoon pittige jaren, waarin ik vooral van week tot week keek en de weekenden gebruikte voor echt rust pakken. Sociaal leven was gewoon lager pitje.

Ja, als ik dat zo lees, heb ik qua slaap(jes) wel geluk gehad hoor. Ze waren bij mij allebei makkelijke babies. Dat scheelt natuurlijk enorm in de ervaring.

Ik moest juist bij baby 1 heel erg wennen dat ik opeens mijn leven niet meer zelf in kon delen en rekening moest houden met het ritme van de baby. Bij de komst van nr twee had ik mezelf daar dus al veel meer op ingesteld en die ging bij mij dus ook heel makkelijk erbij.

__appelbloesem__ schreef: ↑

09-04-2023 06:32

Haha, ik herinner mij van jou nog een (vrij recent) topic waarin je vroeg hoe het zat met de urennorm voor de kot want het was best fijn om je kind wat vaker te brengen en tijd voor jezelf te hebben.

Dat zei ik omdat ik inschatte dat de meerderheid op Viva moord & brand zou brullen als ik de echte reden had gegeven. Ik gun mijn gastouder -m’n zus- namelijk het maximaal aantal uren. Die neem ik nu ook af. Maar dat betekent niet dat ik mijn kind daar laat als ik niet hoef te werken (of werkgerelateerde training volg). Je dacht dus iets te weten wat je niet weet. Oeps.

Zwaluw1984 schreef: ↑

09-04-2023 09:32

@lotus als kinderen ouder zijn heb ik geen "vrije" dagen. Dan werk ik 4 volle dagen en 1 ochtend, dan wel de middag vrij zodat de kinderen maar 2 middagen BSO nodig hebben en ik compensatieverlof opbouw voor de vakanties.

Ik had het ook niet over jou.

Had het over niemand persoonlijk. En vind sowieso dat mensen hun tijd 100% zelf mogen indelen. Daar ga ik niet over.

Het kost allemaal meer dan genoeg. Dus fijn dat jullie straks maar 2 middagen BSO nodig zullen hebben!

Ik zie dat je al heel veel reacties hebt gehad, maar ik wil ook graag nog zeggen dat ik het énorm herken.

Mijn kinderen zijn nu 3,5 en 2 en ik heb echt dik 1,5 jaar met een gevoel rondgelopen van "waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen". Ik genoot vaker niet dan wel van de kinderen. En dat gaf dan weer een erg schuldgevoel enz.

Toevallig is onze oudste vanavond een nachtje bij opa en oma slapen, want daar had ze zin in. En jeetje, hoe chill is het met 1 kindje! Dus ik herken je gevoel heel erg.

Nu onze oudste uit die heftige peutertiid komt, gaat het eindelijk beter. Ik geniet al weken aan een stuk van ze, met soms een frustratie. Eerder was dat juist andersom.

Dus: het komt echt goed. Maar het is zo pokkezwaar soms, en soms heel lang. Heel veel sterkte!

Zwaluw1984 schreef: ↑

10-04-2023 20:42

Grappig ik doe het juist niet om het geld, dat interesseert mij echt niet. Het is omdat ik tijd met de kinderen door wil brengen

Begrijpelijk.

Mij zou het geld eerlijk gezegd wel interesseren. Ben ervan geschrokken hoeveel meer ik ga betalen als m’n dochter straks naar school > de BSO gaat.

Zwaluw1984 schreef: ↑

10-04-2023 20:22

Bedankt nog vooral leuk verhalen! Die herkenning is fijn en relativeert weer. We hebben een heerlijk weekend achter de rug en mijn laatste week werken begint. Daarna even vrij om op te laden voor de nieuwe baan.

Klinkt goed. Voel je je nu fijner dan toen je dit topic opende?

Zwaluw1984 schreef: ↑

12-04-2023 15:12

Dat zeker

Al blijven zoals gisteren aanpoten: partner om 6.45 de deur uit, ochtendspits in je eentje. Kinderen om 8.00 naar het kdv, door naar werk en rond 16.45 weer kinderen ophalen en dan de avondspits tot man om 19.00 thuis is. Snel omkleden, uurtje sporten terwijl man oudste op bed legt en daarna nog wat werk afmaken en wat huishouden doen. Dan is snel 22.30 en bedtijd.

Aanpoten is herkenbaar hoor, goed plannen.
Mijn dagen op bv maandag en dinsdag zijn ook echt strak ingedeeld. Ochtend 7 uur wekker, ontbijten, lunchtrommels klaarmaken, kinderen uit bed trommelen voor zover nodig, ontbijten/aankleden/tanden poetsen doen ze zelf. Rond half 9 de deur uit, dan start ik met werken thuis of ga naar kantoor dus tussen 8:45-9:00. Voor die tijd tussen 7 en 8:30 heb ik zelf al een was gevouwen vaak en was klaargezet voor op te hangen einde dag.
Om 15:45 komen de kinderen uit school, ene dag is oma er voor opvang, andere dag ben ik thuis, maar werk wel gewoon door tot 16:45.
Dan is het eten koken en eten want om 17:45 moet 1 van de 2 richting voetbal, op maandag moet ik ook mee nog met brengen en halen om 19:00. En daarna is het weer opruimen, was ophangen, stofzuiger door het huis, ander kind eventueel helpen met huiswerk overhoren of ik ben ik zelf om 19:00 weg voor sporten.
Ik werk niet meer 's avonds verder dus voor mij begint mijn avond rond 21 uur (na het sporten) en als de kinderen rond die tijd naar bed gaan.
Voordeel ik hoef mijn kinderen niet meer te badderen, verschonen etc, douchen enzo dat regelen ze zelf. Maar ze vragen uiteraard wel aandacht/hebben aandacht nodig.

Zwaluw1984 schreef: ↑

12-04-2023 15:12

Dat zeker

Al blijven zoals gisteren aanpoten: partner om 6.45 de deur uit, ochtendspits in je eentje. Kinderen om 8.00 naar het kdv, door naar werk en rond 16.45 weer kinderen ophalen en dan de avondspits tot man om 19.00 thuis is. Snel omkleden, uurtje sporten terwijl man oudste op bed legt en daarna nog wat werk afmaken en wat huishouden doen. Dan is snel 22.30 en bedtijd.

Ja met de ochtendspits heb je er al een dag opzitten voordat deze goed en wel begonnen is fijn dat het in ieder geval beter gaat

Zwaluw1984 schreef: ↑

02-04-2023 07:58

Vanwege het taboe op dit onderwerp ben ik bang voor herkenning en dus een nieuwe account.

Ik heb 2 geweldige kinderen (3,5 en 1,5), maar ik heb nog steeds zo'n spijt van mijn jongste. En dat ligt niet aan haar want het is echt een leuk en gemakkelijke meisje. Maar ik wist niet dat de overgang van 1 naar 2 kinderen mij zou zwaar zou vallen. Veel mensen zeiden die 2e doe je er gewoon bij.

Toen we alleen de oudste hadden ging ik fluitend door het leven: alles was zo makkelijk te combineren: fulltime baan, sporten, afspreken met vriendinnen en tijd met partner (toen hadden we nog een sexleven)

Maar sinds ik weer werk na 8 maanden verlof heb ik het gevoel dat ik contstant aan het rennen ben en niet aan mezelf toe kom. Wat eigenlijk onzin is want met een breed sociaal netwerk en hulp die we inkopen heb ik (veel) meer eigen tijd dan veel vriendinnen.

Tsja waar zit het dan in: met 1 kind ga ik overal aan en wisselen partner en ik af. Dan had je een dagdeel voor jezelf, maar nu met 2 kinderen: alleen op stap met 2 vind ik geen ontspanning maar overleven. Dat gevoel heb ik ook als ik mijn eentje een avond moet doen.

Zijn er mensen die dit herkennen en tips hebben?

Ik heb niet alles gelezen, maar ik vond het bij de tweede ook zwaar dat er nergens meer een rustmoment was. Bij een kind is dat echt heel anders.

Dit wordt wel echt beter als ze ouder worden en steeds meer zelf kunnen. Vooral het moment dat je ze niet meer de hele tijd in de gaten hoeft te houden, maar rustig een uur boven kan laten spelen (vanaf 5 denk ik) was voor mij een verademing. Toen kwam ik langzaam weer een beetje uit de overleef-stand. Sterkte!

Dát moment TO, dat de kinderen zichzelf een beetje kunnen gaan vermaken, of alleen naar een speelafspraak kunnen, of logeren, dan heb je er ineens maar eentje en dat is dan ineens zó relaxt. Was hier vanaf een jaar of 4-4,5 dus je bent er bíjna!

Je klinkt als een liefhebbende moeder en een goed voorbeeld voor je kinderen. Ik heb maar 1 kind en toch ik heb dit gevoel ook al. Dit topic doet mij wel extra nadenken of een mogelijk tweede wel zo'n goed idee is. Minder werken zie ik ook niet als oplossing omdat het werken mij juist energie geeft. De hele dag thuis met kind is voor mij zwaarder dan een dag werken. Naar aanleiding van de tips nu een schoonmaakster genomen en poeh wat een verademing al. Dus bedankt voor dit topic en je openheid TO!