Kinderen
alle pijlers
Stelling: Corrigerende tik moet kunnen
dinsdag 28 augustus 2007 om 11:58
het was pure onmacht van mijn kant
dinsdag 28 augustus 2007 om 12:09
Ik ben tegen het slaan van kinderen. Mijn vader sloeg er soms als hij een slechte bui had op los om niks, en kon dan ook niet meer stoppen. Dat was pure onmacht. Mijn moeder gaf wel eens een corrigerende tik. En dat was het dan ook: een tik die je voelt, om je te corrigeren. Om je te laten weten dat je te ver bent gegaan (wat dan altijd ook zo was) en je te waarschuwen te stoppen met dat gedrag.
Mijn dochter is nu drie maanden en ik kan me nu nog niet voorstellen dat ik ooit de behoefte ga voelen om haar te meppen. Maar ook zij zal gaan peuterpuberen, en als je tien keer hebt gezegd: "afblijven van de hete kachel!" en het vervolgens weer doet, dan kan ik me voorstellen dat ze een tik op haar billen (waar overigens een hele dikke luier omheen zit) in ontvangst gaat geven. Omdat de grens is bereikt en ze blijkbaar met woorden dat niet beseft. Tegenwoordig is het in de mode om je kind bij ongewenst gedrag sociaal te isoleren, op de gang zetten ofzo. Volgens mij is dat net zo erg als een corrigerende tik. Voor ik iedereen over mee heen krijg: ik ben tegen het slaan van kinderen, vind ook dat het de deur open zet naar kindermishandeling.
De pakken slaag van mijn vader voel ik nog steeds en hebben mij beschadigd.Maar van de tikken van mijn moeder vroeger ben ik niet slechter geworden, integendeel.
Mijn dochter is nu drie maanden en ik kan me nu nog niet voorstellen dat ik ooit de behoefte ga voelen om haar te meppen. Maar ook zij zal gaan peuterpuberen, en als je tien keer hebt gezegd: "afblijven van de hete kachel!" en het vervolgens weer doet, dan kan ik me voorstellen dat ze een tik op haar billen (waar overigens een hele dikke luier omheen zit) in ontvangst gaat geven. Omdat de grens is bereikt en ze blijkbaar met woorden dat niet beseft. Tegenwoordig is het in de mode om je kind bij ongewenst gedrag sociaal te isoleren, op de gang zetten ofzo. Volgens mij is dat net zo erg als een corrigerende tik. Voor ik iedereen over mee heen krijg: ik ben tegen het slaan van kinderen, vind ook dat het de deur open zet naar kindermishandeling.
De pakken slaag van mijn vader voel ik nog steeds en hebben mij beschadigd.Maar van de tikken van mijn moeder vroeger ben ik niet slechter geworden, integendeel.
dinsdag 28 augustus 2007 om 12:16
dinsdag 28 augustus 2007 om 12:40
Een corrigerende tik (op de vingers of op de luierkont 
) moet wel kunnen vind ik. Heb ik vroeger zelf ook wel eens gehad en ben er niet slechter van geworden. Een tik in het gezicht kan écht niet, vind ik! Het is alleen erg jammer dat er ouders zijn die de grens van wat wel of niet corrigerend is, niet kunnen bepalen en er op los gaan meppen...Ik denk dus dat dit altijd een punt van discussie zal blijven...
) moet wel kunnen vind ik. Heb ik vroeger zelf ook wel eens gehad en ben er niet slechter van geworden. Een tik in het gezicht kan écht niet, vind ik! Het is alleen erg jammer dat er ouders zijn die de grens van wat wel of niet corrigerend is, niet kunnen bepalen en er op los gaan meppen...Ik denk dus dat dit altijd een punt van discussie zal blijven...
Ik ben mijn eigen bananenschil
dinsdag 28 augustus 2007 om 12:48
Ik vind dat een corrigerende tik wel kan. Een peuter of kind die echt niet wil luisteren en steeds maar weer met zijn handjes aan dezelfde verboden of gevaarlijke dingen zit, moet het dan maar even voelen met een tik op zijn vingers (niet te hard natuurlijk). Ik heb er nog geen ervaring mee, maar wat ik om me heen zie bij vriendinnen, helpt het wel. Het kind in kwestie schrikt even en heeft echt wel in de gaten dat ie dan te ver is gegaan. Ik vind het persoonlijk veel erger als je als moeder gaat staan schreeuwen tegen je kind. Dat deed de mijne nog wel eens en daar kon ik 's nachts van wakker liggen. Van zo'n tik sliep ik geen seconde minder hoor, maar ik gedroeg me wel beter als ik zo even letterlijk op mijn vingers werd getikt.
..
dinsdag 28 augustus 2007 om 12:50
Ik vind dat je wel slechter wordt van pedagogische tikken. Je vindt het dan kennelijk normaal om kinderen te slaan. Al doe jij het voor hun eigen bestwil, op de luierkont, etc, het blijft slaan en jij vindt het normaal.
Ik niet.
Ik snap het bij een dreumes ook niet: wat heeft dat nou voor zin? Als jouw woorden niet duidelijk genoeg zijn, dan moet je of betere woorden zoeken, of je kind uit de situatie halen. Niet gaan slaan omdat je niet meer weet wat je dan moet doen. Ik vind het, hoe pedagogisch je het zelf ook mag vinden, een enorm zwaktebod.
Ik niet.
Ik snap het bij een dreumes ook niet: wat heeft dat nou voor zin? Als jouw woorden niet duidelijk genoeg zijn, dan moet je of betere woorden zoeken, of je kind uit de situatie halen. Niet gaan slaan omdat je niet meer weet wat je dan moet doen. Ik vind het, hoe pedagogisch je het zelf ook mag vinden, een enorm zwaktebod.
dinsdag 28 augustus 2007 om 12:54
Kinderen leren niet van slaan, ze leren hoogstens dat je mag slaan als je het met woorden niet meer afkunt. Ik ben er ook geen voorstander van dus. Ik snap het nut er niet van, het heeft geen meerwaarde. Kinderen leren door een corrigerende tik niet dat iets niet mag, ze leren alleen dat papa of mama een tik uitdeelt wanneer ze het zat zijn. Ik zie om me heen ook dat die tikken uitgedeeld worden op het moment dat pa of ma het niet meer trekt, het niet meer met woorden afkan en dus maar een tik uitdeelt. Vaak na 100.000 keer 'nee, mag niet' roepen. En ik vind dus dat je al verkeerd bezig bent als het kennelijk nodig is om 100.000 x 'nee' te roepen.
Het heeft dus meer te maken met je eigen onmacht en onvermogen om de situatie de baas te kunnen dan met het daadwerkelijk willen corrigeren van je kind.
Het heeft dus meer te maken met je eigen onmacht en onvermogen om de situatie de baas te kunnen dan met het daadwerkelijk willen corrigeren van je kind.
dinsdag 28 augustus 2007 om 12:58
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:07
Nee, ik vind het geen oplossing. Ik probeer mijn kinderen te leren om niet te slaan en dan zou ik zelf zo'n voorbeeld geven. Een kind uit de situatie halen is niet meteen ' sociaal isoleren', wat een onzin.
Ik heb er eens bijgezeten toen een kennis zijn dochtertje werkelijk wel 20 keer op de vingers tikte en ze het maar bleef proberen. Dan is uit de situatie halen waarschijnlijk een stuk effectiever dan maar een tik blijven geven. Overigens was ze toen ook nog geen 2 jaar, dan moeten ze toch ook echt nog leren wat ' nee' is.
Ik heb er eens bijgezeten toen een kennis zijn dochtertje werkelijk wel 20 keer op de vingers tikte en ze het maar bleef proberen. Dan is uit de situatie halen waarschijnlijk een stuk effectiever dan maar een tik blijven geven. Overigens was ze toen ook nog geen 2 jaar, dan moeten ze toch ook echt nog leren wat ' nee' is.
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:10
Ik vind dat als mensen hun kinderen slaan (corrigerende tik) gewoon zwak.
Slaan is onmacht. Mijn oudste is al boven de 10 en heeft nog nooit een tik gehad. Als mijn kinderen iets doen wat echt niet kan, word ik ook boos, natuurlijk, maar slaan nooit.Ze kunnen een preek van me verwachten en als het nodig is hun kamers op.
Ik heb mijn kinderen geleerd om geen andere kids te slaan en dan zou ik het zelf wel doen, nee , dat kan niet. Ouders zijn het voorbeeld voor de kinderen.
Slaan is onmacht. Mijn oudste is al boven de 10 en heeft nog nooit een tik gehad. Als mijn kinderen iets doen wat echt niet kan, word ik ook boos, natuurlijk, maar slaan nooit.Ze kunnen een preek van me verwachten en als het nodig is hun kamers op.
Ik heb mijn kinderen geleerd om geen andere kids te slaan en dan zou ik het zelf wel doen, nee , dat kan niet. Ouders zijn het voorbeeld voor de kinderen.
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:19
Kind weghalen uit de situatie is natuurlijk het begin. Maar ik zie nu al met een nog niet kruipende baby van 9 maanden, dat weghalen uit de situatie niet altijd werkt. Zoonlief is dol op afstandbedieningen en telefoons, maar die mag hij van mij niet hebben, omdat ik niet zo van dat gekwijl op mijn telefoon ben gecharmeerd en batterijen niet op het lijstje toegestane levensmiddelen voor babies staan.
Dus als hij bij mij op schoot zit en de telefoon wil pakken die naast mij ligt, zeg ik dat hij die niet mag hebben en leg ik de telefoon weg. Maar hij gaat zich dan nu al in allerlei bochten wringen om toch maar vooral die telefoon te pakken (meestal verstop ik hem dan dus, maar dat begint hij ook al door te krijgen). Ik kan me nu al helemaal voorstellen hoe dat gaat als hij straks kan kruipen en lopen. En dat is dan nog maar een onschuldige telefoon....
Als het gaat om een open haard of hete koffie die op tafel staat, zie ik er niets verkeerd in om als hij niet luistert naar mijn 'nee' en toch steeds weer die dingen wil pakken met een grote ondeugende grijns, eventjes een tikje te geven om duidelijk te maken dat het menens is.
Begrijp me nou niet verkeerd: ik ga echt mijn kind niet slaan, dat is mijns inziens iets heel anders. Het is toch echt een groot verschil of je even je niet luisterende kind tot de orde roept of dat je hem een compleet pak slaag geeft.
Nu ik erover nadenk, is wat ik zie als tik, eigenlijk meer dat je z'n handje stevig vastpakt. Echt niet dat ik hem een enorme knal ga verkopen, dat zou ik niet eens over mijn hart kunnen verkrijgen, zelfs niet als ik heel erg boos ben.
Dus als hij bij mij op schoot zit en de telefoon wil pakken die naast mij ligt, zeg ik dat hij die niet mag hebben en leg ik de telefoon weg. Maar hij gaat zich dan nu al in allerlei bochten wringen om toch maar vooral die telefoon te pakken (meestal verstop ik hem dan dus, maar dat begint hij ook al door te krijgen). Ik kan me nu al helemaal voorstellen hoe dat gaat als hij straks kan kruipen en lopen. En dat is dan nog maar een onschuldige telefoon....
Als het gaat om een open haard of hete koffie die op tafel staat, zie ik er niets verkeerd in om als hij niet luistert naar mijn 'nee' en toch steeds weer die dingen wil pakken met een grote ondeugende grijns, eventjes een tikje te geven om duidelijk te maken dat het menens is.
Begrijp me nou niet verkeerd: ik ga echt mijn kind niet slaan, dat is mijns inziens iets heel anders. Het is toch echt een groot verschil of je even je niet luisterende kind tot de orde roept of dat je hem een compleet pak slaag geeft.
Nu ik erover nadenk, is wat ik zie als tik, eigenlijk meer dat je z'n handje stevig vastpakt. Echt niet dat ik hem een enorme knal ga verkopen, dat zou ik niet eens over mijn hart kunnen verkrijgen, zelfs niet als ik heel erg boos ben.
..
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:21
Ik ben het eens met Olijfje: er is een levensgroot verschil tussen een tik en slaan. Het behoeft geen uitleg dat dat laatste nooit, maar dan ook NOOIT mag, maar ik vind ook dat een (korte, niet-harde) tik als een kind écht het bloed onder je nagels vandaan haalt, wel moet kunnen. Het gaat ook niet om het geven van die tik, maar om het korte schrikeffect dat ervan uitgaat. Je kunt als ouder volgens mij honderd keer iets zeggen ("Niet doen, gevaarlijk, ga maar even weg daar, nee, niet doen", etc. etc.), als een kind besluit dat ie er niet naar gaat luisteren, gaat er ook niks gebeuren. Bovendien heeft een peuter vaak nog geen echte boodschap aan lange uitleg over waarom iets niet mag; de taal- en hersenontwikkeling zijn namelijk nog hard aan de gang. Een kleine tik is dan veel effectiever, omdat het kind dan altijd begrijpt: dit mag niet.
Tot slot: bij het programma Onder de tram zat vorig jaar die tekenaar van Fokke en Sukke, die hierover ook een anekdote vertelde. Hij was in een winkel waar twee kinderen van ong. 3 jaar als een gek rondrenden, gilden, lawaai maakten en gewoon vervelend waren. Die moeder riep hen bij zich en sprak de historische woorden: 'We hebben het hier over gehad: ík neem mijn verantwoordelijkheid, en júllie nemen óók je verantwoordelijkheid!'
Kinderen van DRIE!
Tot slot: bij het programma Onder de tram zat vorig jaar die tekenaar van Fokke en Sukke, die hierover ook een anekdote vertelde. Hij was in een winkel waar twee kinderen van ong. 3 jaar als een gek rondrenden, gilden, lawaai maakten en gewoon vervelend waren. Die moeder riep hen bij zich en sprak de historische woorden: 'We hebben het hier over gehad: ík neem mijn verantwoordelijkheid, en júllie nemen óók je verantwoordelijkheid!'
Kinderen van DRIE!
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:25
Alan Partridge, je zegt het zelf al: 'als je kind écht het bloed onder je nagels vandaan haalt'.
Dan is er dus niets corrigerends meer aan een tik, maar is het puur omdat jíj als ouder niets meer met de situatie kunt en een tik de enige oplossing is. En dat is volgens mij verkeerd. Je moet een kind niet laten besluiten of hij al dan niet naar je gaat luisteren, dan hoef je niet iets 100x te zeggen. Mijn dochter is 16 maanden en doet van alles wat niet mag. Aan de ene kant is ze nog te klein om veel dingen te snappen, maar ik zeg 2x dat iets niet mag, en bij de 3e keer zet ik haar in de box/op de gang of in de hoek ofzo. Ik haal haar in ieder geval weg bij wat ze aan het doen is en zeg dat ik dat doe omdat ze daar niet aan mag komen. Een tik is volkomen overbodig, want ze gaat het écht niet beter snappen door een tik op haar vingers.
En een schrikeffect, zoals jij het noemt, is het laatste wat ik wil bereiken bij mijn dochter.
Dan is er dus niets corrigerends meer aan een tik, maar is het puur omdat jíj als ouder niets meer met de situatie kunt en een tik de enige oplossing is. En dat is volgens mij verkeerd. Je moet een kind niet laten besluiten of hij al dan niet naar je gaat luisteren, dan hoef je niet iets 100x te zeggen. Mijn dochter is 16 maanden en doet van alles wat niet mag. Aan de ene kant is ze nog te klein om veel dingen te snappen, maar ik zeg 2x dat iets niet mag, en bij de 3e keer zet ik haar in de box/op de gang of in de hoek ofzo. Ik haal haar in ieder geval weg bij wat ze aan het doen is en zeg dat ik dat doe omdat ze daar niet aan mag komen. Een tik is volkomen overbodig, want ze gaat het écht niet beter snappen door een tik op haar vingers.
En een schrikeffect, zoals jij het noemt, is het laatste wat ik wil bereiken bij mijn dochter.
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:35
Ook hier voel ik weer een nuanceverschil aankomen: er is een verschil tussen een schrikeffect en bang zijn (als kind dus). Ik neem aan dat je dat laatste te allen tijden wilt voorkomen bij je kind; daar ben ik het voor 100% mee eens. Een korte schrikreactie is echter heel tijdelijk, misschien te vergelijken met een strakgespannen elastiekje dat tegen je huid springt. Het voelt even onaangenaam, je schrikt even wakker, maar na een halve minuut voel je niks meer. Ik denk dat dat bij sommige kleine kinderen veel effectiever is dan een heel verhaal dat ze al drie keer hebben gehoord.
Voor de goede orde: ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik kan me al het bovenstaande goed voorstellen.
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:37
Ik heb het 1 keer gedaan. Zoon was ongemerkt op een stoel naast het aanrecht geklommen en wou de hete pan op het fornuis grijpen. Die tik op zijn hand was puur instinctief, het gebeurde zonder er bij na te denken. Ik heb ook weleens een kind wat hardhandig naar achteren geduwd toen ze een kop (gelukkig niet al te hete) thee wou grijpen.
Ik ben in principe tegen een tik, maar ga ook niet zeggen dat ik mijn kinderen nooit een tik zal geven. Dat kan ik namelijk niet beloven en bovendien zijn mijn kinderen nog jong en heb ik ook nog het geluk van redelijk brave kinderen. Als strafmiddel vind ik een tik niet zo effectief, maar als reflexmiddel in gevaarlijke situaties kan het best voorkomen (en dan liever een tik of iets te hard vastgrijpen dan dat mijn kind onder een auto ligt of een kop hete vloeistof over zich heentrekt.
Ik ben in principe tegen een tik, maar ga ook niet zeggen dat ik mijn kinderen nooit een tik zal geven. Dat kan ik namelijk niet beloven en bovendien zijn mijn kinderen nog jong en heb ik ook nog het geluk van redelijk brave kinderen. Als strafmiddel vind ik een tik niet zo effectief, maar als reflexmiddel in gevaarlijke situaties kan het best voorkomen (en dan liever een tik of iets te hard vastgrijpen dan dat mijn kind onder een auto ligt of een kop hete vloeistof over zich heentrekt.
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:45
Alan Partridge, ik sleep even mijn opleiding erbij als je het niet erg vindt, maar ik heb altijd geleerd bij (ontwikkelings)psychologie dat schrikken niet de manier is om iets te leren. En als je iemand echt iets wilt leren dan moet je domweg herhalen, herhalen, herhalen. En ja, dat betekent (zeker bij hele kleine kinderen) dat je je dreumes of peuter soms wel 100x bij de televisie vandaan moet halen als hij daaraan wil zitten. Voordat een peuter begrijpt dat hij iets niet mag ben je écht wel even bezig. En een tik helpt niet om dat sneller door te krijgen.
En ik denk dat het belangrijk is dat je als ouders de situatie kunt ombuigen, dat je je kind kunt afleiden. Ik merk bij mijn dochter dat ze dingen gaat doen waarvan ze wéét dat het niet mag als ze zich verveelt, als ze moe wordt enzovoorts. Dus ik kan dat vrij makkelijk voor zijn door even een boekje met haar te lezen, door haar iets anders interessants te laten zien als ze iets stouts van plan is enzovoorts.
Ik denk dat ouders hun kind vaak overschatten. Een peuter of dreumes kán gewoon nog niet alles snappen. Een aantal regels onthouden ze best, maar er zijn grenzen. En als je daar geen rekening mee houdt en je kind niet op tijd afleidt of uit de situatie haalt, dan blíjf je de hele dag voor politieagent spelen. En dan raakt je geduld weleens op en dan is die tik een stuk dichterbij.
En ik denk dat het belangrijk is dat je als ouders de situatie kunt ombuigen, dat je je kind kunt afleiden. Ik merk bij mijn dochter dat ze dingen gaat doen waarvan ze wéét dat het niet mag als ze zich verveelt, als ze moe wordt enzovoorts. Dus ik kan dat vrij makkelijk voor zijn door even een boekje met haar te lezen, door haar iets anders interessants te laten zien als ze iets stouts van plan is enzovoorts.
Ik denk dat ouders hun kind vaak overschatten. Een peuter of dreumes kán gewoon nog niet alles snappen. Een aantal regels onthouden ze best, maar er zijn grenzen. En als je daar geen rekening mee houdt en je kind niet op tijd afleidt of uit de situatie haalt, dan blíjf je de hele dag voor politieagent spelen. En dan raakt je geduld weleens op en dan is die tik een stuk dichterbij.
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:45
Ik vind dit overigens wel een uiterst voorspelbare discussie worden. Hard slaan mag niet, daar is iedereen het over eens. Verder vindt de één dat je het met woorden af moet kunnen, maakt niet uit hoe jong of ondeugend je kind is. De ander vindt dat een zacht tikje als het nodig is geen kwaad kan. Niet echt verrassend allemaal.
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:48
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:49
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:51
[quote]:
En ik denk dat het belangrijk is dat je als ouders de situatie kunt ombuigen, dat je je kind kunt afleiden. Ik merk bij mijn dochter dat ze dingen gaat doen waarvan ze wéét dat het niet mag als ze zich verveelt, als ze moe wordt enzovoorts. Dus ik kan dat vrij makkelijk voor zijn door even een boekje met haar te lezen, door haar iets anders interessants te laten zien als ze iets stouts van plan is enzovoorts.
Door je kind maar bezig te houden als ze zich verveelt/moe wordt...krijg je dan geen kinderen die zichzelf niet kunnen vermaken? Misschien was ik als kind erg makkelijk, maar als ik me verveelde/vervelend was/moe was ging mijn moeder zich echt niet gelijk met me bezighouden hoor.
En ik denk dat het belangrijk is dat je als ouders de situatie kunt ombuigen, dat je je kind kunt afleiden. Ik merk bij mijn dochter dat ze dingen gaat doen waarvan ze wéét dat het niet mag als ze zich verveelt, als ze moe wordt enzovoorts. Dus ik kan dat vrij makkelijk voor zijn door even een boekje met haar te lezen, door haar iets anders interessants te laten zien als ze iets stouts van plan is enzovoorts.
Door je kind maar bezig te houden als ze zich verveelt/moe wordt...krijg je dan geen kinderen die zichzelf niet kunnen vermaken? Misschien was ik als kind erg makkelijk, maar als ik me verveelde/vervelend was/moe was ging mijn moeder zich echt niet gelijk met me bezighouden hoor.
Ik ben mijn eigen bananenschil
