Kinderen
alle pijlers
Stiekem "n beetje jaloers op zwangere vriendin...
vrijdag 22 juni 2007 om 09:49
Een goede vriendin van mij is zwanger. En ik ben natuurlijk heel blij voor haar, maar stiekem ook wel een beetje jaloers... :$ Daar schaam ik me voor, maar ja, wat doe je eraan.
Mijn vriend en ik willen ook heel graag kinderen, maar we hebben toch besloten om voorlopig nog even te wachten. Want we willen eerst nog graag een eigen huis kopen. En ons spaarpotje nog een beetje verder vullen... Ach, en we zijn nog jong (ik 26, hij 28)... Verstandelijk gezien allemaal hele goeie redenen natuurlijk, maar gevoelsmatig vind ik 't steeds moeilijker worden. Tja, en de hormonen en rammelende eierstokken zullen ook wel een rol spelen, denk ik zo.
Andere vrienden van ons verwachten ook hun eerste kindje en deze week had ik het echt even gehad met al die zwangeren in onze omgeving... Wij willen 't ook zo graag! Ik heb even lekker uitgehuild bij mijn vriend en dat luchtte wel op. Maar toch, ik kan aan haast niets anders meer denken en moet echt moeite doen om mijn gedachten te verzetten... Misschien zou ik dit forum juist niet moeten bezoeken, maar het blijft trekken.
Herkent iemand dit gevoel of vinden jullie dat ik zeur? Nou, ik heb 't in elk geval even van me af kunnen schrijven.
Mijn vriend en ik willen ook heel graag kinderen, maar we hebben toch besloten om voorlopig nog even te wachten. Want we willen eerst nog graag een eigen huis kopen. En ons spaarpotje nog een beetje verder vullen... Ach, en we zijn nog jong (ik 26, hij 28)... Verstandelijk gezien allemaal hele goeie redenen natuurlijk, maar gevoelsmatig vind ik 't steeds moeilijker worden. Tja, en de hormonen en rammelende eierstokken zullen ook wel een rol spelen, denk ik zo.
Andere vrienden van ons verwachten ook hun eerste kindje en deze week had ik het echt even gehad met al die zwangeren in onze omgeving... Wij willen 't ook zo graag! Ik heb even lekker uitgehuild bij mijn vriend en dat luchtte wel op. Maar toch, ik kan aan haast niets anders meer denken en moet echt moeite doen om mijn gedachten te verzetten... Misschien zou ik dit forum juist niet moeten bezoeken, maar het blijft trekken.
Herkent iemand dit gevoel of vinden jullie dat ik zeur? Nou, ik heb 't in elk geval even van me af kunnen schrijven.
vrijdag 22 juni 2007 om 10:08
Hoi Ziggie. Een vriendin van mij zei ooit: als dingen als werk en huis en geld nog een issue zijn, dan ben je er niet aan toe. En toen rammelden de eierstokken ook nog niet, haar kinderen zijn ondertussen 2 en 4. Nu ben ik zwanger van de eerste, net 28 geworden (volgens de statistieken nog lekker jong) en we wonen nog steeds in hetzelfde huurhuis. We hebben zelfs besloten om eerst een kindje te krijgen en dan pas te verhuizen naar een koophuis. Ondertussen vullen we ons spaarpotje nog steeds en dat zal straks ook nog doorgaan, alleen wat minder, omdat we minder gaan werken. Daar staat wel een kindje tegenover!
Hoe staat je vriend er tegenover? Mijn lief wilde nog niet toen ik wilde, juli vorig jaar, en heeft gezegd dat hij vanaf januari wilde proberen. In december was hij om, ik heb hem gewoon met rust gelaten overigens. Alleen gewezen op de gevolgen als hij geen condoom om deed. We waren er allebei klaar voor, wisten dat we ons kind een goede basis kunnen geven en zijn in de gelukkige omstandigheid dat ik nu zwanger ben. Nog geen dag spijt gehad!
Volg je gevoel en praat goed met je partner er over.
Succes
Hoe staat je vriend er tegenover? Mijn lief wilde nog niet toen ik wilde, juli vorig jaar, en heeft gezegd dat hij vanaf januari wilde proberen. In december was hij om, ik heb hem gewoon met rust gelaten overigens. Alleen gewezen op de gevolgen als hij geen condoom om deed. We waren er allebei klaar voor, wisten dat we ons kind een goede basis kunnen geven en zijn in de gelukkige omstandigheid dat ik nu zwanger ben. Nog geen dag spijt gehad!
Volg je gevoel en praat goed met je partner er over.
Succes
vrijdag 22 juni 2007 om 10:09
Ach, wat is zeuren? Je zegt het zelf: je bent nog jong etc. Dus ja, ik vind dat je zeurt. Maar.... Ik ga zou in jouw situatie ook een beetje jaloers zijn, terwijl ik zou weten (en jij weet dat ook wel) dat het voor mij nog wel komt, alleen niet nu. Maar dat gevoel dat jij hebt, zou ik wel herkennen.
En dat het zeuren is.... Iedereen mag toch weleens zeuren?
Maar misschien is het een idee om je vriendin te vertellen dat je een beetje jaloers bent. Dat hoeft natuurlijk niet op een 'zure' manier, dat kan ook op een 'losse' manier, met een lach, maar dan heb je het wél gezegd.
Fleur
En dat het zeuren is.... Iedereen mag toch weleens zeuren?
Maar misschien is het een idee om je vriendin te vertellen dat je een beetje jaloers bent. Dat hoeft natuurlijk niet op een 'zure' manier, dat kan ook op een 'losse' manier, met een lach, maar dan heb je het wél gezegd.
Fleur
vrijdag 22 juni 2007 om 10:18
Tja, geld en een koophuis waren voor ons totaal niet van belang...
Wat is echt belangrijk voor een kind? Een warm, stabiel, liefdevol nest. Dus ik denk dat je eigen gesteldheid, een dak boven je hoofd en je relatie belangrijker zijn dan geld.
Spullen kun je straks vast lenen van de vriendinnen die nu zwanger zijn/net bevallen en de rest pluk je van marktplaats, dan ben je met een paar honderd euro echt klaar!
Dus als jullie allebei een kind willen, zou ik er voor gaan. Je kunt wel zeggen; ik ben nog maar 26, maar misschien duurt het wel jaren voor je zwanger bent! (of misschien is het in 1 keer raak, dat kan natuurlijk ook)
Succes! Sosofie (bijna 25, 2 zoons en afstuderend. Door de combinatie van studie, baan, kinderen vaak voor gek verklaard door omgeving maar erg gelukkig)
Wat is echt belangrijk voor een kind? Een warm, stabiel, liefdevol nest. Dus ik denk dat je eigen gesteldheid, een dak boven je hoofd en je relatie belangrijker zijn dan geld.
Spullen kun je straks vast lenen van de vriendinnen die nu zwanger zijn/net bevallen en de rest pluk je van marktplaats, dan ben je met een paar honderd euro echt klaar!
Dus als jullie allebei een kind willen, zou ik er voor gaan. Je kunt wel zeggen; ik ben nog maar 26, maar misschien duurt het wel jaren voor je zwanger bent! (of misschien is het in 1 keer raak, dat kan natuurlijk ook)
Succes! Sosofie (bijna 25, 2 zoons en afstuderend. Door de combinatie van studie, baan, kinderen vaak voor gek verklaard door omgeving maar erg gelukkig)
vrijdag 22 juni 2007 om 11:01
Allemaal erg goed gezegd van veel liefde, aandacht en goedkopere oplossingen.
Máár.... vergeet 1 ding niet, nu ben je wat jaloers en zou je het ook zo heel erg graag willen, je leven is echt niet minder leuk omdat je (nog) geen kindje hebt.
Het ziet er allemaal zo ontzettend mooi uit die bolle buik, wolken van baby's, heerlijk genieten van je gezinnetje maar vergeet niet dat het ook heel erg zwaar kan zijn.
Het is niet zo dat het allemaal volgens het "boekje" gaat en dat het makkelijk is.
Je hebt vele gebroken nachten, zware kraamweken, heftig herstellen, je kind leren kennen en verzorgen, de hele roedel en noem het maar op.
Het ziet er allemaal zo prachtig uit en dat ís het ook allemaal maar met de komst van een kindje zijn er opeens ook heel veel zorgen en dat bedoel ik op een positieve maar zeker ook soms negatieve manier.
Ook ik heb in die situatie gezeten, na 3 miskramen wilde ik koste wat kost een goede zwangerschap doorstaan.
Ik kon geen zwangere buiken of baby's om me heen hebben op een gegeven moment.
Ik ben nu dolblij met mijn zoontje..... het is vaak ontzettend pittig.
Hij heeft veel ups en downs gehad al de afgelopen 5 maanden, en soms verlang ik naar de tijd waarin alles nog zo heerlijk onbezorgd was.
Uiteraard zou ik mijn kleine man geen tel meer willen wegdenken uit ons leven maar die zorgen geven me wel eens een heel naar gevoel.
Ik doe het met alle liefde omdat ik die zo ontzettend heerlijke schaterlach en grappige bekkie van m nooit had willen missen en ik geniet van het moeder zijn.
Toch had ik nooit verwacht dat het zó zwaar kon zijn als ze nog zo klein zijn, en nee de ene baby is de andere niet maar vergeet het toch niet.
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen......:) is dat je je niet moet blindstaren op het mooie geluk, want met zn 2-en is het ook heerlijk en dat het straks met zijn 3-en een aantal jaar nooit meer zo 'vrij' wordt als voorheen.
En nee, niet minder leuk maar wel veel heftiger & drukker.
Als je straks ziet hoe het leven van jouw vrienden eruit ziet, kun je al heel snel merken hoe je er dán tegenover staat.
Oh ja en vrienden van ons hadden dit ook in precies dezelfde situatie en gevoelens en passen nu heel vaak op ons zoontje of komen gewoon lekker een middagje met hem ravotten maar zijn nu blij dat ze samen naar huis toe gaan hihi
Máár.... vergeet 1 ding niet, nu ben je wat jaloers en zou je het ook zo heel erg graag willen, je leven is echt niet minder leuk omdat je (nog) geen kindje hebt.
Het ziet er allemaal zo ontzettend mooi uit die bolle buik, wolken van baby's, heerlijk genieten van je gezinnetje maar vergeet niet dat het ook heel erg zwaar kan zijn.
Het is niet zo dat het allemaal volgens het "boekje" gaat en dat het makkelijk is.
Je hebt vele gebroken nachten, zware kraamweken, heftig herstellen, je kind leren kennen en verzorgen, de hele roedel en noem het maar op.
Het ziet er allemaal zo prachtig uit en dat ís het ook allemaal maar met de komst van een kindje zijn er opeens ook heel veel zorgen en dat bedoel ik op een positieve maar zeker ook soms negatieve manier.
Ook ik heb in die situatie gezeten, na 3 miskramen wilde ik koste wat kost een goede zwangerschap doorstaan.
Ik kon geen zwangere buiken of baby's om me heen hebben op een gegeven moment.
Ik ben nu dolblij met mijn zoontje..... het is vaak ontzettend pittig.
Hij heeft veel ups en downs gehad al de afgelopen 5 maanden, en soms verlang ik naar de tijd waarin alles nog zo heerlijk onbezorgd was.
Uiteraard zou ik mijn kleine man geen tel meer willen wegdenken uit ons leven maar die zorgen geven me wel eens een heel naar gevoel.
Ik doe het met alle liefde omdat ik die zo ontzettend heerlijke schaterlach en grappige bekkie van m nooit had willen missen en ik geniet van het moeder zijn.
Toch had ik nooit verwacht dat het zó zwaar kon zijn als ze nog zo klein zijn, en nee de ene baby is de andere niet maar vergeet het toch niet.
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen......:) is dat je je niet moet blindstaren op het mooie geluk, want met zn 2-en is het ook heerlijk en dat het straks met zijn 3-en een aantal jaar nooit meer zo 'vrij' wordt als voorheen.
En nee, niet minder leuk maar wel veel heftiger & drukker.
Als je straks ziet hoe het leven van jouw vrienden eruit ziet, kun je al heel snel merken hoe je er dán tegenover staat.
Oh ja en vrienden van ons hadden dit ook in precies dezelfde situatie en gevoelens en passen nu heel vaak op ons zoontje of komen gewoon lekker een middagje met hem ravotten maar zijn nu blij dat ze samen naar huis toe gaan hihi
vrijdag 22 juni 2007 om 15:21
Helemaal niet mee eens!
Dit is toch iets wat altijd geldt?
Of je nu 16 bent, of 42, of rijk, of arm, of een koophuis of een huurhuis hebt...
Je bent je vrijheid kwijt, je moet oppas regelen als je weg wilt en je steekt veel energie in je kinderen.
Ik had laatst een goed gesprek met mijn tante. Zij is 39, ik ben 24, we hebben allebei twee zoons van ongeveer dezelfde leeftijd. Daar houden alle overeenkomsten dan ook op. De conclusie van het gesprek was toch dat ik het wel wat makkelijker had, omdat ik jonger was (en dus: niet al jaren gewend aan vrijheid, blijheid, samen met man en niets om voor te zorgen).
Zij ervaart het allemaal stukken zwaarder dan ik!
vrijdag 22 juni 2007 om 17:57
Ik (net 24, moeder van een dochter van 6 maanden, 16 weken zwanger van de tweede, dus ze schelen dadelijk nog geen jaar) ervaar het ook niet al super zwaar of een 'belemmering' Terwijl de omgeving dit volgens mij wel verwacht....
''Willen jullie niet eerst nog genieten?'' werd er vaak gevraagd
(toen we 22 en 24 waren toen we trouwden, 23 en 25 toen we onze eerste kregen)
Nou, we genieten nog steeds! en zelfs nog wel meer!
''Willen jullie niet eerst nog genieten?'' werd er vaak gevraagd
(toen we 22 en 24 waren toen we trouwden, 23 en 25 toen we onze eerste kregen)
Nou, we genieten nog steeds! en zelfs nog wel meer!
vrijdag 22 juni 2007 om 18:02
We geen wel wat offtopic, maar toch. Ik kreeg de oudste twee toen ik 23 was. De oudste toen ik net 23 was, bij de tweede was ik nog steeds 23. De derde volgde op mijn 31ste. Nu ben ik zwanger van de vierde en die komt op mijn 32ste. Ik vond het makkelijker toen ik begin 20 was. Op de een of andere manier heb ik het nu makkelijker (ik was indertijd alleenstaand mamma en nu getrouwd) maar voelt het als zwaarder. Ik ben dan ook voor het jong aan kinderen beginnen. En huis, werk etc. zijn omstandigheden die ineens kunnen omslaan. Zelfs als je denkt alles perfect te hebben voor een kindje, kun je je baan kwijtraken, je huis affikken etc. De perfecte tijd bestaat niet. Volg je gevoel en als alles in jou roept om die kleine, ga er dan voor. je weet nooit wat de toekomst gaat brengen.
vrijdag 22 juni 2007 om 18:06
Ach, wat is 'net zo vrij als voorheen'? Ja, als je voor de zwangerschap veel ging stappen, dan zal dat daarna wel iets minder zijn. Ik ervaar het niet als minder vrij dan voorheen, eerlijk gezegd, en zwaar ook niet. Ik zit nu na te denken en ik kan eigenlijk niets verzinnen dat ik nú niet meer doe, en voor de bevalling wél...
En blindstaren? Ja, ik kan me voorstellen dat je je er blind op staart; sommige mensen zien echt geen nadelen/problemen/gedoe etc in het hebben van een kind. Daarom vind ik 'Geniet nog maar lekker met zn tweeen, voor je het weet is het voorbij', ook zo'n dooddoener.
En blindstaren? Ja, ik kan me voorstellen dat je je er blind op staart; sommige mensen zien echt geen nadelen/problemen/gedoe etc in het hebben van een kind. Daarom vind ik 'Geniet nog maar lekker met zn tweeen, voor je het weet is het voorbij', ook zo'n dooddoener.
vrijdag 22 juni 2007 om 19:04
Zal het nog sterker vertellen, een vriendin van me is zwanger (29wkn), kijkt qua eten nergens naar want 'dik' wordt ze toch wel.
Gaat absoluut niet meer op een keukentrapje staan, laat schoonmaakmiddelen voor wat ze zijn (''schaaaadelijk!!''), heeft grotere maat kleding gekocht dan wat ze past (''zit lekker'')
En heeft dr haren af laten knippen..
(''dadelijk als ik een hele dikke buik krijg is dat alleen maar extra lastig en warm enzo'')
:? Ben benieuwd wat voor huismusje zij straks gaat worden!!!
vrijdag 22 juni 2007 om 21:45
Hoi Ziggie,
Toen mijn man en ik al 'bezig waren' om zwanger te raken, moest ik plotseling medicijnen slikken waarbij je niet zwanger mocht raken.
Dus toen moesten we opeens weer voor 2 jaar aan de anticonceptie.
Ondertussen raakten allerlei vrienden van ons zwanger van hun eerste kind, en dat gaf wel een vreemd gevoel. Want wij zouden eigenlijk de eerste met een kind zijn geweest. Dus hadden we soms wel een beetje een jaloers gevoel, maar het was wel uit te houden.
Achteraf is het wel prima geweest om het 2 jaar uit te stellen, want in de tussentijd hebben we op ons gemakje een eengezinswoning kunnen kopen en opknappen, en hebben we nog lekker 2 jaar extra van elkaar (en de rust) kunnen genieten.
Inmiddels hebben we een kindje van 3,5 maand. Een leuke, nieuwe fase in ons leven. En we zijn net zo gelukkig met ons leven als vóór de zwangerschap.
Toen mijn man en ik al 'bezig waren' om zwanger te raken, moest ik plotseling medicijnen slikken waarbij je niet zwanger mocht raken.
Dus toen moesten we opeens weer voor 2 jaar aan de anticonceptie.
Ondertussen raakten allerlei vrienden van ons zwanger van hun eerste kind, en dat gaf wel een vreemd gevoel. Want wij zouden eigenlijk de eerste met een kind zijn geweest. Dus hadden we soms wel een beetje een jaloers gevoel, maar het was wel uit te houden.
Achteraf is het wel prima geweest om het 2 jaar uit te stellen, want in de tussentijd hebben we op ons gemakje een eengezinswoning kunnen kopen en opknappen, en hebben we nog lekker 2 jaar extra van elkaar (en de rust) kunnen genieten.
Inmiddels hebben we een kindje van 3,5 maand. Een leuke, nieuwe fase in ons leven. En we zijn net zo gelukkig met ons leven als vóór de zwangerschap.
vrijdag 22 juni 2007 om 21:49
quote: TheNurse reageerde
Gaat absoluut niet meer op een keukentrapje staan, laat schoonmaakmiddelen voor wat ze zijn (''schaaaadelijk!!''), heeft grotere maat kleding gekocht dan wat ze past (''zit lekker'')
Woehahaaaaaa, jij kan nu wel stoer gaan lopen doen, maar weet je nog hoe jij zelf was, ruim een jaar geleden? Hahahahahahaaaaaa.
Toch?
Hahahahahha.
Niet boos worden, heurrrrr.
Gaat absoluut niet meer op een keukentrapje staan, laat schoonmaakmiddelen voor wat ze zijn (''schaaaadelijk!!''), heeft grotere maat kleding gekocht dan wat ze past (''zit lekker'')
Woehahaaaaaa, jij kan nu wel stoer gaan lopen doen, maar weet je nog hoe jij zelf was, ruim een jaar geleden? Hahahahahahaaaaaa.
Toch?
Hahahahahha.
Niet boos worden, heurrrrr.
vrijdag 22 juni 2007 om 22:03
Je krijgt me niet zooooo snel boos!:P
Maar nee, ik heb nooit keukentrapjes ect. gemeden, heb nog vollop meegeholpen met de verbouwing van onze kap (van het huis)
Tuurlijk had ik (een beetje;)) last van onzekerheid, maar zó erg als zij (eigenlijk zoals hij, want haar kerel wilt dat ze zowat stilzit en niets doet) zo erg ben ik/ zijn wij niet geweest.
Ze kreeg zelf het advies van dr moeder (toen was ze 13wkn) om een paar weken van te voren (van dr verlof) de ziektewet in te gaan want zwanger zijn is toch niet niks...:?
...
Ahum...
Enne, ja Fleurtje, ik bén tegenwoordig gewoon stoer:P
(nee, maar iig véééél minder onzeker!!:))
vrijdag 22 juni 2007 om 22:57
:D Ow! Damn! jaa die gaatjes! Helemaal weer vergeten joh!
Toch waren de meningen toen een beetje verdeeld hè?
Maarre hij zit alweer een tijdje hoor! nergens geen last van (gehad) en bij de laatste echo had de kleine gewoon 2 armen en benen dus tot zover niets mee geleden:P
Wat grappig dat je dat onthouden hebt!:D
*Hmmmm en nu stop ik met dit topic te vervuilen... sorry TO!:)*
donderdag 28 juni 2007 om 10:33
@Ziggie,
Ik kan me jou situatie volledig voorstellen,
ik zit er namanlijk zelf in.
Enne dat geld geen rol speeld ben ik het niet helemaal
mee eens..........want alles moet wel kunnen.
Ik zal mijn verhaal ff uitleggen.Ik ben nu 8 jaar samen met man
waarvan 7 jaar samenwonend.Ik heb vanaf mijn 15e een kinderwens.
Ben nu inmiddels 25 en je wilt niet weten hoe die eierstokken
nu rammelen.Samen met mijn man zijn we er alletwee al zeker 5
jaar klaar voor (hij wordt nu32) toch hebben we destijds (toen ik 22 was)
besloten om eeerst een eigen zaak op te startten.En vanuit die basis
verder te werken.Nu hebben we 3 jaar de zaak en is er één en ander tegen gevallen.Wat betekend dat wij (ookal hebben we alle liefde van de wereld in ons) nog niet de mogenlijkheid hebben om echt voor een kindje te kiezen.
Zal nu nog 1 1/2 jaar duren en ja dat terwijl we al meer als 5 jaar willen.
We zijn dus afhankelijk van de zaak welke en of we inkomsten krijgen
en omdat ik door lich. problemen niet nmeer als 20 uur kan werken
is het allemaal nog lastiger.Als ik volledig kon werken konden we ervoor gaan, op voorwaarde dat het kindje een paar dagen naar k.v. zou gaan.
Maar das dus voor ons geen optie.
Maar JA ik begrijp je gevoel vollledig en vind dit allerminst een zeurende post.Want weet hoe moeilijk het kan zijn.En hoe pijn het kan doen dat iedereen wel zover is en jijzelf niet.Ondanks je eigen keuze het doet pijn.
Ik wou id altijd graag jong moeder worden (op mijn 21e) en nu moet ik
duimen dat het 27 wordt......het is vechten en voeld eenzaam.
DUS LUCHT JE HART LEKKER EN PROBEER (JA PROBEER)
TE GENIETTEN VAN WAT JE NU HEBT.HOPENDE DAT JULLIE TIJD SNEL KOMT.
Ik hoop het voor je.
Liefs en dikke knuff ROOZ !
