Tegenwoordig normaal dat ouders hun kind altijd gelijk geven

Aangezien mijn dochters steeds beter leren om voor zichzelf op te komen, komen ze de laatste tijd wat vaker in conflicten met andere kinderen (op de een of andere manier altijd jongens van het andere geslacht). Prima, daar leren ze van. Soms doen ze het goed, soms niet, hoort erbij. Soms moet ik ze dus corrigeren en soms verdienen ze een pluim. You live, you learn.

Echter, wat mij opvalt is dat vaak andere ouders zich daarmee (vaak onnodig) gaan bemoeien en tot op heden zonder uitzondering nemen ze het alleen maar op voor hun kinderen en zijn ze juist bezig met mijn dochters te corrigeren.

Gewoon benieuwd: is het nu toeval dat ik steevast ouders tref die hun kinderen beschouwen als een soort van volmaakt wezen (zo komt het over), of is het tegenwoordig gebruikelijk dat ouders hun kinderen altijd maar gelijk geven als ze een conflict hebben en de schuld bij de ander leggen? Of zou het zo zijn dat ik zelf blind ben voor het feit dat mijn dochters ook echt altijd de kwade pier zijn, waardoor het alleen maar zo lijkt?

Twee recente voorbeelden ter toelichting:
Vandaag zag ik een echtpaar beiden zich vrij druk gedragen richting een van mijn dochters die in een grote speeltuin aan het spelen was. Even polshoogte genomen en het eerste wat ik doe is aan mijn dochter vragen wat er aan de hand is. Echter, die twee blijven in mijn oren tetteren, geven geen gelegenheid om te vragen naar haar kant van het verhaal en zeker die kerel is een enorme dramaqueen door eerst te dreigen met de politie (doen, zei ik…) en daarna zich dreigend richting mij op te stellen, wat ook al niet het gewenste resultaat had tot zijn frustratie. Toen ze afdropen nadat ik duidelijk maakte dat ik echt eerst met mijn dochter ging praten kon mijn dochter eindelijk vertellen wat er was gebeurd en dat was dat ze de glijbaan af was gegaan en onderaan was een jongen die de glijbaan op aan het klimmen was en daar was ze tegenaan gegleden, jongen huilen en naar zijn ouders gegaan.

Ik ben daarna weer naar de ouders gelopen en aangegeven wat mijn dochter had verteld en dat aangezien je nu eenmaal een glijbaan niet op mag klimmen ik mij afvroeg waarom zij vonden dat mijn dochter fout zat. Nou, dat was omdat hun kind 4 jaar was en die moest huilen. Dat leek mij een wat onzinnige redenering dat de oudste altijd fout zit. Daarnaast heb ik gewezen op dat het deel van de speeltuin waar het gebeurd was voor kinderen van 6-12 was, maar enige redelijke discussie bleek niet mogelijk. Het ontaarde weer in dreigementen, dus heb ik mijn dochter gezegd gewoon weer te gaan spelen.

Ander voorbeeld in de dierentuin wat ik geheel heb gezien gebeuren: mijn dochter staat bij de wasberen, twee jongens van haar leeftijd staan ook te kijken en ze zijn samen wat aan het praten over wasberen en op zeker moment is er een meningsverschil (geen idee meer exact wat, iets wat mijn dochter in de Freek heeft gelezen). Jongens beginnen omdat ze geen gelijk krijgen van haar (daar zullen ze toch nog aan moeten wennen in hun leven, dat niet ieder meisje/vrouw hen gelijk gaat geven ) te schreeuwen tegen mijn dochter en schreeuwen kan mijn dochter ook goed, dus ook haar volume gaat fors omhoog. Vervolgens grijpt de moeder in door niet haar zonen te corrigeren, maar mijn dochter en vervolgens tegen die zonen te zeggen dat mijn dochter niet goed is opgevoed (daar heb ik overigens niet heel goed op gereageerd, maar dat even terzijde).

Voor de goede orde: er zijn ook voorbeelden waarbij mijn kinderen fout zaten, voordat het lijkt alsof ik dezelfde insteek heb. Die heb ik niet genoemd omdat het in dit verband geen goed voorbeeld is van wat ik bedoel.

Noekie-Noek schreef: ↑

11-05-2022 12:16

Ik heb het nergens over je dochter wegsturen. Ik heb het erover dat je zelf opnieuw een confrontatie zoekt met deze persoon omdat je volgens eigen zeggen vindt dat hij fout zit en hij dat best mag weten.

Hij had het best netter mogen zeggen dat ben ik met je eens maar ik kan me goed voorstellen dat als jouw dochter naar beneden glijdt en daarbij hun zoontje onderuit schopt hij best boos en geschrokken kan zijn.



Misschien is het goed daar wat mee te doen, jij bent hun voorbeeld.

Ten aanzien van het laatste heb je gelijk.

Ten aanzien van het eerste: toen ik naar die mensen toeging had ik nog maar 1 versie van de gebeurtenissen, dus geen idee of er iemand fout zat.

De redenatie die ik vervolgens kreeg sneed naar mijn mening geen hout.

En als mijn kinderen huilend bij mij komen vanwege een botsing, dan worden ze getroost. Het is niet alsof iemand gewond is geraakt. Zoontje was al lang en breed weer aan het spelen. Die was er duidelijk al lang en breed overheen.

Noekie-Noek schreef: ↑

11-05-2022 22:23

Je zegt dat deze man fout zat en dat je vond dat je hem dat moest laten weten.

Ik vind het heel apart dat je dat nog steeds denkt ondanks dat ik al dagenlang aan heb gegeven dat ik gewoon ging om mijn dochter haar kant van het verhaal te vertellen en om hun kant van het verhaal aan te horen. Of dat in dezen verstandig was of niet kun je over twisten. Ik vind het niet zo belangrijk en niemand die weet hoe het gegaan was als ik gewoon weer was gaan zitten.

Verder lijk je confrontaties aangaan slecht te vinden. Maar dat leidt alleen maar tot vragen die je hier ziet: mijn werkgever is een naar persoon, wat nu? Mijn buurman veroorzaakt overlast, wat nu? Mijn man is een eikel eerste klas, wat nu?

Wat nu? Gewoon: met hen het gesprek aangaan, i.e. de confrontatie. Dat kan ook zonder gedoe.

Wie nergens voor staat, valt voor alles.

En nee, je hoeft niet voor alles de confrontatie aan te gaan, wat niet belangrijk is, is niet belangrijk. Maar volwassenen die mijn kinderen belagen? Belangrijk!