Kinderen
alle pijlers
Tips voor drukke kinderen
woensdag 14 november 2007 om 23:17
Bloemetje, hij wil graag op pianoles en aangezien wijzelf ook veel muziek maken zien we dat wel zitten. Als dat ook zou helpen zou dat dus helemaal mooi zijn.
Computerspelletjes: daar is hij gek op, maar dat mag hij niet meer van ons. Een poos terug mocht dat altijd onder het koken, maar als dan het eten klaar was was het telkens drama omdat hij op moest houden. Daarnaast ging hij er zo in op dat hij geen tijd had om naar de wc te gaan en over weinig anders meer praatte. Toen zijn we er maar helemaal mee opgehouden.
Computerspelletjes: daar is hij gek op, maar dat mag hij niet meer van ons. Een poos terug mocht dat altijd onder het koken, maar als dan het eten klaar was was het telkens drama omdat hij op moest houden. Daarnaast ging hij er zo in op dat hij geen tijd had om naar de wc te gaan en over weinig anders meer praatte. Toen zijn we er maar helemaal mee opgehouden.
donderdag 15 november 2007 om 00:41
Nippo, was Nippi ook al zo druk vóór jullie verhuizing? Zou die verhuizing er wat mee te maken kunnen hebben? Zit hij wel lekker in z'n vel, heeft hij het naar zijn zin op school, in jullie nieuwe huis en in jullie nieuwe woonplaats? Is hij nog aan het acclimatiseren, of denk je dat dit iets blijvends is?
In ieder geval kan ik me zo voorstellen dat je een balans probeert te vinden tussen je eigen boosheid, strengheid, gelatenheid en toegeeflijkheid, en het ene moment het ene toepast, en het andere moment het andere. Ik weet niet hoe jij en Nipman op dit moment in jullie vel zitten, maar een kind voelt dat haarfijn aan. Dus wellicht is het ook een moment om even te kijken naar hoe je zelf reageert op de huidige woon-, werk- en leefsituatie. Reageer je zelf anders op hem sinds de verhuizing? Geef je in zijn ogen misschien meer aandacht aan zijn kleine zusje? Wellicht zijn er ook dingen in jullie relatie die meespelen? Of reageer jij misschien erg ad-hoc en impulsief, zodat hij niet weet wat hij kan verwachten en daarom reacties uitlokt?
Eigenlijk denk ik niet dat hij fysiek moe moet worden gemaakt om van zijn 'drukheid' af te komen. Da's leuk voor kinderen met veel energie, maar 'druk zijn' omvat meer dan alleen een overdaad aan energie. .En dan kom ik toch terug op veel aandacht en veel complimentjes geven, consequent zijn, en proberen te doorgronden of er in zijn bolletje misschien het eea speelt.
Verder, zoals anderen ook al zeiden, zou ik proberen me niet te laten opfokken door dat drukke gedrag (en ik weet hoe moeilijk dat is, Wiske kan ook aardig hyperen). Een aantal tips:
- Afleiden heb je hier vast al voorbij zien komen, en ik neem aan dat je dat zelf ook al had bedacht.
- Anticiperen, op een gegeven moment herken je het patroon en kun je al vantevoren een alternatief bedenken voor wat Nippi eigenlijk zou willen doen. Probeer hem een stap voor te zijn en zeg op het moment dat hij zijn zin door wil drijven (of zo): 'Wil jij mamma helpen met stofzuigen?' of zoiets. In ieder geval iets anders dat hij leuk vindt en minder energievretend (vooral voor jou) is.
- Aankondigen en herhalen, zeg hem ruim vantevoren dat hij bijvoorbeeld over een half uur naar bed moet, dan over een kwartier, tien minuten, vijf minuten enz.
- 'Over'enthousiast reageren als hij iets 'rustigs' doet of heeft gedaan, bijvoorbeeld een boekje heeft gelezen. Zorg ervoor dat hij trots op zichzelf is als hij iets voor zichzelf heeft doen waar anderen wat minder 'last' van hebben
- Afspraken maken. Bijvoorbeeld: Als hij voor pappa een mooie tekening van Sinterklaas en zwarte Piet kan maken, mag hij daarna weer iets drukkers doen.
- Doe wat oerhollandsche spelletjes e.d. met hem, zoals domino, memory, kinderkwartet, leer hem mens erger je nieten (moet met bijna 5 volgens mij wel kunnen), maak samen een grote puzzel. Misschien mist hij quality-time met zijn moeder.
In ieder geval kan ik me zo voorstellen dat je een balans probeert te vinden tussen je eigen boosheid, strengheid, gelatenheid en toegeeflijkheid, en het ene moment het ene toepast, en het andere moment het andere. Ik weet niet hoe jij en Nipman op dit moment in jullie vel zitten, maar een kind voelt dat haarfijn aan. Dus wellicht is het ook een moment om even te kijken naar hoe je zelf reageert op de huidige woon-, werk- en leefsituatie. Reageer je zelf anders op hem sinds de verhuizing? Geef je in zijn ogen misschien meer aandacht aan zijn kleine zusje? Wellicht zijn er ook dingen in jullie relatie die meespelen? Of reageer jij misschien erg ad-hoc en impulsief, zodat hij niet weet wat hij kan verwachten en daarom reacties uitlokt?
Eigenlijk denk ik niet dat hij fysiek moe moet worden gemaakt om van zijn 'drukheid' af te komen. Da's leuk voor kinderen met veel energie, maar 'druk zijn' omvat meer dan alleen een overdaad aan energie. .En dan kom ik toch terug op veel aandacht en veel complimentjes geven, consequent zijn, en proberen te doorgronden of er in zijn bolletje misschien het eea speelt.
Verder, zoals anderen ook al zeiden, zou ik proberen me niet te laten opfokken door dat drukke gedrag (en ik weet hoe moeilijk dat is, Wiske kan ook aardig hyperen). Een aantal tips:
- Afleiden heb je hier vast al voorbij zien komen, en ik neem aan dat je dat zelf ook al had bedacht.
- Anticiperen, op een gegeven moment herken je het patroon en kun je al vantevoren een alternatief bedenken voor wat Nippi eigenlijk zou willen doen. Probeer hem een stap voor te zijn en zeg op het moment dat hij zijn zin door wil drijven (of zo): 'Wil jij mamma helpen met stofzuigen?' of zoiets. In ieder geval iets anders dat hij leuk vindt en minder energievretend (vooral voor jou) is.
- Aankondigen en herhalen, zeg hem ruim vantevoren dat hij bijvoorbeeld over een half uur naar bed moet, dan over een kwartier, tien minuten, vijf minuten enz.
- 'Over'enthousiast reageren als hij iets 'rustigs' doet of heeft gedaan, bijvoorbeeld een boekje heeft gelezen. Zorg ervoor dat hij trots op zichzelf is als hij iets voor zichzelf heeft doen waar anderen wat minder 'last' van hebben
- Afspraken maken. Bijvoorbeeld: Als hij voor pappa een mooie tekening van Sinterklaas en zwarte Piet kan maken, mag hij daarna weer iets drukkers doen.
- Doe wat oerhollandsche spelletjes e.d. met hem, zoals domino, memory, kinderkwartet, leer hem mens erger je nieten (moet met bijna 5 volgens mij wel kunnen), maak samen een grote puzzel. Misschien mist hij quality-time met zijn moeder.
donderdag 15 november 2007 om 07:32
Op de kleuterleeftijd neemt het testosteron enorm toe, vergelijkbaar met de plotselinge toename tijdens de pubertijd. Sommige jongetjes reageren daar bijna hyper op. Dat hij zo`n plotselinge toename van testosteron heeft herken je soms ook aan andere gedragingen. Bij die kinderen zie je vaak dat het hele leven een wedstrijd is; de meeste boterhammen op, het eerste zn jas aan, het hardste rennen enz. Herken je dit?
donderdag 15 november 2007 om 10:12
Interessant topic, ik lees met belangstelling mee. Ik heb een redelijk rustige dochter van 3 die, naast haar normale hypermomenten, heerlijk rustig kan knippen, plakken enzovoorts. Haar broertje is een stuk onrustiger en ik voorzie ook wel "problemen" met hem in de toekomst (volgens mij zijn jongetjes gemiddeld écht drukker, ik zie dat ook bij vriendinnen).
Redmiddel is hier vaak naar buiten gaan, dat lijkt vooralsnog goed te helpen en daarna heeft hij vaak wel even rust om iets kalms te doen.
Nippo, ik denk dat je zelf wel gelijk hebt met je valkuil: omdat je bang bent voor escalatie, probeer je hem misschien onbewust al kalm te houden om erger te voorkomen. Bij mezelf merk ik (vooral in de winter) dat ik soms een beetje geirriteerd wordt van dat hypere gedrag. Juist daarom proberen we soms even drukke momenten in te bouwen: een half uur rennen met een bal, klimmen of gewoon heel gek doen op muziek. Dat werkt hier heel goed, maar Ankymannie is natuurlijk nog veel jonger dan Nippi en is ook weer redelijk makkelijk kalm te krijgen. Succes ermee: in combinatie met peuterpuberende Nippi klinkt het vermoeiend.
Redmiddel is hier vaak naar buiten gaan, dat lijkt vooralsnog goed te helpen en daarna heeft hij vaak wel even rust om iets kalms te doen.
Nippo, ik denk dat je zelf wel gelijk hebt met je valkuil: omdat je bang bent voor escalatie, probeer je hem misschien onbewust al kalm te houden om erger te voorkomen. Bij mezelf merk ik (vooral in de winter) dat ik soms een beetje geirriteerd wordt van dat hypere gedrag. Juist daarom proberen we soms even drukke momenten in te bouwen: een half uur rennen met een bal, klimmen of gewoon heel gek doen op muziek. Dat werkt hier heel goed, maar Ankymannie is natuurlijk nog veel jonger dan Nippi en is ook weer redelijk makkelijk kalm te krijgen. Succes ermee: in combinatie met peuterpuberende Nippi klinkt het vermoeiend.
donderdag 15 november 2007 om 11:15
Ik moet niet zo lui zijn, dus heb het zelf maar even opgezocht voor je...
Wij kregen van de kinderpsych de volgende tip. Werkt perfect hier.
Wij kregen van de kinderpsych de volgende tip. Werkt perfect hier.
Even concreet: Óf in de speelkamer rennen, óf rustig spelen. Óf buiten rennen/gillen/gooien/smijten óf even een boekje gaan lezen/kleuren/strijkkralen. Nadat je deze opracht hebt gegeven, maar een paar seconde op een reactie wachten. Misschien nog een keertje herhalen en dan direct zelf actie ondernemen. Meestal is dat dan het uitvoeren van de tweede of (bij ons is de tweede of vaak ook een soort straf, bij de deur zitten bijvoorbeeld). Maar goed, de eerste kan ook. Als Nippi niet rustig wordt en niet gaat kleuren, dan zet je hem dus in de speelkamer. Ga dan daar maar razen.
donderdag 15 november 2007 om 11:24
Wat wij met Mootje vaak doen, is als zijn broertjes op bed liggen een half uurtje samen wat doen. We combineren dan het nuttige met het aangename. Hij is achter met lezen en moet dus 10-15 min zelf lezen. Dat mag vanalles zijn, kinderencyclopedie, Donald Duck, boekje. Of mini loco of in zijn dagboekje schrijven. De laatste 10-15 minuten lezen wij voor. Hij zit dan een half uur tegen me aan geplakt en geniet van het samen zijn, het samen iets rustigs doen. We zijn er wel flexibel in. Soms kan het namelijk niet en dat is voor Mootje wel moeilijk. Zelfs als ik vantevoren uitleg waarom het vanavond niet kan. Verder is het een mooi moment voor een ouder-zoon gesprek. Als ik het idee heb dat hij niet goed in zijn velletje zit, dan kan ik daar op die momenten heel makkelijk met hem over praten. Doordat we toch al samen op de bank hangen, hij meestal lekker tegen me aanligt, voelt hij zich erg op zijn gemak.
Verder hebben wij net als jij een aparte speelruimte en daar maak ik dankbaar gebruik van. Druk doen is prima, maar dan daar. Ik doe dan gewoon net alsof ik het niet hoor en grijp alleen in als het echt mis gaat tussen de broers. Wonderbaarlijk genoeg lossen ze daar zelf hun problemen prima op, terwijl het als ik er bij ben, veel vaker fout gaat (dan ben ik er om het voor ze op te lossen en proberen ze het zelf niet eens meer).
In de tuin hebben we skippyballen liggen. Buiten spelen kan altijd. Ze hoeven van mij niet in de regen, maar het mag wel als ze willen (willen ze bijna nooit overigens, watjes!). Regenkleding aan en droge kleren klaarleggen.
Ik zal er zo nog wel even nadenken, ik moet naar school om over te blijven.
Verder hebben wij net als jij een aparte speelruimte en daar maak ik dankbaar gebruik van. Druk doen is prima, maar dan daar. Ik doe dan gewoon net alsof ik het niet hoor en grijp alleen in als het echt mis gaat tussen de broers. Wonderbaarlijk genoeg lossen ze daar zelf hun problemen prima op, terwijl het als ik er bij ben, veel vaker fout gaat (dan ben ik er om het voor ze op te lossen en proberen ze het zelf niet eens meer).
In de tuin hebben we skippyballen liggen. Buiten spelen kan altijd. Ze hoeven van mij niet in de regen, maar het mag wel als ze willen (willen ze bijna nooit overigens, watjes!). Regenkleding aan en droge kleren klaarleggen.
Ik zal er zo nog wel even nadenken, ik moet naar school om over te blijven.
donderdag 15 november 2007 om 14:11
Nippo, wat vindt Nipman ervan?
De reden dat ik het vraag is dat ik (met ook een zoon in huis) al een aantal keren artikelen heb gelezen over het opvoeden van jongens en de rol van de vader en de moeder daarin. In die artikelen komt vaak naar voren dat moeders (en ook juffen) 'jongensachtig gedrag' als lastig en ongewenst ervaren. In die artikelen gaat het dan ook regelmatig over de 'ontmannelijking' van jongens en over dat dat een grote druk op jongens legt, waardoor ze juist minder goed in hun vel gaan zitten.
Vandaar dat ik vraag wat bijvoorbeeld Nipman er van vindt. Is het echt nodig om iets aan het drukke gedrag te doen? Of moet je eigenlijk iets doen aan het feit dat jij je er aan stoort?
De reden dat ik het vraag is dat ik (met ook een zoon in huis) al een aantal keren artikelen heb gelezen over het opvoeden van jongens en de rol van de vader en de moeder daarin. In die artikelen komt vaak naar voren dat moeders (en ook juffen) 'jongensachtig gedrag' als lastig en ongewenst ervaren. In die artikelen gaat het dan ook regelmatig over de 'ontmannelijking' van jongens en over dat dat een grote druk op jongens legt, waardoor ze juist minder goed in hun vel gaan zitten.
Vandaar dat ik vraag wat bijvoorbeeld Nipman er van vindt. Is het echt nodig om iets aan het drukke gedrag te doen? Of moet je eigenlijk iets doen aan het feit dat jij je er aan stoort?
donderdag 15 november 2007 om 20:02
Dank voor alle tips, er zitten zeker wat bruikbare bij.
Dit heeft niets met de verhuizing te maken, het zit er gewoon in, hij is altijd al onrustig geweest. Ons eigen gedrag is wel van invloed uiteraard, en dat is ook het enige dat we kunnen beinvloeden dus dat moeten we aanpassen.
Morrie, je hebt in zoverre gelijk dat Nipman wel eens zegt dat jongetjes gewoon zo zijn. Niettemin signaleert ook de school (juf inderdaad) een probleem en bovendien wordt Nipman er uiteindelijk ook horendol van.
Tila, jij illusteert onbedoeld het onbegrip dat ik om me heen voel. Het is niet zo eenvoudig als jij hier schetst om een grote hyperdrukke tegenspartelende 5-jarige even onder de arm mee te nemen. En consequent zijn is belangrijk en helpt, maar het lost niet alles op.
Dit heeft niets met de verhuizing te maken, het zit er gewoon in, hij is altijd al onrustig geweest. Ons eigen gedrag is wel van invloed uiteraard, en dat is ook het enige dat we kunnen beinvloeden dus dat moeten we aanpassen.
Morrie, je hebt in zoverre gelijk dat Nipman wel eens zegt dat jongetjes gewoon zo zijn. Niettemin signaleert ook de school (juf inderdaad) een probleem en bovendien wordt Nipman er uiteindelijk ook horendol van.
Tila, jij illusteert onbedoeld het onbegrip dat ik om me heen voel. Het is niet zo eenvoudig als jij hier schetst om een grote hyperdrukke tegenspartelende 5-jarige even onder de arm mee te nemen. En consequent zijn is belangrijk en helpt, maar het lost niet alles op.
donderdag 15 november 2007 om 20:10
Playmobil, dat competitieve wat jij beschrijft herken ik wel, maar ik vraag me af of dat met testosterone te maken heeft. Ik heb nog nooit gehoord van een piek op de kleutertijd, volgens mij is er sprake van een piek bij jonge baby's, en dan pas weer in de puberteit. Waar heb je die info vandaan?
Dropje, sommige van de dingen die jij noemt doe ik inderdaad al. Hij houdt bijvoorbeeld van spelletjes, maar dat is best lastig met peuterpuber in de buurt (die ook nog eens het liefste niet slaapt) en hij wil altijd te moeilijk spelletjes doen. Dus jullie begrijpen wat er op de sinterklaas verlanglijst staat.
Dropje, sommige van de dingen die jij noemt doe ik inderdaad al. Hij houdt bijvoorbeeld van spelletjes, maar dat is best lastig met peuterpuber in de buurt (die ook nog eens het liefste niet slaapt) en hij wil altijd te moeilijk spelletjes doen. Dus jullie begrijpen wat er op de sinterklaas verlanglijst staat.
donderdag 15 november 2007 om 20:16
donderdag 15 november 2007 om 20:17
Nippo, ik weet dat het niet makkelijk is om een drukke spartelende 5 jarige onder de arm te nemen. Mijn neefje heeft adhd, en is daar met een hoop therapie 'over heen'. Hij kan er mee omgaan.
Mijn broer en schoonzus hebben het daar heel moeilijk mee gehad, want er was niet tot hem door te dringen. Het behandelteam heeft toen, onder meer, gemeld dat als ze niet tot hem doordrongen, dat ze moesten doen wat ze zeiden. En dat hoeft niet boos, dat hoeft niet streng, dat is -inderdaad gewoon - oppakken, meenemen en ergens anders neerzetten. Als je echt tot hem door wilt dringen met woorden, dan is het vasthouden, vasthouden en nog eens vasthouden, tot ie kalm werd, en dan kon je praten.
Aangezien ik toendertijd nog erg regelmatig op hem paste, heb ik dat dus ook moeten doen. En ja, dat is best spannend, die eerste paar keer, maar het went. En het werkt.
Consequent zijn en bepaalde methodes van oplossen hebben in zijjn geval wèl alles opgelost. Hij heeft daar geen medicijnen bij nodig gehad, wel een intensieve begeleding. Nou heeft Nippi geen adhd, dus dan zou consequent zijn en volgens een bepaalde methode werken (wat meave bijvoorbeeld aanhaalt is heel goed) wèl voldoende moeten zijn.
Mijn broer en schoonzus moesten heel erg bij zichzelf te rade gaan of ze wel consequent waren. Bij heel veel dingen sta je niet stil, en die zijn niet consequent, en dat is voor een druk kind heel moeilijk te bevatten. Ook het feit dat het dodelijk vermoeiend is om zo'n druk kind te hebben, maakt het niet makkelijker. Maar het kan wel.
Mijn broer en schoonzus hebben het daar heel moeilijk mee gehad, want er was niet tot hem door te dringen. Het behandelteam heeft toen, onder meer, gemeld dat als ze niet tot hem doordrongen, dat ze moesten doen wat ze zeiden. En dat hoeft niet boos, dat hoeft niet streng, dat is -inderdaad gewoon - oppakken, meenemen en ergens anders neerzetten. Als je echt tot hem door wilt dringen met woorden, dan is het vasthouden, vasthouden en nog eens vasthouden, tot ie kalm werd, en dan kon je praten.
Aangezien ik toendertijd nog erg regelmatig op hem paste, heb ik dat dus ook moeten doen. En ja, dat is best spannend, die eerste paar keer, maar het went. En het werkt.
Consequent zijn en bepaalde methodes van oplossen hebben in zijjn geval wèl alles opgelost. Hij heeft daar geen medicijnen bij nodig gehad, wel een intensieve begeleding. Nou heeft Nippi geen adhd, dus dan zou consequent zijn en volgens een bepaalde methode werken (wat meave bijvoorbeeld aanhaalt is heel goed) wèl voldoende moeten zijn.
Mijn broer en schoonzus moesten heel erg bij zichzelf te rade gaan of ze wel consequent waren. Bij heel veel dingen sta je niet stil, en die zijn niet consequent, en dat is voor een druk kind heel moeilijk te bevatten. Ook het feit dat het dodelijk vermoeiend is om zo'n druk kind te hebben, maakt het niet makkelijker. Maar het kan wel.
donderdag 15 november 2007 om 20:21
Zit er een bepaalde regelmaat in het druk zijn ? Mijn vijfjarige zoon heeft altijd al last gehad van een "druk halfuurtje", ongeveer een uur voordat hij naar bed gaat. We laten hem dan gewoon, zolang hij niet schreeuwt/gilt/gooit vinden we het prima.
Hierna kunnen we lekker de dag afsluiten, even wat drinken terwijl hij bij papa of mama hangt, nog een kort filmpje kijken (rustige beelden, liever Noddy/TikTak dan bijvoorbeeld Pokemon).
Vervolgens plassen, pyjama aan, tandenpoetsen, voorlezen en slapen. Hij komt hooguit één keer terug voor plassen/drinken/ander smoesje.
Als hij midden op de dag "lastig" wordt, dan gaan we als het even kan naar buiten, een stuk wandelen/fietsen, naar een plein waar hij met zijn fiets kan racen. Voor mijn part rijdt hij 100 rondjes, daarna gaat hij tevreden weer mee naar huis, via zijn favoriete "bruggetjes-route". Beetje ver om, maar hij geniet er van, en ik krijg weer eens een lekker frisse neus..
Hierna kunnen we lekker de dag afsluiten, even wat drinken terwijl hij bij papa of mama hangt, nog een kort filmpje kijken (rustige beelden, liever Noddy/TikTak dan bijvoorbeeld Pokemon).
Vervolgens plassen, pyjama aan, tandenpoetsen, voorlezen en slapen. Hij komt hooguit één keer terug voor plassen/drinken/ander smoesje.
Als hij midden op de dag "lastig" wordt, dan gaan we als het even kan naar buiten, een stuk wandelen/fietsen, naar een plein waar hij met zijn fiets kan racen. Voor mijn part rijdt hij 100 rondjes, daarna gaat hij tevreden weer mee naar huis, via zijn favoriete "bruggetjes-route". Beetje ver om, maar hij geniet er van, en ik krijg weer eens een lekker frisse neus..
donderdag 15 november 2007 om 20:27
Ik denk inderdaad Nippo, dat als de schooljuf ook aangeeft dat hij druk is, dat hij zeker wel gemiddeld drukker is dan andere jongetjes. Heb je ook een vergelijk met vriendjes van dezelfde leeftijd?
Heeft hij een activiteit waar hij rustig van wordt? Wellicht zou je dan kunnen proberen om bewust wat drukke periodes in te plannen (even uithyperen zeg maar) en hem daarna even kalm te laten worden. Misschien met (gelimiteerd) op de computer spelen? Of misschien TV kijken?
Heeft hij een activiteit waar hij rustig van wordt? Wellicht zou je dan kunnen proberen om bewust wat drukke periodes in te plannen (even uithyperen zeg maar) en hem daarna even kalm te laten worden. Misschien met (gelimiteerd) op de computer spelen? Of misschien TV kijken?
donderdag 15 november 2007 om 20:38
Hier een hele drukke dochter van bijna 4 in huis. Ik weet zo nu en dan ook niet wat ik ermee aan moet. Ze heeft een broertje van 1,5 en dat is nu helemaal een drama. Samens spelen zit er bijna niet bij. En het is erg duidelijk dat ze haar energie niet kwijt kan op de 1 of andere manier, heel gek. Als ik 4 uur met haar naar een indoorspeeltuin ga, verwacht ik dat ze thuis toch wel uitgeput op de bank valt. Maar helaas, madam gaat gewoon weer verder na 10 min op de bank te hebben gehangen. En rennen en springen en gillen, trap op, trap af, boven spelen, beneden spelen, ze weet niet wat ze met zichzelf aan moet. En ik ben erg consequent, maar het werkt niet altijd. Maar daarintegen kan ze ook een half uur aan tafel kleuren als ze dat echt wil...Ze sliep ook met 1 jaar en drie maanden niet meer overdag omdat ze daar te onrustig voor was. Ik lees dit topic aandachtig mee en hoop op ook wat tips die ons/mij kunnen helpen. Ik weet het soms ook niet meer..
donderdag 15 november 2007 om 20:41
donderdag 15 november 2007 om 20:49
Ik zat er ineens (tijdens de afwas ) aan te denken dat wij bij ons op de sportclub ook 2 gezinnen hebben met erg drukke kinderen. 1 Stel heeft 2 kinderen en alhoewel ik ze maar maximaal 1 uur zie, ben ik dan al gesloopt. En dan hoef ik ze nog niets eens in de gaten te houden, te corrigeren, te voorkomen dat ze dingen slopen enzovoorts. Vooral het jongetje van 7 is echt ongelooflijk vermoeiend. Bij hem heeft veel sporten toch wel iets geholpen als ik zijn moeder mag geloven. Hij zit nu op zwemmen en op atletiek.
Het andere gezin heeft 4 kinderen van 4-15 en sinds een week nog 1 baby. Kinderen zijn ook tamelijk druk als ik vader en moeder mag geloven. Moeder komt er ronduit voor uit dat ze 1 belangrijkste taktiek heeft: fysiek uitputten. Kinderen doen dus ook aan sport van mijzelf (Nippo weet wel welke) en zitten ook nog op atletiek en schaatsen. En 's zomers rijden ze met het gezin op de fiets naar Zuid-Frankrijk enzo. Ik geloof niet dat het mijn methode zou zijn, maar ouders zelf zijn ook heel erg actief en onvermoeibaar, dus bij hen zit het er al een beetje vanzelf in.
Ik wil dit niet echt als tip geven, maar misschien interessant om te horen hoe anderen er mee omgaan.
) aan te denken dat wij bij ons op de sportclub ook 2 gezinnen hebben met erg drukke kinderen. 1 Stel heeft 2 kinderen en alhoewel ik ze maar maximaal 1 uur zie, ben ik dan al gesloopt. En dan hoef ik ze nog niets eens in de gaten te houden, te corrigeren, te voorkomen dat ze dingen slopen enzovoorts. Vooral het jongetje van 7 is echt ongelooflijk vermoeiend. Bij hem heeft veel sporten toch wel iets geholpen als ik zijn moeder mag geloven. Hij zit nu op zwemmen en op atletiek.Het andere gezin heeft 4 kinderen van 4-15 en sinds een week nog 1 baby. Kinderen zijn ook tamelijk druk als ik vader en moeder mag geloven. Moeder komt er ronduit voor uit dat ze 1 belangrijkste taktiek heeft: fysiek uitputten. Kinderen doen dus ook aan sport van mijzelf (Nippo weet wel welke) en zitten ook nog op atletiek en schaatsen. En 's zomers rijden ze met het gezin op de fiets naar Zuid-Frankrijk enzo. Ik geloof niet dat het mijn methode zou zijn, maar ouders zelf zijn ook heel erg actief en onvermoeibaar, dus bij hen zit het er al een beetje vanzelf in.
Ik wil dit niet echt als tip geven, maar misschien interessant om te horen hoe anderen er mee omgaan.
donderdag 15 november 2007 om 20:57
Op de fiets naar Zuid-Frankrijk, poehee.... dat hou ik niet vol. En ik verbaas me trouwens dat ook kinderen aan jouw sport doen, om een of andere onduidelijke reden vind ik dat een volwassenensport.
Maar hij zit op voetbal en zwemmen, en dat vind ik voorlopig even genoeg voor een jongetje van 4. Als hij ouder is, is veel sporten denk ik wel een optie.
Maar hij zit op voetbal en zwemmen, en dat vind ik voorlopig even genoeg voor een jongetje van 4. Als hij ouder is, is veel sporten denk ik wel een optie.
donderdag 15 november 2007 om 21:02
Op de fiets naar Zuid-Frankrijk toen de jongste 5 of 6 was. En dan gewoon de bergen over. En dan vind ik mezelf al actief als ik met de kinderen lopend naar de Kindergarten ga (1.5 km) 
.
Wij hebben aardig wat jeugdleden trouwens in onze club. Is ook niet zo gek als je bedenkt dat de onderdelen vrij basic zijn en dat alle kinderen ze wel beheersen. Verder is het absoluut niet fanatiek: plezier in bewegen en aanleren van een goede motoriek/coordinatie staan voorop.
.Wij hebben aardig wat jeugdleden trouwens in onze club. Is ook niet zo gek als je bedenkt dat de onderdelen vrij basic zijn en dat alle kinderen ze wel beheersen. Verder is het absoluut niet fanatiek: plezier in bewegen en aanleren van een goede motoriek/coordinatie staan voorop.
anoniem_17172 wijzigde dit bericht op 15-11-2007 21:02
Reden: verkeerde smiley
Reden: verkeerde smiley
% gewijzigd
donderdag 15 november 2007 om 21:04
Denkend aan dit topic heb ik trouwens besloten dat ik toch maar eens aan mijn schoonouders ga vragen hoe ze Ankyman vroeger in toom hielden. Ankyman was ook nogal hyper als kind en heeft ook nu nog een tomeloze energie (ik ben al blij als ik ongeveer de helft van de dingen kan ondernemen die hij onderneemt).
