Kinderen
alle pijlers
Trots op coming out zoon.
dinsdag 2 juni 2020 om 17:17
Happy pride month
Ik ben enorm trots op mijn zoon! Hij is (paar maanden terug) uit de kast gekomen en eindelijk gelukkig met zichzelf! Hij heeft een lastige tijd gehad en nu valt alles op zijn plek.Wat een opluchting!
Voor mij was het geen verrassing, voorgevoel ? Geen idee. Toen hij het mij vertelde was ik iig niet verrast.
Ik hoop dat de buitenwereld ook zo blij is voor hem
Dat is het enige waar ik me zorgen om maak; de intolerantie die er helaas nog steeds is naar LGBTQ community.Voor mij veranderd er niets. Zijn broer en zus reageerden ook positief en de mensen die het zo langzamerhand weten ook.
Hij vroeg mij vandaag of ik het oke vond als hij de vlag op zou hangen (regenboog vlag) . En ik ben daar compleet oke mee.. En wat de rest (lees buren en alles wat er bij komt) ervan zal vinden, zal me een zorg zijn..
Dus nu wappert de vlag trots aan mijn gevel.
Wat ik hiermee wil ? Niets.. ben gewoon trots op mijn zoon dat hij zo blij is en zo open tegen mij. De goede gesprekken die we hebben..zo waardevol.
poldervrouw wijzigde dit bericht op 02-06-2020 17:18
0.83% gewijzigd
vrijdag 5 juni 2020 om 09:06
vrijdag 5 juni 2020 om 09:08
Die gesprekken zijn natuurlijk helpend, maar het blijft een feit dat een homoseksueel kind tegen problemen aan zal lopen die een heteroseksueel niet heeft.
vrijdag 5 juni 2020 om 09:09
Door te bespreken hoe moeilijk het daarbuiten is leg je ongemerkt daar de nadruk op en geef je ook je eigen angst aan. Iedere ouder wil dat het juist niet moeilijk is voor je kind maar yvette legt heel duidelijk uit waarom die zorgen er wel zijn en vaak terecht .
Met een heterokind bespreek je dit toch ook niet ?
vrijdag 5 juni 2020 om 09:09
vrijdag 5 juni 2020 om 10:40
Dat hoeft niet. Ik heb er tenminste nooit iets van gemerkt. Ik ben er heel open over en heb er nog nooit iets geks over gehoord. Ook toen ik een vriendin kreeg was dat gewoon ok.
vrijdag 5 juni 2020 om 10:43
pejeka schreef: ↑04-06-2020 21:05Natuurlijk moet je niet gaan pushen. Wat een onzin. Iets subtieler mag wel.
Wat je laatste alinea betreft: "ze moeten er zelf mee komen": hoezo moeten ze "er zelf mee komen"? Is het een bekentenis die gedaan moet worden? Of vind jij dat een hetero-kind "er ook zelf mee moet komen" om schoorvoetend te bekennen dat het hetero is?
En jij vindt niet dat het bij jou nooit goed is? slak + zout pfff..
Ze moeten er zelf mee komen. Ze moeten er zelf achterkomen. Ze komen vanzelf met iemand. Of niet. En dat hoeft niet met toeters en bellen. Dat mag op de manier waarop ZIJ dat willen, niet wat jij en/of ik vinden hoe het beste zou zijn.
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 10:43
Ik denk dat jouw beeld van 'coming-out' anders is dan het mijne. Voor mij is het een heel proces. Het begon bij mijn dochter bij twijfel over hoe ze zichzelf en haar toekomst zag. Thuis kon ze dat gewoon kwijt, maar buitenshuis is dat proces nog volop gaande. En misschien blijft dat wel haar hele leven zo. Ik vraag me in de trein nooit af of ik mijn vriend verliefd aan kan kijken en even over zijn been kan aaien. Mijn dochter vraagt zich dan eerst af of ze rare blikken of rot-reacties kan krijgen. Vaak ziet ze af van zo'n doodnormale impuls - uit zelfbescherming. Coming-out doe je niet alleen tegenover jezelf en de mensen in je directe omgeving. Je hebt nieuwe collega's, een hotelreceptionist, treinreizigers ... elke keer maak je de overweging of je zin hebt in eventuele kritiek. Volgens mij is het proces van 'coming-out' pas klaar als ze daarin een weg heeft gevonden waar ze zelf blij mee kan zijn.
vrijdag 5 juni 2020 om 10:46
pejeka schreef: ↑04-06-2020 21:19Ik snap oprecht nog steeds niet waarom het nog steeds een probleem is waarmee geworsteld moet worden, met name door de jongeren. De hele homo-emancipatie is al zo'n 50 jaar aan de gang en nog steeds lijkt het geen stap verder dan toen. Nog steeds is er blijkbaar een "coming-out" vereist, met alle perikelen van dien. En deels heeft dat toch echt te maken met de verwachtingen van ouders en de manier waarop ze hun kinderen opvoeden én daarbij het gevoel geven dat hetero dé norm is.
en daarmee ben jij dus een gezegend mens. Hoera voor jou.
Heb je dan écht niet meegekregen hoe zelfs Splinter er moeite mee had, terwijl zin ouders er duidelijk géén problemen mee zouden hebben en het zagen aankomen? Geeft dat niet een beeld van hoe moeilijk het kennelijk toch nog is?
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 10:47
Ga op de Dam staan, zou ik zeggen.pejeka schreef: ↑04-06-2020 21:29Goed te horen. Maar zullen we dan afspreken dat een awkward coming-out van tieners niet meer nodig hoeft te zijn, laat staan dat er dan smeltende moeders hier een topic openen omdat ze het zo gewéldig vinden van hun zoon dat hij over de brug is gekomen? En dat we het dan voortaan allemaal zo normaal vinden dat er geen topic over hoeft te worden geopend?
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 10:49
ah ja, daar zit een verschilyette schreef: ↑05-06-2020 10:43Ik denk dat jouw beeld van 'coming-out' anders is dan het mijne. Voor mij is het een heel proces. Het begon bij mijn dochter bij twijfel over hoe ze zichzelf en haar toekomst zag. Thuis kon ze dat gewoon kwijt, maar buitenshuis is dat proces nog volop gaande. En misschien blijft dat wel haar hele leven zo. Ik vraag me in de trein nooit af of ik mijn vriend verliefd aan kan kijken en even over zijn been kan aaien. Mijn dochter vraagt zich dan eerst af of ze rare blikken of rot-reacties kan krijgen. Vaak ziet ze af van zo'n doodnormale impuls - uit zelfbescherming. Coming-out doe je niet alleen tegenover jezelf en de mensen in je directe omgeving. Je hebt nieuwe collega's, een hotelreceptionist, treinreizigers ... elke keer maak je de overweging of je zin hebt in eventuele kritiek. Volgens mij is het proces van 'coming-out' pas klaar als ze daarin een weg heeft gevonden waar ze zelf blij mee kan zijn.
Ik dacht aan: pap, Mam, ik ben homo!!!!
waarop mam zegt: Wat fijn schat, ik wist het al , ik zet het wel even op mijn Facebook, zet jij het op je Instagram???
Coming-out voor de wereld.
Maar jij doelde op de coming-out voor het kind zelf, die worsteling snap ik
vrijdag 5 juni 2020 om 10:49
Mooi omschreven.yette schreef: ↑05-06-2020 07:38Lijkt me niet heel realistisch.
Ookal is homoseksualiteit doodnormaal in hun directe omgeving, het blijft bij pubers een ontdekking waardoor ze beseffen dat hun leven er niet makkelijker op wordt. En dat op een leeftijd waarop jongelui sowieso piekeren over hoe de samenleving in elkaar zit en wie zij daarin nou eigenlijk (kunnen) zijn. Ik was als moeder vooral blij met de 'coming-out' van mijn dochter. Het was geen grootse onthulling of zo, gewoon een mededeling tijdens het koken, maar voor haar zelf ging er heel wat aan vooraf. Ze is een periode flink onzeker geweest. Het was dus fijn dat ze er voor zichzelf uit was en weer verder kon. Naast blij, ben ik soms ook verdrietig. Hier thuis, in haar veilige omgeving, wapperde haar pan-vlag vrolijk naast haar rugzak: geslaagd! Maar buitenshuis is het toch echt anders. Twee meiden die zoenen in het fietsenhok of verliefd hand in hand lopen, kunnen rekenen op commentaar. Daarvoor hebben ze lef nodig. Terwijl het voor hun hetero-klasgenoten doodnormaal is. Mijn dochter heeft dat lef (nog?) niet altijd en overal. Ik zou er als moeder soms als bodyguard achter willen lopen als ze samen een dagje weg gaan - zodat ze ongestoord kunnen genieten van hun verliefdheid. Gelukkig zie ik dat ze steeds sterker wordt en ik hoop dat ze op een dag ook echt kan gaan staan voor haar eigen geluk: gewoon wèl je vriendin hartstochtelijk zoenen als je haar na maanden weer ziet op Schiphol. Niet dat onzekere twijfelachtige. Het is triest dat er lef voor nodig is, maar op dat lef mag (moet!) je als moeder wel trots zijn. Laten we dus alsjeblieft topics blijven openen over hoe trots we zijn op het lef van onze kinderen, tot de wereld er zo uit ziet dat ze dat lef niet meer nodig hebben.
Ik snap je punt écht, Pejeka, maar jij walst met over de gevoelens van de jeugd heen.
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 10:51
Ik heb al verschillende keren verteld, dat mijn dochter bij me kwam dat ze verliefd was op een meisje en dat het er vooral over ging hoe ze dat meisje zou benaderen. Dat was haar 'coming out'. Geen groots gebaar, gewoon 'ik ben verliefd op een meisje, hoe zal ik dat aanpakken'.
Zoals ze het waarschijnlijk ook had gevraagd bij een jongen.
Toch was dat een soort coming out.
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 10:57
daar zit inderdaad een verschil, ik zie een coming out, als aan de maatschappij vertellen, wat je geaardheid is. Dat vind ik bizarDreamer schreef: ↑05-06-2020 10:51Ik heb al verschillende keren verteld, dat mijn dochter bij me kwam dat ze verliefd was op een meisje en dat het er vooral over ging hoe ze dat meisje zou benaderen. Dat was haar 'coming out'. Geen groots gebaar, gewoon 'ik ben verliefd op een meisje, hoe zal ik dat aanpakken'.
Zoals ze het waarschijnlijk ook had gevraagd bij een jongen.
Toch was dat een soort coming out.
Maar dat je het er thuis over hebt, vind ik normaal, en fijn dat het kan.
lilalinda wijzigde dit bericht op 05-06-2020 12:08
0.15% gewijzigd
vrijdag 5 juni 2020 om 11:11
Nouja, daarna kwam er natuurlijk een 'coming out' als in: Janneke heeft een relatie met Rianna op facebook. Dochter wilde het wel groter brengen, maar ik heb inderdaad gevraagd of ze dat ook gedaan zou hebben als ze hetero was geweest. Daar vond ze dat ik een punt had.
Afijn, daarna kwam alsnog een officiële coming out als trans. En ik ben heel bij dat hij altijd positieve reacties heeft gehad van familie en vrienden.
Afijn, daarna kwam alsnog een officiële coming out als trans. En ik ben heel bij dat hij altijd positieve reacties heeft gehad van familie en vrienden.
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 12:08
Maar (ik denk hardop) een coming-out als Trans heeft ook voordelen??Dreamer schreef: ↑05-06-2020 11:11Nouja, daarna kwam er natuurlijk een 'coming out' als in: Janneke heeft een relatie met Rianna op facebook. Dochter wilde het wel groter brengen, maar ik heb inderdaad gevraagd of ze dat ook gedaan zou hebben als ze hetero was geweest. Daar vond ze dat ik een punt had.
Afijn, daarna kwam alsnog een officiële coming out als trans. En ik ben heel bij dat hij altijd positieve reacties heeft gehad van familie en vrienden.
het helpt wellicht buitenstaanders met hoe ze je benaderen?
vrijdag 5 juni 2020 om 12:35
vrijdag 5 juni 2020 om 12:42
De eerste vriendin van mijn dochter ging in transitie. Het enige positieve daaraan was dat mijn dochter niks hoefde uit te leggen als ze het tegen relatief vreemden had over 'mijn vriend'. Maar daarmee was het dan ook gezegd. Verder is het natuurlijk ontzettend moeilijk en kut als je in het verkeerde lichaam geboren bent. In eerste instantie voor haar vriend zelf, maar zéker ook voor de mensen die van hem houden.
vrijdag 5 juni 2020 om 19:01
Die gevoelens heeft de jeugd alleen en uitsluitend omdat hen van jongs af aan is ingepeperd dat er "een norm" is waaraan ze idealiter moeten voldoen en die norm is heteroseksualiteit. Als we daar eens mee zouden ophouden en seksualiteit tussen jongens en meiden, mannen en vrouwen, tot "de norm" zouden verheffen, bewust of onbewust, dan zouden we óók al een heel stuk van de worstelingen van die tieners wegnemen.
En maak van een superheld in een film een keer een homo ofzo. Een X-man of een Spiderman die eens een keer zomaar een leuke jongen als relatie heeft, of een andere film waarin als vanzelfsprekend de actieheld een relatie heeft met een man. Dat soort dingen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 5 juni 2020 om 19:18
Het schijnt dat Disney hier druk mee bezig is. Geweest misschien, want tere Amerikaanse kinderzieltjes schijnen 'verpest' te worden bij het zien van mensen die van elkaar houden. Als deze van hetzelfde geslacht zijn dan 
Maar k zie wel steeds meer series, waarin het genormaliseerd is. Grey's Anatomie vond ik altijd een goed voorbeeld. Daar hebben mensen gewoon relaties en wordt er geen 'ophef' gemaakt over wie met wie. (wel veel drama in álle relaties, maar dat is nou eenmaal de serie) Ook Station 19, zelfde schrijfster, heeft dit. Nog steeds niet geen hoofdpersoon, maar het komt aardig in de buurt.
En vergeet niet: veel vrouwen zijn al blij als er eens een serie is met een sterkte vrouwelijke hoofdpersoon. Mensen met en donkere huidskleur, zouden zichzelf ook wel eens meer vertegenwoordigd willen zien, enz.
Maar k zie wel steeds meer series, waarin het genormaliseerd is. Grey's Anatomie vond ik altijd een goed voorbeeld. Daar hebben mensen gewoon relaties en wordt er geen 'ophef' gemaakt over wie met wie. (wel veel drama in álle relaties, maar dat is nou eenmaal de serie) Ook Station 19, zelfde schrijfster, heeft dit. Nog steeds niet geen hoofdpersoon, maar het komt aardig in de buurt.
En vergeet niet: veel vrouwen zijn al blij als er eens een serie is met een sterkte vrouwelijke hoofdpersoon. Mensen met en donkere huidskleur, zouden zichzelf ook wel eens meer vertegenwoordigd willen zien, enz.
Later is nu
vrijdag 5 juni 2020 om 19:26
Hij valt dus op mensenDreamer schreef: ↑03-06-2020 14:36Ja, en die heeft een relatie met een transgender man.
Hij ging van bi, naar lesbisch, naar toch weer bi, naar nu éch lesbisch, naar genderneutraal en pan naar.. nouja, wat hij nu is. Wel genderneutraal, maar met neiging naar 'hij'. Maar ze zijn heel gelukkig en blij met elkaar, dus daar zijn we heel blij mee. Hoe het verder ook zit
vrijdag 5 juni 2020 om 19:27
vrijdag 5 juni 2020 om 19:45
Hier is dat wel iets dat je zomaar vraagt. Volgens mij zjin er heel veel moeders die op een bepaalde leeftijd zo bij de thee eens vragen of er al een vriendje of vriendinnetje om de hoek komt kijken. Meestal heb je (lijkt mij) toch wel een idee als moeder. Hier heeft mijn kind geen seksuele voorkeur, dus dan is de vraag vindt je al iemand leuk? Vind je jongens leuker of meisjes. In mijn opinie geen rare vraag. Zoon weet dan ook niet beter of alle mogelijkheden zijn open en bespreekbaar. Hij beweerd de laatste jaren wel dat hij liever een meisje wil zijn.poldervrouw schreef: ↑03-06-2020 15:04Mijn man is enorm nuchter
En nee. Nooit aangekaart. Ik vermoedde het wel maar dat is niet iets wat je zomaar aan je kind vraagt vind ik. Ze komen er zelf wel mee als zij er comfortabel mee zijn.
Omdat hij heel slecht communiceert en zijn hersens heel anders werken dan bij een 'normaal" iemand is dat best moeilijk. Ben nu aan het praten met mensen die ook van geslacht zijn veranderd. Ik wil dat mijn kind gelukkig is. Meer niet.
vrijdag 5 juni 2020 om 20:27
Of een kind hebben met beperkingen, dan wordt je ook nooit oma.poldervrouw schreef: ↑03-06-2020 22:29Ik dus totaal niet. Alsof opa en oma worden een doel op zich is ? En daarbij ; tegenwoordig kunnen ook homo stellen kinderen adopteren en via draagmoeder constructie een kindje krijgen.
En als ik ergens niet bij stil stond was het dat wel.
Dat niet krijgen van kleinkinderen is toch niet voorbehouden aan het hebben van homo seksuele kinderen ? ! Zat hetero paren die geen kinderen willen of geen kinderen kunnen krijgen. Dus het hebben van hetero kinderen wil niet zeggen dat je dan wel klein kinderen krijgt !
vrijdag 5 juni 2020 om 21:34
Maar hoe kun je dat nou verwachten. Je kent het mensje dat net geboren is toch niet? Dat mensje kent zichzelf nog niet eens. Ik had geen automatische verwachting wat mijn kind betreft, nou ja dat ie gezond zou zijn. Mijn verwachting was ook niet dat kraamzorg hem zou laten vallen en dat hij oa NAH zou hebben/krijgen. Ik verwachte niet eens dat hij zou kunnen praten.
Hij "praat" hij kan zelf dingen opwarmen, zijn favo salade maken. En zelfs zijn eigen bed afhalen wassen en weer opmaken. Niets van dat alles lag in de lijn der verwachting.
Hij blijkt, het deel van zijn hersens dat goed werkt, heel slim te zijn.
Maar hij komt ook met de melding dat hij misschien wel een meisje wil zijn. Dat is nou een van de dingen waar ik het minst van opkeek
Dat hij met 4 toch begon te "praten" was voor mij een grotere impact dan de melding of hij op jongens , meiden of nergens op valt of dat hij misschien in een verkeerd lijf zit. Raar maar waar. Seksuele voorkeur kan zo veel zijn, dat is toch nooit te voorspellen en moet je altijd afwachten.
vrijdag 5 juni 2020 om 21:36
Dat vind ik een goeie. Hoop. Dat is het idd meer dan verwachting. Ik verwacht niets maar je hoopt van allesLady*Voldemort schreef: ↑04-06-2020 15:30De verwachtingen die jij uitspreekt vallen meer onder de categorie 'hoop'. En het is op zijn minst raar te noemen om te hopen dat je kind thuiskomt met iemand van het 'andere geslacht'.
