Kinderen
alle pijlers
Trots op coming out zoon.
dinsdag 2 juni 2020 om 17:17
Happy pride month
Ik ben enorm trots op mijn zoon! Hij is (paar maanden terug) uit de kast gekomen en eindelijk gelukkig met zichzelf! Hij heeft een lastige tijd gehad en nu valt alles op zijn plek.Wat een opluchting!
Voor mij was het geen verrassing, voorgevoel ? Geen idee. Toen hij het mij vertelde was ik iig niet verrast.
Ik hoop dat de buitenwereld ook zo blij is voor hem
Dat is het enige waar ik me zorgen om maak; de intolerantie die er helaas nog steeds is naar LGBTQ community.Voor mij veranderd er niets. Zijn broer en zus reageerden ook positief en de mensen die het zo langzamerhand weten ook.
Hij vroeg mij vandaag of ik het oke vond als hij de vlag op zou hangen (regenboog vlag) . En ik ben daar compleet oke mee.. En wat de rest (lees buren en alles wat er bij komt) ervan zal vinden, zal me een zorg zijn..
Dus nu wappert de vlag trots aan mijn gevel.
Wat ik hiermee wil ? Niets.. ben gewoon trots op mijn zoon dat hij zo blij is en zo open tegen mij. De goede gesprekken die we hebben..zo waardevol.
poldervrouw wijzigde dit bericht op 02-06-2020 17:18
0.83% gewijzigd
donderdag 4 juni 2020 om 20:45
Je weet het pas zeker als het kind er zelf voor uit komt. Stel je voor dat ik tegen zoon had gezegd toen hij 13 ofzo was "volgens mij ben jij homo" Ik geloof niet dat hij dat op prijs had gesteld.. als het toen al zeker wist .. geen idee..pejeka schreef: ↑04-06-2020 19:17Wat ik ook heel erg vind: eindelijk durft zoonlief schoorvoetend op zijn 17e te vertellen tegen zijn ouders dat hij op jongens valt, en dat dan een ouder (moeder of vader) zegt: Oh, maar dat wist ik allang, dat wist ik al toen je 14 was... Nondeju, dus al die tijd heb je je zoon laten worstelen met zijn gevoelens, met zijn angst om niet geaccepteerd te worden zoals hij is, zonder ooit een vinger uitgestoken te hebben als ouder om hem een hart onder de riem te steken, nee, je gaat passief zitten wachten tot de problemen en zenuwen hem door de keel gieren en hij het eindelijk durft uit te spreken. Sorry hoor, zo fout.
Ik wist het niet zeker, het leek me alleen niet onwaarschijnlijk. Je hebt zelf geen kinderen dus je hebt denk ik geen flauw benul hoe je dit zou doen als jij in deze situatie zou zitten. Je confronteert niet je kind met jouw vermoedens van zijn of haar seksuele voorkeur. Het is aan het kind om te bepalen of en wanneer hij/zij het je verteld, als hij /zij je het al wil vertellen.
Niets fouts aan om je mond te houden.
donderdag 4 juni 2020 om 20:57
pejeka schreef: ↑04-06-2020 19:17Wat ik ook heel erg vind: eindelijk durft zoonlief schoorvoetend op zijn 17e te vertellen tegen zijn ouders dat hij op jongens valt, en dat dan een ouder (moeder of vader) zegt: Oh, maar dat wist ik allang, dat wist ik al toen je 14 was... Nondeju, dus al die tijd heb je je zoon laten worstelen met zijn gevoelens, met zijn angst om niet geaccepteerd te worden zoals hij is, zonder ooit een vinger uitgestoken te hebben als ouder om hem een hart onder de riem te steken, nee, je gaat passief zitten wachten tot de problemen en zenuwen hem door de keel gieren en hij het eindelijk durft uit te spreken. Sorry hoor, zo fout.
Het is bij jou nooit goed he?
Soms heb je een idee van 'kan zijn', maar is het niet zo. Moet je dan gaan zitten pushen? "Lieverd, ik denk dat je homo bent, weet je wel zeker dat je met dit meisje wat wilt beginnen?".. Echt.. dat kan toch niet?
Niet omdat het beledigend voor die zoon zou zijn, dat hij mogelijk overkomt als homo. Wel omdat je zo'n jongen dan ook in de war brengt. Ze moeten dit toch echt zelf ontdekken en er zelf mee komen.
Later is nu
donderdag 4 juni 2020 om 21:05
Natuurlijk moet je niet gaan pushen. Wat een onzin. Iets subtieler mag wel.Dreamer schreef: ↑04-06-2020 20:57Het is bij jou nooit goed he?
Soms heb je een idee van 'kan zijn', maar is het niet zo. Moet je dan gaan zitten pushen? "Lieverd, ik denk dat je homo bent, weet je wel zeker dat je met dit meisje wat wilt beginnen?".. Echt.. dat kan toch niet?
Niet omdat het beledigend voor die zoon zou zijn, dat hij mogelijk overkomt als homo. Wel omdat je zo'n jongen dan ook in de war brengt. Ze moeten dit toch echt zelf ontdekken en er zelf mee komen.
Wat je laatste alinea betreft: "ze moeten er zelf mee komen": hoezo moeten ze "er zelf mee komen"? Is het een bekentenis die gedaan moet worden? Of vind jij dat een hetero-kind "er ook zelf mee moet komen" om schoorvoetend te bekennen dat het hetero is?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 4 juni 2020 om 21:09
In een ideale wereld neemt je puber op een dag zijn/haar vriendje of vriendinnetje mee naar huis en niemand kijkt ervan op dat die hetzelfde geslacht heeft. Of het andere geslacht. Tegen mijn dochter zeg ik weleens "Als jij later een vriendje of een vriendinnetje krijgt..." o.i.d. Ik denk dat steeds meer ouders dat doen en dat het daardoor steeds normaler wordt. Nu zijn we nog trots op de coming-out van onze kinderen omdat het nog niet gemakkelijk of vanzelfsprekend is. Dat is de realiteit. En met dat bewustzijn kunnen we die realiteit beetje bij beetje veranderen.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
donderdag 4 juni 2020 om 21:19
Ik snap oprecht nog steeds niet waarom het nog steeds een probleem is waarmee geworsteld moet worden, met name door de jongeren. De hele homo-emancipatie is al zo'n 50 jaar aan de gang en nog steeds lijkt het geen stap verder dan toen. Nog steeds is er blijkbaar een "coming-out" vereist, met alle perikelen van dien. En deels heeft dat toch echt te maken met de verwachtingen van ouders en de manier waarop ze hun kinderen opvoeden én daarbij het gevoel geven dat hetero dé norm is.Bulbul schreef: ↑04-06-2020 21:09In een ideale wereld neemt je puber op een dag zijn/haar vriendje of vriendinnetje mee naar huis en niemand kijkt ervan op dat die hetzelfde geslacht heeft. Of het andere geslacht. Tegen mijn dochter zeg ik weleens "Als jij later een vriendje of een vriendinnetje krijgt..." o.i.d. Ik denk dat steeds meer ouders dat doen en dat het daardoor steeds normaler wordt. Nu zijn we nog trots op de coming-out van onze kinderen omdat het nog niet gemakkelijk of vanzelfsprekend is. Dat is de realiteit. En met dat bewustzijn kunnen we die realiteit beetje bij beetje veranderen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 4 juni 2020 om 21:29
Goed te horen. Maar zullen we dan afspreken dat een awkward coming-out van tieners niet meer nodig hoeft te zijn, laat staan dat er dan smeltende moeders hier een topic openen omdat ze het zo gewéldig vinden van hun zoon dat hij over de brug is gekomen? En dat we het dan voortaan allemaal zo normaal vinden dat er geen topic over hoeft te worden geopend?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 4 juni 2020 om 21:29
Zoiets zeiden mijn ouders al tegen mij 100 jaar geleden. Eigenlijk best vooruitstrevend voor die tijd. De enige homo's die we in die tijd 'kenden' waren André van Duin en Jos Brink.Bulbul schreef: ↑04-06-2020 21:09In een ideale wereld neemt je puber op een dag zijn/haar vriendje of vriendinnetje mee naar huis en niemand kijkt ervan op dat die hetzelfde geslacht heeft. Of het andere geslacht. Tegen mijn dochter zeg ik weleens "
Als jij later een vriendje of een vriendinnetje krijgt..." o.i.d.
Ik denk dat steeds meer ouders dat doen en dat het daardoor steeds normaler wordt. Nu zijn we nog trots op de coming-out van onze kinderen omdat het nog niet gemakkelijk of vanzelfsprekend is. Dat is de realiteit. En met dat bewustzijn kunnen we die realiteit beetje bij beetje veranderen.
donderdag 4 juni 2020 om 22:06
Om te huilen.
Gelukkig heeft YouTube deze video verwijderd, maar op het Russische kanaal staat ie nog.
https://vk.com/video-73013298_456254703
Citaat van de NOS:
"Te zien is hoe een kind in een weeshuis wordt opgehaald door zijn nieuwe ouders, dat een homoseksueel paar blijkt te zijn. Het jongetje gaat aan de hand van een man mee naar buiten, 'zijn nieuwe papa' en vraagt waar zijn mama is. De man wijst naar een andere man die bij de auto wacht, en zegt: 'Daar is ze dan, je nieuwe mama!'. Het kind kijkt teleurgesteld, het personeel kijkt geschrokken en loopt afkeurend weg zodra de 'nieuwe mama' een jurk tevoorschijn haalt voor het jongetje.
Een stem vraagt de kijker vervolgens: 'Wat voor soort Rusland kies jij?' en roept op om de grondwetswijzigingen te steunen. In de aftiteling wordt een van de nieuwe amendementen uitgelicht: die waarin het huwelijk gedefinieerd wordt als een verbintenis uitsluitend tussen man en vrouw."
Gelukkig heeft YouTube deze video verwijderd, maar op het Russische kanaal staat ie nog.
https://vk.com/video-73013298_456254703
Citaat van de NOS:
"Te zien is hoe een kind in een weeshuis wordt opgehaald door zijn nieuwe ouders, dat een homoseksueel paar blijkt te zijn. Het jongetje gaat aan de hand van een man mee naar buiten, 'zijn nieuwe papa' en vraagt waar zijn mama is. De man wijst naar een andere man die bij de auto wacht, en zegt: 'Daar is ze dan, je nieuwe mama!'. Het kind kijkt teleurgesteld, het personeel kijkt geschrokken en loopt afkeurend weg zodra de 'nieuwe mama' een jurk tevoorschijn haalt voor het jongetje.
Een stem vraagt de kijker vervolgens: 'Wat voor soort Rusland kies jij?' en roept op om de grondwetswijzigingen te steunen. In de aftiteling wordt een van de nieuwe amendementen uitgelicht: die waarin het huwelijk gedefinieerd wordt als een verbintenis uitsluitend tussen man en vrouw."
vrijdag 5 juni 2020 om 07:38
Lijkt me niet heel realistisch.pejeka schreef: ↑04-06-2020 21:29Goed te horen. Maar zullen we dan afspreken dat een awkward coming-out van tieners niet meer nodig hoeft te zijn, laat staan dat er dan smeltende moeders hier een topic openen omdat ze het zo gewéldig vinden van hun zoon dat hij over de brug is gekomen? En dat we het dan voortaan allemaal zo normaal vinden dat er geen topic over hoeft te worden geopend?
Ookal is homoseksualiteit doodnormaal in hun directe omgeving, het blijft bij pubers een ontdekking waardoor ze beseffen dat hun leven er niet makkelijker op wordt. En dat op een leeftijd waarop jongelui sowieso piekeren over hoe de samenleving in elkaar zit en wie zij daarin nou eigenlijk (kunnen) zijn. Ik was als moeder vooral blij met de 'coming-out' van mijn dochter. Het was geen grootse onthulling of zo, gewoon een mededeling tijdens het koken, maar voor haar zelf ging er heel wat aan vooraf. Ze is een periode flink onzeker geweest. Het was dus fijn dat ze er voor zichzelf uit was en weer verder kon. Naast blij, ben ik soms ook verdrietig. Hier thuis, in haar veilige omgeving, wapperde haar pan-vlag vrolijk naast haar rugzak: geslaagd! Maar buitenshuis is het toch echt anders. Twee meiden die zoenen in het fietsenhok of verliefd hand in hand lopen, kunnen rekenen op commentaar. Daarvoor hebben ze lef nodig. Terwijl het voor hun hetero-klasgenoten doodnormaal is. Mijn dochter heeft dat lef (nog?) niet altijd en overal. Ik zou er als moeder soms als bodyguard achter willen lopen als ze samen een dagje weg gaan - zodat ze ongestoord kunnen genieten van hun verliefdheid. Gelukkig zie ik dat ze steeds sterker wordt en ik hoop dat ze op een dag ook echt kan gaan staan voor haar eigen geluk: gewoon wèl je vriendin hartstochtelijk zoenen als je haar na maanden weer ziet op Schiphol. Niet dat onzekere twijfelachtige. Het is triest dat er lef voor nodig is, maar op dat lef mag (moet!) je als moeder wel trots zijn. Laten we dus alsjeblieft topics blijven openen over hoe trots we zijn op het lef van onze kinderen, tot de wereld er zo uit ziet dat ze dat lef niet meer nodig hebben.
vrijdag 5 juni 2020 om 08:21
vrijdag 5 juni 2020 om 08:23
Maar je hebt toch gewoon gesprekken?poldervrouw schreef: ↑04-06-2020 20:45Je weet het pas zeker als het kind er zelf voor uit komt. Stel je voor dat ik tegen zoon had gezegd toen hij 13 ofzo was "volgens mij ben jij homo" Ik geloof niet dat hij dat op prijs had gesteld.. als het toen al zeker wist .. geen idee..
Niet: "Volgens mij ben jij homo!", maar wel gesprekken over verliefdheden (als ze klein zijn), en later over relaties sexualiteit, nog steeds over verliefdheid etc.
Als die openheid er is, kan een kind zonder coming-out gewoon thuiskomen met wie hij/zij wil
vrijdag 5 juni 2020 om 08:23
Ik geloof oprecht dat je er geen reet van snapt met je smeltende moeders die het zó geweldig vinden allemaal. Echt. Ik word doodmoe van je.pejeka schreef: ↑04-06-2020 21:29Goed te horen. Maar zullen we dan afspreken dat een awkward coming-out van tieners niet meer nodig hoeft te zijn, laat staan dat er dan smeltende moeders hier een topic openen omdat ze het zo gewéldig vinden van hun zoon dat hij over de brug is gekomen? En dat we het dan voortaan allemaal zo normaal vinden dat er geen topic over hoeft te worden geopend?
vrijdag 5 juni 2020 om 08:27
Uiteraard zijn die gesprekken er. Maar het ene kind is daar opener over dan de ander.lilalinda schreef: ↑05-06-2020 08:23Maar je hebt toch gewoon gesprekken?
Niet: "Volgens mij ben jij homo!", maar wel gesprekken over verliefdheden (als ze klein zijn), en later over relaties sexualiteit, nog steeds over verliefdheid etc.
Als die openheid er is, kan een kind zonder coming-out gewoon thuiskomen met wie hij/zij wil
vrijdag 5 juni 2020 om 08:30
het gaat niet altijd om Snappen, je kunt het ook gewoon erg niet eens zijn met bepaald gedragpoldervrouw schreef: ↑05-06-2020 08:23Ik geloof oprecht dat je er geen reet van snapt met je smeltende moeders die het zó geweldig vinden allemaal. Echt. Ik word doodmoe van je.
vrijdag 5 juni 2020 om 08:35
[quote=yette post_id=31478740 time=1591335490 user_id=1401]
Lijkt me niet heel realistisch.
Ookal is homoseksualiteit doodnormaal in hun directe omgeving, het blijft bij pubers een ontdekking waardoor ze beseffen dat hun leven er niet makkelijker op wordt. En dat op een leeftijd waarop jongelui sowieso piekeren over hoe de samenleving in elkaar zit en wie zij daarin nou eigenlijk (kunnen) zijn. Ik was als moeder vooral blij met de 'coming-out' van mijn dochter. Het was geen grootse onthulling of zo, gewoon een mededeling tijdens het koken, maar voor haar zelf ging er heel wat aan vooraf. Ze is een periode flink onzeker geweest. Het was dus fijn dat ze er voor zichzelf uit was en weer verder kon. Naast blij, ben ik soms ook verdrietig. Hier thuis, in haar veilige omgeving, wapperde haar pan-vlag vrolijk naast haar rugzak: geslaagd! Maar buitenshuis is het toch echt anders. Twee meiden die zoenen in het fietsenhok of verliefd hand in hand lopen, kunnen rekenen op commentaar. Daarvoor hebben ze lef nodig. Terwijl het voor hun hetero-klasgenoten doodnormaal is. Mijn dochter heeft dat lef (nog?) niet altijd en overal. Ik zou er als moeder soms als bodyguard achter willen lopen als ze samen een dagje weg gaan - zodat ze ongestoord kunnen genieten van hun verliefdheid. Gelukkig zie ik dat ze steeds sterker wordt en ik hoop dat ze op een dag ook echt kan gaan staan voor haar eigen geluk: gewoon wèl je vriendin hartstochtelijk zoenen als je haar na maanden weer ziet op Schiphol. Niet dat onzekere twijfelachtige. Het is triest dat er lef voor nodig is, maar op dat lef mag (moet!) je als moeder wel trots zijn. Laten we dus alsjeblieft topics blijven openen over hoe trots we zijn op het lef van onze kinderen, tot de wereld er zo uit ziet dat ze dat lef niet meer nodig hebben.
[/quote
Dit dus exact Precies wat ik bedoel en waarom je dan , volgens anderen compleet misplaatst, trots bent.
En de coming out was idd hier geen hele toestand. Hij vertelde het gewoon op een voor hem geschikt moment. Niet dat er
Tromgeroffel etc bij kwam kijken ofzo.
Lijkt me niet heel realistisch.
Ookal is homoseksualiteit doodnormaal in hun directe omgeving, het blijft bij pubers een ontdekking waardoor ze beseffen dat hun leven er niet makkelijker op wordt. En dat op een leeftijd waarop jongelui sowieso piekeren over hoe de samenleving in elkaar zit en wie zij daarin nou eigenlijk (kunnen) zijn. Ik was als moeder vooral blij met de 'coming-out' van mijn dochter. Het was geen grootse onthulling of zo, gewoon een mededeling tijdens het koken, maar voor haar zelf ging er heel wat aan vooraf. Ze is een periode flink onzeker geweest. Het was dus fijn dat ze er voor zichzelf uit was en weer verder kon. Naast blij, ben ik soms ook verdrietig. Hier thuis, in haar veilige omgeving, wapperde haar pan-vlag vrolijk naast haar rugzak: geslaagd! Maar buitenshuis is het toch echt anders. Twee meiden die zoenen in het fietsenhok of verliefd hand in hand lopen, kunnen rekenen op commentaar. Daarvoor hebben ze lef nodig. Terwijl het voor hun hetero-klasgenoten doodnormaal is. Mijn dochter heeft dat lef (nog?) niet altijd en overal. Ik zou er als moeder soms als bodyguard achter willen lopen als ze samen een dagje weg gaan - zodat ze ongestoord kunnen genieten van hun verliefdheid. Gelukkig zie ik dat ze steeds sterker wordt en ik hoop dat ze op een dag ook echt kan gaan staan voor haar eigen geluk: gewoon wèl je vriendin hartstochtelijk zoenen als je haar na maanden weer ziet op Schiphol. Niet dat onzekere twijfelachtige. Het is triest dat er lef voor nodig is, maar op dat lef mag (moet!) je als moeder wel trots zijn. Laten we dus alsjeblieft topics blijven openen over hoe trots we zijn op het lef van onze kinderen, tot de wereld er zo uit ziet dat ze dat lef niet meer nodig hebben.
[/quote
Dit dus exact Precies wat ik bedoel en waarom je dan , volgens anderen compleet misplaatst, trots bent.
En de coming out was idd hier geen hele toestand. Hij vertelde het gewoon op een voor hem geschikt moment. Niet dat er
Tromgeroffel etc bij kwam kijken ofzo.
vrijdag 5 juni 2020 om 08:40
Laat het gaan en niet op reageren.poldervrouw schreef: ↑05-06-2020 08:23Ik geloof oprecht dat je er geen reet van snapt met je smeltende moeders die het zó geweldig vinden allemaal. Echt. Ik word doodmoe van je.
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt en hoe je je voelt .
Laat de vlag maar lekker wapperen ! Sterker nog ik ga er ook en bestellen die hebben we nog niet schandalig . Veel liefs voor jou en je zoon .
vrijdag 5 juni 2020 om 08:44
[quote=pejeka post_id=31477690 time=1591298370 user_id=172714]
Ik snap oprecht nog steeds niet waarom het nog steeds een probleem is waarmee geworsteld moet worden, met name door de jongeren. De hele homo-emancipatie is al zo'n 50 jaar aan de gang en nog steeds lijkt het geen stap verder dan toen. Nog steeds is er blijkbaar een "coming-out" vereist, met alle perikelen van dien. En deels heeft dat toch echt te maken met de verwachtingen van ouders en de manier waarop ze hun kinderen opvoeden én daarbij het gevoel geven dat hetero dé norm is.
[/quote
Jij snapt het inderdaad niet. Jongeren worstelen daar blijkbaar mee. Fijn dat jij daar geen last van had.
En ik weet zeker dat mijn opvoeding geen rol speelt. Wij hebben onze kinderen geen hetero Norm opgelegd.
Maar be my guest. Vul maar van alles in voor mij en anderen.
Ik snap oprecht nog steeds niet waarom het nog steeds een probleem is waarmee geworsteld moet worden, met name door de jongeren. De hele homo-emancipatie is al zo'n 50 jaar aan de gang en nog steeds lijkt het geen stap verder dan toen. Nog steeds is er blijkbaar een "coming-out" vereist, met alle perikelen van dien. En deels heeft dat toch echt te maken met de verwachtingen van ouders en de manier waarop ze hun kinderen opvoeden én daarbij het gevoel geven dat hetero dé norm is.
[/quote
Jij snapt het inderdaad niet. Jongeren worstelen daar blijkbaar mee. Fijn dat jij daar geen last van had.
En ik weet zeker dat mijn opvoeding geen rol speelt. Wij hebben onze kinderen geen hetero Norm opgelegd.
Maar be my guest. Vul maar van alles in voor mij en anderen.
vrijdag 5 juni 2020 om 08:49
We ?
Ik hoef überhaupt niet te weten wat mijn kinderen doen seksueel gezien en omgekeerd ook niet. Dat hij het wilde vertellen is uiteindelijk zijn beslissing. Had hij het niet verteld en op een dag thuis gekomen met zijn partner had het ook prima geweest. Voor hem waren er redenen om het zo te doen. Prima.
vrijdag 5 juni 2020 om 08:56
Dream on.lilalinda schreef: ↑05-06-2020 08:23Maar je hebt toch gewoon gesprekken?
Niet: "Volgens mij ben jij homo!", maar wel gesprekken over verliefdheden (als ze klein zijn), en later over relaties sexualiteit, nog steeds over verliefdheid etc.
Als die openheid er is, kan een kind zonder coming-out gewoon thuiskomen met wie hij/zij wil
Onze familie en vriendenkring is uitermate veilig voor kinderen die hun homoseksualiteit ontdekken. Hun opa had notabene al vijftien jaar voor de geboorte van onze oudste een vriend. Ideaal, zou je denken. Thuis was het geen enkel probleem. Maar kinderen zijn niet achterlijk. Die vragen zich af hoe de rest van hun leven eruit zal zien. Val ik echt op meiden of is dit eenmalig? Hoe weet ik of degene waarop ik een crush heb ook lesbisch is? Wat als ik zelf ooit kinderen wil? Kan ik omgaan met intolerantie of zelfs agressie? Het is niet makkelijk, ook niet als het er thuis niet toe doet. Zelfs niet in een ideale samenleving.
vrijdag 5 juni 2020 om 09:00
je vertelt zelfs op een forum, dat jouw zoon het graag met mannen doet/ wil gaan doenpoldervrouw schreef: ↑05-06-2020 08:49We ?
Ik hoef überhaupt niet te weten wat mijn kinderen doen seksueel gezien en omgekeerd ook niet. Dat hij het wilde vertellen is uiteindelijk zijn beslissing. Had hij het niet verteld en op een dag thuis gekomen met zijn partner had het ook prima geweest. Voor hem waren er redenen om het zo te doen. Prima.
vrijdag 5 juni 2020 om 09:01
maar dan kun je toch juist thuis WEL gesprekken hebben?yette schreef: ↑05-06-2020 08:56Dream on.
Onze familie en vriendenkring is uitermate veilig voor kinderen die hun homoseksualiteit ontdekken. Hun opa had notabene al vijftien jaar voor de geboorte van onze oudste een vriend. Ideaal, zou je denken. Thuis was het geen enkel probleem. Maar kinderen zijn niet achterlijk. Die vragen zich af hoe de rest van hun leven eruit zal zien. Val ik echt op meiden of is dit eenmalig? Hoe weet ik of degene waarop ik een crush heb ook lesbisch is? Wat als ik zelf ooit kinderen wil? Kan ik omgaan met intolerantie of zelfs agressie? Het is niet makkelijk, ook niet als het er thuis niet toe doet. Zelfs niet in een ideale samenleving.
en juist wel bespreken hoe moeilijk het daar buiten wellicht is??
ik snap je reactie geloof ik niet
vrijdag 5 juni 2020 om 09:04
Nee hoor, dat is lang niet altijd meer zo. Niemand die ik ken, die op hetzelfde geslacht valt is ooit officieel uit de kast gekomen. Ik heb het mijn ouders tussen neus en lippen door verteld op mijn 15e toen zij een grapje maakte over een potentieel toekomstige schoonzoon. Ik zei toen dat het ook best een schoondochter kon worden in mijn geval. Ze reageerde een beetje verbaasd met o ja? Ja, zei ik toen, ik kan ook wel verliefd worden op een meisje,merk ik.pejeka schreef: ↑04-06-2020 21:19Ik snap oprecht nog steeds niet waarom het nog steeds een probleem is waarmee geworsteld moet worden, met name door de jongeren. De hele homo-emancipatie is al zo'n 50 jaar aan de gang en nog steeds lijkt het geen stap verder dan toen. Nog steeds is er blijkbaar een "coming-out" vereist, met alle perikelen van dien. En deels heeft dat toch echt te maken met de verwachtingen van ouders en de manier waarop ze hun kinderen opvoeden én daarbij het gevoel geven dat hetero dé norm is.
Ok, nou dat was prima, we hadden het een minuut later alweer over iets anders, dat was geen big deal voor mij of mijn ouders.
