Twijfels over 3de kindje

13-03-2022 11:54 127 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hi allemaal,

Ik twijfel heel erg over een 3de kindje. Mijn man heeft al eens uitgesproken dat hij dat wel wil. (Maar geen druk gezet, ik denk er juist zelf heel veel over na de laatste tijd)

Nu is het zo dat wij een jongen (4) hebben in een rolstoel met een zware motorische beperking.

En een meisje van 1,5 dus het is al best pittig. Nu gaat mijn oudste binnenkort naar het speciaal onderwijs. Maar zal altijd extra zorg nodig hebben.

Waar doen we slim aan? Ik vind het zo moeilijk.

Trouwens de oudste is gehandicapt door pech genetisch is er niks gevonden. Hij heeft koorts stuipen gekregen toen hij 3,5 maand oud was. Daar heeft ie hersenschade aan over gehouden.

Liefs
dansjedansje1000 wijzigde dit bericht op 13-03-2022 12:44
Reden: Ter verduidelijking
6.39% gewijzigd
Hoe is de zorg nu verdeeld tussen jullie? In mijn omgeving een aantal keer gezien dat de partner meer kinderen wilde, maar de zorg en mental load van t huishouden op de vrouw neerkwam.

Ik denk dat dit zo’n persoonlijke keuze is dat iemand anders er weinig over kan zeggen. Ik zou de dagelijkse zorg en mental load meewegen met name in de beslissing
Alle reacties Link kopieren
Je noemt het nu ‘best pittig’, zie je dat minder pittig worden?
Alle reacties Link kopieren
Dit klinkt mij in de oren als een emotionele keuze van je man. Ik denk eerlijk gezegd dat het niet zo rationeel is om in jullie situatie aan een 3e kind te beginnen. Je zegt zelf al dat het best pittig is. Ik denk dat ergens de bijl al is gevallen, maar dat ratio en emotie nog met elkaar vechten. Voor wat het waard is: ik vind het eigenlijk sowieso al not done om überhaupt 3 kinderen op de wereld te zetten. De wereld is overbevolkt en dat zorgt al voor allerlei problemen. Waar doe je goed aan? Jezelf afvragen of dit écht is wat jullie willen en of het ook verstandig is.
De situatie is nu pittig en dat zal niet vermoedelijk niet minder worden.
Kunnen jullie meer zorg aan? Praktisch, financieel en emotioneel?
Alle reacties Link kopieren
Mijn mening, ik zou het niet doen. Zeker met alle gebeurtenissen op de wereld ( had nooit gedacht dat ik dit ooit als argument zou gebruiken).
Plus kinderen zijn duur (maar misschien hebben jullie het financieel enorm goed dat weet ik natuurlijk niet).
Van 2 naar 3 schijnt best pittig te zijn sowieso.
En bij jou lees ik nog niet veel enthousiasme.

Ik heb zelf ook weleens getwiifeld, maar ben blij dat er geen derde is gekomen.
Waarom wil man een derde. Wil hij misschien nog een zoon?
En jij vindt het te pittig. Niet doen dus.
Alle reacties Link kopieren
Ik twijfel nu heel erg, mijn man heeft het ooit eens benoemd maar nooit echt verder over gepraat. (Wil het vanavond nog eens aankaarten als de kinderen in bed liggen)

Financieel lukt het wel. Mijn man werkt fulltime ik niet zoveel uur. Het wordt wel minder zwaar als in vermaken en hij gaat straks naar school. 4 hele dagen.
De weekenden doen we wel gewoon samen.

Ik regel wel veel, maar dat zit ook in mij. Dus heb daar niet zo snel last van. De jongste zit nu in een leeftijd dat ze veel begeleiding nodig heeft. Maar dat gaat voorbij natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb wel 3 kinderen en ben er blij mee, ik heb wel gewacht tot de jongste ook 4 was en naar school ging.
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou je het wel willen, dat hoor ik niet echt. Je komt niet echt over alsof je het zelf ziet zitten, je benoemt met name de nadelen. Waarom dan de twijfel om het wel te doen? Toch de wens van je man?
Alle reacties Link kopieren
Whateffa schreef:
13-03-2022 12:50
Waarom zou je het wel willen, dat hoor ik niet echt. Je komt niet echt over alsof je het zelf ziet zitten, je benoemt met name de nadelen. Waarom dan de twijfel om het wel te doen? Toch de wens van je man?
Omdat ik het gevoel heb niet compleet te zijn. En mijn dochter misschien toch ook wel iemand mist waarmee ze alles kan doen.
Alle reacties Link kopieren
Dansjedansje1000 schreef:
13-03-2022 12:54
Omdat ik het gevoel heb niet compleet te zijn. En mijn dochter misschien toch ook wel iemand mist waarmee ze alles kan doen.

En misschien voel je je na kind 3 nog steeds niet ‘compleet’. Of kunnen dochter en volgende kind het helemaal niet met elkaar hebben. Heeft 3e kind ook een handicap.

Denk je ook na over de toekomst van je kinderen? Waar ze later moeten wonen, welke voorzieningen er nog over zijn, hoe de klimaat- en vluchtelingen crisis zich ontwikkelen?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
himalaya schreef:
13-03-2022 13:10
En misschien voel je je na kind 3 nog steeds niet ‘compleet’. Of kunnen dochter en volgende kind het helemaal niet met elkaar hebben. Heeft 3e kind ook een handicap.

Denk je ook na over de toekomst van je kinderen? Waar ze later moeten wonen, welke voorzieningen er nog over zijn, hoe de klimaat- en vluchtelingen crisis zich ontwikkelen?
Tuurlijk, maar er zijn in elke generatie wel problemen die terug komen.
Heb je zelf kinderen? Dan weet je toch ook dat dit niet te voorspellen is. Misschien worden we morgen wel opgeblazen. Dat weet je toch nooit..

Het is ook niet zo dat het nu moet. Maar meer twijfels. Het opvoeden van de kinderen gaat verder prima. Soms dagen dat ik ze achter het behang wil plakken. Maar ja wie heeft dat niet.
Als jij het gevoel hebt niet compleet te zijn, ga je dat niet oplossen met een derde kindje. Sterker nog, ik denk dat het erger wordt. Als moeder geef je kleine stukjes van jezelf weg, je zet jezelf in dienst van een ander. Zeker met een zorgenkind zoals jullie die hebben. Ik denk dat je je gevoel van incompleetheid beter bestrijdt met onderzoeken wat jou echt weer jou maakt, los van een ander (de kinderen of je man). Dat je wat dingetjes vindt die helemaal voor jou en jou alleen zijn.

Verder denk ik dat je bij de overweging van een derde het klimaat/milieu mee moet wegen in je beslissing. Je kinderwens is al vervuld, de wens voor een broertje of zusje ook. Dus een derde is, hoe uniek ook, meer van hetzelfde. Dat zou ik het klimaat aan doen.

Ten slotte lijkt het sowieso meer man's wens dan die van jou. Voor hem is het gemakkelijk praten, hij hoeft er niet zo veel voor te zorgen als jij. Wat blijft er nog over van jou als jullie een derde nemen? Je werkt nu al nauwelijks en de rest van de tijd zorg je voor de kinderen. Dat maakt het cirkeltje weer rond: nog een kind reduceert jou nog verder naar alléén moeder zijn en verder niets. Terwijl je je al incompleet voelt.

Ik zou het dus niet doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb er 3, de middelste is meervoudig beperkt, kan nog stukjes lopen maar gebruikt voor grotere stukken een rolstoel. Heeft daarnaast een verstandelijke beperking iq<50, visuele beperking, extreem hypermobiel, ernstige TOS en een chromosoomdeletie.
Deze diagnose kreeg ze pas nadat de jongste geboren was maar wij hebben er dus niet de zorgen gehad “wat als deze ook gehandicapt is”
Maar ja, het is pittig. Klopt, simpele dingen als in je eentje met al je kinderen wandelen kun je vergeten, praktisch gezien.
Maar, als ik heel eerlijk ben..... ben ik heel blij dat we er 2 naast onze beperkte dochter hebben gekregen. Ook voor de zorg verdelen later. Anders is er een altijd de sjaak. En onze middelste heeft 2 zussen om heerlijk mee te kibbelen. Wat een chaos af en toe maar zou het zo weer doen.

Succes met je keuze, je hoeft niet vandaag te kiezen he :-D
Zo te horen wil je een derde kind. Wat is je twijfel dan?
Alle reacties Link kopieren
Waarom moet het nu? Hoe lang kun je nog wachten?

Jongste is 1,5 het wordt over een paar jaar makkelijker.

Mijn kinderen zijn nu 6 en 2 en ik ben soms echt blij verrast hoeveel ze aan elkaar hebben.

Er zit 4 jaar tijd tussen, maar ze verzinnen samen hun eigen gekke spelletjes en ze zijn echt dol op elkaar en zijn veel samen aan het spelen.

Als hun karakters matchen spelen ze toch wel. Ook als er meer tijd tussen zit.

Als de karakters niet matchen heb je een hok vol ruzie, ook al zitten ze dicht op elkaar.
Alle reacties Link kopieren
katkaatje schreef:
13-03-2022 13:27
Als jij het gevoel hebt niet compleet te zijn, ga je dat niet oplossen met een derde kindje. Sterker nog, ik denk dat het erger wordt. Als moeder geef je kleine stukjes van jezelf weg, je zet jezelf in dienst van een ander. Zeker met een zorgenkind zoals jullie die hebben. Ik denk dat je je gevoel van incompleetheid beter bestrijdt met onderzoeken wat jou echt weer jou maakt, los van een ander (de kinderen of je man). Dat je wat dingetjes vindt die helemaal voor jou en jou alleen zijn.

Verder denk ik dat je bij de overweging van een derde het klimaat/milieu mee moet wegen in je beslissing. Je kinderwens is al vervuld, de wens voor een broertje of zusje ook. Dus een derde is, hoe uniek ook, meer van hetzelfde. Dat zou ik het klimaat aan doen.

Ten slotte lijkt het sowieso meer man's wens dan die van jou. Voor hem is het gemakkelijk praten, hij hoeft er niet zo veel voor te zorgen als jij. Wat blijft er nog over van jou als jullie een derde nemen? Je werkt nu al nauwelijks en de rest van de tijd zorg je voor de kinderen. Dat maakt het cirkeltje weer rond: nog een kind reduceert jou nog verder naar alléén moeder zijn en verder niets. Terwijl je je al incompleet voelt.

Ik zou het dus niet doen.
Mijn man heeft het ooit eens gezegd, maar niet dat het moet.
Daarnaast ben ik inderdaad minder gaan werken. Maar ga ik straks weer meer werken. Het is niet zo dat ik een incompleet mens ben. Of geen hobbies heb ?! . Je denkt een beeld te hebben bij moeders met een kindje met een beperking maar dat is niet mijn beeld hoor.

Ik heb nog steeds tijd voor leuke dingen. En werk 16 uur. Doel is naar 24 te gaan in de toekomst.
Dansjedansje1000 schreef:
13-03-2022 13:42
Mijn man heeft het ooit eens gezegd, maar niet dat het moet.
Daarnaast ben ik inderdaad minder gaan werken. Maar ga ik straks weer meer werken. Het is niet zo dat ik een incompleet mens ben. Of geen hobbies heb ?! . Je denkt een beeld te hebben bij moeders met een kindje met een beperking maar dat is niet mijn beeld hoor.

Ik heb nog steeds tijd voor leuke dingen. En werk 16 uur. Doel is naar 24 te gaan in de toekomst.
Ik reageerde op jouw antwoord op de vraag “Waarom wil je een derde?” Jij gaf aan dat je dat wilde omdat je het gevoel had incompleet te zijn. Ik denk dan: als je je met 2 kinderen al niet compleet voelt, gaat zo’n derde dat niet oplossen.

Vanaf daar heb ik inderdaad de aanname gedaan dat je incomplete gevoel voordat het resultaat is van juist het moederschap en de weinige eigen dingen ernaast. 16 uur in de week werken is over het algemeen geen baan waar je veel voldoening uit haalt of een stukje identiteit aan kunt ontlenen (naast alle andere dingen waaronder het moederschap). Vandaar.

Maar het is sowieso altijd je eigen keuze hè. Ik geef je alleen wat extra input om mee te nemen in dat beslissingsproces
Alle reacties Link kopieren
enkie2009 schreef:
13-03-2022 13:29
Ik heb er 3, de middelste is meervoudig beperkt, kan nog stukjes lopen maar gebruikt voor grotere stukken een rolstoel. Heeft daarnaast een verstandelijke beperking iq<50, visuele beperking, extreem hypermobiel, ernstige TOS en een chromosoomdeletie.
Deze diagnose kreeg ze pas nadat de jongste geboren was maar wij hebben er dus niet de zorgen gehad “wat als deze ook gehandicapt is”
Maar ja, het is pittig. Klopt, simpele dingen als in je eentje met al je kinderen wandelen kun je vergeten, praktisch gezien.
Maar, als ik heel eerlijk ben..... ben ik heel blij dat we er 2 naast onze beperkte dochter hebben gekregen. Ook voor de zorg verdelen later. Anders is er een altijd de sjaak. En onze middelste heeft 2 zussen om heerlijk mee te kibbelen. Wat een chaos af en toe maar zou het zo weer doen.

Succes met je keuze, je hoeft niet vandaag te kiezen he :-D

Dus de 2 niet-gehandicapte kinderen mogen/kunnen eigenlijk niet verhuizen naar het buitenland of de andere kant van het land, want moeten beschikbaar zijn om later voor hun gehandicapte zusje te zorgen? Vind je dat geen beperking en belasting voor hen?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
himalaya schreef:
13-03-2022 14:13
Dus de 2 niet-gehandicapte kinderen mogen/kunnen eigenlijk niet verhuizen naar het buitenland of de andere kant van het land, want moeten beschikbaar zijn om later voor hun gehandicapte zusje te zorgen? Vind je dat geen beperking en belasting voor hen?
Ja echt he. Ik ben hier ook allergisch voor. Dus snap je reactie heel goed.
Alle reacties Link kopieren
himalaya schreef:
13-03-2022 14:13
Dus de 2 niet-gehandicapte kinderen mogen/kunnen eigenlijk niet verhuizen naar het buitenland of de andere kant van het land, want moeten beschikbaar zijn om later voor hun gehandicapte zusje te zorgen? Vind je dat geen beperking en belasting voor hen?
We hebben het over omkijken naar elkaar. Een keer een jas kopen als het nodig is en wij er niet meer zijn. Ik heb het niet over in huis nemen. Ik vind het niet meer dan logisch dat je naar je broers en zussen omkijkt, met of zonder beperking.
Alle reacties Link kopieren
juliadenders schreef:
13-03-2022 14:24
Ja echt he. Ik ben hier ook allergisch voor. Dus snap je reactie heel goed.
Ik ben wel benieuwd waarom je hier zo allergisch voor bent? Kijk jij niet naar je broers/zussen om? En misschien net iets meer naar een broer/zus met een beperking. Ze hoeven hun gehandicapte zus niet in huis te nemen. Gewoon een keer een jas kopen indien nodig. Op zondag een keer op bezoek.
Als we het over allergisch hebben...ik ben allergisch voor mensen die niet naar een ander omkijken.
Alle reacties Link kopieren
Ik had na2 ook het gevoel niet compleet te zijn en na derde wel dus dat kan wel.
Alle reacties Link kopieren
N.a.v. de post van Enkie, waar al enkele mensen op reageerden:

Ik sloeg ook direct aan op die passage. Besef je je dat dit nogal wat is om te verwachten van je andere kinderen? Hier mag je echt niet zomaar vanuit gaan. Zij hebben hier niet voor gekozen, je kunt ze daar niet zomaar mee opzadelen.
Don’t grow up, it’s a trap

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven