Kinderen
alle pijlers
Vader laat kinderen een hele dag alleen
woensdag 17 november 2021 om 20:34
Graag leg ik jullie iets voor, omdat ik zelf niet weet wat ik er mee aan moet. Mijn ex heeft vorige week onze van kinderen van 8 en 10 een hele dag alleen gelaten. Ze konden niet naar school vanwege Corona en hij moest werken. Dit is niet de eerste keer dat hij ze alleen laat in een situatie (ik blijf even vaag hierover vanwege herkenbaarheid). De eerste keer ben ik heel erg geschrokken en werd ik boos op hem. Logischerwijs zette hij zijn hakken in het zand. Dat wil ik dus nu niet weer doen. Ik denk dat erover praten geen zin heeft, hij kijkt er anders tegen aan.
Hoe kijken jullie hier tegen aan? En wat zou je zelf doen in deze situatie?
Hoe kijken jullie hier tegen aan? En wat zou je zelf doen in deze situatie?
vrijdag 19 november 2021 om 02:52
Natuurlijk mag je hopen dat je met je ex op goede voet staat en dat je een gezamenlijke visie hebt over opvoeden. Maar als ik zo om me heen lees, is het vaak al een wonder te noemen dat ouders elkaar uberhaupt nog spreken of dat vaders nog in het leven van hun kind zijn. Zo lang je beiden ouders bent waarvan je grosso modo kunt zeggen dat er geen sprake is van verwaarlozing (al zijn die definities soms grijs, want ook ik heb een mening over bepaalde handelingen ook al valt het officieel niet onder verwaarlozing), dan kun je gewoon weinig doen als de andere ouder er een andere stijl op nahoudt.05-2019 schreef: ↑18-11-2021 22:24Ben ik blij dat ik het alleen doe.
Ik dacht altijd dat de opvoeding samen werd gedaan ongeacht nog samen te zijn of uit elkaar en dat in goed overleg. En bespreek je als ouders met elkaar welke normen en waarden je je kinderen mee geeft. Wat wel kan en wat niet kan.
Maar blijkbaar mag je als andere ouder niets vinden of verwachten want het is niet jouw huis. Wel je kinderen waar het om gaat maar helaas niet jouw huis. Dus dan mag je blijkbaar je mond houden en er niets van vinden.
En laten we even heel eerlijk zijn over ons eigen aandeel. Wij (althans ik) vinden ook vaak dat onze opvoeding de beste is en willen niet iets anders dan onze eigen aanpak. Want al het andere is niet goed genoeg. Als je bijv. diep in je hart overtuigd bent dat je je kind juist verrijkt met zo'n ervaring en je vindt dat de andere ouder bange angstige kinderen maakt door zo beschermend te zijn (ik zeg nogmaals niet dat het waar is of dat vader dit denkt, maar probeer je in te leven dat hij dat denkt), dan wil je waarschijnlijk ook niet wijken van dat pad dat je kind voorbereid op zelfstandigheid. Want je bent van mening dat het je kind goed doet.
Ik heb buurvrouwen gehad die hun kinderen t/m de middelbare (en als ze konden er nog ver voorbij) school niks lieten doen, overal bovenop zaten, overal paniek zagen en vanalles voor hun kind invulden (nee hoor, jantje vindt dat eng, nee hoor, daar kan marietje niet tegen) en hun kind overal angst voor meegaven. Officieel is dat geen verwaarlozing. Maar ik vind dat net zo schadelijk als de ouder die veel te laks omgaat met hun kind. En waar die grens ligt weet je niet, want dat staat niet per se in een boekje. Zo van, als je het 1 x doet dan mag het, 2 en 3 x mag ook. Maar vanaf 4 heet het verwaarlozing. Of als de oppas niet kan mag het wel, maar als je die dag vergeten bent in je agenda te zetten mag het niet. Daarom is het een spectrum en ergens daarop vinden we dingen goed of niet. En wat we 20 jaar geleden goed vonden, is weer heel wat anders dan wat we nu goed vinden of wat we over nog weer eens 20 jaar goed vinden.
Lang verhaal kort: sommige dingen moet je gewoon loslaten en de ander in vertrouwen, ook al denkt hij of zij anders.
vrijdag 19 november 2021 om 06:11
Waarom leest iedereen hier over heen?Relaxingatthelake schreef: ↑17-11-2021 20:43Waarschijnlijk wel iets van een oudere buurvrouw in de straat die er was.
