Kinderen
alle pijlers
veel aankomen tijdens zwangerschap
maandag 16 juli 2007 om 11:07
Ik ben nu op de helft van mijn zwangerschap, en ben al veel aangekomen. Inmiddels zo'n 7 a 8 kilo. Omdat ik niet zo lang ben, en slank was, toont dat als veel.
Ik ben ontzettend blij met deze zwangerschap, en dat staat voorop, maar desondanks zit ik een klein beetje in de rats over mijn gewicht. Het verbaast me dat het zo snel gaat, nu zeker een kilo per week, terwijl ik gezond eet. Wel meer dan eerst, maar ik heb geen trek in vette happen ofzo. Het is dus niet zo dat ik kan kiezen om gezonder te gaan eten...
Waar gaat dit heen? Het maakt me een beetje angstig dat ik het niet onder controle heb, in tegenstelling tot wat ik altijd dacht. Ik dacht dat je het min of meer voor het kiezen had: hoeveel je aankomt tijdens een zwangerschap..
Wat is jullie ervaring hiermee? Hoe gaan jullie om met die kilo's die eraan vliegen? (misschien klinkt 7 a 8 niet zoveel, maar echt, dat is het op mijn lijf wel.)
Help!
ps ja, ik heb jaren geleden wat eetproblemen gehad
Ik ben ontzettend blij met deze zwangerschap, en dat staat voorop, maar desondanks zit ik een klein beetje in de rats over mijn gewicht. Het verbaast me dat het zo snel gaat, nu zeker een kilo per week, terwijl ik gezond eet. Wel meer dan eerst, maar ik heb geen trek in vette happen ofzo. Het is dus niet zo dat ik kan kiezen om gezonder te gaan eten...
Waar gaat dit heen? Het maakt me een beetje angstig dat ik het niet onder controle heb, in tegenstelling tot wat ik altijd dacht. Ik dacht dat je het min of meer voor het kiezen had: hoeveel je aankomt tijdens een zwangerschap..
Wat is jullie ervaring hiermee? Hoe gaan jullie om met die kilo's die eraan vliegen? (misschien klinkt 7 a 8 niet zoveel, maar echt, dat is het op mijn lijf wel.)
Help!
ps ja, ik heb jaren geleden wat eetproblemen gehad
maandag 16 juli 2007 om 18:33
Het wisselt gewoon heel erg van persoon tot persoon. Ik loop na de bevalling lichter het ziekenhuis uit dan ik voor de zwangerschap was. Bij de derde kwam ik in totaal drie kilo aan in 38 weken en na een dag was er 13 kilo vanaf. Ook niet aan te bevelen, aangezien mijn kids dus behoorlijk op mijn reserves interen. Derde uk was trouwens 4200 gram bij 55 cm dus echt eronder geleden heeft hij niet. :D Mijn vriendin echter kwam minimaal 43 kilo aan (daarna ging ze gewoon niet meer op de weegschaal) en kreeg een ukkie van net geen vijf pond. Het zget dus allemaal niet zo heel veel. Geniet van het zwanger zijn en laat de buitenwereld maar lullen. Ik moet steeds uitleggen dat ik echt wel genoeg eet (oké, ben ook kotsmisselijk dus ietsofwat bezorgdheid is normaal) en dat ik heus wel voor mezelf en kind zorg. Ben nu 13 weken zwanger van de vierde en alweer twee kilo lichter.
maandag 16 juli 2007 om 18:36
Tegenhanger van alle Is het er echt wel één opmerking is de opmerking: Jij zwanger? Hoe lang dan? Zo lang? Nee, dat KAN niet, dan is er vast iets mis met je kindje. Dat zal wel een heel kelintje worden of Nou, dan moet je nodig naar de dokter, want normaal is dit niet. GRRRRRRRRR Toppunt is dat na de bevalling buren van twee huizen verderop (die ik dus zo ongeveer dagelijks zie) nauwelijks konden geloven dat dat ukje echt van mij was. Dat zwanger zijn was ze niet opgevallen.
Met andere woorden: Het is nooit nooit nooit goed. Grote buik, kleine buik, veel aankomen, niet aankomen. Men heeft altijd iets te zeiken nodig.
Met andere woorden: Het is nooit nooit nooit goed. Grote buik, kleine buik, veel aankomen, niet aankomen. Men heeft altijd iets te zeiken nodig.
maandag 16 juli 2007 om 19:56
dinsdag 17 juli 2007 om 00:36
oh leuk, sinds een maand of twee durf ik wel te bekennen ;)
bij week 38 was ik 26 kilo aangekomen (waarbij ik overigens pas rond week 34 begon met snoepen, tot die tijd gewoon veeeeel brood/macaroni/sap/melk/etc). voorheen maat 36 en nu dus, sinds 2 maanden, weer lekker terug in mijn maatje 36! pas mijn pakken weer, en sinds een week of drie zelfs mijn skinny-jeans weer. het hoeft dus niks te zeggen, veel aankomen.
bij week 38 was ik 26 kilo aangekomen (waarbij ik overigens pas rond week 34 begon met snoepen, tot die tijd gewoon veeeeel brood/macaroni/sap/melk/etc). voorheen maat 36 en nu dus, sinds 2 maanden, weer lekker terug in mijn maatje 36! pas mijn pakken weer, en sinds een week of drie zelfs mijn skinny-jeans weer. het hoeft dus niks te zeggen, veel aankomen.
dinsdag 17 juli 2007 om 08:35
Blindje, misschien kun je iedereen die niet ziet dat je zwanger bent, een kijkje laten nemen op het Viva-forum, en dan de mama-pijler? ;)
En serieus; jij bent nogal fors (daar kom je zelf "rond" voor uit hier op Viva, én we hebben je in "vol" ornaat in Anybody zien staan). Bij dikke vrouwen zie je gewoon niet altijd dat ze zwanger zijn, jammer maar helaas. Begrijp je dat dan zelf ook niet?
dinsdag 17 juli 2007 om 09:23
Ik ben inmiddels wel aan de flinke kant ja. Maar dat was ik bij zoon 1 en 2 dus niet. En toen wilde met met 41 weken op de verloskamers de neonatoloog bellen ivm een vroeggeboorte. Toen zag je het dus ook niet. Daarnaast heb ik een aantal stevige vriendinnen bij wie je heel goed zag dat ze zwanger waren. Het duurde wel langer bij de meesten (bij een zag je met tien weken al een zwanger bolletje!), maar aan het eind kon je er zeker niet meer omheen hoor. Terwijl je dus bij mij niets ziet. Ook toen ik slanker was dus. Ik draag gewoon naar binnen.
dinsdag 17 juli 2007 om 09:30
Hoi Esther,
Ik begrijp je angst en gevoel heel goed.
Tien jaar geleden kreeg ik een eetstoornis (anorexia) en ik heb verschillende keren op het randje gelegen. De laatste paar jaar ging het wel steeds beter en vorig jaar raakte ik (gepland) zwanger. Wat was ik blij, omdat ik er gezien mijn verleden eigenlijk toch wel rekening mee had gehouden dat zwanger worden moeilijk zou worden. Maar toch vond ik het idee dat ik zwaarder/dikker zou worden ook wel heel erg eng.
De eerste 4 á 5 maanden vond ik het ook moeilijk om te zien hoe het getalletje op de weegschaal omhoog kroop. Ik had nog niet echt een hele grote buik, maar werd wel zwaarder en ik vond het moeilijk om tegen mezelf te blijven zeggen dat dat gewicht vruchtwater, baby, placenta enz. was. Toch ben ik normaal en gezond blijven eten. Dat was iets wat bij mij echt op de eerste plaats stond: de gezondheid van het kindje in mijn buik.
Toen je vanaf een maand of 6 echt goed begon te zien dat ik zwanger was vond ik het steeds minder moeilijk worden en kon ik het getalletje op de weegschaal ook wat meer loslaten. Ik vond mijn zwangere lijf echt prachtig en ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, echt!
Uiteindelijk ben ik 13,5 kilo aangekomen en heb ik een prachtige zoon gekregen van ruim 7 pond.
Ik moet er wel eerlijk bijzeggen dat ik nog niet terug ben op mijn oude gewicht (mijn zoontje in nu 8 maanden). Maar dat hoeft van mij ook niet.
Toen ik zwanger werd had ik eigenlijk nog een licht ondergewicht. (54,5 kilo bij 1.74 ) en nu, na de zwangerschap, heb ik voor het eerst in mijn leven eindelijk een gezond gewicht (61 kilo).
Dankzij de komst van mijn zoontje heb ik mijn hele gewichtsobsessie kunnen loslaten en geloof me, dat leeft zoveel makkelijker!
Lieve Esther, probeer die weegschaal los te laten. Als ik lees hoe je nu eet, kan ik me niet voorstellen dat jij met kilo's overgewicht komt te zitten na je zwangerschap. Waar de kilo's precies zitten die je nu bent aangekomen weet je toch niet. Het kan veel vruchtwater zijn, je kunt veel vocht vasthouden..Laat het los! Richt je op een gezond eetpatroon en het welzijn van je kindje. Daar heb je controle over, niet over dat cijfertje op de weegschaal.
Heel veel succes en geniet van je zwangerschap!
Liefs Tazz
Ik begrijp je angst en gevoel heel goed.
Tien jaar geleden kreeg ik een eetstoornis (anorexia) en ik heb verschillende keren op het randje gelegen. De laatste paar jaar ging het wel steeds beter en vorig jaar raakte ik (gepland) zwanger. Wat was ik blij, omdat ik er gezien mijn verleden eigenlijk toch wel rekening mee had gehouden dat zwanger worden moeilijk zou worden. Maar toch vond ik het idee dat ik zwaarder/dikker zou worden ook wel heel erg eng.
De eerste 4 á 5 maanden vond ik het ook moeilijk om te zien hoe het getalletje op de weegschaal omhoog kroop. Ik had nog niet echt een hele grote buik, maar werd wel zwaarder en ik vond het moeilijk om tegen mezelf te blijven zeggen dat dat gewicht vruchtwater, baby, placenta enz. was. Toch ben ik normaal en gezond blijven eten. Dat was iets wat bij mij echt op de eerste plaats stond: de gezondheid van het kindje in mijn buik.
Toen je vanaf een maand of 6 echt goed begon te zien dat ik zwanger was vond ik het steeds minder moeilijk worden en kon ik het getalletje op de weegschaal ook wat meer loslaten. Ik vond mijn zwangere lijf echt prachtig en ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, echt!
Uiteindelijk ben ik 13,5 kilo aangekomen en heb ik een prachtige zoon gekregen van ruim 7 pond.
Ik moet er wel eerlijk bijzeggen dat ik nog niet terug ben op mijn oude gewicht (mijn zoontje in nu 8 maanden). Maar dat hoeft van mij ook niet.
Toen ik zwanger werd had ik eigenlijk nog een licht ondergewicht. (54,5 kilo bij 1.74 ) en nu, na de zwangerschap, heb ik voor het eerst in mijn leven eindelijk een gezond gewicht (61 kilo).
Dankzij de komst van mijn zoontje heb ik mijn hele gewichtsobsessie kunnen loslaten en geloof me, dat leeft zoveel makkelijker!
Lieve Esther, probeer die weegschaal los te laten. Als ik lees hoe je nu eet, kan ik me niet voorstellen dat jij met kilo's overgewicht komt te zitten na je zwangerschap. Waar de kilo's precies zitten die je nu bent aangekomen weet je toch niet. Het kan veel vruchtwater zijn, je kunt veel vocht vasthouden..Laat het los! Richt je op een gezond eetpatroon en het welzijn van je kindje. Daar heb je controle over, niet over dat cijfertje op de weegschaal.
Heel veel succes en geniet van je zwangerschap!
Liefs Tazz
dinsdag 17 juli 2007 om 10:02
Jeetje, als ik sommige hier op het forum moet geloven, kunnen buitenstaanders nooit iets goeds zeggen. Beetje licht onvlambaar, lijkt me.
En Esther, herkenbaar wat je schrijft. Beetje dan. Heb ook anorexia gehad, en heb bij de verloskundige nooit mijn gewicht willen weten. En dat dikker worden, hoort erbij. Een groot verman-je-moment.
Overigens waren de kilo's er zo weer af, oa dankzij de borstvoeding. Niet gelijnd of gesport ofzo.
En Esther, herkenbaar wat je schrijft. Beetje dan. Heb ook anorexia gehad, en heb bij de verloskundige nooit mijn gewicht willen weten. En dat dikker worden, hoort erbij. Een groot verman-je-moment.
Overigens waren de kilo's er zo weer af, oa dankzij de borstvoeding. Niet gelijnd of gesport ofzo.
dinsdag 17 juli 2007 om 12:31
Nou...je schrijft anders zelf ergens een paar maanden geleden dat je toen ook al dikker was dan gemiddeld. Maar goed, maakt niet uit. Jij baalt er van dat niemand ziet dat je zwanger bent. Maar op een gegeven moment accepteer je dat toch gewoon?? Je wéét dat je kennelijk naar binnen draagt, maar je laat je steeds opnieuw opfokken door het feit dat Niemand Het Ziet..je bent zwanger, je draagt een nieuw leven, wat is nu het belangrijkste??
En on-topic; ja, ik kwam ook veel aan tijdens mijn zwangerschappen.
Ik meet 1m77;
1e kind; (9 jaar geleden); begin zwangerschap 66 kilo, ging naar 86 kilo aan het eind, dit was er na 4 maanden weer vanaf (borstvoeding?)
2e kind (half januari van dit jaar geboren): begin zwangerschap 77 kilo, ging naar 97 kilo, blijf nu hangen op 81 kilo.
Ik vind mezelf te dik nu (en ben dat ook gewoon, niets "aan de flinke kant"; gewoon dik;)). Maar ik ben me nog even aan het opladen voor het kwijtraken van de laatste 6 kilo (een gewicht van 75 kilo vind ik nu wel bij me passen; die 66 van toen zijn niet haalbaar (oké, als ik het echt zou willen wel natuurlijk) en dat hoeft ook niet). Ik geef nog borstvoeding en mag dus ook niet te snel afvallen, maar mijn gewicht staat gewoon stil nu (al een paar maanden). Binnenkort wil ik stoppen met het gebruik van anti-depressiva en gaan hardlopen, eens zien wat er dan gebeurt.
dinsdag 17 juli 2007 om 13:53
Oke, ook goed. Ik ben al jarenlang zo extreem dik, en dan vooral mijn buik uiteraard, dat het compleet normaal is dat men een voldragen zwangerschap van een acht pond baby met drie liter vruchtwater totaal over het hoofd ziet en het enige dat ik verder doe tijdens een zwangerschap is me opwinden over dat men het niet kan zien. Want dat ik zo waanzinnig dik ben, ziet iedereen behalve ik natuurlijk... Zo beter???
dinsdag 17 juli 2007 om 14:52
dinsdag 17 juli 2007 om 15:20
dinsdag 17 juli 2007 om 15:30
Toppunt is dat na de bevalling buren van twee huizen verderop (die ik dus zo ongeveer dagelijks zie) nauwelijks konden geloven dat dat ukje echt van mij was. Dat zwanger zijn was ze niet opgevallen.
Terwijl je dus bij mij niets ziet. Ook toen ik slanker was dus. Ik draag gewoon naar binnen.
Ik ben al jarenlang zo extreem dik, en dan vooral mijn buik uiteraard, dat het compleet normaal is dat men een voldragen zwangerschap van een acht pond baby met drie liter vruchtwater totaal over het hoofd ziet
:? Snapt u het nog?
Terwijl je dus bij mij niets ziet. Ook toen ik slanker was dus. Ik draag gewoon naar binnen.
Ik ben al jarenlang zo extreem dik, en dan vooral mijn buik uiteraard, dat het compleet normaal is dat men een voldragen zwangerschap van een acht pond baby met drie liter vruchtwater totaal over het hoofd ziet
:? Snapt u het nog?
dinsdag 17 juli 2007 om 17:55
