Kinderen
alle pijlers
verdriet om mislukte poging borstvoeding te geven
dinsdag 8 januari 2008 om 18:32
5 weken geleden ben ik bevallen van een geweldig mannetje. Tijdens mijn zwangerschap heb ik veel over borstvoeding gelezen en ben ik erg gemotiveerd geraakt om borstvoeding te gaan geven.
Maar eenmaal bevallen lijkt alles me tegen te zitten...(hij kon de tepel niet goed pakken omdat hij door ziekenhuisopname direct een flesje heeft gekregen, door gebruik van een tepelhoedje gecombineerd met een geopereerde borst en niet krachtige drinkgedrag was mijn productie laag...ook na gebruik van medicijnen om te productie te verhogen en heel veel kolven.
Vorige week is het me (na heel veel oefenen) gelukt hem zonder tepelhoedje aan te leggen, maar het deed me heel veel pijn. Nu blijkt dat ik ook nog een schimmelinfectie aan mijn borst (spruw) heb (en mijn zoontje gelukkig niet)....
Inmiddels heb ik besloten ermee te stoppen. Ik denk dat dat een goede beslissing is, maar ik merk wel dat dit alles me heel veel doet. Ik voel me heel verdrietig.
Zijn hier anderen met soort gelijke ervaringen?
Ik ben niet op zoek naar tips over hoe ik het alsnog kan laten werken en ook niet naar een discussie over borstvoeding, maar heb heel veel behoefte mijn ervaringen te delen
Maar eenmaal bevallen lijkt alles me tegen te zitten...(hij kon de tepel niet goed pakken omdat hij door ziekenhuisopname direct een flesje heeft gekregen, door gebruik van een tepelhoedje gecombineerd met een geopereerde borst en niet krachtige drinkgedrag was mijn productie laag...ook na gebruik van medicijnen om te productie te verhogen en heel veel kolven.
Vorige week is het me (na heel veel oefenen) gelukt hem zonder tepelhoedje aan te leggen, maar het deed me heel veel pijn. Nu blijkt dat ik ook nog een schimmelinfectie aan mijn borst (spruw) heb (en mijn zoontje gelukkig niet)....
Inmiddels heb ik besloten ermee te stoppen. Ik denk dat dat een goede beslissing is, maar ik merk wel dat dit alles me heel veel doet. Ik voel me heel verdrietig.
Zijn hier anderen met soort gelijke ervaringen?
Ik ben niet op zoek naar tips over hoe ik het alsnog kan laten werken en ook niet naar een discussie over borstvoeding, maar heb heel veel behoefte mijn ervaringen te delen
dinsdag 8 januari 2008 om 18:45
Ik kan me wel voorstellen hoe je je voelt. Zelf ben ik na een soortgelijk verhaal niet gestopt (ik was nogal obsessief geloof ik), maar alleen de gedachte aan stoppen zorgde voor huilbuien.
Ik kan alleen maar zeggen: goed gedaan meisje! Geniet van je kindje en geef lekker de fles. Soms zit het gewoon iets te veel tegen...
Ik kan alleen maar zeggen: goed gedaan meisje! Geniet van je kindje en geef lekker de fles. Soms zit het gewoon iets te veel tegen...
dinsdag 8 januari 2008 om 18:47
Isis, allereerst nog van harte gefeliciteerd met je zoon!
Ten tweede: dit is jouw beslissing, je hebt er goed over nagedacht zo te lezen. Laat je geen schuldgevoel (door jezelf of door anderen) aanpraten!
Mijn dochter is vandaag precies 7 weken geleden geboren. Ik ben bevallen met een keizersnede en mijn dochter heeft de eerste 4 dagen op de high care afdeling van het ziekenhuis gelegen. Daardoor kon ik haar niet gelijk zelf voeden. Het ziekenhuis heeft haar gelijk een flesje gegeven en ook in behoorlijke hoeveelheden helaas. Daardoor is mijn dochter verwend geraakt, ze pakte mijn tepel wel goed maar werd enorm driftig als er niet snel genoeg voeding kwam. Sowieso kon mijn productie niet op tegen wat ze al gewend was te drinken. Ik ben gaan kolven om de productie op gang te brengen en blijven aanleggen. Helaas is mijn dochter (ondanks hulp van een lactatiekundige) nooit goed aan de borst gaan drinken
Ten tweede: dit is jouw beslissing, je hebt er goed over nagedacht zo te lezen. Laat je geen schuldgevoel (door jezelf of door anderen) aanpraten!
Mijn dochter is vandaag precies 7 weken geleden geboren. Ik ben bevallen met een keizersnede en mijn dochter heeft de eerste 4 dagen op de high care afdeling van het ziekenhuis gelegen. Daardoor kon ik haar niet gelijk zelf voeden. Het ziekenhuis heeft haar gelijk een flesje gegeven en ook in behoorlijke hoeveelheden helaas. Daardoor is mijn dochter verwend geraakt, ze pakte mijn tepel wel goed maar werd enorm driftig als er niet snel genoeg voeding kwam. Sowieso kon mijn productie niet op tegen wat ze al gewend was te drinken. Ik ben gaan kolven om de productie op gang te brengen en blijven aanleggen. Helaas is mijn dochter (ondanks hulp van een lactatiekundige) nooit goed aan de borst gaan drinken
dinsdag 8 januari 2008 om 18:50
Mijn reactiescherm doet raar!
Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om alles af te kolven en dat dan in een fles aan mijn dochter te geven. Ze krijgt nu dus nog wel borstvoeding maar ligt dus niet aan de borst helaas. Ik baal hier ontzettend van omdat ik me net als jij goed had voorbereid. En ik denk dat het wel gelukt was als mijn dochter geen flesje had gehad toen ze net geboren was. Het kolven ben ik ondertussen ook helemaal zat en over drie weken moet ik weer gaan werken, dus ik zit er over te denken om langzaamaan af te gaan bouwen.
Tess
Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om alles af te kolven en dat dan in een fles aan mijn dochter te geven. Ze krijgt nu dus nog wel borstvoeding maar ligt dus niet aan de borst helaas. Ik baal hier ontzettend van omdat ik me net als jij goed had voorbereid. En ik denk dat het wel gelukt was als mijn dochter geen flesje had gehad toen ze net geboren was. Het kolven ben ik ondertussen ook helemaal zat en over drie weken moet ik weer gaan werken, dus ik zit er over te denken om langzaamaan af te gaan bouwen.
Tess
dinsdag 8 januari 2008 om 18:58
Ik had me ook goed voorbereid. Naar een voorlichting geweest. Veel gelezen. Mijn zoon was een enorme driftkikker. Ik had op zich genoeg voeding, maar een hysterisch boos jongetje aan mijn borst liggen. Waarom weet ik nog steeds niet. Weet wel dat ik het niet aankon. Ik ben op een gegeven moment 's nachts naar mijn man gelopen dat hij als de sodemieter mijn zoon bij me vandaan moest halen omdat ik zo ontzettend boos op het kereltje was. Hij was toen 3 weken. Ik had een vreselijk ontplofte hormoonhuishouding. Heb na die nacht besloten dat ik ging stoppen.
Niet de beste keuze voor mijn zoon, wel de beste keuze voor mij. Ik kan er wel verdriet om hebben dat ik hem niet zelf minstens een half jaar gevoed heb. Helaas is het niet anders, en moet je daar gewoon niet telang bij stil staan.
Tijdens het fles geven had ik hem trouwens wel helemaal dicht tegen me aan liggen. Met zijn buikje naar mijn buik gekeerd. Gaf ook een heel intiem gevoel.
Meid, geniet van je zoon.
Niet de beste keuze voor mijn zoon, wel de beste keuze voor mij. Ik kan er wel verdriet om hebben dat ik hem niet zelf minstens een half jaar gevoed heb. Helaas is het niet anders, en moet je daar gewoon niet telang bij stil staan.
Tijdens het fles geven had ik hem trouwens wel helemaal dicht tegen me aan liggen. Met zijn buikje naar mijn buik gekeerd. Gaf ook een heel intiem gevoel.
Meid, geniet van je zoon.
dinsdag 8 januari 2008 om 19:40
Heb je hulp van een lactatiekundige gehad?
Hier ging de bv ook slecht de eerste weken. Heb uiteindelijk als laatste redmiddel een lactatiekundige erbij gehaald (huilend opgebeld). En met mijzelf afgesproken dat dat het laatste was wat ik er aan zou doen.
Als je er in je eigen ogen alles aan gedaan hebt, dan kun je jezelf ook nooit verwijten maken. En hóef je ook nergens spijt van te hebben.
Natuurlijk kun je er wel verdrietig om zijn. Wat ik je in zo'n geval zou aanraden (ik ben er zelf nu pas mee bezig, 2,5 jr later en dus in mijn ogen te laat voor een ziekenhuisklacht) is voor jezelf uitzoeken waar het mis is gegaan. Heeft het ziekenhuis dingen gedaan ten nadele van de borstvoeding, zonder jouw toestemming? Zijn er dingen gebeurt die ervoor gezorgd hebben dat de borstvoeding te weinig aandacht heeft gekregen? (veel kraambezoek, ziekenhuis dat vond dat het beter was om de moeder 's nachts te laten slapen ipv zelf te voeden)
Die informatie kun je gebruiken om voor jezelf inzicht te krijgen in waarom en waar het fout ging. Om te doen inzien dat het niet jouw fout was, een samenloop van omstandigheden. Als kraamvrouw verwacht je de juiste hulp, je vertrouwt erop dat een ziekenhuis, een verloskundige, een kraamhulp jou de beste adviezen geven. Maar helaas is dat niet altijd zo bij borstvoeding.
Door schade en schande wordt men wijs. Alles was nieuw voor je, natuurlijk ga je dan niet tegen alle adviezen in, die adviezen geven je juist houvast. Pas achteraf zie je wel adviezen je beter wel en welke beter niet had kunnen opvolgen. Dat betekend niet dat je fouten hebt gemaakt. De fout ligt (heel zwart-wit, want tuurlijk wordt er veel verbeterd en doen ze het echt niet allemaal fout) bij de gezondheidszorg. Niet bij de onzekere, net moeder geworden kraamvrouw.
eventueel kun je je ongenoegen uiten bij het ziekenhuis. En anders ben je een eventuele tweede bevalling helemaal voorbereid op alle valkuilen.
(zo ga ik dit keer een bevallingsplan schrijven, een wiegenkaartje maken en komt daar heel duiddelijk op te staan dat bv pririteit heeft, er absoluut geen fles gegeven wordt, en ik het aanleggen zelf wil doen. Kindje mag afgdroogd worden, maar daarna wil ik het zeker een uur bloot op mij hebben liggen en willn we vnl rust, hechten en noodzakelijke dingen uitgezonderd)
Hier ging de bv ook slecht de eerste weken. Heb uiteindelijk als laatste redmiddel een lactatiekundige erbij gehaald (huilend opgebeld). En met mijzelf afgesproken dat dat het laatste was wat ik er aan zou doen.
Als je er in je eigen ogen alles aan gedaan hebt, dan kun je jezelf ook nooit verwijten maken. En hóef je ook nergens spijt van te hebben.
Natuurlijk kun je er wel verdrietig om zijn. Wat ik je in zo'n geval zou aanraden (ik ben er zelf nu pas mee bezig, 2,5 jr later en dus in mijn ogen te laat voor een ziekenhuisklacht) is voor jezelf uitzoeken waar het mis is gegaan. Heeft het ziekenhuis dingen gedaan ten nadele van de borstvoeding, zonder jouw toestemming? Zijn er dingen gebeurt die ervoor gezorgd hebben dat de borstvoeding te weinig aandacht heeft gekregen? (veel kraambezoek, ziekenhuis dat vond dat het beter was om de moeder 's nachts te laten slapen ipv zelf te voeden)
Die informatie kun je gebruiken om voor jezelf inzicht te krijgen in waarom en waar het fout ging. Om te doen inzien dat het niet jouw fout was, een samenloop van omstandigheden. Als kraamvrouw verwacht je de juiste hulp, je vertrouwt erop dat een ziekenhuis, een verloskundige, een kraamhulp jou de beste adviezen geven. Maar helaas is dat niet altijd zo bij borstvoeding.
Door schade en schande wordt men wijs. Alles was nieuw voor je, natuurlijk ga je dan niet tegen alle adviezen in, die adviezen geven je juist houvast. Pas achteraf zie je wel adviezen je beter wel en welke beter niet had kunnen opvolgen. Dat betekend niet dat je fouten hebt gemaakt. De fout ligt (heel zwart-wit, want tuurlijk wordt er veel verbeterd en doen ze het echt niet allemaal fout) bij de gezondheidszorg. Niet bij de onzekere, net moeder geworden kraamvrouw.
eventueel kun je je ongenoegen uiten bij het ziekenhuis. En anders ben je een eventuele tweede bevalling helemaal voorbereid op alle valkuilen.
(zo ga ik dit keer een bevallingsplan schrijven, een wiegenkaartje maken en komt daar heel duiddelijk op te staan dat bv pririteit heeft, er absoluut geen fles gegeven wordt, en ik het aanleggen zelf wil doen. Kindje mag afgdroogd worden, maar daarna wil ik het zeker een uur bloot op mij hebben liggen en willn we vnl rust, hechten en noodzakelijke dingen uitgezonderd)
dinsdag 8 januari 2008 om 19:45
Isis: well done! Dikke veer in je achterste, je hebt zoveel gedaan! Voel je niet schuldig, daar heb jij niks aan en je baby al helemaal niet 
Tesstan: hier soortgelijk verhaal met 1e baby, uiteindelijk heb ik 8 maanden fulltime gekolfd (tot baby bijna tien maanden was). Weer gaan werken was voor mij geen reden om af te bouwen, maar dat is uiteraard persoonlijk. Succes met beslissen!
Tesstan: hier soortgelijk verhaal met 1e baby, uiteindelijk heb ik 8 maanden fulltime gekolfd (tot baby bijna tien maanden was). Weer gaan werken was voor mij geen reden om af te bouwen, maar dat is uiteraard persoonlijk. Succes met beslissen!
dinsdag 8 januari 2008 om 19:49
Ik snap het niet. Je schrijft dat je een tijdje borstvoeding hebt gegeven, je dit niet makkelijk af ging, je je best gedaan hebt en nu achter je beslissing staat over te stappen op flesvoeding. Je wil geen advies over hoe je borstvoeding wellicht alsnog zou kunnen laten slagen, je wil geen pro-contra borstvoedingsdiscussie. Wat verwacht je dan van ons?
Ik geloof dat ik me maar aansluit bij Maeves reactie. Rot voor je kind, rot voor jou. Succes met de fles. Wees gelukkig met elkaar. Da's belangrijk
Ik geloof dat ik me maar aansluit bij Maeves reactie. Rot voor je kind, rot voor jou. Succes met de fles. Wees gelukkig met elkaar. Da's belangrijk
dinsdag 8 januari 2008 om 19:53
Ik denk wat in de openingspost staat he: dat ze er veel behoefte aan heeft om haar ervaringen te delen..:
Ik snap het niet. Je schrijft dat je een tijdje borstvoeding hebt gegeven, je dit niet makkelijk af ging, je je best gedaan hebt en nu achter je beslissing staat over te stappen op flesvoeding. Je wil geen advies over hoe je borstvoeding wellicht alsnog zou kunnen laten slagen, je wil geen pro-contra borstvoedingsdiscussie. Wat verwacht je dan van ons?Ik geloof dat ik me maar aansluit bij Maeves reactie. Rot voor je kind, rot voor jou. Succes met de fles. Wees gelukkig met elkaar. Da's belangrijk
dinsdag 8 januari 2008 om 19:56
Herkenbaar verhaal. Ik moest en zou en wilde persé de eerste 3 maanden borstvoeding geven. Alles wat jij opnoemt komt mij zeer bekend voor. Geloof dat het al eerder gezegd is, maar lactatiekundige was voor mij het wondermiddel! Uiteindelijk 8 maanden volledige borstvoeding gegeven, en ja, ik begon na 3 maanden ook weer met werken. Fulltime. Er is dus hoop als je het nog een kans zou willen geven. Sterkte en vergeet niet te genieten van je mannetje!
dinsdag 8 januari 2008 om 20:04
O ja, heel herkenbaar. Mijn zoon lag de eerste 10 dagen na de geboorte in het ziekenhuis. Tijdens die 10 dagen wilde hij niet aan de borst drinken en moest ik kolven. Eenmaal thuis hielp de kraamhulp hem en mij gelukkig erg goed en dronk hij binnen twee dagen aan de borst. Alleen kreeg ik toen kloven, ik dacht dat ik gek werd van de pijn. Vaak heb ik gedacht dat ik zou stoppen, maar o, wat werd ik verdrietig van die gedachte. Spruw heb ik gelukkig niet gehad, dus die tegenslag die ken ik niet. Maar het gevoel dat je krijgt als je bedenkt dat je gaat stoppen met bv ken ik wel en dat is niet fijn. Gelukkig stelde ik het stoppen steeds een dagje uit en heb ik uiteindelijk een jaar geborstvoed. Toen was ik er wel klaar mee.
Sterkte, het is niet het eind van de wereld, al voelt het misschien wel zo op dit moment. En als je je er echt zo rot over voelt, probeer dan idd zoals sommigen hier schrijven die lactatiekundige. Wie weet....
Sterkte, het is niet het eind van de wereld, al voelt het misschien wel zo op dit moment. En als je je er echt zo rot over voelt, probeer dan idd zoals sommigen hier schrijven die lactatiekundige. Wie weet....
dinsdag 8 januari 2008 om 20:12
Allereerst, gefeliciteerd met de geboorte van je dochter. Ik heb zelf ook veel problemen met de bv gehad in het begin, ben via ks bevallen en de bv kwam niet op gang. Ik heb een paar weken lopen modderen met bv in combinatie met bijvoeding via vingervoeding, uiteindelijk had ik voor mezelf de knoop doorgehakt: of ik schakel nù een lactatiekundige in, of ik geef alleen nog maar kv. Ik was net als jij heel erg emotioneel, vond het zo erg dat ik mijn dochter niet volledig zelf kon voeden. Ze dronk wel heel goed, maar ik had domweg niet voldoende productie. Ik heb de lactatiekundige op bezoek gehad en na wat adviezen van haar kon ik na een paar dagen mijn dochter volledig zelf voeden. Ik heb het bijna 6 maanden volgehouden en ben het toen af gaan bouwen. Sowieso liep mijn productie erg terug (en ik had al nooit superveel) toen mijn dochter een paar dagen de borst weigerde en het kolven ging me steeds meer tegenstaan. Ik vond het op dat moment wel welletjes, maar toch vond ik het achteraf gezien wel jammer dat ik mijn dochter niet langer heb kunnen voeden. Ik snap heel goed hoe je je voelt, maar zo te lezen ligt het echt niet aan je eigen motivatie, soms lopen dingen gewoon anders dan je je van te voren had voorgesteld. Misschien dat je, zoals nancy1 al zei, je bij een volgend kindje beter kan voorbereiden op wat er mis kan lopen na je bevalling, zodat het voeden bij een volgend kindje wel beter gaat.
dinsdag 8 januari 2008 om 20:18
In haar post lees ik vooral een zoektocht naar steun over de juistheid van haar beslissing terwijl ze zelf zegt helemaal achter haar keuze te staan. Misschien lees ik het gewoon verkeerd (tussen de regels door natuurlijk. Altijd tricky op een forum)
Wat ik probeer te zeggen: achter je eigen keuzes staan is altijd goed, wat die keuze ook mag zijn.
Ik merk dat ik misschien krengerig over kom. Dat is niet mijn bedoeling. Ik kan de juiste toon/woorden niet vinden. Zal wel moe zijn. Sorry daarvoor.
dinsdag 8 januari 2008 om 20:28
Je leest inderdaad verkeerd.
Voor TO: ik deel je ervaring, ben ook gestopt uit nood. Die beslissing vond ik moeilijk, maar het luchtte me uiteindelijk wel op. Ik heb toen wel goed op papier gezet, waarom ik ging stoppen. Dit deed ik omdat je dan alleen de 'feiten' leest, als je je redenen overleest. En niet de emoties. Dat heeft bij mij goed geholpen.
dinsdag 8 januari 2008 om 20:28
Hoi Isis,
Ik ken je verhaal. Bij mij lekten mijn borsten alleen maar, maar echt melk produceren ho maar. Ik heb mijn dochter 5 dagen geprobeerd te voeden. En te kolven. Maar helaas, helemaal niks. Ja, superveel stuwing, maar geen druppel dat eruit kwam.
Ik had me er van tevoren op ingesteld dat het moeilijk ging worden (borstverkleining gehad). Het toen ook ontzettend veel ingelezen, cursus gevolgd, deskundigen ingeschakeld. Maar helaas. Na 5 dagen had mijn dochter nog steeds niet geplast, werd geel en viel hard af. De tijd van fingerfeeding met kunstvoeding en tig keer aanleggen en nog vaker kolven was voorbij. Op advies van de lactatiekundige en de verloskundige ben ik toen overgestapt op flesvoeding.
Maar heb er wel traantjes om gelaten hoor. Ook al had ik me mentaal voorbereid dat het niet ging lukken, ik vond het zoooo jammer. (had ook redelijk wat vriendinnen die het wel konden, was af en toe best wel jaloers.)
Aan de andere kant, ik zag mijn meisje ook echt groeien toen ze de fles kreeg. Ze kreeg gewone plasluiers, na een aantal dagen geen uraten (?) meer in haar urine, ze kwam weer aan in gewicht. Al die dingen deden me toch ook wel erg veel goed en toen ik kon er ook wel vrede mee hebben dat borstvoeding voor mij helaas geen optie was. Ik ben dankbaar dat er in ieder geval een goed alternatief was..
Hopelijk drinkt je zoontje lekker uit zijn flesje en geniet je er straks van om lekker samen met hem in bed zijn flesje te geven (of van het beeld van papa/oma/opa die je kleine knul een flesje geven).
Groetjes
Ik ken je verhaal. Bij mij lekten mijn borsten alleen maar, maar echt melk produceren ho maar. Ik heb mijn dochter 5 dagen geprobeerd te voeden. En te kolven. Maar helaas, helemaal niks. Ja, superveel stuwing, maar geen druppel dat eruit kwam.
Ik had me er van tevoren op ingesteld dat het moeilijk ging worden (borstverkleining gehad). Het toen ook ontzettend veel ingelezen, cursus gevolgd, deskundigen ingeschakeld. Maar helaas. Na 5 dagen had mijn dochter nog steeds niet geplast, werd geel en viel hard af. De tijd van fingerfeeding met kunstvoeding en tig keer aanleggen en nog vaker kolven was voorbij. Op advies van de lactatiekundige en de verloskundige ben ik toen overgestapt op flesvoeding.
Maar heb er wel traantjes om gelaten hoor. Ook al had ik me mentaal voorbereid dat het niet ging lukken, ik vond het zoooo jammer. (had ook redelijk wat vriendinnen die het wel konden, was af en toe best wel jaloers.)
Aan de andere kant, ik zag mijn meisje ook echt groeien toen ze de fles kreeg. Ze kreeg gewone plasluiers, na een aantal dagen geen uraten (?) meer in haar urine, ze kwam weer aan in gewicht. Al die dingen deden me toch ook wel erg veel goed en toen ik kon er ook wel vrede mee hebben dat borstvoeding voor mij helaas geen optie was. Ik ben dankbaar dat er in ieder geval een goed alternatief was..
Hopelijk drinkt je zoontje lekker uit zijn flesje en geniet je er straks van om lekker samen met hem in bed zijn flesje te geven (of van het beeld van papa/oma/opa die je kleine knul een flesje geven).
Groetjes
dinsdag 8 januari 2008 om 20:33
Hier ook dezelfde ervaring helaas. Ik ben er nog steeds verdrietig om, maar heb er ook alles aan gedaan. Tot lactatiekundige aan toe. Maar meisje wilde niet aan de borst. Uiteindelijk heb ik 6 maanden fulltime afgekolfd en ben toen gestopt. En al die 6 maanden blijven aanleggen en hopen dat het wel zou lukken. Niet dus. Erg verdrietig, maar ik had er alles aan gedaan. En jij ook. Een kind heeft uiteindelijk natuurlijk ook niets aan een moeder die én pijn heeft én overstuur is omdat het niet lukt enz. enz. Ik weet dat ik in ieder geval een relaxtere moeder werd toen ik me erbij neergelegd heb dat live voeden niet zou gaan lukken. En toen heb ik erg genoten van het feit dat meisje toch zo lang bv gehad heeft. Maar dat was míjn ervaring.
Bij jou werkt het weer anders en als jij voelt dat dit de goede beslissing is, dan is dit de goede beslissing voor jou én je kind.
Bij jou werkt het weer anders en als jij voelt dat dit de goede beslissing is, dan is dit de goede beslissing voor jou én je kind.
dinsdag 8 januari 2008 om 21:26
Vat dit alsjeblieft niet op als kritiek of als een poging je om te praten, maar als je zo verdrietig wordt van stoppen, waarom stop je dan?
Ik voed mijn zoontje nu ook alweer bijna 3 maanden, hij drinkt nog niet de helft van zijn voedingen zelf aan de borst omdat hij daar nog te klein voor is.
Bij mijn dochter heeft het ook 3 maanden geduurd voordat ik haar volledig zelf kon voeden.
Ik weet er alles van hoe wanhopig je je kunt voelen als het niet lukt, hoeveel pijn tepelkloven en dergelijke doen, hoe moe je kunt zijn en hoe aanlokkelijk een flesje lijkt op die momenten, maar ik weet van mezelf dat ik heel verdrietig word van stoppen. En dat ik daar véél langer last van ga hebben dan van het ongemak dat ik nu heb doordat ik doorzet. En dat is voor mij de reden dat ik doorga.
Als jij het echt niet meer wilt is dat natuurlijk prima, niets mis mee om ermee te stoppen. Maar ik lees in je post dat het je toch wel veel verdriet doet. En dat maakt dat ik denk dat het misschien nog wel een poging waard is. Want als jij je heel lang heel schuldig gaat voelen over je beslissing is het misschien níet zo'n goed idee om te stoppen. Als je er voor de volle 100% achterstaat, en het gevoel hebt dat je álles gedaan hebt, dan is het prima.
Wat ik bedoel te zeggen is dat het zo zonde zou zijn als je over 5 weken minder moe en wanhopig bent en er dan spijt van hebt dat je ermee gestopt bent. Maar dat kun jij alleen inschatten.
Veel succes in ieder geval.
Ik voed mijn zoontje nu ook alweer bijna 3 maanden, hij drinkt nog niet de helft van zijn voedingen zelf aan de borst omdat hij daar nog te klein voor is.
Bij mijn dochter heeft het ook 3 maanden geduurd voordat ik haar volledig zelf kon voeden.
Ik weet er alles van hoe wanhopig je je kunt voelen als het niet lukt, hoeveel pijn tepelkloven en dergelijke doen, hoe moe je kunt zijn en hoe aanlokkelijk een flesje lijkt op die momenten, maar ik weet van mezelf dat ik heel verdrietig word van stoppen. En dat ik daar véél langer last van ga hebben dan van het ongemak dat ik nu heb doordat ik doorzet. En dat is voor mij de reden dat ik doorga.
Als jij het echt niet meer wilt is dat natuurlijk prima, niets mis mee om ermee te stoppen. Maar ik lees in je post dat het je toch wel veel verdriet doet. En dat maakt dat ik denk dat het misschien nog wel een poging waard is. Want als jij je heel lang heel schuldig gaat voelen over je beslissing is het misschien níet zo'n goed idee om te stoppen. Als je er voor de volle 100% achterstaat, en het gevoel hebt dat je álles gedaan hebt, dan is het prima.
Wat ik bedoel te zeggen is dat het zo zonde zou zijn als je over 5 weken minder moe en wanhopig bent en er dan spijt van hebt dat je ermee gestopt bent. Maar dat kun jij alleen inschatten.
Veel succes in ieder geval.
dinsdag 8 januari 2008 om 21:28
Bij mij kreeg ik bij beide verschrikkelijke borstontsteking. Nou ik beval liever nog 10 x dan dat ik dat nog 1 keer mee moet maken!
Nee, het was niet leuk om te stoppen, maar wel blij dat ik de eerste iig drie weken had gevoed en de andere 2 weken. EN met de fles kan je ze ook lekker tegen je blote buik aanhouden en heb je geen last van tepelkloven of andere ongemakken. Je kan pa lief er ook eens snachts uit sturen als je er echt even geen zin in hebt.
Meid, ik begrijp je verdriet heel goed, maar probeer dan de positieve kanten van het niet zelf voeden te bekijken. Het is nu eenmaal zo, en er zijn ook heus minpunten aan borstvoeding. Geniet maar lekker van je kindje, en zo'n tegenvaller, ach geloof mij, het zal heus niet altijd een roze wolk zijn, alleen zegt niemand dat tegen je
Nee, het was niet leuk om te stoppen, maar wel blij dat ik de eerste iig drie weken had gevoed en de andere 2 weken. EN met de fles kan je ze ook lekker tegen je blote buik aanhouden en heb je geen last van tepelkloven of andere ongemakken. Je kan pa lief er ook eens snachts uit sturen als je er echt even geen zin in hebt.
Meid, ik begrijp je verdriet heel goed, maar probeer dan de positieve kanten van het niet zelf voeden te bekijken. Het is nu eenmaal zo, en er zijn ook heus minpunten aan borstvoeding. Geniet maar lekker van je kindje, en zo'n tegenvaller, ach geloof mij, het zal heus niet altijd een roze wolk zijn, alleen zegt niemand dat tegen je
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
dinsdag 8 januari 2008 om 21:32
Ik heb mijn kinderen probleemloos gevoed voor langere tijd ook maar ik was toch ook erg verdrietig toen ik stopte (of zij eigenlijk). Zeker bij mijn eerste heb ik tranen met tuiten gehuild. En wat ik zo om mij heen hoor hebben veel moeders moeite met stoppen. Laat staan als je er alles aan hebt gedaan en het lukt niet.
Dus hoewel ik de ervaring niet heb, kan ik me je verdriet wel goed voorstellen.
Dus hoewel ik de ervaring niet heb, kan ik me je verdriet wel goed voorstellen.
dinsdag 8 januari 2008 om 21:40
Even kort, want moe:
Ik heb twee prachtige zoons. Via mijn familie zijn ze belast met allergieën, via mans familie met eczeem. Ik wilde maar wat graag bv geven, las boeken etc had er helemaal zin in.
Met de oudste heb ik het 8 weken volgehouden. Toen was hij langzaam uitgehongerd (niet gegroeid tussen de 4e en de 8e week) en ik was op. Vooral psychisch.
Met de jongste heb ik na 4 dagen opgegeven.
Als er ooit een derde komt, weet ik 1 ding zeker. Ik ga nooit meer bv geven.
Ik raak er enorm gestressed van, ik reageer altijd nogal extreem op hormonen. Tijdens mijn zwangerschap ben ik ongeveer 9 maanden bijna depressief. Ik herken mezelf niet meer terug. Als ik bv geef, staat alles in mij dat in de weg. Ik word er echt een opgefokt, piekerend spook van. Ik kan niet meer helder denken.
Ik baal hier echt gigantisch van. Als ik jaloers aangelegd was zou ik zeker jaloers zijn op mijn schoonzusje. Zij voedt probleemloos minimaal 1 jaar en wordt daar zeer gelukkig van. Zij heeft gezien hoe het bij mij ging en ze snapt nu echt dat niet iedereen die lichamelijk in staat is bv te geven, dat ook kan. Daar ben ik erg van opgeknapt.
Bedenk dat, wat iedereen ook zegt, er heel goede fv op de markt is. Leg je erbij neer. Je kunt nooit een perfecte moeder zijn, die bestaan niet. Je kunt wel een heel goede moeder zijn. Een goede moeder zoekt in alles het belang van haar kind en dus ook dat van haarzelf en staat realistisch en zo ontspannen mogelijk in het leven. Je hebt je best gedaan!
Sterkte!
Ik heb twee prachtige zoons. Via mijn familie zijn ze belast met allergieën, via mans familie met eczeem. Ik wilde maar wat graag bv geven, las boeken etc had er helemaal zin in.
Met de oudste heb ik het 8 weken volgehouden. Toen was hij langzaam uitgehongerd (niet gegroeid tussen de 4e en de 8e week) en ik was op. Vooral psychisch.
Met de jongste heb ik na 4 dagen opgegeven.
Als er ooit een derde komt, weet ik 1 ding zeker. Ik ga nooit meer bv geven.
Ik raak er enorm gestressed van, ik reageer altijd nogal extreem op hormonen. Tijdens mijn zwangerschap ben ik ongeveer 9 maanden bijna depressief. Ik herken mezelf niet meer terug. Als ik bv geef, staat alles in mij dat in de weg. Ik word er echt een opgefokt, piekerend spook van. Ik kan niet meer helder denken.
Ik baal hier echt gigantisch van. Als ik jaloers aangelegd was zou ik zeker jaloers zijn op mijn schoonzusje. Zij voedt probleemloos minimaal 1 jaar en wordt daar zeer gelukkig van. Zij heeft gezien hoe het bij mij ging en ze snapt nu echt dat niet iedereen die lichamelijk in staat is bv te geven, dat ook kan. Daar ben ik erg van opgeknapt.
Bedenk dat, wat iedereen ook zegt, er heel goede fv op de markt is. Leg je erbij neer. Je kunt nooit een perfecte moeder zijn, die bestaan niet. Je kunt wel een heel goede moeder zijn. Een goede moeder zoekt in alles het belang van haar kind en dus ook dat van haarzelf en staat realistisch en zo ontspannen mogelijk in het leven. Je hebt je best gedaan!
Sterkte!
dinsdag 8 januari 2008 om 21:53
Ik kan me je verdriet heel goed voorstellen hoor. Ik heb borstvoeding bij 2 kinderen geprobeerd en 2 keer is het min of meer mislukt.
Heb ook van alles overhoop gehaald, tepelhoedjes, kolven en dan in een flesje geven, lactatiekundige etc. Maar goed, de eerste keer moest ik al na 3 weken stoppen vanwege een langdurige antibiotica kuur, daar was ik verdrietig over, maar het kon niet anders. De tweede keer dus des te meer vastbesloten het wel te laten lukken. Heb het deze keer langer vol gehouden, maar niet zo lang als ik graag wilde. Dus ook deze keer best wel verdrietig. En hoewel ik wel weet dat ik de juiste beslissing heb genomen twijfel ik nog regelmatig hoor. Had ik niet toch nog wat langer moeten proberen?
Soms zit het allemaal tegen en neem je een beslissing die op dat moment het beste is terwijl je eigenlijk anders wilt. Rot maar ja, het is op dat moment niet anders. Dus ja, ik kan me je verdriet erbij goed voorstellen.
Heb ook van alles overhoop gehaald, tepelhoedjes, kolven en dan in een flesje geven, lactatiekundige etc. Maar goed, de eerste keer moest ik al na 3 weken stoppen vanwege een langdurige antibiotica kuur, daar was ik verdrietig over, maar het kon niet anders. De tweede keer dus des te meer vastbesloten het wel te laten lukken. Heb het deze keer langer vol gehouden, maar niet zo lang als ik graag wilde. Dus ook deze keer best wel verdrietig. En hoewel ik wel weet dat ik de juiste beslissing heb genomen twijfel ik nog regelmatig hoor. Had ik niet toch nog wat langer moeten proberen?
Soms zit het allemaal tegen en neem je een beslissing die op dat moment het beste is terwijl je eigenlijk anders wilt. Rot maar ja, het is op dat moment niet anders. Dus ja, ik kan me je verdriet erbij goed voorstellen.
dinsdag 8 januari 2008 om 22:00
Mijn dochter drinkt alweer bijna een jaar bij me en ook ik (zelfs ik?) zou er treurig van worden als ze opeens niet meer zou willen drinken of als er een andere oorzaak zou zijn waardoor ik niet meer zou kunnen voeden. Ik hoop dat het afwennen ooit heel geleidelijk zal gaan. Ik ken een vrouw die haar zoontje ook na zijn eerste verjaardag zelf voedde. Het ventje viel heel hard toen hij 14 maanden was en scheurde zijn lipje. Het bij haar drinken was opeens gedaan en ze heeft dat echt vervelend en moeilijk gevonden.
Dus ook ik kan me je verdriet goed voorstellen. Maar net als Eowynn vraag ik me heel voorzichtig af of je het nog een poging zou willen geven, omdat je er kennelijk nog niet overheen bent dat het niet is gelukt.
Hoe dan ook: sterkte!
Dus ook ik kan me je verdriet goed voorstellen. Maar net als Eowynn vraag ik me heel voorzichtig af of je het nog een poging zou willen geven, omdat je er kennelijk nog niet overheen bent dat het niet is gelukt.
Hoe dan ook: sterkte!
