Verschillen tussen dochter en zoon?

de rijkeluiswens???

rijkeluiswens = een zoon en een dochter hebben

Het schijnt dat de moderne variant van de rijkeluiswens drie kinderen is:



Het nieuwe ideaal



Twee kinderen – en dan liefst een jongen en een meisje – is niet meer de wensdroom die voorheen zo algemeen gold. De geboorteadvertenties van tegenwoordig getuigen van drie kinderen als een nieuw ideaal. Voorlopig alleen nog in de wat hogere milieus, maar zulke trends hebben de neiging zich naar andere sociale regionen uit te breiden. De kinderbakfiets is uit het straatbeeld niet meer weg te denken en meestal berekend op drie kinderen. Hij is sinds kort ook koninklijk in gebruik.

Enig tegenwicht wordt geboden door goed opgeleide vrouwen die het moederschap lang uitstellen. Soms zo ver vooruit schuiven dat er op den duur nauwelijks nog biologische tijd is voor meer dan twee kinderen. Vaak blijft het noodgedwongen bij één.

Voor een vergrijzend land als het onze is drie ook beter dan twee of één. Vader en moeder vervangen dan niet alleen zichzelf, maar ook iemand die geen kinderen krijgt. En voor het gezinsleven en de ontwikkeling van kinderen heeft het ook voordelen, want in een twee-kindergezin ontstaat als je niet oplet ongemerkt een twee-partijenstelsel.

Dat begint al bij de geboorte van de tweede. Moeder wordt dan soms zo in beslag genomen door de verzorging van de baby dat de oudste er wat bekaaid afkomt. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat zij hem minder knuffelt en op schoot neemt, maar zijn gedrag meer op afstand met woorden bestuurt. Dat is wel gunstig voor zijn taalontwikkeling, maar emotioneel een achteruitgang. Gelukkig is daar dan in veel gezinnen de vader, die zich om hem bekommert. Bij het groter worden hoeft die verdeling vader-oudste en moeder-jongste niet te blijven bestaan, maar in veel situaties neemt ieder wel één kind voor zijn of haar rekening. Bij het naar bed brengen draagt elk één kind naar boven. Bij fietstochten heeft elk er één achterop.

Je bent als vader en moeder maar zelden samen met één kind bezig, terwijl je het andere er helemaal buiten houdt. Als dat door omstandigheden toch moet - of het nu om alledaagse of bijzondere situaties gaat - is dat als er drie kinderen zijn makkelijker. De twee anderen hebben dan altijd elkaar nog.

Kinderen die maar met z´n tweeën zijn leren minder makkelijk wat het is om toeschouwer te zijn. Zij zijn óf met elkaar óf uit elkaar. De positie daar tussenin - de anderen zijn samen bezig, jij staat er even buiten - komt niet voor. Zij leren zichzelf niet kennen in de rol van neutrale buitenstaander die toekijkt hoe een broertje en zusje iets uitvechten. Blij er zelf niks mee te maken te hebben, maar wel geïnteresseerd in de afloop. Ook de rol van vredestichter gaat aan hun neus voorbij, terwijl die toch heel vormend kan zijn. Je bent altijd zelf partij. Hetzij medestander als je samen aan het spelen, knutselen of kletsen bent. Hetzij tegenstander als je met z’n tweeën al dan niet vechtend ruzie maakt. Als de twee ruzie hebben en vader of moeder neemt er één in bescherming of geeft er één gelijk, is er voor het andere kind geen broertje of zusje bij wie het zijn beklag kan doen over zoveel onrechtvaardigheid.

Kinderen leren onderling over zichzelf te denken in termen van ‘ik en hij (of zij)’, niet als ‘ik en jullie’ of ‘ik en hullie’. Alles komt een beetje in het teken van een tweedeling te staan. Je bent voor of je bent tegen. Vriendjes of rivalen.

Zo bekeken heeft die nieuwe rijkeluiswens van drie heel eigen voordelen.



(Joie de Vivre, mei/juni 2006)

ik heb een dochter en een zoon nu 2 en 3. en ja ik merk echt wel verschil. niet alleen hun eigen karater maar ook hun geslacht maakt ze anders.

voor als nog vind ik het alleen maar leuk.

overigens op het verhaal hier boven over 3 kan allemaal best zo zijn maar ik houd het er bij 2 (geen gevecht op de achterbank, geen buiten beentje omdat 3 vaak te veel is en zo kan ik nog wel een paar dingen verzinnen niet te vergeten de huisvestiging die we hebben niet echt geschrikt is voor 3 en ik toch wel gehecht ben aan mijn huis)

Hier een zoon en twee dochters (ha, de nieuwe rijkeluiswens. Maar ik verzorg mijn kids wel alleen hoor, vader heeft niet zoveel zin om zijn kids naar bed te brengen, te wassen ofzo, die stoeit met ze zo nu en dan)



Een zoon is echt heel anders dan een dochter.

Over het algemeen is een jongen drukker dan een meisje. Stoeit meer, maakt meer geluid, is meer aanweziger.



Ik vond het opvallend dat mijn zoon zelf naar jongensspeelgoed trekt (lego, auto's, dino's) en dat mijn dochter als vanzelf met poppen speelt, barbies leuk vindt en knutselt en tekent.

Toen ik zwanger was van de tweede heb ik voor mijn zoon een poppenbuggy gekocht en een pop. Die pop kreeg één keer een aai en een kusje, voor de rest wat het lala die meegereden werd in de buggy. Maar niet zolang hoor. (hij was 2.9 jaar toen ik mijn dochter kreeg)



Meiden zijn vaker klikspanen, jongens pesten meer. (maar dat is nu bij ons het geval hoor. ik ken ook meisjes die ontzettend pesten, en jongens die alles doorvertellen, maar over het algemeen geldt dit volgens mij wel. Is dat niet zo, dan ervaar ik dat alleen in mijn omgeving dan zo)



Mijn zoon is veel liever dan zijn oudste zusje. (de jongste is één jaar)

Ik heb een oude rijkeluiswens en wil een nieuwe!

Met andere woorden, ik heb een dochter en een zoontje en wil er nog wel 1 bij!

Mijn dochter is echt een meisje, vinnig en kattig (ook wel heel lief hoor) en mijn zoontje is heel jongensachtig heel gemoedelijk en een beetje een bouwvakker in spe.

Beide kunnen ze bij elkaar het bloed onder de nagels vandaan halen maar ze kunnen ook uren met elkaar spelen!



Hoop op een derde meespeler of vredestichter!

Dan heb ik maar geen rijkeluiswens. Ik heb 2 zoons en ben er hartstikke gek mee. Sterker nog, ik heb alle2 de zwangerschappen geduimd dat het jongens mochten worden.

Dit heeft te maken met mijn jeugd en niet zozeer dat ik meisjes minder vind of zo.

Hier ook een rijkeluiswens en een nieuwe rijkeluiswens in de maak. We hebben een jongen en een meid en er is een 2e meid in de maak.



Hier is ook duidelijk een verschil aanwezig. Onze dochter is echt een meid, trekt naar meidenspeelgoed en is soms best kattig maar kan ook heel erg zorgzaam en lief zijn.



Onze zoon is echt een voetbal freak (wij houden er helemaal niet van) kan lekker stoeien maar is o zo lief, rustig en geduldig.

Ik ben er zelf een van 3 kinderen en als kind vond ik het verre van leuk, er hing altijd iemand bij. Het was altijd 2 tegen 1. Mijn zussen hebben het ook niet als fijn ervaren. Zelf heb ik 2 dochters, ik wilde bewust voor een even getal gaan, 4 vond ik teveel en dus blijft het bij 2. Mijn beide dochters kunnen het heel goed met elkaar vinden, een derde hier zou het evenwicht hebben verstoord, wat bij mij in mijn jeugd ook gebeurde. Pas nu ik volwassen ben, heb ik met mijn beide zussen weer een leuk contact. Ik heb dus mijn aantal echt bewust gebaseerd op mijn eigen jeugd. Stel dat ik een derde zou hebben gehad en het zou een zoon zijn geworden, had ik echt medelijden met hem gehad, hij zou dan 3 moeders hebben gehad. Wat ik namelijk in sommige gezinnen ook zie gebeuren.

Hier ook een jongen en een meisje en ik moet zeggen dat ik geen standaard verschil merk. Zoon is iets rustiger dan dochter. Dochter is een stoere meid, zoon word denk ik een zachtaardig jongetje.



Ik koop eigenlijk heel bewust neutraal speelgoed, al heeft dochter ook wel roze spul. Maar ik heb zo'n hekel aan die stereotype toestanden met allemaal auto's voor jongens en poppen voor meisjes. Ik ken zelfs mensen van wie de zoon niet met een pop mág spelen, want dat is voor meisjes.



Ik geloof ook niet in verschillen op basis van geslacht, volgens mij speelt persoonlijkheid een véél grotere rol en zijn de verschillen onderling binnen 1 geslacht veel groter dan de verschillen tussen 2 geslachten.

Oh en ik wil er ook graag drie waarschijnlijk, maar moet nog afwachten of dat verantwoord is.

Prima, ik denk dat het aantal daar niets mee te maken heeft. Ik had vroeger juist heel graag een broertje of zusje erbij gehad, wij waren met z'n tweeen en konden het níet met elkaar vinden. Pas nu, nu we 25 en 23 zijn is dat iets beter. Het aantal zegt niet zoveel, ook hier heeft het meer te maken met karakter en hoe de ouders ermee omgaan vermoed ik.

Swinta schreef op 03 juli 2008 @ 09:38:

Maar ik verzorg mijn kids wel alleen hoor, vader heeft niet zoveel zin om zijn kids naar bed te brengen, te wassen ofzo, die stoeit met ze zo nu en dan)



Ik vond het opvallend dat mijn zoon zelf naar jongensspeelgoed trekt (lego, auto's, dino's) en dat mijn dochter als vanzelf met poppen speelt, barbies leuk vindt en knutselt en tekent.

dit is niet vanzelf maar aan de hand van het voorbeeld wat jullie geven, jij verzorgt en dat doet je dochter na, je man niet dat doet zoon na.

rolpartonen die ze oppikken zijn niet speciefiek jongen meisje.



wat ik een grappig verschil vind is dat als de kinderen ruzie hebben zoon gelijk mept en dochter meer van de knijp en de krab is.

zoon id inderdaad drukker maar het cliche dat jongens langzamer zijn gaat hier niet helemaal op. omdat hij zich heel erg optrekt aan zijn zus is hij met praten bijvoorbeeld heel snel geweest. dat hij lui is (want dat is hij! :D) hoeft ook niet persee aan t geslacht te liggen maar kan ook karakter zijn (ala mama :P)

het zijn de kleine verschillen en die vind ik leuk om te zien.

Hier 3 meisjes (jongste is nog maar 6 weken)



Maar de middelste is net een bouwvakker met prinsessenjurk (haha)

Ik geloof er idd niets van dat meisje van nature verzorgend zijn en jongens niet. Dat wordt gewoon aangeleerd. Net als dat jongens geleerd wordt dat ze stoer moeten zijn en huilen niet stoer is, en dat er met meisjes meer gepraat wordt en dat ze dus ook sneller leren praten. Met jongens wordt vaak meer gestoeid en raken dus ook fysieker ingesteld. [

Eowynn_ schreef op 03 juli 2008 @ 10:53:

Ik geloof er idd niets van dat meisje van nature verzorgend zijn en jongens niet. Dat wordt gewoon aangeleerd. Net als dat jongens geleerd wordt dat ze stoer moeten zijn en huilen niet stoer is, en dat er met meisjes meer gepraat wordt en dat ze dus ook sneller leren praten. Met jongens wordt vaak meer gestoeid en raken dus ook fysieker ingesteld. [

Onderzoeken van de afgelopen dertig jaar tonen aan dat jongens psychologisch anders in elkaar zitten dan meisjes. Dat jongens meer hebben met Spiderman dan met Barbie hangt samen met de hoogte van hun testosteronniveau. Het mannelijke hormoon testosteron zet aan tot actie en beweging. Rond het 4e jaar leidt dit tot actiever en wilder gedrag en in de puberteit tot concentratiegebrek, rusteloosheid en agressieve gevoelens.

Eowynn, ik heb dit verschijnsel ook gezien in het gezin van mijn ex, ook 3 kinderen en het was ook twee tegen een.



Misschien omdat ik de middelste was en altijd overal tussenin zat, te groot voor het een en te klein voor het ander, zo werkte dat t.o.v. mijn zussen, heb ik altijd een gemengd gevoel gehad over 3 kinderen.

http://www.jmouders.nl/Ni...g.MachoInDeBaarmoeder.htm

Hoewel zoon nog baby is merk ik wel al verschil tussen zoon en dochter. Zoon is veel doortastender lichamelijk gezien, en veel sneller, hij grijpt alles, wil overal bij zijn is snel met kruipen en staan, en dochter lag op die leeftijd nog lekker in de box haar eigen handen te bekijken en geluidjes te maken.



En zoon is veel minder een pieperd en veel minder schrikachtig dan dochter.

Of dat aan geslacht of aan karakter ligt weet ik uiteraard niet.

Bij ons is zoon enorm op mij gericht en voel ik zelf ook een heel sterke band met hem; wij zijn echt vier handen op een buik (mijn buik dan, toch plaats zat ). Dochtertje is nog maar klein (bijna 1,5) maar die is wat "zelfstandiger" zou ik bijna zeggen; kan heftig haar hoofdje schudden als ik vraag om een kusje. Verder reageert zij enorm op poppen; daar is ze weg van. Volgens mij toch echt ingebakken hoor Eowynn, net wat BGB zegt.

Overigens is hier de jongen wel sneller dan zijn zusje in motorisch opzicht. Hij liep met ruim 16 maanden, zij pas met 17,5 maand.

Ik denk ook wel dat jongetjes meer aan hun moeder "hangen". Mijn zoontje van 3 zit ook het liefst de hele dag bovenop mij, wil altijd geknuffeld worden (door mij dan), terwijl mijn dochter (5) een stap opzij doet als ik haar wil knuffelen en kusjes wegveegt. Kleine jongetjes kunnen echte charmeurs zijn.

Over de discussie over 2 of 3 kinderen: ik kom ook uit een gezin van 3 waarin er altijd eentje buitenviel en vond dat niet leuk. Het was altijd 2 tegen 1, ik kan me niet herinneren dat we ooit leuk met z'n drieën gespeeld hebben. Die situatie wil ik nu liever voorkomen. In mijn herinnering zaten we ook behoorlijk krap in de auto, geen extra kamer in huis, minder budget voor familieuitjes etc etc.

Maar ik geloof inderdaad dat de mensen die nu 3 kinderen hebben, meestal wel een goed inkomen hebben en dus grote auto, groot huis etc. Dan is het anders. Ik was vroeger jaloers op kinderen die "maar" met z'n tweeën waren thuis, leek me heerlijk.