Kinderen
alle pijlers
Verschillen tussen dochter en zoon?
donderdag 3 juli 2008 om 09:04
Ik ben gezegend met de rijkeluiswens en zal binnenkort bevallen van een zoontje. Nu heb ik dus al een dochtertje en ik hoor van veel mensen om me heen dat een jongetje écht heel anders is..
Ik zou het leuk vinden om ervaringen te horen van moeders, klopt het dat een jongetje heel anders is dan een meisje, ja ja, de een heeft een piemeltje en de ander niet...
Maar ik ben uiteraard op zoek naar andere ervaringen!
Ik zou het leuk vinden om ervaringen te horen van moeders, klopt het dat een jongetje heel anders is dan een meisje, ja ja, de een heeft een piemeltje en de ander niet...
Maar ik ben uiteraard op zoek naar andere ervaringen!
donderdag 3 juli 2008 om 11:40
Ik was vroeger juist jaloers op mijn vriendinnen die thuis met z'n drietjes waren! Ik was samen met mijn zusje en we konden het totaal niet met elkaar vinden. Nu gaat het beter (28 en 31), maar dat heeft toch echt tot diep in onzer twintiger jaren geduurd.
Weet je, ik denk dat het sowieso niet goed is wat je doet. Om me heen heb ik tijdens mijn kinder- en pubertijd niets anders dan geklaag gehoord.
* Kind in zijn eentje: Wilde broer of zus.
* Kind met broertje/zusje: Wilde er nog wel een broertje of zusje bij. Doorgaans waren ze (net als ik) niet blij dat ze maar met z'n tweeen waren. (kan trema niet vinden)
* Kind die twee broertjes of zusjes had: Baalde, wilde er graag eentje afstaan.
* Kind met z'n viertjes: Veel te veel leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste. Vonden er ook weinig aan.
Persoonlijk vind ik argumenten als "eigen kamers", meer ruimte in de auto en dergelijke onzinargumenten. Een kind wordt niet gelukkiger van het hebben van een eigen kamer of van het hebben van meer ruimte op de achterbank. Ik denk dat regelmaat, ritme, affectie, empathie en het bewaken van grenzen veel meer invloed hebben op een kind dan het hebben van wel of geen eigen kamer.
Ik ben nu zwanger van de derde. Ooit, heel lang geleden, wilde ik op z'n minst vier kinderen. Op een gegeven moment werd ik wat ouder en wilde er liever twee, want dat was zo lekker overzichtelijk. Mijn zoontjes zijn een tweeling en ik zou erg rijk zijn als ik een euro had gekregen voor elke keer dat ik de opmerking "ben je gelijk klaar!" heb gehoord. Mijn man en ik hadden redelijk snel na hun geboorte het gevoel dat er plek was voor nog een kind. Psyschisch dan, want ons huis is veel te klein. Nu weet ik niet of dit het laatste kindje gaat worden of niet; we zien het wel.
Weet je, ik denk dat het sowieso niet goed is wat je doet. Om me heen heb ik tijdens mijn kinder- en pubertijd niets anders dan geklaag gehoord.
* Kind in zijn eentje: Wilde broer of zus.
* Kind met broertje/zusje: Wilde er nog wel een broertje of zusje bij. Doorgaans waren ze (net als ik) niet blij dat ze maar met z'n tweeen waren. (kan trema niet vinden)
* Kind die twee broertjes of zusjes had: Baalde, wilde er graag eentje afstaan.
* Kind met z'n viertjes: Veel te veel leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste. Vonden er ook weinig aan.
Persoonlijk vind ik argumenten als "eigen kamers", meer ruimte in de auto en dergelijke onzinargumenten. Een kind wordt niet gelukkiger van het hebben van een eigen kamer of van het hebben van meer ruimte op de achterbank. Ik denk dat regelmaat, ritme, affectie, empathie en het bewaken van grenzen veel meer invloed hebben op een kind dan het hebben van wel of geen eigen kamer.
Ik ben nu zwanger van de derde. Ooit, heel lang geleden, wilde ik op z'n minst vier kinderen. Op een gegeven moment werd ik wat ouder en wilde er liever twee, want dat was zo lekker overzichtelijk. Mijn zoontjes zijn een tweeling en ik zou erg rijk zijn als ik een euro had gekregen voor elke keer dat ik de opmerking "ben je gelijk klaar!" heb gehoord. Mijn man en ik hadden redelijk snel na hun geboorte het gevoel dat er plek was voor nog een kind. Psyschisch dan, want ons huis is veel te klein. Nu weet ik niet of dit het laatste kindje gaat worden of niet; we zien het wel.
donderdag 3 juli 2008 om 11:43
Volgens mij heb je dat soort verschillen al in meisjes of jongens onderling. Mijn oudste dochter was sneller zindelijk, maar mijn jongste dochter liep sneller. Mijn jongste is echt een poppenkind, mijn oudste totaal niet. Dus of dat allemaal geslachtsgerelateerd zijn, dat vraag ik me af.
Guiri, exact wat er bij ons thuis ook gebeurde, te krap in de auto, te weinig slaapkamers, wij hebben ook nooit leuk met zijn drieën gespeeld. Ook op vakantie was het soms lastig in hotels vanwege kamers. Want 3-persoonskamers had je amper. Ik was ook jaloers op gezinnen met 2 kinderen, echt herkenbaar, hoor. Toen mijn oudste zus het huis uitging, ontstond er ineens ruimte voor mij en mijn jongste zus. Eindelijk een eigen kamer. Maar tegenwoordig zie je wel dat mensen die meer kinderen hebben wel meer ruimte hebben. Alhoewel, ik ken een gezin met 5 kinderen waar ook de kinderen kamers moeten delen met elkaar.
Guiri, exact wat er bij ons thuis ook gebeurde, te krap in de auto, te weinig slaapkamers, wij hebben ook nooit leuk met zijn drieën gespeeld. Ook op vakantie was het soms lastig in hotels vanwege kamers. Want 3-persoonskamers had je amper. Ik was ook jaloers op gezinnen met 2 kinderen, echt herkenbaar, hoor. Toen mijn oudste zus het huis uitging, ontstond er ineens ruimte voor mij en mijn jongste zus. Eindelijk een eigen kamer. Maar tegenwoordig zie je wel dat mensen die meer kinderen hebben wel meer ruimte hebben. Alhoewel, ik ken een gezin met 5 kinderen waar ook de kinderen kamers moeten delen met elkaar.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 3 juli 2008 om 11:44
Hier maar één jongetje van zes maanden maar wel met drie oudere nichtjes...
Hij is naar mijn idee (nu nog) relatief rustig en heel vriendelijk en makkelijk. Hij schijnt zich lichamelijk ook sneller te ontwikkelen dan mijn nichtje.
Al zijn nichtjes (4,5 jr, 2,5 jr en 1,5 jr) zijn stoere dametjes. Zeer pittig als ze hun zin niet krijgen. Of misschien zowieso heel pittig. Wel heel lief naar hem toe. Maar ik merk dat hij wat meer de kat uit de boom kijkt en eerder een jochie is wat 'nadoet' in plaats van zelf initiatief neemt...
Maar zou zomaar te maken kunnen hebben met het karakter ipv dat het een jongetje is... In onze families zijn de vrouwen over het algemeen wat pittiger en de jongens meer van 'laat maar waaien'... :-)
Hij is naar mijn idee (nu nog) relatief rustig en heel vriendelijk en makkelijk. Hij schijnt zich lichamelijk ook sneller te ontwikkelen dan mijn nichtje.
Al zijn nichtjes (4,5 jr, 2,5 jr en 1,5 jr) zijn stoere dametjes. Zeer pittig als ze hun zin niet krijgen. Of misschien zowieso heel pittig. Wel heel lief naar hem toe. Maar ik merk dat hij wat meer de kat uit de boom kijkt en eerder een jochie is wat 'nadoet' in plaats van zelf initiatief neemt...
Maar zou zomaar te maken kunnen hebben met het karakter ipv dat het een jongetje is... In onze families zijn de vrouwen over het algemeen wat pittiger en de jongens meer van 'laat maar waaien'... :-)
donderdag 3 juli 2008 om 11:47
Hmm, nou ik zou het mijn zoon ook niet verbieden om met een pop te spelen.. maar ik moet wel eerlijk zeggen dat ik laatst bij de tandarts in de wachtkamer was en er een jongetje van een jaar of 7/8 was. Hij kreeg op een gegeven moment van zijn vader een doorzichtig rugzakje met daarin allemaal van die 'little pony's' en vervolgens ging hij dus bij al die paardjes die haartjes kammen en schattige roze kleertjes uit- en aantrekken enzovoorts.. En tja, ik vond dat er toch wel een beetje vreemd uitzien..
donderdag 3 juli 2008 om 11:58
donderdag 3 juli 2008 om 12:02
Winterlelie, waarom is dat erg? Waarom zo'n ventje dán al in het keurslijf van 'stoere kerels spelen niet met poppen' duwen?
BGB, ik weet dat er verschillen zijn, maar ik vraag me af of die verschillen niet aangeleerd zijn. Voor een deel zullen er biologische verschillen zijn, maar die zijn niet zo groot als dat mensen nu doen voorkomen.
BGB, ik weet dat er verschillen zijn, maar ik vraag me af of die verschillen niet aangeleerd zijn. Voor een deel zullen er biologische verschillen zijn, maar die zijn niet zo groot als dat mensen nu doen voorkomen.
donderdag 3 juli 2008 om 12:03
Op zich natuurlijk wel met je eens dat het hebben van een eigen kamer in het niet valt bij zaken als regelmaat, ritme enzovoorts.. Maar ik zou nou ook weer niet zover willen gaan om te zeggen dat die materiële zaken helemaal niet belangrijk zijn, althans voor mij wel. Proppen op de achterbank, kan dan nog wel, maar op een wat oudere leeftijd samen een kamer delen.. tja, dat heeft niet echt mijn voorkeur. Ik vind het voor een kind op een bepaalde leeftijd echt wel belangrijk dat er voor hem/haar een eigen plekje is, waar hij privacy heeft, zijn eigen vrienden kan ontvangen, huiswerk kan maken en ga zo maar door. Ik was werkelijk dol op mijn broer, maar ik had toch echt niet op mijn 16e een kamer met hem willen delen..
Daarnaast vind ik het zelf gewoon heel fijn dat ik nu naast praktische dingen, ook genoeg geld heb om leuke dingen voor mijn kinderen te kopen.
Bij een derde kind zou ik dus echt moeten budgetteren, niet dat ik nu allemaal merkkleding koop, maar als ik wil, kan het wel en als we gezellig uiteten willen kan het wel.. en als we op vakantie willen met zijn viertjes, kunnen we net even wat luxer op vakantie dan als er voor nog een persoontje betaald moet worden..
Misschien heel gek dat dat me zou tegenhouden, want echt ik begrijp ook wel dat dat 'luxeproblemen' zijn, maar voor mij zijn het toch zeker wel overwegingen die invloed op me uitoefenen.
En tot slot en dat hoort eigenlijk bovenaan het rijtje van overwegingen te staan, vraag ik me af of ik wel een even leuke moeder zal zijn.. ik merk namelijk aan mezelf dat als ik het heel druk heb en mijn dochtertje vervelend is, dat ik dan gewoon minder kan hebben en minder leuk ben.. En in combinatie met een drukke baan, moet ik sowieso echt mijn best doen om genoeg 'quality time' met mijn dochtertje door te brengen. Ik vraag me dan ook echt af of ik bij 3 kinderen genoeg tijd en aandacht en liefde kan geven aan mijn kindjes of dat ik continu het gevoel zou hebben dat ik tekortschiet.
In mijn omgeving zijn er genoeg ouders met drie kinderen, maar die hebben dan wel veel meer geld, een veel groter huis, een veel grotere auto en moeder werkt niet of 1 of 2 daagjes..
Kijk in zo'n situatie zou ik er toch echt anders tegenaan kijken. Maar het is natuurlijk een heel persoonlijk iets. Weet zeker dat er ook zat driekindergezinnen zijn die wél in een kleiner huis wonen en waarbij ouders wél veel werken en waarbij iedereen dol- en dolgelukkig is.
donderdag 3 juli 2008 om 12:07
Tja Eowynn.. ik kan er eigenlijk niet echt een goed antwoord op geven. Verstandelijk vind ik het niet erg en zou ik helemaal niet willen dat mijn zoon opgroeit met het cliché van jongens huilen niet en moeten stoer zijn...
Maar gevoelsmatig kan ik dan toch niet ontkennen dat het me toch een wat raar gevoel gaf toen ik dat jongetje zo met die roze paardjes in de weer zag gaan.
Ik vind het dan wel weer een verschil of het om een heel jong jongetje gaat, want dan heb ik dat weer niet, of om een wat ouder jongetje dat al een jaar of 8 is..
Misschien dat dat gevoel mij dus inderdaad vanuit mijn eigen opvoeding of vanuit de maatschappij is opgelegd..
donderdag 3 juli 2008 om 12:07
Mijn zoon is 1 3/4. Hij is gek op vrachtwagens etc, liep al met 10 maanden zijn eerste stapjes los. Verder is hij soms erg wild en vaak zorgzaam: koekjes worden uitgedeeld, babies geaaid, poesjes gevoerd, pop geaaid en gevoerd. Maar ook boekjes gesloopt, kranten verscheurd, vrachtwagens nage-ooooohhd:) Verder kiest hij al welk shirt hij aan wil en is hij gek op schoenen?! Roze vind ie prachtig (heeft zelf niks rozes, dus misschien daaro,) Ik weet niet of een schoondochter er ooit in zit;) (en als hij met roze paardjes wil spelen in zijn prinsessenjurk, prima!)
Ben nu bijna 40 weken zwanger van een dochter en ben erg benieuwd naar haar karakter...
Ben nu bijna 40 weken zwanger van een dochter en ben erg benieuwd naar haar karakter...
donderdag 3 juli 2008 om 12:10
Ik weet trouwens zelf hoe irritant het is als ouders zo vasthouden aan rolpatronen. Ik ben geen ster in sport. De sporten die ik als kind leuk vond waren judo, karate en voetbal. Daar mocht ik niet op, want dat was voor jongens, ik moest op een meisjessport. Ballet of turnen. Het werd turnen. En ik vond het afschúwelijk. Ik ben niet gebouwd op dat soort sporten, ben totaal níet elegant of subtiel in mijn bewegingen. Ik was dan ook altijd dat onhandige dikke kind (ik was niet echt dik ,maar wel vergeleken bij al die turnsprietjes 
) en stond áltijd voor gek.
Voetbal, judo en dat soort dingen, dáár was ik goed in geweest, ik was daar veel meer het type voor, maar daar keken mijn ouders niet naar, die keken naar wat hoorde.
Mijn broertje werd met 6 jaar op voetbal gezet omdat alle andere jongetjes ook op voetbal mochten op die leeftijd.
Al wil mijn zoon op ballet en mijn dochter op kickboksen, al wil mijn zoon kapper worden of schoonheidsspecialist en mijn dochter automonteur of stratenmaker, ze moeten het lekker zelf weten. Ik kijk liever naar hun persoonlijke kwaliteiten dan naar hun geslacht.
) en stond áltijd voor gek. Voetbal, judo en dat soort dingen, dáár was ik goed in geweest, ik was daar veel meer het type voor, maar daar keken mijn ouders niet naar, die keken naar wat hoorde.
Mijn broertje werd met 6 jaar op voetbal gezet omdat alle andere jongetjes ook op voetbal mochten op die leeftijd.
Al wil mijn zoon op ballet en mijn dochter op kickboksen, al wil mijn zoon kapper worden of schoonheidsspecialist en mijn dochter automonteur of stratenmaker, ze moeten het lekker zelf weten. Ik kijk liever naar hun persoonlijke kwaliteiten dan naar hun geslacht.
donderdag 3 juli 2008 om 12:15
Enig idee hoeveel gevolgen dit soort denken heeft voor de maatschappij? Want ook leraren, groepsleiders, ouders en alle andere volwassenen denken in veel gevallen zo. Meisjes kunnen minder goed wiskunde, jongens zijn minder geschikt voor zorgende beroepen of dingen als ballet, meisjes zijn op hun best als ze samenwerken, jongens zijn fysieker ingesteld, jongens houden van techniek, meisjes houden van praten en zijn beter in taal.
Vind ik vrij funest eerlijk gezegd. Voordat ik naar de middelbare school ging had ik al 100x van mijn tantes (niet zo heel veel ouder dan ik) gehoord dat wiskunde heel moeilijk was en dat meisjes dat toch niet konden. De leraar was het daar overigens geheel mee eens. Dat legt toch alvast wat dingen vast voor je toekomst in zekere zin.
Vind ik vrij funest eerlijk gezegd. Voordat ik naar de middelbare school ging had ik al 100x van mijn tantes (niet zo heel veel ouder dan ik) gehoord dat wiskunde heel moeilijk was en dat meisjes dat toch niet konden. De leraar was het daar overigens geheel mee eens. Dat legt toch alvast wat dingen vast voor je toekomst in zekere zin.
donderdag 3 juli 2008 om 12:25
Eowynn, ik begrijp heel goed wat je zegt en ik vind het ook echt erg van mezelf dat ik dat zo voel.. maar ik hoop dat je ook begrijpt dat je dingen soms nu eenmaal zo kunt voelen, ook al weet je dat het niet goed is.. ik zou er ook zeker niets mee doen en ik zou mijn zoontje of dochtertje absoluut niets verbieden en ze mogen van mij spelen met wat ze willen en worden wat ze willen.. maar helaas ben ik dus niet zo ingesteld als jij dat ik daar dan zelf ook 100% blij mee zou zijn.
donderdag 3 juli 2008 om 12:28
Eowynn_, mijn oudste dochter heeft aanleg voor exacte vakken en heeft absoluut geen talenknobbel. Het ziet ernaar uit dat haar zusje ook aanleg heeft voor exact, maar die zit nu nog op de basisschool dus we moeten maar afwachten wat het gaat worden na de basisschool. Volgens mij drukt de maatschappij mensen een bepaalde richting uit. Als een jongen met barbies wil spelen, worden er al opmerkingen geplaatst over zijn eventuele geaardheid. Want dat komt "vreemd"over op de maatschappij. Hij zal dan vast ook kapper worden of balletdanser en dus homo zijn.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 3 juli 2008 om 12:33
Idd, Prima, ik vind dat zó naar dat er direct geroepen wordt 'dan wordt hij vást homo' (en wat dan nóg, maar goed). Zoon heeft hier weleens roze slabbetjes om van zijn zus en dáár kreeg ik al opmerkingen over. Nou was dat een grapje, maar goed. Waarschijnlijk zijn er zoveel homo's in standaardvrouwenberoepen omdat heteromannen daar gewoon niet eens voor dúrven kiezen.
donderdag 3 juli 2008 om 12:35
@Winterlelie: ik denk ook van dat ik bij drie kinderen geen leuke moeder meer zou zijn. Het zou me denk ik gewoon boven het hoofd groeien. Ik vind het nu met 2 koters al moeilijk om de orde te bewaren, moet er niet aan denken om er nóg een bij te hebben. Nu kan ik er nog met elke hand een grijpen ha ha.
Bovendien zou het niet te combineren zijn met mijn baan. Maar ik denk dat het voor iedereen anders is. Met drie kinderen wordt je gedwongen wat relaxter, kun je denk ik niet meer alles controleren, worden de oudere kinderen wat zelfstandiger omdat jij voor de jongste zorgt. Het is goed voor kinderen om aandacht te moeten delen. Maar het is net wat jij zegt, als je zowieso al weinig quality time hebt met je kinderen en dan ook nog je aandacht over drie kinderen moet verdelen...
@ Prima69, grappig dat jij dezelfde ervaring hebt. Ook ik was "blij" (ook al vind ik het nu wel zielig nu ik dit zo schrijf) toen mijn zus uit huis ging. Eindelijk een grote kamer. Ook waren de vakanties veel rustiger als er 1 niet mee was. Minder ruzie, vaker uit eten, in 4 persoonshuisjes..... Maar het is ook waar wat spitsmuisje zegt: je wil altijd wat je zelf niet hebt.
Bovendien zou het niet te combineren zijn met mijn baan. Maar ik denk dat het voor iedereen anders is. Met drie kinderen wordt je gedwongen wat relaxter, kun je denk ik niet meer alles controleren, worden de oudere kinderen wat zelfstandiger omdat jij voor de jongste zorgt. Het is goed voor kinderen om aandacht te moeten delen. Maar het is net wat jij zegt, als je zowieso al weinig quality time hebt met je kinderen en dan ook nog je aandacht over drie kinderen moet verdelen...
@ Prima69, grappig dat jij dezelfde ervaring hebt. Ook ik was "blij" (ook al vind ik het nu wel zielig nu ik dit zo schrijf) toen mijn zus uit huis ging. Eindelijk een grote kamer. Ook waren de vakanties veel rustiger als er 1 niet mee was. Minder ruzie, vaker uit eten, in 4 persoonshuisjes..... Maar het is ook waar wat spitsmuisje zegt: je wil altijd wat je zelf niet hebt.
donderdag 3 juli 2008 om 12:45
Eowynn, mijn zoon pikt ook altijd het roze slabbetje van zijn zus.....
Ik probeer me ook niet al te veel te bemoeien met met wat voor speelgoed ze spelen en ik zie dat ze af en toe samen met de barbies spelen (zoon is dan vaak wel in de weer met de paarden en dochter met de jurkjes en het haar) en af en toe met auto's en playmobiel (dochter verzorgt de poppetjes, zoon rijdt ze rond in het vliegtuig of de bus).
Ik probeer me ook niet al te veel te bemoeien met met wat voor speelgoed ze spelen en ik zie dat ze af en toe samen met de barbies spelen (zoon is dan vaak wel in de weer met de paarden en dochter met de jurkjes en het haar) en af en toe met auto's en playmobiel (dochter verzorgt de poppetjes, zoon rijdt ze rond in het vliegtuig of de bus).
donderdag 3 juli 2008 om 12:45
Sorry, hier gaat dat dus niet op. Zoon is veel zorgzamer (hij is trouwens 11 jaar, dochter is 8 jaar en jongste is 16 maanden) dan zijn zusje.
Zoon is de snelste van alle drie. Dochter zit op voetbal, maar is echt een meisjesmeisje. Zoon heeft autisme dus hij is al anders dan andere jongens. Zit op judo, houdt ontzettend veel van discovery en wilt van alles weten. Maar hij is daarnaast zo gek op zijn allerkleinste zusje. Hij staat altijd voor haar klaar, heeft wel eens haar luier verschoont, wilt met haar douchen, zit met haar in de zandbak te spelen. Mijn dochter behandelt haar zusje meer als een pop. Leuk om mee te sjouwen maar als het haar niet uitkomt vliegt ze weer weg.
Ik kom uit een gezin van vijf kinderen. Vond het altijd heel leuk en gezellig. Pas met 16 jaar had ik een kamer voor mezelf en in het begin vond ik dat zeer vreemd. Kon er niet goed van slapen.
Mijn oudste twee delen een kamer samen. Als mijn jongste wat groter is dan gaan de meisjes op één kamer.
Ik vind niet dat kinderen een eigen kamer móet hebben. Ik heb toch ook geen eigen kamer? Als ze privacy nodig hebben doen ze de badkamer maar op slot.
Verder hebben wij het niet rijk, maar zijn we wel gezegend met ietsje meer financiële ruimte. Ik werk twee dagen als gastouder, ga straks een deeltijdopleiding doen, waarbij dus één dag in de week stage lopen. dan gaat de jongste naar mijn moeder.
donderdag 3 juli 2008 om 12:47
Wij waren thuis ook met zijn drieën (ë = ALT137 :o). Inderdaad heb je dan vaak 2 tegen 1, maar die ene, dat was steeds een ander kind. Zo leer je met beide situaties omgaan. Ik vond het wel prettig, 2 broers. Ik had ook niet echt een favoriet.
Mijn vriend heeft zoiets van "liever één kind goed, dan twee tekort doen". Ik heb een sterke voorkeur voor in ieder geval meervoud. Leren ze tenminste dat de wereld niet om hen alleen draait, maar dat ze soms ook moeten delen.
Mijn vriend heeft zoiets van "liever één kind goed, dan twee tekort doen". Ik heb een sterke voorkeur voor in ieder geval meervoud. Leren ze tenminste dat de wereld niet om hen alleen draait, maar dat ze soms ook moeten delen.
donderdag 3 juli 2008 om 12:56
Grappig dat iedereen zo zijn eigen ervaringen heeft met gezinsgroottes. Ik was dus echt blij met mijn eigen kamer. Dat gebeurde toen ik 15 was en ik heb altijd behoefte gehad aan een eigen plekje, mijn jongste zus had dat zelfs nog meer. Met mijn zusje heb ik tot mijn vijftiende een kamer gedeeld, op zich wel gezellig, maar heel heel blij met een eigen kamer.
Wat mij soms ook opvalt: mijn ex had dus twee zussen, hij kreeg een eigen kamer(dan speelt het privacyprobleem ineens wel mee...), zussen moesten de kamer delen. Zussen kregen pas laat hun eigen kamer. Volgens mij waren ze echt blij toen broer het huis verliet, want zo in de puberteit heb je op een gegeven moment ook verkering en wil je ook weleens in je kamer naar muziek luisteren met vriendje of vriendinnetje zonder dat er steedsn een broer of zus bij zit. Als ik vroeger een vriendin van school mee naar huis nam om mee te spelen, zat mijn zusje er altijd bij. Ik vond dat niet altijd even leuk. Maar ja, de situatie was zo. En inderdaad het moment dat mijn zus het huis uitging, was het ook leuker in huis(ik vind dit vervelend om het zo te zeggen, want ik ben nu gek op mijn oudste zus), maar het was rustiger en er hing niemand meer bij.
Eowynn_ , ik ben het helemaal met je eens, ik vind het ook naar dat het zo gebracht wordt. En grapjes, ja, op een gegeven moment weet je het wel.
Wat mij soms ook opvalt: mijn ex had dus twee zussen, hij kreeg een eigen kamer(dan speelt het privacyprobleem ineens wel mee...), zussen moesten de kamer delen. Zussen kregen pas laat hun eigen kamer. Volgens mij waren ze echt blij toen broer het huis verliet, want zo in de puberteit heb je op een gegeven moment ook verkering en wil je ook weleens in je kamer naar muziek luisteren met vriendje of vriendinnetje zonder dat er steedsn een broer of zus bij zit. Als ik vroeger een vriendin van school mee naar huis nam om mee te spelen, zat mijn zusje er altijd bij. Ik vond dat niet altijd even leuk. Maar ja, de situatie was zo. En inderdaad het moment dat mijn zus het huis uitging, was het ook leuker in huis(ik vind dit vervelend om het zo te zeggen, want ik ben nu gek op mijn oudste zus), maar het was rustiger en er hing niemand meer bij.
Eowynn_ , ik ben het helemaal met je eens, ik vind het ook naar dat het zo gebracht wordt. En grapjes, ja, op een gegeven moment weet je het wel.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 3 juli 2008 om 12:58
Grappige discussie; Ik zie ook om mijn heen dat iedereen wel wat op te merken heeft over zijn gezinssamenstelling. Toch zijn we allemaal redelijk volwassen geworden. En de een heeft daar wat meer mee te stelllen gehad als de ander. (ik bv VEEL, terwijl mijn zusjes met hetzelfde gezin er heerlijk doorgerold zijn)
Ik kom uit een gezin met 4 meisjes, man uit een gezin met 3 jongens. Wat een cultuurshock toen we bij elkaar thuis kwamen. (jong bij elkaar en allebij oudste, dus iedereen thuis)
Bij mij; een grote kakelbende, met vinnig gedrag en geruzie over zaken die al maanden zo niet jaren spelen.
Bij man; Heerlijk relax, met af en toe een harde fysieke confrontatie, maar dan is het ook over.
En de sociale achtergrond van de gezinnen en opvoeding komen toch erg overeen.
Ik kom uit een gezin met 4 meisjes, man uit een gezin met 3 jongens. Wat een cultuurshock toen we bij elkaar thuis kwamen. (jong bij elkaar en allebij oudste, dus iedereen thuis)
Bij mij; een grote kakelbende, met vinnig gedrag en geruzie over zaken die al maanden zo niet jaren spelen.
Bij man; Heerlijk relax, met af en toe een harde fysieke confrontatie, maar dan is het ook over.
En de sociale achtergrond van de gezinnen en opvoeding komen toch erg overeen.
donderdag 3 juli 2008 om 12:59
Ik heb een dochtertje van 3 en een zoontje van 1. Ja, mijn zoon is heel anders dan mijn dochter, al zullen niet alle verschillen gebaseerd zijn op het sekse verschil. Het zijn natuurlijk ook 2 individuen met de daarbij komende verschillen.
Wat wel heel frappant is, is dat hij gefascineerd is door auto's, eigenlijk alles met wielen! Hij pakte ook meteen een auto en reed ermee over de grond. Dat zit blijkbaar toch in een jongentje!
Ook wil hij met me stoeien
, wat ik dus niet echt kan. Ik ben bang om hem pijn te doen ofzo, mijn vriend doet dat veeeeel beter! 
Mijn dochter was heel snel met praten, mijn zoon niet. Maar hij is met zijn motoriek weer honderd keer beter dan mijn dochtertje was. En zoonlief gooit met alles!! Hij heeft meer temperament, huilt veel meer.
Ik voel me wel gezegend met een kindje van allebei de geslachten! Gezin is nu ook meteen compleet, als het weer een meisje was geweest misschien niet. Veel geluk met je gezin!
Wat wel heel frappant is, is dat hij gefascineerd is door auto's, eigenlijk alles met wielen! Hij pakte ook meteen een auto en reed ermee over de grond. Dat zit blijkbaar toch in een jongentje!
Ook wil hij met me stoeien
, wat ik dus niet echt kan. Ik ben bang om hem pijn te doen ofzo, mijn vriend doet dat veeeeel beter! Mijn dochter was heel snel met praten, mijn zoon niet. Maar hij is met zijn motoriek weer honderd keer beter dan mijn dochtertje was. En zoonlief gooit met alles!! Hij heeft meer temperament, huilt veel meer.
Ik voel me wel gezegend met een kindje van allebei de geslachten! Gezin is nu ook meteen compleet, als het weer een meisje was geweest misschien niet. Veel geluk met je gezin!
anoniem_25873 wijzigde dit bericht op 03-07-2008 13:02
Reden: kleine toevoeging
Reden: kleine toevoeging
% gewijzigd
donderdag 3 juli 2008 om 13:06
Hihi, bij ons was het vroeger ook net een kippenhok, herkenbaar. Wat ook wel grappig was, toen er eenmaal schoonzoons kwamen, moest mijn vader(ja, hij kookte altijd, geen homo
) ineens drie-vier keer zoveel eten klaarmaken, omdat wij meisjes echt niet zoveel aten als de schoonzoons.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
