Kinderen
alle pijlers
Waar is de roze wolk?
maandag 17 maart 2008 om 09:47
Hallo,
Op dit moment ben ik voor de 2e keer zwanger en is het voor de 2e keer verschrikkelijk.
De vorige zwangerschap was niet gepland (slikte gewoon de pil!!!), gingen we verhuizen, moest ik ander werk zoeken; ik vond dat genoeg redenen voor mijn depressie die ik toen op liep.
Mijn dochter is augustus vorig jaar geboren en vanaf het moment dat ik haar zag was alles goed, ik wist meteen dat zij bij mij hoorde.
Nu ben ik weer 15 weken zwanger, weliswaar weer ongepland (slikte wederom gewoon de pil!!!), maar verder toch geen reden tot stress.
Dacht ik.
Maar op dit moment loop ik weer bij de psycholoog, krijg ik lichttherapie en als dat niet werkt moet ik weer medicijnen gaan slikken.
Ik vind het vreselijk om al die blije vrouwen met dikke buiken te zien in tijdschriften, ik ga liever niet naar de verloskundige en spiegels omzeil ik.
Ook ben ik zo bang dat ik geen band op bouw met mijn kindje, want ik ben er helemaal niet mee bezig. Als ik mensen hoor die hun babykamer al afhebben denk ik: o ja, dat moet ik niet vergeten ook nog te doen...
Ik baal zo erg, had zo graag dit ik de zwangerschap wel leuk gevonden.
Wie is er nog meer zo ongeloveloos allergisch voor hormonen?
Het kan toch niet zo zijn dat ik de enige ben die zwanger zijn niet leuk vind?
Iemand die daar over wil kletsen, elkaar af en toe een beetje opbeuren als het minder gaat...
Op dit moment ben ik voor de 2e keer zwanger en is het voor de 2e keer verschrikkelijk.
De vorige zwangerschap was niet gepland (slikte gewoon de pil!!!), gingen we verhuizen, moest ik ander werk zoeken; ik vond dat genoeg redenen voor mijn depressie die ik toen op liep.
Mijn dochter is augustus vorig jaar geboren en vanaf het moment dat ik haar zag was alles goed, ik wist meteen dat zij bij mij hoorde.
Nu ben ik weer 15 weken zwanger, weliswaar weer ongepland (slikte wederom gewoon de pil!!!), maar verder toch geen reden tot stress.
Dacht ik.
Maar op dit moment loop ik weer bij de psycholoog, krijg ik lichttherapie en als dat niet werkt moet ik weer medicijnen gaan slikken.
Ik vind het vreselijk om al die blije vrouwen met dikke buiken te zien in tijdschriften, ik ga liever niet naar de verloskundige en spiegels omzeil ik.
Ook ben ik zo bang dat ik geen band op bouw met mijn kindje, want ik ben er helemaal niet mee bezig. Als ik mensen hoor die hun babykamer al afhebben denk ik: o ja, dat moet ik niet vergeten ook nog te doen...
Ik baal zo erg, had zo graag dit ik de zwangerschap wel leuk gevonden.
Wie is er nog meer zo ongeloveloos allergisch voor hormonen?
Het kan toch niet zo zijn dat ik de enige ben die zwanger zijn niet leuk vind?
Iemand die daar over wil kletsen, elkaar af en toe een beetje opbeuren als het minder gaat...
maandag 17 maart 2008 om 13:42
Ook ik zat en zit niet op een roze wolk, de eerste maandne zat ik op een donderwolk, ik ben ook ongepland zwanger en het kwam echt als deonderslag bij heldere hemel. ik had er erg veel moeite mee het te accepteren (abortus wilde ik toch ook weer niet), en heb wat afgejankd en gescholden....IK ben bij een homeophaat geweest die na een concsult van 1,5 uur iets heeft voorgeschreven wat wonderbaarlijk heeft gehopen, wat het was weet ik niet, want een goede homeophaat stelt iets samen op jou specifieke situatie en persoon.
Dus misschien het proberen ward als je geen andere middelen wilt slikken?
De donderwolk is dus nu voorbij, maar ook ik snap die vrouwen niet die op ene roze wolk voorbij komen glijden met hun dikkelijven, ik vijd het er niks aan, ongemakkelijk, soms pijnlijk en zie op tegen de bevalling. het enige fijne van die bevalling is dat je daarna weer alleen in je eigen lijf bent en na het opkanppen weer lekker hard kan gaan sporten en doen en laten wat je wilt!!! (BV = dus niet ana mij besteed, haha)
Succes!
Dus misschien het proberen ward als je geen andere middelen wilt slikken?
De donderwolk is dus nu voorbij, maar ook ik snap die vrouwen niet die op ene roze wolk voorbij komen glijden met hun dikkelijven, ik vijd het er niks aan, ongemakkelijk, soms pijnlijk en zie op tegen de bevalling. het enige fijne van die bevalling is dat je daarna weer alleen in je eigen lijf bent en na het opkanppen weer lekker hard kan gaan sporten en doen en laten wat je wilt!!! (BV = dus niet ana mij besteed, haha)
Succes!
maandag 17 maart 2008 om 13:57
Meis, nog een ander voordeel van de bevalling is dat je dan een kindje hebt, tenminste, ik hoop dat je dat als voordeel ziet. En met borstvoeding mag je gewoon alles hoor, maar inderdaad niet te extreem sporten (oke, niet alles dus). Maar ik was 19 kilo aangekomen en toen mijn dochter 5 weken was 13 kilo kwijt. Door de borstvoeding, want ik heb er niets voor hoeven doen en heb zelfs aardig gesnoept.
Voor de anderen, het lijkt me heel vervelend als je die gevoelens hebt. Ik vergelijk het een beetje met de kraamtranen die ik had en dat was echt afschuwelijk. En mensen zeggen dat je moet genieten, maar het is heel vervelend als je dat wel graag wil, maar het dus helemaal niet lukt. Niemand wil zich rot voelen toch?
Voor de anderen, het lijkt me heel vervelend als je die gevoelens hebt. Ik vergelijk het een beetje met de kraamtranen die ik had en dat was echt afschuwelijk. En mensen zeggen dat je moet genieten, maar het is heel vervelend als je dat wel graag wil, maar het dus helemaal niet lukt. Niemand wil zich rot voelen toch?
maandag 17 maart 2008 om 14:16
jeetej Branwen en Laula, als ik jullie beschrijvingen zo lees, kan ik zo een pitje mee gaan grienen. Wat herkenbaar dat gevoel tijdens de zwangerschap. Alleen trok dat gevoel bij mij helaas niet weg na de bevalling. Ik heb me ook zo donker gevoeld, ik voelde me ook totaal in beslag genomen door dochter in mijn buik, hotel mama, maar dan de niet grappige variant. Hell, ik heb zelfs gevoelens gehad alsof de baby het kwaad in eigen persoon was (ok, beetje vreemde gedachtengang, dat weet ik ook wel). Ik ben ook naar een haptopeut gestuurd om meer binding te krijgen met de baby, maar dat werkte niet. Op een rationeel niveau lukte het wel, maar gevoelsmatig stond het me vaker (erg) tegen, dan dat ik kon genieten. Ook had ik er een hekel aan om het met andere te delen en ik werd chagerijnig van mijn zusje die dolblij was en de hele tijd over babygeneuzel met miu wilde babbelen. Ik wilde er het liefst zo min mogelijk van weten. Ik kon heel slecht tegen haat enthousiasme. Dus een hoop erkenning. Ik vraag me vandaag de dag nog steeds wel eens af of ik daar niks mee moet met die periode. Ook omdat de start daardoor ook niet soepel is verlopen.
Hou het in de gaten TO, dat het gevoel inderdaad snel wegtrekt na de bevalling, zodat je niet met restgevoelens blijft zitten die de band tussen jou en je 2e kind bemoeilijkt. maar misschien zou ik toch AD overwegen, omdat je al een kindje hebt rondlopen en het lijkt me verschrikkelijk voor jullie beiden als jij depressief bent.
Sterkte en dat je maar door de zure appel heen kunt bijten tot de bevalling.
Hou het in de gaten TO, dat het gevoel inderdaad snel wegtrekt na de bevalling, zodat je niet met restgevoelens blijft zitten die de band tussen jou en je 2e kind bemoeilijkt. maar misschien zou ik toch AD overwegen, omdat je al een kindje hebt rondlopen en het lijkt me verschrikkelijk voor jullie beiden als jij depressief bent.
Sterkte en dat je maar door de zure appel heen kunt bijten tot de bevalling.
maandag 17 maart 2008 om 14:32
Wat fijn dat er zoveel reacties zijn, maar wat jammer ook eigenlijk dat het voor veel zo herkenbaar is¡K ƒ¼
Meis, ik heb na de 1e zwangerschap ook geen bv gegeven, ik slikte toen Fluoxetine en daarom mocht het niet. Heel eerlijk gezegd vond ik dat ook helemaal niet erg; tijdens de zwangerschap vond ik het een vreselijk idee dat het kindje na 9 maanden nog steeds zo afhankelijk van mij zou zijn.
Dat is helaas voor veel mensen heel moeilijk te begrijpen, die vinden dat het toch de beste start is, en je wilt toch het beste voor je kind, en het is zo intiem dat moet je meegemaakt hebben. Nou, die gevoelens roept het bij mij niet op¡K.
Intiem, wat ontzettend rot dat het gevoel na de bevalling niet wegtrok!
Ik heb goede hoop dat het nu ook weer gebeurd. Gelukkig.
Wat je schrijft is hoe het voelt! Inderdaad: baby is kwaad in eigen persoon.
Na de vorige bevalling kon ik me niet voorstellen dat ik (nuchtere ik) zulke dingen kon denken. Nou, ik kan het gewoon voor de 2e keer.
1e keer had ik klinisch kraambed in t ziekenhuis en kwam de psych elke dag langs om te kijken hoe het ging. Het ging zo goed dat ik na twee dagen naar huis mocht¡K
Meis, ik heb na de 1e zwangerschap ook geen bv gegeven, ik slikte toen Fluoxetine en daarom mocht het niet. Heel eerlijk gezegd vond ik dat ook helemaal niet erg; tijdens de zwangerschap vond ik het een vreselijk idee dat het kindje na 9 maanden nog steeds zo afhankelijk van mij zou zijn.
Dat is helaas voor veel mensen heel moeilijk te begrijpen, die vinden dat het toch de beste start is, en je wilt toch het beste voor je kind, en het is zo intiem dat moet je meegemaakt hebben. Nou, die gevoelens roept het bij mij niet op¡K.
Intiem, wat ontzettend rot dat het gevoel na de bevalling niet wegtrok!
Ik heb goede hoop dat het nu ook weer gebeurd. Gelukkig.
Wat je schrijft is hoe het voelt! Inderdaad: baby is kwaad in eigen persoon.
Na de vorige bevalling kon ik me niet voorstellen dat ik (nuchtere ik) zulke dingen kon denken. Nou, ik kan het gewoon voor de 2e keer.
1e keer had ik klinisch kraambed in t ziekenhuis en kwam de psych elke dag langs om te kijken hoe het ging. Het ging zo goed dat ik na twee dagen naar huis mocht¡K
maandag 17 maart 2008 om 17:02
TO, misschien 1 tip.
Het zal niet helpen tegen de depressie, maar misschien na de bevalling wel tav je kindje: probeer op vaste momenten (1x per dag/week/..... bewust van de zwangerschap te genieten. Al laat je dat gevoel maar 5 minuten toe (man buik insmeren ofzo), je wéet dat je een depressie hebt, dat je van jezelf zo niet bent. Maar door bewust heel even tijd voor je kindje te nemen, hoef je je achteraf niet schuldig te voelen.
Je bent jezelf niet, daar is 'niks' aan te doen, dat heeft als gevolg dat je niet geniet. Maar geef alsjeblieft, hoe beperkt ook, je ongeboren kindje ook op een positieve manier wat aandacht.
Het zal niet helpen tegen de depressie, maar misschien na de bevalling wel tav je kindje: probeer op vaste momenten (1x per dag/week/..... bewust van de zwangerschap te genieten. Al laat je dat gevoel maar 5 minuten toe (man buik insmeren ofzo), je wéet dat je een depressie hebt, dat je van jezelf zo niet bent. Maar door bewust heel even tijd voor je kindje te nemen, hoef je je achteraf niet schuldig te voelen.
Je bent jezelf niet, daar is 'niks' aan te doen, dat heeft als gevolg dat je niet geniet. Maar geef alsjeblieft, hoe beperkt ook, je ongeboren kindje ook op een positieve manier wat aandacht.
vrijdag 21 maart 2008 om 20:54
Intiem, wat vreselijk zwaar voor je, dat het gevoel na de bevalling ook niet wegtrok! Ik was daar tijdens de zs wel heel bang voor, maar gelukkig was ook dat een herhaling van de eerste keer. Was ook heel bang voor een zs psychose, je hebt daar toch een verhoogde kans op... Was ook de reden waarom ik de ad moest blijven doorslikken na de bevalling, om de kansen daarop te verkleinen.
Laulau, als je toch bv wilt geven en wel ad wilt slikken, dan kun je zoloft slikken. Dat mag je combineren met bv. Het gevoel dat het niet prettig is dat je kind ook na de bevalling nog afhankelijk van je is, herken ik wel. Die afhaneklijkheid vind ik ook heel vervelend, maar tot nu toe niet vervelend genoeg om geen bv te geven.
Fleurtje, ik dnek van wel. Heb het artikel nog niet gelezen, moet het nog toegestuurd krijgen.
Laulau, als je toch bv wilt geven en wel ad wilt slikken, dan kun je zoloft slikken. Dat mag je combineren met bv. Het gevoel dat het niet prettig is dat je kind ook na de bevalling nog afhankelijk van je is, herken ik wel. Die afhaneklijkheid vind ik ook heel vervelend, maar tot nu toe niet vervelend genoeg om geen bv te geven.
Fleurtje, ik dnek van wel. Heb het artikel nog niet gelezen, moet het nog toegestuurd krijgen.
zaterdag 22 maart 2008 om 04:01
Goh, jeetje......het doet me toch goed om jullie "negatieve" reacties te lezen en vooral de juist postivie reacties op jullie kinderen na de bevalling! Ik heb zojuist zelf een topic geplaatst over "ik denk dat ik geen kinderen wil" maar merk hier voor het eerst dat ik toch niet de enige ben die een pre-nataledepressie heeft gehad! En vooral de leuke reacties op de kinderen die er nu toch zijn....ik word er jaloers van, want voor mij lijkt het nu nog een onmogelijke opgave!
zondag 23 maart 2008 om 18:23
branwen en laulau wat verschrikkelijk voor jullie! ik vind het roze wolk gedoe grote onzin, ik vind sowieso hier in nederland dat je overal en altijd maar moet genieten en volgens mij kan dat helemaal niet. ik denk dat je het jezelf alleen maar moeilijk maakt door te verwachten dat je altijd moet genieten. maar dat terzijde.
wat jullie beschrijven gaat veel verder. wat zwaar! ik kan me ook voorstellen dt jullie je schuldig voelen. nou ik heb verder niks zinnings toe te voegen, alleen maar heel veel sterkte toegewenst.
wat jullie beschrijven gaat veel verder. wat zwaar! ik kan me ook voorstellen dt jullie je schuldig voelen. nou ik heb verder niks zinnings toe te voegen, alleen maar heel veel sterkte toegewenst.
zondag 23 maart 2008 om 18:32
ik had een bladzijde niet gelezen toen ik zonet reageerde zie ik nu. ook verscrhikkelijk voor intiem
en ik vind het dus helemaal geen domme opmerking van meis geloof ik dat bv niet aan haar besteed is. logisch toch dat ze dat zegt? als je je zo rot voelt door je zwangerschap dan vind ik dat logisch. misschien, hopelijk, voelt het na de bevalling anders en probeert ze het toch.
ik ben heel erg voor bv, heb het zelf 7,5 maand gegeven. maar de gezondheid van moeders, of het nu lichamelijk is of geestelijk vind ik net iets belangrijker.
maar goed, zullen we dit niet laten ontaarden in een pro of contra bv discussie?
en ik vind het dus helemaal geen domme opmerking van meis geloof ik dat bv niet aan haar besteed is. logisch toch dat ze dat zegt? als je je zo rot voelt door je zwangerschap dan vind ik dat logisch. misschien, hopelijk, voelt het na de bevalling anders en probeert ze het toch.
ik ben heel erg voor bv, heb het zelf 7,5 maand gegeven. maar de gezondheid van moeders, of het nu lichamelijk is of geestelijk vind ik net iets belangrijker.
maar goed, zullen we dit niet laten ontaarden in een pro of contra bv discussie?
maandag 24 maart 2008 om 12:46
O o, wat ene heftige reacties, IK snap niet dat anderen zich druk kunnen maken als ik zeg dat BV niet aan mij besteed is, het is gewoon zo, iedereen mag toch kiezen waar die zichzelf prettig bij voelt? Alsof ik mijn baby iets aandoe omdat ik hem of haar niet uit mn borsten laat drinken!!! alsof je je niet beter prettig kan voelen bij het geven van een fles dan rot omdat je nou eenmaal moet (ook voor de baby dus he)!
Ik ken uit mijn omgeving ongeveer net zoveel goede als slechte ervaringen in het geven van BV, en de slechte ervaringen mondden meestal uit in grote frustraties bij moeders die aan zichzelf gingen twijfelen en waarvan de kraamtijd helemaal niet erg leuk meer was, die zijn opgelucht overgestapt op de fles...waarmee ik niet wil zeggen dat de fles beter is, maar voor sommigen dus een uitkomst, en vooral voor mij, waarom met tegenzin aan beginnen? alsof het dan gaat lukken? (hoe mijn opmerking dat het niet aan mij besteed is dom kan zijn...daar ben ik geloof ik te dom voor om te bergrijpen, hoe kan van een voorkeur domheid spreken?)
Kom op dames, niet zo veroordelen, we hebben toch allemaal onze eigen voorkeuren (thuis bevallen, in ziekenhuis, met of zonder pijnstilling, SBS camera, met of zonder zussen en andere belangstellenden), laten we blij zijn met die keuzevrijheid die we altijd zo verdegigen als het om andere culturen gaat!! nou, tijdens de zwangerschap weinig gemerkt van onze tolerantie, dat helpt ook zeker niet tegen donkere wolken!
Rrinkje, helemaal me je eens, maar ik moest dit toch even kwijt ;)
Ik ken uit mijn omgeving ongeveer net zoveel goede als slechte ervaringen in het geven van BV, en de slechte ervaringen mondden meestal uit in grote frustraties bij moeders die aan zichzelf gingen twijfelen en waarvan de kraamtijd helemaal niet erg leuk meer was, die zijn opgelucht overgestapt op de fles...waarmee ik niet wil zeggen dat de fles beter is, maar voor sommigen dus een uitkomst, en vooral voor mij, waarom met tegenzin aan beginnen? alsof het dan gaat lukken? (hoe mijn opmerking dat het niet aan mij besteed is dom kan zijn...daar ben ik geloof ik te dom voor om te bergrijpen, hoe kan van een voorkeur domheid spreken?)
Kom op dames, niet zo veroordelen, we hebben toch allemaal onze eigen voorkeuren (thuis bevallen, in ziekenhuis, met of zonder pijnstilling, SBS camera, met of zonder zussen en andere belangstellenden), laten we blij zijn met die keuzevrijheid die we altijd zo verdegigen als het om andere culturen gaat!! nou, tijdens de zwangerschap weinig gemerkt van onze tolerantie, dat helpt ook zeker niet tegen donkere wolken!
Rrinkje, helemaal me je eens, maar ik moest dit toch even kwijt ;)
maandag 24 maart 2008 om 13:16
pffff....
deze (2e) zwangerschap loopt voor mij ook niet zoals ik het me van tevoren voorgesteld had hoor! Je bent dus niet de enige!
Vanaf ongeveer 8/9 weken bijna continue misselijk, moe, en echt genieten van de zwangerschap is me tot nu toe niet gelukt. In het begin bloedverlies waar ik me zorgen over maakte, toen of de echo wel goed was, en nu omdat ik nog niks voel (terwijl ik weet dat dat bij deze termijn nog helemaal niet hoeft).
Ik kijk uit naar de 20 weken echo (maar maak me ook weer zorgen)
Verder maak ik me zorgen of het straks als het kindje er is allemaal wel gaat lukken met een ondernemende dreumes/peuter erbij.
Ik maak me gewoon teveel zorgen en maak mezelf daarmee af en toe helemaal gek!
(het kindje is bij ons trouwens helemaal gepland maar dat zegt dus helemaal niets over de gevoelens die je kan hebben :()
Veel sterkte, en succes bij de psycholoog!
deze (2e) zwangerschap loopt voor mij ook niet zoals ik het me van tevoren voorgesteld had hoor! Je bent dus niet de enige!
Vanaf ongeveer 8/9 weken bijna continue misselijk, moe, en echt genieten van de zwangerschap is me tot nu toe niet gelukt. In het begin bloedverlies waar ik me zorgen over maakte, toen of de echo wel goed was, en nu omdat ik nog niks voel (terwijl ik weet dat dat bij deze termijn nog helemaal niet hoeft).
Ik kijk uit naar de 20 weken echo (maar maak me ook weer zorgen)
Verder maak ik me zorgen of het straks als het kindje er is allemaal wel gaat lukken met een ondernemende dreumes/peuter erbij.
Ik maak me gewoon teveel zorgen en maak mezelf daarmee af en toe helemaal gek!
(het kindje is bij ons trouwens helemaal gepland maar dat zegt dus helemaal niets over de gevoelens die je kan hebben :()
Veel sterkte, en succes bij de psycholoog!
maandag 24 maart 2008 om 18:58
Oh, wordt het weer zo'n discussie................
Laat iemand toch fijn zelf weten of ze BV geeft of niet. Ik neem aan dat de (a.s.) moeder in kwestie voor zichzelf motiverende redenen genoeg heeft om een keuze te maken, wetende dat BV nogal flink gepromoot wordt.
Juist als een moeder dan nog steeds voor NIET kiest, zal ze daar wel haar goeie redenen voor hebben lijkt me. Je kunt niet over andervrouws keuze een oordeel vellen, want je bent haar ten slotte niet.
Laat iemand toch fijn zelf weten of ze BV geeft of niet. Ik neem aan dat de (a.s.) moeder in kwestie voor zichzelf motiverende redenen genoeg heeft om een keuze te maken, wetende dat BV nogal flink gepromoot wordt.
Juist als een moeder dan nog steeds voor NIET kiest, zal ze daar wel haar goeie redenen voor hebben lijkt me. Je kunt niet over andervrouws keuze een oordeel vellen, want je bent haar ten slotte niet.
dinsdag 25 maart 2008 om 11:56
mmm, dit was niet bepaald mijn bedoeling van dit topic...
Maar geeft wel goed aan wat een zwangerschap voor mij (en zij die mijn gevoel herkennen) nog lastiger maakt: continu mensen die denken dat ze het recht hebben om zich met je te bemoeien.
Bv is het beste, je mag niet roken, je mag niet drinken, je moet op tijd naar bed, je mag dit niet eten, je moet dat eten....
Ik vind het heel vals dat mensen die echt geen idee hebben wat een depressie met je doet tijdens je zwangerschap er zo over vallen dat iemand heel bewust kiest voor geen bv.
Je kan niemand de schuld geven van de depressie behalve je hormonen. Maar geen bv geven kan je zo'n opgelucht gevoel geven: na 9 mnd is je lichaam weer van jou.
Ik ben er van overtuigd dat het voor een kind veel schadelijker is als hij/zij een gestresste, depressieve moeder heeft, dan wanneer hij/ zij flesvoeding krijgt.
Wel eens gehoord van affectieve verwaarlozing? Krijgt een kind niet van een fles hoor.
En nu wil ik niks meer horen over wat er beter is en wat niet, want daar is dit topic niet voor.
Maar geeft wel goed aan wat een zwangerschap voor mij (en zij die mijn gevoel herkennen) nog lastiger maakt: continu mensen die denken dat ze het recht hebben om zich met je te bemoeien.
Bv is het beste, je mag niet roken, je mag niet drinken, je moet op tijd naar bed, je mag dit niet eten, je moet dat eten....
Ik vind het heel vals dat mensen die echt geen idee hebben wat een depressie met je doet tijdens je zwangerschap er zo over vallen dat iemand heel bewust kiest voor geen bv.
Je kan niemand de schuld geven van de depressie behalve je hormonen. Maar geen bv geven kan je zo'n opgelucht gevoel geven: na 9 mnd is je lichaam weer van jou.
Ik ben er van overtuigd dat het voor een kind veel schadelijker is als hij/zij een gestresste, depressieve moeder heeft, dan wanneer hij/ zij flesvoeding krijgt.
Wel eens gehoord van affectieve verwaarlozing? Krijgt een kind niet van een fles hoor.
En nu wil ik niks meer horen over wat er beter is en wat niet, want daar is dit topic niet voor.
