Kinderen
alle pijlers
Waarom wordt de vader toch altijd vergeten?
maandag 9 juni 2008 om 21:56
Hoe vaak ik wel niet de vraag krijg hoe ik toch in hemelsnaam fulltime werken met 2 kinderen combineer. Iedereen die ik nieuw leer kennen of voor het eerst hoort dat ik fulltime werk en 2 kinderen heb, stelt deze vraag.
Navraag bij mijn vriend leert dat deze vraag hem nu werkelijkwaar nog nooit gesteld is. Wel is hem eens gevraagd wat ik voor werk doe. Als dan aan de orde komt dat ik fulltime werk, is ook wel eens tegen hem gezegd ' goh, dat is zwaar voor je vrouw'. Mijn vriend was bijkans beledigd. Alsof hij geen drol uitvoerd thuis.
Vorige week helemaal een mooie: nam bezoekende collega's uit de UK mee uit eten. Een land waar toch behoorlijk vaak door moeders fulltime gewerkt wordt. Werd er gevraagd hoe ik dat deed met de kinderen, nu ik hen mee uit eten nam.
Wat is dat? Waarom bedenkt niemand uit zichzelf dat er over het algemeen ook een vader in het spel is, die ook zijn handjes laat wapperen?
Herkenbaar?
Navraag bij mijn vriend leert dat deze vraag hem nu werkelijkwaar nog nooit gesteld is. Wel is hem eens gevraagd wat ik voor werk doe. Als dan aan de orde komt dat ik fulltime werk, is ook wel eens tegen hem gezegd ' goh, dat is zwaar voor je vrouw'. Mijn vriend was bijkans beledigd. Alsof hij geen drol uitvoerd thuis.
Vorige week helemaal een mooie: nam bezoekende collega's uit de UK mee uit eten. Een land waar toch behoorlijk vaak door moeders fulltime gewerkt wordt. Werd er gevraagd hoe ik dat deed met de kinderen, nu ik hen mee uit eten nam.
Wat is dat? Waarom bedenkt niemand uit zichzelf dat er over het algemeen ook een vader in het spel is, die ook zijn handjes laat wapperen?
Herkenbaar?
dinsdag 10 juni 2008 om 10:09
Hier hetzelfde: er wordt regelmatig tegen mij gezegd dat ik 'geluk heb' met zo'n man, die ook een deel van de week voor de kinderen zorgt. Andersom krijgt hij dat nooit te horen, dat hij geluk heeft met een vrouw die een deel van de week zorgt. En mensen denken om de een of andere reden ook dat hij heeeeel veeeel in het huishouden doet, omdat hij een bedrijf aan huis heeft en dus veel thuis is.
dinsdag 10 juni 2008 om 10:28
O, maar dat doe ik al
! Helpt mijn collega's er aan herinneren dat ik die dag niet beschikbaar ben voor werk en alleen maar voor mijn kind. Ook wel parttimedag genoemd. ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
Arwen, laatst zei ook iemand: 'dat is wel pittig, vier dagen werken en een kind'. Nee hoor, helemaal niet, omdat alles thuis en op het werk zo goed is geregeld en mijn prakkie klaar staat/gemaakt wordt als ik thuis kom. Ik heb zo'n heerlijke man
Zit nu wel in mijn vrije week mijn werkmail te checken.....
dinsdag 10 juni 2008 om 10:33
Dat lijkt toch nog een vrij groot mentaliteitsverschil te zijn met België. Jullie worden erop aangepsproken als je 'te veel' werkt, hier is het heel normaal om fulltime te werken, en wordt zelfs soms wat denigrerend gedaan over thuisblijf-mama's en moeders die hun werk sterk terugschroeven. Dat is eigenlijk ook niet zo leuk lijkt me 
De gulden middenweg moet nog gevonden worden denk ik
De gulden middenweg moet nog gevonden worden denk ik
dinsdag 10 juni 2008 om 10:41
De enige keer dat ik me er aan stoor is als de kinderen er zelf aan mee doen (zijn kids zijn er om het weekend). Die komen met alles bij mij, vinden het de gewoonste zaak als ik kook, schoonmaak, etc.. En papa dan? Vraag ik dan weleens..."die is even bezig, dus die storen we niet, die heeft de hele week gewerkt" Ahum, ik OOK en ik ben ruim 6 maanden zwanger, dus ik stel toch voor dat papa je even helpt. Voor hen is het een wonder dat papa kookt, terwijl bij ons de verdeling zo is dat papa eigenlijk altijd kookt, maar ik blijf na 4 jaar nog steeds horen: fijn hè, dat papa jou zo helpt en jij het niet hoeft te doen 
De emancipatie heeft nog een lange weg te gaan....
De emancipatie heeft nog een lange weg te gaan....
dinsdag 10 juni 2008 om 10:54
Vind het een beetje raar dat er zo'n enorm verschil wordt gemaakt in verzorgen versus oppassen. Als jij op het kind van een ander past dan verzorg je die toch ook? Je geeft dat kind toch ook te eten en te drinken, let op dat ie geen rare toeren uithaalt, verschoont luiers etc? Of zit je dan op de bank te niksen?
Ben het er wel mee eens dat er nog steeds (teveel) onderscheid wordt gemaakt in hoe de zorgverdeling voor de kinderen is geregeld tussen mannen en vrouwen en ik maak uit de reacties op dat je het, hoe dan ook, nooit goed doet. Er zal nooit een gulden middenweg komen omdat mensen nu eenmaal verschillende meningen hebben, nu en in de toekomst.
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 10 juni 2008 om 11:24
Vind ik een goeie van je Dannas..
Mijn vriend werkt dan fulltime en ik parttime maar hij vind het maar al te leuk om van alles te doen hoor..
Doet veel in het huishouden, wij gaan er voor de nachtvoeding om en om uit.. loopt stukken met hem als mams in het weekend ff uitslaapt. Noem het maar op, volgens mij geeft hij vaker eten dan ik.
En idd het wordt alleen maar aan mij gevraagd of ik het red, nou ik mag mijn handen dicht knijpen met zo`n vriend, daarom ga ik ook met hem trouwen ;-P
Mijn vriend werkt dan fulltime en ik parttime maar hij vind het maar al te leuk om van alles te doen hoor..
Doet veel in het huishouden, wij gaan er voor de nachtvoeding om en om uit.. loopt stukken met hem als mams in het weekend ff uitslaapt. Noem het maar op, volgens mij geeft hij vaker eten dan ik.
En idd het wordt alleen maar aan mij gevraagd of ik het red, nou ik mag mijn handen dicht knijpen met zo`n vriend, daarom ga ik ook met hem trouwen ;-P
dinsdag 10 juni 2008 om 14:04
Ze worden niet vergeten. Bijna iedereen gaat er voetstoots vanuit dat vrouwen het wel op zich nemen, dat wel, maar als een man zich dan en plein public bezig houdt met zijn kind, valt dat juist ontzettend op. Ik moest onlangs voor mijn werk naar het buitenland, en heb mijn man en (nog borstgevoede) zoon meegenomen, en ik kreeg me toch een boel commentaar over hoe geweldig het toch was dat mijn man dat deed (en zelfs dat voor een kind zorgen voor mannen toch echt veel moeilijker is), terwijl een man die vrouw en kind had meegenomen helemaal niks daarover hoorde.
dinsdag 10 juni 2008 om 14:14
Vreemd. Ik kreeg nooit wat vreemds te horen toen ik fulltime werkte en man vaker thuis was, krijg ook nog steeds geen opmerkingen sinds ik vrijwel niet meer werk en man meer dan fulltime weg is. Ik denk dat het toch een beetje aan jezelf ligt, hoe je eventuele opmerkingen opvat.
Ik vraag aan andere vrouwen ook wel 'ns watvoor werk ze doen/hoevaak/waar de kindjes zijn/etc., uit pure interesse en als ik dan hoor dat vader op dat moment voor zijn kinderen zorgt ipv aan het werk, zeg ik ook iets als 'hee, goed man!', juist omdat het nog zo weinig voorkomt!
Maar dat wordt dan kennelijk ook beledigend opgevat? Moet niet gekker worden.
Ik vraag aan andere vrouwen ook wel 'ns watvoor werk ze doen/hoevaak/waar de kindjes zijn/etc., uit pure interesse en als ik dan hoor dat vader op dat moment voor zijn kinderen zorgt ipv aan het werk, zeg ik ook iets als 'hee, goed man!', juist omdat het nog zo weinig voorkomt!
Maar dat wordt dan kennelijk ook beledigend opgevat? Moet niet gekker worden.
dinsdag 10 juni 2008 om 14:23
Nou, ik erger me er niet (altijd) aan, maar het verbaasd me inderdaad wel dat ik, bij een etentje van het werk, de vraag krijg "en hoe doen je dat nou met de kinderen dan??"
Eh.. nou.. die hebben ook een vader, zó praktisch
Verder erger ik me meer aan vrouwen, die zeggen dat ze 'mogen werken' van hun man
(hoezo, in stand houden van rollenpatroon)
Eh.. nou.. die hebben ook een vader, zó praktisch
Verder erger ik me meer aan vrouwen, die zeggen dat ze 'mogen werken' van hun man
(hoezo, in stand houden van rollenpatroon)
Later is nu
dinsdag 10 juni 2008 om 14:28
[quote]:
Nou, ik erger me er niet (altijd) aan, maar het verbaasd me inderdaad wel dat ik, bij een etentje van het werk, de vraag krijg "en hoe doen je dat nou met de kinderen dan??"
Eh.. nou.. die hebben ook een vader, zó praktisch
/quote]
Hahaha, ja, inderdaad. Hier hetzelfde tijdens een etentje: 'Waar is Kleine Soep'? Nou, gewoon thuis, in haar bed. 'O, vader past op'. Uh nee, vader is ook gewoon thuis, maar dan in de woonkamer, tv aan het kijken.
Gek he?
Of iemand die zei: 'Ja, maar ik had ook niet anders van soepman verwacht dat hij mee zou helpen.' Fijn dat hij aan de verwachtingen voldoet.
Nou, ik erger me er niet (altijd) aan, maar het verbaasd me inderdaad wel dat ik, bij een etentje van het werk, de vraag krijg "en hoe doen je dat nou met de kinderen dan??"
Eh.. nou.. die hebben ook een vader, zó praktisch
/quote]
Hahaha, ja, inderdaad. Hier hetzelfde tijdens een etentje: 'Waar is Kleine Soep'? Nou, gewoon thuis, in haar bed. 'O, vader past op'. Uh nee, vader is ook gewoon thuis, maar dan in de woonkamer, tv aan het kijken.
Gek he?
Of iemand die zei: 'Ja, maar ik had ook niet anders van soepman verwacht dat hij mee zou helpen.' Fijn dat hij aan de verwachtingen voldoet.
dinsdag 10 juni 2008 om 14:48
Als mijn vriend nog eens een avondje met vrienden (en dus zonder mij en zoon) de kroeg induikt, dan vindt iedereen dat gewoon helemaal normaal. Terwijl, als ik dat doe (en dus zonder man en zoon), dan krijg ik wel 10 keer op zo'n avond te horen "En waar is Zoon?".
Aan zijn vader wordt die vraag nooit gesteld. Ik vind het eigenlijk best grappig.
Ik antwoord ook meestal "Shit, ik wist dat ik iets vergeten was"
Aan zijn vader wordt die vraag nooit gesteld. Ik vind het eigenlijk best grappig.
Ik antwoord ook meestal "Shit, ik wist dat ik iets vergeten was"
dinsdag 10 juni 2008 om 15:43
Ik heb dus dezelfde ervaring als Bambi, krijg ook echt zelden opmerkingen van anderen (misschien dan achter mijn rug om, maar in ieder geval niet rechtstreeks). Op mijn werk weten sommige collega's wel dat ik kinderen heb, maar er wordt mij zelden gevraagd hoe ik dat doe met opvang e.d. Men gaat er gewoon vanuit dat ik aanwezig ben en mijn werk doe. Dat mijn vriend ook een dag thuis is en meestal de kinderen brengt en haalt vindt men ook heel normaal.
Dat er soms opmerkingen worden gemaakt over hoe goed het is dat een man een dag voor de kinderen zorgt of bijvoorbeeld mee gaat op een dienstreis, dat is volgens mij voornamelijk omdat dat nog minder voorkomt. Vergeet niet dat het 1 generatie geleden nog het merendeel van de moeders niet buitenshuis werkte. Nu werkt het merendeel wel, dus in korte tijd is er heel veel veranderd. Op het moment dat het normaal is dat de man een (evenredig) deel van de zorg op zich neemt zul je daar niemand meer over horen.
Als vriend weg is en ik thuis moet blijven omdat de kinderen op bed liggen ben ik trouwens ook gewoon aan het oppassen hoor. Ik zou niet weten hoe ik het anders zou moeten noemen eigenlijk.
Dat er soms opmerkingen worden gemaakt over hoe goed het is dat een man een dag voor de kinderen zorgt of bijvoorbeeld mee gaat op een dienstreis, dat is volgens mij voornamelijk omdat dat nog minder voorkomt. Vergeet niet dat het 1 generatie geleden nog het merendeel van de moeders niet buitenshuis werkte. Nu werkt het merendeel wel, dus in korte tijd is er heel veel veranderd. Op het moment dat het normaal is dat de man een (evenredig) deel van de zorg op zich neemt zul je daar niemand meer over horen.
Als vriend weg is en ik thuis moet blijven omdat de kinderen op bed liggen ben ik trouwens ook gewoon aan het oppassen hoor. Ik zou niet weten hoe ik het anders zou moeten noemen eigenlijk.
dinsdag 10 juni 2008 om 16:09
dinsdag 10 juni 2008 om 18:31
Als vriend en ik allebei weg willen en de kinderen liggen op bed, dan zal er 1 thuis moeten blijven (vanwege borstvoeding ben ik dat nu wat vaker). Dat noem ik echt oppassen: de enige reden dat ik dan thuis ben is dat ik de kinderen niet alleen kan laten. Met andere woorden: als ik een avond de hort ben dan past vriend op en als vriend weg, dan pas ik op. Ik snap het probleem eigenlijk niet zo.
dinsdag 10 juni 2008 om 18:36
dinsdag 10 juni 2008 om 18:44
Ja, ze zijn er toch, die opmerking heb ik echt al eens gehoord, en ook
"Mijn man vindt het niet erg dat ik werk... " (maar, ze is nu toch gestopt, want hij wilde ook geen hulp in de huishouding, dat was niet nodg vond hij, en het werd allemaal wel druk.. jaa, hij hielp ook wel eens mee hoor...)
"Mijn man vindt het niet erg dat ik werk... " (maar, ze is nu toch gestopt, want hij wilde ook geen hulp in de huishouding, dat was niet nodg vond hij, en het werd allemaal wel druk.. jaa, hij hielp ook wel eens mee hoor...)
Later is nu
dinsdag 10 juni 2008 om 21:06
Helemaal eens met Anky en Bambi. Ik vind het allemaal nogal gespeelde verontwaardiging. Het ís toch ook nog steeds niet normaal dat mannen en vrouwen de zorg evenredig verdelen. Mogen mensen dan alsjeblieft een beetje enthousiast doen over een man een dag thuisblijft voor zijn kinderen?
Overigens krijgt mijn man (die, heel ouderwets, werkweken van 80 uur maakt) zeer regelmatig de vraag hoe hij dat nou doet met de kinderen, of hij ze niet veel te weinig ziet en of hij ze doordeweek niet mist. Van zowel mannen als vrouwen.
Overigens krijgt mijn man (die, heel ouderwets, werkweken van 80 uur maakt) zeer regelmatig de vraag hoe hij dat nou doet met de kinderen, of hij ze niet veel te weinig ziet en of hij ze doordeweek niet mist. Van zowel mannen als vrouwen.
dinsdag 10 juni 2008 om 21:42
Trouwens, ik weet niet hoor maar ik vond het leven een stuk relaxter toen ik nog fulltime werkte. Ja, het was meer georganiseer en minder echte 'helemaal-alleen-voor-Bambi-tijd' want vrije uurtjes gingen op in daadwerkelijke quality-time voor de kinderen maar daar genoot ik ook van!
En als ik aan het werk was, was ik alleen maar aan het werk. Punt. Geen moeder, alleen maar werk. Werk wat ik leuk vond, waar ik goed in was, waar ik waardering voor kreeg. Man, wat een zaligheid was dát. Da's bij het zorgen voor je kinderen wel 's anders.
Dus ik snap die opmerkingen als 'is dat niet zwaar voor je fulltime werkende vrouw' ook niet zo goed. Je neemt je kinderen tenslotte niet ook nog eens méé naar het werk, of wel soms? Dus wát is er dan zo zwaar aan het fulltime werken in combi met kinderen? Ik kan niks bedenken.
En als ik aan het werk was, was ik alleen maar aan het werk. Punt. Geen moeder, alleen maar werk. Werk wat ik leuk vond, waar ik goed in was, waar ik waardering voor kreeg. Man, wat een zaligheid was dát. Da's bij het zorgen voor je kinderen wel 's anders.
Dus ik snap die opmerkingen als 'is dat niet zwaar voor je fulltime werkende vrouw' ook niet zo goed. Je neemt je kinderen tenslotte niet ook nog eens méé naar het werk, of wel soms? Dus wát is er dan zo zwaar aan het fulltime werken in combi met kinderen? Ik kan niks bedenken.
dinsdag 10 juni 2008 om 23:02
