Kinderen
alle pijlers
Waarom wordt de vader toch altijd vergeten?
maandag 9 juni 2008 om 21:56
Hoe vaak ik wel niet de vraag krijg hoe ik toch in hemelsnaam fulltime werken met 2 kinderen combineer. Iedereen die ik nieuw leer kennen of voor het eerst hoort dat ik fulltime werk en 2 kinderen heb, stelt deze vraag.
Navraag bij mijn vriend leert dat deze vraag hem nu werkelijkwaar nog nooit gesteld is. Wel is hem eens gevraagd wat ik voor werk doe. Als dan aan de orde komt dat ik fulltime werk, is ook wel eens tegen hem gezegd ' goh, dat is zwaar voor je vrouw'. Mijn vriend was bijkans beledigd. Alsof hij geen drol uitvoerd thuis.
Vorige week helemaal een mooie: nam bezoekende collega's uit de UK mee uit eten. Een land waar toch behoorlijk vaak door moeders fulltime gewerkt wordt. Werd er gevraagd hoe ik dat deed met de kinderen, nu ik hen mee uit eten nam.
Wat is dat? Waarom bedenkt niemand uit zichzelf dat er over het algemeen ook een vader in het spel is, die ook zijn handjes laat wapperen?
Herkenbaar?
Navraag bij mijn vriend leert dat deze vraag hem nu werkelijkwaar nog nooit gesteld is. Wel is hem eens gevraagd wat ik voor werk doe. Als dan aan de orde komt dat ik fulltime werk, is ook wel eens tegen hem gezegd ' goh, dat is zwaar voor je vrouw'. Mijn vriend was bijkans beledigd. Alsof hij geen drol uitvoerd thuis.
Vorige week helemaal een mooie: nam bezoekende collega's uit de UK mee uit eten. Een land waar toch behoorlijk vaak door moeders fulltime gewerkt wordt. Werd er gevraagd hoe ik dat deed met de kinderen, nu ik hen mee uit eten nam.
Wat is dat? Waarom bedenkt niemand uit zichzelf dat er over het algemeen ook een vader in het spel is, die ook zijn handjes laat wapperen?
Herkenbaar?
dinsdag 24 juni 2008 om 20:51
Dat het aan jezelf ligt vind ik niet altijd kloppen. Ik ben nu heel druk aan het solliciteren, maar het is me al een aantal keren overkomen dat me gevraagd werd hoe ik dacht dat te gaan combineren met 2 kleine kinderen, op zo'n toon van 'dat lukt je nooit'.
Manlief solliciteerde in dezelfde periode, hem werd die vraag nooit gesteld. Ook is mij meerdere keren gevraagd waarom ik solliciteerde terwijl ik net een baby van *vul maar in* maanden had. Manlief hoorde dat nooit.
Manlief en ik raakten tegelijk onze baan kwijt, vlak nadat onze zoon werd geboren. Reacties op mij 'oh, wel lekker, heb je eindelijk tijd om van je kinderen te genieten, en je hebt het toch druk genoeg met 2 kleintjes'.
Reacties op hem 'oh wat érg voor je, je bent vast druk op zoek, hoe moet dat nu met jullie inkomen' (dat ik voor iets meer dan de helft van dat inkomen zorgde, daar hoorde je niemand over)
Toen ik nog werkte en 1 kind had hoorde ik bijna alleen maar 'hoe doe je dat toch', manlief nooit. Moet ik erbij zeggen dat ik bij een organisatie werkte waar het heel uitzonderlijk was als je bleef werken na de geboorte van een kind, laat staan meer dan 16 uur.
Mensen gaan er maar vanuit dat ik het lékker vind om nu thuis te zitten met een WW uitkering, snappen niet dat ik solliciteer (financiele aspect helemaal daargelaten, manlief hoort genoeg te verdienen voor ons allevier, dat dat niet zo is heeft nog niemand bedacht). Ze vinden het een buitenkansje dat ik mét WW lekker thuis voor de kinderen zorg, zoals een vrouw geacht wordt te doen.
Ik vind het vreselijk. Manlief ook, hij werkt nu meer dan 40 uur en vindt het helemaal niet leuk. Zijn baan wel, maar we merken dat hij langzaam veranderd in zó'n vader die moet vragen wanneer het fruithapje erin moet en waar de luiers liggen en daar balen we van.
Manlief solliciteerde in dezelfde periode, hem werd die vraag nooit gesteld. Ook is mij meerdere keren gevraagd waarom ik solliciteerde terwijl ik net een baby van *vul maar in* maanden had. Manlief hoorde dat nooit.
Manlief en ik raakten tegelijk onze baan kwijt, vlak nadat onze zoon werd geboren. Reacties op mij 'oh, wel lekker, heb je eindelijk tijd om van je kinderen te genieten, en je hebt het toch druk genoeg met 2 kleintjes'.
Reacties op hem 'oh wat érg voor je, je bent vast druk op zoek, hoe moet dat nu met jullie inkomen' (dat ik voor iets meer dan de helft van dat inkomen zorgde, daar hoorde je niemand over)
Toen ik nog werkte en 1 kind had hoorde ik bijna alleen maar 'hoe doe je dat toch', manlief nooit. Moet ik erbij zeggen dat ik bij een organisatie werkte waar het heel uitzonderlijk was als je bleef werken na de geboorte van een kind, laat staan meer dan 16 uur.
Mensen gaan er maar vanuit dat ik het lékker vind om nu thuis te zitten met een WW uitkering, snappen niet dat ik solliciteer (financiele aspect helemaal daargelaten, manlief hoort genoeg te verdienen voor ons allevier, dat dat niet zo is heeft nog niemand bedacht). Ze vinden het een buitenkansje dat ik mét WW lekker thuis voor de kinderen zorg, zoals een vrouw geacht wordt te doen.
Ik vind het vreselijk. Manlief ook, hij werkt nu meer dan 40 uur en vindt het helemaal niet leuk. Zijn baan wel, maar we merken dat hij langzaam veranderd in zó'n vader die moet vragen wanneer het fruithapje erin moet en waar de luiers liggen en daar balen we van.
dinsdag 24 juni 2008 om 22:44
Maar hoe komt het dan dat ze het wéten, dat je twee kleine kinderen hebt? Staan ze in je c.v.? Heb het er gewoon niet over zou ik zeggen, tenzij er nadrukkelijk naar gevraagd wordt en geef dan niet meer antwoord dan strikt noodzakelijk.
woensdag 25 juni 2008 om 15:05
Je gaat toch in een gesprek iets over jezelf vertellen? Je stelt je voor, ze vragen meestal wel of je getrouwd bent en dergelijke.
Tuurlijk staan mijn kinderen niet in mijn CV, maar ook omdat ik tijdens mijn verlof eruit ben gegooid moet ik wel verklaren hoe dat gat in mijn cv komt.
Daarbij is het nou eenmaal niet mogelijk om het er níet over te hebben, aangezien het uiteindelijk toch aan bod komt ivm de opvang.
Die is wel goed geregeld, maar waarschijnlijk moeten er toch dingen aangepast worden op het moment dat ik aan de slag ga. (de dagen bijvoorbeeld, en ik kan maar op bepaalde dagen werken omdat ik dan opvang heb, als ik dat wil aanpassen kom ik weer op een wachtlijst, en dat vind ik prima, maar als een werkgever wil dat ik op dinsdag werk zal ik eerst opvang moeten regelen voor die dinsdag en dat kan zo 5/6 maanden duren bij het KDV, tenzij ik iemand heb die zolang wil oppassen)
Tuurlijk staan mijn kinderen niet in mijn CV, maar ook omdat ik tijdens mijn verlof eruit ben gegooid moet ik wel verklaren hoe dat gat in mijn cv komt.
Daarbij is het nou eenmaal niet mogelijk om het er níet over te hebben, aangezien het uiteindelijk toch aan bod komt ivm de opvang.
Die is wel goed geregeld, maar waarschijnlijk moeten er toch dingen aangepast worden op het moment dat ik aan de slag ga. (de dagen bijvoorbeeld, en ik kan maar op bepaalde dagen werken omdat ik dan opvang heb, als ik dat wil aanpassen kom ik weer op een wachtlijst, en dat vind ik prima, maar als een werkgever wil dat ik op dinsdag werk zal ik eerst opvang moeten regelen voor die dinsdag en dat kan zo 5/6 maanden duren bij het KDV, tenzij ik iemand heb die zolang wil oppassen)
