Kinderen
alle pijlers
Wanneer ben je een goede moeder?
maandag 28 april 2008 om 18:36
Welke kwaliteiten vind jij belangrijk in het ouderschap en in dit geval specifiek het moederschap? Ik noem dit specifiek omdat vrouwen naar mijn idee eerder last hebben van schuldgevoelens wanneer hun eigen norm niet gehaald wordt, vaders schijnen daar minder last van te hebben. Denk ik.
Wat is jouw norm? Wanneer ben je een goede moeder?
Wat is jouw norm? Wanneer ben je een goede moeder?
maandag 28 april 2008 om 20:08
Leuke vraag, Bambi!
Het rijtje van Toet vind ik helemaal niet eng, dat zijn de basisdingen. Op jouw vraag, Supersmollie, wie dat kan, durf ik volmondig en zonder op te scheppen "IK" te roepen. En ik zou eraan willen toevoegen dat je een goede moeder bent als je je kind accepteert zoals hij/zij is.
Mijn oudste kind wordt 16, en dan begin je resultaat te zien :-)). Ze is een evenwichtige puber die lol in haar leven heeft, haar eigen mening kan vormen én durft te geven, zich inzet voor anderen zonder haar eigen belang uit het oog te verliezen. En als ik haar dan zo zie lopen, dan denk ik met regelmaat: dat hebben wij toch maar leuk gedaan. Ook al heb ik zo vaak getwijfeld of ik het wel goed deed, vond ik andere moeders altijd veel beter (als in: geduldiger, of creatiever, of gezelliger), als ik naar haar kijk, dan vind ik dat ik best trots mag zijn op mijn kwaliteiten als moeder.
Het rijtje van Toet vind ik helemaal niet eng, dat zijn de basisdingen. Op jouw vraag, Supersmollie, wie dat kan, durf ik volmondig en zonder op te scheppen "IK" te roepen. En ik zou eraan willen toevoegen dat je een goede moeder bent als je je kind accepteert zoals hij/zij is.
Mijn oudste kind wordt 16, en dan begin je resultaat te zien :-)). Ze is een evenwichtige puber die lol in haar leven heeft, haar eigen mening kan vormen én durft te geven, zich inzet voor anderen zonder haar eigen belang uit het oog te verliezen. En als ik haar dan zo zie lopen, dan denk ik met regelmaat: dat hebben wij toch maar leuk gedaan. Ook al heb ik zo vaak getwijfeld of ik het wel goed deed, vond ik andere moeders altijd veel beter (als in: geduldiger, of creatiever, of gezelliger), als ik naar haar kijk, dan vind ik dat ik best trots mag zijn op mijn kwaliteiten als moeder.
.
maandag 28 april 2008 om 20:12
Ik zie de lijst van toet ook als basis, waar zo nu en dan gewoon in dit huis van afgeweken wordt.
MIjn kind blijft soms gewoon lekker een uurtje langer op omdat ik m zo weinig hebt gezien, of hij krijgt twee dagen achter elkaar pizza geeft omdat ie dat zo lekker vindt. Maar de norm is wel wat er op het lijstje staat. (in tegenstelling tot de norm van sommige gezinnen bij sbs6 die je soms ziet, waarbij de tweejarigen om elf uur savonds achter de biertafel in slaap storten achter papa en mama) Om maar even een tegenhanger neer te zetten.
MIjn kind blijft soms gewoon lekker een uurtje langer op omdat ik m zo weinig hebt gezien, of hij krijgt twee dagen achter elkaar pizza geeft omdat ie dat zo lekker vindt. Maar de norm is wel wat er op het lijstje staat. (in tegenstelling tot de norm van sommige gezinnen bij sbs6 die je soms ziet, waarbij de tweejarigen om elf uur savonds achter de biertafel in slaap storten achter papa en mama) Om maar even een tegenhanger neer te zetten.
maandag 28 april 2008 om 20:13
Ik snap wel dat je trots bent Mariannanas op zo'n evenwichtige puber. Ik snap in jouw geval ook dat dat een graadmeter is.
Maar even algemener: wat als het niet zo is? Maakt dat iemand een slechte moeder? Ik denk niet dat een kind compleet maakbaar is (om het zo maar te zeggen) sommige kinderen zijn bijvoorbeeld somberder dan de anderen. Als je kind niet goed in zijn of haar vel zit ben je toch niet direct een minder goede moeder?
Maar even algemener: wat als het niet zo is? Maakt dat iemand een slechte moeder? Ik denk niet dat een kind compleet maakbaar is (om het zo maar te zeggen) sommige kinderen zijn bijvoorbeeld somberder dan de anderen. Als je kind niet goed in zijn of haar vel zit ben je toch niet direct een minder goede moeder?
maandag 28 april 2008 om 20:13
Ik vind het lijstje ook wel meevallen. Maar ben net als Remma niet van de lijstjes, doe het zoals gezegd met name op intuïtie.
Toch denk ik, dat als je echt veel van je kind houd, je het toch wel goed zal doen. Want veel van je kind houden impliceert dat je er veel voor over hebt, naar je kind kijkt wie het is en wat het nodig heeft. Tenminste, dat impliceert het voor mij.
Toch denk ik, dat als je echt veel van je kind houd, je het toch wel goed zal doen. Want veel van je kind houden impliceert dat je er veel voor over hebt, naar je kind kijkt wie het is en wat het nodig heeft. Tenminste, dat impliceert het voor mij.
maandag 28 april 2008 om 20:15
Ik geloof ook niet zo in de maakbaarheid van een kind. Mijn overtuiging is dat je wel een kind kan beschadigen, maar niet 'beter' kan maken. Als je kind bijv. onzeker is, dan kan je het wel onzekerder maken (schaden), maar niet zeker. Wel kan je het leren met die onzekerheid om te gaan en een veilig huis geven. Maar dat maakt een kind niet ineens zeker van zichzelf.
maandag 28 april 2008 om 20:19
maandag 28 april 2008 om 20:26
Hahaha, ik heb nu alweer last van het schuldgevoel, hahaha. Omdat ik me echt niet kan vinden in dat lijstje en nu ineens allemaal mensen zie zeggen dat dat "gewoon" de basis is. Ik probeer te bedenken wat ik dan wel de basis vind, maar net als Remma is dat in ieder geval geen afstreeplijstje. Zit ie wel op zwemles? Check! Jippie, dus goede moeder.
Natuurlijk heb ik bepaalde dingen die ik belangrijk vind, zo vind ik een bieblidmaatschap vele malen belangrijker dan een zwemdiploma, ook al gaat hij dat heus wel krijgen, een zwemdiploma. Maar om daar mijn moederschap aan af te meten? Mijn moeder kon niet zwemmen, maar was een fantastisch mens. Dus kennelijk hebben haar ouders iets heel erg goed gedaan.
Volgens mij zit "een goede moeder" zijn in heel veel ongrijpbare dingen. Ik heb mijn eigen moeder bijvoorbeeld regelmatig hartgrondig vervloekt en nog steeds ben ik niet blind voor haar fouten. En toch, en toch, en toch... Als ik kijk naar wie ik zelf ben, naar wie mijn broer is, naar het gat dat onze moeder in ons leven heeft geslagen door dood te gaan, dan kan ik niet anders dan concluderen dat ze een hele goede moeder is geweest. En nog steeds besef ik regelmatig nú pas waarin hem dat allemaal zat. Dingen waar je als kind geen weet van hebt, die je soms pas kunt begrijpen als je zelf lang en breed volwassen bent en als je alle informatie hebt, waardoor je met terugwerkende kracht bedenkt "jezusmina, zo ver ging die liefde dus".
Dus nee, ik geloof niet in die afwerklijstjes. De meeste van die afwerklijstjes zijn niets anders dan gewoontes die bij "ons soort mensen" horen, en het feit dat je bij "ons soort mensen" hoort zegt niets over wat voor moeder je bent. De gemiddelde allochtone of buitenlandse (als in: Amerikaans, Frans, Japans, whatever) moeder zou bijvoorbeeld als dat de graadmeter was per definitie in de categorie slechte moeders vallen, en dat lijkt me natuurlijk pertinente onzin.
Natuurlijk heb ik bepaalde dingen die ik belangrijk vind, zo vind ik een bieblidmaatschap vele malen belangrijker dan een zwemdiploma, ook al gaat hij dat heus wel krijgen, een zwemdiploma. Maar om daar mijn moederschap aan af te meten? Mijn moeder kon niet zwemmen, maar was een fantastisch mens. Dus kennelijk hebben haar ouders iets heel erg goed gedaan.
Volgens mij zit "een goede moeder" zijn in heel veel ongrijpbare dingen. Ik heb mijn eigen moeder bijvoorbeeld regelmatig hartgrondig vervloekt en nog steeds ben ik niet blind voor haar fouten. En toch, en toch, en toch... Als ik kijk naar wie ik zelf ben, naar wie mijn broer is, naar het gat dat onze moeder in ons leven heeft geslagen door dood te gaan, dan kan ik niet anders dan concluderen dat ze een hele goede moeder is geweest. En nog steeds besef ik regelmatig nú pas waarin hem dat allemaal zat. Dingen waar je als kind geen weet van hebt, die je soms pas kunt begrijpen als je zelf lang en breed volwassen bent en als je alle informatie hebt, waardoor je met terugwerkende kracht bedenkt "jezusmina, zo ver ging die liefde dus".
Dus nee, ik geloof niet in die afwerklijstjes. De meeste van die afwerklijstjes zijn niets anders dan gewoontes die bij "ons soort mensen" horen, en het feit dat je bij "ons soort mensen" hoort zegt niets over wat voor moeder je bent. De gemiddelde allochtone of buitenlandse (als in: Amerikaans, Frans, Japans, whatever) moeder zou bijvoorbeeld als dat de graadmeter was per definitie in de categorie slechte moeders vallen, en dat lijkt me natuurlijk pertinente onzin.
Am Yisrael Chai!
maandag 28 april 2008 om 20:33
Maar wat ik wel vind, wat ik eerder ook al zei, is dat je 'goed moederschap' wel kan afmeten aan de omgeving waarin je opgroeit en opvoedt. Hier is het heel normaal om je kind een tartaartje bij het eten te geven, in India zullen ze dat vreemder vinden. Een tosti is hier prima als lunch, in Israel hoef je dat niet te proberen. Als voorbeeld.
Ik zie mezelf als wereldburger, en probeer mijn kinderen zo op te voeden. In Amerika ben je in eerste instantie Amerikaan.
Ik wil mijn kinderen zo opvoeden dat ze een solide basis hebben om uit te vliegen. Die basis bestaat uit een aantal dingen: liefde, aandacht, goede voeding, beweging, culturele opvoeding, grenzen, medemenselijkheid, flexibilieteit, nog meer liefde, etc. Het hele zwikkie. Ik hoop dat mijn kinderen zichzelf overstijgen, dat ze zich ontwikkelen met hun specifieke talenten, maar liefst wel binnen mijn normen en waarden. En dat ze met hun basis het later GOED krijgen.
Ik zie mezelf als wereldburger, en probeer mijn kinderen zo op te voeden. In Amerika ben je in eerste instantie Amerikaan.
Ik wil mijn kinderen zo opvoeden dat ze een solide basis hebben om uit te vliegen. Die basis bestaat uit een aantal dingen: liefde, aandacht, goede voeding, beweging, culturele opvoeding, grenzen, medemenselijkheid, flexibilieteit, nog meer liefde, etc. Het hele zwikkie. Ik hoop dat mijn kinderen zichzelf overstijgen, dat ze zich ontwikkelen met hun specifieke talenten, maar liefst wel binnen mijn normen en waarden. En dat ze met hun basis het later GOED krijgen.
maandag 28 april 2008 om 20:36
Als je in Nederland woont, is zwemles heel belangrijk, omdat er op elke hoek een sloot of een plas of een gracht ligt. In Belgie is dat al veel minder. Hier is verkeersinzicht weer heel belangrijk, omdat de wegen hier ontzettend gevaarlijk zijn. Iemand in Belgie zal eerder vaak gaan fietsen of lopen met z'n kind dan het naar zwemles sturen. Maakt dat een slechte ouder? Nee.
Gezonde voeding: ik vind dat gevarieerd eten, maar een vegetarier vindt mijn menu waarschijnlijk helemaal niet gezond. Ik zal misschien eerder knutselen met mijn kind, jij zal musiceren.
Ik denk niet dat je ouderschap in een lijstje kunt vangen. Maar ik denk wel dat iedereen in z'n achterhoofd z'n eigen 'lijstje' heeft waaraan ie zou willen voldoen.
maandag 28 april 2008 om 20:46
:
Je bent een goede moeder wanneer je je kinderen
leuk vindt ook al zijn ze dat objectief gezien niet altijd,
niet slaat,
ze gezond te eten geeft,
hen beschermt voor gevaren,
ze leert te liefhebben,
ze op tijd naar bed stuurt,
ze steunt bij nieuwe dingen leren,
leert dat ze dingen zelf kunnen,
leert dat de wereld niet altijd eerlijk is,
laat zien dat je te vertrouwen bent,
leert grenzen aan te geven,
leert beleefd te zijn tegen anderen,
knuffelt,
voorleest,
hun rust gunt,
elke week naar zwemles brengt,
zo nu en dan meeneemt naar de Mac ook al vind je er zelf niks aan,
ook eens voor de t.v. vandaan haalt om met ze te knutselen of stoeien,
genoeg gelegenheid geeft voor lichaamsbeweging,
leert na te denken over de wereld,
niet op laat groeien in een keurslijf.
leert dat er regels en wetten zijn,
leert lol te hebben,
zo nu en dan schone kleren geeft,
durft te zeggen "ik doe het niet altijd goed, maar ik hou ontzettend veel van jullie!"
Ik vind het een prachtige lijst, Toet. Ik kan me er wel in vinden. Over het algemeen lukt het me wel me hier aan te houden.
Toch vind ik het een moeilijk onderwerp, want zoals Mararoulette zegt; als je kind niet zo leuk opdroogt, is het dan jouw schuld, omdat je geen goeie moeder was? Kijk bijv. naar het topic van Iris "Wanneer hou je op met redden?". Dat is natuurlijk vreselijk wrang, als je kind ervoor kiest om het verkeerde pad op te gaan. Als moeder trek je dan de haren uit je kop van schuldgevoel, zo van; wat heb ik in godsnaam fout gedaan.
maandag 28 april 2008 om 20:46
Ja, hahaha, we zeggen hetzelfde hoor. Vandaar dat ik in mijn eerste reactie al zei: het zijn in mijn ogen twee verschillende vragen. Het een is volgens mij een praktische invulling van het ander. Ik denk dat "een goede moeder" in zoveel ongrijpbare dingen zit dat je daar achteraf maar een bepaald lijstje op probeert te plakken, omdat wat het echt is niet zo goed in woorden uit te drukken is. Ofzoiets.
Edit: ik bedoel volgens mij dat je nog steeds een slechte moeder kunt zijn als je wel braaf dat lijstje afwerkt, en ook een goede moeder kunt zijn als je dat lijstje volledig aan je laars lapt.
Am Yisrael Chai!
maandag 28 april 2008 om 20:48
Dat ook al sta je niet achter je kind zijn/ haar keus, maar dat ze dat zelf mogen ondervinden en dat als het fout gaat dat je er altijd voor ze bent.
Dat je oprecht blij bent voor ze, laat merken dat je trots op ze bent.
Luisterd oor...
Dat een kind ook een mening heeft en dat je daar als moeder ook naar moet luisteren en dan compromissen sluiten.
Een kind moet ook zijn eigen verantwoordelijkheid leren en je kan ze niet altijd beschermen, soms is ondervinden van bepaalde dingen veel leerzamer dan altijd maar te waarschuwen en te beschermen van stel dit en stel dat....Wie niet van zijn kind geniet, ziet het allermooiste niet!
Liefs,
Sanne
Dat je oprecht blij bent voor ze, laat merken dat je trots op ze bent.
Luisterd oor...
Dat een kind ook een mening heeft en dat je daar als moeder ook naar moet luisteren en dan compromissen sluiten.
Een kind moet ook zijn eigen verantwoordelijkheid leren en je kan ze niet altijd beschermen, soms is ondervinden van bepaalde dingen veel leerzamer dan altijd maar te waarschuwen en te beschermen van stel dit en stel dat....Wie niet van zijn kind geniet, ziet het allermooiste niet!
Liefs,
Sanne
maandag 28 april 2008 om 20:52
Mee eens, als je dat lijstje mechanisch afwerkt maar je voor de rest "koud" opstelt, dan gaat het alsnog mis.
En ook eens met Nijn en het voorbeeld van Iris: soms gaat het, ondanks alles wat je goed en zorgvuldig en met je hart hebt gedaan, alsnog mis en dat maakt je dan niet automatisch een slechte moeder.
Moelluke materie eigenlijk.
.
dinsdag 29 april 2008 om 21:25
Zohee, interessante bijdrages, dames.
Moeilijk he? Is niet zo makkelijk te omschrijven, wat dat 'goede moederschap' nu exact omvat. Denk dat de meesten onder ons in elk geval dezelfde zaken belangrijk vinden; liefde, veiligheid, aandacht, ontwikkelingsvrijheid, het hele riedeltje. Je mag in elk geval hopen dat je over een X- aantal jaar met genoegen naar je kind kan kijken/luisteren en bedenken dat je het zo rot nog niet gedaan hebt. Heeft ook wel met stuk mazzel te maken, denk ik. Qua karakter van het kind. Zo kan de jeugdbeleving van meerdere kinderen uit 1 gezin op latere leeftijd heel verschillend zijn terwijl ze dezelfde opvoeding kregen. Daar moet ik af en toe ineens aan denken, vandaar dat ik deze vraag stelde.
Maar verder nog: Kinderen zijn van nature enorm loyaal naar hun ouders toe, in hoeverre is die beleving van het kind een graadmeter in dat moederschap? Mijn moeder denkt ook dat ik zo'n leuk mens ben geworden *kuch* dankzij haar opvoeding terwijl ik denk: 'euhm, sorrie mam, maar je hebt best wat belangrijke steekjes laten vallen, vroegah.' En dat zijn steekjes die ik eigenlijk pas zag toen ik zélf kinderen had. Dingen die ik echt nooit zou doen. Als kind vond ik het normaal, ik wist niet beter en uit loyaliteit denk ik. Je moeder is gewoon je moeder en zolang er geen dooien of gewonden vallen, is ze voor jou als kind gewoon de beste.
Nou ja, gewoon wat overdenkingen. Ben benieuwd hoe jullie dat zien.
Moeilijk he? Is niet zo makkelijk te omschrijven, wat dat 'goede moederschap' nu exact omvat. Denk dat de meesten onder ons in elk geval dezelfde zaken belangrijk vinden; liefde, veiligheid, aandacht, ontwikkelingsvrijheid, het hele riedeltje. Je mag in elk geval hopen dat je over een X- aantal jaar met genoegen naar je kind kan kijken/luisteren en bedenken dat je het zo rot nog niet gedaan hebt. Heeft ook wel met stuk mazzel te maken, denk ik. Qua karakter van het kind. Zo kan de jeugdbeleving van meerdere kinderen uit 1 gezin op latere leeftijd heel verschillend zijn terwijl ze dezelfde opvoeding kregen. Daar moet ik af en toe ineens aan denken, vandaar dat ik deze vraag stelde.
Maar verder nog: Kinderen zijn van nature enorm loyaal naar hun ouders toe, in hoeverre is die beleving van het kind een graadmeter in dat moederschap? Mijn moeder denkt ook dat ik zo'n leuk mens ben geworden *kuch* dankzij haar opvoeding terwijl ik denk: 'euhm, sorrie mam, maar je hebt best wat belangrijke steekjes laten vallen, vroegah.' En dat zijn steekjes die ik eigenlijk pas zag toen ik zélf kinderen had. Dingen die ik echt nooit zou doen. Als kind vond ik het normaal, ik wist niet beter en uit loyaliteit denk ik. Je moeder is gewoon je moeder en zolang er geen dooien of gewonden vallen, is ze voor jou als kind gewoon de beste.
Nou ja, gewoon wat overdenkingen. Ben benieuwd hoe jullie dat zien.
dinsdag 29 april 2008 om 21:54
@bambi, ja je hebt helemaal gelijk, kinderen zijn altijd loyaal naar hun ouders toe. En zullen in hun jeugd (behalve in de puberteit) niet snel hun ouders afvallen. Maar ik ben nu halverwege de twintig en ik merk dat ik nu al heel erg terugkijk op mijn jeugd. Ik zie de "foutjes" die er zijn gemaakt maar ik kijk enorm op naar mijn ouders en respecteer ze meer dan ooit.
Ja, er zijn dingen fout gegaan, maar ik ben echt goed terecht gekomen. Ze hebben me de havo doorgeholpen en waren er altijd voor me. Later leer je die dingen pas te waarderen denk ik. Ik hou onvoorwaardelijk veel van mijn ouders. Het contact met mijn biologische vader heb ik nu definitief verbroken, hij was er niet, hij wilde me niet , en ik ben ontzettend gelukkig dat ik er een lieve vader voor terug heb gekregen die me wel wilde en er nog steeds altijd voor me is.
Dat is voor mij de definitie van een goede moeder/ouder.
Ja, er zijn dingen fout gegaan, maar ik ben echt goed terecht gekomen. Ze hebben me de havo doorgeholpen en waren er altijd voor me. Later leer je die dingen pas te waarderen denk ik. Ik hou onvoorwaardelijk veel van mijn ouders. Het contact met mijn biologische vader heb ik nu definitief verbroken, hij was er niet, hij wilde me niet , en ik ben ontzettend gelukkig dat ik er een lieve vader voor terug heb gekregen die me wel wilde en er nog steeds altijd voor me is.
Dat is voor mij de definitie van een goede moeder/ouder.
dinsdag 29 april 2008 om 22:00
Ik vind mezelf een goede moeder, als ik zie dat later mijn zoon zich ontwikkelt heeft tot een evenwichtige volwassene. Een prettig persoon voorzichzelf (zelfwaardering en vertrouwen) en de omgeving (sociaal voor mens dier en omgeving) is. Die zijn talenten benut en zijn leven kan leiden die positief is en geniet!
Als moeder moet je je kind stimuleren en ontwikkelen zodat hij later evenwichtig in het leven kan staan en een prettig persoon voor zichzelf en anderen is.
Tja en HOE je dat doet...?
Als moeder moet je je kind stimuleren en ontwikkelen zodat hij later evenwichtig in het leven kan staan en een prettig persoon voor zichzelf en anderen is.
Tja en HOE je dat doet...?
