Kinderen
alle pijlers
Wat mag een vader verwachten van zijn partner mbt zijn kind?
donderdag 4 mei 2023 om 15:35
Het enige juiste antwoord is natuurlijk; hij mag alles verwachten, het is aan de partner om daaraan tegemoet te komen of niet. Touché. Ik wil even het een en ander van me afschrijven en ik hoop dat dat hier kan en er goede inzichten mogen komen, want ik heb soms het gevoel dat ik gek word of dat ik dingen echt verknipt zie.
Mijn partner heeft een dochter met een verstandelijke beperking. Het afgelopen jaar hebben wij echt een hell jaar gehad. Het meisje is structureel overvraagt (wat erg genoeg is) en heeft daarbij een agressieprobleem. Dit heeft zich het afgelopen jaar geuit in het afbreken van haar slaapkamer, ze heeft meerdere keren met haar moeder gevochten, ze gooit met glazen/borden etc. door het huis, ze vecht zelfs met schoolkinderen en haar juffen. Diverse keren politie op bezoek - ja, het was een pittige tijd.
De instanties hebben de ouders dringend verzocht om haar uit huis te plaatsen en in een woongroep te laten wonen, om haar de structuur en grenzen te geven die ze nodig heeft. Als ouders niet akkoord zouden gaan, zou het via de kinderbescherming gaan. Het was dus echt ernstig.
Sinds kort is het meisje uit huis en ik merk dat er nu pas tijd is voor verwerking. En ik ben op. Moe. Uitgeput. Ik kan het eigenlijk niet meer opbrengen om met haar om te gaan. Dit is een onderwerp dat ik eigenlijk niet met mijn partner kan bespreken want dit escaleert altijd in ruzie.
Als dochter van partner komt logeren, dan zorg ik eigenlijk altijd wel dat ik voor mijzelf plannen maak. Ik spreek af met een vriendin, ik bezoek familie, ga naar de sportschool, met de auto door de wasstraat, etc. Ik vlucht een beetje het huis uit. Mijn partner vindt dit echt niet leuk, heeft het gevoel dat hij er alleen voor staat. Maar het lukt me niet meer om, ondanks dat ze er maar 2 dagen per 2 weken is, er steeds mee geconfronteerd te worden. Er is teveel gebeurd, er is teveel agressie en ruzie geweest....
We zijn nu eigenlijk op een punt beland dat ik heb aangegeven niet meer te willen samenwonen, maar terug te gaan LAT-ten. Zodat ik de rust krijg die ik nodig heb, waardoor partner en ik hopelijk ook minder ruzie hebben. Ik wil namelijk nooit tussen partner en kind in staan, maar ik wil ook niet mijn eigen gezondheid uit het oog verliezen (ik ben echt heel erg gestresst en dit heeft een negatieve uitwerking op alles).
Vriend blijft volhouden dat hij wil dat ik voor zijn dochter zorg, mijn weekenden ervoor vrij hou, samen vakantie neem, etc. etc. En ik blijf zeggen dat ik niet meer kan.
Ik ben van mening dat ik niet verantwoordelijk ben voor zijn kind. Zijn dochter is het pakkie an van hem en zijn ex. Als ik de energie kan opbrengen wil ik gerust de gezellige partner van papa zijn, maar ik wil ook afstand kunnen bewaren als ik dat nodig heb.
Partner vindt dat als ik voor hem kies, dat we dan een gezin moeten vormen en dat ik ook voor zijn dochter zorg. Ik snap zijn droombeeld, maar je kunt zoiets niet afdwingen als het er niet is, toch?
Mijn partner heeft een dochter met een verstandelijke beperking. Het afgelopen jaar hebben wij echt een hell jaar gehad. Het meisje is structureel overvraagt (wat erg genoeg is) en heeft daarbij een agressieprobleem. Dit heeft zich het afgelopen jaar geuit in het afbreken van haar slaapkamer, ze heeft meerdere keren met haar moeder gevochten, ze gooit met glazen/borden etc. door het huis, ze vecht zelfs met schoolkinderen en haar juffen. Diverse keren politie op bezoek - ja, het was een pittige tijd.
De instanties hebben de ouders dringend verzocht om haar uit huis te plaatsen en in een woongroep te laten wonen, om haar de structuur en grenzen te geven die ze nodig heeft. Als ouders niet akkoord zouden gaan, zou het via de kinderbescherming gaan. Het was dus echt ernstig.
Sinds kort is het meisje uit huis en ik merk dat er nu pas tijd is voor verwerking. En ik ben op. Moe. Uitgeput. Ik kan het eigenlijk niet meer opbrengen om met haar om te gaan. Dit is een onderwerp dat ik eigenlijk niet met mijn partner kan bespreken want dit escaleert altijd in ruzie.
Als dochter van partner komt logeren, dan zorg ik eigenlijk altijd wel dat ik voor mijzelf plannen maak. Ik spreek af met een vriendin, ik bezoek familie, ga naar de sportschool, met de auto door de wasstraat, etc. Ik vlucht een beetje het huis uit. Mijn partner vindt dit echt niet leuk, heeft het gevoel dat hij er alleen voor staat. Maar het lukt me niet meer om, ondanks dat ze er maar 2 dagen per 2 weken is, er steeds mee geconfronteerd te worden. Er is teveel gebeurd, er is teveel agressie en ruzie geweest....
We zijn nu eigenlijk op een punt beland dat ik heb aangegeven niet meer te willen samenwonen, maar terug te gaan LAT-ten. Zodat ik de rust krijg die ik nodig heb, waardoor partner en ik hopelijk ook minder ruzie hebben. Ik wil namelijk nooit tussen partner en kind in staan, maar ik wil ook niet mijn eigen gezondheid uit het oog verliezen (ik ben echt heel erg gestresst en dit heeft een negatieve uitwerking op alles).
Vriend blijft volhouden dat hij wil dat ik voor zijn dochter zorg, mijn weekenden ervoor vrij hou, samen vakantie neem, etc. etc. En ik blijf zeggen dat ik niet meer kan.
Ik ben van mening dat ik niet verantwoordelijk ben voor zijn kind. Zijn dochter is het pakkie an van hem en zijn ex. Als ik de energie kan opbrengen wil ik gerust de gezellige partner van papa zijn, maar ik wil ook afstand kunnen bewaren als ik dat nodig heb.
Partner vindt dat als ik voor hem kies, dat we dan een gezin moeten vormen en dat ik ook voor zijn dochter zorg. Ik snap zijn droombeeld, maar je kunt zoiets niet afdwingen als het er niet is, toch?
donderdag 4 mei 2023 om 15:46
donderdag 4 mei 2023 om 15:47
Lastige situatie, ik snap zijn opmerking over het voor hem kiezen dat dochter daar dan bij hoort alleen jullie situatie is wel anders doordat zijn dochter een pittig rugzakje heeft.
Ik zou zeggen de zorg ligt primair bij hem maar als partner hoor je hem daar wel in te steunen. Jullie hebben beiden behoorlijk wat meegemaakt en dat gaat niet zomaar weg maar het kan juist wel helend werken om dit samen aan te gaan alleen dan met de nodige hulp eromheen dus zoek een stukje hulp voor jullie zelf om alles wat gebeurt is een plekje te gaan geven/te verwerken.
Zoek ook hulp hoe jullie de momenten dat ze er is het beste daarmee om te kunnen gaan maar geef ook aan partner aan dat je af en toe echt even uit de situatie wilt kunnen stappen als dat nodig is maar dat dat niet betekent dat je er niet voor hem bent maar dat je er niet voor hem kan zijn als je niet goed voor jezelf zorgt.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid en waak ervoor dat je elkaar niet kwijt raakt in deze
Ik zou zeggen de zorg ligt primair bij hem maar als partner hoor je hem daar wel in te steunen. Jullie hebben beiden behoorlijk wat meegemaakt en dat gaat niet zomaar weg maar het kan juist wel helend werken om dit samen aan te gaan alleen dan met de nodige hulp eromheen dus zoek een stukje hulp voor jullie zelf om alles wat gebeurt is een plekje te gaan geven/te verwerken.
Zoek ook hulp hoe jullie de momenten dat ze er is het beste daarmee om te kunnen gaan maar geef ook aan partner aan dat je af en toe echt even uit de situatie wilt kunnen stappen als dat nodig is maar dat dat niet betekent dat je er niet voor hem bent maar dat je er niet voor hem kan zijn als je niet goed voor jezelf zorgt.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid en waak ervoor dat je elkaar niet kwijt raakt in deze
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
donderdag 4 mei 2023 om 15:50
donderdag 4 mei 2023 om 15:51
Wat een moeilijke situatie. Ik heb zelf een kind met een verstandelijke beperking en ik weet hoe gedragsproblemen je helemaal uit kunnen putten. Dat zal ook voor jouw partner en de moeder van het meisje gelden.
Volgens mij gaat het hier niet om zijn dochter, maar om een relatieprobleem. Jij geeft duidelijk aan wat je nodig hebt, waar je grenzen liggen en hij luistert daar gewoon niet naar. Hij blijft dingen vragen en eisen die jij niet wilt geven.
Volgens mij gaat het hier niet om zijn dochter, maar om een relatieprobleem. Jij geeft duidelijk aan wat je nodig hebt, waar je grenzen liggen en hij luistert daar gewoon niet naar. Hij blijft dingen vragen en eisen die jij niet wilt geven.
donderdag 4 mei 2023 om 15:56
Oei, heftige situatie. Heb je iemand met wie je dit kunt delen (anders dan je partner, een “lotgenoot”)? Het is als buitenstaander lastig om in te voelen wat het betekent als er stiefkinderen in je gezin zijn en jij hebt nog eens de extra uitdaging dat je stiefkind niet zomaar een standaard leuk kind is, maar ongewenst gedrag vertoont.
Ik ken een gezin waarin zoiets speelt, maar de taakverdeling heel duidelijk is en de stiefouder geen specifieke zorgtaken naar het stiefkind heeft. Imo is dat terecht.
Ik ken een gezin waarin zoiets speelt, maar de taakverdeling heel duidelijk is en de stiefouder geen specifieke zorgtaken naar het stiefkind heeft. Imo is dat terecht.
donderdag 4 mei 2023 om 15:59
Ik vind het juist enorm sterk van je dat je je grenzen aangeeft. Een kind met zo'n flinke beperking is niet niets.
Je partner kan wel zoveel willen en ja... zijn kind staat uiteraard op een hele belangrijke plek, maar jij gaat er aan onderdoor, voor hem zou dit genoeg reden moeten zijn om jou die ruimte te gunnen.
Je partner kan wel zoveel willen en ja... zijn kind staat uiteraard op een hele belangrijke plek, maar jij gaat er aan onderdoor, voor hem zou dit genoeg reden moeten zijn om jou die ruimte te gunnen.
poldervrouw wijzigde dit bericht op 04-05-2023 16:03
0.16% gewijzigd
donderdag 4 mei 2023 om 16:02
donderdag 4 mei 2023 om 16:11
Ik snap jullie allebei wel. Als je samenwoont, dan heb je met het systeem te maken dus dan moet je niet op de vlucht slaan.
Het is duidelijk dat jij dit systeem niet aan kan. Dus dan moet je daar goed naar luisteren: Dus lekker gaan latten.
Als deze man geen lat relatie wil, dan zit er niets anders op dan de relatie verbreken.
Het is duidelijk dat jij dit systeem niet aan kan. Dus dan moet je daar goed naar luisteren: Dus lekker gaan latten.
Als deze man geen lat relatie wil, dan zit er niets anders op dan de relatie verbreken.
donderdag 4 mei 2023 om 16:12
Maakt leeftijd uit? Een kind met een dusdanige beperking dat het in een instelling woont heeft waarschijnlijk levenslang extra zorg nodig. Dat is niet nog een paar jaar uitzingen
donderdag 4 mei 2023 om 16:17
Nee het maakt niet uit, was gewoon benieuwd of dit een kind van 5 betreft of een van bv 35puntillita schreef: ↑04-05-2023 16:12Maakt leeftijd uit? Een kind met een dusdanige beperking dat het in een instelling woont heeft waarschijnlijk levenslang extra zorg nodig. Dat is niet nog een paar jaar uitzingen
donderdag 4 mei 2023 om 16:20
Klopt. Zijn dochter is niet het enige...GeweldigWeer schreef: ↑04-05-2023 15:49Klopt het dat je dit topic ook op een ander forum hebt geplaatst, maar dan uitgebreider? Dat er ook 2 honden tot het probleem horen bijvoorbeeld?
donderdag 4 mei 2023 om 16:22
Ik heb even teruggelezen waarom je deze indruk hebt. Het lijkt alsof ik een vol weekend weg ga als zij er is, maar dat is niet zo. Meestal ben ik overdag enkele uren weg, soms een avond. Niet het hele weekend, het is niet dat ik van begin tot einde mijn agenda vul om haar te ontvluchten.
De realiteit is dat ze tegen me opkijkt, op mij leunt en heel erg gek op mij is. De realiteit is helaas ook dat ik haar gedrag verafschuw, dat het consequent negeren van mijn grenzen me heeft opgebroken, tot het punt waar ik nu sta -> ik wil graag de ruimte om niet aanwezig te zijn als zijn docher komt. Dit zal heus niet elk weekend hoeven, maar wel dat ik daarin vrije keus heb.
manisha-362 wijzigde dit bericht op 04-05-2023 16:23
0.58% gewijzigd
donderdag 4 mei 2023 om 16:22
Het meisje is 15.Rozeteddybeer schreef: ↑04-05-2023 16:17Nee het maakt niet uit, was gewoon benieuwd of dit een kind van 5 betreft of een van bv 35
donderdag 4 mei 2023 om 16:22
Je partner mag van jou verwachten dat je hem steunt maar steun is niet hetzelfde als zorgen voor dochter. Latten lijkt mij niet de oplossing. Dat is uitstel van executie en voorsorteren op een breuk. Mogelijk komen jullie hier zonder therapie niet meer uit. Jij en hij zullen allebei moeten helen in de nieuwe situatie, maar vluchten vind ik echt niet handig. Er is veerkracht nodig om dit op te vangen. Die moet terugkomen. Een avondje of middag moet zeker kunnen. Partner heeft dus ook zelf een probleem.
Hopelijk kun je hier nog over praten met je partner. En anders hulp bij inschakelen. Wordt zoiets aangeboden via MEE ofzo?
Hopelijk kun je hier nog over praten met je partner. En anders hulp bij inschakelen. Wordt zoiets aangeboden via MEE ofzo?
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
donderdag 4 mei 2023 om 16:36
Het lijkt me niet meer dan logisch dat je daarin een vrije keus hebt. Ik ben inmiddels bijna 10 jaar bonusmoeder en ik weet het, het vraagt veel van je en ik heb ook af en toe ruimte nodig. Ik kan me helemaal voorstellen dat jij in jouw situatie die ruimte nog meer nodig hebt. Weten dát er een escape is, kan soms helpen om iets langer vol te houden.manisha-362 schreef: ↑04-05-2023 16:22Ik heb even teruggelezen waarom je deze indruk hebt. Het lijkt alsof ik een vol weekend weg ga als zij er is, maar dat is niet zo. Meestal ben ik overdag enkele uren weg, soms een avond. Niet het hele weekend, het is niet dat ik van begin tot einde mijn agenda vul om haar te ontvluchten.
De realiteit is dat ze tegen me opkijkt, op mij leunt en heel erg gek op mij is. De realiteit is helaas ook dat ik haar gedrag verafschuw, dat het consequent negeren van mijn grenzen me heeft opgebroken, tot het punt waar ik nu sta -> ik wil graag de ruimte om niet aanwezig te zijn als zijn docher komt. Dit zal heus niet elk weekend hoeven, maar wel dat ik daarin vrije keus heb.
Het lijkt me moeilijk om op zoveel onbegrip te stuiten bij je partner. Uiteindelijk moet je in een samengesteld gezin samen uitvinden wat werkbaar is. Je bent er niet om een vacature in te vullen. Mijn partner en ik hebben daar in het begin ook wel mee geworsteld. Zijn verwachtingen waren ook anders dan ik wilde en kon bieden (ik heb zelf bewust geen kinderen). Ik moest uitvinden wat mijn rol was. En hij moest uitvinden wat zijn rol was. Jullie moeten het nu ook weer opnieuw uitvinden. De situatie is veranderd, je hebt lessen geleerd. Wat is nú de beste vorm, die recht doet aan ieders behoefte én mogelijkheden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
