Kinderen
alle pijlers
Wat vond jij de grootste verandering toen je moeder werd?
zaterdag 14 juli 2007 om 22:30
zaterdag 14 juli 2007 om 22:39
het "trage" tempo van leven. Dus veel gebonden zijn aan de slaapjes, aan huis gekluisterd zijn, het niet effe snel de deur uit kunnen. Alles moet ingepland en kost (zeker in het begin) heel veel tijd. Eigenlijk ben je gewoon veel tijd kwijt aan ogenschijnlijk niks en vraag je je aan het eind van de dag af wat je nu in godsnaam de hele dag gedaan hebt.
zaterdag 14 juli 2007 om 22:41
Ik ben relaxter geworden... vooral op het gebied van werk... het valt collega's ook op. Ik maak me gewoon niet meer zo druk en denk soms gewoon "oke, dan niet, nu geen tijd meer, jammer dan", terwijl ik vroeger dan stressig de hele avond doorwerkte.
Verder merk ik dat ik met mede-moeders en -vaders echt rustig een hele avond kan praten over mijn kind :D... en dat had ik van tevoren NOOIT gedacht...
Verder is mijn leven nog gewoon hetzelfde, er is juist minder veranderd dan ik had gedacht
Verder merk ik dat ik met mede-moeders en -vaders echt rustig een hele avond kan praten over mijn kind :D... en dat had ik van tevoren NOOIT gedacht...
Verder is mijn leven nog gewoon hetzelfde, er is juist minder veranderd dan ik had gedacht
zaterdag 14 juli 2007 om 22:43
zondag 15 juli 2007 om 07:38
zucht, het is zondagochtend, half acht. En ik zit al een uur in de woonkamer. Raad eens wat ik de grootste verandering vind...
Verder inderdaad het trage tempo van dingen. Mijn zoon is nu 6 maanden en heeft veel behoefte aan rust en regelmaat. Ik moet me dus heel erg aanpassen aan zijn ritme. Wanneer wij dingen door proberen te drukken (ach, we kunnen ook nog wel even naar die winkel, hopelijk houdt hij het vol) dan wordt hij een monster dat alleen maar huilt.
Verder is de rode draad in mijn leven veranderd. Dat is dat kleine mannetje dat nu in de box ligt te keuvelen. Eigenlijk zit ik met liefde op de bank, zelfs dat keuvelen vind ik leuk.
Verder inderdaad het trage tempo van dingen. Mijn zoon is nu 6 maanden en heeft veel behoefte aan rust en regelmaat. Ik moet me dus heel erg aanpassen aan zijn ritme. Wanneer wij dingen door proberen te drukken (ach, we kunnen ook nog wel even naar die winkel, hopelijk houdt hij het vol) dan wordt hij een monster dat alleen maar huilt.
Verder is de rode draad in mijn leven veranderd. Dat is dat kleine mannetje dat nu in de box ligt te keuvelen. Eigenlijk zit ik met liefde op de bank, zelfs dat keuvelen vind ik leuk.
zondag 15 juli 2007 om 09:19
Emotioneel gezien: Voordat ik een dochter had, draaide het leven vooral om mij (en mijn man). Ik was het belangrijkste. Nu komt mijn kind op de eerste plaats! Ik stel mezelf weleens de vraag; "wie zou ik het eerst redden uit een brandend huis?" Juist ja...mijn kind.... Het gevoel dat er iemand in je leven is bijgekomen waar je ZO veel van houdt, dat maakt me weleens bang. Ik moet er niet aan denken dat haar ooit iets zou overkomen.
Haha, deze gedachten overvallen me weleens, maar over het algemeen ben ik iets lichtvoetiger hoor ;).
Praktisch: Tsja, het is al genoemd; het vroege opstaan, alle dagen! Vanmorgen om 7.15 uur. Maar misschien nog 'lastiger' het gevoel dat je niet zomaar even iets kan doen zonder rekening te moeten houden met het ritme van je kind. Dus niet meer met vrienden op een terras blijven hangen tot je rozig bent van de wijn; nee, kind moet slapen, nog eten, in bad... etc.etc. Op regenachtige dagen beklemd mij dit gevoel weleens; dan voel ik me erg beperkt en aan huis gekluisterd. Ik doe veel met mijn meisje hoor; ga vaak op pad, maar zo 'makkelijk' als het was, wordt het niet meer.
Maar, hoe cliche ook; je krijgt er zo veel voor terug!!! Het is heel gezellig een kindje in huis. Ik zou niet meer willen en kunnen zonder mijn meisje.
Haha, deze gedachten overvallen me weleens, maar over het algemeen ben ik iets lichtvoetiger hoor ;).
Praktisch: Tsja, het is al genoemd; het vroege opstaan, alle dagen! Vanmorgen om 7.15 uur. Maar misschien nog 'lastiger' het gevoel dat je niet zomaar even iets kan doen zonder rekening te moeten houden met het ritme van je kind. Dus niet meer met vrienden op een terras blijven hangen tot je rozig bent van de wijn; nee, kind moet slapen, nog eten, in bad... etc.etc. Op regenachtige dagen beklemd mij dit gevoel weleens; dan voel ik me erg beperkt en aan huis gekluisterd. Ik doe veel met mijn meisje hoor; ga vaak op pad, maar zo 'makkelijk' als het was, wordt het niet meer.
Maar, hoe cliche ook; je krijgt er zo veel voor terug!!! Het is heel gezellig een kindje in huis. Ik zou niet meer willen en kunnen zonder mijn meisje.
zondag 15 juli 2007 om 10:00
Ik ben plots weer onzeker. Of eigenlijk: bezorgd. Gaat het goed met haar? Doe ik het goed?
En nu trek ik me de meningen van anderen minder aan dan eerder. Ben minder beinvloedbaar, sterker geworden. Ik ben immers verantwoordelijk voor mijn dochter en niemand kent haar beter dan mijn man en ik. Laat de rest maar zeuren.
En het geregel. Oppas bijvoorbeeld voor een feestje. Of ff naar de kapper. Nooit over nagedacht maar ze is nu nog te klein om mee te gaan en dus kan ik alleen naar de kapper als mijn man thuis is. Of in mijn lunchpauze op dagen dat ik werk. Het redt zich allemaal wel maar anders dan eerder.
En gezond eten. We eten nu veel gezonder dan eerder. Er eet immers nog iemand mee en die moet wel voldoende verse groenten krijgen.
Mijn leven heeft een andere inhoud gekregen, als persoon ben ik niet veel veranderd. Ben me vaker bewust hoe gelukkig ik ben. Da's wel een mooie plus.
En nu trek ik me de meningen van anderen minder aan dan eerder. Ben minder beinvloedbaar, sterker geworden. Ik ben immers verantwoordelijk voor mijn dochter en niemand kent haar beter dan mijn man en ik. Laat de rest maar zeuren.
En het geregel. Oppas bijvoorbeeld voor een feestje. Of ff naar de kapper. Nooit over nagedacht maar ze is nu nog te klein om mee te gaan en dus kan ik alleen naar de kapper als mijn man thuis is. Of in mijn lunchpauze op dagen dat ik werk. Het redt zich allemaal wel maar anders dan eerder.
En gezond eten. We eten nu veel gezonder dan eerder. Er eet immers nog iemand mee en die moet wel voldoende verse groenten krijgen.
Mijn leven heeft een andere inhoud gekregen, als persoon ben ik niet veel veranderd. Ben me vaker bewust hoe gelukkig ik ben. Da's wel een mooie plus.
zondag 15 juli 2007 om 10:59
Oh wat
herkenbaar; en wat sterkt me dit in mijn onzekerheid !
Ik ben nu 5 weken moeder en ik ben dolverliefd op mijn dochtertje. Ze is mijn zonnetje in mijn leven en mijn alles. Brite verwoordde zo mooi het emotionele aspect: dat je kind je alles waard is en je het beschermt met je leven. Ik had niet verwacht dat dat gevoel zó snel zou ontstaan.
En Intiem verwoordde prachtig het praktische aspect. Het plannen en rekening houden met haar ritme, vind ik momenteel het zwaarst. Ik heb daar nog best moeite mee, zeker afgelopen week met dat snertweer buiten.
Gisteravond ge-BBQ-ed bij vrienden. Dochterlief mee. We hebben haar steeds in de gaten moeten houden en zijn om de beurten naar boven gelopen omdat madam niet wilde slapen, honger had, boertjes moest laten etc. etc. Van de BBQ niet zoveel meegekregen.... Dat vond ik dus een hele andere ervaring dan de hele avond te pimpelen met rosé ! :D
herkenbaar; en wat sterkt me dit in mijn onzekerheid !
Ik ben nu 5 weken moeder en ik ben dolverliefd op mijn dochtertje. Ze is mijn zonnetje in mijn leven en mijn alles. Brite verwoordde zo mooi het emotionele aspect: dat je kind je alles waard is en je het beschermt met je leven. Ik had niet verwacht dat dat gevoel zó snel zou ontstaan.
En Intiem verwoordde prachtig het praktische aspect. Het plannen en rekening houden met haar ritme, vind ik momenteel het zwaarst. Ik heb daar nog best moeite mee, zeker afgelopen week met dat snertweer buiten.
Gisteravond ge-BBQ-ed bij vrienden. Dochterlief mee. We hebben haar steeds in de gaten moeten houden en zijn om de beurten naar boven gelopen omdat madam niet wilde slapen, honger had, boertjes moest laten etc. etc. Van de BBQ niet zoveel meegekregen.... Dat vond ik dus een hele andere ervaring dan de hele avond te pimpelen met rosé ! :D
What matters most is how you see yourself
zondag 15 juli 2007 om 11:19
Wat ik vooral in het begin best lastig vond is dat je bijna nooit iets waar je mee bezig bent helemaal af kan maken. Nu heeft mijn zoontje wel een vast ritme en dat scheelt! Maar zonder kinderen ben je gewend om langere tijd voor jezelf te hebben. Nu kan dat ook wel, alleen moet je het dan regelen. Het duurde wel even voordat ik daaraan gewend was. Nu weet ik gewoon dat als ik iets aan het doen ben ik het op elk moment dat even kan laten liggen om op een later moment weer verder te gaan.
En het is helemaal waar dat een kind je zoveel teruggeeft!
En ik vind ook dat het steeds makkelijker wordt. Ons zoontje kon in het begin ook weinig hebben. Hij had heel erg behoefte aan rust en regelmaat en daardoor ben je (in combinatie met borstvoeding) best aan huis gekluisterd. Nu is hij (een jaar oud) en kan makkelijk mee op bezoek en vind het ook leuk als er mensen komen. Ook kan hij zich al een tijdje zelf vermaken zodat je zelf ook wat meer tijd over hebt. (om gewoon even de afwas op te ruimen bijvoorbeeld)
Met een kind is het elke dag weer genieten. De minder leuke dingen zijn eigenlijk altijd maar tijdelijk en daardoor ook niet zo erg.
Geniet van je zwangerschap!
En het is helemaal waar dat een kind je zoveel teruggeeft!
En ik vind ook dat het steeds makkelijker wordt. Ons zoontje kon in het begin ook weinig hebben. Hij had heel erg behoefte aan rust en regelmaat en daardoor ben je (in combinatie met borstvoeding) best aan huis gekluisterd. Nu is hij (een jaar oud) en kan makkelijk mee op bezoek en vind het ook leuk als er mensen komen. Ook kan hij zich al een tijdje zelf vermaken zodat je zelf ook wat meer tijd over hebt. (om gewoon even de afwas op te ruimen bijvoorbeeld)
Met een kind is het elke dag weer genieten. De minder leuke dingen zijn eigenlijk altijd maar tijdelijk en daardoor ook niet zo erg.
Geniet van je zwangerschap!
zondag 15 juli 2007 om 12:03
Met dat rekening houden met slaapjes e.d. heb ik nou juist weer helemaal nooit moeite gehad. Terwijl mijn oudste rustig van 19:00 tot 9:30u tukte (toen was het nog feest qua uitslapen) en overdag ook met gemak nog 2x3 uur haalde.
Wat dat betreft is het wel makkelijk dat de jongste minder slaap nodig heeft, die is dan toch gemakkelijker mee te nemen als de oudste nog even naar de speeltuin wil oid.
En dat trage tempo van leven is hier sinds de geboorte van nr 2 echt helemaal voorbij. Ik ren me af en toe rot op dagen dat ik ze thuis heb en alleen ben. Ze willen ofwel steeds op hetzelfde moment aandacht ofwel wisselen elkaar exact af, zodat je op dergelijke dagen echt geen moment op je kont kunt zitten. Dus degenen die zich vervelen of het allemaal te rustig vinden: gewoon aan volgend kind beginnen ;);). Bij voorkeur op het moment dat de eerste dan slaapjes begint over te slaan, of begint te peuterpuberen.
Maar, eerlijk is eerlijk: de onvoorwaardelijke liefde die je voor die kleine wurmen blijkt te (kunnen) voelen maakt zoveel goed. Ik zou mijn leven nu heel kaal vinden zonder dat aspect. Terwijl ik me voordien niet had kunnen voorstellen hoe dat zou voelen.
Wat dat betreft is het wel makkelijk dat de jongste minder slaap nodig heeft, die is dan toch gemakkelijker mee te nemen als de oudste nog even naar de speeltuin wil oid.
En dat trage tempo van leven is hier sinds de geboorte van nr 2 echt helemaal voorbij. Ik ren me af en toe rot op dagen dat ik ze thuis heb en alleen ben. Ze willen ofwel steeds op hetzelfde moment aandacht ofwel wisselen elkaar exact af, zodat je op dergelijke dagen echt geen moment op je kont kunt zitten. Dus degenen die zich vervelen of het allemaal te rustig vinden: gewoon aan volgend kind beginnen ;);). Bij voorkeur op het moment dat de eerste dan slaapjes begint over te slaan, of begint te peuterpuberen.
Maar, eerlijk is eerlijk: de onvoorwaardelijke liefde die je voor die kleine wurmen blijkt te (kunnen) voelen maakt zoveel goed. Ik zou mijn leven nu heel kaal vinden zonder dat aspect. Terwijl ik me voordien niet had kunnen voorstellen hoe dat zou voelen.
zondag 15 juli 2007 om 12:13
Hoi,
Wat een leuk topic zeg!! Blijf vooral schrijven, want ik ben erg geinteresseerd in jullie ervaringen. Dit omdat mijn vriend en ik na een jaar (psychisch) voorbereiden haha in over een paar weken stoppen met de pil. Aangezien dit steeds dichterbij komt, denk ik steeds meer na over je enorme levensverandering met t krijgen van een kindje...Dus blijf vooral schrijven, erg leuk om te lezen!!
Groetjes
Wat een leuk topic zeg!! Blijf vooral schrijven, want ik ben erg geinteresseerd in jullie ervaringen. Dit omdat mijn vriend en ik na een jaar (psychisch) voorbereiden haha in over een paar weken stoppen met de pil. Aangezien dit steeds dichterbij komt, denk ik steeds meer na over je enorme levensverandering met t krijgen van een kindje...Dus blijf vooral schrijven, erg leuk om te lezen!!
Groetjes
zondag 15 juli 2007 om 13:43
Ik ben net voor de tweede keer moeder geworden en weer is de grootste verandering het constant afstemmen van onze planning op die van onze dochter.
WEER ja, want we waren dat met onze 3 jarige al niet meer gewend. Die slaapt overal, eet alles en we kunnen zo de deur uitlopen met hem zonder allerlei spullen te hoeven meeslepen. Nu moet ik weer denken aan voedingstijden, reservekleertjes, luiers, een plek om te slapen enz enz.
Maar, die grootste verandering duurt dus niet voor eeuwig, na een tijdje krijg je weer iets meer vrijheid.
Wat nooit meer weggaat is het eeuwige verantwoordelijkheidsgevoel en de oneindige liefde...
WEER ja, want we waren dat met onze 3 jarige al niet meer gewend. Die slaapt overal, eet alles en we kunnen zo de deur uitlopen met hem zonder allerlei spullen te hoeven meeslepen. Nu moet ik weer denken aan voedingstijden, reservekleertjes, luiers, een plek om te slapen enz enz.
Maar, die grootste verandering duurt dus niet voor eeuwig, na een tijdje krijg je weer iets meer vrijheid.
Wat nooit meer weggaat is het eeuwige verantwoordelijkheidsgevoel en de oneindige liefde...
zondag 15 juli 2007 om 14:07
zondag 15 juli 2007 om 15:50
Inderdaad het moeten plannen van alles wat je doet, maar dat vind ik niet heel erg..ik kon zelf ook wel wat regelmaat gebruiken :D
Wat ik wel een grote verandering vind, is het gedrag van vrienden als je als eerste in je vriendenkring een kindje hebt gekregen. Dat is mij erg tegengevallen namelijk, het lijkt wel alsof ik langs de kantlijn sta en alleen als reserve dien opeens. Jammer, maar het is wel zo dat je je echte vrienden wel meer leert waarderen!
Wat ik wel een grote verandering vind, is het gedrag van vrienden als je als eerste in je vriendenkring een kindje hebt gekregen. Dat is mij erg tegengevallen namelijk, het lijkt wel alsof ik langs de kantlijn sta en alleen als reserve dien opeens. Jammer, maar het is wel zo dat je je echte vrienden wel meer leert waarderen!
zondag 15 juli 2007 om 18:43
Een grote verandering vond ik (vooral in het begin) dat je 24 uur per dag de zorg hebt voor een baby en dat je daarbij niet eens zeker weet of je dat goed doet! Ook vind ik dat ik zoveel meer in het huishouden moet doen wat ik echt helemaal niet leuk vind (had ik niet verwacht dat dit zo zou zijn). Maar het onvoorwaardelijk van iemand houden (nog veel meer dan van jezelf) vond ik echt de grootste verandering!
zondag 15 juli 2007 om 21:05
De grootste verandering vind ik de hoeveelheid tijd-voor-jezelf die je inlevert. Je kunt niet meer spontaan urenlang bellen, badderen, winkelen, sporten, computeren enz. Het KAN wel.....maar op gezette tijden. Als kleine slaapt, of papa thuis is.
Ook niet meer effe gauw gauw een boodschapje oid, want hele santemekraam aan babyspullen moet mee.
Maar geeft allemaal niks!!!!!!!!:) Ik geniet me echt iedere dag een slag in de rondte van mijn heerlijke zoon....ben iedere dag blij en dankbaar voor hem, en niks is me teveel. Dat onvoorwaardelijke is echt uniek!
Ook niet meer effe gauw gauw een boodschapje oid, want hele santemekraam aan babyspullen moet mee.
Maar geeft allemaal niks!!!!!!!!:) Ik geniet me echt iedere dag een slag in de rondte van mijn heerlijke zoon....ben iedere dag blij en dankbaar voor hem, en niks is me teveel. Dat onvoorwaardelijke is echt uniek!
zondag 15 juli 2007 om 21:30
Grootste verandering tot nu toe is het niet meer zomaar even...........
Er vallen veel dingen weg die je niet zomaar meer even kan doen, even snel naar de winkel, bios, cafe, op bezoek enz. Je moet heel veel plannen, qua voeding, slapen, rust enz. Ik wil heel graag weer werken (part time) maar je kan niet zomaar even een uitzendbureau binnenstappen en s' middags meteen ergens beginnen met werken, want...waar laat je je kind. Das wel heel anders.
Verder is het een hele nieuwe dimensie die je binnenstapt, ik sta veel meer op gelijke voet met mijn ouders, besef veel meer dat ook zij, ja echt waar, ook zo jong en onzeker zijn geweest, je leert snel nieuwe mensen kennen want over kinderen kletsen schept een band.
Er zijn momenten die doodeng zijn (vooral de eerste paar weken), 'doet' je kind het nog wel, doen we het wel goed, is dit wel normaal enz. En op een gegeven moment heb je een BEETJE in de gaten hoe je kind in elkaar zit en dan is het je allergrootste trots, schat en wonder wat je maar kan meemaken!
Het is allemaal zo wonderlijk!
Er vallen veel dingen weg die je niet zomaar meer even kan doen, even snel naar de winkel, bios, cafe, op bezoek enz. Je moet heel veel plannen, qua voeding, slapen, rust enz. Ik wil heel graag weer werken (part time) maar je kan niet zomaar even een uitzendbureau binnenstappen en s' middags meteen ergens beginnen met werken, want...waar laat je je kind. Das wel heel anders.
Verder is het een hele nieuwe dimensie die je binnenstapt, ik sta veel meer op gelijke voet met mijn ouders, besef veel meer dat ook zij, ja echt waar, ook zo jong en onzeker zijn geweest, je leert snel nieuwe mensen kennen want over kinderen kletsen schept een band.
Er zijn momenten die doodeng zijn (vooral de eerste paar weken), 'doet' je kind het nog wel, doen we het wel goed, is dit wel normaal enz. En op een gegeven moment heb je een BEETJE in de gaten hoe je kind in elkaar zit en dan is het je allergrootste trots, schat en wonder wat je maar kan meemaken!
Het is allemaal zo wonderlijk!
zondag 15 juli 2007 om 21:49
en dan gooit ie ineens zijn hele ritme om en is je complete routine naar de filistijnen. En wordt het opnieuw uitzoeken hoe je alles het beste in kunt kleden. Dat is het rottige aan sommige van die faaaaases. Het fijne eraan is (soms) dat ze overgaan, vooral als het de minder handige fases zijn zoals eenkennigheid, eng dromen, peuterpuberteit enz ;).
maandag 16 juli 2007 om 12:27
Ik had nooit stilgestaan bij het feit dat ook je relatie zo verandert. Ik wou dat ik daar van tevoren wat meer over gelezen had, want dan had ik er wat beter mee om kunnen gaan. Nu wist ik niet wat me overkwam en raakte ik er compleet van in de war.
Ook het superregelmatige leventje vond ik een verandering waar ik erg aan moest wennen. Nog niet eens het meesjouwen van spullen, maar wel dat ik een huilbaby had die ik werkelijk nergens mee naartoe kon nemen. Dus werkelijk overal oppas voor moest regelen.Van avondje weg met vrienden tot aan boodschappen doen,want dat ging gewoon niet met die kleine erbij.Maar ook douchen kon pas als er iemand in huis was, dat soort kleine dingetjes, waar je van tevoren gewoon niet bij stilstaat.
Ook het superregelmatige leventje vond ik een verandering waar ik erg aan moest wennen. Nog niet eens het meesjouwen van spullen, maar wel dat ik een huilbaby had die ik werkelijk nergens mee naartoe kon nemen. Dus werkelijk overal oppas voor moest regelen.Van avondje weg met vrienden tot aan boodschappen doen,want dat ging gewoon niet met die kleine erbij.Maar ook douchen kon pas als er iemand in huis was, dat soort kleine dingetjes, waar je van tevoren gewoon niet bij stilstaat.
maandag 16 juli 2007 om 12:52
Grootste verandering: dat ik me zo ontzettend moeder zou voelen. Ik moet soms echt moeite doen om ook aan mezelf of aan mijn man te denken. (mmm lastig om dit op te schrijven)
Verder ben ik ook ontzettend emotioneel geworden: lees ik een stukje over India dat er bij een overstroming een paar kinderen worden vermist..... dan voel ik echt het verdriet hierom...Sommige films of series kan ik ook echt niet meer droog kijken.
En het altijd moe zijn, niet door de gebroken nachten (dat is me 100% meegevallen) maar vooral de chronisch korte nachten.
En waar ik ook aan heb moeten wennen is dat sinds je moeder bent (of eigenlijk al sinds je in verwachting bent) dat iedereen altijd een mening over jou of je opvoeding schijnt te mogen hebben. Het heeft me echt even gekost voordat ik gewoon kon doen wat ik zelf goed vond en me niet ontzettend kwetsbaar en onzeker voelde door de opmerkingen van buitenaf.
Verder ben ik ook ontzettend emotioneel geworden: lees ik een stukje over India dat er bij een overstroming een paar kinderen worden vermist..... dan voel ik echt het verdriet hierom...Sommige films of series kan ik ook echt niet meer droog kijken.
En het altijd moe zijn, niet door de gebroken nachten (dat is me 100% meegevallen) maar vooral de chronisch korte nachten.
En waar ik ook aan heb moeten wennen is dat sinds je moeder bent (of eigenlijk al sinds je in verwachting bent) dat iedereen altijd een mening over jou of je opvoeding schijnt te mogen hebben. Het heeft me echt even gekost voordat ik gewoon kon doen wat ik zelf goed vond en me niet ontzettend kwetsbaar en onzeker voelde door de opmerkingen van buitenaf.
maandag 16 juli 2007 om 13:34
De grootste verandering waar ik het minst blij mee ben is op werkgebied: ik heb nu ouderschapsverlof en werk 3 dgn. Dat gaat prima, zowel prive als op werk en ik zou dat graag blijven. Maar ik merk nu al dat dat niet gewaardeerd gaat worden: opmerkingen van mijn bazin (zelf 2 kids) als: ' Als je drie dagen werkt heb je een kind en werk je erbij, maar als je 4 dgn werkt , werk je en heb je er een kind bij, dat is beter.' Merk ook dat ik minder serieus genomen wordt in mijn functie dan voorheen terwijl ik nog net zo goed werk ever. Wordt ik erg verdrietig van. Heb nu dus eigenlijk onuitgesroken de keus: of 4 dgn werken en ' het kind' erbij doen of ontslag nemen (en evt iets anders zoeken, wat erg lastig is heb ik al gemerktt). Ik vind dit erg jammer, maar in mijn zoektocht nbaar een andere baan heb ik al gemerkt dat het heel moeilijk is iets voor 3 dgn te vinden in ijn studierichting. Jammer, maar kies als ik echt voor het blok gezet wordt voor mijn kind en wordt dan misschien wel thuisblijfmoeder. Puur omdat ik gedwonegn wordt te kiezen voor werk of voor kind, ipv een combi...
