Wat zouden jullie doen als..

18-06-2008 21:11 29 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vrienden/kennissen jouw kind(eren) steeds standjes geven?



Onze beste vrienden hebben zelf geen kinderen en komen vaak in het weekend bij ons langs. Ze komen in de middag en blijven vaak eten en borrelen. Ons zoontje is er dan gezellig bij.

Dit vriendenstel is erg bezig met ons zoontje, te veel van het goede vind ik zelf. Ik zie ze weleens met hun ogen rollen als mijn zoontje iets doet wat niet mag en ze wisselen onderling blikken uit, waarvan ik denk dat ze zoiets betekenen als: als wij kinderen hebben, gaan wij het heeeel anders doen.

Ook geven zij mijn zoontje standjes. Spreken hem op dingen aan die ik zelf niet nodig vind. Zoals, als ze bij ons eten, ze de hele tijd letten op zijn tafelmanieren. Ze zeggen dat hij zijn vork niet goed vasthoudt, niet moet smakken, niet praten met zijn mondvol etc. Nu vind ik dat niet zo gezellig voor hem ( hij is 4 jaar). Of ze roepen om half 8 tegen hem dat het bedtijd is en zeggen dat hij dan best even zijn speelgoed kan opruimen. Ik baal er best van en heb eigenlijk niet zo'n zin meer in deze middagjes/etentjes.

Ik vind dat ze in het huis van mij, maar ook mijn kind zijn en hem moeten respecteren. Mijn man vindt het ook naar, maar wil niet dat ik er wat van zeg.

Vinden jullie het goed als vrienden jouw kinderen proberen op te voeden of zou je hier iets van zeggen?
Alle reacties Link kopieren
Heeeel snel bedanken voor de tips en zeggen dat je je zoon verder zelf wel opvoedt! Voordat je echt uit je vel springt!
Alle reacties Link kopieren
Nee!



Ik heb geen kinderen, maar wat je hier beschrijft vind ik echt NIET normaal!
Ik zou er wel wat van zeggen, jullie huis, jullie regels. En met de opvoeding van jullie zoon hoeven ze zich niet te bemoeien.



Ik grijp ook weleens in bij kinderen-van-vrienden maar alleen in noodgevallen zeg maar. Laatst heb ik een kindje van goede vriendin op de gang gezet toen hij mijn zoon ramde. Ik heb toen wel meteen aan vriendin gevraagd of ze het niet erg vond dat ik dat had gedaan. Kan me zo voorstellen dat niet iedereen dat waardeert (bedacht ik me achteraf :-$)
Alle reacties Link kopieren
Wat ontzettend irritant. Ik ben echt best makkelijk in dit soort dingen, vind het prima als andere mensen mijn kinderen terechtwijzen als ze iets doen wat niet mag of vervelend zijn. Maar tafelmanieren en speelgoed opruimen regel ik zelf wel hoor. Ik zou er op een vriendelijke manier iets van zeggen, waarschijnlijk hebben ze helemaal niet door hoe het overkomt.



En over dat rollen met de ogen (hoe vervelend ook): dacht jij niet ook vaak dat je het allemaal heeeeel anders zou gaan voordat je zelf kinderen had? Ikke wel...
Alle reacties Link kopieren
onzin....als het in hun huis was en hij trok aan de gordijnen ofzo, zou ik het niet meer dan normaal vinden dat ze hem er op aan zouden spreken...maar opvoedkundig in jullie huis...no way...schaffen ze zelf maar een kind aan om het even plat uit te drukken als ze zo graag vadertje en moedertje spelen
Alle reacties Link kopieren
Als het jullie beste vrienden zijn is het toch op z'n minst de moeite waard om daar als volwassenen eens over te praten? Zij beschouwen jullie ook als vrienden en hebben dus geen idee hoe jullie die ongevraagde adviezen ervaren. Om de tafel dus.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou er zeker wat van zeggen, ze zijn toch bij jouw thuis te gast? Jullie bepalen hoe jullie je zoontje opvoeden, als jullie bij hen te gast zijn en hij breekt de tent af zonder dat jullie ingrijpen vind ik het iets anders, maar in dit geval hebben ze jullie regels maar te respecteren denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Ik maak mijzelf hier schuldig aan bij kiddo van vrienden.

vriendin en ik spreken hier ook over .

ik zou zeggen werp het eens op tafel!
Alle reacties Link kopieren
Belachelijk! Waar bemoeien ze zich mee.
Alle reacties Link kopieren
Nee, zou ik ook niet leuk vinden. Als mijn kind iets in andermans huis doet mag daar door anderen wel wat van gezegd worden, als ik het bv niet zou zien ofzo. In mijn huis doe ik het zoals ik het wilen als zijn veiligheid niet in het geding is, wil iik er zelf over beslissen. Ik zou idd een luchtige opmerking maken voordat je ontploft. :-@
Alle reacties Link kopieren
Ik zou daar denk ik heel erg moeite mee hebben. Als je kind echt iets doet wat niet mag of iets doet wat gevaarlijk is, tuurlijk zouden ze dan mogen ingrijpen.

Maar bedtijd en tafelmanieren? In je eigen huis? Dat zijn de zaken van jou en je man.

Neemt niet weg dat ik me (als kindvrije) vaker wel dan niet erger aan kleine kinderen en hun ouders, maar ik zit dan ook niet elk weekend bij stelletjes met kids. Eerlijk gezegd weet ik wel iets leukers te verzinnen X-D



In andermans huis vind ik het een andere zaak. Als een kind in mijn huis iets doet wat ik niet wil dan mag ik daar iets van zeggen.

Of als we bij mijn ouders zijn en hun kleinkinderen doen vervelend (mijn neefjes / nichtjes) dan zeg ik er ook wat van als de eigen ouders niet ingrijpen.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
Dit vind ik wel ver gaan. Ik vind het helemaal niet erg als mensen mijn kind een standje geven, als mijn dochter bijvoorbeeld aan de tas van een vriendin zit mag ze best zeggen dat dat niet mag, enzovoorts. Maar commentaar op eten, slapen, opruimen vind ik véél te ver gaan.
Alle reacties Link kopieren
Oeh das irritant inderdaad. Ik zou er wel wat van zeggen, lijkt me namelijk ook een beetje verwarrend voor je zoon. Kun je het niet met een grapje zeggen? Dat ze hem bijvoorbeeld wel een maandje kunnen lenen als ze hem zo graag willen opvoeden?
Alle reacties Link kopieren
kiddo van vrienden van mij die heeft schoppen ontdekt ;-)

soms staat het schijnheiltje de hondjes te schoppen en als ik dichter bij ben dan mam (in mijn huis of hun huis) dan is de kleine vlerk voor mij.

dan gaat hij op schoot en word even stevig toegesproken dat dat niet mag ! en hij moet sorry zeggen tegen de hond.



Maar over zuks situaties moet je gewoon afspraken maken.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet trouwens wel dat dit heel gevoelig ligt en dat snap ik ook wel. Aan de andere kant, waarom zouden andere mensen je kind niet (nooit?) mogen terechtwijzen als het over hun grenzen heen gaat?

Vroegâh was het redelijk normaal toch dat je buurvrouw, je tante of de moeder van je vriendinnetje je aansprak op iets? It takes a village to raise a child zeggen ze toch?

Je kind mag toch leren dat niet iedereen dezelfde ideeën heeft over wat wel / niet mag of kan? Hij mag toch ervaren dat anderen ook grenzen hebben?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou vriendelijk aangeven dat het voor jullie zoontje wel zo duidelijk is als jullie hem corrigeren als het nodig is, dat het voor hem verwarrend is als zij dat soort dingen aangeven.



Ik vind het zelf echt helemaal niet kunnen en ik zou van binnen koken maar op deze manier is het misschien mogelijk om het nog een kans te geven. Als ze het zo niet begrijpen dan maar rechtuit zeggen hoe je erover denkt. Liever zij gekwetst dan jouw zoontje bemoederd over dingen waar ze niks mee te maken hebben.
Alle reacties Link kopieren
Dat je niet al een keer ontploft bent zeg. Ik heb 1 vriendin met wie ik kan lezen en schrijven, en wij corrigeren elkaars kinderen inderdaad ook op tafelmanieren en dergelijke. Maar deze vriendin is ook de enige van wie ik het kan hebben, omdat ze a) een hele goede vriendin is en b) exact hetzelfde denkt over wat wel en niet acceptabel gedrag is op welk moment van de kinderen.



De rest mag alleen mijn kind tot de orde roepen in mijn of hun eigen huis als a) iets doen wat overduidelijk niet kan (TV stukgooien ofzo) en ik het niet zie omdat ik even in de keuken ben ofzo, b) iets stuk maken/dreigen stuk te maken wat niet van ons is en c) lichamelijk geweld gebruiken tegen deze vrienden danwel hun kinderen. Maar opmerkingen over de (overigens bar slecht aanwezige) tafelmanieren van mijn kind zou ik nooit pikken. Sodemieter op zeg, produceer er lekker zelf 1.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind ook dat je andermans kind best tot de orde mag roepen. Maar basic dingen als je vork goed vasthouden, of hoelaat het bedtijd is, daar heeft geen levende ziel iets mee te maken behalve ik en mijn manlief.



Ik zou dat gedrag dus ook direct de kop indrukken door te zeggen; Eh, jongens...do you mind? met een veelzeggende blik.
Alle reacties Link kopieren
HoiPippiLangkous schreef op 18 juni 2008 @ 21:28:

Ik weet trouwens wel dat dit heel gevoelig ligt en dat snap ik ook wel. Aan de andere kant, waarom zouden andere mensen je kind niet (nooit?) mogen terechtwijzen als het over hun grenzen heen gaat?

Vroegâh was het redelijk normaal toch dat je buurvrouw, je tante of de moeder van je vriendinnetje je aansprak op iets? It takes a village to raise a child zeggen ze toch?

Je kind mag toch leren dat niet iedereen dezelfde ideeën heeft over wat wel / niet mag of kan? Hij mag toch ervaren dat anderen ook grenzen hebben?


Dat ben ik met je eens. Máár in mijn huis gelden míjn regels wat betreft opruimen, tafelmanieren, bedtijden enzovoorts. Daar heeft een ander geen ruk mee te maken.

Als mijn kind iets doet wat overduidelijk niet mag vind ik het prima als iemand anders daar iets van zegt. Of als mijn kind iets doet bij een ander hier in huis (slaan, aan spullen zitten enzovoorts), laat ik diegene daar meestal (ook) wat van zeggen, daar leren ze meer van dan wanneer wéér mama zegt dat het niet mag denk ik.



En net als Dannas, als ik niet in de buurt ben mogen ze ook gewoon waarschuwen/straffen (als er tenminste geen tikken uitgedeeld worden).



Maar als ouder weet je toch het best wat het best werkt voor je kind. Als jij weet dat je kind om 19.00 's avonds heel moe is tijdens het eten omdat je later eet of een drukke dag hebt gehad, dan weet je als ouder ook dat het bijvoorbeeld nu even niet zo'n zin heeft om te zeuren op tafelmanieren en ben je even wat minder streng. En dat zullen kennissen minder snel doorhebben. Je neemt als ouder de hele situatie mee, en je kent je kind beter.
Alle reacties Link kopieren
HoiPippiLangkous schreef op 18 juni 2008 @ 21:28:

Ik weet trouwens wel dat dit heel gevoelig ligt en dat snap ik ook wel. Aan de andere kant, waarom zouden andere mensen je kind niet (nooit?) mogen terechtwijzen als het over hun grenzen heen gaat?

Vroegâh was het redelijk normaal toch dat je buurvrouw, je tante of de moeder van je vriendinnetje je aansprak op iets? It takes a village to raise a child zeggen ze toch?

Je kind mag toch leren dat niet iedereen dezelfde ideeën heeft over wat wel / niet mag of kan? Hij mag toch ervaren dat anderen ook grenzen hebben?




Je hebt gelijk dat het gevoelig ligt, maar ik kan best realistisch zijn over mijn kind. Als hij brutaal zou zijn of dingen kapot zou maken of iemand pijn zou doen, dan zeg ik daar wat van en als zij het eerder zien mogen zij het ook best zeggen en dat doen ze ook.

Maar meestal is mijn zoontje als er visite is heel gezellig en braaf.

Hij kletst wel eens in zijn enthousiasme door mensen heen en maakt een rommeltje met zijn speelgoed, want hij wil er gezellig bij zijn terwijl hij speelt. Ook eet hij misschien niet geheel aan de etiquette, maar deze dingen laat ik bewust voor wat ze zijn. Hij hoort bij ons en als je bij ons thuiskomt overdag, krijg je ook met hem te maken. Dit zijn wel de dingen waar zij hem op aanspreken. Ik vind dit wel sneu en vind ook dat ze te streng zijn. Ik denk dat ik er wel wat van ga zeggen, ik moet alleen even een goede manier vinden. Ik ben zelf niet echt van de boodschappen onder het mom van een grapje en ben al snel te duidelijk..
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je hier niet té duidelijk over kunt zijn! Ik vind dit absoluut niet acceptabel! Ik zou dit dan ook zeker tegen je vrienden zeggen (uiteraard wanneer je zoontje er niet bij is). Ik begrijp niet waarom je man niet wil dat je hier iets van zegt, waar is hij bang voor?
Alle reacties Link kopieren
Lijkt me dat je zoontje aan 1 vader én 1 moeder meer dan genoeg heeft....



Gewoon recht voor zn raap zeggen, als jullie vriendschap daar al niet over kan...
Alle reacties Link kopieren
pomodori schreef op 18 juni 2008 @ 21:11:

Vrienden/kennissen jouw kind(eren) steeds standjes geven?



Onze beste vrienden hebben zelf geen kinderen en komen vaak in het weekend bij ons langs. Ze komen in de middag en blijven vaak eten en borrelen. Ons zoontje is er dan gezellig bij.

Dit vriendenstel is erg bezig met ons zoontje, te veel van het goede vind ik zelf. Ik zie ze weleens met hun ogen rollen als mijn zoontje iets doet wat niet mag en ze wisselen onderling blikken uit, waarvan ik denk dat ze zoiets betekenen als: als wij kinderen hebben, gaan wij het heeeel anders doen.

Ook geven zij mijn zoontje standjes. Spreken hem op dingen aan die ik zelf niet nodig vind. Zoals, als ze bij ons eten, ze de hele tijd letten op zijn tafelmanieren. Ze zeggen dat hij zijn vork niet goed vasthoudt, niet moet smakken, niet praten met zijn mondvol etc. Nu vind ik dat niet zo gezellig voor hem ( hij is 4 jaar). Of ze roepen om half 8 tegen hem dat het bedtijd is en zeggen dat hij dan best even zijn speelgoed kan opruimen. Ik baal er best van en heb eigenlijk niet zo'n zin meer in deze middagjes/etentjes.

Ik vind dat ze in het huis van mij, maar ook mijn kind zijn en hem moeten respecteren. Mijn man vindt het ook naar, maar wil niet dat ik er wat van zeg.

Vinden jullie het goed als vrienden jouw kinderen proberen op te voeden of zou je hier iets van zeggen?
Ik vindt het niet normaal zo mogen weleens wat zeggen maar dit slaat nergens op ze moeten maar zelf kids nemen
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het prima als anderen mijn kind corrigeren, als we buitenshuis zijn en als ik iets niet zie. Maar in mijn eigen huis met mijzelf erbij zou ik het heel raar vinden, daar gelden mijn regels. En als dat betekent dat het speelgoed niet wordt opgeruimd, dan is dat zo.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven