Kinderen
alle pijlers
Weer zwanger worden na miskraam.
zaterdag 10 maart 2007 om 12:42
Hoi,Zoals de titel al zegt willen wij weer voor een kindje gaan. Ik heb vorige week een miskraam gehad maar we willen toch gelijk verder gaan. Ik voel me lichamelijk al een stuk beter en geestelijk gaat het met ups en downs. (zoals meestal bij een MK)Wie heeft er ook een miskraam gehad en wil meekletsen over weer zwanger worden?X Loca bewerkt door moderator,
zaterdag 10 maart 2007 om 13:20
He Caro,
Wij kennen elkaar al een beetje he? Van de MSN groep (waar niks meer gebeurd trouwens)
Ik weet niet of je het al mee had gekregen maar ik heb afgelopen woensdagavond ook een miskraam gehad;( Ik was bijna 7 weken.
Begon maandagavond te vloeien en woensdag is het vruchtje eruit gekomen. Heb nu nog steeds erge buikpijn en voel me leeg.... Ook met ups en downs hoor, maar het zijn nu nog meer downs....
In hetzelfde schuitje dus, ik hoop ook weer snel zwanger te worden, maar ben er ook wel angstig voor.
Groetjes, Elise
Wij kennen elkaar al een beetje he? Van de MSN groep (waar niks meer gebeurd trouwens)
Ik weet niet of je het al mee had gekregen maar ik heb afgelopen woensdagavond ook een miskraam gehad;( Ik was bijna 7 weken.
Begon maandagavond te vloeien en woensdag is het vruchtje eruit gekomen. Heb nu nog steeds erge buikpijn en voel me leeg.... Ook met ups en downs hoor, maar het zijn nu nog meer downs....
In hetzelfde schuitje dus, ik hoop ook weer snel zwanger te worden, maar ben er ook wel angstig voor.
Groetjes, Elise
zaterdag 10 maart 2007 om 13:27
Hoi Caro,
Ik zat ook op het oktober-topic, waar nogal veel miskramen zijn langsgekomen. Bij mij is het woensdag begonnen en nog niet afgelopen. De teleurstelling is er nog wel, maar ook wij willen snel weer proberen zwanger te worden. Weet iemand of het verstandiger is om een maand te wachten? Of maakt het niet uit, als je baarmoeder maar weer schoon is?
Ik krijg a.s. donderdag nog een echo ter controle.
*; Dok
zaterdag 10 maart 2007 om 13:35
Hoi Caro en Elise,
Ik ben Mida en ik heb 5 weken geleden ook een miskraam gehad.
Ik was 9 weken zwanger toen ik begon te vloeien, mijn verloskundige heeft me naar het ziekenhuis gestuurd voor een echo en daar bleek dat het kindje al met 6 weken en 2 dagen was gestopt met groeien. Diezelfde avond nog ben ik het verloren. Ik heb gelukkig geen pijn gehad, maar ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee. Ik ben nu inmiddels alweer ruim een week overtijd en heb vanmorgen (voor de 2e keer) een zwangerschapstest gedaan, helaas negatief.
Volgens mijn verloskundige komt normaal gesproken met een regelmatige cyclus (wat ik heb) zo'n 2 weken na de miskraam weer een eisprong, maar ik ben bang dat mijn lichaam door de hormonen een beetje van slag is :(.
Voor mij was het de 2e zwangerschap, wat het wel een beetje dragelijker maakt. Want ik weet dat ik in ieder geval wél kinderen kan krijgen, ik heb namelijk en zoontje die volgende maand 2 jaar wordt. Het lijkt me fijn om met jullie te praten over de miskraam en een nieuwe zwangerschap.
Hebben jullie al kinderen, of was het de eerste zwangerschap?
Ik ben Mida en ik heb 5 weken geleden ook een miskraam gehad.
Ik was 9 weken zwanger toen ik begon te vloeien, mijn verloskundige heeft me naar het ziekenhuis gestuurd voor een echo en daar bleek dat het kindje al met 6 weken en 2 dagen was gestopt met groeien. Diezelfde avond nog ben ik het verloren. Ik heb gelukkig geen pijn gehad, maar ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee. Ik ben nu inmiddels alweer ruim een week overtijd en heb vanmorgen (voor de 2e keer) een zwangerschapstest gedaan, helaas negatief.
Volgens mijn verloskundige komt normaal gesproken met een regelmatige cyclus (wat ik heb) zo'n 2 weken na de miskraam weer een eisprong, maar ik ben bang dat mijn lichaam door de hormonen een beetje van slag is :(.
Voor mij was het de 2e zwangerschap, wat het wel een beetje dragelijker maakt. Want ik weet dat ik in ieder geval wél kinderen kan krijgen, ik heb namelijk en zoontje die volgende maand 2 jaar wordt. Het lijkt me fijn om met jullie te praten over de miskraam en een nieuwe zwangerschap.
Hebben jullie al kinderen, of was het de eerste zwangerschap?
zaterdag 10 maart 2007 om 13:46
Hallo allemaal. Ook ik heb een miskraam gehad (vijf weken geleden) en heb nu weer een menstruatie achter de rug. Wilde graag mijn eerste menstruatie afwachten, heb het gevoel dat mijn lijf dan weer wat op regel is zeg maar. Was trouwens bijna zes weken zwanger. Hoop ook dat ik snel weer zwanger wordt. Heb twee kinderen van drie en een half en bijna twee. Groetejs van famke
tsja.....
zaterdag 10 maart 2007 om 14:16
Hoi,
oohh, Elise ik had inderdaad niet meegekregen dat je een miskraam hebt gehad. Die angst herken ik. Maar ik heb ook goede hoop op dat we snel een kindje op de wereld mogen zetten. Die angst zal er zeker zijn. Ik was 9 weken zwanger toen ik de MK kreeg maar ik had daarvoor al een keer bloedverlies gehad waarvoor ik een echo kreeg, toen was er een kloppend hartje te zien. 2 uur voordat het vruchtje eruit kwam heb ik ook nog een echo gehad en ook toen was er nog een kloppend hartje te zien, heel raar dat het hartje toen nog klopte en 2 uur later weg was.
En idd,op die msn groep is weinig te doen. Ik vind het ook een beetje raar om daar dan nog een keer mijn verhaal te doen.
Dok, van jou had ik het gezien op het oktober topic. Ik hoop toch dat dit topic meer goeds brengt!
Mida, dat gevoel kan ik me voorstellen, dat je weet dat je kinderen kunt krijgen. Ik heb dat een beetje met het zwanger worden op zich. Ik heb nogal veel mensen om me heen bij wie het allemaal heel lang duurde voordat ze zwanger waren, dat lijkt me ook erg. Ik was na 4 maanden zwanger dus dat valt heel erg mee.
Ik hoop dat je lichaam snel weer op orde is.
Mijn VK heeft ook gezegd dat je niet hoeft te wachten, zoals zij zei: als je lichaam er klaar voor is wordt je weer zwanger. Dus wij gaan ook niet wachten tot ik een menstruatie heb gehad.
Mida en Famke, hebben jullie verschil gemerkt bij deze zwangerschap en de zwangerschappen ervoor? Ik heb wel eens gehoord dat sommigen minder zwangerschapkwaaltjes hadden toen ze een miskraam hebben gehad.
Ik ga weer even aan de schoonmaak. Kom later nog wel een keertje terug.
X Loca
oohh, Elise ik had inderdaad niet meegekregen dat je een miskraam hebt gehad. Die angst herken ik. Maar ik heb ook goede hoop op dat we snel een kindje op de wereld mogen zetten. Die angst zal er zeker zijn. Ik was 9 weken zwanger toen ik de MK kreeg maar ik had daarvoor al een keer bloedverlies gehad waarvoor ik een echo kreeg, toen was er een kloppend hartje te zien. 2 uur voordat het vruchtje eruit kwam heb ik ook nog een echo gehad en ook toen was er nog een kloppend hartje te zien, heel raar dat het hartje toen nog klopte en 2 uur later weg was.
En idd,op die msn groep is weinig te doen. Ik vind het ook een beetje raar om daar dan nog een keer mijn verhaal te doen.
Dok, van jou had ik het gezien op het oktober topic. Ik hoop toch dat dit topic meer goeds brengt!
Mida, dat gevoel kan ik me voorstellen, dat je weet dat je kinderen kunt krijgen. Ik heb dat een beetje met het zwanger worden op zich. Ik heb nogal veel mensen om me heen bij wie het allemaal heel lang duurde voordat ze zwanger waren, dat lijkt me ook erg. Ik was na 4 maanden zwanger dus dat valt heel erg mee.
Ik hoop dat je lichaam snel weer op orde is.
Mijn VK heeft ook gezegd dat je niet hoeft te wachten, zoals zij zei: als je lichaam er klaar voor is wordt je weer zwanger. Dus wij gaan ook niet wachten tot ik een menstruatie heb gehad.
Mida en Famke, hebben jullie verschil gemerkt bij deze zwangerschap en de zwangerschappen ervoor? Ik heb wel eens gehoord dat sommigen minder zwangerschapkwaaltjes hadden toen ze een miskraam hebben gehad.
Ik ga weer even aan de schoonmaak. Kom later nog wel een keertje terug.
X Loca
zaterdag 10 maart 2007 om 14:22
quote: 29caro reageerde
Mida en Famke, hebben jullie verschil gemerkt bij deze zwangerschap en de zwangerschappen ervoor? Ik heb wel eens gehoord dat sommigen minder zwangerschapkwaaltjes hadden toen ze een miskraam hebben gehad.
Ik heb geen verschil gemerkt tussen deze en de vorige zwangerschap, ik was moe, chagerijnig en had last van mijn borsten. Het enige wat ik een beetje vreemd vond was dat na 9 weken mijn broeken nog steeds niet strak zaten, wat ik wél had verwacht.
Goh 2 uur voor de miskraam nog een kloppend hartje, dan is het helemaal erg je verwacht het dan niet. Ik was juist zo blij dat ik wist dat het niet goed zat.
Mida en Famke, hebben jullie verschil gemerkt bij deze zwangerschap en de zwangerschappen ervoor? Ik heb wel eens gehoord dat sommigen minder zwangerschapkwaaltjes hadden toen ze een miskraam hebben gehad.
Ik heb geen verschil gemerkt tussen deze en de vorige zwangerschap, ik was moe, chagerijnig en had last van mijn borsten. Het enige wat ik een beetje vreemd vond was dat na 9 weken mijn broeken nog steeds niet strak zaten, wat ik wél had verwacht.
Goh 2 uur voor de miskraam nog een kloppend hartje, dan is het helemaal erg je verwacht het dan niet. Ik was juist zo blij dat ik wist dat het niet goed zat.
zaterdag 10 maart 2007 om 14:31
Hallo, merkte eigenlijk geen verschil met mijn andere (goed verlopen) zwangerschappen. Was ook al weer misselijk. Had er daardoor juist wel een goed gevoel over. Verloor wel een aantal dagen voor de miskraam wat bruine afscheiding, maar dat had ik bij mijn vorige zwangerschap ook en dus maakte ik me er niet al te druk over. Ben wel blij (klinkt wat raar) dat ik nog niet heel lang wist dat ik zwanger was en ook nog niet een hartje had gehoord of gezien. Denk dat de teleurstelling en het verdriet dan groter zou zijn geweest. Ben niet meer heel verdrietig, maar nog wel teleurgesteld. Had me een hele andere zomer voorgesteld en het idee dat ik binnen niet al te lange tijd weer een kindje in mijn armen zou kunnen hebben is nu weer (even?) weg. Dat vind ik vooral erg rot. Was er weer helemaal klaar voor. Wel fijn om ook andere verhalen te lezen. Twijfelde even of ik zou reageren, maar het is wel even lekker om het zo op te schrijven. Niet veel mensen weten het, want ik vind het niet leuk dat ze weten dat we weer 'bezig' zijn zeg maar. Word ik zo in de gaten gehouden. Groetjes!
tsja.....
zaterdag 10 maart 2007 om 15:40
Hey Iedereen!
het lijkt me leuk om met jullie mee te schrijven. ik heb ook geschreven op het september topic, maar ik heb donderdag een miskraam gehad na 12 weken zwanger. Op de spoedecho die we kregen zagen we dat het vruchtje maar 6 weken is geworden. Deze miskraam was mijn eerste zwangerschap en deze was ongepland. Voor die tijd waren we totaal niet met kinderen bezig, maar door de zwangerschap is dat veranderd. En nu willen we dolgraag meteen weer proberen.
Hoe hebben jullie trouwens de miskraam ervaren? Bij mij was het behoorlijk pijnlijk. Ik had echt rug en buik krampen tegelijk. komt misschien omdat ik al 12 weken was. Ik had het gevoel dat mijn lichaam wel doorgegroeid is na de dood van het vruchtje. Kan dat? want ik had echt al een klein buikje.
Hoe ervaren jullie trouwens het verdriet rondom de miskraam? ik vind het heel moeilijk om te rouwen om dit ene kind, misschien ook omdat ik het nooit levend heb gezien. Ik heb het meeste moeite met mijn moedergevoel dat nu ontwaakt is en geen nut meer heeft, loos voelt. Hoe is dit bij jullie?
Nou ik heb merk ik best veel vragen :$
Nou hoe dan ook, fijn dat ik daar nu ergens mee terecht kan.
tot schrijfs,
x
het lijkt me leuk om met jullie mee te schrijven. ik heb ook geschreven op het september topic, maar ik heb donderdag een miskraam gehad na 12 weken zwanger. Op de spoedecho die we kregen zagen we dat het vruchtje maar 6 weken is geworden. Deze miskraam was mijn eerste zwangerschap en deze was ongepland. Voor die tijd waren we totaal niet met kinderen bezig, maar door de zwangerschap is dat veranderd. En nu willen we dolgraag meteen weer proberen.
Hoe hebben jullie trouwens de miskraam ervaren? Bij mij was het behoorlijk pijnlijk. Ik had echt rug en buik krampen tegelijk. komt misschien omdat ik al 12 weken was. Ik had het gevoel dat mijn lichaam wel doorgegroeid is na de dood van het vruchtje. Kan dat? want ik had echt al een klein buikje.
Hoe ervaren jullie trouwens het verdriet rondom de miskraam? ik vind het heel moeilijk om te rouwen om dit ene kind, misschien ook omdat ik het nooit levend heb gezien. Ik heb het meeste moeite met mijn moedergevoel dat nu ontwaakt is en geen nut meer heeft, loos voelt. Hoe is dit bij jullie?
Nou ik heb merk ik best veel vragen :$
Nou hoe dan ook, fijn dat ik daar nu ergens mee terecht kan.
tot schrijfs,
x
zaterdag 10 maart 2007 om 15:53
Hallo! Ik heb ook al eerder mee geschreven op andere topics, maar dan hier ook nog maar een keer mijn verhaal. Ik heb 16 februari mijn miskraam gehad. Was acht weken en wist tot de miskraam niet dat ik zwanger was. Best stom, want ik was al acht maanden gestopt met de pil. Ondertussen echter zo onregelmatig ongesteld dat ik niks in de gaten heb gehad. Bij mij begon het eerst met 3 weken bruine afscheiding. ik dacht gewoon dat ik ongesteld moest worden. Nou dat heb ik de 16e geweten. Niet ongesteld, maar een miskraam. Ook wel een beetje heel erg veel bloed voor een menstruatie. Eerst was ik er heel erg laconiek over, van nou weet je in ieder geval dat je wel kinderen kan krijgen. Maar langzaam aan komt toch ook bij mij het besef dat ik echt iets ben kwijt geraakt.. Nu is het 10 maart en ik had vorige week opeens het gevoel dat ik zwanger was. Zere borsten, 's ochtends misselijk... Vandaag getest en die zegt positief. Ik kan niet geloven dat het echt zo is. Volgens mij zijn het nog de hormonen van de vorige zwangerschap. Ik bedoel je kan toch niet na twee weken alweer zwanger zijn? Bovendien ben ik na de miskraam weer begonnen met het slikken van de pil. Op de dag dat het eventueel gebeurd zou kunnen zijn slikte ik alweer vijf dagen de pil. We wachten maar weer af!
zaterdag 10 maart 2007 om 16:52
Hoi,
Hier ben ik weer even.
Bij mij was het verdriet wel groot. Denk ook dat dat komt omdat we al een echo hadden gehad (wel na bloedverlies) en daar het hartje hadden zien kloppen. We zouden afgelopen maandag de intake bij de vk hebben. We hadden de rest van dit jaar al zo ongeveer gepland. Tja, dat doe je toch als je weet dat je zwanger bent denk ik, ook al hou je in je achterhoofd dat het mis kan gaan.
Mijn ouders, schoonouders, broer en schoonzus wisten dat ik zwanger was, en een paar goede vrienden. Die weten dus ook dat het mis is gegaan. Ik heb veel steun aan ze gehad, en nog steeds. Ik vind het niet zo'n probleem dat ze nu weten dat we ermee bezig zijn. Ze zijn allemaal wel zo dat ze er niet telkens naar vragen en als ze dat wel doen kan ik ze wel zeggen dat ik niet fijn vind.
Ik heb ontzettende pijn gehad vlak voor het echt misging. Hele erge krampen in mijn buik en rug. Het bloedverlies was ook heel erg. Om het kwartier kon ik het maandverband verschonen en dan nog ging het soms mis.
Lagune, dat gevoel dat jij hebt, dat loze moedergevoel heb ik ook een beetje, maar dat kunnen we vast nog kwijt bij de volgende.
Mijn broeken konden nog wel dicht maar ik was al wel wat dikker geworden maar dat kwam door de drang naar chocola denk ik :$
Marielle, mag ik vragen waarom je weer begonnen bent met de pil? Willen jullie niet gelijk verder proberen?
Wij hebben het er ook (heeeeeeel even) over gehad om even rust te nemen maar dan zou ik niet weer aan de pil zijn gegaan. Voor die hormonen weer uit je lijf zijn, bah. Dan zouden we wel even condooms begruiken. Maar dat is bij ons dus niet aan de orde.
Het lijkt me wel een beetje raar dat je toch zwanger zou zijn, helemaal omdat je ook weer aan de pil bent. Misschien zitten er nog hormonen in de lijf? Anders de dokter maar eens bellen om te vragen tot hoe lang dat kan.
Ik heb meegedaan bij moeders voor moeders. Om de laatste bakken weer terug te brengen vond ik echt erg, toen heb ik ook flink gejankt. Maar nu weet ik helemaal waar ik het voor doe. Bij ons is er goede hoop dat we weer zwanger worden, er zijn ook meiden waarbij die hoop er niet is en in de medische molen zitten. Als je die dan zo kan helpen.......
X Loca
Hier ben ik weer even.
Bij mij was het verdriet wel groot. Denk ook dat dat komt omdat we al een echo hadden gehad (wel na bloedverlies) en daar het hartje hadden zien kloppen. We zouden afgelopen maandag de intake bij de vk hebben. We hadden de rest van dit jaar al zo ongeveer gepland. Tja, dat doe je toch als je weet dat je zwanger bent denk ik, ook al hou je in je achterhoofd dat het mis kan gaan.
Mijn ouders, schoonouders, broer en schoonzus wisten dat ik zwanger was, en een paar goede vrienden. Die weten dus ook dat het mis is gegaan. Ik heb veel steun aan ze gehad, en nog steeds. Ik vind het niet zo'n probleem dat ze nu weten dat we ermee bezig zijn. Ze zijn allemaal wel zo dat ze er niet telkens naar vragen en als ze dat wel doen kan ik ze wel zeggen dat ik niet fijn vind.
Ik heb ontzettende pijn gehad vlak voor het echt misging. Hele erge krampen in mijn buik en rug. Het bloedverlies was ook heel erg. Om het kwartier kon ik het maandverband verschonen en dan nog ging het soms mis.
Lagune, dat gevoel dat jij hebt, dat loze moedergevoel heb ik ook een beetje, maar dat kunnen we vast nog kwijt bij de volgende.
Mijn broeken konden nog wel dicht maar ik was al wel wat dikker geworden maar dat kwam door de drang naar chocola denk ik :$
Marielle, mag ik vragen waarom je weer begonnen bent met de pil? Willen jullie niet gelijk verder proberen?
Wij hebben het er ook (heeeeeeel even) over gehad om even rust te nemen maar dan zou ik niet weer aan de pil zijn gegaan. Voor die hormonen weer uit je lijf zijn, bah. Dan zouden we wel even condooms begruiken. Maar dat is bij ons dus niet aan de orde.
Het lijkt me wel een beetje raar dat je toch zwanger zou zijn, helemaal omdat je ook weer aan de pil bent. Misschien zitten er nog hormonen in de lijf? Anders de dokter maar eens bellen om te vragen tot hoe lang dat kan.
Ik heb meegedaan bij moeders voor moeders. Om de laatste bakken weer terug te brengen vond ik echt erg, toen heb ik ook flink gejankt. Maar nu weet ik helemaal waar ik het voor doe. Bij ons is er goede hoop dat we weer zwanger worden, er zijn ook meiden waarbij die hoop er niet is en in de medische molen zitten. Als je die dan zo kan helpen.......
X Loca
zaterdag 10 maart 2007 om 17:13
Hey 29Caro.
Echt schrijnend hoor, dat je het hartje nog hebt zien kloppen 2 uur van te voren...ik begrijp heel goed dat je verdriet dan heel groot is. Natuurlijk ben ik ook echt wel verdrietig...maar t is toch anders als je nooit je kind in leven hebt gezien denk ik. Ik herken ook het rot gevoel dat het geeft om moeders voor moeders af te bellen. Was juist zo trots toen de contactmevrouw de test bij me thuis af nam en zei: nou, je bent echt dubbel en dwars zwanger hoor. Dit lijkt nog maar zo kort geleden, en gister is gewoon alweer het laatste krat opgehaald
@ Marielle: wat een verhaal zeg! sjeempie. Ik hoop voor je dat je zwanger bent! (of was dat nu juist niet de bedoeling?) Denk je dan dat de pil misschien nog niet gelijk gewerkt heeft ofzo? omdat het de eerste maand weer was? dat zou volgens mij best kunnen hoor.
nou, hou ons in iedergeval op de hoogte! ben echt benieuwd!
x
Echt schrijnend hoor, dat je het hartje nog hebt zien kloppen 2 uur van te voren...ik begrijp heel goed dat je verdriet dan heel groot is. Natuurlijk ben ik ook echt wel verdrietig...maar t is toch anders als je nooit je kind in leven hebt gezien denk ik. Ik herken ook het rot gevoel dat het geeft om moeders voor moeders af te bellen. Was juist zo trots toen de contactmevrouw de test bij me thuis af nam en zei: nou, je bent echt dubbel en dwars zwanger hoor. Dit lijkt nog maar zo kort geleden, en gister is gewoon alweer het laatste krat opgehaald
@ Marielle: wat een verhaal zeg! sjeempie. Ik hoop voor je dat je zwanger bent! (of was dat nu juist niet de bedoeling?) Denk je dan dat de pil misschien nog niet gelijk gewerkt heeft ofzo? omdat het de eerste maand weer was? dat zou volgens mij best kunnen hoor.
nou, hou ons in iedergeval op de hoogte! ben echt benieuwd!
x
zaterdag 10 maart 2007 om 17:58
Mijn vriend vond dat we maar even pauze moesten nemen. Het heeft hem ook allemaal nogal geraakt. Hij verweet me heel eventjes zelfs dat het mijn schuld was, omdat ik niet gemerkt dat ik zwanger was. Heeft ie wel 100 keer zijn excuses voor aangeboden. En terecht. Moet eerlijk zeggen dat ik me dat ook wel tig keer heb afgevraagd. Voel me een beetje aangetast in mijn vrouw zijn. Dus toch maar weer even aan de pil. (met pijn in het hart dat wel). We staan ook voor een aantal grote beslissingen. Toch maar verhuizen naar een veel duurder huis, omdat we het nu nog kunnen betalen of niet... Nieuwe auto of niet... Trouwen of niet...
Ik had op zich niet zo heel erg veel pijn. Was net of er een hele grote menstruatie aan zat te komen. Wat ik niet raar vond aangezien ik al een tijd niet ongesteld was geweest. Ik werd 's ochtends wakker en toen had ik een zeurderig gevoel in mijn onderrug. 's Ochtends op het werk ging het fout. Ik ging staan en ik voelde een scherpe stekende pijn in mijn buik en voelde dat mijn broek volliep. Naar de wc dus. Daar heb ik toch een potje zitten te janken, want zoveel bloed had ik nog nooit gezien. Eerst dacht ik nog dat het gewoon menstruatie was, maar al was dat zo dan was deze hoeveelheid bloed nog niet normaal. Dus naar de dokter en daar testen. Zwanger! Toen nog de hoop dat het toch nog goed zou komen. Dat heeft precies een uur geduurd, want toen had de gyn. ander nieuws voor me. Toen ook maar een week thuis gebleven en hopen dat de rest vanzelf los kwam. Dat deed het gelukkig. Ik had pas na de mk het gevoel dat ik zwanger was. Toen begon ik ook dingen te voelen en had ik ook echt het idee dat mijn buik groeide. Allemaal psychisch vanzelf. Fijn om er eindelijk eens over te kunnen praten, want wij hebben het haast niemand verteld.
Ik had op zich niet zo heel erg veel pijn. Was net of er een hele grote menstruatie aan zat te komen. Wat ik niet raar vond aangezien ik al een tijd niet ongesteld was geweest. Ik werd 's ochtends wakker en toen had ik een zeurderig gevoel in mijn onderrug. 's Ochtends op het werk ging het fout. Ik ging staan en ik voelde een scherpe stekende pijn in mijn buik en voelde dat mijn broek volliep. Naar de wc dus. Daar heb ik toch een potje zitten te janken, want zoveel bloed had ik nog nooit gezien. Eerst dacht ik nog dat het gewoon menstruatie was, maar al was dat zo dan was deze hoeveelheid bloed nog niet normaal. Dus naar de dokter en daar testen. Zwanger! Toen nog de hoop dat het toch nog goed zou komen. Dat heeft precies een uur geduurd, want toen had de gyn. ander nieuws voor me. Toen ook maar een week thuis gebleven en hopen dat de rest vanzelf los kwam. Dat deed het gelukkig. Ik had pas na de mk het gevoel dat ik zwanger was. Toen begon ik ook dingen te voelen en had ik ook echt het idee dat mijn buik groeide. Allemaal psychisch vanzelf. Fijn om er eindelijk eens over te kunnen praten, want wij hebben het haast niemand verteld.
zaterdag 10 maart 2007 om 18:25
Goh, Marielle, wat een verhaal. Tja, je moet er wel allebei achter staan. Ook een rotopmerking van je vriend. Gelukkig is ie daar zelf ook achter gekomen. Je bent echt niet de enige die het niet merkt dat ze zwanger is. Ik ken iemand die kwam er pas na 5 maanden achter. Vind ik wel vreemd maar ja, die was bijna nooit ongesteld. Er zijn er meer die het alleen maar weten doordat ze een positieve test hadden. Zeker in de eerste paar maanden.
Ik hoop dat je vriend er ook snel weer aan toe is om ervoor te gaan. Succes ermee.
X Loca
Ik hoop dat je vriend er ook snel weer aan toe is om ervoor te gaan. Succes ermee.
X Loca
zaterdag 10 maart 2007 om 18:32
| Naam | leeftijd | Nod | Bijzonderheden | bezig vanaf | al een kindje? |
| 29Caro | 29 | 31 mrt | miskraam 3 maart | sept 2006 | eerste |
Ik heb even een begin gemaakt met een schema, misschien wel handig en leuk om bij te houden.
Bij mijn NOD ben ik er van uit gegaan dat mijn cyclus hetzelfde is als voor de miskraam.
Volgens mij zijn er al vakjes te weinig.....Ik weet niet hoe ik hem groter kan maken.
X Loca
zaterdag 10 maart 2007 om 22:50
zondag 11 maart 2007 om 08:36
