Kinderen
alle pijlers
Wel of geen kinderen?
dinsdag 24 oktober 2023 om 19:40
Hallo. Nieuw hier, maar lees al wel een periode mee op het forum. Lang getwijfeld voor een topic, maar hoop op herkenning.
Midden 30 en nooit echt een grote kinderwens gehad, maar sinds vrienden de eerste hebben gekregen of sommige in verwachting zijn, voel ik mij steeds meer een "vreemde eend".
We horen geregeld (vooral ik als vrouw), wanneer wij eens gaan beginnen van mensen. Misschien voel ik nu wel steeds meer de maatschappelijke druk, de verwachting van buiten, wat nog steeds normaal gevonden wordt. Al heb ik ook wel een beetje 'fear of missing out' lijkt wel. Hierdoor begin ik steeds meer te twijfelen. We hebben het er samen wel eens over, zijn antwoord 'ja het is misschien wel leuk', maar niet een directe 'ja'.
Als ik er aan denk krijg ik het alleen Spaans benauwd. Niet om de zwangerschap of bevalling, maar vooral het practische deel.
Als kind straks 4 jaar is al die verplichtingen met school, opvang, ons werk ernaast, niet meer vrij indeelbaar zijn qua vakantie (gedoe op werk want directe collega's hebben ook kinderen). Ik denk wel steeds meer wat als we het wel gewoon doen. Al is er ook angst, bij sommige bekenden zie ik dat zij elkaar als partners toch wel "verloren" zijn of vrij snel uit elkaar zijn gegaan (binnen 2j geboorte kind). Hier ben ik ook bang voor. Dat onze relatie heel anders wordt en ik we spijt van krijg.
Helaas met bekenden of vrienden kan ik dit niet bespreken, zij hadden uiteindelijk wel een kinderwens en schaam mij ook een beetje.
Gelukkig met vriend wel, maar we weten het beiden niet.
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst (al is dit klein vanwege pil gebruik), maar vindt het ook gewoon raar om er zelf aan te beginnen. Ik zie mijzelf niet direct als moederfiguur. Al vindt ik mijn baby neefje wel heel leuk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
Midden 30 en nooit echt een grote kinderwens gehad, maar sinds vrienden de eerste hebben gekregen of sommige in verwachting zijn, voel ik mij steeds meer een "vreemde eend".
We horen geregeld (vooral ik als vrouw), wanneer wij eens gaan beginnen van mensen. Misschien voel ik nu wel steeds meer de maatschappelijke druk, de verwachting van buiten, wat nog steeds normaal gevonden wordt. Al heb ik ook wel een beetje 'fear of missing out' lijkt wel. Hierdoor begin ik steeds meer te twijfelen. We hebben het er samen wel eens over, zijn antwoord 'ja het is misschien wel leuk', maar niet een directe 'ja'.
Als ik er aan denk krijg ik het alleen Spaans benauwd. Niet om de zwangerschap of bevalling, maar vooral het practische deel.
Als kind straks 4 jaar is al die verplichtingen met school, opvang, ons werk ernaast, niet meer vrij indeelbaar zijn qua vakantie (gedoe op werk want directe collega's hebben ook kinderen). Ik denk wel steeds meer wat als we het wel gewoon doen. Al is er ook angst, bij sommige bekenden zie ik dat zij elkaar als partners toch wel "verloren" zijn of vrij snel uit elkaar zijn gegaan (binnen 2j geboorte kind). Hier ben ik ook bang voor. Dat onze relatie heel anders wordt en ik we spijt van krijg.
Helaas met bekenden of vrienden kan ik dit niet bespreken, zij hadden uiteindelijk wel een kinderwens en schaam mij ook een beetje.
Gelukkig met vriend wel, maar we weten het beiden niet.
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst (al is dit klein vanwege pil gebruik), maar vindt het ook gewoon raar om er zelf aan te beginnen. Ik zie mijzelf niet direct als moederfiguur. Al vindt ik mijn baby neefje wel heel leuk.
Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?
anoniem_658ddd77de0ef wijzigde dit bericht op 24-10-2023 20:13
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
10.72% gewijzigd
woensdag 25 oktober 2023 om 09:40
Is dat echt zo dat je dit moet verantwoorden? Ik zou echt op mijn voorhoofd tikken bij dat soort vragen. Echt belachelijk.Kartonnendoos schreef: ↑25-10-2023 09:07Het schamen is denk ik ook meer het steeds moeten verantwoorden waarom wij/ik (nog) geen kind hebben. Vroeger had ik hier totaal geen last van, maar sinds een jaar of 2 wel. Ik merk vooral bij vriendinnen dat ze het toch wel gek vinden en het zielig vinden voor moeder die geen oma wordt. (even ter verduidelijking, mijn moeder/ouders maakt het totaal niet uit).
Het zijn vooral vrienden en kennissen, die de wens eerst ook niet hadden, maar nu wel een kindje hebben gekregen.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:43
Laat ik het anders formuleren, bij twijfel echt NIET doen!Suniva schreef: ↑25-10-2023 09:10Net zo'n onzinadvies als ga ervoor.
Niemand hier kan een goed advies geven. Doe waarvan je denkt dat je er het meest gelukkig van wordt.
Je kunt niet in de toekomst kijken. Dus nu bedenken wat je het meest gelukkig maakt met de inzichten die je nu hebt is het enige dat je kan doen. Je relatie kan beter of slechter worden in beide gevallen. Werkperikelen heb je met en zonder kinderen.
Op je 80e kun je heel misschien zeggen dat de andere keuze beter was geweest. Maar dan nog weet je niet hoe het was gelopen als je die andere keuze had gemaakt.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:50
Nouja laat ik zeggen het wordt direct gevraagd, soort voor het blok zetten.Sjaantje37 schreef: ↑25-10-2023 09:40Is dat echt zo dat je dit moet verantwoorden? Ik zou echt op mijn voorhoofd tikken bij dat soort vragen. Echt belachelijk.
'wanneer beginnen jullie?', 'Ik verwacht toch wel een keer een kind hoor, jullie zijn al zolang samen'.
Natuurlijk kan je geen antwoord geven, maar een weerwoord is vaak van 'ah joh dat gevoel komt nog wel' (het niet serieus nemen)
Het zijn niet alleen vrouwen die het vragen/zeggen, maar ook mannen.
Ik merk dat ik er momenteel gevoeliger voor ben dan jaren terug. Mogelijk ook, omdat de mensen die het nu zeggen eerst ook nog geen kind hadden en nu toch wel leuk vinden dat de hele vriendengroep een kind heeft.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:51
Precies dit!dianaf schreef: ↑25-10-2023 09:10Dit.
Je bent niet verplicht om aan kinderen te beginnen. Als de wens er niet 100% is, moet je er niet aan beginnen.
Want als je rationeel gaat kijken naar de voor- en nadelen van een kind, dan zijn er veel negatieve en onzekere punten. Maar als je echt een wens hebt, dan neem je die voor lief.
Ik heb nooit een kinderwens gehad, dus ik heb geen kinderen. Het is niet altijd de keuze tussen wel of geen kinderen. Als er geen kinderwens is, dan is het eigenlijk geen keuze.
Je gaat pas een lijstje voors en tegens maken als je een kinderwens hebt. Stel nu dat het je ontzettend leuk lijkt een hond of een kameel te hebben. Dan ga je ook pas kijken of het in je leven past als er een wens is. Dat lijstje maak je niet voor een paard, zeilboot, draaimolen in je achtertuin of al het andere waar je niet warm voor loopt. Wat niet wil zeggen dat je een hekel aan paarden of zeilboten hebt, maar je hebt geen 'hebben!'-gevoel. En voor kinderen geldt meer dan voor wat dan ook dat er geen weg terug is en inderdaad een grote verantwoordelijkheid.
Dus het antwoord op de vraag 'Waarom heb of wil jij geen kinderen?' is simpelweg: geen kinderwens. Dat is genoeg reden.
Als iemand dan blijft doorvragen of met argumenten komt, dan vraag jij wat voor de ander de doorslaggevende reden is geweest om geen papegaai of zebra te nemen. Het is gewoon onlogisch om lijstjes met plussen en minnen te maken voor alles wat je niet wilt.
Ik vind hier dingen van.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:53
Volgens mij is het een mythe dat bijna iedereen kinderen wil vanuit een soort oergevoel. De meeste mensen hebben geen idee, net als jij, en gaan uiteindelijk wel of niet voor die sprong in het diepe. De meesten wel.
Maar jullie twijfels zijn heel normaal en zelfs een cruciaal onderdeel van het proces: kinderen krijgen is zo ingrijpend en levensveranderend dat je er gerust grondig over mag nadenken. Bijna niemand begint lichtzinnig aan kinderen of ziet er in heilige overtuiging vanaf. Twijfels horen bij dat proces. Net als angst, onzekerheid en wispelturigheid (wel, niet, wel, niet…).
Wel of geen kinderen willen, het is allebei goed. De kans dat je ze uiteindelijk wel wilt, is statistisch het grootst. De kans dat jullie spijt krijgen van een kind/kinderen is statistisch weer klein. Dat zijn de feiten waarmee je het moet doen. Veel wijzer word je er niet van, helaas. Daarom wordt het ouderschap ook wel ‘het grootste avontuur van het leven’ genoemd: je hebt géén idee waar je aan begint
En dat blijft zo, ook als je eenmaal kinderen hebt.
Maar jullie twijfels zijn heel normaal en zelfs een cruciaal onderdeel van het proces: kinderen krijgen is zo ingrijpend en levensveranderend dat je er gerust grondig over mag nadenken. Bijna niemand begint lichtzinnig aan kinderen of ziet er in heilige overtuiging vanaf. Twijfels horen bij dat proces. Net als angst, onzekerheid en wispelturigheid (wel, niet, wel, niet…).
Wel of geen kinderen willen, het is allebei goed. De kans dat je ze uiteindelijk wel wilt, is statistisch het grootst. De kans dat jullie spijt krijgen van een kind/kinderen is statistisch weer klein. Dat zijn de feiten waarmee je het moet doen. Veel wijzer word je er niet van, helaas. Daarom wordt het ouderschap ook wel ‘het grootste avontuur van het leven’ genoemd: je hebt géén idee waar je aan begint
En dat blijft zo, ook als je eenmaal kinderen hebt.
woensdag 25 oktober 2023 om 09:55
Bij twijfel niet doen...je draait het niet zo makkelijk terug namelijk.
Mijn kinderen zijn ruimschoots volwassen en moet heel eerlijk toegeven dat als ik nu aan het begin van mijn volwassen leven stond, ik niet eens weet of ik aan kinderen zou beginnen.
Dat staat natuurlijk volledig los van het feit dat ik echt ontzettend veel van mn kinderen hou en me mn leven zonder ze niet voor kan stellen.
Ik vind de wereld niet fijn op het moment. De toekomst ziet er niet heel rooskleurig uit. Niet qua milieu, niet qua betutteling, niet qua verdraagzaamheid. Iedereen staat 24/7 aan. De één na de ander kampt met een burnout. In Den Haag doen ze maar wat. Alle kosten voor levensonderhoud vliegen de pan uit. Huizen zijn onbetaalbaar.
Nee. Ik weet eigenlijk wel zeker dat ik er niet aan zou beginnen.
Bovendien heb ik een aantal stellen vrienden zonder kinderen. Met beide een baan. En kon, in de jaren dat ik door schoolkeuzes, puber issues en allerlei andere pieken en dalen van het ouder-leven ging, af en toe lichtelijk jaloers kijken naar de vrijheid die zij hadden.
Uiteraard geeft het leven met kinderen je ook een heleboel fijne en waardevolle momenten, maar durf echt niet met 100% zekerheid te zeggen dat die opwegen tegen de dingen die je niet kan doen (en de slapeloze nachten die het je op kan leveren)
Het klinkt nu als een liefdeloos verhaal van een uitgebluste moeder, maar dat staat ver van de waarheid.
Maar soms voelt het alsof je zulke dingen niet "mag zeggen" omdat dat dan gekoppeld wordt aan de liefde voor je kinderen....
Mijn kinderen zijn ruimschoots volwassen en moet heel eerlijk toegeven dat als ik nu aan het begin van mijn volwassen leven stond, ik niet eens weet of ik aan kinderen zou beginnen.
Dat staat natuurlijk volledig los van het feit dat ik echt ontzettend veel van mn kinderen hou en me mn leven zonder ze niet voor kan stellen.
Ik vind de wereld niet fijn op het moment. De toekomst ziet er niet heel rooskleurig uit. Niet qua milieu, niet qua betutteling, niet qua verdraagzaamheid. Iedereen staat 24/7 aan. De één na de ander kampt met een burnout. In Den Haag doen ze maar wat. Alle kosten voor levensonderhoud vliegen de pan uit. Huizen zijn onbetaalbaar.
Nee. Ik weet eigenlijk wel zeker dat ik er niet aan zou beginnen.
Bovendien heb ik een aantal stellen vrienden zonder kinderen. Met beide een baan. En kon, in de jaren dat ik door schoolkeuzes, puber issues en allerlei andere pieken en dalen van het ouder-leven ging, af en toe lichtelijk jaloers kijken naar de vrijheid die zij hadden.
Uiteraard geeft het leven met kinderen je ook een heleboel fijne en waardevolle momenten, maar durf echt niet met 100% zekerheid te zeggen dat die opwegen tegen de dingen die je niet kan doen (en de slapeloze nachten die het je op kan leveren)
Het klinkt nu als een liefdeloos verhaal van een uitgebluste moeder, maar dat staat ver van de waarheid.
Maar soms voelt het alsof je zulke dingen niet "mag zeggen" omdat dat dan gekoppeld wordt aan de liefde voor je kinderen....
woensdag 25 oktober 2023 om 10:00
Wat een ongepaste vragen en vervelende reacties van die vrienden. Het lijkt wel of je je moet verantwoorden en dat er maar één goed antwoord mogelijk is. Kinderen krijgen is niet vanzelfsprekend. En dat kun je ook zeggen hè, als je geen zin in die discussie hebt. Als ze daardoor denken dat het een pijnlijk onderwerp is, laat ze dan maar in die waan. Dan ben je van het gezeur af.
Ik vind hier dingen van.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:01
Bij twijfel niet doen zeg ik altijd.
Ik heb zelf twee kinderen. Ik hou 100% van ze, maar als ik het over zou mogen doen zou ik passen voor kinderen. Ze belemmeren je toch enorm in je vrijheid. Plus dat kinderen gewoon enorm veel geld kosten. En dat is als je kind "normaal" is. Kan natuurlijk ook nog van alles "mis" zijn.
Tuurlijk geven ze ook vrolijkheid en kan je van ze genieten.
Ik zou (inmiddels) niet meer zeggen dat ik spijt heb van kinderen krijgen, maar dat heb ik wel lang gehad.
Ik wil maar zeggen, kinderen zijn niet zaligmakend. Dus als het je niet trekt, doe het niet.
Ik heb zelf twee kinderen. Ik hou 100% van ze, maar als ik het over zou mogen doen zou ik passen voor kinderen. Ze belemmeren je toch enorm in je vrijheid. Plus dat kinderen gewoon enorm veel geld kosten. En dat is als je kind "normaal" is. Kan natuurlijk ook nog van alles "mis" zijn.
Tuurlijk geven ze ook vrolijkheid en kan je van ze genieten.
Ik zou (inmiddels) niet meer zeggen dat ik spijt heb van kinderen krijgen, maar dat heb ik wel lang gehad.
Ik wil maar zeggen, kinderen zijn niet zaligmakend. Dus als het je niet trekt, doe het niet.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:05
Herkenbaar! En de vragen vanuit de omgeving ook, super irritant om steeds jezelf te moeten verantwoorden dat er geen kinderen zijn en ook geen kinderwens.
Nu ben ik 40+ dus de vragen zijn gestopt. Geen kinderen en al meer dan 20 jaar samen. Voor ons de juiste beslissing maar ja dat wil niet zeggen dat die voor jou ook zo is. En ik heb wel een kinderwens gehad hoor, echter door omstandigheden heb ik niet voor kinderen gekozen maar voor de liefde hoe cliché ook, man wilde geen kinderen.
Ik heb er nooit spijt van gehad. Ik hou van mijn leven zoals het nu is. Als ik kijk naar mijn vrienden met kinderen en hoe hun leven nu is tov daarvoor dan ben ik nog steeds blij dat ik geen kinderen heb. Ergens staat je leven compleet in het teken van je kinderen en dat hoort ook zo, maar ik ben impulsief. Hou van dingen op het laatste moment gewoon gaan doen. En met kinderen is dat toch weer anders.
Als je geen uitgesproken kinderwens hebt zou ik het niet doen. Het leven zonder kinderen is net zo leuk.
Nu ben ik 40+ dus de vragen zijn gestopt. Geen kinderen en al meer dan 20 jaar samen. Voor ons de juiste beslissing maar ja dat wil niet zeggen dat die voor jou ook zo is. En ik heb wel een kinderwens gehad hoor, echter door omstandigheden heb ik niet voor kinderen gekozen maar voor de liefde hoe cliché ook, man wilde geen kinderen.
Ik heb er nooit spijt van gehad. Ik hou van mijn leven zoals het nu is. Als ik kijk naar mijn vrienden met kinderen en hoe hun leven nu is tov daarvoor dan ben ik nog steeds blij dat ik geen kinderen heb. Ergens staat je leven compleet in het teken van je kinderen en dat hoort ook zo, maar ik ben impulsief. Hou van dingen op het laatste moment gewoon gaan doen. En met kinderen is dat toch weer anders.
Als je geen uitgesproken kinderwens hebt zou ik het niet doen. Het leven zonder kinderen is net zo leuk.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:07
Ik vind het ronduit asociaal en opdringerig. Ik ben zelf moeder van een zoon maar heb dit echt nog nooit gevraagd aan mijn vrienden en familieleden die geen kinderen hebben. Alsof een kind krijgen zo zaligmakend is en daarbij in wat voor wereld plaatst je ze?Kartonnendoos schreef: ↑25-10-2023 09:50Nouja laat ik zeggen het wordt direct gevraagd, soort voor het blok zetten.
'wanneer beginnen jullie?', 'Ik verwacht toch wel een keer een kind hoor, jullie zijn al zolang samen'.
Natuurlijk kan je geen antwoord geven, maar een weerwoord is vaak van 'ah joh dat gevoel komt nog wel' (het niet serieus nemen)
Het zijn niet alleen vrouwen die het vragen/zeggen, maar ook mannen.
Ik merk dat ik er momenteel gevoeliger voor ben dan jaren terug. Mogelijk ook, omdat de mensen die het nu zeggen eerst ook nog geen kind hadden en nu toch wel leuk vinden dat de hele vriendengroep een kind heeft.
Diep van binnen ben ik blij voor mensen die deze keuze niet maken en lekker hun eigen gang gaan. Vrijheid!
woensdag 25 oktober 2023 om 10:08
Ik vind dit echt niet oké dat vrienden, kennissen of familie het 1x vragen om eens te peilen prima, maar als dezelfde persoon dit meerdere keren zo vragen zou dat voor mij einde vriendschap zijn. Wat een achterlijk, brutale vraag zeg en dat het ook nog ''verwacht'' wordt.Kartonnendoos schreef: ↑25-10-2023 09:50Nouja laat ik zeggen het wordt direct gevraagd, soort voor het blok zetten.
'wanneer beginnen jullie?', 'Ik verwacht toch wel een keer een kind hoor, jullie zijn al zolang samen'.
Natuurlijk kan je geen antwoord geven, maar een weerwoord is vaak van 'ah joh dat gevoel komt nog wel' (het niet serieus nemen)
Het zijn niet alleen vrouwen die het vragen/zeggen, maar ook mannen.
Ik merk dat ik er momenteel gevoeliger voor ben dan jaren terug. Mogelijk ook, omdat de mensen die het nu zeggen eerst ook nog geen kind hadden en nu toch wel leuk vinden dat de hele vriendengroep een kind heeft.
Nee gewoon echt niet oké, dat ze verwachten dat jullie ook wel kinderen willen/krijgen.
Als de vriendschap of contact je veel waard is zou ik zeker bespreken dat je dit niet waardeert en dat als je ooit wel zwanger wordt zei de eerste zijn die het horen. Kortom je hoort het vanzelf wel en dat je zou waarderen als ze niet het constant vragen.
Mijn ouders weten ook donders goed dat ik geen kinderwens heb en toch vond mijn pa nodig om laatst op een verjaardag hardop te vragen: En wanneer beginnen jullie aan kinderen? Alsof het zo vanzelfsprekend is ik was echt boos!
Werd zo overrompeld met de vraag dat ik eigenlijk in de verdediging schoot en zei geen kinderen te willen. Wist op dat moment even geen gevat gepast antwoord, zonder gelijk als een bitch over te komen je wil ook weer geen ruzie maken op een kinderverjaardag nota bene.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:11
Kinderen nemen omdat andere het hebben, vind ik een behoorlijk slechte reden. Wat mij betreft begin je aan kinderen als je ze ook echt wil.Kartonnendoos schreef: ↑25-10-2023 09:50Nouja laat ik zeggen het wordt direct gevraagd, soort voor het blok zetten.
'wanneer beginnen jullie?', 'Ik verwacht toch wel een keer een kind hoor, jullie zijn al zolang samen'.
Natuurlijk kan je geen antwoord geven, maar een weerwoord is vaak van 'ah joh dat gevoel komt nog wel' (het niet serieus nemen)
Het zijn niet alleen vrouwen die het vragen/zeggen, maar ook mannen.
Ik merk dat ik er momenteel gevoeliger voor ben dan jaren terug. Mogelijk ook, omdat de mensen die het nu zeggen eerst ook nog geen kind hadden en nu toch wel leuk vinden dat de hele vriendengroep een kind heeft.
Ik heb die vraag ook regelmatig gehad en de opmerking dat je je nog wel bedenkt. Gelukkig inmiddels niet meer. Ben persoonlijk nog altijd blij dat ik geen kinderen heb. Aan de andere kant ben ik ook heel blij voor de mensen om me heen die graag kinderen wilden en ook hebben.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:16
Daarop mag je zeggen: dat is een ongepaste opmerking.Kartonnendoos schreef: ↑25-10-2023 09:50Nouja laat ik zeggen het wordt direct gevraagd, soort voor het blok zetten.
'wanneer beginnen jullie?', 'Ik verwacht toch wel een keer een kind hoor, jullie zijn al zolang samen'.
Natuurlijk kan je geen antwoord geven, maar een weerwoord is vaak van 'ah joh dat gevoel komt nog wel' (het niet serieus nemen)
Het zijn niet alleen vrouwen die het vragen/zeggen, maar ook mannen.
Ik merk dat ik er momenteel gevoeliger voor ben dan jaren terug. Mogelijk ook, omdat de mensen die het nu zeggen eerst ook nog geen kind hadden en nu toch wel leuk vinden dat de hele vriendengroep een kind heeft.
- Want je doet net of je mij beter kent dan ik zelf, je neemt mij blijkbaar niet serieus en daarnaast is het nogal een onvriendelijke om dit ook tegen mij te zeggen.
- Want je neemt mijn gevoelens/wensen niet serieus, doet net of je het beter weet dan ik, naast dat je absoluut niet weet wat er verder speelt, is het ook nogal onvriendelijk om deze gedachten te spreken.
Ik heb gemerkt dat de opmerking: dat is een ongepaste opmerking/actie ed als een tierelier werkt.
Veel beter dan uit gaan leggen waarom je iets niet wilt. De meeste mensen weten heus wel dat iets ongepast is, maar proberen het toch te zeggen. Maar zodra je zegt dat het ongepast is, binden ze over het algemeen snel in.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:18
Ik weet niet of onze relatie leuker is zonder kinderen. We hadden het anders ingericht met meer reizen of huisdieren of met niks.
Ik hou mijn hart wel eens vast. Wat eerder is benoemd vind ik de wereld niet zo leuk op dit moment: de oorlogen, het milieu, de afgestompte mobiele maatschappij. Onze kinderen krijgen misschien ook weer kinderen en in wat voor een wereld leven zij dan.
Ik vind het altijd heel bijzonder dat mensen kinderen het meest zaligmakend vinden in een relatie en dat ook van anderen verwachten
Ik hou mijn hart wel eens vast. Wat eerder is benoemd vind ik de wereld niet zo leuk op dit moment: de oorlogen, het milieu, de afgestompte mobiele maatschappij. Onze kinderen krijgen misschien ook weer kinderen en in wat voor een wereld leven zij dan.
Ik vind het altijd heel bijzonder dat mensen kinderen het meest zaligmakend vinden in een relatie en dat ook van anderen verwachten
woensdag 25 oktober 2023 om 10:22
Ik heb wel eens mijn vriendin erop aangesproken en gezegd in de trant van: “Joh, voor jou zijn die opmerkingen misschien onschuldig, maar je weet niet waar ik sta. Misschien zijn we druk bezig en lukt het niet. Dan is zo’n opmerking behoorlijk pijnlijk. Misschien ben ik al zwanger en wil ik het nog niet delen. Dan zet je me voor het blok. Misschien weten we nog niet of we kinderen willen. Misschien wil ik ze wel niet. Je bedoelt het volgens mij heel lief en uit enthousiasme, maar deze opmerkingen brengen mij eigenlijk altijd in een ongemakkelijke situatie. Wat onze situatie ook is. Dus zullen we het hier niet meer over hebben? Als er iets te melden valt over dit onderwerp, doe ik dat echt wel op het moment dat voor mij goed is.”
Dat hielp wel. Mensen hebben niet door hoe impertinent dit soort opmerkingen zijn. Dus het kan helpen om het gewoon vriendelijk open te gooien en uit te leggen waarom dit niet kan.
Hier trouwens 40+ en geen kinderen. Met periodes wel graag gewild en ons best voor gedaan, ook wel verdrietig over geweest dat het niet is gelukt, maar nu over het algemeen hartstikke blij kindvrij. Regelmatig denk ik: blij dat die beker aan ons voorbij is gegaan. Wij genieten buitensporig van ons leven en elkaar. Hebben alle ruimte en tijd voor leuke dingen, lieve vrienden, behulpzaamheid naar andere mensen, eigen ontwikkeling, en we slapen gewoon iedere nacht heerlijk 8 uur of meer. We kunnen op vakantie wanneer we willen, we hoeven nooit met iemand rekening te houden, of allerlei spullen mee te sjouwen. We hebben geen zorgen over de psychische en fysieke gezondheid van lieve wezentjes over wie je de volledige verantwoordelijkheid hebt. Voor ons is die vrijheid heel belangrijk en dus is het uiteindelijk helemaal prima dat er geen kinderen zijn gekomen.
(Maar we hebben ook niet het troosten van kindertranen, een hummeltje dat alleen bij jou op schoot kruipt, kunnen meepraten op werk of met vriendinnen, de onvoorwaardelijke liefde voelen van kind-ouder-kind, een toekomstbeeld met kinderen die met kerst op bezoek komen, de trots die je voelt als je kind iets bereikt wat voor hem of haar belangrijk is).
Er zitten leuke en minder leuke kanten aan beide levenspaden. En het mooie is: wat er ook wel of niet gebeurt, je maakt er altijd iets van wat bij jou past.
Dat hielp wel. Mensen hebben niet door hoe impertinent dit soort opmerkingen zijn. Dus het kan helpen om het gewoon vriendelijk open te gooien en uit te leggen waarom dit niet kan.
Hier trouwens 40+ en geen kinderen. Met periodes wel graag gewild en ons best voor gedaan, ook wel verdrietig over geweest dat het niet is gelukt, maar nu over het algemeen hartstikke blij kindvrij. Regelmatig denk ik: blij dat die beker aan ons voorbij is gegaan. Wij genieten buitensporig van ons leven en elkaar. Hebben alle ruimte en tijd voor leuke dingen, lieve vrienden, behulpzaamheid naar andere mensen, eigen ontwikkeling, en we slapen gewoon iedere nacht heerlijk 8 uur of meer. We kunnen op vakantie wanneer we willen, we hoeven nooit met iemand rekening te houden, of allerlei spullen mee te sjouwen. We hebben geen zorgen over de psychische en fysieke gezondheid van lieve wezentjes over wie je de volledige verantwoordelijkheid hebt. Voor ons is die vrijheid heel belangrijk en dus is het uiteindelijk helemaal prima dat er geen kinderen zijn gekomen.
(Maar we hebben ook niet het troosten van kindertranen, een hummeltje dat alleen bij jou op schoot kruipt, kunnen meepraten op werk of met vriendinnen, de onvoorwaardelijke liefde voelen van kind-ouder-kind, een toekomstbeeld met kinderen die met kerst op bezoek komen, de trots die je voelt als je kind iets bereikt wat voor hem of haar belangrijk is).
Er zitten leuke en minder leuke kanten aan beide levenspaden. En het mooie is: wat er ook wel of niet gebeurt, je maakt er altijd iets van wat bij jou past.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:22
Hier inmiddels 50 plus en bewust kinderloos. Echt geen spijt van, ik denk juist heel vaak "ben blij dat ik geen kinderen heb!". Heb nooit een echte kinderwens gehad, maar stond er wel voor open mocht die wens toch komen. Ik vind kinderen wel leuk, vooral als ze van een ander zijn. Herken het wel dat mensen raar en ongemakkelijk kunnen reageren als je zegt dat je geen hebt. Ik heb me nooit onder druk laten zetten door wat andere mensen vinden. Het is mijn leven, dus ik bepaal wat ik doe. Volg je hart en geen kinderen willen is ook prima!
woensdag 25 oktober 2023 om 10:25
Zou zelf dit soort mensen met deze kortzichtige gedachten uit mijn leven gooien of contact zeer beperken. Liever alleen dan dit soort vrienden.
Hier heb je toch geen zin in?
Als ik idee heb dat ik me regelmatig moet verantwoorden voor mijn levensstijl/keuzes dan houd het op een gegeven moment op en ga ik leukere mensen zoeken die me wel een goed gevoel geven over mijn leven.
Want nu voel jij je kut over iets waar je helemaal niet kut over hoeft te voelen puur, omdat andere ''verwachtingen'' hebben.
Hier heb je toch geen zin in?
Als ik idee heb dat ik me regelmatig moet verantwoorden voor mijn levensstijl/keuzes dan houd het op een gegeven moment op en ga ik leukere mensen zoeken die me wel een goed gevoel geven over mijn leven.
Want nu voel jij je kut over iets waar je helemaal niet kut over hoeft te voelen puur, omdat andere ''verwachtingen'' hebben.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:30
Precies! Ik zeg dan iets van 'Wat een rare vraag' of 'Wist je dat dat best ongepast is om naar te vragen?' maakt dat het snel over is met dat soort vragen. En dat komt op papier heel bot over (en is het ook), maar dat is niet omdat jij onaardig bent hè. Dat is omdat die anders de situatie zo awkward maakt.dianaf schreef: ↑25-10-2023 10:16Daarop mag je zeggen: dat is een ongepaste opmerking.
- Want je doet net of je mij beter kent dan ik zelf, je neemt mij blijkbaar niet serieus en daarnaast is het nogal een onvriendelijke om dit ook tegen mij te zeggen.
- Want je neemt mijn gevoelens/wensen niet serieus, doet net of je het beter weet dan ik, naast dat je absoluut niet weet wat er verder speelt, is het ook nogal onvriendelijk om deze gedachten te spreken.
Ik heb gemerkt dat de opmerking: dat is een ongepaste opmerking/actie ed als een tierelier werkt.
Veel beter dan uit gaan leggen waarom je iets niet wilt. De meeste mensen weten heus wel dat iets ongepast is, maar proberen het toch te zeggen. Maar zodra je zegt dat het ongepast is, binden ze over het algemeen snel in.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:34
Het is vervelend als mensen jouw keuze bagatelliseren en je niet serieus nemen. Daar mag je best wat van zeggen.Kartonnendoos schreef: ↑25-10-2023 09:50Nouja laat ik zeggen het wordt direct gevraagd, soort voor het blok zetten.
'wanneer beginnen jullie?', 'Ik verwacht toch wel een keer een kind hoor, jullie zijn al zolang samen'.
Natuurlijk kan je geen antwoord geven, maar een weerwoord is vaak van 'ah joh dat gevoel komt nog wel' (het niet serieus nemen)
Het zijn niet alleen vrouwen die het vragen/zeggen, maar ook mannen.
Ik merk dat ik er momenteel gevoeliger voor ben dan jaren terug. Mogelijk ook, omdat de mensen die het nu zeggen eerst ook nog geen kind hadden en nu toch wel leuk vinden dat de hele vriendengroep een kind heeft.
Ik snap ook waarom je gevoeliger voor die opmerkingen bent. Op een gegeven moment is het 'nu of nooit' en als je geen kind krijgt weet je niet wat je mist, dat is een feit. Ik snap dat gevoel dan ook van 'er niet bijhoren'. Feit is nu eenmaal dat de meeste mensen kinderen hebben en hun levens veranderen. Dat is niet fout of goed, maar als kinderloze kun je je dan wel een buitenstaander voelen.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:36
Ik zou proberen de druk van buitenaf zo snel mogelijk van je af te schudden. Dat is echt geen goede reden om kinderen te willen.
Over vriendinnen die alleen maar over kinderen kunnen praten, ik ben nu een aantal jaar verder en ik moet zeggen dat er echt weer meer ruimte komt voor heel veel andere dingen. Maar met jonge kinderen ging het wel daar over. Overigens, met mijn vriendinnen die geen kinderen willen had ik sowieso meer andere gesprekken. En als het over kinderen ging ging het niet over slaapjes, maar over wat ik er van vind om moeder te zijn en hoe ik het ervaar qua belasting en wat de impact is op mijn relatie en dat soort dingen. Volgens mij kan je daar ook zonder kinderwens best over praten.
Verder, ik wilde niet perse kinderen, maar het leek me wel heel leuk om een gezin te zijn. En dat is het ook. Ik vind het een heel leuk avontuur, maar ook wel een pittig en tijdrovend avontuur. Maar mijn kinderen laten me niet alleen elke dag lachen en laten me elke dag voelen dat ze van me houden, ze houden me ook een spiegel voor. En dat is allemaal heel waardevol.
Over vriendinnen die alleen maar over kinderen kunnen praten, ik ben nu een aantal jaar verder en ik moet zeggen dat er echt weer meer ruimte komt voor heel veel andere dingen. Maar met jonge kinderen ging het wel daar over. Overigens, met mijn vriendinnen die geen kinderen willen had ik sowieso meer andere gesprekken. En als het over kinderen ging ging het niet over slaapjes, maar over wat ik er van vind om moeder te zijn en hoe ik het ervaar qua belasting en wat de impact is op mijn relatie en dat soort dingen. Volgens mij kan je daar ook zonder kinderwens best over praten.
Verder, ik wilde niet perse kinderen, maar het leek me wel heel leuk om een gezin te zijn. En dat is het ook. Ik vind het een heel leuk avontuur, maar ook wel een pittig en tijdrovend avontuur. Maar mijn kinderen laten me niet alleen elke dag lachen en laten me elke dag voelen dat ze van me houden, ze houden me ook een spiegel voor. En dat is allemaal heel waardevol.
woensdag 25 oktober 2023 om 10:38
woensdag 25 oktober 2023 om 10:43
Dat.Harderwijk2021 schreef: ↑25-10-2023 09:55Bij twijfel niet doen...je draait het niet zo makkelijk terug namelijk.
Mijn kinderen zijn ruimschoots volwassen en moet heel eerlijk toegeven dat als ik nu aan het begin van mijn volwassen leven stond, ik niet eens weet of ik aan kinderen zou beginnen.
Dat staat natuurlijk volledig los van het feit dat ik echt ontzettend veel van mn kinderen hou en me mn leven zonder ze niet voor kan stellen.
Ik vind de wereld niet fijn op het moment. De toekomst ziet er niet heel rooskleurig uit. Niet qua milieu, niet qua betutteling, niet qua verdraagzaamheid. Iedereen staat 24/7 aan. De één na de ander kampt met een burnout. In Den Haag doen ze maar wat. Alle kosten voor levensonderhoud vliegen de pan uit. Huizen zijn onbetaalbaar.
Nee. Ik weet eigenlijk wel zeker dat ik er niet aan zou beginnen.
Bovendien heb ik een aantal stellen vrienden zonder kinderen. Met beide een baan. En kon, in de jaren dat ik door schoolkeuzes, puber issues en allerlei andere pieken en dalen van het ouder-leven ging, af en toe lichtelijk jaloers kijken naar de vrijheid die zij hadden.
Uiteraard geeft het leven met kinderen je ook een heleboel fijne en waardevolle momenten, maar durf echt niet met 100% zekerheid te zeggen dat die opwegen tegen de dingen die je niet kan doen (en de slapeloze nachten die het je op kan leveren)
Het klinkt nu als een liefdeloos verhaal van een uitgebluste moeder, maar dat staat ver van de waarheid.
Maar soms voelt het alsof je zulke dingen niet "mag zeggen" omdat dat dan gekoppeld wordt aan de liefde voor je kinderen....
Als ik iets lees over ouders die zeggen dat ze het zwaar vinden of het met de kennis van nu anders zouden doen, dan zeggen ze altijd iets van: maar ik houd dolveel van ze en zou ze niet kunnen missen. Dus ja, die koppeling wordt heel veel gemaakt.
Daarnaast hoor/lees je ook vaak dat hun leven nu veel leuker en rijker is. Ook een soort van excuus dat ze wel een toegevoegde waarde zijn.
Maar er zijn heus genoeg situaties waar dit niet zo is. Dat ouders echt niet dolblij met hun kind zijn, maar gewoon het beste proberen te doen. Of dat het eigenlijk echt te zwaar voor ze is. Of dat hun kind eigenlijk helemaal niet leuk is. Of dat hun leven helemaal niet verrijkt is.
Ouders die al 10 jaar strijd voeren met kind, omdat kind wel naar school moet ed, maar niets wil. Omdat kind hulp nodig heeft, maar dit niet krijgt van de school/overheid. Omdat kind extreem veel hulp nodig heeft en ouders zich helemaal weg moeten cijferen om überhaupt voor kind te kunnen zorgen. Omdat er dingen in het leven gebeuren waardoor het ouderschap super zwaar wordt/is of zelfs niet leuk of dankbaar werk is.
dianaf wijzigde dit bericht op 25-10-2023 10:49
18.31% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
