Wel of geen kinderen?

Anoniem_658ddd77de0ef dinsdag 24 oktober 2023 om 19:40

Hallo. Nieuw hier, maar lees al wel een periode mee op het forum. Lang getwijfeld voor een topic, maar hoop op herkenning.

Midden 30 en nooit echt een grote kinderwens gehad, maar sinds vrienden de eerste hebben gekregen of sommige in verwachting zijn, voel ik mij steeds meer een "vreemde eend".
We horen geregeld (vooral ik als vrouw), wanneer wij eens gaan beginnen van mensen. Misschien voel ik nu wel steeds meer de maatschappelijke druk, de verwachting van buiten, wat nog steeds normaal gevonden wordt. Al heb ik ook wel een beetje 'fear of missing out' lijkt wel. Hierdoor begin ik steeds meer te twijfelen. We hebben het er samen wel eens over, zijn antwoord 'ja het is misschien wel leuk', maar niet een directe 'ja'.

Als ik er aan denk krijg ik het alleen Spaans benauwd. Niet om de zwangerschap of bevalling, maar vooral het practische deel.
Als kind straks 4 jaar is al die verplichtingen met school, opvang, ons werk ernaast, niet meer vrij indeelbaar zijn qua vakantie (gedoe op werk want directe collega's hebben ook kinderen). Ik denk wel steeds meer wat als we het wel gewoon doen. Al is er ook angst, bij sommige bekenden zie ik dat zij elkaar als partners toch wel "verloren" zijn of vrij snel uit elkaar zijn gegaan (binnen 2j geboorte kind). Hier ben ik ook bang voor. Dat onze relatie heel anders wordt en ik we spijt van krijg.
Helaas met bekenden of vrienden kan ik dit niet bespreken, zij hadden uiteindelijk wel een kinderwens en schaam mij ook een beetje.
Gelukkig met vriend wel, maar we weten het beiden niet.
Mocht het plotseling gebeuren dan is het zeker gewenst (al is dit klein vanwege pil gebruik), maar vindt het ook gewoon raar om er zelf aan te beginnen. Ik zie mijzelf niet direct als moederfiguur. Al vindt ik mijn baby neefje wel heel leuk.

Zijn er meer dames die zich zo voel(en)(den) en er toch voor zijn gegaan of de maatschappelijke verwachting de kont gekeerd hebben en geen kinderen hebben gekregen?

anoniem_658ddd77de0ef wijzigde dit bericht op 24-10-2023 20:13
Reden: Toevoeging

10.72% gewijzigd

bijtie woensdag 1 november 2023 om 12:44

florence13 schreef: ↑
01-11-2023 09:46
En ik denk dat daar het punt zit. Je verandert door het worden van een ouder. En die verandering moet je willen. De praktische issues zijn tijdelijk en kun je voorzien, die verandering moet je ook gewoon willen. Het lijkt me vreselijk voor mensen die die verandering niet willen maar toch een kind krijgen, want je moet met jezelf leven voor de rest van je leven, ook al gaan die kinderen met 18 het huis uit (theoretisch) dan nog ben je veranderd. Ik denk dat als ik moest kiezen dat ik liever spijt zou hebben van geen kinderen dan van wel een kind.

Wat mooi gezegd, dit is iets wat je niet zo vaak hoort, maar waar ik wel veel over nagedacht heb.

Ben ik bereid om door het moederschap gedwongen te worden om te veranderen als mens, of zou ik me ertegen gaan verzetten omdat ik eigenlijk andere wensen heb in het leven? Zoals werk, vrijheid en even plat gezegd, hedonisme en egocentrisme. Ik zou zeg maar kinderen willen krijgen nadat ik uitgekeken ben op mijn eigen leven. Maar dat gaat niet, want mijn leven begint voor mijn gevoel pas net en ik ben al 40.

Je moet er veel voor opgeven van jezelf. En wat als ze doodgaan, ziek of ongelukkig worden, jou de schuld geven van hun pijn, als ze zelfdestructief worden of in slechte relaties belanden? Zal ik me daar dan schuldig, verdrietig en machteloos over voelen? Ze gaan zich tegen je afzetten, als ze twee zijn begint dat al. Dat vraagt ook een hoop. Daar krijg je toch grijze haren van, wat is de lol ervan?

Duidelijk dat ik dus geen kinderwens heb, want dan neem je dit alles gewoon zoals het komt denk ik, of je staat er uberhaupt niet bij stil, of je vindt dat juist heel leuk allemaal. Dat weet je waarschijnlijk ook niet van tevoren.

Maar die bereidheid moet je dus zeker wel hebben, anders word je misschien depressief of overspannen.

Ik heb wel eens 'spijt' dat ik geen kinderen heb als ik leuke gezinnen zie. Tussen aanhalingstekens omdat ik het niet echt spijt of een gemis kan noemen, eerder een kortdurend verlangen naar iets wat ik nooit zal meemaken. Maar ik kan niet zeggen dat dat zeer doet of dat ik er last van heb, ik kan dat gevoel gewoon toelaten en er even bij stilstaan. Spijt hebben van wel kinderen krijgen lijkt me veel moeilijker om mee te leven.

dianaf woensdag 1 november 2023 om 14:29

bijtie schreef: ↑
01-11-2023 12:44
Wat mooi gezegd, dit is iets wat je niet zo vaak hoort, maar waar ik wel veel over nagedacht heb.

Ben ik bereid om door het moederschap gedwongen te worden om te veranderen als mens, of zou ik me ertegen gaan verzetten omdat ik eigenlijk andere wensen heb in het leven? Zoals werk, vrijheid en even plat gezegd, hedonisme en egocentrisme. Ik zou zeg maar kinderen willen krijgen nadat ik uitgekeken ben op mijn eigen leven. Maar dat gaat niet, want mijn leven begint voor mijn gevoel pas net en ik ben al 40.

Je moet er veel voor opgeven van jezelf. En wat als ze doodgaan, ziek of ongelukkig worden, jou de schuld geven van hun pijn, als ze zelfdestructief worden of in slechte relaties belanden? Zal ik me daar dan schuldig, verdrietig en machteloos over voelen? Ze gaan zich tegen je afzetten, als ze twee zijn begint dat al. Dat vraagt ook een hoop. Daar krijg je toch grijze haren van, wat is de lol ervan?

Duidelijk dat ik dus geen kinderwens heb, want dan neem je dit alles gewoon zoals het komt denk ik, of je staat er uberhaupt niet bij stil, of je vindt dat juist heel leuk allemaal. Dat weet je waarschijnlijk ook niet van tevoren.

Maar die bereidheid moet je dus zeker wel hebben, anders word je misschien depressief of overspannen.

Ik heb wel eens 'spijt' dat ik geen kinderen heb als ik leuke gezinnen zie. Tussen aanhalingstekens omdat ik het niet echt spijt of een gemis kan noemen, eerder een kortdurend verlangen naar iets wat ik nooit zal meemaken. Maar ik kan niet zeggen dat dat zeer doet of dat ik er last van heb, ik kan dat gevoel gewoon toelaten en er even bij stilstaan. Spijt hebben van wel kinderen krijgen lijkt me veel moeilijker om mee te leven.

Dat vind ik wel herkenbaar. Ik heb echt nul kinderwens. Een collega van mij heeft een dochtertje, toen ik die rond zag stappen dacht ik; goh, zo zou er eentje van mij er ook uit kunnen zien. En even dat idee, een combinatie van wat weemoed en een 'dat is toch ook wel leuk zo'n mini-me!' En vervolgens een wtf was dat voor gedachte momentje.

Niet erg, maar het was wel heul gek.

Kleine kinderen in mijn omgeving lijken niet op mij, ik ben donkerder. Dit kindje dus ook en leek zelf een beetje op hoe ik was als kind. Ze was ook nog cute qua gedrag.

Dan word je beeld van een eigen kind misschien ook wel reëler. Voor mij gewoon een stukje weemoed/wegdromen, voor een ander kan het juist de wens aanwakkeren, want je krijgt een beter idee bij jouw kind.

Of zeg ik nu iets heel geks?

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

florence13 woensdag 1 november 2023 om 14:58

bijtie schreef: ↑
01-11-2023 12:44

Ben ik bereid om door het moederschap gedwongen te worden om te veranderen als mens, of zou ik me ertegen gaan verzetten omdat ik eigenlijk andere wensen heb in het leven? Zoals werk, vrijheid en even plat gezegd, hedonisme en egocentrisme. Ik zou zeg maar kinderen willen krijgen nadat ik uitgekeken ben op mijn eigen leven. Maar dat gaat niet, want mijn leven begint voor mijn gevoel pas net en ik ben al 40.

Dit was dus ook mijn twijfel voordat ik kinderen had, het hedonisme en het egocentrisme. Klinkt vreselijk egoistisch, maar volgens mij snap jij precies hoe ik het bedoel (en dat is niet negatief maar net realistisch)

Wat ik aan mezelf merk is dat ik dat hedonisme en egocentrisme nog steeds heb, maar met een andere inhoud, die gerelateerd is aan kind, dus dan is er helemaal niets aan de hand en heb je een leuk leven. In mijn directe omgeving ken ik iemand die dat dus niet heeft, die vindt het ontzettend zwaar dat ze bepaalde dingen niet kan doen, ze houdt van haar kinderen, zorgt er geweldig goed voor, maar het gevoel van zelf op de tweede plaats staan en altijd maar moeten opofferen en klaar staan (in emotionele zin) maakt voor haar het leven minder leuk.
Ik mag haar graag, en het is naar mijn idee echt een goede moeder, maar op wat zij voelt zit een enorm taboe en ik vind het oprecht heel erg dat zij zich zo voelt. Zou ze haar kinderen kwijt willen: nee natuurlijk niet. Maar zou ze een andere keuze gemaakt hebben als ze wist wat ze nu wist: misschien.
Dat is eigenlijk ook het lastigste aan de keuze van kinderen 1) je komt er niet meer vanaf, al het andere kun je mee stoppen (verhuizen, scheiden, schoenen weggooien) maar aan kinderen blijf je hoe dan ook verbonden 2) je kunt nooit weten hoe je je gaat voelen als je ze eenmaal hebt, het is eigenlijk een enorm risico voor jezelf dat je bijna niet kunt inschatten.

Ik heb zelf bewust gekozen (met partner) voor een kind, hou er zielsveel van, vind het moederschap ook heel leuk, maar weet eigenlijk ook wel zeker dat ik een heel leuk leven had kunnen hebben zonder kinderen. Dan had ik in de rest van mijn leefsituatie ook andere keuzes gemaakt dan nu natuurlijk maar dat had ik ook leuk gevonden.

Streepjeskat dinsdag 21 november 2023 om 08:22

bijtie schreef: ↑
01-11-2023 12:44
Ik heb wel eens 'spijt' dat ik geen kinderen heb als ik leuke gezinnen zie. Tussen aanhalingstekens omdat ik het niet echt spijt of een gemis kan noemen, eerder een kortdurend verlangen naar iets wat ik nooit zal meemaken. Maar ik kan niet zeggen dat dat zeer doet of dat ik er last van heb, ik kan dat gevoel gewoon toelaten en er even bij stilstaan. Spijt hebben van wel kinderen krijgen lijkt me veel moeilijker om mee te leven.

Ja dat herken ik wel
Het is niet echt spijt, maar meer een gevoel van "goh het ziet er wel gezellig en warm uit, dat heb ik niet"
Tegelijkertijd zie ik 1000 keer vaker gezinnen waarvan ik denk "Goh wat zien die er verschrikkeijke afgeleefd uit, dat heb ik gelukkig niet"

Het lastigste aan deze keuze is gewoon dat hij altijd en voor eeuwig onomkeerbaar is. Neem je ze wel dan zit je er voor altijd aan vast, neem je ze niet dan kan je niet op je 50e alsnog denken "Ik wil er toch 1" want je bent te laat. Met al het andere in het leven geldt dat een stuk minder...een huis dat niet bevalt kan je altijd weer verkopen, een baan kan je opzeggen....kinderen niet.

En soms ben ik wel eens bang dat het leven misschien later wat leger voelt. Ik heb zelf een warme jeugd gehad en het is bij ons met kerst nog altijd supergezellig met zn allen bij mn ouders aan de kersttafel. Dat soort momentjes zouden voor mij dan een gezin wel de moeite waard maken, maar aan de andere kant is het natuurlijk helemaal niet gezegd dat ik ook kinderen krijg die leuk en verstandig opgroeien en met wie ik een hele leuke band heb en die ook in Nederland blijven wonen en niet emigreren of mss ziek worden etc., etc.
Eigenlijk wil ik dan dus vooral het Hallmark ideaal plaatje, de sentimentele Amerikaanse film inclusief zoete muziek er onder.
Maar ja, dat is het leven niet natuurlijk. (helaas)

Maar ik weet gewoon van mezelf dat ik niet echt geschikt zou zijn voor het moederschap. Ik zou best een leuke moeder zijn, maar ik vind nu al dat ik het zo druk heb en word soms gek van alle verplichtingen. Ik denk dat het 24.7 aan staan en van alles moeten mij nog het meest heeft doen besluiten om geen kinderen te nemen. Kinderen zijn best leuk, maar het leven wat je erbij krijgt trekt me niet.

Tulpje22 dinsdag 21 november 2023 om 12:35

Volgens mij is het gewoon zo dat hoe meer je echt na gaat denken over of je kinderen wil, hoe meer nadelen je kan ontdekken. Maar ik heb daar gewoon serieus nooit over nagedacht. Wat ik hier dan lees: wat als ze doodgaan? Ja zeg, daar ga ik niet vanuit. Natuurlijk kan dat gebeuren en dat zou ik vreselijk vinden. Maar neem je dan ook geen partner waar je veel van gaat houden? Want dat is ook ellendig, als hij ziek wordt of doodgaat. Dan kan je beter alleen blijven, dan kan je ook niemand verliezen.
Als ik van tevoren had gedacht: oh vreselijk, straks heb ik een dochter die ik op vrijdagavond naar een clubje moet brengen. Daar heb ik geen zin in hoor.
Maar nu moet ik dat en doe ik het gewoon en ben ik juist blij voor dochter dat ze zo'n leuke avond heeft gehad. Daar groei je in mee.
En altijd over die vrijheid. Ik vind dat ik een boel vrijheid heb met kinderen. Ze blijven niet klein. Dat is maar even. Jongste zit nog op de basisschool, oudste op het VO, maar ik kan bijv prima 2 avonden per week weg om te gaan sporten. Ik werk. Op zaterdagen doe ik wat ik wil. Ben een dag in de week vrij waarop ik ook vrijheid ervaar. Ik zie het allemaal niet zo als heel erg gebonden zijn. Tuurlijk kan je minder als je kinderen nog oppas nodig hebben, maar dat blijft niet zo. En anders investeer je in een goede oppas. En moet zeggen dat toen ik nog geen kinderen had, ik met man ook niet constant uit eten ging of naar de bios etc. We moeten ook gewoon werken en s avonds heeft man ook de nodige verplichtingen en ik ga sporten. Dus of mn leven zonder kinderen er nu zoveel spontaner, met meer uitstapjes, zou zijn dan nu, ik vraag het me af. Denk eerder wat saaier, omdat ik nu thuis ook gezelligheid heb van de kinderen. Als ik naar kennissen zonder kinderen kijk doen zij naast het werk 's avonds ook niet zoveel meer dan sporten, netflix, huishouden. Echt niet dat zij steeds maar op pad zijn/dingen doen die je niet kan met kinderen.

Merel90 woensdag 22 november 2023 om 19:43

Ik wilde eerst geen kinderen, teveel gehecht aan vrijheid. Maar op een gegeven moment wordt dat ook een beetje leeg ofzo. Het is leuk om te gaan staan waar je wil maar uiteindelijk zou mij dat wel gaan vervelen. Nu ik kind heb geniet ik er ook echt van, ook heel veel van kleine dingen. Ik vind het erg grappig als ik met kind bijv in de supermarkt ben en er staat een beetje een norse man en dan kind heel blij naar die man gaat zwaaien en er dan toch een lachje verschijnt bij die man. Of hoe ze reageren als ze een hond of kat zien lopen ofzo. Toen kind eerste keer ging omrollen, glunderend ons dan aankijken.

Sierlijk donderdag 23 november 2023 om 22:06

Tulpje22 schreef: ↑
21-11-2023 12:35
En altijd over die vrijheid. Ik vind dat ik een boel vrijheid heb met kinderen. Ze blijven niet klein. Dat is maar even. Jongste zit nog op de basisschool, oudste op het VO, maar ik kan bijv prima 2 avonden per week weg om te gaan sporten. Ik werk. Op zaterdagen doe ik wat ik wil. Ben een dag in de week vrij waarop ik ook vrijheid ervaar. Ik zie het allemaal niet zo als heel erg gebonden zijn. Tuurlijk kan je minder als je kinderen nog oppas nodig hebben, maar dat blijft niet zo. En anders investeer je in een goede oppas. En moet zeggen dat toen ik nog geen kinderen had, ik met man ook niet constant uit eten ging of naar de bios etc. We moeten ook gewoon werken en s avonds heeft man ook de nodige verplichtingen en ik ga sporten. Dus of mn leven zonder kinderen er nu zoveel spontaner, met meer uitstapjes, zou zijn dan nu, ik vraag het me af. Denk eerder wat saaier, omdat ik nu thuis ook gezelligheid heb van de kinderen. Als ik naar kennissen zonder kinderen kijk doen zij naast het werk 's avonds ook niet zoveel meer dan sporten, netflix, huishouden. Echt niet dat zij steeds maar op pad zijn/dingen doen die je niet kan met kinderen.

Vrijheid is voor mij veel meer dan 2 avonden weg kunnen als je kinderen hebt.

Ouders hebben erg veel verplichtingen. Leesmoeder, luizenmoeder, kinderen halen en brengen tot een bepaalde leeftijd. Ouderavonden, meer tijd aan huishouding. Nou ja, ik kan nog een heleboel dingen noemen, maar je snapt de strekking.

Ik heb daar geen zin in. Ik wil zo weinig mogelijk verplichtingen en dat lukt prima doordat ik geen kinderen heb. De enige echte verplichting is naar mijn werk gaan, de rest zijn sociale 'verplichtingen', en dan kan ik zelf zo gek maken als ik zelf wil.

Roxy21 vrijdag 24 november 2023 om 16:32

Sierlijk schreef: ↑
23-11-2023 22:06
Vrijheid is voor mij veel meer dan 2 avonden weg kunnen als je kinderen hebt.

Ouders hebben erg veel verplichtingen. Leesmoeder, luizenmoeder, kinderen halen en brengen tot een bepaalde leeftijd. Ouderavonden, meer tijd aan huishouding. Nou ja, ik kan nog een heleboel dingen noemen, maar je snapt de strekking.

Ik heb daar geen zin in. Ik wil zo weinig mogelijk verplichtingen en dat lukt prima doordat ik geen kinderen heb. De enige echte verplichting is naar mijn werk gaan, de rest zijn sociale 'verplichtingen', en dan kan ik zelf zo gek maken als ik zelf wil.

En mentale vrijheid, of hoe je het ook wil noemen. Geen irreële angsten en zorgen, een stuk minder dingen om over na te denken/ te regelen/te plannen etc. Onbezorgd in het het leven kunnen staan

Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher

nansie vrijdag 24 november 2023 om 16:41

Er is geen goed of fout. Geen enkele keuze heeft alleen maar voordelen.

Met kinderen lever je zeker het een en ander in, maar het zijn ook gewoon mensen die je heel goed kent, van wie je heel veel houdt en met wie je veel plezier kunt hebben. Nu en later. Ik vind mijn kinderen leuke jonge mensen en ik kijk ernaar uit om te zien wat voor volwassenen ze straks worden.

Ik vind het geen straf om met mijn jongste te oefenen met rekenen, om de middelste naar zijn sport in een ander dorp te brengen of naar een ouderavond te gaan. Als je dat soort dingen echt niet wil kun je er idd beter niet aan beginnen.

Kris84 vrijdag 24 november 2023 om 16:47

Ik zie dat allemaal niet zo, ik heb weinig zorgen over mijn kinderen. De laatste jaren heb ik veel meer zorgen gehad over naaste familieleden en vrienden waarmee het niet goed ging. Met mijn kinderen gaat het prima, dus ik heb geen reden om me zorgen te maken.

Bij ons op school bepaal je zelf hoeveel je wil helpen, het is heel vrijblijvend. Met 25 kinderen in de klas zijn er 50 ouders om te helpen, dus als iedereen eens per jaar iets doet, is er meer dan genoeg hulp.

Vrijheid heb ik genoeg. Ik doe niet minder dan mijn vriendinnen zonder kinderen wat betreft vakanties, reisjes, uitjes, sporten en avonden weg.

Ik denk dat de verschillen op internet worden uitvergroot waar ze in het echte leven reuze meevallen en meer te maken hebben met karakter, vrije tijd en geld, dan met het al dan niet hebben van kinderen.

Tulpje22 vrijdag 24 november 2023 om 20:04

Sierlijk schreef: ↑
23-11-2023 22:06
Vrijheid is voor mij veel meer dan 2 avonden weg kunnen als je kinderen hebt.

Ouders hebben erg veel verplichtingen. Leesmoeder, luizenmoeder, kinderen halen en brengen tot een bepaalde leeftijd. Ouderavonden, meer tijd aan huishouding. Nou ja, ik kan nog een heleboel dingen noemen, maar je snapt de strekking.

Ik heb daar geen zin in. Ik wil zo weinig mogelijk verplichtingen en dat lukt prima doordat ik geen kinderen heb. De enige echte verplichting is naar mijn werk gaan, de rest zijn sociale 'verplichtingen', en dan kan ik zelf zo gek maken als ik zelf wil.

Slechte voorbeelden wat mij betreft. Ben nooit luizenmoeder of leesmoeder geweest en ken ook weinig moeders die dat waren. Ouderavonden, hoe vaak is dat nu? 2 of 3 uur in een jaar? Halen en brengen ligt eraan waar je woont. Hier, school in ons dorp, gingen ze vanaf groep 3 zelf.
Maar goed, ik snap heus wat je bedoelt. Maar zal voor iedereen anders zijn. Ik vind het erg meevallen.

Streepjeskat zondag 26 november 2023 om 19:12

Kris84 schreef: ↑
24-11-2023 16:47
I

Ik denk dat de verschillen op internet worden uitvergroot waar ze in het echte leven reuze meevallen en meer te maken hebben met karakter, vrije tijd en geld, dan met het al dan niet hebben van kinderen.

Maar ik baseer me juist helemaal niet op het internet maar vooral op wat ik om me heen zie
Laatst een familieweekend met schoonfamilie waaronder dus 3 kinderen van 5,6 en 7.
Mijn god....de héle dag was iedereen er mee bezig. "XX trek je jas aan! Niet doen..hou op, kom mee...."
Rennen, vliegen, gillen, geluid, continue ze bezig moeten houden of opletten waar ze zijn....
En dat elke dag...ik moet er werkelijk echt niet aan denken.
En dan krijg je er nog de "vriendjes van....." bij die komen spelen.
Die continue energiezuigende stroom van dingen terwijl ik ondertussen ook gewoon een fulltime baan heb, dat lijkt mij het "ergste" aan kinderen hebben.
Maar goed....sommige mensen vinden het leuk en dan is het wrs ook minder een opgave idd.
Als ik mezelf moet inschatten zou ik er wrs geen leuker mens van worden en vooral gestresst en overprikkeld

Kris84 zondag 26 november 2023 om 19:23

Streepjeskat schreef: ↑
26-11-2023 19:12
Maar ik baseer me juist helemaal niet op het internet maar vooral op wat ik om me heen zie
Laatst een familieweekend met schoonfamilie waaronder dus 3 kinderen van 5,6 en 7.
Mijn god....de héle dag was iedereen er mee bezig. "XX trek je jas aan! Niet doen..hou op, kom mee...."
Rennen, vliegen, gillen, geluid, continue ze bezig moeten houden of opletten waar ze zijn....
En dat elke dag...ik moet er werkelijk echt niet aan denken.
En dan krijg je er nog de "vriendjes van....." bij die komen spelen.
Die continue energiezuigende stroom van dingen terwijl ik ondertussen ook gewoon een fulltime baan heb, dat lijkt mij het "ergste" aan kinderen hebben.
Maar goed....sommige mensen vinden het leuk en dan is het wrs ook minder een opgave idd.
Als ik mezelf moet inschatten zou ik er wrs geen leuker mens van worden en vooral gestresst en overprikkeld

Drie kinderen met zo'n klein leeftijdsverschil lijkt mij ook de hel. Geen idee waarom mensen dat op die manier willen.

Kinderen van een ander vind ik trouwens echt heel vermoeiend. Als er een of twee andere kinderen een paar uur komen spelen, dan ben ik altijd blij als ze weer worden opgehaald, want dan keert de rust terug in mijn huis.

Ik denk niet dat zo'n familieweekend representatief is voor hoe het is om kinderen te hebben. De kinderen zijn op vakantie in een omgeving die ze niet kennen, met mensen waar ze normaal niet mee in een huis wonen, dan gedragen ze zich anders dan thuis in hun vertrouwde omgeving wanneer ze in hun routine zitten met school en hun eigen bezigheden en activiteiten.

Actieve topics